장음표시 사용
143쪽
olent errorem; in vitio enim versatur huiusmodi oratio: vitiosam autem eam osso si quid aliud eonia firmare potest , confirmant haec omnia eiusmodi, ex quibus aliquid nece aritim vocant. Sed sis) pugnat magna quadam vi do hac ipsa re, et Martem gradi ontem dicis) rursus ostendit, quid sit ox necessitato lacere; deelarans autem
144쪽
vers. v. et se i Περ κακον γαρ τοι os λnvs σμπετω cie. Omnis heic quaestio , quantum et exlioe ipso, et ex soquentibus fragmentis coniicero licet, in eo est, ut explieetur, quid sit aliquid ne, sario , quidque libera sacere. Quod quum ex necessitatis des; nitione in primis oriatur, in eo contendit eum ad orsariis Epie rus, illisque male rem et intellexisse , et disseruisse opponit. Hine saepe in hae , et proximis pagellis oecurrunt, σο κατ' ἄναγχυ , eto D αναγκην, o DN ων ex τιαν, το δι' h ins, quorum illa necessariam eausam, haee liberam notant, ut clarius infra patebit. Jliseo Ρ itis, ol iurgat initio Epi eurtis advorsae sententiae homines , qui in desinienda noeessitate vitiosa utebantur oratione ; id prouieto exitis verba indicare videmur; mox principem adversariorum, eunt Nenipe ipsum , quocum Potissimum conlondit, mordet, ac ridieulum iacere conatur, quasi qui in praelium magna vi irruens gradientem Martem adspectu suo r praesentet; id est enim τον Νεα ο ρε μειον λεγ ῆ Oera. R. si s. Interea ut totumhoe, quod et heie , ei deinceps loquitur Epicurus, recte sibi constet, omnisque controversia aperia in luce patescat, animadvertendum, acerrimam inter Stoicos, et Epieti reos quaestionem fuisse, quorum illi omnia ση ἄναγχν , ne Mittiti, sive fato tribuebant ; hi vero secus. Hine noceastiolism omnium δι- νponobans Stoici : ιυmqtio universorum, et aingulorum administrandorum musam voeabant: qua de re apud Cieeronom Do ML Deor. Lib. I. Cop. XX. Velleius Balbum Stoicum adloquens: Imposuistis . inquit, coriacibtia nostria ae uernum domi m , Hea, noe Usque limeremtis. Et mox: Hinc lia μαιιιι primum illa Dialis necessitas, quom dicitis, til via vid Mei ι, tu oti notornανori δεω , enusarumqua eontintinIione stixissa dictitis. Sed et Agellius Lia. V . Cap. II. roseri, obsieepuisso Chrysippo aliarum opinionum , diseiplinarumque auctores , conclamantes : Assa iniqua mona agonali Mns Dibus . si omnia eoneedontia stine necessitati euiuiam , et instantias, ς κ oritiar ex iura, Omnitim qum sit rerum domina , et tirhiam , per quam no sis sis sori qtii uιὰ nurtim au. idem porro sitim ab eodem Chersippo voratum ait: Mmpiterna dam, et anu etinabina aerias rerum,
et en ona violoena semel ipsa a s , et impliciana per aeternos eons quoniina Druinea, ea quihua πια .connexa qua sal. Spectat autem hue tum istud Liaeani Libr. VI. ostra. σιν. Al simia a prima civiscendit origino muricii Causartim series , iatqua omnia stra inhorant:
F.o5aι ulpina OOIuntias equod Plutar hus, aliique de ipxo iato interpretantur. At contra Epieurus, ut ut necessitat in quamdam admitteret , quum dieeret in Epis . ad Ne ML naturam a refus . ipsarumqua aeria διδαχθηναι. Λ ωαγκουσθννα, doc ri, et nocessitata a i , at non fecit hanc necessitatem omnium dominam; nam ab eius dominationo exemit nisi ritim, et ior tincim, ut in Epis . ad Itinooe. apud Laertium L,b. X. ubi
φix1s: necessit iam in m n Bitim esse, fortunam inconstamem ti preriendi, ei tu, quia ast in nobis, Ithartim iah omni dominotu esso, isai qua ario trutii tir quidquies eas risu ratione, aut contra dimum. Eadem sere leguntur apud Siobaeum, tibi dicitur Epicurus e suisse omnia seri trium modorum aliquo,
κατ' ἄναγχυ , κατα πρωαιρεσιν, κατα σινγ, necessariale, consitio, fortuna. Quam libertatem ut tueretur , eommentus est declinatio is atomorum motum, nempe ut e et , quod necessitatem sati rumperet ,
suamque animis athertatem redderet. Id apte cecinit Lucretius Lib. II. Deo. ε .
Denistis si sompor mortis eon et stir omnia, E O tora Moritur Asmper noνus ordina caris ,
Noe declinando Deitini primordia motus. Principium quotidiam , qtiori fati Dedistra rumpaι ,
soriam, quam auiant, nia I νoluntaria, δειρ equo agam. Gassendus do mo I. PRilosopA. Este Tom. II. g. IIo. Proleeto alia omnia semit Epieueris , et Stoicam necessitatem in primis oppugnavit. Iam , ut ad Papyrum nostram revertamur, extremis huius fragmenti versibus ineipit Epimrus adversarii sententiam vie agendi necessitate exponere; Mao cuiusmodi fuerit , enarrate non sinit hiatus. Quid vero is utra senserit, ex sequetiti pagina intelligetur.
145쪽
vero ex necessitate omnia fieri recto
quispiam dixerit. Namquis autem probare id potorit 3 nulla ne imdiget nobis actio 7 Et ne signa
quidem video quarumdam quas his indiceam P ). Quod si igitur
quis dixerit nostra ipsorum in afore, ut eveniant, quotquot nunc nobis indigent, reprobantea hano
146쪽
Vers. I. γωσθα οἰχνθως προσα Pin. Huiusmodi supplementum et ex contextu sermonis . rt ex iis, quae mox sequuntur , expressimus , adversariique sententiam continere videtur. Atque in hae pagella tuo mihi videntur maxime notanda, nempo o D ν - αιmxv oers. 6. et 7 et o Ders. .. S.
Igitur quod ad primum , manifestum est δι' 'utin xj αν opponi m- δι αναγκυ, quumque hoe necessitatem , si vo eausam necessariam indicet, illud libertatem, vel causam liberatu indieabit. Sie quum diei tui aliquid γε, ξοραι δι' τὸ Λ αλαν , xvi os δι' αναγκην idem est, ae vitiqniu a nodia libere , non neces/aria id quae prorsus Epicuri sententia est a Stoicis dissit seniis, qui omnia prorsus no mittiti, nil libertati iribuebant. Eodem modo ον τμων indigere nolis idem essu interpretamur , ac pondera a nobis ; id quod pariter agendi libertatem notat: quae enim nobis iudigoni, ea profecto sino nostra voluntate esse
Vers. 5. et seqq. A, δε μαγνις σωτο-; ete. Iline ineipit Epieurus aduorsarii sententiam resel Iore . illudquo in primis statuit, probari eatii a nemine utiqua in posse. Αν δε μητις σωτο απροῦ mqtiis titilem probare tu poloni P nulla enim argumenta salis esse censet ad ostendendum , nihil prorsus Pendere a nobis, nec signa quidem videri eorum, si quae sorte sint, quae libertate, non noeessitate fieri dici queant. Vers. s. et seqq. D - -- τυ ασιαν pie. Unam omnium rerum causam ponetiant Stoici , n cerat arem , τυ αναγκ' , tres vero Epicurus cum suis adsectis , necessitatem ipkam, eamque ex Aristo- toto in naturalibus, ait enim in Es al. ou Vrod. apud Laertium Lι5r. N. τυ ζυσιν LL M, x uανα α γγαι ntitariam doriri , eo , qtia ra me asticito : Noho . in Col. XXIIIJ Asonassem , κμήραν, sive σο αας σμας, et fontiniam , τανγ. Alicram harum causarum tractat heic Philosophus, aitque, si. quis libertat tu statuat causam ea tum rerum, quae a nobis pendent, non quidem naturalium, vel e tingeullum eam musam improbari ab adversariis, qui omuia necessitate seri contendebant.
149쪽
non solum noti recte scopum attigorunt ab initio, etsi haud salso quidem aliqua videant, valde ceteris ingenio )praecellentes, sed postremo multa penitus eos latuerunt; quuinquo
in aliis Vraclanssis magna elevent rerum in cillimarum pondera,
in eo, quod necessitatem, et casum omnia putent, a veritate quidem
150쪽
Vers. 4. et 5. - στερον, supplo, χρονονἐ quod laete opponitur συ ιρ α o. s. vers. 7. ei seqq. in σο την αναγκην, κω σα ματον etc. Oumsis in hae Papina quae disseruntur ad haec usquo verba, quum nihil animadvorsione dignum prae se sorant, i videtur enim philosophos quosdam Epicuriis partim ab ingonii vi laudoro, partim a mutila certim eognitiono vituperare) iam quid haec ipsa si hi velint in spirianitis. Quantum videro possumus, reprehendit heie Auctor pos, qui necessitati, ne fortunae simulabantur, ex elusa Pentius libertate, quam latito is opere tuebatur. Quum enim Stoiei pro necessitato,ae salo starent , noe simul deessent qui necessitati adnectarent easum, hoa illo huic arguendos suscipit,
aitqtio satis eos a veritate dis dere, unum nocessitae m. ei ensum Omnia putant, tis το τυ ανα κην, και ναυτοματον - - ωὰὶαι. ae primum illud advertas, Epicurum hete me Mino, non et Ap adhibuisse; quamvis pili in fortuna, et castis idem sonarent, es Oniquo patiter εν ME Dδsmissis, ut inquit Aristoteles Libri II. HI sis. CDP. V. tam n, eodo in tesio, latitis Patebat casus, quam fortuna, quum ea esset solum in causis libere agentibus, castis autem et Jam in inanimis. Hine docet, omiam quidem sortianam easumes e, sed non cimn in ea sum sori utiam. Ceterum sive ταυτα ατ . sive σε υ, quae quidem frequentior
Woa vit, dixeris, narrat Aristololes idom eodem libro Cap. IV. suisso aliquos philosophos, qui opina-hantur sortianam esse quidem ratisam, sed humanast menti obseuram. Plato etiam memoratur a simplieio I M. IV. in libris do I mihis adfirmasso , Dktim omnia , M seeun in Dotiva fortuniam , et se tia omnia hiamranti Oh nti P. Nine tamquam numen habita, templaque illi variis titulis es eiicita ;quae passim Oeeurruiat apud Seripior . Salis erit solus Plinius, qui quidquid vulgo de sortiana offuti