장음표시 사용
71쪽
asseruerat,denuoque hic confirmat Autor.. NotaVerat hae oa
easione in Bannesio ejusque sociis aemulationem, qua sola inducti, inique erga Societatem Jesu se gesserint, ejusque doctrinam
OppIimere, aut omnino ceu haereticam proscribere, conati fuerint. Quod dum contra Serrium defendit, exempla denuo asserens, inter reliquos Alphonsum ΛVendanium commemora . ex Praedicatorum ordine tanta ergaqesultas aemulatione inflamismatum, ut jactitaverit, se divinitus electum ad destruendam Jesultarum S ccietatem; ac quanto frequentius ac studiosus sanis ctissima quaeque sacramenta participaret, tanto se vehementius
impelli sentire, ad perseverandum in illo proposito, planeque
in hoc studio ac conatu se moriturum.. Eundem porro Avendanium,resei t, cum Salmanticae per sacras Adventus ferias conis
dionaretur , palam Jesultas designando,. asseverasse, hypocritas ipsos esse, qui nullo alio fine in Hispaniam venerint, nisi ut eam
pessumdarent, traderentque in manus hostiles. Eundem porro cum Caesaraugustae Verba ad populum faceret, asseruisse, Jesultarum religionem super paleas fundatam, quae nova atque perversi doctrina latam haeresibus intromittendis viam sternere ; imo Medinae Campi eosdem veros Anti-Christi satellites, ct mali daemonis admini os appellita sse. Quod Autor dixerat Ludovici Molinae Librum de concordia Pelagianismi a, Dominico Bannesio accusatuna , priusquam ab eo visus aut lectus esset, hic repetit non tantum sed ulterius ad struit.. Eundem Molinae librum cum Bartholomaeus Ferre ira, haud ultimus inister Dominicanae familiae theologos,ealculo suo approbasset Sertius in angu stias haud exiguas hac ratione se redactum sentiens, . eo tandem se recipit, ut Ferre iram parum circumspecte hae in re se gessisse,.pron uir ciet, negligentiae cujusdam eum arguens; cumque idem Ferre ira altera vice sententiam de hocce libro di cere juberetur, eumque iterum probaret, Serrius quidem , eum velut necessitate quadam adactum. ne prius suffragium revocare videretur , hoc secisse contendit. Quo ipso quam ordinis sui honori & existimationi consulat,id quidem est , quod Meye Cap. II. rus monstrat. Eundem praeterea Molinae librum ,.in judicio contradictorio, auditis Bannesii accusationibus, ct Molinae reis spon-
72쪽
MENSIS FEBRUARII A. MDCCXVII. si
sponsiombus a supremo Lusitanicae Inquisitionis Senatu, absolutum, x vulgari permissum, confirmat: Serriumque longe aliter ista narrantem refellit ; quem &, quae de variis Molinia- Cap.III,Iv. nae eoncordiae editionibus dicit, ita emollire ostendit, ut retra. stet. Idemque de nonnullis Serrii in Molinain criminationibus asserit, quippe quas non tam defendat, quam retractet. Vel unteum hujus rei afferre exemplum iuvabit. Aecusaverat . . Serrius Molinam, quod Augustinum, quem sexcentis plus minus vicibus in sua eoncordia appellet, stacti, aut divi titulo
nunquam aut vix unquam cohonestet. Diisti falsitatem ostea.
dit Eleutherius, indicatis paginis, ubi vigesies ut minimum Augustino Divi titulum praeponat. Quid ad hoc Serrius 3 in rem niuest,simpliciter dicam, nunquam ego Molina tuo , uti δε- blateras, litem movi,quodue acros summo divinae gratiae vindici titulor neget, eumque SANCTUM aut DIVUM vix unquam appellet. Sed quam parum ista responsione proficiat, prolatis
ejus ex priori editione verbis, omnium oculis exponit Meyerus. Molinae autem doctrinam, non tantum religiosorum ordinum, V,VLVII. d Λcademiarum quoque suffragiis variis comprobatum confirmatuloque fuisse, Salmanticensem speciatim ei non repugnasse, favisse etiam Parisiensem, variis historiarum monumentis ita probat, ut removeat etiam,quae Serrius in contrarium ad . duxerat. Λsseruerat Serrius, a Molinae sequacibus acclama- IIx, Ixtum esse Semipelagianis, ct insultatum Augustino ρ quae cum redargi isset Eleutherius, ille quidem respondit, sed ita, ut judi-ee Autore, partim diei a retractet, parti in infeliciter tueatur, denuo ideo refutandus. Quae dum in disceptationem veniunt ,.
mentio sinui injicitur XXII propositionum ex illorum scriptis excerptarNm, qui contra Jansenium pugnando, in ipsum simul Augustinum injurii esse visebantur. Ex his & Joannes Schin. chelius fiait ψ qui, cum nunquam non a Jansentanis Augustini:
a iustoritate premeretur, asserere non dubitavit, ecclesiam non:
Obligari in omnibus sequi do. Irinam S. Augustini s multa in vasis ejus Doluminibu obscura esse, quibus in errores suos adducti .essent haeretici, aliiquν etiam hodie facile seduci possent, ni facem p ferro collitu Scholasticaqc. Hae itaque propositiones ii a Romam
73쪽
Romam primum delatae, uta Pontifice atro notarentur lapillo; quod cum earum architectis ex voto minime cederet. in Hispaniam se contulerunt, ubi turbas quasdam dederunt, quas copio-Cap. X, XI,sius Autor edisserit. Molinae concordiam a Baronio, Contare-XII. no, Berullo, Cardinalibus, ob gi avissimatu suscitati Pelagianusini suspicionem, statim male habitam, asseruerat Serrius. At
. hoc neutiquam ab eo ea qua per erat ratione probatum , cou- tendit Meverus. Sed & quae occasione controversiarum Bes-larmini, operumque suorum recognitionis, Serrius dixerat,
' quaeve pro die ortina defensione iterum in medium attulit, ita comparata esse, ut non pauca hoc ipso retractet, Autor ostendit; qui ct reliquas conjectatas eris, de corruptis in materia gratiae Cap. XIII, Bellarmini controversis, si ivolas ac in aues e se demonsti at. Ρe-XIV, XV- teri uin& Herriqueetium inter Molinianae concordiae ad Veliarios perperam referri, denuo asset it, atque confirmat ; ad cenis suras autem Herriqueetii quod attinet, quae sibi opponi poterant, priorem in tirocinio Dominicanorum conscriptam, posterio. rem supposititiam esse, autumat. Inter reliquos Jesultar etiam Marianum atque VasqueZium Molinianae dcctrinae refragatos fuisse Serrius asseruerat: at contra Ici xeritatem, si cxedi. Cap. XVI. mus Meyero. - Atque hic quidem iNu tantum hosce nu-XVII.XIIX. mero adversariorum Molinae eximendos esse, denuo docet, - XIX. sed vice versa Joannem Vincentium, Martium, Bassilium, Uerda, aliosque ex Dominicanormu Ordine, qui praedeterminationem physicam diserte rejecerint, iterum in scenam pro- dueit. Speciatim dc Thomam Campanellam ct Franciscum. Aravionem praedeterminationes physicas ad actus etiam bono ec supernaturales, rejicere, Josephum quoque de vita physicas praedeterminationes impugnare, probantibus doctrinain ejus Dominicanis censeribus, condocet. Ex instituto porro de publico Thoinae Turci, ordinis Praedicatorum generalis, Contra
physicas praedeterminationes testimonio, Valentiae ct Parisiis dato, verba facit. Cum Valli soleti Λntonius de Pad illa Mo linae eausain defendendam suscepisset, magni inde in Hispavia
orti sunt motus. Dominicanis his occasionem praebuisse, contra Serrium probat Mey erus, siquidem illi calumniis salsisque Cap. XX. xXI.
74쪽
MEΝsis FEBRUARII A. MDCCXVII. 63
rumoribus, ac si brevi Iesultarum doctrina ceu noxia & haeretica proscribenda esset, Antonio de Padilla velut necessitatem quandam, Molinae patrocinium in se suscipiendi imposuerint. Agitata ea res est disputationibus variis Valliso Mnstitutis non sine strepitu, in quibus cuin Antonius de Padillul eruisse propositionem hane: Cum aequali omnino auailio gratia ex parto Dei prosela libertato arbitrii unus convertitur , non alter, non esse suam, nec Molinae, vel alterius Doctoris catholici, eamque improbasset, Dominicam hinc occasionem arripuerunt, Diadique rumorem spargendi, retractasse perperam di sta Jesultam,& a se propositis' rationibus convictum palinodiam cecinisse..HOC Vero avthenticis, quae vocat, testimoniis Autor refellit Dorninicanos, cum viderent in Hispania res suas ex voto sibi non Cap. XXII. fluere, controversiam hanc de auxiliis gratiae Romani evocasse, XXIII. asseruerat Autor, denuoque comprobat, refutatis, quas iit con
trarium adduxerat, Serrii rationibus. Qua occasione, dum do scriptis atque censuris a supremo fidei in Hispania Faesitore ad Romanum Pontificem: inissis inter utrumque disputatur, Meyerus quidem testimonium authenticum Michaelis Garciae de Molina, supremi inquisitionis Senatus Secretarii, in mediis Hira Protulerat; ad quod paucis Serrius responderat, spurium tiam , ac dolo malo fabricatum, aut certe ab incitante notario scriptum esse. At id quidem perperam dici, nec quicquam quo testimonii inius fides labefactari queat, afferri multis ostendit in
Λutor. Ut motus in Hispania exortos Pontifex consopiret, utrique parti silentium imposuerat.' Huic vero Pontificis mam dato, qrao minus obtemperatum fuerit, non penes Iesultas, sed Dominicanos stetisse, id quidem est, quod denuo Autor comprobat, qui&Bannesium una cum sociis eousque progressum demonstrat, ut primum a Philippo Hispaniae Rege, tum a Romano Pontifice petere auderet, ut Dominicanis a silentii lege exemptis, soli Jesultae eadem obstringerentur. Quod eum si
non inficiari prorsus, certe aegre concedere voluisset Serrius, reni omnem in apricum producit, ct ut omnem dubitandi rationem adimat, ipsum Bannesii libellum supplicem, Clementi VIII Pontisici pro impetranda Dominicanis immunitate a legesten
75쪽
silentii oblatum, una cum Bellarmini ad eum responsione . te. Ehorum oculis subjicit. Lib. IIL Tandem, quae Romae, in eeleberrima hacce de gratiae auis xiliis controrsia ab anno MDXCVII ad annum M DCVII gesta sunt, lictartio ita repetit, ut quae jain antea a se dicta
sunt, confirmet, & contra Serrii objectiones desendat. Eleuis therium hactenus historicum egisse, pronunciaverat Serrius, at ubi ad Romanum examen Ventum est, a factis ad jura divertere. Et neglecto historici ossicio, non jam nudam rei gestae narrationem adornare, sed satyram scribere, instituta Romae judicia de. primere, initos congretas despicari, censores calumniis onerare, spretas damnatasque Molinianorum actorum chartas denuo ingerere, Thomissarum instrumenta sacri consessus judicio pro. bata aut omittere ex intagro, aut leviter cavillari, ut de tota deismum lite, non ex meditata Apostolicae sedis sententia,sed ex se. lis, quae animo fingat, causae meritis saluatur. Respondet ad haec Meyerus, se ex historici ossicio in meris factis haerere, dum
non solos rerum controversarum titulos, quemadmodum Ser.
rius faciat, jejuno calamo indicet, sed controversias ipsas, quae factorum pars nobilissima sint, viris theologis non inamoena deis ductione exponat; eruditis quippe lectoribus, non sciolis se scribere, neque in solis aecidentibus more Serrii se ludere, ne .glecta subsantia. Si Satyram scribere videatur, dum sales salibus quandoque rependat, Serrii, non suam hanc culpam esse, quippe qui materiam suppeditaVerit. Ecquis, inquit, joeos ιχ tacetias seria semper oratione refellat' Neque danmatas Moliis nianorum actorum chartas se ingerere. Nam quis, inquit, risum teneat, dum Serrius falso judicum titulo honorat, quoaconstat nudos fuisse causae consultores, sine ulla decidendi auis toritate, quae penes soluin Pontificem stetit 3 Ab hoc, ita pergit. uno veroque judice non damnatas fuisse Molinianorum actorum chartas, sed spreta consultorum sussragia sententia finalia
moustravit. Instrumenta Thoinistica ex integro se non retu .lisse, quia ea non habuerit; imo quae nec extent, praeter Acta
Lemosii, quae cura Jansenistaruin in lucem prodierint. Risu autem dignum judicat, quod Serrius de tota lite ex meditata,ut loqui.
76쪽
NENSIs FEBRUARII A. MDCCXVII. 6s
loquitur, Apostolicae sedis sententia, non ex gausae meritis, sta tuendum putet. Quis sapiens, inquit, sibi de litis victoria piam dat ex meditata reconditaque judicis sententia, quando ea, quas lata promulgata'ue est, votis non respondet 3 Λtque haec cum .
.ad summam rei spectent., Autor tamen, ad ea qtiam, quae circa accessorios quosdam, qui Romanarum tempore concertati mum intervenerunt, eventus Serrius denuo objecit, iterato re
spondere nou intermittiti Prima, quae Molinae liber Roma:Cap. I. Rfubiit examina, Jesultis non ex voto cessisse coustat. Rationem Ita attulerat Eleutherius, quodΡontifex Clemens VIII a Cardinalibus Alexandrino oc Asculano persuasu3, ujusmodi consultores examinando Molinae libro designaverat, qui ut a partium studio minime alieni, ita ad ejusmodi controversias, quae viros schola- icis subtilitatibus innutritos requirebant, rite dijudicandas parum erant idonei. Horum itaque in tribus examinibus, super Molinae libro4nstitutis, .ostitantiam. praecipitantiam, partium que sudium, ut jam antea accuseverat, ita denuo variis rationibus reruinque documentis demonstrat Meyerue. Tertio ex Cap. IV. V. mine morte Cardinalis Madrutii soluto, cum Coronelli ingens censura in Molinam &Jesultas in lucem producta esset, ct J Luitae eam apertae iniquitatis accusassent, Pontifex eam denuo sub examen revocari jubet. Hinc novae de viginti propositi nibus Molinae, quarum damnationem a se merito decretam adversus quorumvis objectiones demonstraturos se.jactabant co sultores, disputationes indictae, quibus Jesultae se non subtrahe bant. etsi iniquis conditionibus, ut Autor contendit, hoc certamen iis subeundum esset. Coram iis enim causa dicenda erat. Quos non tantum partium studio infectos Iesultae experti erant. sed qui insuper hoc nomine ab iis accusati, non poterant non pro sua non minus existimatione, quam amore erga amicos pugna re. adeoque in sententia semel lata persistere. Eamque ob rem licet Iesultae apud Pontificem conquererentur,nihil aliud tamen Ubtinere potuerunt. quam ut prioribus nonsultoribus duo novi adjungerentur. Cum in novo hocce examine Domi . nieani conlultoribus clam seripta quaedam traderent,
77쪽
suitae hoete mysterium edocti, istorum scriptorum copiam
sibi quoque fieri petebant, quod cum iis denegari non posset, duo scripta a Dominicanis parabantur, alterum breviusci fere perfunctorium, alterum multo accuratius atque po- . litius ; unum palam Jesu itis, alterum clam consultoribus dabatur. His artibus Dominicanos, cum consultoribus ad perdendos Jesultas conspirantes, usos, pluribus contra Serrium Λ utor comprobat s ejusque hallucinationes, quas Vocat, jampri
dem a se observatas, contra ejus novissimas exceptiones confirmat ; imo ct indiculum praecipuarum diffficultatum subjungit, ad quas occa fione examinis viginti propositionum, Serrius ni-Cap. IX, X. hil responderit. Finito viginti propositionum examine, con sultores, Dominicanorum quippe partibus addidit, omnibus Viribus id agebant, ut Pontificem Clementem VIJ I ad propositiones hasce condemnandas inducerent, eique persuaderent, festinatione hac in re opus esse. Pontifex autem, iIondum satis auditos Molinae de sensores, nec causam hanc ad ferendam sententiam maturam judicans, votis illorum non respondit. Hac in re multa a Serrio dicta, quae cum veritate non consentiant, Meyerus ostendit.. Varias cumprimis Jesultarum artes, quibus in impedienda Apostolica definitione usi sunt, commemoraverat Serrius ; at eas pro figmentis habet Meyerus, ad repulsam, quam Molinae aemuli passi sint, utcunque leniendam ex cap. XI. cogitatis, Eo usque tandem Jesultas progressos, asseveraverat Serrius, ut propositionem hane propugnaverint: de de non esse, quod Clemens VIII verus Pontifex s Petri Succe=rsit. Responderat Meyerus, non ab omnibus Jesultis hanc thesin propugnatam, sed ab uno quodam, qui praeeuntes hac in re sibi habuerit Dominicanos, Turrecrematam, Cajetanum, Bannesium, quo rum quippe eadem haec doctrina suerit, non esse de fide hunc numero hominem esse sum natim Pontificem. Quae Serrius ast defendendam suam hae de re sententiam dixit, denuo operose Cap. . XII. profligat Meyerus. Ceterum Clemcns VIII Pontifex, ut ex di ad XVI. facultatibus, quibus utrinque se circumseptum vidit,se eXpediret, in disputationibus solennibus, quibus ipsemet interesset, causam hanc disceptari voluit. Quae inllisce disputationibus gesta sint,
78쪽
MENSIS FEBRUARH Λ. MDCCXVII. 6
longe aliter a Dominicanis narrantur, quam a Jesultis. Horum causam Meyerus ita agit, ut Serrii objectiones profliget. Inter alia di fabulam,quam vocat, de Gregorio de Valentia, quod locum Augustini praesente Pontifice corrupisset, eamque ob rem reprehensus esset, Uurtigine seu apoplexia correpto, frustra a Serrio incudi redditam contendit. Sed eundem quoque Ser-rium ad objectos sibi errores nihil aliud respondere posse, nisi omnia sua se hausisse ex Λ stis Secretariorum, aliisque allegari velitis ; quo responso tamen nec se, nec Acta illa a nota falsitatis vindicet. Jesultas omnem navasse operam, ut causae ct cogni- Cationem S decisionem protraherent, moramquς, qu3m pQuςnt XIIX Ux maximam interponerent, eo quod ex astrologorum praedictionibus scirent, moriturum eo tempore Clementem VIII Pontifice m, quo mortuus e st, affirmaverat Serrius. At inter atroces calumnias hoc refert Meyerus. Idem & evincit, variisque rationibus comprobat, Perronium Cardinalem ex politica quadam ratione minime favisse Jesultis . nec celeberrimum ejus, quod circumsertur, dictum, ulla ratione in savorem praedeteris
minantis physi, gratiae exponi posse &c. Ad electionem au- Cap. mitem Pauli V Pontificis, & ea, quae initio Pontificatus ejus conti- raviugerunt, dum progreditur, Serrium objectas sibi in hisce antii gias, irrito diluere conatu laborasse pronunciat; cumque re ejusdem in enarrandis disputationibus coram eodem Pontifice Paulo V institutis, errata profligasset, Pontificem , finitis disputationibus, a consultoribus judiciorum storum rationes exegisse, oblatasque minime probasse, contra ejusdem Serrii cavillos, quos vocat, ostendit. Nec id praetermittit, Autores censurae uvi, faliquas in Molina propositiones atro calculo notash, quarum
Λutor ipse sit Thomas, alias, quae in Michaele Bajo damnatae
sint, approbasse. Interim Serrium non desinere in gratiam Iaa- senistarum pugnare pro Bajanis propositionibus condemnatis. contra bullas Pontificias; imo magna temeritate pergere bulis iam Paulinam, commatis cujusdam transpositione ita interpretari, ut Bajasis propositionibus saveat. In indiculum damnanda. rum propositionum haec quoque Molinae relata fuerat: Parsul
sine baptismo decedentes, meliorem post diem fudicii vitam, vitio
79쪽
omni mentis e corporis immunem, in perpetuas Meraitates δε- rent,quam ullus unquam mortalium duaerit. At de ea ex Pontificis praescripto non fuisse disputatuin; eademque censura ipsi Thomae doctrinam perfringi contra Serrium, iterum contena quibus pax inter utrumque ordinem primum fuerit violata; porro ad decretumClaudii Aquavivae Praepositi generalis Societatis Jesu ridicule a Thominis, fatente Serrio, intellectum,quo .mn tamen sic corrigat errata, ut in nova incidat ; & denique ad , quadraginta in gratiam scholae Augustino - Thomissicae adversus Molinianam a Serrio instituta praejudicia , quae schola Tho- in isticae magnam partem nociva potius, quam saventia Meyerus demonilrat s quae prolixius edisserere non dicet, cum jam diutius, quam par est, hisce immorati simus. Eadem quoque ratio nos prohibet, quominus de differt tionibus operi huic subjunctis plora dicere queamus. . Suffciat itaque earum vel tribus verbis indicare argumenta. Prima 'α seounda, de mente concilii Tridentini, circa gratiam physiceni, circa gratiam physice praedeterminantem inquirit, priefationemque praemissam habet, . in qua Autori libelli, Chimere dubUenisne, respondetur. Quarta, Pelagianorum & Massilie
num contra fidem errores explicat, ea quidem ratione, ut Jau senii ila aliorum dissentientes hac in re opiniones, ceu errata referantur & confutentur. Excipit has dissertationes responsio ad librum F. Henrici a S. Ignatio, cui titulus e Gratiaepe e effica
eis e Augusino- Thomiusta adversum injustamJansienimi accusationem justa defensis ρ ubi re theologi ii moralem sanctorum,quos vocat, adversus injustos obtrectatores defendit. Tum postro sequitur parallelum antiquae oc praesentis ecclesiae, .in
praesciibenda dc exigenda fidei formula, , adversus haereses ex-
80쪽
ortas, ct veternm az recentium Resta stariorum, in eadem foris mula impugnanda. Agmen denique claudit epistola curiosa ad F. Norbertum d'Elbeque responsoria ; nune recusa, cum seorsim jam anno M. DCCX lucem aspexerit, hinc & a nobis jain commemorata A. MDCCII mense Iul. 2.III Af
HADRIANI RELANDI DE SPOLIIS TE
pli Hierosol mirantis Arcu Titiano Romae consspicuis . Liber singularis.
Traj. ad Rhenum, apud Guil. Braedelet, I TIR8.
ta Pompelo bellum adversusTigraiiem gerente,Judaea,Ηyt-
cani Aristobulique fratrum de regno contet' 'pibus turbata, Romanam in se vim primum concitavit. Sec inod Hiero- soluma per deditionem eorum, qui Hyrcani rebus studeban essent occupata, templumque majori quidem labore &demum mense post, tandem tamen nemine propugnante ob religionem Sabbathi dies exi gnatum, a caedibus rapinisque Pom- pejus abstinuit: Hyrcano Pontificatum in sua gente restituit, asi regnum etiam principatumque, si Dioni ix Iolepho tredimus. Hoc amplius templum jure belli ingressus nihil ex eo attigit δἰ ευσε αν, religionis Judaeorum causa, ut Josephus judicavit αante eum D. Laelius in actionis adviniis L. Val. Flaccum, quodlex Cicerone suspicamur, cum illa oratio magno antiquitatis Iudaieae detrimento non exstet. Parcitum autem fuit Judaeis temploque, non magis Victoris dementia, quam quod in fatis esse . ut nee res gentis nec religio conciderent ante, quam Chrissus inter eam adsuisset. Sed si Pompeiano tumultu gens i a quam rara Deo immortali esset,docuit, quod est vina, quod elocata, quod servata, ut ait Tultris: multo magis, quam cara Numini ejus esset religio,apparuit, cum T. Vespasianus capta urbe disjectaque a fundamentis, quae ab incendio conflagrantis fani erepta erant, . o in triumpho Romae duxit temploque Pacis dedicavit. Gravi saane & luculento argumento, ipsam religionem, culus haec spolia;