Herculanensium voluminum quae supersunt 10

151쪽

probabilem autem utra-

quo haec θαααὶ causam habent,

non Vero quaedam , quae multata sunt alia ab aliis , nec quaedam, quae vi trahuntur, atque adiguntur et praeter tempora accidere haud

Parvo numero, et praeter aetates, ullasque causas; uudo . . . . .

152쪽

Vers. i. et seqq. sinat. κη δs και -- cinpum' ete. Seniuntia huius pagellae omnino nos latre Neophin 'coniicere licuit, quo reserenda sint illa emi τυα νers. s. me cetera, quae sequuntur, eerta inluee pates ni. Rem igitur in medio.relinquimus, Graeea tantum verba reddere eonienii. Vers. 5. Hrignia alia. Ita quidem statuonda vox videtur α re σου diis, vel a πιζmmo ma , quod vetera lexi ea non liabent, recentiora vix laudant apud Xenophontem II. GP. S. v. ss. Emζνι υτ στατυι κατα σιν oe,δρα, artifera sin Ios multum. Nos igitur hiseo vestigiis insistentes επr heie interpre- iamiae mutirari, dietumque Melpinatis metaphorica pro puniri, vel clamna L era. 5. et 6. Em MM,α, και φ υνα. Nulli dubium , quin παθη--s , vassisa usurpentur heleab Epienr . Cetrium επισαν νώνυ σπι θαλ.ασσαν podem modo adhibuit Itiueidides III. O. altriae timmar ui alia hu usmodi testimonia in re non necessaria praetermittamus. Item λου ἄνηιὼ βψ umν, --Wiem in ne iam Ma -nto invenies' apud Herodotum I. ιρ. quod et in ps 34ω1να, et 'odiu res aliquando

155쪽

η ι χ ηυ κριτημου --, ues αν. a animadvorti ad cognoscondas methodos, et opinatiouos , et commenta , et phantasmata , et perpetuam animae

perturbationem , aut felicitatem , vel non perpetuam , animadMe si , inqu- , causam inuratigandi Principium , et Canonem , sive Criterium ; etenim haec subinde Oxigunt praestantissimuin syllogismum Critorii ; is certo , qui in usu Critorii ipsius , deindo Famr. V . a.

156쪽

χαι ε ται εν - αρ, Κανων. Disiuiliae in partes tua , Gnotaciam ni a , moesicam, Amicrime conlutiu ratiI m Gnonscia intro eliones rari Oxtim optis, irraduum in eo itam , qua anseritisse canon. lani vero ipse Canon Epicuri fuit nomino simplex , potestate multiplex , non una scili et regula suti, sod milliarum eomplexio; ipiod innuere Plistaretius videtur L hri L PDeit Cop. X. dum ridet Coloten, qui logorii illos Epicuri κανονM iamistis regia as ah λυε domi scis, et rursus dum ait 'arios lam, Epicuri certo ad clas, satori, ερρον πως καν νας πισυς, κΣι πανταπασιν ωχερὶ vτημον, xodoro sibi ilicis o Iris , omnini viro eris ritim Q n sesere. Ceterum quod Lilwr inseriptus fuerit Κανα potius, quam Κανονες , suadel praetor Laertium haec ipsa nostra papyrus. Cicero etiam Libri Lae Fin. Cap. XIX. re tam unius Domine ad Pellai ex persona Torquati sie loquentis r Si ambia mxeson iam rartim te simns sororalia iura , qtirae V si deIHpsa da Gala est citi cognitionesm omnium noxiala, cid viatim omniti itidiciti roriam aeri titur, nunquam unitis oratioris Oieti aemonilia Hessial - s. Apud olim triti Lita. I. Dis Natur. G ori Ciap. XVI. Velleius item Epieurous inquit: mitis rationis Dim . rar se mititiassem ore tuo otiolosιi de Begula , et Iudieio oolumina ademimus. Atque hie loeustis prime congruit eum nostra papyro, ubi pariter Κπιων, si divi K Ψυιρν Gnon, sise Critiritim stitisub ipso Auctore Liber adi hatur. Quae ipsa praeterea papyrus mirifice illustrat , ni fallimur , illum otiam Lamii loeum LGr. X. ubi do Cauonieci loquetis : Em Mn , inquit , Λατω .ro Κανγικον μου

nonicvim cum Pissicia conitin re cavi titium Miam l)o Critoris, et Principium, et latrocluetio-tiem. Quum igitur adserat Laertius illum ipsum Epicuri Librum de Cationiea, si vo Καε- variis insuper uominibus solere inscribi, adpellari ii Περι Κριτημου, και Αρx iri xoiaesti κω, quumque hele habe mus την Ap xv, χχι Κανάκαι Κριτα pubii, vel ση, Αρχην, κα Κανον α . και K; πω s , dubia est enimiliti ruta , quac iκ tremum M. prae dit, et vel νὶ . vel di legi potest . quin tilla roi labes inseratur saeile quisque videt, quantum huic nostro voltimini debeamus, a quo iam praeclari Epicuri operis nomina adcepimus, et his oricorum titi loritates firmitis stabili latitur. ers. v. et seu ταυ N Nismo, λλυγισμον πω χριτνρω ete. In α γραφι, Id rarius omisit primum ι in α' , tum Misis ιν pro αμστω scripsit ; quae nos σἰαλμα τα Omondanda curavimus. ταυτα , ea scilicet sui aerioribus ver,ibus memorata po4itanni Prma transissistim VIIogismiam Crit rii. Ne tauten mireris ullogismum hete ab Epicuro nominari. piam etsi ille dialecticam , - παρς ρυσαν, Iiam matim occineiam repudiarit , ut loquitur Laertius Lor. X. non tamen generatim est logismos, sed op riniam dumtaxat illorum artifici uiti, iechna, suo, et sophismata condemnavit. Ceterum et syllogismos ipse toxuit, et quemadmodum texerentiae docuit. Vide Ga enisu in Tom. I. pag. ων. et 8,. qui eam rem

diligentissime explicavit. Atque hoe sitiasse sibi vult illud αρεστον συλλο υτ υν, quem laete commendat.

157쪽

malos hoseo arbitros s meos ) esse sermones ; deindo si quac visas fuerint mutationes adcidere eorum, quae dicta s a nolis j sunt et nostri , et naturae gratia , s sum )illi, cui hae mutationes adeid rint, aetiologicus, ut ab initio proposuimus , et earum caussas , et quotquot praeter a fortasse evenerint , rcete monstrabit . . . . .

158쪽

vers. 6. ote. Mane vorem sumsinius ex Dera. R. et . ni fallimur , opportune. Videtur enim Auctor mutationes qua dam innuere , quar possint a idere iis haetenus disputatis , quarum ipse eam ab aetiologieo explicandas iubet. Atque hole notanda verba illa riσεων σων τε λ UM . σων τε δια mos eorum, viarao dicta sum et nos ri, et nasti gratia Oera. 4. 5. 6. Utraque enim complexus est hoe in volumino Epicnrus, et ea scilicet, quae ad nos, sive ad nostram uim . ae facultatem, et ea , quae ad rerum naturam pertinent; nisi quod in hac veluti αν εὐαχα υσει Deit , quod aiunt , υσσεμν omnHi nam σα λα φυσιν prae dunt ordine mis δι' Vμας vers. 8. ωτιολογικος ete. Apud philosopho voeatur hoc nomina portius notiolo virum , i. e. reddendi rationem eius, quia in qua alione Oersatrapi Oel quasi ανι m iuiam Delisans. Nos eam vo in Iatine retinuimux as vitandam ω'ιγωσιν, quae rem minus belle exprimeret. Tribuitur haec laus potissimum Aristoteli a Diogene Laertio in eius vita LAE. V. Es eta Ἀνοις φυσικοις αimo γικωτατει παντ- γενε- , -τε και πεμ on εχ ιστων ταs αιτιας α in M. O mscriptiona rerum naturiatium praetor celama ecimas reduidia Aia , til minimariam ritam rarum rationas ad in Oerit. Hi ne amo για,3 pars medicinae, quae eausarum disserenitas, et vitos expendii. Galenus Imma cap. VII. Tum. II. Vers. 9 et i O. κατιxs in eisso et pias eorrigendum καπιαs.

159쪽

Auctorum . qui in utroque volumine citantur, laudantu, , et illustrantur. Agellius, IIερι- 25.

Chrysippus, Π. X. Praef. VI. Cicero, n. X. Praef. II. 4 12. G. 18. 28. n. Φ. 6. 12. 14. 22. 24. 28 54. Q. Cleanthes, Π. X. Praes. VI.

Nepos Cornelius, n. X. s.

Philo, Π. X. 24. Philoponus in Proclum, Π. os . Plato , n. X. I. M. e . 58. Plinitis. u. 43. 58. Plutaretius, in X. 1 u. I 4. u8. M. 52. n. i. u. 6. 8. II. u . M. Pollux, Π. X. II.

Salmasius, n. X. Praes Ili Seholiastes Aristophanis , Ii. X. 14. 18. Oppianici . n. Φ. us. Sencca, Π. X. Praeis lil. Iv. V. VI. 4. Sophocles, II. X. Prasti. I, . Stobacus, Π. X. Prae L V. 12. . ll. e . 2 7. 3ι. Suidas, N. X. Ill. I . Φ. 52. P. Syrus, Π. X. Praef. IV. Themistius, Π. Φ. 6. Theophrastus, Π. X. Pracl. VI. Thu dides , Π. Φ. M. Virgilius , ii X. 52. Laertius Ιιiogenes , D. X. Praes. vi. 22. M.

56. 58.

Diuiti co by Coos le

160쪽

Vocum Graecarum animadversicino digniorum , quae in utroque volumine inveniuntur.

quid disserant, ibid.

Σαοῦν nix orationis virtus apud Rhetores, N. X. 16.

Σκευαστα quae proprie dicta, Π. X. 5a. Quibus opponuntur, Ihid.

. t 'o xj quid , Π. Φ. 58. et Φιλιστον superlativum rarum apud prorsa scriptorcs, II. X. so.