장음표시 사용
5쪽
POST LOVANIENSIUM THEOLOGORUM RECENSIONEM
MONACHORUM ORDINIS SANCTI BENEDICTI
Ubitio nobi si ina, emenbaia ei auctior,
6쪽
7쪽
Eigi in tonsulandis Manichaeis et Arianis labore graViSSimos, ut ex superioris to mi opu-seulis satis intelligitur sustinuit AuguStinus Si tamen ii eum Se Iustii libus scriptis, qui adversus Donatistas idem edidit, conserantur nae illi veluti quaedam ludicrae velitationes olumbratica certamina facile reputabuntur. In Donati Sti enim longe concitatiores motus magisque obfirmata pervicacia et indomita crudelita S, cui Irmata militum manus animoso furorem ministrabat. His non alia Sanctissimus Ocior arma Opposuit, quam charitalis lenitatis et patientiae infractae, quibus di SPUiationes et collationes suas cum illis schismati eis' sive scripto, seu colloqui habitas, muniebat. Ad a vero fructuose legendas pilorum animi brevi narratione rerum quae ad Donatistarum hi Storiam pertinent comparandi sunt: ut hoc proposito specimine eruditi jam Gla Pauci repetant, et minus in his versati ad hane lectionem instructi accedant. Donatistarum schisma in Africa ortum S anno serme quadrag0simo tertio ante naium Augustinum post finem porseeutioni Diocletiani IS anno Christi trecentesimo tertio primum edictum in Christianos proni ulgavit, men Se drtio, Si Eusebium in istoria Ecclesiastica sequamur Euseb. II ist. Eccles. lib. 8, 9p. 2ὶ aut Prili, Si acta Martyrum Palaestinae quo edicto u ecclesiae quidem ad solum usqU dirui, aeri Ver codicos lammis absum jubo hantur. Id autem, agentibu Antii in Proconsulari S et Floro una idiae prie sectis rio idis si in consectum est in Africa, ubi atrociter ae Vitum in Christianos eidem edicto optare nantes. Ex his quidam sese ultro suppliciis objecere, ain mir0seSSi se quo penes se haberoni Libros sacros nunquam tradituros. Immodoratum hune elum improbavit Mensurius Cartha gi non sis episcopus eosque qui hoc agendi modo martyrium Sibi accersissent, martyrum loco haberi votuit, Cypriani ex mplo AuIustilius Brevio Collationis cum Donulistis, die tertia, cap. 13 CVyrianus, epiFl. 83, Seu quod Synodus liberitana ante avor tdo iis qui idola ejusdem rei gratia coni regis Sent Cori filium liberitanum can. 60 . Verum alii in aliud extremum prolapSi Sunit imbecillitate et abiectione animi tradondo Liabros sacros in manus pro sanorum, ob id Traditore appellati, famosa sane appellatione, quae Donatistarum schismati occasionem et colorem praebuit. Hujus criminis insimulatus est ab eis Mensurius, praecessor Caeciliani niaxime vero Caeciliani ordinator Felix Apiungitanus quem in suo Carthaginensi concilio malorum Omlli Uni sontem dixerunt sed haec criminatio legitimis probationibus destituta erat, eaque POStmodum in ipsos accusatorcs tibi ius reiecia est Iustus tinus, re hic Collationis, die tertia, cap. 13 epist. 88 n. 3 et Contra Cres eo nium lib. 3 cap. 60 . Enimvero post persecutionem codicum tradendorum in concilio Cirtensi quod a Numidis undocim vel duodecim episcopis , Ordinandi auS in Pauli locum episcopi, anno tro conlo-simo quinto celebratum est, Secundusaigi Silanu antistes , antiquitatis titulo caetoris superior, cum ante Omnia universo et Singulo ejuSdem Ol Ventu episcopos criminis expertes esse probari voluisset in ipsa inquisitione haerere coactus eSt, indulgendo collegis suis qui vulgalae Traditionis rei censebantur, ne et ipSe eadem accusatione obligaretur Austus tinus. Contra Cresconium. lib. 3, capp. 26 et 27'. Itaque pendente purgatione , Silvanus non sino populi sex postulatione Silvanum raditorem Vociferantis, atque alium ejus loco flagitaniis Cirtensi Ecclosiae praesectus est Gesta astud en0yhitum consularem in Appendice hujus tomi Ηis auctoribus conflatum est post sex inde anno Schi Sma Donatistarum, ut jam viam socorationatus Ecclesiae a Casis Nigris in Numidia episcopus, perturbando Carthaginensem Ecclesiam se tempore quo Caecilianus in ea diaconus erat Augustinus, revic Collationis eum Donatistis die tertia. Dy. 12 sed absque ulla unitalis Scissura usque ad obitum Men surii et Caeciliani subrogationem . quae libertate Chri Stiani per Maxentium concessa anno ire sntesimo uitile cim facta est Id. de Lirico Laytismo, cap. 16 n. 20 . Tunc quippe in Caecilianum insurrexerunt tria hominum genera, si impii. sure S, Superbi Q Id. Psalm contra partem Donati. Hujus extremi generis suere Botrus et Celestius , qui Carthagin senso in ea thodram ambientes, eamdem Caeciliano invidebant Medii erant seniores fideles plebis Carthaginensis, qui depositam apud Se per Mensurium, eum ad comitatum proficisceretur, ejusdem occlesiae pecuniam successori reStituere nolebant, ob id si fures ecclesiastici argenti is appellati POptatus lib. 1 huyustinus, Contra Epistolam Parmeniani lib. 1 , cap. 3 n. 5). De nique primi generis ante signana fuit Lucilla , pecuniosissima et laetiosissi in semina . Caeci linia ipsens ob increpationem ab eo diacon sibi factam quod anto re pili lualem cibum otpotum os nescio cujus martyris h. in init Optatus, Si tanicia mari ris, libare dicebatur, Optati/s. Jio. l. Hi omnes conspiratione in Caecilianum inita, ad Secundum Tigi sit anusii aliosque umidiae episcopos provocarunt, eosque novae electionis causa Carthaginem accorserunt. Caeciliani ordinationem, quod a Felice piungitano Traditionis crimino, ut ipsi vulgabant, obligato, acta esset, vilio Sam causati. Ergo Carthaginem convenero episeopi
8쪽
numero sermo septuaginta augustinus, Bretto Collutionis die tertiu eup. in is Tra. dilores illi concilii Cirtensis, quibus consessis Traditoribus Secundus ignovit, una cum Silvano itidem raditore quem ejusdem urbis Cirtensi episcopum instituerant Iil. Cont Cresconium lib. 3 etiy. 27 . HOSpiti excepti miles ii pro 'diciis facti0sis, non a Catholicis quorum petitione Cadicilianus fuerat ordinatus optutus, lib. ij. Vocatus in judicium Castellianus adesse recusavit, cum eos non uro judices , Sed inimico atque corruptos convenisse
cognosceret imo etiam tota Ecclesia Caecilianum tenuit, ne se latronibus traderet. bsontem itaque et adesse nolentem damna Verunt seditiosi illi episcopi, tanquam a raditoribus
ordinatum et quia cum Ss t diaconuS, Victum asserri martyribus in custodia constitutis, rohibuisse dicebatur mustinus, Brevic colluti0nis, illa teritu, cap. 14 atque ejus loco Iajorinum, Lucillae domesticum, qui lector in diaconio de ciliani fuerat, suffecerunt Optatus lib. 1'.
Ex hac ordinatione scissa est in duas partes universa Africa, constituti in plerisque Ecclesiis duo pro utraque parte episcopi aliis orbis christiani provinciis in Caeciliani communione omnino persistentibus. Quin etiam Constantinus imperator ei dum ab initio savit, cum si sco erogationes in Africa religionis catholicae ministris fieri jussit per ipsum Caecilianum: quem otia in suis litteris dignatus est, in quibus testatur ibi non probari u quosdam non satis compositae mentis homines, η id est Donatistas, si qui sanctissimae et catholicae Eccle sit populum improba atque adulterina salsitate tum corrumpebanis Ehist. Constantini uuCorcilianum . in pyemlice hujus tomi J. Nec obscure eidem Cae ciliano suffragatur Imperatot in epistola ad nul inum Dicae proconsulem de immunitate clericorum qui nulinus in
sua ad Constantinum relatione scribit, sacram Imperatori S cum Caecilian communicasse, cumque aliis , si qui sub eodem agebant, s quos ad instaurandam Ecclesipe unitatem sit cohortatus Relatio Anulini in eadem nyycndice j a duos ibi a Caeciliani adversariis porrectos
suisse libellos, quos ad Imperatorem dirigeret. Unus ex his libellis inscriptus erat, u Libellusu Ee elegia catholicae criminum Caeciliani datus a parte Majorini v quod nomen usurpabant primum schismatici illi, antequam a Donali actione vocabulum sibi tribuissent. Alterum libellum verisi inite est suisse illum Donatistarum supplicem libellum, die decima quinta Aprilis, anno trecent Simo decimo tertio datum, quo judices e Galliis, qui Τraditionis expertes
annuit politis Constantinus. Dati quippe sunt judices ires ex Gallia opiscopi, Maloriatis sex Agrippina civitate, Reticius ab Augusto illino et Marinus relatensis optutus, lib. 1).ii
jussu Imperatoris Romam profecti, et una cum eis quindecim Itali episcopi , convenerunt in domum Faustae in Laterano, Constantino II et Licinio III Coss. sexto nonas Octobres, serias oxta hoc est anno trecentesimo decimo tertio, Miltiade prius idente, cui causa haec accuratissime dijudicanda et ex praescripto justitiae terminanda commissa suerat per sacram imperat Oris Epist. Constantini ad Miltiadem, in pyendice hujus fouit . Iussus etiam stitit se ad con e ilium Caecilianus cum episcopis ex sua communione decem totidemque adsuerunt ex adversa lactione in his Donatus a Casis-Nigris, dux schismaticorum. Causa tribus sessionibus venti Iala et examinata, purgatus est Caecilianus damnatus ver ipse Donatus , ut totius actionis auctor et incentor, et a singulis in uin dictae sententiae, quod consessus sit se rebapti- ZaSSe, et episcopis lapsis manum imposuisso, quod ab Ecclesia alionum est ' Optatus, lib. 1ὶ De aliis porro ejusdem partis episcopis , ut ipsorum infirmitas lonius excepta intus sanabilis fieret, id statutum ost, ut si ad Ecclesiae communione in recipere Se Vellent in uis honori bus susciperentur, etiamsi extra Ecclesiam Ordinati essent Iustus tinus, Irist. 185, cap. 10, n o et epist. 43 cup. 5 n. 16j. Eodem temporo, ait Optatus post concilium Romanum, an post Arelatense, de quo mox dicemust, u idem Donatus Osricam repetendi facultatem , eo pacto ut nec ad Carthaginem accederet, petiit Odemque tempore Imperatori Suggestum est, u ut bono pacis C aeci lianus Brixia retineretur et factum est. Missi insuper Carthaginem episcopi duo, Euno inius et Olum pius , qui Ecclesiam catholicam eam esse referrent, Liae per universum Orbem diffunderetur, ipsamque Carcilian communione conjunctam Caecilianum denique Purgatum judicio novemdecim Romani concilii episcoporum quod dissolvi non posset optatus, lib. 1 Append. hujus tomi, in excerptis ad historiam Donatistarum pertinentibus, vide sectionem euiiitulus est Eunoni ius et Olynthius episcopi in frictim missi. etc. IIIJ Sententia reprimo nilo schismali, et paci restituendae sufficere videbatur Donati stae in sua pertinacia obfirmati , non recte judicatum , apud Imperatorem conquesti Sunt, u quod Porum omni causa non fuisset audita, sed potius iidem episcopi quodam loco seu clausissent, et prout ipsis aptum uerat judicas senis Epist. Constantini ad Ablurium in Appendice hujus tomi . Addebant minorem suisse episcoporum in illo Roman conventu numerum, quam ut tantae controverSia modum imponore potuissent, adeoque alterum episcopale judicium sibi esse necessarium. Eorum vero expostulatio maxime in Felicem Aptungit anum Discopum recido bat, a quo, ut pol e raditor . Caecilianum rite ac legitime ordinari haud potuisse contendebant Epist. Constantini ad Chressum . in eadem appendice . Eorum postulatis quantumvis iniquis, quo scilicet schis uiaticis turbas ciendi omnem viam et Occasionem prauluderet, assensit Constantinus, permisitque Felicis accusationem in publico Africae judicio examinari coram Eliano proconsule quo Felix impacti Priminis innocens pronuntiatus est. Praetereara relatem synodum iudixit Imperator, ut tota Caeciliani causa denuo ad examen revocaretur, anu ui videtur proximo post concilium Orna-
9쪽
num . me maturius expensa, Ciaeciliani causa iterum Superior ex illo celebri oncilio
Verum nec sic Donali stamina contumacia fracta est: qui di Impora lorona appellatis no in torposita, supremum jus uilicium interpellarunt. Hanc appellationem non sine stomachoo indignatione admisit Constantinus, sed e tamen animo . Ut Si dein cops rixas et conten tiones excitarei rgerent gravissimis in eos poeni animad Verteretur. Utrisque ergo Mediolanum vocatis, auditisque partibus . ac rationum momenti Utrinque libratis, Coecilianum Omni innocentia praeditum uixit Imperator, ut constat ex ipsius litteris die decima ni ,-Vombris, anno trecentesimo decim sexto ad Eumalium Scriptis. Sed cum nec tam solemni judicio obstinatissimi homines acquiescerent, eos idem Augustus, Si Parmenian credimus ad campum, id os t. ad supplicium duci jussit. Hispano si O, s ut ille quidem invidiose dicit, suggerentes Iu Iustinus. Contra Epistolam Parmeniani, lib. 1, cap. 8 . Certo legem dedit severissimam is adversus errorem multa con Stituit, et eis basilicas jussi auferri, ira cepitque ut loca congregationum ipsorum si Sc Vindicarentur Id. epist. 105. n. 9 Contra Litteras Petiliani. lib. 2, cap. 92 et epist. 88, N. 3j. Quin etiam exsilium in quosdam ex illis do rotum fuisse inde intelligitur quod de illoruin exsilio soluto et storumsuror Do vindici dimittendo litteras dedit Constantinus anno trecentesimo vigesimo primo I l. Ad Donalistas post Collationem, cap. 33). Sic itaque Donatistarum schisma in haeresim versum si non O tantum nomino . quod si haeresis schisma inveteratum s abraugustino appellatur Id. Dei in resibus, cap. 69 cum schisma n sitis recens congregationis ex aliqua sententiarum diverSitate dissensio h Id. , Contra Cresconium, lib. 2. cap. 7ὶ, verum etiam quod Ecclesii unitate violata in salsa item dogmata prolapsi sunt. Nam cum in suae contumaciae patrocinium id spmo constituis-SPnt, nempe eoru in consorii culpam et reatum eorum incurri 'Oc deinde colligebant Ecclesiam catholicam in sola Donati parte integram remansisse, caeterum in aliis terrarum partibus periisse ii quasi contagione communioni ex Stinet tua. nimirum re propter crimi na Caeciliani I l. De II eresibus cap. 69', cum quo aliae Ecclesiae communicaverant. Adlidec Sacramentorum efficaciam a ministrorum virtute Pendere s Serebant adeoque Baptismum extra Donati societatem nullum et invalidum esse. Quapropter Catholicos, qui ad eorum partes deflectebant, iterato baptigare non dubitabant. Quanquam ichonius . et ipso donatista reserente Augustino, testatur, in concilio Suae Sectae ducentorum et Septuaginta episcoporum Carthagine habito statutum fuisse ut u raditoribus, si baptigari nollent. pro integris communicaretur Iustus tinus epist. 93. n. 93 .rat decretum istud non videtur suisse Observatum Denique Donatus non ille a Casis-Nigris, sed Carthaginensis post Majorinum episcopus Catholicam de Trinitate, ut ex scriptis ejus colligit Augustinus non habuit sententiam Oenim addit sanctus Doctor, Donatistas in hunc istius Donati errorem non fuisse intentos, nec facile in eis quemquam qui hoc illum sensisse noverit, inventum tametsi tantum apud suos valebat rius eloquentia et auctorita S, ut ab eo Onatistas nomen traxisse multi existimarent. De hoc Donato su se quod scilicet intor suos praecipuo loco haberetur agit Optatus ejus que animi levitatem et furorem, praesertim vero sup rhiam intolerandam notat. Quippe ita exaltatum est cor ejus, ut sibi jam non homo, sed deus suisse videretur tantumque filii
de episcopi exegit, ut eum non minori metu omnes venerarentur, quam Deum s Optatus, lib. 3ὶ Hominis tumorem palpabat fovebatque discipulorum rius adulatio, quorum cape u tissimis vocibus, s ait Augustinus, ut O nato dicuntur ista cantata, Eugst, euge dux bone, dux praeclare et non dixit ille, Irertuntur flatili et erubescunt, qui dicunt mihi, Euge euste, nec eos corrigere voluit, ut Christo dicerent, Dux bone, dux praeclare Iustus tinus Enarr. in Psal. 69 n. 5 . Forte Optatus Donati superbiam nimium auxerita sed ea in tamen immodicam suisse illud argum sento est quod aliarum Ecclesiarum communionem ita spe nebat, ut ab eis volans ac lubens recolleret, quasi earum societate polluendus aut sanctitatis gratiam amissurus esset. Rus tempore, ut quidem Verisimillimum si Donati Stoe Ppisc pum in urbe Roma habere coepserunt. Nam scribente Optat , qui quidem aequalem habuit Parmenianum, proximum Donati successorem . Claudianus jam sextus erat in Urbe istius S ctae Pi Scopus, non ut communione cum si Romana Ecclesia, in qua Semper apostolicae cathedrae principatus viguitu Id. Ehist. 43, ecly. 3 n. 7ὶ jungeretur, sed ut suos qui Bo mam migraverant, in sua deiectione retineret. Illicis poluncam quamdam inris a civitate cra tibus seps serunt, ubi ipso tempore conventiculum habere potuissent. Unde Montensos et Cul rupit an iis appellati Optatus, lib. 2. Append. hujus tomi in excerptis ad historiam Do mi istarum pertinentibus vide sectionem cui titulus est is Donatista perestrini Itomae commo rantes habent. . . . basilicae vice speluncam extra urbem. Eodem Consilio et animo episcopum suis unum in Hispaniam qui cujusdam nobilis matronae domum et posses Siones ProcurArset, et alium ad ignotum quemdam extrara fricam locum miserunt Donatistae, nempe ut assecla suos a deserendo schismate prohiberent Iustus tinus. Contra Litteras Petiliani, lib. ast 108 et Contra Cresconium lib. 3 cay. 63 Uu tempore Donatus ille M ijorino successerit, certo non constat. Λnte ultimum Constan- lini judicium contigisse, ponebant ipsi ejus sectatores qui suis post Collatio noua Carthaginense in scriptis eum si Sic commendare voluerunt ut dicerent, quot apud imiteratoris Constantini cognitionem ipse reum et asso ruerit et convicerit Caecilianum v Id. Ad Dona listas post Collationem, eup. 6j. Hunc ipsum Donatum Hieronymi Chroni eo anno recen e-
10쪽
sinio vigesimo octavo n0tum, atque ann0 trecentesiuio quinquagesimo quinto Carthaginopulsum fuisse babet. piritus cum ad Gregorii proesecti, simulque Pauli et Macarii tempus audaciter iis obsistentem . reseri sol tutus, lib. 3 . . Sic vero idem auctor tres vulgatas persecuti inues, quas in se a Catholicis excitatis suis o Donatistae aetabant, diserte ne ordine comm 'morat, eisque ex CZechielis prophetia tompestati . pluvide, o lapidum Ueobula tribuit, ui primi tempestas, inquii, ii sub Vrsacio tu agitatus es paries, sed n0n cecidit, ut habere 'luvia ubi operaretur. Heuta est pluvia. ub Gregori udatus es paries, sed ii in moduli, ut habereni lapides ut, operarentur.
Posi lii, iam oculi sunt lapi te Sub P rarii uni inii SQ dispersus est paries sod lutida
ii mentis suis se iterum reparaxi 'evd hujus tumi, ineunte sectione cui titulit esse ii deis utili et Mucurii hersecutione 'in Prima Vrsaci per cutio ad annum trecentesimum vige-ς limina referri potes quandoquidem gesta apud Zeno Philum consularem, post quae Silvanus Cirtensis, Trauitur in eis dictus, in exsilium amandatus e S a persequentilius Zenophilo et Ursaei h ou ustinus. Contra Cresc0nium, lib. 3, ΠΡ. 30', aiebat Cresconius, eodem anno scripta sunt. Apud optatum repe rSacio jungitur Leontius, vir plane ignotus apud illiu
ae, scriptores quod suspicioni locum Pi debet, an non Consi tum uerit a Donatistis Loontii. uti et Ursacii et Taurini nomen, ad movendam regii ministris qui ad eos reprimendos ad
Ilibiti fuerant, invidiam in Greg0rius, ad quem tam atroces Donatus litteras dedit, cum ma ii culam senatus et dedecus pi desect0rum tui, lib. 3. Vide in Append. sectionem de Puuli et Mucurii Persecutione . appellans, prie secti munus gerebat Sub sinem imperii Constantini. o dodie Theodosiano G de Theodosi inua, teri a de Annona e Tribui., e teqe 2 de contrith. Einpt. l. id est annis 336 et 337. Denique perarii unitatis, scilicet Paulus et uacarius, a Constanto imperatore post patris obitum in Africam missi fuerunt, tum ut ex fisco eleemosynus spargoro ut in vulgus tum ut negotium unitatis promoverent. Eis praefracto et impudenter restitit Donatus Carthaginensis, nihil Imperatori cubum Ecclesia esse s obtendens optutus. lib. 3 . Quin etiam Donatus Bagaien Si epi Scopus in Q isdem commovit hominum furiosorum
turbam nempe Circumcelliones inuo quidem ob continentiae pro sessionem Donatista , O nachis Ecclesiae catholicae opponebInt. Eorum more pauci exprimit Augustinus ait quosuisse re moniis hominum agi e Ste et tam OSissimae udaciae, non solum in alios immania hiet is nora perpetra nil sed nec Sibi eadem in Sana seritat parcendo De Iurresibus. n. 69 . qui mortem sibii cipitiis, flammis et aquarum praefocatione consciscere gloriosumit mar-tγrio provinium do putabant. Adeo Porro Porum sui O in Omnia facinora, paulo ante coeptumni re itium unitatis, Oxarsit, ut ipSorum episcopi aurino comiti quo infractabilem eorum
compesceret rabiem, scribere suerint c0acti optutus, lib. l. Sed cum milites a conii in submissi quosdam ex illis Vulnerassent, quosdam oriam interfecissent hos nihilominus
martyrum loco sodales Sui habere Pperunt, durinum vero in lor suos perso utoros. Donatus io itur inde furiosam turbam conduxit, quorum furori ut Occurrerent Paulus et Macarius,
in i litos a Silvestro comite postularunt. II primum aggressi sunt ministri Donatistarum qui
tamen in Macarium totam hujus e trago dide causam rojiciebant. Periere inter mutuas utrin. iue id de Donatus ot Marculus , de quibus Scribit u gu Stinus incertum sesso utrum se ipsi praecipitaverint, maxime cum ejusmodi Supplicia Romani lege non decernerent ei si Op intus ab Operariis unitatis multa aspere gesta suisse non negat. Verum eorum nec in Catholicis tanquam Macarianae, uti vocabant, exationis auctoribus, imputabant Donatistae : qui duos illos Deliosos pro martyribus gnosci, eorumque acta consci ibi curarunt. Unile per
inscitiam actum est ut in quiddam martyr0logia nostra referrentur. Et si ,orro qui nuntia bant unitatem , sola adhiberent hortamenta; plerique tamen Schismati eorum piscopi uni suis clericis vano ii nore corr0pti iugerunt Ud qui magis strenui ct ortos volvorunt vi dori, capti et longe relegati Sunt Ibid. . Ex horum numero Donatum Carthaginensemoxstitisse credere par est, quem Petili 3nus in collatione Carthaginensi martyri. ilis gloriis viruin appellat amyustinus Breris Colluti0nis die secundu cap. 10 . Sit pax atque unitas Africanae Eccleside Constant curante per Paulum et Macarium ad tempus restituta per anno serme quatuordecim ei Sexeravit reformari coepta sub annum GT, o qui tum anto Carthaginense Sub Grai concilium, in quo pax haec laudatur, uti oteonei lium Sardicens anno ipso 347 celebratum certe ante annum 350. quo Constans Au gustus o iii excessit integra porro ei inviolata ad antium 361. quo Julianus Constantio mortuo ad imperium promotu e St. Unc quippe Donati Starum episcopi ab eo petierunt ut ab exsilio reverti sibi liceret, Supplicantibus Rogati tuo, Pontio, Cassiano caeterisquo episcopis et loricis partis Donatici qui in litteris Imperatori porrectis eo usque impide adii lationis progressi sunt, ut dicor ni, pud eum Solam justitiam habere locum I l. Contra Litteras Petiliunt, lib. 2. cap. r. n. 22. Uylutus, lib. 2. yyend. hujit tomi in excerptis nil historium Donutistarum pertinenti bita γνω secti0nem cui titulus est piseoporiun Do nullaturum horrendis icinora. M . Annuit blandis eorum precibus Julianu; sicque ab Oxsilio revorsi sunt illi upatores , quo inter drmenianu recen Setur, tertius ex parte Donati apud Carthaginem episcopus atque Donati successor. Hi ne innumer e epedes, sacra et horrenda facinora consecuta sunt dissimulante Iuliano.
quod non l. ilim sith sequentibus imperat ibus ex pesci holuerunt optat. ib. . Nam auliano mortuo ad diem vigesimam sextam junii anni 363, brevior fuit Joviniani ejus successoris principatus quam ui tantis malis mederi potuisset Posi aD iniani mortem, ut mons D fruario antii proximi accidit, Valentinianus in Donati Sta lege tulit, qualis est una Iulia iis