장음표시 사용
561쪽
rius scripti Anatomicis luci publieae commissis, quorum Titusis: Admirande Fabricae humanae Mulieris partium ram ante quam post par tun, Generationi potissmum inservientium, laesaeos M.
mani Delinratio: Item: observatio anatomica miseris tres filarviventes naturalis magnitudinis enixa &c. ctc. confirmavit. Nec
Anatomicis solum vacavit lucubrationibus, sed studium rerum naturalium & Bolanices hisee pariter indefesso sociavit labore, oujus testis Miratum admirandum, eujus Tabulae aeneae partem dedere Gazopblatii rerum naturalium Anno I a impressa. Duas progenuit filias cum filio unico, Ioachimo Hieronymo,quidum studio Medico Avi, Patrui, Patrisque insistens vestigiis operam dare.cuperet, infelici lapsu e scala& vitam a Besterorum extinxit familiam, cum paulo ante tristia haec fata Parens ab ali.
quot annis cachexta scorbutica cum pedum tumentium exulce. ratione excruciatus accedente tandem catarrho suffocativo evinculis corporis ad superos evolasset.
MENRICI HILDEBRANDI, D. SE REM DUC
Pagat. Solis b. nec non Reipiat Norici cin I ct Anteces πι-que Pros Almus. Introductio in guris Principia secun dum ordinem Institutionum. Altormi, typis Iod. Guil. Kohlesii, ITII, 8.Λlphab. 2 plag. 2.QUod Consuli. Autor antehae IV Dissertationibus Academi.
eis ad Institutioncs Iustinianeas erat commentatus, id nun alia forma eupidae legem Iuventuti communicare sustimiit: non quod abundantiam hujus generis commentariorum nesciret,sed
ruontain se obligatum putavit, studiosorum industriam metho-ο ooncinniori quadantenus adjuvare. De qua hoc accipe. Post quam Lib. I Praecognita, de Libris Iuris, eorum autoritate αipsius Juris historia concepta, singulis capitibus seorsim praemisit, generalia Iuris aggreditur, praecipitque III Capitibus de Iussilia, Iurisprudentia dc Jure. Q aibus expositis, ad specialia prOeeditur, Jutque Personarum XII Capitibus delineatur. Liber IIJuri in Re destinatur.eoq; materia Dominii, Servitutis,Pignoris, Posin
562쪽
MENSIS DECEMBRIS A. MDCCXVII. AP
Possessionis ct Hereditatis XI Capitibus absolvituri Sequitur Liber III, 'gus ad Rem XII Capitibus evolvit. Clauditur tanindem Lib. IVJure personarum in Ddicio occupatarum, cujus sum. ma III Capitibus proponitur.Smgularia,quae hie praestitisse vid ri poterat Cous Λutor, eo fere redeunt, quod singula argumenta per aliquot titulos antea dispersa, ad singula capita redegerit.Sic Iuri hereditario, quatenus ex Testamento venit, unicum tantummodo assignavit caput, quum alias in plures titulos idem a Iustiniano dispositum legamus. De pignore, tanquam specio Iuris in re, cujus alias parcior fit mentio in primis Legum elementis, oecasione s. II. quib. alien. lie. vel non, prolixius agit 3 quemadmodum dig. I. per qrias pers cuique aequinaniam suppeditat tractandi Ius in re Possessionis,quos ab aliis ad
titulum de Usueap.di longi temp.Praescript.exponi consuevit.Silentium Imperatoris de Contractibus Innominatis sarcitur a Nostro speciali eorundem delineatione, nee non capite ultimo Lib. IV circa Processum quaedam monentur. Probationis tandem lo- eo, praeter jista hactenus recepta, leges patriae ix statuta subinde adducuntur. Ne autem tirones nesciant, quonam digitum intendat Commentator, tituli Institutionum luis locis adducuntur in margine annotantur, ut adeo facili negotio cum textu conserri queat commentatio. Λctiones ex singui is Juris speei bus oriundas in fine Libri cujusvis subjiciuntur, nec, ut alias fieri solet, ad Lib. IV tit. 6 reservantur. Specimina afferre nec Vacat, nec opus fuerit: rivuli enim ex usitatis fontibus derivati, latenni indicio indigere haud videntur.
Due. Sax. Barb. Cons. Cur. Prov. se Consist. EccI. Viten-berg. Advoc. Ordinar. Audex se Defensor in Proces Inquisitionisseu Tractatus Criminatis Deo-
Lipsiae,impensis Joh. Frid. Gleditsellii B. illi, IIII, 8. Alphab. 3 plag. I 3. λQUanto judicio & quam prudenti circumspeetione sit opus in
causis criminalibus, ubi Judex non solum pro reo gravando,
563쪽
sed etiam pro eodem liberando laborare, defensorque sollicitur
serum statuere debet, ne malitiam poenis subducat, innocentiam vero negligenter tractet indefensamve relinquat, utroque autem modo conseientiam laedat, ustino est,qui nesciat. Bene proin se sapienter faciunt, qui omnibus viribus eo annituntur, ut res tam arduae liquidius exponantur. Praestitit hoc Consuli. Λutor noster in Tractam multis nominibus laudando. quem ut ederet, variae urgebant causae in Praefatione recensitae. Constat ille octo
Capitibus. quorum primum de Inquisitione Generali, secumdum de Citatione, Capturae ct salvo Conductu, tertium de speeiali Inquisitione, quartum de Purgatorio, quintum de Tortura. sextum de Poenis re Causis tollendi α mitigandi poenas septimum de absente& eontumace, Octavum tandem de sumtibus Processus nempe Inquisitorii agit uberrime. Ante omnia modum procedendi criminaliter delineat, cautelas Iudici & Defensori tu omnibus hujus Judicii partibus observandas inculcat . incia utriusque prolixe deducit, media colligendi indicia eademque prudenter dijudicandi suppeditat, theses suas Iuribus Imperii. Carolinis & praecipue Saxonicis Ele floralibus Doctorum
senteutiis comprobat, postmodum vero rem omnem exemplis
illustrat, sermatque integrum processum inquisitorium, quem secundum omnes, saltem hactenus notas. circumstantias pertractat. registraturis & formulis in foro. di quidem tum in pro- .eessu dirigendo, quam in pronuntiando, usitatis illustrat. deduactiones α varii generis defensiones luculentissime elaboratas subinde adjungit, optimoque instituto lingua utitur vernacula, ut de melius cum judices experientia nondum adeo imbutos,tum neci, Practicos informet. α ad observantiam fori assuefaciat. Neainsuper habet solennia isto imprimis tempore, quo iudicium m. minale publice celebratur. observanda, quibus adstantes ad rein verentiam pariter ac horrorem commoveri debent: siquidem horum prout Lipsiae. Uitemberga dc alias usitata, a p. 467 luculentiorem deprehendes descriptionem. Perplacuit tandem exemplum Processus Bannitorii, quod Cap. VIII abunde pertractatur α formulis solennibus declaratur.
564쪽
TENTA MINIS MULTIPLICATIONIS UNA
versalis omnium arborum. fruticum in florum Tomus δε- cundus. Auto e GEORGIO ANDREA AGRICOLA,
Ratisbonens Ratiabonae, sumtibus Λutoris, I I 6, sol. Prostat Lipsae apud Ioh. Theod. Metium . Λlph. I plag. II Tab. aen. I 6.am Cl. Autor sua de multiplieatione universali arborum cogitata, de quibus in his Λctis mense Februario p. 8 s diximus. in lucem publicam proferret; non defuere, qui vel avritiae, vel ambitionis, vel jactantiae, vel philautiae labem ipsi a spergere conati sunt. Contra eorum accusationes se in pratia tione tuetur,ct rationem, cur partum immaturum in lucem pse truderit, invidiam esse fatetur, veritus stilicet, ne alius ipsum in publicando invento praecurreret. Λddit, se peeuniam ab iis, quibuscum inventum communicavit, poposcisse, non ut laboris praemium, sed ut depositum, ne deestent sumtus ad experimen tandum ae opus suum edendum. Et quoniam non diffitetur, ma- thodum, quam universalem commendaverat, universalitatia Iaudem minime mereri; idcirco phrasin distinctione inter uni- versale eollective & distributive sumtum salvat. Modos universales collective sumtos se exhibuisse ait in Tomo primo , universalem distributive acceptum se proponere confidit in hoe autero, cujus decem sunt capita. Eorum primo in compendio reis petit inodos multiplicandi arbores, quos parte prima descripserat, a nobis hi Λctis anni praesentis p.87 indicatos. Obiter notamus,experimentum arboris ex solio citrino producendae primum in Italia sumsisse Augustinum Mana lam, ordinis Minois rum S. Francisci, de cum aliis circa hortorum culturam euri fis observationibus patrio idiomatedescripssili, Nostro resere te. Occasionem experimento dedit Opuntia, quae hae ratione
565쪽
propagari solet. Capite secundo Cl. Autor modum deseribit
multiplicandi arbores, quem ubivis successurum esse conis fidit. Jubet sellieet ramos dividi in annua arboris incrementa hosque surculos mumia squam Vocat vegetabili, hoc est, res vel pica liquata contra humorem munitos terrae committi. Monet autem c. 3, teste Μandiroia ante laudato, Italos hoc modo citros propagare, emdemque ab Hobbergio in Georgic. eurios. pari. I lib. 6 c. 36 p. 6I s commendari. C. 4 ostendit, quomodo hac ratione arbores cum in sylvis, tum in hortis multiplicari possint. Tempus labori maxime commodum esse censet autumnum. Inprimis etiam c. methodum istam commendat ad lignorum in sylvis multiplicationem, cujus ideam sibi a rusti venisse notat, qui asseruerat, se vidisse arbores ex ramis re trum eis in terram defossis prognatas. Eandem c. 6 applicat ad vin as condendas,eique alteram jungit radicum divisione innixam. C. T docet, quomodo diversarum arborum trunci ita conjugari debeant, ut in unam arborem coalescant fructus diversae Ueciei edituram. Tandem c. 8 9 methodum suam transfert ad pumiliones de motara arborum gignendum. C. Io sive uItimo tomum tertium operis promittit, in quo candide relatuTus, quomodo experimentis juxta theorias 'nunc in publicum evulgatassumtis relponderit eventus, rogans interea alios, ut una in arenam descendant i c naturae vires hac in re experiantur. Λd calcem libri adjicitur index Ioeupletissimus rerum memorabilium
stos Universae CHRISTIANI NOLFII. Potem. Regis Boructae Consiliarii aulici. Mathematum se Naturatium P.P. Societ. Reg. Mit. atque Borug SodaBs.
566쪽
CUm hoc ipso anno Elementa Matheseos Wolfiana, de qu bus diximus in Actis Λ. IIIo p. 486, auctiora re emendatio. ra prodirent; non defitere, qui literis & ad Autorem,st ad Biblio.
polam datis flagitarent, ut aliquod eorum compendium ad commodiorem tyronum usum prodiret. Autor itaque celeb. cui curaecordique est incrementum studii Mathematici in scholis & Aea-demiis quovis modo promovere, ex opere prolixiore delevit, quorum notitia tyrones sub initium studii mathematici carere poterant, reliqua iisdem verbis, quibus in illo continentur, ser vatis ubique methodi Veterum Geometrarum legibus, denuo imprimi curavit re figuris novis aeri affabre incisis exornavit. Praemisit praefationein ii qua usunt studii Mathematici a metho. do fluentem commendat, ct una docet, quomodo in scholis pri- mum cum pueris, deinde cum adolescentibus studiuin Mathe. maticum tractari debeat, ut usus rationis amplificetur.
divini Ministri, de Θεοδεοριος, veteris ecclesiae legatis, in SIgnotis Epistolam ad 'I carpum brevis Commentatio. Praeis fationem addidit Em. SAL CYPRIANUS, G. Earius cin istorialis sticles Saxo Gothanus.
Coburgi, apud P. G. Platentiauer , ITIT, LPlag. I 3. Rur. Reverendus Autor, sacrarum antiquitatum scientiae in. vestigandae & amplificandae deditissimus, argumentum de Θι-ομοις, a nemine adhuc sigillatim pertractatum, evolvendum sibi sumsit. Quam commentationem sex capitibus absolvit. Caput I circa vocabulum Θεο μος versatur, ac ostendit, illud in omnibus Lexieis Gr. praeterquam in Sulceri Thesauro, frustra quaeri, & notare cursorem divinum.I. I .Solum Ignatium vocain Ohομος usurpare dogetur I. a.& quidem duplici signifieatui primo notare quemvis verum Christianum Ep. ad Philad. cap. 2, deinde hominem, qui peculiarem operam ecclesiae Dei eom. modo susceperit Ep. ad Polyc. cap. 7, quem locum ac sgnifica tum tota commentatio respicit. Et quum diversae diversorum ZII stat
567쪽
snt sententiae de hoe mahomo Ignatii, in has IV capitibus' inquIritur. Igitur Caput usimn Grotii sententiam, statuentis, Θεοδοσ- μον eodem, quo Apostoli Ebraeorum, munere functum, sacram pecuniam portas... Qiae confutatur ex ea ratione, quod nul- L mi vestigium in tota Ignatii epistola appareat pecuniae sacrae aruo ecclesiae Smyrnensis ad Antiochenam defetendae. Caslut iII proponit Baronii sententiam, qui θυολομους coetum fide-ium aci sacra convocasse opinatur,eamqueresutat, quod Θεο me mittendus dicatur Antiochiam, Fatulandi huic ecclesiae, ac Smymensium caritatis testandae causa, non autem fideles convocandi ergo, quippe quod tanquam peregrinus commode prae filare non potuerit. 3. I dc I . Hinc ansam arripit Λutor loque di de variis veteris ecclesia nodis indicendi conventussacros. Aesigna quidem convocandi fideles ad sacra dividit in privata dipublica. Λd illa refert I voeem Alleluia, a Tubam, 3 Malleum excitatorium, ψ Tintinnabula. s..2 si Falso autom ad lime si gnaΡlausum a Ferrario re rei demonstrat g. ς. In recensendis signis publicis orditur a campanis, de quibus ita agit, ut tempus orti vocabuli ct introducti in ecclesiam aeris hujus designet. g. 8-ID.Pergit ad ligna sacra,pulsata in oeolesia Graeca post Constantinum M. quae in parva α magna dividit, de superstitiose a Pont, ficiis hebdomade magna pulsariostendit f. II. Quo facto Cl. Λωtor inquirit, qua ratione fideles tribus primis a N. C. seculis ad
sacra sint vocati, illudque non tubae son tu factunt, esse contra Corderrum, ad vocem Dionysii ἀπερισαλπι Γι proVocantem, evincit 9. ΙΣ. Nec Casparo Calvor assentitur, , horas Apostolicas celebrandis sacris destinatas fuisse affirmanti: multo minus Stra-- boni, triplicem rationem conveniendi ad.sacra suisse tradenti.
s. 13. Improbat porro hyperaspista: Baronii α Jo. Hornbeckii
opinionem, praecones indixisse conventus sacros ex Hieronymo ct Gregorio Naz.probateconantium, ac duorum horum Patrum
loca explicat & illustrat f. I 4. Deniqueg. I s convocationem adsiera dictis seculis per nunisti os de miliis ras καl' οικον factam esseeum Spanhemio asterit, probationem petens e Tertulliani lib. 2 c. ad uxorem. Capite IV nova Franc. Brohesbii opinio resel. litur, statuentis,Θεο μον idem munus obii ise, quod περιοδευτοι post.
568쪽
vostea sustinuerint. Nam Petiodenarum suisse docet, Episeopiles dioecesin visitare:hoc autem non convenire in ΘεοhομονIM tii, quippe qui Smyrna Antiochiam, adeoque in plane aliam dioecesin missus sit. g. I & 7. Quod ut dilucidius appareat, rati
nem muneris Periodeviarum breviter exponit. Ac initio duplicem significationem τg περιοδευειν, qua circumire 'α medeia notat, e Zonara & Balsamone conjungendam esse monet in assignanda appellandi ratione periodeviarum. I. 2. Sequitur 3. 3plena Periodeviarum descriptio, & g. 4 origo eorum ad Conca. lium Laodicenum refertur. Presbyteros eor fuisse e g. s claresict 9. 6 synonyma Periodeviarum habentur, in quibus minus recte Visitatores Gregorii M. a Beveregio & Spanhemio num rari ostenditur. Capis V agit de tabellariis ecclesiasticis, eos
aue selli ostendit, qui putant, Θεοδρομον egisse tabellarii eeelesiariici partes, quum nulla plane ab Ignatio mentio fiat literarum per λοhομον mittendarum, atq; vicinarum ecclesiarum epist se Θεοhoi isti diserte opponantur. g. I, 2. Hinc materiam de tabellariis eccles Λutor plenius tractat, asserens synonyma g. 4. Porro nonnisi probatae fidei viros tabellarios electos esse ex epiis
stolis Λpostolorum re Patrum demonurat g. s, ct quidem plorumque Clericos, eo que certos ac vel uti determinatos, S. 6,
Tandem virtutes tabellarii ecclesiastici ex Augustini Ep. i describuntur. Expositis ita ac refutatis diversis sententiis, Antor suam subjieit capite M atque quinque rationibus probat, μον Ignatianum fuisse ecclesiae Smyrnensis legatum , ad eccle- fiam Antiochenam mittendum. ut illi partim pacem adeptam
gratularetur, partim impigram Smyrnensium earitatem testaretur. inprimis autem electioni novi Episcopi interesset. I. I Primam probandi rationem petit a verborum in epistola Ignatii ad Polyearpum nexu ac perspicuitate. I. 2 Secundam ex epistola ejus ad Smyrn. eap. II. I. 3 Tertiam ex Ep. Polycarpi ad Phil cap. I 3,qui Θεοδεομον Vocat πρεσβευσονIα. II. 4 Quartam ex Ep. Ignatii ad Philad. c. Io. g. φ .Quintam a ranceoliae Peregrini, Philosophi Cynici. g. 6. Addit I, 7 Autores sibi consentientes. Quo facto argumentum de legatis veteris Relesiae, utpote palmarium suae tractationis, plenius exponit, ac s. 8 contra garonium de-
569쪽
monstrat, Rehinae non constituisso peculiarem in Hero ordiis nem; neque etiam τῶν Θεοδρομων appellationem legatis eccles fuisse propriam. g. 9. Postea colligit synonyma g. Io dc ad haec
neutiquam Deputatos pertinere ostendit g. II. Primam legati num eccles friginem arcessit a Concilio Hierosolumitano f. I 2. Obierunt eas tantum Clerici, Virtute alios superantes, neque tamen ex uno tantum cleri ordine, sed nunc ex superioribus, nune
ex inferioribus ordinibus, ut patet ex g. I 3. I . Elapso autem se aulo IU Episcopus Rom. Diaconum potissimum elegit, quem legatum Constantinopolin ad Comitatum misit, Re1povialem dictum. S. II. Numerum legatorum, ad unam legationem adhibitorum, incertum quidem fuisse, plerasque tamen legationes a duobus administratas esse domi f. I 6. Ossensa dignitate legatorum contra Is. Vossium I. IT, enumerantur praecipuae eausae susceptarum legationum eccles Quarum pruna dicitur electio Episcoporum, quippe quae conjunctis fratrum vicinarum eccleseonsiliis facta sit, lata Sec. IV ea de re lege; quod hodie negligi
queritur Autor g. I 8. Altera causa habetur purgatio doctrinae per haereses ac schismata adulteratae, re disiadiorum interfatres compositio. g. I9. Tertia causa Λutori est collectio & asportatio stipis sacrae. s. 2 o. Quarta depulso calumniarum, quibus Christiani a gentilibus onerabantur. S. 2I Legationes imperare penes totam ecclesiam aut Presbyterium fuisse probat Autor G. M. Potestatem autem legatorum plerumque fuisse cireumscriptam, dato iis literarum quodam genere,quod Commonitorium
i audiit, quandoque fuisseliberam, ex s. 23 intelligitur. Claudit
tandem Autor commentationem suam cum legatis a latere, quin
rum appellationem medio See. N ortam Ue, e Concilio Sardi censi probat.. Antiquos antem legatos a latere ab hodiernis See. , XIII ab Innocentio IV constitntis immanequantum differre Vesebis M. Autonii de Dominis doeetur . In prafatione Summe Rev. D. Cyprianus id agit,ut schismatis turpitudinem atque damnum exponat, docendo, schisma pri
570쪽
Christianorum, qui suam inter se consensionem in doctrina Cliristi inter alia prodiderint frequenti in coetibus sacris conjunctione,nec posse quenquam fideliumChristi asseclarum proferri, qui obtentu naevorum ab ecclesiae eommunione discesserit. Sol. licitam hanc ecclesiarum inter se communionem firmissimum esse rei Christianae praesidium, re hoe magis hodie servandam, quo majorem perturbationem ejus neglectus ecclesiis evangelicis inde ab initio repurgatae religionis intulerit. Hodie autem ecclesiarum communionem territorii plerumque finibus terminari gravis est Celeber. D. Cypriani querela. Hoc vero non con venire moribus primitivae ecclesiae, inter alia inde probat, quod illa institutis hομοις amicitiam consociationemque ecclesiarum orthodoxarum diligentissime sustinuerit. Hos enim fuisse legatos, ae, sive literas ad fratres perserendo, sive fidelest de instante persecutione coram monendo, ac in veritatis professione coufirmando, communionem ecclesiarum egregie fustentasse docet,commentationisque hujus Autorem recte hoc argu mentum explicuisse confirmat.
SACRI ROMANI IMPERII ACTA PUBLI. ca Seculi decimi octisvi, opera CASSANDRI TE MIL
Francos & Lipsae, apud Joh. Felicem Bielehe, III 7,sol. Alph. 8 mg. I 3. cim sub prelo sudaret Tomus hium tertius, anno proxime elapsoda vita decessit Λutor illius D. Grisophorus Leon. hardus Leucti, JCtua Noriabergensia, editis sub ficto rauciati, in AntoniiFabri nomine Vectis Pris Publici,actis hiscepublicis,
ct Cancellaria Imperii Germanici celeberrimus. Materiem tammen universo operi huic destinatam , ct ad annum usque I7I 6 optime digestam reliquit, quam curae Viri in Imperii Notitia versatissimi demandatam se imposterum flato tempore emissurum, III 3. Bisi