장음표시 사용
551쪽
Ecclesiae Apostolicae: sed sapergressus est seeulum Hieronymi; neque adeo cum illo pugnat in eo capite quod est in manu. Neisque etiam deseribit mores ac ritus seculi quarti, quod serio negare haud potuit Jo. Pearsonius) sed nescio quid non vel miscet vel fingit; quorum singula ahis expendenda sunt.Hactenus de eeclesia Graeca, jam ecee, quid de Latina sua re occidentali sen. tiat Holnenius. Idem, inquit, illiusfensus, nec inus dispar. Nam Galileanas s Hispanienses e celsas unctione me obsignationem
frontis presbineris quoquc cum baptismo peragendam permi qcerti um est; ita ut Episeopis fila manus impositi ne ebri a.
rione reservaretur. Romanam tamen Ecclesiam ejusque dice. eesin excipit, quae peculiari consuetudine, praeter manuum impositionem, etiam frontis unctionem solis adhuc Episcopis se. culo quinto ae deinceps vindicarat: relicta presbyteris tari Matione verticis ne ipsis omnis plane unctio baptismalis ademta videretur. De pectore hic loquitur Dallaeus. Ethnacconfirmandi modum sexto deinde & septimo semio, Pontifi-
eum Romanorum instantia sensim Omnes per occidentem ee- glesias recepisse, ita ut veteris usus non solum vestigia, sed etiam ipsa memoria oblivione evanuerit. Ad hane rem non parum
profuisse natas circa septuagentesimum Christi annum, eAub initium seculi septimi,supposititias veterum aliquot Pontificum Iiteras, quae antiquitatis specie&splendido magnorum Pontissieum nomine rudi ct inficeto seculo sucum fecerint. Hic non. dum loquitur Holsienius de collatione Isidori Mercatoris. Nam hanc confidiaua ait ade. p. 4 sub finem demum seculi septimi,
R per eam consuetudines nuper receptas, fuco antiquitatis tanto
magis fuisse incrustatas. Scio, Dodmellum Collationem Isi. dori reserre ad annum 78s, quo cuia sit. Sed committamus eos. Satis de loco Hieronymi. Nunc alium similem nobis ex Tertulistiano, de Bapti mo . opponit Eechellensis : Dandi jus bapti ihabet summus Sacerdos, qui es Episeopus. Dehinc presisteri,
Diaconi, Mn tamen sine Disopi autoritaxe Uropter ecisae hono . rem. Atqui idem rotunde alibi seripserat, Sacerdos osten estingit. de castitat. ea. Videturque Hieronymiis vel bis Tertulliani plane inductus suisse, ae descripsisse illa; nisi tamen ab alim
552쪽
MENSIS DECEMBRIS Λ. MDCCXVII. sar
na manu id utrobique factum. Credo autem. distinctione verisborum rem fieri posse clariorem. Habet Ammussacerdos, qui e Episcopus, dehinc habent presbyteri, s Diaconi, non tamen re peto, Diaconi sine Episcopi auroritates propter eccissiae honorem. Distinguuntur presbyteri a Diaconis: quod non repugnat moribus illorum temporum, Tertulliani ae Hieronymi. Facile est, ait Grotius, insinuos Patrum locos producere, qui prGisteris omnibus tribuunt juspascenduregem, baptizandi, s corpus D
minicum exhibendi, atque eatenus omnes presisteros Episcopis adaequant flostolorum vocant successores. Servit nobis iterum consesso ista, saltem κατ' ιιθρωπον : tum vero ideo etiam,quod paulo post adducuntur a Grotio ipsa verba ex epistolae nostrae principio: Audio quendam in tantam erupisse vecordiam, ut Diis aconos presbneris anteferret. Ecce idem discrimen. de ruri Summ. potest. circa Sacra C. XIp. 36,i . Mox apud eundem locus Tertulliani, ex lolog. de jure clavium presbyteris competente : praesident probati quinque Seniores honorem istum non res iis sed testimonio adepti. Jus dandi baptismum a jure clavium Tertullianum voluisse avellere, nemo dixerit. Conjunctim ibidem Firmilianus Episcopus Cassariensis Cappadocum seculi tertii, Origenis discipulus, eique perquam familiasis in Episola. quae inter Cyprianicas extat LXXV,led ab Asiatico homine Grae. ce scripta erat,pra dent in ecessa majores natu πρεσβυτερον qui s baptizandi, s maniam imponendi & ordinandipussaene potesatem. p. 369. Recte omittitur chrisma, tunc quidem innumero sacramentorum incognitum. Conf. Dallaeum de cult. relig. Latin. L. a c. V. V, 3M. De Consem. L. a c. 22 p. VI. Nunc
videamus, quid Hieronymo Joannes Peat nus imputet. Incipit a verbis opistolae pene ultimis: insciamus, traditiones Apostolia eas se. Quomodo, inquit, haec traditio Apostolica esse potuit. quomodo ex V. T. desumpta, si non Apostolorum sevo Episcopi superiores presbyteris extiterunt, quemadmodum Aaron filiis utique superior fuit ' Lindis. Ignat.part. a C. XIII p. L Dic, etiam illa de V. T. dici desumpta, quae post mortem Apostolorum demum emoruerunt. Sed modus ille desumendi multum differt. Vidimus supra, florem etiam comparationis desumi ex xxx a V. T.
553쪽
V. T Alia ratio est eorum, quae Originem & fontem, ac propagationem inde accipiunt. Pergit: Atqui diserte Hieronymusici ipsit ad Mathaeic 23: Apsoli ips, per singulas provincias
presbyturos s Episcopos ordinabant. . Ergo seris saltem Apostolorum temporibus vel paulo ante illorum obitum, certe ante mortem S. Jbannis, in toto orbe unus superponebatur ceteris Episeopus proprie. Iterum dic: Apostolos, quum ordinarent per singulas provincias, noluisse omnino formam Hierarchiae Iudaicae introducere. An paulo ante obitum illorum in toto orbe decretum tale innotuerit. non definit Hieronymus. Instat alter:exemplum luculentissimiliti esse in Ecclesia Λlexandrina, nostro allegatum. . sino dispar plane. opponit enim Noster Episcopos illos, improprie tales, Episcopis tui seculi valde diversis.
Nec vero perpetuam communionem nominum nos assectamus,
fastuosam tantum dc plane irregularem Hierocratiam rejicimus, qualem post tot alios descripsit Petrus Josephus Cantelius, ta-sor. Urb. Metrop. Adhuc Pearsonus: utique duos tunc Philippis fuisse, i. e. extitisse Episcopos, quum Paulus ad ipsos scriberet, proprie dictos. Ideo enim temperamentum quaerere ipsum Hie- Tonymum per verba,ac ne quis contentiose contendat , in una e clesia pluris Episcopos fuisseo Cognovisse Paulum, eos tunc Phi- is adesse, licet aliarum civitatum essent Epscopi. Dic: Hieronymum ergo ludere in verbis. quod valde absit. Serio scripsit, in una civitate & ecclesia plures, ut nunc nuncupantur. Episcopos esse, i. e. ordinari, non posse. . Si haec mihi quis eo sensu objiciat, sufficit sane: in prima aetate tales nondum extitisse. . Si plures ex variis civitatibus Philippis convenissent, etiam illi non fuissent proprie tales: Cur non fingimus, etiam plures simul Dbaconos peregrinos ibi concurrisse λ Et quare omittimus presbyteros 3 qui tunc iidem' erant cum Episcopis etiam peregrinis. Provocat ad Epiphanium , Apostolos in quibusdam civitatibus ordinasse Episcopos cum suis diaconis, nsallis omnino presbyteris ibidem constitutis. Mens Epiphanii, rure . LXXV, cum haud magna multitudo erat, ct reperii i nulli potuerunt,qui Presbyterierearentur, - ηρώθησαν ἐπι τω κριτα τοπον μονω ἐπισκοπωνιαntenti erant uno presbicro singulis locis, qui vocabatur etiam
554쪽
Episcopus. Loquitur enim de recenti adhuc ecclesia, νεου οντος καρυγριατος. - Si aliae Ecclesiae, praeter Alexandrinam, duos lia huere Episcopos, quod ait Hares LXIIx, iterum intelliguntur resbyteri pro illa aetate. Atqui, inquit, Apostoluae nunquam eripsit ad alicujus ecalesiae presbyteros; quod a Veteribus anno latum est. Nota, semel etiam tantum seripsisse ad Episcopos ecclesiae. Atque illo tempore nomen Episcopi non ideo fuit per omnia Metaero, etsi nondum esset' evolutum. Argute Pearsonus. sorte scripsit Apostolus conjunctiin cum Episcopis re diaconis, non ad illos. Scripsisset ergo, Π τυλος mi οι συν ἀυτῶ ἐπίσκοποι, quomodo Polycarpus ad eosdem Philippenses, Πολυκαστος - οι συν αυτω πώεσβυτεροι Et Arsenius Episcopus ad Athanali Um ωμα πρεσβυτέροις, cum p resbyteris re diaconis. Pluribus di. sputat Phil. Jae. Harimann.. de rebusgestis Chri sub Apost . e. 1 p. 7seM. contra Pear num. . Certum est', Hieronymum is gisse Chlysostomum. Λe legit eum in hac ipsa causa etiam. Sic enim is, Homia. 1 ad Philip Quid hoe rei es 8 an unius civitatis plures erant Disopi P 'αμῶς αλοι τους προυβ μους ἔτους λειτε.Τοτε γαρ τέως εκοινωνουν τοις ονο μασις λοιπον δε το ἰδια- ω ε- ο ἀπονεμητ ονομα; postea proprium euique distributum est nomon. λοιπὸν opponit τροπαλα-ι Vide utrumque uno Ore loqui. Λb eodem petitum in caput alterum de excepta ordinatione. ου πολυτο μεσον αυτῶν καμ των ἔπισκοττων τη γὰρ χει ροτονια μονη υπερβεβεκοιο, mi τουτο μονον Aia σι λεονεκτειντους πρεσβυτερους. Homia. Mad ρ Timoth. I. Pearion usp. III Ver tit pro sua hypothesi, sola potesate ordinandi excellunt Episcopi. hae una re videntur presbterissuperiores esse. Profanis Scr ptoribiis in utramque partem accipitur πλεονεκτῶν, non Apo nolo. Hic semper vitium connotat: sed di υπερβδων', quo se metus s. Chrysostomus ergo', si interrogaretur, mallet utique cum Scriptore sacro intelligi. Ergo nec Petavio favendum est is eodem enim recidit ipsius translatio. Contra omnes D. Hulse- in annus Nostras d. l. g XXVI. opponere cir somum hoc loco ius dioinum σeo uetudinem eataris, patet ex oppositione chara
aerum grammaticorum temporis. Per Verba praesentis temporis,. ait, ου πολυ το μωον, ταυτα - - προσβυτερων μοττεν,
555쪽
Character Discopi etiam in presburum apte quadrat. -Quid
Mautem succedente aetate sibi praeripere & lucrifacere visi sistoEpiscopi prae presbyteris,hoe effert per verba praeteriti tempo- seris. Non dicit, constitutos esse Episcopos super presbyteros di- ,,gnitate imponendi manus ordinandis ad face rdotium, aut tri--butam illis a Christo fuisse hane praeeni nentiam. sed de facto Aproprio Sacerdotem alte sola impositione manuum ascend serunt super presbyteros: & hoc unum videntur sibi luerincisse. Frgo tota praelatio terminat se hactenus in meram usurpationem facti. Seripsit sane Chlysostomus Homil. XΠI in I Tioe. 4. neque enim profecto presbteri Episeopum ordinarent. Sed rursus lotuitu suae aetatis. Quando autem de prima aetate α. ordinatione Pauli & Barnabae loquitur, vitis,inquit, a quilus ordinan. sur: a Lucio brenaeo s mnae, imo a Spiritu.AEuanto enim pers nae humiliores erant, tanto purior DEI apparuit grasia. Homi a ad Acta. Sudes in oculis est adversariis, loqui eum intuitus ae aetatis. Sed ecce iterum ordinationem Mathiae. Considera, M.trum agere omnia μετοι κοιHῖς γνώμς. ήδεν οι em A BD--κῶς. Et tamen fatetur. eum fuisse τουχ σου πρώτω . Statim, --αυτας βουλορια τοις hoc, Aec νυν. Homic III in c. Io. Ecee dignitas ecclesiae, α status angelicirsPorro sententia ni eprotulit Petrus. sed hanc quoqur declarans fluam non esse, sed a supernis profectam,juxta prophetiam, As ἐξη πης γέγονεν,ἐδιδασκαMς, recitator fuit non praeceptor. De Chrisso dicit, Loquors legerat. aut alii quopte probiores, qualis est bisso h.mthiar mulierer qμae a Gallia ccutae fuerant illum simuloubique adfuerant. 'Aυτη προνωα Οαλωκαλου. Christi, qui πρώτον μιν διδρίσκαλον κατεςπεν. Supremus Magister ipse primum tunc
magistrum ecclesiae dedit. Jamae de Petro incipit. Non dixit ille, nos XI ad docendum jam sufficimus. Usque aberat ab omniinaris gloriae studio , ct ad unum tantuin spectabat, ad Magistrum inquam suum Post pauca iterum ad suam aetatem respicie. Noster αλ' νυν ετω γίνετ , ἁδύ απαν τουναντίον, nunc non eodem modo fithd prorsus aliter. Pridem fassus est Ei asinus. etiam Chrysostomum foede truncatum esse. Er qtae sequnntur. hoc somproba nt. Mii τοι-Bοτυπον δε Πνειχε προ -τά-
556쪽
Mis. Illud-omisit Latinus, omittunt etiam codices Savili. ant,ac legunt praeterea,και τον Eότιμον ἔπασιν εαγε τὴν κατώσασιν. Quamcunque lectionem sequamur. adhuc tamen obscurior est ubique lenius. Regreditur Chrysostomus ad verba textus priora, ecce centum s viginti erant, s unum duntaxat sto sulat a tota multitudine. De Petro intellexit Erafinus: ψd enim ostenderesquentia, merito primus omnium autoritatem usurpavis no xio, ut qui omnos habeat in manu. Ad hume enim dixis Christus, ct tu aliquando conversus, confirma fratres tuos. Pgr-
peram. CXX non sequebantur Petrum sed Chris D. Is unum postulat a tota multitudine. Sicut enim is praesens elegerat, itas absens etigit. De Petro autem, non hae, inquit ille, accidunt meo conseruo, meaqMe voluntve, sed illius, qui hae praedixit; no v deretur ipse rem arduam conari, sed talem,cui Christus testem adhibuerit prophetam. Non & quae sequntur δεκότως πρωτος πράγματος αυλσει. ατε γαρ ἀυτος πάντας ἐπιγριθώς. Forte, ταγματει, nam ministerii totius, ct ordinis evangelici tan dator authenticus est Christus. Similiter τάγμα, de ordine pre3byterorum, HomiL XI ad 8 Tims. Neque etiam Petrus reliquovhabuit in manu. Nullibi tribuitur Petro αυδεντίοι, neque ipse sibi ipsi ι apud Chrysostomum, ουδεν άυθam D. Non licet nobis quid. quam ex autoritate pracipera ἀπ εξουσίας αυδεντι- multo minus) ἐπιταξα . Nunc autem non aliter quam profanos magi-firatus&hane assectamus dignitatem. Perierunt omnia, corrac, ptaquesunt. Habes iterum imaginem illorum temporum. Di. stinguendae ergo. ἀρν, ἀυθεντί--οπρος--. Hom. XI. Iterum Hom. V, ου γαρ ἀυθεντικως, ουδε δεσποτικίω, ἡδε are' ἐφου
M. ουχ η μεις, ἀή αυτη η λτι-πη, αι ό δῶνα αλ' ο λτίσκοπος, μηλὰς εμῆ ἀκουσαρ, ἀ- ῶ ἀθώματ . Quid siet ita reliquis verbis Chrysostomi is hune enim Petrum dixit Chrisu s tu aliquando. Perpetuus sane Dialogus inter Magistrum due di- seipuluin Petrum. Non sunt haec Chrysostomio D. olearius ialiteris: videntur mihi ab aliena mam nasuti lectoris παπίζοντο.
se,qui meliorem rationem si quam cir Uomo, sinerere exi-
557쪽
limavit. Eandem interpolationem in textu alio Greeoo vidit D.
Hulsemannus d. l. 3. XVII & XIIX in Homilia XXXI ad O. e.
Us uri as . Non immerito dubitatur, sententiam hanc Chrysostoini esse: illico enim immediate seqtumtur nonnulla, quae
manum interpolati icem detegunt. Λllegantur tanquam veris Aha textus-ο λογος inex res V verbum invalisebat. Quae non seleguntur in isto capite. Et mox iterum tanquain verba textus, enerunt docentes, quae nec ipsa leguntur, exponuntur autemissub persona Nostri, ora εασως εχειροτονώησαν ζ τσ τς πνευμα -- . Si ita comparatus e si textus Graecus, quid censebimus de
illius interpretatione. Nam ne Erasmus ipse, sed amanuensis ejus periculum fecit in vertendis his Homitiis. Vide eundem S. IV ibique Jac. Billium,Λ. Rivetum,& Jo. Rainoldum, ibidem. Sic igitur manent nostri Hieronymus et Chrysostomus, concludit D. Bebelius,antiqv. Eccles Sec. IVart. a Sect. a g. rr s per totAu pra non pauca de Baptismo. Sed nihil adhuc de ereleliis bapti-igialibus. Seculis primis fere tribus parum cognitae: nam neque templa tunc ecclesia habuit, sed baptizabant sive in flumine, si vein mari sive in stagno.Utrum post pacemChristianis undique redis ditam solae Episeopales ecclesiae baptisteria acceperint,ae sero ad
parochiales etiam pervenerint, non plane liquet. Se Io quarto videmus baptisteria apud Athanasium, Ambrosiuria Augustinum promiscue. De eodem loquitur e. Φ de Praescript. ex Concilio Λ-sticano, Seeuli IV exeuntis. Illae igitur ecclesiae, ubi baptismata erant,vocabantur bapi ita ales, ct matrices. Dabantur illis eo nomine decimae, re aliae ablationes. c. C XII qu f. r. Iaecclesiis autem minoribus, quas capellas auxiliares et adiutrires appellabant, non bapi laabant, quia hae non per se, sed intra matricem erant constructati De finibus illarum vide e. s C. Xm . q. de subjectione, e. XI de maior.WMed. de novi operis nunciatione e. l de v. os. uunc. In his ecclesiis baptismalibu iurdandi Baptismum exercu it utique presbyter. Martinus Bracm-rensis, seriptor sexti Seduli , meminit baptisterii, eam is Bibliath.
558쪽
initia rituum non distinguit. Vide etiam LL. Longobard. L. 3 T. I 3,I7, 2 ,2 9 ct Tit. IO, 4. Siquis Episcopus baptismales ecessas,suae Ecclesia pertinentes, cuilibet per emphitem sos contractus dederit, potestatem talia mutandi rectoribus erela. Aarum concedimus. Tit. I, 24. Placuit nobis de eciaesis bapti senatibus, ut in omnibus ita debeant esse ordinatae s conservata, ut dominus Carolus Rex commendavit, s instio eapitulari continentur, Retulit haec Lindenbrogius ad seeulum septimum. Obsermia Paul. amoriae p.πε. De Carolo nil Ilaetenus reperio in septem libris apud eundem. .
RARIORA MUSEI BESLERIANI, DUAS OLIM
a IUUSO MICHAEL BESLERI GEegerunt, aeneisque
Tabulis ad vivum incisa evulgaram, nunc Commenta.
. LOCHΝER . . 'Anno i Is sol. Alphab. I plag. Io cum Fig. aenear. Τab. 4o. MUsei Besleriani Rariora aeneis tantum tabulis dudum inlucem edita denuo in conspectum nunc prodeuntNOribessi descriptione locupletata a Joh. Henrico Lochnero. Iuvenis scilicet.hie ad Optima quaeque natus. a .prima flatim juventute studiis '. apta,ut librorum α liberalium artium,ita maxime historiae naturalis amore captus, indies majora sui desiderii incrementa aca cepit per consortium, quod cum Engellandio Iuniore, cujus Parens Basilii Besieri Mustum ad se hereditatis jinge devolutum possidet, contraxerat. . oceasionem inde nactus, de seriptionena aliquam hisce tabulis addere in animum induxit, quem laborem in se suseepturum esse Parentem suum, Michaulem Fridericu in I, linerum,ArchiatrumCaesareum,olim audiverat,qlIem tameia ob Praxeos concatenata impedimenta paulatim ab hoe nudio a Vocatum intellexerat. Receptis igitur in manus schedis illius ipse manum operi admovit, ct collectis ex optimis Autoribus
subsidiis, in eam, qua nunc prodiit, molem descriptionem Congessit, plura praesulta in itineribus per Belgium, Λngliam Galliatque tandem suscipiendis coliceturus oc deinde ultimam ei
559쪽
limam manumque additurus. Verum enim vero divino pia . cuit Numini Uitembergae Iv Non. Ianuar. II Is iter in patinam ipsi coelestem imperare. ut spretis his naturae terrestribus. coelestibus frueretur gagis. Has igitur tristes beatissimi filii se. dulitatis reliquias ut cum orbe literato communicaret Pater modistissimus, publieae utilitatis nudium effecit, praesertim eum Ramora haec Besterorum figuris solis tantum constantia tanto tamen euriosorum favore excepta suerint, ut viri in studio naturali vere Principes illa ob figurarum elegantiam & ad naturae leges e Pressam concinnitatem non laudare tantum, sed impensius minmendare haud erubuerint; et ut virtuti τοῦ μακαρήτου extaret monumentum, Laudationem ejus funebrem a Clariss M. Me. phano Kaetavero, Ord. Phil. Λssessore, habitam adjecit. Cum autem BesIeri haud exiguam in seholis medicis promeruerint lauo dem, haud ingratum Lectori Benevolo fore auguramur, si quaedam de iisdem ex praefatione Clarissimi Michaelis Friderici Loetaeri huie descriptioni praefixa commemoremus. Basilius aetate major, Michaelis Resieri, Theologi urbis M. ricae celeberrimi, filius, ct Hieronymi, Medici felicissimi, frateremat. Humanioribns eum fratre literis expolitus di ab ineunta. fatim aetate rei herbariae studio mirifice captus hae oecasione iamagno isto naturae volumine evolvendo non parum studii de di. ligentiae posuit, indeque factum est, ut arti se addiceret pharm cevticae, hortulumque quendam sibi privatum institueret, quo animum ulterins in studio Bolanteo progredi gestientem axuti. aret. Nec effectu caruit nobilis hic ardor, peperit quippe Bes-Iero summorum Imperii Romani Procerum favorem, celacherrimorum Baianicorum amieitiam. Primos inter erat
praechnie Reverendissimus re Celsissimus Episcopus Eystad-
tensis, Dn. Johannes Conradus a Gemmingen, piae memoriae Princeps,qui non solum eum hortis suis eIegantissimis,quibus adicem episcopalem in D.Willibaldi monte cinxit. excolendis praefecit,sed et eorum descriptionem di aetemi operis editionem reis luctanti licet demandare ac delegare non dubita vit. Intimam interim iniit amicitiam noster cum Carolo Clasio, Maximiliani
Ιl gloriosissimae memoriae Archiatro hortique Caesarei Praefecto, eccam
560쪽
ae eum Iohanne Richoletio, Arehiatro Caesareo ct Prosessore. cui Noster persuasit, ut Noricorum senatui aliquot florenorum millia ea conditione elocaverit. ut Census quotannia inde fluens in Medicinae Candidatos ad itinera in exteras regiones aptius suscipienda derivaretur. Imo in patria familiares fibi habuit Camerarium, Patrem. Michaelem Raeten ecium, Ludovi. cum Iunge annum, Georgium Remum, aliosque. Nec Bestero mortuo nominis ejus gloria periit, loquitur hoc abunda novum plantarum genus, ab ejus nomine nomen dueens, seculo fere post Bederi obitum a Bolanico Gallo Carolo Plumier acceptum Sequens inseriptio legitur in ejus sepulcrali coemeteorio D. Iohannis: Credo Resu remonem earnis.Bonius Bestiri inrisuae, artis Pharmacratica amator Ingularis, rei herbaria sim
dissus. ἐσυ. Una custodia Pietas. Unicum reliquit filium, quo absque liberis mortuo, vidua ejus Henrieo Engellandio nupiit, seque Besleriana hereditas ad Johannem Christianum Engellandium devoluta est. Michael Rupertus Besterna lueem hausit primam Nohiberis V anno Iω7, Patre Hieronymo Malero, primo in Collegium
a Camerario tum erectum recepto Medico; Matre Apollonia Buchneria, ex antiqua nobilique familia oriundae' Hausit Noster
studii Naturalis delitias a Patre, re Patruo, easque positis prius in Gymnasio Brandecturgico Heilbronnensi fundamentis studiorum bumaniorum ac Philosophiae in Italicas excurrensAcademiis cas acrius sectatus est, ct discendi ardore virorum aevi & studii sui illustrium favorem promeruit perennem, quos inter Marcu1 Aurelius Severinus non ultimum occupat locum. Relictis tandem Athenis Italieis, patriisredditus laribus, in patria Λeademia habita de sanguine secundum re praeter naturam disputatione tu. augurali anno I 63 I summos in Arte salutari honores obtinuit. viventaque ae applaudente Patre Ioenm in Collegio Medi acquisivit sequente anno, qui fatalis extitit Parenti. Exhibuit satis Patriae, quas in exteris regionibus eollegit, ingenii opes, habitaque anno I 6 33 in orphanotrophio viri ob seelera perpetrata demitati Matome publica, dexteritate secandi, demon
standique peritia secundiaque se omuibus probavit, quod ulte-