장음표시 사용
121쪽
gationis cursu, sive ardua sint tota itinera , sive pervium habeant aditum : pervia autem loca eadem
naturalem olationem. Sed quum multi nunc moi tum putent Auseipere laborem, ali pia se vinei timentes
122쪽
Vers. 5. ct seq. πχ- απογεγεν nramn ele. in αυσπιρα dis logit De M γεγεν is rari , quod manifestum σφαλμα esse videtur , ut haec ipsa papyrus fidem sarii ; nisi torto mavis Gra eos Praeter et reγενναti habuisse otiam ρ- ενν uis, quod nox um veluti ρωνα esset lexicis attexendum. Quid vero , si illud γε in απιγ γ ιν GMos tamquam supervacaneum , et pravo additum demseris I tum vero set α γεννιο - sine ulla prorsus talia erroris. Sed ut ad rem veniamus , nihil sere ex hoe fragmento exeulpi potest . quod certae euidam sententiae coneinnandae sit optum. illud autem luto adfrinare licet, priores sex versiculos comparationem quamdam , vel exemplum complecti a navigatione desumtum , quo fortasso utebatur Epicurus ad rem suum illustrandam. Et quidem πλων οι υνγε-navia, ad navigationem pertinent, strictimque notant nautiet eursus 1 inem, quum ex alio naves invehuntur in porium. Nee vero abludunt Cetera verba; σα βατα enim pervia loca sunt, et accessu facilia; Ου κτα vero, vel Mina impervia , atque inacressa. Quod vero ad c ιουρησιν Oers. 5. rara ea vox est, et . quantum vidis, ab Epicuro uno adhibita. lnventitie apud Lauritum L,L. X. tibi de animae saeuitatibus sermo est. Διο απαλλαγυσυπιν ψια osae axu συ o 3 ιν , ω γαρ -- ιν ια- α τυ εκεκπιπο τυ δ α ιν , αλλ' et
Utici, anim diu dentis sensu expὰrs ID ; non onim ipsum ex asti so hane luetitiatem possies, i, acta ad anticii ci ii rei conmnima sibi, utino per Detillat m in viso eotivisoria iam cietum sonti nutiatico pro stiri motiones exaerens Ium athi ipsi, sum illi quoques senatim , ut mai , Ob Micimam , cohaession m OA , aw- eonsensionem trisuobal. Ita quidem Gassendus Pan. MU qui τυ ὁμου πιν ωὰμ niam in torpretatur , sive , ut ex Plicat , cohaasianam , utrumque ματα Ῥιπι- r alii vertuni communes os etiam ror μεταγραν. Sed laeic ὀμ ραπις proprie adcipienda est ; siquidem tam titovino , quam quae ab illo derivati iur voees, proprio dierintvr de locis, qui huη iidem fines, seu termini sum, nullamque sua ipsa natura elationem habent, ut sequentibus versieulis additum mi. Mors. 5. Τα est. In αυτ ρα , legitur ασα, sed primum illud α Oi,elo infixum delendum esse ostendi L. Vers. q. et seq. Λλλα σους etc. Nine, ni fallimur, ad propositum redit Epicurus; quumque laborem ad res intelligendas nee sarium si iterioribus paginis docuisset. Datistos sua aetate raso queritur, qui illum xu pere dei reeiabant, quod ab oo se stello vinei timerent. Ea quidem Mntentia pronior se nobis offert,ciquo supplementi nostri rationem aptavimus.
125쪽
pia proportionum , quibus opus erat, magis tab eoὶ corrogabatur, referen eas in ad definitum ; at
ego omnia redargui, quum rursus eas reseruntur ad indelinita, atquctineorta. Haec iterum huiusce rei mentio; proportionum mentioni motus partim quidem congenitus protinus erat, Partim vero incrementum adcepit , initium habens , et causam primum quidem in coagmentatione atomorum, et earum rerum,
quae progenitae cum ipsis sunt ;quao si praeterea εic se habent, consequenter Omnia , quao facta
126쪽
Vm. I. et seq. -Hos ete. Hanc quidem vocem postulabat sententia , ut plena incederet. Ad eiusdem vero sententiae explanationem intelligi illud des ei, quaestionem fuisse Epi euro nostro eum eodem illo , quo rum contendit in hoc volumine , qui husdam de rebus , quae ad atomos , earumque I.1olum perlinentes multarum αναλγγ ων ope doctarabantur ; quas Noster non πρα - εὐμnti ν. ad id nempe, quod desini iam , cic centim eas , scd προς σα αο ιστα , xx. Massως προσδκαινα - Ad nitri scilieot, o quo incorra refrendas armit. Cuiusmodi vero hae res fuerint, quis deficiento omnino superiori pastina hariolabitu e Salitis oras osim sero , quid nomine α, nitin, quarum hete iterata mentio est, itit, Ilosorim veteres. Cicero in Flia . Irim. Quia se Graεω α, nix, inquit, fatidondiam ast enim. quoniam Arahe Primum a nobis Not ulti I comparatio, proportiosa dici potes . Quintilianus Libri L sti . O sor. Cop. IV. Aναχ ιαν qui iram ti simili separasertim; nos eam stibaesciam Atiιe m ri
ιιι id, qm,d hitim est, aci tilintitu simiae. ὰμ quo non quaeritur, restat, et inceria certis Priari. Quae quidem postrema verba huic Epiciari loeo mirisee favent.
Vers. 5. ινωπε 'ro ete. Non D1γtipo, ut in-: idem παλμα in πω γχώον Ners. .. prea: λεγχω. Eναγtiρειν vero coitinere, eo rogare, quum in veteribus lexi is desit, recentiora pleraque habent, maxime MD. I risians. nonrese. Aturi qua potissimum utimur, tibi Scholiastes Oppiani et Mah ad ea ierha ex Il. 35λ δεαμ εναγμμεν- Mnaxm propulorum conqm urtim concioni a , illud εναγγγών per συγκωτου pro εν Oti; asi explicat iri θροις is vim, mαγt νων, coniunctorum , costi ιitim. At notiis pitieuii reo tναγti Dν eadem sui simplicis nntione heie sumere : αγειρ ιν eni in non modo uigora , vel congro re sibi volt, sed interdum corrogare, vel emondicare I s exemplis in re noli sima super sed iratis:) quare πλη υ, αναλογιων DαγDρειν Potest heie esse eviram proportionum emonia cura , vel emendistinuo eoni M ; inii interpretationi in primis favet illud etia* ων Ati eodem versu 1 quo enim quis indiget, non tam quaerore , quam emendi re videtur. Vers. 8. ρινο Δογι- μωννη etc. spatii angit tiae in αυτ ρα ex remo in versu tres litterulas vix ea-Pere posse videntur. Quapropter librarii festinantia σο u omissum in fovi' putamus ; nec enim aliter proratis statuenda heic leetio est. Vers. Ia. ετ συστα- σω σε ατριυμ rte. Συστωnν heic intellige conatistitionem , vel eo manis fianem. Igitur συοσαδες σων inc in idem est, ac quo i saepe Epicurus ipse dicit σουσιν σωn απιν - , concretionem , vel compositionem at morum apud Laertium Lib. N. in Epist. nu Nomae citerum eadem in Epistola line ipsa voee nranis , quin et mo ei στανα non raro utitur : O a γ συσσω σαμ ατωσιν εν τω περιεχοντι γινεσοα συα rota. N quo enim formari resumat in medio Meo nuiusmodico ositionss. Et mox : Κα σὐσθασεις εν πιριε Wri evm : D coni turias ex Gassendo m Δὰγ arant Oriti Mescet. Atque hare de moria, sive Loi cu : de compositione autem eorporum paulo post t
iorum nil volamus , quin legatur , si placet , mrογει v. i, τώ .
127쪽
st quod emcaees adparent res illae) secundum praedictam rati nem , et quod natura sunt essicaces. Multae autem aliao, atque aliae rectquum naturam non habeant rusint incaces, solent adparere per
se ipsa o ossicaces; veruntamen non sunt essicaces eamdem ob causam, atque atomi: nos quidem maxime Obluctamur, nec admittimus res illas aliquam vim tamquam pra ter suam ipsamin naturam ha re, quemadmodum in omnibus animantibus .
128쪽
Vers. 5. et seq. και - συ Pisis e rinximaea tio. etc. Amp se in adhue in Lexieis desideratur ; totum facilis est eius vocis notio, quum ah απερ apri, derivetur, quod Geero interpretatur timio itimiat rim. nos σα α ργαστικα reddidimus osseacia, quamvis melius fortasse redderentur inessentia, ad Epieuri mentem sie propius adredendo. Is enim hoc in fragmento de essesentia atomorum iraelare vid tur, illudquo in primis contendit, atomos vim essetendi natura habere; res plerasque alias, quae eadem vi praeditae die iue, videri, non esse natura ipsa sua ossicientes. Iam quae fuerint huiusmodi res, ex miserae papyri laeiniis nosse non licet; atomos vero natura vim efficiendi habero, nil mirum es hele, o talibi Epieurum praedicare, quum eas primam eastram omnium rerum feeerit. Vide Gassendum in da Fbasiolog. Epistin Anima lores. pag. 0. II inc σας αρχαs atomos adpellavit, princi is scilicet, ot on menta rerum in Epist. ad uerea apud Laertium Lih. X. qui unus lorus toti huic pagellae illustrandae satis
sunt, vitia sunt, ex quihus concretionea fiant. Haee sero aloma acini, et immutabilia. si fusurumari quidem , ut omnia non inuream in nihltam , Oertim consistras, Persesere qua piana ς adamnatura , dum concretionea disso iantur, quippa quae non habear, quia ex parta . avi quomodo dia--Dntur e i aqua necessa est, comorum principio in eritia essa , a qua immul tua nam a. Quod quidem adeo stabat Epicuro , ut quatuor ipsa uulgaria elementa, non tamquam prima omnino rerum prineipia , sed tamquam secunda quaedam , magisque propinqua agnos ret , quum non prorsus αγρο ν τα , atque in eis essent, sed ipsa quoque atomis constarent. Vide Gessendum ilici. piam ros et a g. qui totam Epieuri mentem ea de re explicat, adpositis Lucretii testimoniis de iis ipsis vulgaribus et mentis. Iure igitur aiebat, pleraque alia non esse e rinx-κx, sed videri , nee esse απεργασακα eadem
ratione, R qu atomos. En, quantum videre possumus, totus huiusce sententiae contextus. vers. 7. συνγνεται, non συννεται, quod nabet α τογραῖον. vors. 14. ζ ων reposuimus Pro ta .