장음표시 사용
81쪽
as DE ORIGINE AC RITI a Us Matri meorum, S. M. M. seu Sacrum Magnae Matri, vel M D. M. I. Maenae Deorum Matri Ideae, vel M. D. M. Maenae Deorum Matri, vel IMPERIO. D. M. seu Deorum Matris , seu denique MATRI. DEU M. MAGNAE IDAEAZ, aut etiam D. M. IDAEAE.
At ex sequenti inscriptione, Videri posset etiam Ioui O timo Maximo haec Sacra dicata fuisse
UERINUS. SEUERINUS ALBUCIUS A CRIOBOLIUM RESTITUIT
Verum nullibi patet haec Sacra Iovi fuisse facta, vel dicata. Quare unde ille talis inscriptionis titulus ortus fuerit breviter disquirendum. Credo igitur errorem hic irrepsisse, ex vitiosa hujus inscriptionis descriptione: quum, nempe, vetustate exoletum, seu partim deletum D , amissis corrosione, aut allisione , apicibus in O mutatum sit, adeoque legendum, Ideae Deorum Matri, vel ex scriptoris sive seis stinatione, sive alia ablepsia O pro D fuisse descriptum: nis, tandem, id vitium lapidarii aut ablepsia, aut ignorantia irrepsit. Namque alias, meo judicio legendum foret Ideae Optimae Matri. quod de hac Dea minus mirum videri
Quae autem Gutherius habet de Tauro liis Dianae Matri , & Matri Dianae & Matri Magnae Dianae Sacris ex Iiteris D. M. & S. M. D. & M. M. D. quaeque porro de triplici Tauro lio, I I di, a Dianae, 3 Cereri, factis, tribusque aris ipsis instructis Sacrum hoc peractum fuisse assiμ
82쪽
mat, illa, ut Celeberrimi Graevii verbis cin Prolegomenis ad V. Thesauri tomum urar, omniafalsa sunt; ne ego addam ridicula: quaeque a solo Graevio, verbis ibi lectu diganissimis, refutantur.
At nec soli Deorum Matri haec sacra fiebant; verum &Attidi, silve Atti vel Attini, simul. Quod ex sequentibus inscriptionibus manifestum sit, ut: M. D. M. IET ATTIDI. SANCTOMENO TYRANNO. 1 CLODIUS. FLAVIANUS V. CL. PONT. MAIOR XU. VIR. S. F. SEPTEM VIR. EPULONUM TAUROBOLIO. CRI OBOLIO QUE. PERCEPTO Item hac sequenti:
TAUROBOLIUM. PERCEPI FELICITER
83쪽
Quae sane inscriptio ita ex magni Scaligeri correctione reformanda est: versu 3. in fine pro Mον2 POnendum Φυomi. v. 4. pro τ ἐων ponendum τελοων. namque ita iS: τελεbων I. e. ων, υπαρχων, ut Pueri sciunt. ιιιυμ λο- τελέθων κριούολου, oων ἱεροφαν-ες T re uoci ου. In tertio autem pro mus,m optime legit ληιερώτερα , coctiora maruriora. L nde & G
omnium Opi matri, prosique illius is Atti
Summo, cui rerum es omnia nose datum, Cuncta potens natura suo qui tempore profert Crioboli Antises Taurobolique Sacri, Uam δευotus Sacratam suscitat aram , ui trahit a dono nomen Apollγneo. .
Sic quoque: M. D. M. IDAEAE. ATTID. MINOTAURANO NOBILIS. IN. CAUSSIS. FORMA. CELSUSQUE. HlC. PATER. INVICTI. MYSTIKA. VICTOR. HABET SERMO. DUOS . . . . . . . . . RESERUATET. VENERANDA. MOVET. CYBELES. TR AUGENTUR. MERITIS. SYMBULA. TAUROBOLI RUF. CEIONI. COE. SABINI F. V. CPUL. m. Q. PATER. SACRORUM. INVICTI. MITHRAE
84쪽
L DA La Aia . . . . . . . a . . .. . . . . . . . . . . .. . . . a is . . . . . - . . . . . ........... . . . . . . . . a
ET. VENERANDAM AUGENTUR. MERITIS SIMBOLA TAUROBOLI
Quae in duabus hisce posterioribus sex eodem tamen, ut credo, lapide exceptisJ aut vitiose expressa sunt quod persaepe in inscriptionibus sculptorum ignorantia, vel aliter Occurrit aut male descripta, sunt Menotaurano, Minotauro, & Mino9rani. ista ex praecedenti illa, quae pag. 29. a Q. CL. FLAVI ANO dicata est, sunt corrigenda. Menotyrannus igitur ubique seu Menot anno, ac Menotyrannio est substituendus quod & olim ad Historias Augustas observavit magnus ille Cl. Salmasius. Quae porro alia in hisce . inscriptionibus observanda veniunt, etiam inferius Paulo tractabuntur. Hoc interim non omittendum, perhibere nonnullos non
85쪽
31 DE ORIGINE AC RITraus tantum Diana, verum etiam Minervae haec Sacra fuisse dieata ac peracta. At qui talia viderunt , certe hic nihil viderunt. Ac ridicula sane sunt quae de Minerva confingunt, ex his Suidae verbis, in ἀολ, ii Arua. Dianae quidem tam eidem Suidae quam etiam Hesychio vocatur sed longe alia ex causa. Toto quoque cano errat Carolus Stephanus, qui
in Dictionario Poetico asserit Tauripolium fuisse sacrum, in quo Marti ae Sianae, non humano, sed taurino famguine sacrificabatur. Et Tauropoliam Dianam dictam, quod illi taurino sanguine sacrificaretur. Sicut & Camoenus, qui in Britannia sua ita loquitur: Tauropolia in Dianae honorem fuisse celebrata norunt eruditi. Praeterea mirari subit, Seldenum quoque qui alias de his
Sacris, ex Grutero ac Salmasio, bene ac recte locutus fuerat) Prudentii versum clib. I. contra Symmachum) Taurob liis saeris applicare , hunc nempe Incassum arguere jam Taurica Sacra fluemus, Sequuntur enim statim, quae istum clare explicent, nempe: Funditur humanus Latiali in munere Ianguis,
Consessu ue His Jectantum solvit ad aram
Flutonis fera vota sui, dcc. Quod autem Dianae Sacra Taurobolia attribuant, fit ex lapidariorum vitiis: ut qui pro Tauroboseis, B in P mutantes Tauropolia nobis confingunt. Pertinent illa , igitur, ad Matrem Deorum 8c Attidem. . Qualia vero sub hisce nominibus numina intellecta fuerint, docet sequentibus his verbis non inconcinne Macrobius Lib. I. cap. LI.J Vuis enim ambigat Matrem Deum terram haberi 2 me Dea leonibuwvehitur validis impetu ac fervore animalibus ; quae natura caeli es, cujus ambitu aer continetur qui vehit terram. S
lem vero sub nomine Attinis ornant Asaia O virga. Fra
86쪽
sala ordinem spiritus inaequalis Uendit: quia venti in quibus nuda aequalitas es, propriam sumunt de sole sibilantiam. Virga potesatem uelis afrit qui cuncta moderatur , M.
Auibus ritibus peractum fuerit for Sacrum, ex Prudentio potissmum , sensum. Sicut O error super praetensa
Consecratione Pontificis Maximi Romanorum, cum Baronii, tum P. Caesaris Butengeri, tum N. Reinest, tum Onuphri Fanuvini, tum is aliorum, Venditur. Porro a b quibus animalibus mactatis haec Sacra perficeren-τur; atque inde quotvlicia, nempe Taurobolia ista, etiet Taurobolia is Criobolia simul, vel denique Criobolia is AEgibolia. Denique quae animalia, tum is alia instrumenta, in lapidibus Taurobolitis, aris tali- superfructuo dedicata, quomodo . ins lpta . fuerint. SI jam tandem considerenus quibuscum ceremoniis seu ra- haec Sacra fuerint administrata atque accepta seu suscepta , hic facem nobis maxime praefert Prudentius; qui in Martyre Romano, versibus his quantivis pretii nobis prior
pro plurima parte, hoc sacrum describit. Agnoscis illum, quem loquar, miserrime Tagane vesri sanguinem sacri bovis, Cujus sitata caede permadebitis Summus Sacerdos nempe sub terram scrobeod in profundum consecrandus mergirur,
87쪽
. DE ORtI GI NE AC RITIBULMire infulatus, secta vittis tempora
Neritens, corona tunc repexm aurea,
Cinctu Sabino sericam justus togam. Tabulis 'perne frata texunt pulpita
Rimosa rari pegmatis compagibus . Mindunt subinde vel terebrant aream , Crebrose lignum perforant acumine, Fateat minutis ut frequens hiatibus. Huc taurus ingens fronte torva , ct hib ida , Sertis revincius aut per armos storeis, Aut impeditus cornibus deducitur,
Nec non is auro frons coruscat hostiae, det que fulgor bractealis inficit. Hic ut saluta es immolanda bellaaFectus sacrato dividunt venabulo, Eructat amplum vulnus undam sanguinis Ferventis, inque texta pontis subditi fundit vaporum flumen , ct late aestuat. Tum per frequentes milis rimarum viasu sus imber, tabidum rorem pluit, Defossus intus quem Sacerdos excipit, Guttas ad omnes turpe subjectans caput , Et sese o omni putrefactus corpore. αuin os supinat, obvias offert gen- , Sunonit aures , labra, nares objicit , oeulos θ i os perluit liquoribus, . Nec jam palato parcet, is linguam rigat,
Donec cruorem totus atrum combibat.
Postquam cadaver sanguine egeso rigens Compage ab illa summes retraxerint, Proc evit inde Pontifex visa horridus ,
Ouentat udum verticem, barbam graUem, Vittas madentes, amicitas ebrios. Hanc
88쪽
SAc RI TAUROBOLII. 3 Hunc inquinatum talibus contagiis, Tabo recentis sordidum piaculi, . Omnes salutant, adorant eminus a Vilis quod illum fanguis, ac bos mortuus Faeius latentem sub cavernis laverint.
Hactenus, mi lector, Prudentius, cujus versus & Caesar Baronius &J. Caesar Butengerus , & alii , de consecratione Pontificis Maximi, ac quidem Romani, adeoque & de Caesaribus post, sive acceptum sive arreptum, imperium ita initiandis, . canta tos fuisse, nimis temere, affirmant: quorumque primus ad annum Domini 361. m. Iv. ita loquitur: taui igitur Chrisianitatis abdicatione palam facta , ct Sacrorum Gentiabum initiarione impius studuit apparere, .ct illud addidit, ut more majorum Imperatorum una eam Imperio amplummam Sacerdotii dignitatem , ipsum summum Pontificatum acciperet. Non quidem quod fecerunt qai antecesserunt Imperatoresb nomine tenus , ut jus tantum iEud contingeret omnium Erae missimum : verum qui NovUs PROGREDITUR SACRORUM ROMANORUM GENTILIUM RESTITUTOR , vindex is propagator , nec quid minimum passus es praeseriri veteris observantiae, in re praesertim tanta, quae omnium potissima habereIur, initiatione
videlicet summi Pontificatus. Sed quibusinam impuris o risiu
dignis ritibus peragi soleret, occinitur a Prudentio, qui, eum haec agerentur , pure aetate erat, ut ipse profitetur Bis
Me puero, ut memini ductor fortissmus armis, ctc. in quibu3. tamen nihil de Sacris Tauroboliis, ne umbra quidem apparetJ Ritus ergo illos profanas , quibussummus Pontifex initiandus fuit Pulianus, ab eodem graphice descriptos in ignomimam perditi desertoris, se tauri sanguine, ad ab er-Ε a gen
89쪽
36 DE ORIGINE AC RITIB Usgendum Chrisi signum proluentis, vidimus: Summus Sacerdos nempe sub terram scrobe , &c. quibus integre recitatis haec superaddit Hactenus Prudentius de initiatione summi Pontificis , quam his versibus deridendam proposuit , &c.
Certe nullibi patet ullum hominem, nedum Imperatorem Romanum ullum, per tale Sacrum, Pontificem Maximum fuisse consecratum: neque ullibi occurrit illud Summus Sacerdos
quem tamen postea dc Pontificem , in his versibus, appetilat Prudentius) pro appellatione Pontificis Maximi: nec Prudentius huc in testimonium advocari potest , quod is de
Sacro longe alio loquatur; ac ne quidem de Ponti is Maximi sive consecratione, sive initiatione somniet. Quod ex sequentibus patebit. Interim eadem affirmat J. Caesar Bulen-gerus: cujus verba mihi nunc ad manum non sunt.
Nec minus AEmylius Portus: qui ad Dionysium Halica nasseum, haec habet: Alii vero quorum sententia ad veri- ratem propιus accedere videtur) dserunt Pontifices dictos a pontibus, quos scrφctorum causa facieboni, per quos victimam immolandam deducebant, is supra quos eam jugu- Iabant. Hunc autem morem is hujusmodi pontes, O υarias caeremonias, quae a Pontificibus in sacrificiis ob νυ hantur Frudentius, insignis poeta eo τύ πιν elegantismis carminibus describit, quae omnetbus rerum antia
quarum ac reconditarum studiosis grata fore stero. Auare hic ea subscribere non gravabor: Summus Sacerdos nempe sub terram scrobe, &c. At quod quis sane magis meretur, eruditissimus ille.ac versatissimus circa inscriptiones, ex quibus haec Sacra potissimum eruuntur, Prudentitque versus lucem suam accipiunt) Reinesius, haec, postquam multa recte de his Sacris disseruerat, quoque dicere sustinuit. Et quia Tauroboiso
initiandi auctorandique C U I C U N MI E NUMINI Sacerdotem s
90쪽
dotem, ETIAM SUMMUM PONTIFICEM CONfE
CRANDI ita Baron. & Buteng. L. II. de Imperio Roma no C. 18. interpretanturo ritum perfectissime, elegantissimis jambis, Prudentius Caesar-avgusanus, hymno in Romanum A. V. Ioo8. describit, imum θωdse Romae,
aliquando adiit, est. Quae ex hisce Prudentii versibus gratis assumuntur, a.deoque praeter omnem historiae fidem atque auctorita tem, sunt: I. Caeteros, praeter Iulianum , Christianos Imperatores tantum nominetenus fuitIe Pontifices Maximos: cujus contrarium satis clare ostendit Seldenus in libris suis de Syne-driis: quo Lector se conferat.
a. Julianum hunc Ritum sibi administrari passiim fuisse.
3. Prudentium de tali p tensa Pontificis Maximi conse cratione unquam somniasse , aut eam ob causam haec Sacra derisui Christianis, aliisque, eXPOnere. . Versus illos, ex Apotheosi huc vi tractos, directe aut indirecte, tale quid indicare: videlicet dum Prudentius adhuc in pueris estet, Iuliano hunc ritum fuisse administratum. Quod ut mage fiat manifestum, ipsius Prudentii verba paulo altius repetamus: Ex quo mortalem praestrinxit βiritus alvum, Spiritus ille Dei, Sevss ct se corpore matrIs Induit, atque hominem de Virgin/tate creavit, Delphica damnatis tacuerunt sortibus antra: Non tripodas cortina tegit, non θumat anhelus Fata Sibyllinis fanaticus edita libris. Ferdidit insanos mendax Dodona vapores, Mortua jam mutae lugent Oracula Cumae:
e re*onsa refert Libycis in Syrtibvs Ammon. Ipsa suis Christum Capito tia Romula maerent,