장음표시 사용
72쪽
in gemma , quae in L. Augustini parte secunda N. 33. exhibetur , quaeque ob alia multa Observanda quorum explicationem lector ab ipso hoc Augustino petat a me huc
Spelarum vero, de quo Statii vetus interpres loquitur, comparet in ista figura, quam dictus Gronovius nobis ibidem N. 3. exhibet; quamque ipse in reditu ex Italia descripsit, cujusque explicatio in eadem praefatione reperiri potest. Quare hic solam exhibeo figuram ; ne sic nimis extra oleas vagari videar. Non ita tamen comparet spelaeum in illa figura, quam stacundam numero exhibet idem celeb. Gronovius, communicatam sibi ab eruditissimo Evaldo Rul eo, quam hic quoque
Profert bc Gruterus, eadem Thesauri sui Pagina XXXIV. hanc sequentem inscriptionem.
POSUERUNT Additque: subtus exprimitur τir chlamyde subducta sub braehium, tauri jacentis tergum premst genu dextro spede iuro ejus pedem. Manu dextra complictitur rictum tauri, sinistram admovet mrizonio. Canis erectus invadit taurinam gulam, serpens ventrem. Quae a Bongarsio Gruterus liabet. Ad assinitatem illam accedit Sc illud, quod ut circa sace dotia Magnae Matris Ideae ostendamὶ hic de viri Sacerdotes C a essent
73쪽
, o DE ORIGINE AC RITIE Us essent, & sceminae: modo Mater Sacrorum, quae in hac se quenti inscriptione comparet, eo referenda sit :GEMINA . TITULLA ARAUSIENSIS. MATER SAC ORUM. HIC ADQUIESCIT
Cui firmando tamen facere videntur etiam haec Vopisci de Aureliano verba: Matrem quidem ejus Callicrates Hrius Graecorum longe docti simus Scriptor , iacerdotem Templi Solis , in eo vico , quo habitabant parentes , fuisse di
Patres certe Sacrorum hic erant; unde& Eunapius am ὐ Θεσαπων ἐγένεο νάηρ ων ρ VH ριακῆς τελιγῆς. Pater cum esset Initiationis Mithriacae . Sic in inscriptionibus supra allatis
habemus quoque P. P. seu Pater Patrum; ita enim haec P. P. sunt interpretanda ιθ ac quidem Pater mirum Dei Solis invicti Mithrae: uti in illa, quae infra integra exhibenda erit:
DIS MAGNIS MATRI. DEUM. ATTIDI. SEXTILIUS. AGESILAUS. AEDES IUS &c.
Atque etiam in alia adhuc etiam adducenda:
PATER SACRORUM INVICTI MITHRAE alibi vero videbimus, haec PATER. SACRORUM. DEL INVICTI. MITHRAE , alibi denique PATER.
74쪽
ET. HIEROKORAX. D. S. I. M. Dei Solis invicti
Mithrae. De quo Hierocorace pro quo, eX errore, Verce x Mammoris hujus primus exicriptor exceperat) jam Salmasius ac inesius monuerunti & a me inferius adhuc aliquid
Erant igitur hi Patres, testante id etiam Porphyrio, lib .
conjicio, quales fere Reginae Sacrorum apud Athenienses ac Romanos , vel saltem taminae istae, quae Sacerdotes Matris Deum, seu M. D. M. Magnae Deum Matris, essent: de quibus amplius adhuc infra loquendum erit; Gaudia Acroia potu , nempe, & Salonina Euterpe, similesque. Hos autem Patres, fuisse Leones, seu qui singulari praeterea ex munere , aut repraessentatione, Leonticis appellationem dedere, dum Sacerdotes Mithrae essent, ipsorumque uxores vocatas fuisse Hyaenas, Patere videtur eX jam modo no minato atque allato Porphyrio ; qui ita, τὰ μέν μετέχορας τ νι-οργων Aeod ας καλῶν, πις δι γν κας T'άινας. Nisi haec de initiatis etiam, non vero de solis bacerdotibus capienda sint. quod tamen minus verum puto. Coraces interim, & Hie rocoraces, erat quoddam ministrorum genus Mithriacis Sa cris inserviens: unde idem PorphJrius ait, τους A iκογκοις fuisse nominasta. At pluria nomina erant tum initiantium tum initiatorum,.
uti ex Hieronymi epistola ad Laetam, hoc modo discimus: Ante paucos annos propinquus vester Gracchus nobi- 'titatem patriciam Ionans nomine, cum praefecturam gereret urbanam, nonne specum Mithrae ct omnia portentuosa s-mulacra vel Sacrab quibuN Corax , GIphius , Miles, . Leo, Perses, Helios, Bromim, Pater initianIur, subver
75쪽
11 DE ORIGINE AC RITIB Ustur: nisi velimus hic Hieronymum quidem omnia caut sere) sacrorum minifrorum nomina huc attulisse, verum illa inter se confudisse: cum quandoque unus idemque sacerdos, aut minister diversis nominibus , pro ratione Sacri, aut paristium ipsius , administrandi gauderet. Observandum interim quoque, Romanos haec atque similia Sacra ut sic tandem ad nostra Taurobolia redeamus apud se, in melius aliquatenus, reformasse. Quod constare videtur cum exsequentibus inscriptionibus.tum ex Dionysio Halicarnassaeo jam modo quoque adducendo. Prima harum habet:
MATRIS. DEUM. MAGNAE. IDEAE. PALATINAE. EJUSQ Μ. RELIGIONIS. ΑD. FANOR
C. CAMERIUS CRESCENS ARCHI GALLUS. MATRIS DEUM. MAGNAE. IDEAE ET
ATTIS. POPULI. ROMANI UIUUS. SIBI. FECIT. ET C. CAMERIO. ΕYCRATIANO. LIB, &c. Denique tertia:
76쪽
Dionysius igitur etiam ita de suo tempore loquitur: Neque quidpiam videar apud eos quamvis mores jam i pr atio aut homines numine a fatos, aut furores O b anticos , aut coetus clande os, aut Bacchanalia o M seria occulta, aut vigilias nocturnas virorum cum mu-beribus in templis mixtorum, aut ultam aliud siusmodi moninum, sed videat caute omnia quae ad deos spectant is fieri O dici, praeter Graecarum is Barbararum gentiam morem. Et, quod omnium maxime ego sum miratus licet innumerae gentes in urbem venerint, quibus omnino necesse es colere deos patrios ritu domesico, nulta tamen 'peregrina Sacra haec civitas es aemulata, ita ut publice eastine
recepta: id quod multis urbibus,m accidit θ sed etiam, si
qua sacra, Oraculis jubentibus in rempublicam introducuntur, suis ritibus cives ea colunt, refectis omnibus fabulosis su
persitionibus: cujusmodi si sunt sacra Matris Ide .
Auotannis enim Praetores ex Romanorum insitutis idi sacrificia is ludos faciunt. Sacra autem ejus peragunt vir Thruius o mulier Phrmia: ct si per urbem ea circumferunt, Matri Deorum sipem cogentes, ut mos eorum fert, de pectore pendentes imagines gestantes, o ad modulos eorum qui tibiis ludentes i os sequuntur, O matris magnae carmina canunt, incedentes, is tympana pulpantes. Nus. lus enim es Romanus indigena qui matri magnae stipem cogat, aut qui ad sonum tibiarum per urbem incedat induis rus use varia, aur Phruiis ceremoniu deam colat, iique ex lege o Senatus consulto. Adeo prudenter ab omnibus externis deorum ritibus ea civitas bi cavet, is ab omni vana superstitione, in qua nihil decori ines , ab
Quae jam temporibus magis antiquis circa Sabazis ymo, circa I u atque Serapis fana ac sacra, uti & circa Bacchanalia, similiaque secerint veteres Romani, ex Livio, Vale-cio
77쪽
a 4 DE ORIGINE Ac RITIE Usrio Max. 8c aliis discimus , quantum vero postrema Imperii tempora ab iis mutata fuerint, eX pluribus eXemplis, ac quidem circa sacra Taurobolia ex solius Heliogabali discimus, qui, teste Lampridio, ipse Matris etiam Deum sacra accepit , ct tauroboliatus est.
Primum, H qui inter Christianos Scriptores Taurobolii Gioboliique sacri exserte meminis , fui e yuL Firmicum: neque ipsum Angusinum ejus mentionem, nisi perobsicuram si modo id fecerit) fecisse. Ostenditur porro cui Mae, cuique Deo , haec Taurobolia sacrata fuerint , Matri nempe Deorum, aut soli aut simul cum Attidei atque ita Telluri ac Soli: neque unquam aut Jovi, aut Minervae, ut praetenditur 9 aut Dianae , quamvis ilia
quandoque dicta fuerit) hae Sacra fuisse
facta. HActenus igitur nullus inter Christianos horum meminit Sacrorum, sicuti, p ter Inscription , nemo ex Gentibus ) nisi eo trahamus Origenem , atque Augustinum:
κών ω Pωμαιων, -Των πιών ν κω τους ἐυγνεώτους τ λἀ ρ αγ- κλέου ci ς. uod si Barbarica memorare placuit, quin potius C Egyptiorum adduxit a multis venerata, aut Cappadocum Dianae Sacra in Comanis, aut Thracum , aut Homariorum, quibus initiantur etiam Senatores nobiis mi.
78쪽
SACRI TAUROBOLII. asQuod postremum, ubi de initiantibus atque initiandis, ratione personarum ac dignitatis loquar, de Romanis clare patebit, ac circa Sacra Taurobolia clarius, quam id circa Mithriaca ex jam praecedentibus liquet. Augustinus autem paulo obscurius.atque ita ut illius verba magis ad stipem Magnae Matri petentes, ac quidem utriusque sexus ejusmodi homines trahas, loquitur, lib. VII. c. 26 de Civit. Dei: De mollibus eidem Matri Madinae contra omnem VIRORUM MULIERUM UE vi recundiam CONSECRATIS, qui usque in hesernum diem
madidis eaρiEM , facie dealbata , Dentibus membris, incessu semineo, per plateas vicorique Carthaginis etiam a populis , unde turpiter viveren3, exigebant. Verum cum illa quae praecedunt , tum ista quae sequuntur, nihil, ne umbram quidem Sacri Taurabolii ostendunt. Unde & credo, hujus Augustini tempore hoc nondum in Asticam penetrasse, quum quoque nullae huc spectantes I scriptiones illius in Atrica celebrati meminerint: quamvis in
Italia, in Hispania, atque Gallia maxime in Narbonensi
permultos huic Sacro initiatos liqueat. Quare & Tertullianus, minus commode quod tunc primum haec Sacra exorta fuerant illorum meminisse poterat , sicut nec ipsorum m minit , atque eruditissimus Keinestus , hic Tertullianum minus bene intellexit.
Primus itaque inter Christianos, qui hujus Sacri exsertEmeminit est, Julius Firmicus Maternus V. C. Is enim libro de Errore Profanarum Religionum, ita loquitur , dum Christi sanguinem horum Sacrorum , Taurobolii ac Criobolii sanguini opponit: Pro Diste Bominum agni sius venerandus sanguiου unditur , ut Sanctos suos sitius Dei profusione preciosi sanguinu redimat: ut qui Christi sanguine liberantur , majestate prius immortali sanguinu CONSECRENTUR. Neminem apud idola prosufus sangui. juverit.
79쪽
DE ORIGINE Ac RITIB Us Et ne cruor pecudum miseros homines aut decipiat aut peradat, POLLUIT sanguis se non REDIMi T, o per varios casus homines premit in mortem. Miseri sunt qui
PROFUSIONE SACRILEGI SANGUINIS CRUENTANTUR. TAURI BOLIUM VEL CRIOBOLIUM sc ELERATA TE SANGUINIs LABE PERFUN-
D I Τ. Laventur itaque sordes tuae quas colligis. Vuaere fontes ingenuos, quaere puros liquores, at illic te pos muAtru maculas, cum Spiritu Sancto Christi sanguis incandidet. Taurorum & Arietum sanguini heic opponit sanguinem Chrisi , ac baptismum per Christi sanguinem ac mortem, ut
redemptionem ac regenerationem, opponit p tensae isti redemptioni ac regenerationi per Sacra Taurobolia ac Criobolia. Nihil Sane est quod signantius horum Sacrorum finem ac scopum, adeoque & Cacozeliam Gentilium exprimere possit, ac confirmare id , quod post eruditissimum Reinesium , qui id primus vidisse videturo in initio hujus opusculi asserui. Quod autem Augustinus de Madidis rapitia loquatur; quamvis id de Madidis sanguine capillis intelligi queat; atque in Taurabonis de quorum ritu statim loquar) etiam
Capilli Sanguine madescerent; id minime nos cogit , ut illud de capillis ex taurobolii Sacro madidis capiamus. cruentabant se enim Galli, sicut id eruditis notissimum est, per plateas, sive stipem Magnae Matri colligerent, sive furore, quasi, fanatico acti, mala ac quidem horrenda reipublicae
vaticinarentur: unde Lucanus tib Crinemque rotantes
Sanguineum populis ulularunt trista Galli. Nec solos lacertos ipsos lacerasse, verum dc caput, quoque ex his Statii versibus Lib. x. Thebaidiso apparet: Sic Phrua terrificis genitrix Idaea cruentum Elicit ex ad iis, consumptaque brachia ferro Scire
80쪽
. : SACRI TAURO BOOri a Seire vetat. quatit ille sacras in pectora pinus, . Sanguineorique rotat crines, ac vulnera cursu,
Hi igitur Galli ut semetipsos cruentabant, sic ipsam Magis nam Matrem quae alias & Cybele erat) in Almonis fluvio,
sicut & alii Sacerdotes suos Deos Deasque, lavabant aqua: nec tamen ipsi in sese aquae lotionibus parcebant, iisque in regenerationem mysticam qui finis ac scopus Tauroboliorum erat) utebantur. Veruntamen neque hi dissecti cultro lacerti, neque capilli cruenti, neque lotiones in regenerationem factae, ad Sacra nost a Taurobolia Pertinent: quantumvis in honorem Magnae Matris Ideae instituerentur, cui, ic Attidi , Du- robotia dicata erant. Ut autem me nunc totum ad Sacra Taurobolia, convertam, dicata illa erant, vel soli Deorum Matri, vel simul etiam Attidi. Dedicatorum soli Matri Deorum hac se-uuentia sunt exempla:
TAUROBOLIUM. IMI. ACCEPIT. LIGURIA. TYMELE A. M. SACRIS POST Sic M pluribus . in Inscriptionibus, quae suo loco adducenturς in quibust hi tituli habentur, MAGNAE MATRI. DEORUM MATRI. S. M. D. seu Sacrum D a Matri