Acta eruditorum

61쪽

Krvat, fretus ipsum adgressus est opus ejusdemque primam partem in publicam emisit lucem Cl.Editor. Λutores doctos α raro obvios conquisivit, quos sngulari evolvit industria, ut istos a multis operarum erratis liberaret, α novo variarum adnotationum lumine illuminaret. Quidquam immutare , aut xesecare, sibi duxit religioni: quamobrem approbationes, d dicationes & alia parvi intergum momenti integra reliqui Quumque operarum festinatione, ut fieri solet, in opus Graevii irrepserunt, quae inde elici debent aut emendari ; laboravit summo studio Dominus de Sallengre,ne & haec adversa fata suo Thesauro contingerent In inserendis dissertationibus nullum observavit ordinem, in quo si quid neglectum fuerit, ope indigum religiose conscribendorum restituere pollicetur.Ex figuris, quibus eruditi opera sua ornare in more habent, illas tantum aligere, ct accuratius in aes incidendas curare, constituit, quae necessariae sunt, & ipsos ritus illustriores repraesentare possunt. Addet dissertationes, quae argumenta antiquitatum eXplicant,aCIGraevio haud pertractata, prout hic sintJosephi mriae Sua. Fessi deForaminibus lapidum in priscis aedificiis diatriba; Georgii

Ereenii de rusticatione Romanorum commentariunm Iovix de Romanis piscibus libellus; Dbenii de ordine equestri veterum Romanorum liber; Philippi Hanne enit de eura domenica Romanorum dissertationes quatuor. Proferen ur quo que in illis dissertationes ex Italica, Gallica,& Anglica lingua ire

Latinam nunc primum translatae item inedita eruditorumi

opera quaedam. Adhaec spem alit haud mediocrem, fore , utrduae lucubrationes a Salmaso relictae adjiciantur, quarum altera de re vestiaria veterum altera de ipsorum instrumentis musicis disputet; α ipse commentationem de educatione libero xum apud Romanos subjiciet. Verum & muneris nostri erit, speciatim de prima Parte Thesauri hujus disserere, & opera, quae complectitur, comme-P- I- morare. Primas igitur heic obtinent Iunii innutoli disserta tiones Roma An Antiquitatem illustrantes septem , suae Romae

1689, 8 prodierunt,& a nobis Supplement.Tomo II p. 6 Frustorum nostrorum jam recensitae sunt. Prima illarum agit

62쪽

ia urbis Romae origine d fundatione; secunda de urbis Romae inerementis dc casu ; tertia de ui bis Romae topographia; qua ta de Romanorum domibus, quinta de Romanorum templis; sexta de Romanorum sepulcris; dc septima de Romanorum aedificiis judicialibus. Has sequuntur II Lucii Fauni de anti- qcitatibus urbis Roma libri quinque, qui lingua Italica ab Λ tore conscripti sunt,sed in Latinam versi lucem adspexeruntUa- petiis primum Is 9 dc deinde iteratis editionibus saepius prodierant. Primo libro portae urbis,quae nunc sunt,quaeve fuer . earum nominibus novis priscisque additis continentur ; item Viae, quae per portas exeunt. Secundus liber agit de Capitolios de valle, quae est inter Capitolium ac Palatinum ; de foro Romano, quod cum hac valle conjungebatur ; de Palatino; de aliis praeterea quatuor seris, sciL Caesaris, Augusti, Nervae Traiani; tertius de Aventino; de Testaceo; de foro olitorio, de Velabro, de foro Mario, de Circo Max. de valle, quae est inter Coelium ac Palatinum usque ad Amphitheatrum Titi; de omnibus locis, quae erant usque ad portam Capenam. Quar- tris collem quiliarum describit; mox Viminalem, di diuerit de Suburra, de Uico Patritio , de valle Quirinali; de Quirinali. de Alta Semita de circo Florae, Hortis Sallustii, de valle Martia. de Mausoleo Augusti; de villa publica; Septis. Pantheos item de ea parto urbis, quae fuit prope olitorium sorum inter Flumea ac Capitolium, nec non Campum Martium. Quintus liber continet expositionem Tyberis, pontium insulae Iovis, regionis aecans berinae; omnium partium Vaticani, aquae ductuum novem aquarum. Faunum excipit IIIJosephi mr.Suarosi de foraminibus lapidum in priscis ad ciis diatriba, quae prodiit Logduni Issar de cetero hic Sua resius edidit opus de vestibus Iiteratis,Vasiou. 16 S 2, 4, libros duos Praenestes antiquae, Rom. Isss, 4, de numismatis&numis antiquis dissertationem,Rom. 1668 , Φ, Arcum Septimii Severi cum ipsius explicationibus Rom i 6 6 fol. et alia. IU extat Andrea Alciati de maesυ-tibus , civilibusque is misitsribus inciis Romanorum brevis di sertatio, quam notitiae dignitatum utriusque Imperii,Orientis αOeeidontis,quae Tomo septimo Thesauri Graviani continetur, G a prae

63쪽

pdiemi sit. V Laurentii Jouberti de omnosis ecieneribus exercitationion apud antiquos celebrium liber unus, ct ejusdem dabalneis antiquorum liber alter, quos inscio Autore, qui a consiliis fuit & medicus ordinarius Henrici III Regis Galliae,. frater ejus Franciscus Jo ubertus Valentiae Curiae Judex major, Regisque Navarrae a supplicibus libellis consiliarius, edidit. Primo de Gymnasiis agit Autor de Gymnasioruin stru mira, partibus, praesectis; de exercitationum, quas in palaestra instituebant, generibus, de lueta quippe, de pugilatu; de pancratio, decursu &ecplethrismo, cetera. Liber alter de balneis a Jouberto haud ad extremum perduistus est. VI Henrici Norsi de duobus numis Dioeletiani Licinii dissertatio duplex, quorum m1 morum occasione fastos consulares istius temporis antehac depravatos nitori suo restituit V ejusdem dissertatio Chro- nologica devotis decennalibus. VII Porali Florentini de Fortuna varietate urbis Romae is de ruina ejusdem descriptio, quae per brevis est. VIII Felicis Conteloria, Protonotarii Apostolici,deprafecto urbis liber, qui Romae I 63 I, 4 in lucem exiit, ct sex ca pila continet, quorum primo de Urbanae praefecturae origine dc antiquitate; secundo de Urbis praefecti indumentis, ct ritu, quo creari solet; tertio de praefecti ossicio; quarto de Urbanae praesecturae potestate & jurisdietione; quinto de Urbanae praefecturae praerogativis disputat,& sextum denique seriein praese- storum a Romulo Rege usque ad tempora anni I 63I exhibet. IX Marmoris Patavini inscripti obscuri interpretatio, triplici eommentario Thoma Reinsi, Fortunii Liceti, Luca Holuenti confecta, cum mantissa pro Viris clarissimis Philologis Patavinis ad Joannem Capellanum, edita Paris. I 667, 4, cura Friderici Brummeri. X Detineatio Dianae Arelatensis retractata emendata a Francisco deRebatu nunc primum exGallica lingua in Latinam translata, quae Gallice prodiit Arelate anno I 6s9. XIGeminiae Matrissacrorum titulussepulcralis explicatus,verus ex

equiarum ritus una detectus agoanne Jacobo Gibictio; qui libet. lus Bruxellis typis est mandatus anno. I 63 , . XII Hemici ra rnae Gissetii, Joannis Iacobi filii, dissertatio de Othonibus aereis, ita tVerp. I 6F6, , qua Autor probare nititur, Othones ae

reos

64쪽

MENSIS FEBRUARII A. MDCCXVII. sa

reos legitimos non exstare. XIII Claudii Chisetii de antiquo numismate liber postiumus. XIV Georgii Greenii de rusticatio ne Romanorum, nec non de villarum antiquarum fructura apud essdem commentariolus, qui primum Lipsae lucem adspexit I 667, Ir. XV Aldi Manutia Pauli F. Aldi N. dissertatiunculae epistolicae tredecim, depromtae ex Quaesitis ipsius per epistolam, Venet. I S 77, 8 eXcusis, de Rrarma urbe, agroquc, Sabinaque gente ; de aquis in urbem Romam olim influentibus pde ratione interkalandi; de accumbendi s cpmedendi ratione ;de convivio tempestivo, seu intempestivo ; de auspiciis ; de trabea; desubselliis x designo&. salua ; de parma clypeo, scuto, pelta, ancile; de primipilo ; do drachmis; de sisertiis. XVIPauli Jovit, NovocomensisMedici,& Episcopi Nucerini,de Romanispiscibus libellus,ad Luci ovicum Borbonium, Cardinalem, editus Rom. I 4,sol. quo de iis tantum piscibus agit, quos Romani habuerunt in deliciis. XVII Joannis Baptisae Donii, Patricii Florentini, de restituenda salubritate agri Romani opus, quod Florentiae I 667, 4 prodiit c quamvis non proprie ad

Romanas antiquitates pertineat, eo tamen nomine id inserendum putavit Cl. Sallen gre, quod multa ibi reperiantur, quae istastilles strant ' prout etiam inlcriptiones occurruor, quas in Gruteri opere frustra quaesiveris. XVIII Galliardi Urani, in Nemau- sensi Senescallia praesidialique Curia regii Consiliarii ct in suprema Arausionensi Senatoris, explicatio duorum vetustorum numi natum Nemausensum ex are, ex editione altera auctiorere emendatiore, Arausion. I 6S 7, 4, qua Autor non duos m1- mos seluin, sed etiam antiquitates Nemausenses,. quas merito Romanas dixeris, erudite explicat. Nemausum enim fuisse coloniam Romanam,notum est. XIXIacobi Grasseri Basileensis, de antiquitatibus Nemausensibus dissertatio, edita Parisiis Iso , 8, qua multae inscriptiones Nemausenses, quaedam etiam alio rum locorum receissentur. XX de ordine equestri veterum Romanorum dissertatio, ex anale res venerandi sui parentis masnam partem hausta & edita a Christ. Tilhelmo Obenio, Aretent, I 6 84, fol. XXI 'ami. Servilii de mirandis anti reorum operibus, opibuI G veteris avi rebus, pace Hiloque magnifice ges D

65쪽

ACTA ERUDITORUM

P. I 273. libri tres Lubecae, I 6OO, . Λgmen claudunt Ph. Ivium e ense de ora domestica Romanorum dissertationes quatuor, quas Au- or admodum juvenis Giessae I 669, edidit. Prima est deritibus quibusdam nuptiarum & vestibus privatorum; secunda da servis S conviviis; tertia de liberis eoru inque cura divestitu quarta denique de bonis & facultatibus, agris, pecunia & censiuExtremo additi sunt indiees Λutorum,rerum α verborum copiacia dc diligenter conscripti.

cA I SILII ITALICI PUΝICORUM LIBRI

septendecim, cum excerptis notis MODII O BAR THR

Trai. ad Rhea. apud Guil. Vande Water, III . . Alph. plag. 4.

Slius Italious, Poeta consularis, renovatus a nova eaque .laagantissima indutus facie in publicana prodit lucem. Sunt, qui Hispanum fuisse assirment, ex Italica Baeticae urbe, Trajani patria oriundumἰ quamvis Claudius Da usquejus habeat, quae huic opinioni de Hispanica origine opponat. Namque si ex Hispania 'Silii nomon esset. Italicenseran potius, quam Italicum appellandum Silium fuisse autumat. Quibus de eausis ipse cum Ger. Io. Uossio nomen hoc ex Corfinio. Pelignorum in Italia urbe principe deriVat, cui nomen Balica impositum volue. re. Italiae populi postulaverant, ut in Romanae civitatis societatem reciperentur: quod quum saepius a Romanis abnegatum. a Romae commercio feeerunt secessionem.& Corfinium, quod eaput Italorum, abdicata Roma, esset, elegerunt. Addit Vos insus, si Italicus fuisset Hispanus, pronuin esset ad fidem, MartialemHispanum,tot Italico epigrammata inscribentem,non fuisse praetermissurum, quod sibi & patriae suae non vulgarem adferre potuisset laudem. Non autem exinde id sequi, observarunt clarissimi Viri, quod existimavit Vosius, Pelignum fuisseItalleum quia non fuerit Hispanus ἰ cui sententiae cum brevitas quoque illius belli socialis, tum appellationis a vae raritas repugnat.

66쪽

Cellarius ita induxit animum, Silium neque in Hispania sullis natum, neque m Pelignorum urbe Corfinio, sed ex quocunque alio casu potuisse Italici nomen habere, ab Italia potius, quam a singulari oppido quodam deductunc Literas oratoriae poeseos Poeta noster singulari studio coluit, ct ductores opi mos Ciceronem quippe & Maronem, principes utriusque & Iutae re ligatae orationis,ita secutus est, ut ope illorum ad solidam eruditionem pervenerit. Honorest multos oc amplos, gessisse Silium,ex hoc colligi potest,quodConsul Romanus fuerit, a qua dignitate non statim in otium literarium secessit, sessi Romae aliquando substitit. Quumque apud Romanos fuerit moris,ut ex magistratu Urbano ad provincias regendas miti Tentur,nosterΛsiae proconsule praefuit,id ess,Attalicum regnum administravit, quod Romani in formam provinciae, testamentoe nacti redegerant. Redux ex Asia videtur petiisse otium, quod in Campania invenit ubi plures villas possidebat, ct in singulis illarum multum librorum, statuarum, imaginum habebat. Inedia vitam finivit, procul dubio ita ex Stoicorum disciplina institutus, quibus dignum sapiente videbatur,sponte sua ex hac vita egredi, nec fatalem horam exspectare. Pluribus Poetae hujos studia,honores & peractam vitam perseeutus est Cellariu dissertatione singulari de Silio Italico, quae inter alias tanti viri. disputationes collectas reperitur di huic quoque editioni praemissa est. Hic Silius Italicust per multa secula non prosperrimo fato' usus est, ct eX eo tempore, quum barbarorum incursione multa, ingeniorum monimenta intergidissent,haec illius fortuna fuit, ut in angulis j quo dudum rejectius fuerat, latitaret securius. Vero in orto musarum amoeniore seculo ejus quoque memoriae, quae plane Videbatur obliterata, lumen iterum splenderoecepit. Poggius quippe, cui instauratae elegantiores literae non mediocria debent incrementa, tempore concilii Constantiensis, quod habitum est anno post Christum natum e I I c e ccxv & se. quentibus, eodsm loco,quo Quintilianum,Asconium Pedianumst Valerii Flacet Argonauticon priores libros, hunc quoque Siliam invenit. Sic fons opera priori luci α vitae refututus, Ro-

67쪽

mae , Parmae, ac Mediolani publicatus & saepiusrepetitus suit. Qui in easigando illo, aut observationibus illustrando operam dederunt,primi fuerunt Petriis mutopolita. Pomponiusi & Dominicus de Caldariis , sive ut dici maluit, Domitius Calderinus; sed observata eorum lucem vidisse non videntur. His successerunt Petrus Marsis,Martinus Herbipoknsis, qui singulis libria argumenta Hermanui Bruschii addidit; Ambrosius Nicander Toletanus, Francisits solanus, qui ex Jacobi Constantii collectaneis Critieis versus quatuor ix octoginta libro VIII post RI43 primus inseruit. Post horum labores Silio iterum clarior

.eertiorque lux affulgere coepit, quum Ludovicus Carrion in codicem manu exaratum venerandae antiquitatis bibliothecae Coloniensis incidisset. Quo critices auxilio adjutus praeter Carrionem Franciseus Alodius Poetam hunc emendare ac castigare instituit , prout ex novantiquis lectionibus ejus patet. Anno

MDC Silium ad fidem ejusdem libri Agrippinatis ac mentem Modii edidit Daniel se in f, eique adjecit observationes, quas Crepundia Siliana inscripsit. Post Heinsium Claudius Daus. queius de Silio illustrando cogitavit, quamvis iverit in diversum, in Modii Heinsitque merita saepe iniquus, ut Vulgarem scripturam putidam dc ineptam tueretur. Eodem tempore Poetae huic criticas admovit manus CasparBarthius,qui ope Iani Gru teri excerpta veterum membranarum, quae Oxonii in Collegii Reginensis bibliotheca servantur,adeptus Adversariis suis multa in illum cogitata inspersit; sed medicina ejus audacior interdum est, quam criticorum ferant legeS. Nostra memoria celeberrimus Christophorus Cellarius Silium in publicum emisit, Ristum cum suis, tum aliorum observationibus dedit explicatum evolutumque. Praefatione Hidericum Benedictum Carpetoviis uni,virum meritis elegantioris literaturie amplissimum,laudat. quod editionem Danielis Helesti, cui filius Nicolaus Hein semendationes adscripserat manu sua, Voluerit communicare. Verum Cl. Drachenbrechius monet, ct Carpetovium & Cellarium opinione hac fuisse deceptos, quod adnotamenta ista haud ab ingenio Nic. Heiasii, sed Jos Scaligeri prosecta suerint. Haece igitur fortuna Silius adhuc usus fuit. Quod ad editio.. :

68쪽

MENfIS FEBRUARII A. MDCCXVIR sy

nem Cl. Drachelaborchii attinet, illius non solum exterior facies elegantissima est, sed & ipse in editione hae praestantissima quaeque praestit l, adeo ut suavissimos diligentiae suae fructus

mereatur. Cl. Petrus Burmannus ei copia in observationum

Nicol. Heinsit, quae ineditae adhuc fuerunt, fecit pro singulari benevolentia,qua Drackenborchium prosequitur. Adhibuit autem laudatus Heinsius, ct studiosius quam priores fecerunt, consuluit excerpta codicis Coloniensis,quo olim Carrion &Modius, ct membranarum Oxoniensium, quibus Barthius usi fuerant, item manuscriptum Puteanum, vetustam editionem Parin mensem, nonnunquam Romanam editionem antiquissimam, Aldinam aliasque. Praeter haec Drackenborchius adiit quoquo Modii Nov-autiquas lectiones de Barthii Adversaria , ct ex his collegit,quae ad Silium ornandum faciebant, etiam curaVit, ut Danielis Heinsii Crepundia Siliana purgata hic denuo renovarentur. Annotationum Dausqueji nullam habuit rationem, quod illarum accessione ipsa editio propositam operis magnitudinem facile excedere potuisset; imo istis multa insint, quae politioris Musae cultoribus non magnam praestent utilitatem. Excerpta Codicis Oxoniensis iterum consuluit, item editionem Mediolanensem, Martini Herbipotensis, Marsi Parisinam, J un-tinam,ct primam omnium Romanam, quamvis Silius aliquandiu exercere coepisset typographos, quum istam a Cl. Pe. rizonio accepisset. Quibus haud obscure patet, egregiis adiutum esse auxiliis Drackenborchium, quibus ita usus fuit, ut digni sucus sit laude prudentis & eruditi critici, quippe qui manu exaratis libris haud superstitiosa in exhibet pietatem; nec alios clarissimi nominis viros acerbiore &injusta censura lacessit; multo minus solis scripturis discrepantibus pretium aliquod

statuit. Ab illorum consuetudine, qui varias notas adhue collegerunt, maxime abhorruit,nec quaevis cogitata aliorum inter

pretum sine vi judicii congessit, hac sibi praescripta lege, ut & junioribus philologiae studiosis, & summis critices praesectis ot imis peratoribus asserat commodum. Nec est , quod speciminibus quibusdam adnotationum editionem hanc Silii amatoribus mavis commendemus.

69쪽

18 ACTA ERUDITORUM M. T. CICERONIS AD FRATREM DIA

Lgi tres de Oratore; ex Mn. emendavit votisque illastra.

Cantabrigiae, apud Cornel. Cromiasield, ITI 6, 8. Alph. I plag. 8.CIceronis dialogi,quos de Oratore inscripsit,omnem antiquo.

rum dc Aristoteleam & Isocrateam rationem oratoriam

complectuntur, quorum primo de artibus.quibus instructus esse debet orator, secundo de inventione ac dispositione& tertio de elocutione ornate disputatur. Huncce itaque Tullii foetiun& rerum nobilitate , ct nitore aecultu dictionis praestantissimum, nova forma emendatiorem lucidioremque exhibet CI. Pearee. Quid praestitum sit in hac nova editione, paucis per censendum duximus. Ad ornandum opus hoc codicibus manu exaratis, ct aliis excusis prelo, tam antiquis quam recentioribus,studiose usus est. Praeter edi tione in Gronovit, quam secutus fuit, editionesVenetam ct Mediolanensem, ii Iam impres infam I 78, hanc vero I 98, in consilium ad Vccavit, quippe quas bibliotheca nuperrime Episcopi Eliensis, nunc vero Regis beneficio Academiae Cantabrigiensis ei suppeditavit. Accesserunt libri editi a Carolo & Roberto Stephano,Strebaeo,Victorio,

Manutio, Lambino& aliis; nec minus castigationes Mureti, Ursini,Turnebi, Hotomanni, eaeque omnes, quas in sex Volumi na congessit Gruterus, ei fuerunt ad jumento. Quod ad libros scriptos attinet, jam primus tres cum impressis contendit re fidelissime in usum selim enotavit. Quorum primum ei perlege

dum praebuit bibliotheca Cantabrigiensis ς secundum bibliotheca Regiae Societatis, quem a dantis nomine Norficensem vocant ; tertium, quamVis Vix tertiam partem totius operis con tinentem, collegium Gonvillo - Cajense: Οxonii extant quinque codices scripti, quos Omnes, quum Oxoniensis editor illo- tum discrepantes scripturas jam notaverat, non integros Pearce perlegit, sed ubicunque medicina critica opus esse crediderit, adiit illos, ct de indupria, nec minori fruimi consuluit. Praecipue inter omnes, quos vidit, ille scriptus liber in collegio S. Joannis Oxonii custoditus, ei videtur nobilis & veneranda antia qui

70쪽

MENSIS FEBRUARII A. MDCCXVII. is

quitate, ct integerrima lectione. Nec ab re esse duxit, ipsum Ciceronem in ceteris de rhetorica operibus, ct Quintilianum passim fere Ciceronis praecepta sequentem, interdum etiam eX-plicantem , evolvere. Hisce praesidiis artis critices munitus, Pearee dedit nobis hos Ciceronis dialogos emendatos castiga tosque. Vulgatam lectionem nunquam mutavit, nisi consensu Veterum editionum, aν manu scriptorum 3 nec quidquam de suo ingenio, quacunque fretus ratione,in conteXtam Ciceronis orationem inseruit. Emendationum rationes extremo operis reddidit, &haec summa ipsarum observationum est, ut Variantes scripturas indicent, & novas castigationes probatas ct illustratas complectantur. Nec de ipsis rebus , quas tractat Cicero, nec de Latinitate sollicitam adhibuit curam,quod ab incituto ipso, castigatum inprimis & emendatum Autoris sermo. nem respiciente, abhorruit. Indices adjecit plures, Autorum, Terum nobiliorum ,& tandem verborum ac formularum sive Latinitatis, ut hic elegantissimus Scriptor majore cum fructu le

gi possit.

LIUINI DE ME FER. SOC IESU THEOLOGI.

rasoria Controversiarum de Divinae Gratiae Auxiliis isc.

Bruxellis, typis Ant. Claudinat, I Is, fol. Alph. s. Postquam superiori Mense priorem hujus operis librum M.

cecpsimus, jam ad reliquos Libros duos convertimur. Liabro secundo res in Hispania ab anno MDLXXXI ad annum usque MDXCIV occasione controversia ruiti de auxiliis gestas persequitur, idque ea ratione, ut quae in priori libro de iis narraverat, noVis argumenti8 firmet, Oppositasque a Serrio. rationes , vel ut ipse vocat, cavillos, diluat. Dominicum Bannesium ex thesibus a Prudentio de Monte . major anno MDLXXXI Salmanticae desensis, propositiones sedecim collegisse, & ad supremum tribunal Hispanicae inquisitionis detulisse , notum est. Hasce autem theses falso tributas Prudentio, idque supremum illud tribunal agnovisse, adeoque nulla eas censura notasse H a asseruin Cap. I.