장음표시 사용
11쪽
PRAEFATl0. IAsriem proconsuli directa ex urbe re Virorum , die vige Sima februarii, anno 373. sequo iisdem se his malicis savit Romanus comeS, qui Romani copii imperavit a tempore Ioviniani ad annum 373, et ipse a Donatisti inter uos ex atore una cum Τaurino et Macario habitus Noe mitius cum iisdem egit Gratianti AuguStu imo Severa in eos edita lego. Flaviano Asrieae vicario directa Sancivit ut ab erroribu Se Se tandem reciperent, ecclesiis , quas conita sulem relinebant Catholicae restitutis. Denique lex heodosii majoris ad Tatianum praetori praesecium data die junii decima quinta anno trecente Simo Onagesimo secundo. quae lex quoscumque in liperes ordinante vel Ordinatos clericos denis libris auri multabat in nullos postmodum amplius viguit quam in Donatistas. Vorum nihil sic inestam hanc sectam repreSSit, ac demum ad excidium adduxit, quaminiostim inter ejus asseclas dissensiones. Hinc enim teste Augustino accidit ut multa rus lade isto frusto per totam Africam facta Sint Iustus sinus, Contra Epistolum Purmeniani lib. 1.c O.' n. 9ὶ aequa sane et justa ill inae animadverSionis vice, ut sicut Christum dividere conatus fuerat Donatus, sic ipSe a Suis quotidiana concisione dividori tur Id. deI9one Christiano, cap. 29 . Primu ex omnibUS Tichoniti . scriptis suis , praesertim libro Irogularum ad sacrae Scripturae cognitionem edit clarus, stilum suum exeruit in dogmata Donatistarum, mullumque negotii Pδrmeniano saee Ss it quo ex Tichonio Augustinus ac copi colobre hoc in ipso dictum uod Volumus sanctum si v Id. epist. 93 n. 4 3. JΤurbas etiam inter suos gregarios cierunt Urbanenses in quadam Numidiae particula Id. . Contra Cresconium, lib. , esse. 60 . Rogalistae lena seu Bogat enses, sic dicti a Bogato a
tione Mauro atque episcopo, Ut i let Ur Carteianensi, si brevissimum frustum n nit Augustinus u de frusto majore Pr eci Sum n Id. epist. 93, cap. 8 , quos vexatio Donatistarum, Firmo tyranno qui in Romano anno 372 rebellavit, duce paulo insigniores ac notiores reddidit Claudianistae etiam sectionem secerunt in Donati s et a rimu sectio cum Primiano coiit ante Maximianistarum chisma Id. Enai r in Psal. 26 n. 20 . Porro Primianus iste quartus ex Donatistis apud Carthaginem episcopus , Parmeniano successit circiter annum 391, quo anno Augustinus Hipponensis presbyter laetus est. Pri mi anus altero quam ad epi Scopatum ae e S Sit anno, Maximianistas sibi valde insons os ex pomlus est. Cum enim Maximianum Sud Ecclesiae diaconum a sacrorum communione removis set iii injuri P sibi actae impatiens, duos in Primianum schismaticorum conventus Coctgit; unum Carthagine , quadraginta trium epi Scoporum alterum apud Cabarsus sim Byga cenae provinci; anno trecentesimo non age. imo tertio, conflatum ex centum vel amplius epi Scopis, qui reniolo Primiano Maximianum Subrogarunt. Verum sex adverso Primianus anno Se quenti majus concilium trecentorum et decem piscoporum apud Bagailanum Oppidum congregavit, in quo absolutus Primianus, Maximianistae vero damnati sunt. Ex his aut in dissensionibus , maximeque e ipsa Maximianistarum causa magno P repro sedit catholica Ecclesia non solum quod ex hujusmodi discidiis multum debilitaretur
schisma Donatistarum, vel quod ex argum uti altercantium partium validae rationes licerentur ad coarguendam revincend Imque eorum ab Ecclesia catholica secessionem : sed quia solemne eorum decretum, crimina contrahi eorum, qui hil cum communio fuerit societate: itemque Baptismum extra eorum ea tum nullum et invalidum esse, ac proinde iterandum denique eorum querelae de Christianorum principum eorumque ministrorum diligentia quam ipsi persecutionem appellabant, ad ipsorum conversionem adhibita, ex Odo agendi quem Donatistae in Maximianista exercebant, penitus corruebant re amo reserente Au gustino, si quo Silam ex eis, cum ei quo extra eorum Ecclesiam baptiraverant, in suis ho- noribus sine ulla in quoquam repetitione Baptismatis receperunt, nec eos ut corrigerent, per publicas potestate agere de Stiterunt, nec eorum criminibus per sui concilii senten a tiam vehementer exaggerati communionem Suam contaminare timuerunt Id. de Hoer -
sibus,' 69 . Primiani partes adimit prast sertim Optatus cognomento Gildonianus ousatelles Gildonis, ad os dem insectandos Maximianistas auctoritate et potentia usus illius comitis qui Romanis copiis in Africa tuae fuit ab anno 386 ad 397. Optatus iste piscopus erat hamuga densis, homo famae projecipe, et Ob flagitia omnibus invisus quocum tamen alii Donati su communionem retinuerunt admisso etiam Baptismo ab eo Ollato : quod in signe Oxemplum Catholici rurSu maxime opportunum sui ad refellenda dogmata Dona
His armis naviter in illos usus e Stati gustinus , quem Do praepolentis providentia ad eos debellandos destinaverat uirum Si vero quantum in Afri a praevaluisset haec Secta, cum eam Vir sanctus adortus est quod Salis arguit magnus ille numerus opiscoporum, UmBagaiensis concilii, tum CabarSussitani quos ultra quadringonios fuisse modo vidimus. Sic rebaptizante Donati parte majorem multitudinem Afrorum inquit Possidius, Africa seducta et oppressu jac bat Vita augustiani, cap. Ti. Verum qi am primum Augustinus ad eam erigendam stilum et calamum cum voce distrinxit, adjuvante Domino Ecclesia catholica levare exorsa os caput adeo ut ejus adverSarii, et numero et potentia quant univis SVPerior S, De qui dona ejus conspectum et colloquium ferre potuerint, non sua . ut pΡrsuasum volebδnt,
causae dissi si sed hominis dialectici versutiam refugientes Unde ad ejus scripta nulliani seripi responsum dabant aut si quod darent, tanta id autione faciebant ut omnibus indoperspicuum Sset eo nobili adversarii reformidare congressum, ac Ignopere Verer ne
sua responsa in ejus manus venirent. Id Donatistis ipsc exprobrat sanctus Doctor his verbis . Nam si se ipsos intelligi volunt sapientes, et scribr. I, ei pro Phetas, no autem aDgri Mu
12쪽
persecutores sapientium et propnelarum quare nobiscum loqui nolunt cum ad nos iis si sini Denique iste qui illam scripsit epta totam, cui in D lo re Sponitemus, si urgeatur a no- his , ut ei manu mpria subscribens suam esse fateatur, sorte non faciat usque adeo a liment, ne ulla eorum verba leueamus. Quare cum Petiliani, ad quom respondere coeperat, epistolam perquireret, vix post unum aut Ilerum annum integram reperire potuit quia a nullus u inquit, v a quo pellio est, eam dare voluit posteaquam cognovet uti nos ei parti ad quam pervenimus respondere, Contra Litteras Petiliuni Lb. 1 cop. is , ii 2 l . Denique iuvietissimi Docioris calamum et colloquium adeo resuriebant, ut potius ume inedio tollendum quam congrua responsione consulaudum existimare ui Possidius, in ira uoustini. P. l. Is cum anno 391 ut jam diximus, presbyter uipp0nensis, et post anno quatuor episcopus factus esset primum in Donatistas pusculum presbyterii sui tempore edidit quem sal
mum eoniri partem Donati appellavii abee arium, pro rudioris populi captu accommoda tum ad eantandum: in quo totius schismatis his 0riam, ab Optato, ut videtur, Acceptam. eum rex eius res uiatione, laris et simplicibus verbis exposuit. Hoc autem opusculum innetractationibus colloeat post alterum de Fide et Symbolo, quod in concilio Hipponensi anni asa composuit. Exstat in hoc concilio decretum de recipiendis clericis Donatistarum. Hos cum initio in honoribus suis suscepissent Catholici, postea id vetitum suit anno forsan 392. in synodo Capuanc quam prohibitionem musirma concilium Ilipp0nenso, sed tamen excepti his quos aut non rebaptigasse constiterit, aut qui cum suis plebibus ad communio nem catholicam transire voluerint append. hujus tomi, De Donatis lis claricis . te . Idem sancitum sui in Carthaginensi conventu anno a M.
Sub haec alterius C a thagine:isis synodi Patre die junii de ima sexta anno 40 l. sta tuerunt interpellandum esse nastasium Papam cum Veneri episcopo Mediolanensi, ut
consontirent, eos ad clericatum promoveri posse, qui a puer intor Donatis las Baptismum accepissent: caueros vero majori eorum considerationi dimittendos censuerunt Ibid. De reconciliandis Donatistis, etc . Verum in alio ejusdem anni concilio die septembris decima tertia maet do finitum est, Omne cum Sui honoribus posse admitti, si e re Ecclesiae a tholicae videretur. Ex advorso Donatistae sua etiam conciliabula celebrarunt, unum Constantinae alterum in Urbe uile vitana quorum acta exciderunt Iustus tinus epist. 34. n. l. Sed longe tolerabi
lior est haec iactura, quam libri ab Augustino tum presb)tero elucubrati contra Epistolam Donati, scilicet Carthaginensis, in qua ille id agebat, ut nonnisi in ejus communione Baptisma Christi esse crederetur Id. Retract. lib. I, cap. l . Habitί sunt deinde a sancto
Doctore collationes cum Donatistis, una ann 397 aut insequenti apud Tubur sic iam cum Fortunio donatista apud eam urbem opiscopo aliisque nonnullis Donatistis Id. epist. St. Alia per litteras habita est cum alio ejusdem socia episcopo monorat nomino, et una Clarentio item episcopo idemque actum esset cum Crispino Calamen si aetate et fama inter suos celebrato, nisi per eum stetisset Id. . yisti 9 70, 51J. Adoumdem sero annum 400 composuit duos, quos hucusque desideramus, libros, quorum litulus erat, u Contra partem Donati. Sub idem tempus Epistolam a Parmeniano contra Τichonium scriptam refellit tribus libris, in quibuS cel brem versat sol, iique quaestionem, Utrum in unitate et eorumdem communione Sacramentorum mali contaminon bonos. Deinde septem de Baptismo libris schismaticorum de iterando aptis nati argumenta inania esse demonstravit tantumque abesse ut eis laveret Cyprianus ut e contrario nihil sic a teret ad rosellondos Donatistas, et ad eorum prorsus Ora claudenda, quomodo litterae, sactumque Cypriani Periit alius ejusdem tali libellus, cujus erat inscriptio u Contra quod attulit Centurius a Donatis lis smaud longe ab eodem tempore Petilianus iri sensis, seu . quod idem est. Constantinensis episcopus, inter schismaticos, si quis alius maxime celebris, clero suo opistolam contra Ecclesiam catholicam scripsit quam etsi magno studio tenerent Occultam Donatistar intere pit nihilominus Vir sanctus eamque duabus opetitis vicibus totidem libris arguit partim anno L00, cum integram nondum habuisset: Oiam vero, anno ὀ02. Ad primum librum Potitianus nonni Si convicia reposuit quod tertio libro ligus liniano sane admirabili argumentum P o casionem dedit. Neque silentio prauore unda est Epistola ad Catholic0s, vulgo liber de Unitate Ecclesia', opus eadem, ut in ipsius exordio
dicitur, occasione conscriPlum.
Inter haec Honorius imperiit o log laia capitale supplicium decreti in Ecclesiarum sacrorumque ministroruin violatores quod lex ad Donatistas quoque lique pori in ore. Eos voto solos in dubie assecti aliud anni 400 imperatori eiusdem edictum, ut publicis vicis ubique affigeretur Roscriptum quod Donati su a Juliano principe impetrasse dico bantur opro sua ab exsilio revocatione et Ges a quibus hujuscemodi allogatio inserta strat. Id autem ideo edixit monorius quo omnibus innotesceret eorum desperatio et sta ala orsidia. Anno 03 di augusti vigesima quinta Carthaginem convocatus est catholicorum opiscoporum Africa generalis c Pius cujus hoc Perotum fuit ut Solemni instrumento provocarenturionatisti ad roddendam in publica collatione sit e desectionis rationem M. Contramesconium. lib. a. cap. L5 s sed hanc conditionem indignis modis communi consilio recusa runt. Hinc epistolam laicis ejusdem sueta scripsit Augustinus I l. epist. 76 , ut ex haesuorum episcoporum declinatione suspectam causae litae justitiam landem habere discorent.
Sed non hic stetit Donatistarum vanitas. Nam Crispinu Cala mensi episcopus POSSidium
13쪽
rius doni civitatis catholicum 'piscopum Sic in Secta ius est, ut i Vi fuga saluti suae eonsulere potuerit Augustinus. Contru Cresc0nium lib. 3 cop. 46 et 0ssidius in Visa Iustustini eop. 12 . Ob haec et alia facinora Crispinus in judicium vocatus, et pro haeretico hab; tus cum ex praescripto legis Theodosiam anni 392 decem auri librarum mullam sibi impositam vidis
set, coram Proconsule RUSam Suam peroravit, Atque lidereiici crimen a se amoliri conatus
est. Sed justam ac legitim in suisse hoc nomine in eum prolatam sententiam Possidius in publica disputatione probavit. Sed tamen remis S a Pos Sidii rogatu multa, Crispinus Imperator in appellavit, qui pamdem multam ipsi caeterisque Donatistis clericis inflixit. Cum haec agerentur, Circumcelliones in Maximianum episcopum Bagat ensem aliosque tam atrociter grassati sunt Iustus sinus. Contra Cresconium, lib. 3, cap. 43 , ut concilii Cartha ginensis Patres die junii vigesima sexta ann 40, adeundum Imperatorem censuerint, ad coercendam legibus tantam immanitatem sed ea tamen, quam Augii Stinus interposuit, conditione, ut leges illo plus moderationi , quam Severitati haberent Append. hujus tomi in
excerptis ad historiam Donatistarum pertinentibus vide sectionem cui itulus est 6 Con ilii Carthastinensis redversus Donvit istas ad Honorium imperatorem legatio. η . t furiosorum hominum in Maximianum crudelitas severi S Simas lege ab Honorio extorsit. Per id tempus Cros conius grammaticus e grege Onatistarum Epistolam Petiliani contra primum Augustini librum asserere tentavit : Sed inanem hominis conatum Doctor sanctus revicit quatuor libris, qui non nisi poSt promulgalas ab Honorio leges conditi fuerunt. Non multo post tres alim quae ad nos usque non per Venerunt, Augustiniano prodierunt lucubrationes, nempe liber u Probationum et testimoniorum contra Donatistas. n item alteris Con urara Donatistam nescio quom n tertius denique inscriptus, Admonilio Donatistarum de Maxi mi an istis v Iustus linus, Retract. lib. 2. cup. 27 seqq. . Praeter ea aliud Petiliani de Unico Baptismo scriptum occasionem Augustino praebuit novae resutationis, quod eumdem titulum praesert Exstat illa quidem, sed quae proxime hanc secuta est de Maximianistis contra Donatistas lucubrali , qua rursum diligentius Ostendebat eorum adversus Ecclesiam errorem sola unditus Maximianistarum causa subverti, intercidit. Anno k00 die trigosima anuarii, Maximinus piscopus Sinitensis aliique nonnulli Donatistae audioni iam in publico apud Ravennam consessu coram Praefeci praetorii petierunt, tibi
cum Catholicis causam suam ventilarent. Verum Maximinus ad saniorem mentem re Versus,
Ecclesiae catholicae communion sena moruit Icl. Brevis Collationis cum Donatistis diera, cap. 141; epis 88 n. 10, et epist. 105 n. 4 .dam vero anno 407 nova iterum per Africanos Patres decreta , novaeque per Honorium te ges. Nam die decima tertia junii quidam in concilio Carthaginensi canones sanciti sunt de Ecclesiis Donatistarum, qui ad Ecclesiae communionem revertebantur et mensi novembris die decima quinta, et die vigesima quarta Honorius novas leges condidit ad Donatista re
Anno L08 Stilichone ad diem augusti vigosimam tertiam iniserfecto, novo perionalistas
turbae excitata sunt, quasi eo mortuo legibus Oluti essent: et ne auda piae color deesset, indulgentiam ab Honorio laetam commenti sunt. Sed commentum statim dissiparunt leges ob Imperatore eodem anno et sequenti in eos latae. His severe exsequendis cum incumberent proΡSides, poenam Sanguinis a schismaticis factiosis amoliri conatus est Augustinus. Verum ut sunt versatiles principum l ges, circiter medium anni 0 Honorius haereticis
exercendae religionis suae libert Blem concessit: sed eam libertatem, agitantibus concilii Carthaginensis anno sequente habiti legalis, abrogavit eodem anno, mense augusto, litteris Heracliano Dicae comiti directis. Tandem die octobris decima quarta ejusdem anni 410 solemnis inter utrasquo parte collatio ab Honorio Imp ratore indicta est, Carthagine habita prima tertia et octava die junii anni 11, praesidente Marcellino tribuno qua in collatione Donatis lae victi, non tamen On- icti fuerunt. Nam Imperatorem confestim appsellarunt qui novo in eos prolato dici ad diem trigesimam anuarii anni 412, id tandem esse cit, ut multi Ecclesiae communionem sint amplexi . Hujus collationis acta cum prolixitate sua lectores saligarent, eadem in compendium redPgit Augustinus et Breviculum Collationis nuneupavit. Sed quia Donatistae ejusdem collationis
acta variis mendaciis ad retinendos suorum animos Sub Ornare et depravare conabantur. PO--um calumniis Occurrit stro nuissimus thleta, odit ad Donatistas laicos libro, cui titulus est, u Post Collationem ad Donatistas nolia ejusdem argumenti scriptio paulo post eodem auctore prodiit ex concilio Cirtensi ad diem uni decimam quartam anni .s celebrato. Post magnam illam , cujus modo meminimus, collationem, Marcellinum tribunum qui I praefuit, capitali odio prosecuti sunt Donatistae, maxime quod imperialium adversus eos legum exsecutionem in Africa urgeret Ii ustinus, epist. 141 . Hunc ergo malis artihus et Occultis cuniculis ita apud Marinum comitem infamarunt, ut se jus jussu Tribunus capite pie Xussit die decima tertia septembris, anno quadringentesimo decimo tertio Id. epist. 151ὶ Verum nihilo mitius actum est cum Dona iistis contra quos Honorius die vige Sima nona mensis junii anni sequentis severissimam omnium legem condidit, missis etiam mense Ugu St d sinante litteris contes latus Marcollini nece nequaquam detractum auctoritati collationis Cam uaginensi S. Cui praesuis si t. Non melius Donatistis cessit importuna apud Boni lacium comi
iem interpellati , qui rejectis mendacissimorum hominum calumniis Augustini consilia praetulit sibi praescripta in eximio illo libro sive epistola quae est st de Correctione Donati tarum n I l. epist. 185 .
14쪽
DI S AUGUSTIN EPISC0PI MΛnno , is universalis concilii Carthaginensis Patres die prima mali nova decreta condidere ad exstinguendas obstinatissimae sectae reliquias Mense vero septembri proximo cum Augustiuus apud ullam C esaream versaretur, Emeritus aegre admodum e latebris suis edui tu os a l ineundam cum sancto Doctore disputationem : sed jus praesentia ita obilitatus iractus animo est, ut ne mutire quidem aui hiscure ausus suo rit Aliquanto ante odiderat Augustinus librum cui titulus nou Emeritum Donatistarum episcopum post Collationem. quo res quibus illi vincuntur, vel victi esse m0n Sirantur, breviter complectebantur I l. ne truci lib. 2, cap. 6 . Circilc annum eumdem 418 ut 419 habitus est Donatistarum conventus, cui Petilianus eum aliis plus quam triginta episcopis interfuit a quibus id statutum, ut qui Catholici communica erunt, episcoporum vel presbyterorum, tantum Si sacrificium non oblutorint aut in p0pulo non tractaverint, ad veniam pertineant, et in Sui honoribus recipiantur I l. Con
Intor a Dulcitius Oxsecutor importalium jussionum contra Donatis lax, Gaudentium ejus it m oci: opiscopum litteris hortatus e S ad unitatem, dissuadon incendium, quo se ac suos cum ipsa in qua Orat occlesia consumere minabatur Gaud ni ius respondit ad Dulcilii lili 0ra cujus rasaturaugustinus eidem Gaudentio reposuit edito libro, cui alium ad Gaudentii responsi0uem adjecit.
Ita sunt post romae sancti Octoris lucubratione in Donatis las, quorum numerus una
deficere in dios, invictissimum scriptorem tandem quies c re sivit. se tamen sic luna exstincla sui, pes lilonii sim secta, ut ejus reliquid longe post Augustini tempora non supersio rint, sed veluti languentis corporis et ad excidium properantis simulacrum, aut Sicut favillas in iis se ex ingenti relicius incendio. Caeterum ad calcem horum operum ej cimus sermonem qui dubius nobis Visus est, u gli Stino adscriptum, re de Rusticiano subdiacono a Donatistis rebaptizato et in diaconum ordinato uiui sermoni subjecimus indicem operum sancti Doctoris contra Donatistas in
Draecedentibus tomis sparsim editorum una cum serio et argumentis epistolarum Oad m censione scriptae sunt. Obis otiam operae pretium visum est in Appendice post supposititium librum contra Fulgentium donatistam, odero varia scripta, monumenta, Uddad Donatistarum historiam pertinent, nonnulla quidem integra, aliorum ver si Igmenta Praecipue vor ex Collatione Carthaginensi Exordium cujusque actionis. Praeceptum m peratoris de habenda Collatione Edictum Marcellini primum ac secundum, Oloriam Onalis l. irum dicto respondentium, Mandatum Catholicorum quo tota causa comprehensa est, Notoriam Donatistarum alteram , Donatistarum litteras contra Catholicorum Mandatum, tandum Sentsentiam judicis haudquaquam iis omissis quae ab Augustino in ea domi Ollatione dicta sunt. Hujus enim collationis felix ac secundus successus Augustini maxime curis et industriae acceptus reserendus est, si Quisquis ergo, , inquit Possidius, qui et ipse Collationi intersuit, unus ex septem episcopis ad disputandum designatis, re diligentiam et operam bea- iis Simo me inoriae Augustini pro Ecclesipe Dei statu cognoscer plenius voluerit, etiam illa percurrat gesta. Quippe si totum illud bonum per sanctum illum i Ominem , consenti n- tibia nostris episcopis et pariter satagentibus , et coeptum et persectum est Possidius, in
Vide lib. l, cap. 20, Retractationum tom. 1, col. 617, a verbis, Volen etiam, usque ad verba Hypo psalma est, ubi loquitur Iustustinus de quodam Prooemio causae, quod P. Benedicti dicunt ab hypopsulinate esse plane diversum, et quod hactenus deSideratur. M.
Dmnes qui ait detis de pace, modo verum judi Ahundantia peccatorum solet fratres conturbare cale. Propter hoc Dona inus noster voluit nos pri monere,
Comparavimus piistere eas omnes editiones initi, Reir ei Consess. t. 1 memoratas. m.
eri tus hirritor smeni anni Christio ni quandoquidem in petraelat irinibus ima itur secundo loco os libi uni det iubolo in Hii, oneus e melli ejusdem uni coemi situm.
15쪽
Comparans regia una coelorum reliculo misso in mare, congregauit multos pisceS, omne genus, hinc et inde. 0uos cum traxissent ad littus, tune ceperunt separare
Boiios in vasa miserunt reliquo mal , in mare. Uuisquis n0vit Evangelium, recogn0Scat cum li-inore. idet reticulum Ecclesiam , videt lioe Saeculum mare. Genu autem mixtum pisciS, justuS S cum pecca
S oculi finis est lilius Hunc est tempuS separare. Quando retia ruperunt, mulluin dilexerunt mare. Xa a sunt sedes Sanctorum, quo non OSSunt pervenire IIutili xm 4 50). O innes qui gaudetis de pace, modo verum judicate. Bunus auditor fortasse quaerit. Qui ruperunt rete 3II omines mullum superbi, qui justos se dicunt esse. Sic secerunt scissuram, et altare contra altare. Diabolo se tradiderunt eu in pugna ut de traditione, Et erinien quod commiseruiit in ali0s Volunt transferre Ipsi tradiderunt Libros, et nos audent ac USare, Ut diis c0minil tant sceluS, quam Onimi serunt et
Quod possent causam librorum excusare de li-
terreretur de murte Modo quo Paeto excit Sabunt factum altare e0ntra altare 'Et pace Christi conscissa spem ponunt in homine Uuod persecutio' nun fecit, ipsi secerunt in pace. O in nos qui gaudeti de pace, a do Vertun judicate. Custos noster, Deus magne, tu n0s potes liberare pseud0proplietis istis, qui n0M quaerunt devo
Maledictum cor lupinum contegunt ovilia pelle' Qui ' noverunt Scripturas, h0 Solent circumvenire. Audiunt enim traditores, et nesciun qu0d gestum eSt
Quibus si dicam , Pr0bate , non habent quid respondere.
Suis se dicunt credidisSe dico ego mentitos esse Quia ei nos credimus nostris, qui eos dicunt tradi. disse. Vis uosse qui diea ut sal Sum Qui non sunt in uni
Olim jam causa simila est, quod vos non statis in
Omnes qui gaudelis de pace, 0do verum judicate.
Alia et r. Constrestarit. sic M. At editi, iiisquis recolis. llic as ud Am. r. et M. additur, muli. Sic MM. Editi autem pei Secutar. xpud plerosque edit0s aliquid hic deesse videtur. Nam et erae hujuS PSalini strophete duodecim complectitutur versiculos, haecce vero decem Solummodo. Apud Er. et i ugd. alii tur Nomein busti orina pellis, schisma est in lupino corde haud Sullicienter numeruMe nil n0 Sic recte ex plutur M. Deesse videtur D'gatio, non.
Dixerunt majores nostri, et libros secerunt inde, Qui tunc auSam cognoverunt, quod recens P Seii probare. Erant quidam traditores Librorum de Sancta lege Episcopi de Numidia, et non quilibet de plebe Cum Cariliaginem venissent epi Scopum ordinare. Invenerunt Caeciliauum jam 0rdinatum in sua sede Irati sunt quia ipsi non p0luerunt ordinare. Erant Botrus et Celestius a hostes Caeciliano valde Impii, ures, superbi, de quibus longum est referre, Junxerunt se simul omnes crimen in illum constare. Dicunt ordinatorem ejus sanetus libros tradidisse. Si paeis retia ruperunt, et errant modo per mare. O in ne qui gaudetis de pace, 0do verum judicate. Ecce quam bonum et quam jucundum, si a res in unum habitare Psal cxx Xm, ij. Audite vocem Prophel re, ut silis in unitate. Crimen nobis quis probavit alitiquum de traditione ΤQuis objecit in judicii, Qui sederunt judicare Quibus leatibus convicit Quis ausus est asticinare' Sed hoc libenter inserunt, quod e noverunt sc-cisse Quia fama jam loqii elicitur de Librorum traditione Sed qui secerant latebant in illa perdili 0ne. Inde alios iis ainaverunt, ut e PSOS OSSent elare.
Per illos caeter erraverunt i incipes ex ipsa parte Quia non credere collegis putaverunt Sibi turpe. Jam. Datres, sinitur error, et simu in unitate. Otiuies qui gaudetis de pace , modo verum judicate. Fecerunt quod vuluerunt tunem illa civilitate :N0n judices Sederunt, non Sacerdole de more, Quod Solent in magnis causis, congregali judicare. Nos aecusator et reus Steterunt in qua 'Stione Non testes, n0n documentum, quo p0SSent linienprobare: Sed furor, dolus, tumultus, qui regnant in salsitate. Proserantur nobis Gesta quae in concilio solent esse, Videamus quae res coegit steri altare contra altare. Si malus erat sacerdos, deponendus erat ante Si non poterat deponi, tulerandu intra rete Si ut modo toleratis tam nlullos malo aperte Et qui sertis pro surore, serretis unum pro Pace. Omnes qui gaudetis de pace, modo verum judi
Gaudium magnum esset nobis, Si tunc nolletis errare
Sed si tuu non visum est verum , vel nunc experii videte . Multos nunc habetis pravos, qui vobis displicent valde
16쪽
Foc lanien hos separatis a vestra commilitione. Non ilico de illis peccatis, quae potestis et negare Uu tes, ignes, m0ries dicit quae Ommittunt vestri in
Ei lanien susseriis illos, vel errore, vel in ore. Quantum crat, serrent uni isti patres veStri pro uni tale. Si latitus erat lii inultus ut non possent degradari .
Addo quod tuu ens erat, et nil poterani probare.
Se i ne crinion qu ereretur, uti se videbant esse; Filixorunt se ni iniquustos, cum tot illi velle iit Pertur
Oiiuies 'ni gaudelis de pace, modo veritin judicate.
Sed ciuia discussissem causam, prouuutiarent pio
Nunquaui coiit uiuia caretis qui illis nolitant consev
Quare ergo consensistis istis tr lio secerunt ante Nam et ipSi 0n 0nsenserunt transmarinorunt Sententiae,
Qui pro nobis judicarunt: nam nobis ungi uitur hodie. Si judex Cliris ius li0 dieat, quid labetis re Spondere ΤOmne qui gaudelis de pace, modo verum judicate.
Ilonores vanos qui quaerit, non vult cum Christ regnare
Sicut princeps liujus mali, de cujus vo an tu parte. Nam Donatus cum volebat Africam lotam oblinere Tune iudices transma in is petii ab ini peratore Sed haec tam injusta petitio non erat de charitate. IIoc ipsa veri l.is clamni, quam volo modo referre. Nani consensit Imperator, misit qui sederent Inuinae Sacerdotes, qui tunc possent Caecilianum cum illoatidire. Dicta causa est, nil probatum est: au Sus est ei appellare Et post collegarum sedem, ait dire ab Imperatore. Ilic petitio illa probatur non esse te charitale. Deinde ubique victus cepit Christiano rebapti Zare. O innes qui gaudetis de pace , mouo verum judicate. Justitiam sequi si vultis, totam carisam cogitate. Quod postea secit, quare ne tu in non est ante 'Dissentiebant sacerdotes in tota Asrieana parte; Sacerdotes transmarini possent inde judicare Quid eurritis ad schisma, et altare contra aliare 3 Ut quod postea judicatum est, jam n0n 0SSeli audires Et a judicibus vestris cogeremini appellare, Dum vultis erroris regnii in quoquo ni id consit
Et nunc et vos totum nescitis, e fingitis vos neScire :Et cum v0s veritas urget, patres dieitis erra Sse, Quasi vos aliquis vetet jam recedere ab errore. Sed superbia vos ligavit in cathedra peStilentiae. Oinnes qui gaudetis de pace, modo verum judi
odisSe. Vel vos an populi, audite, et n0biscum c0nc0i date , Qui non tenetis cathedram, pro qua pugnetis inju
Si modo opi copi vestri ex una aliqua regionet laberent inter sis litem quos velletis judicare, Nisi altera ruiti regi uuiu, qui toti e seli de ipsa ille stadiit, recor cale munia, bene.
Lumen cordis si es in vobis, verum puteStis videre. Sunt Preces Donati tracta, quibus quod dictum , t pr0bate. Quae si credere non vultis, vos huc aliqua proserie, uuibus si et nos non credimus, erit rixa sine sitie. Amplectamur ergo pacem quid ad nos quod gestis iueS antelobjicitis traditionem : respondemus 10 seci Me. Clamatis vos de Macario, et nos de Circumcellione. Illud nostrum jam transactu in vestri non eSSanitisque hodie. II abeat palea area vestra, vos hoc solum ullis eSSe Vos enim non vi illis pacem illi minantur de suste. Et utinam minarentur, et non tunderent quotidie. Hos si expellunt isti, vestri non habent per quo regnare.
O inues qui gaudelis de pace, modo verum judicare. Modum si excessit Maearius conscriptum in christiana lege νVel legem regis reserebat, ut pugnaret pro unitate Non dico istum nihil peccasse, sed veSiro prioreS
Quis enim praecepit illis per Africam sic saevirea Non Christus, non Iniperator probatur huc pertui
Fustes, et ignes privatos, ei insaniam sine lege. Quia scriptum est, Reconde gladium Mallh. xvi 52ὶ, scelus n0n putant in suste. Non ut 0m nioriatur, sed ut conquassetur valde Et postea muriatur, inde a in Muciatus iungu0re. Sed iam ei Si nil serentur, occidi in et uno su Ste. Fuste Israeles vocant, quod dixerunt cum honoret Ut plus vastent ipSum nomen, quam corpus qliud Caedunt inde. Omnes qui gaudetis de pace, modo verum judicate. Nolite nobis ana, fratres tempus Macari impii lare. Si crudeles ei aut illi, et nobis displicent valde Si auteni salsa de illis die in , Deus putest judicare. Nos amemus pacem Christi, gaudeamus in unitate. Si qui mali sinit in I .cclesia, nil nobis posSunt nocere.
Si non possunt bis uni eqse, exelii dantur Salva pace
Si non poteritu excludi, excludatitur vel de eoi cc.
17쪽
Dixit EZechiel sanetus, quosdam consignato eSSe,ue gemunt peccata fratrum, et non se separant inde Ezech. IX. 4). Sic nos propter nialos fratres , non separemur a ma
Uuod tunc impii secerunt, extra levantes altare, Ut pejores nunc liaberent, quam quos se singunt su-giSSe. Ouines qui gaudetis de pace, modo verum judicate. Omnis qui Scripturas legit, novit quod Volo aperire. Joannes Baptista dixit tunc ad Judaeo aperte Quod illos tanquam aream suam Christus p0Sse Ven
Per qu0 area collecta est, et ventilata de cruce. Tunc justi tanquam si umentum Ecclesias impleverunt GSle, Xendentes quae possidebant, et mundo dicentes vale. Illi aliquam Semen erant, quod tui disperSum est orbe, Ut alia Surgeret messis, quae ventilanda est in fine. Haec crescit inter rigania, quia sunt haereses ubique Hujus palea sunt in justi, qui non sunt in unitate Id. xui, 24-50 57-45). Ex quibus Si erat Macarius, nos quid vis rebaptigare ΤOniues qui gaudelis de paee, inod verum judicale. Pone in corde aleas duas, ut possis quod dico Ndere . Certe et priores habebant sanctos, sicut Stendunt Scripturae. Nam et septem millia virorum Deus se dixi reliquisse IlI Reg. ix, 18 Rom. XI, 4). Et sacerdotes et reges, inulti justi Sunt in lege. Ibi habes talitos Prophetas, habes mullos et de plebe. Dic mihi quis tune justorum separabit sibi aliare ΤMulta scelera admittebat in illuus populus ille, Idolis sacrificatum est tol ' Occisi sunt proph tae. Et nemo tamen justorun recessit ab unitate. Justi injustos susterebant, venturo ventilalore. Uno templo miscebantur, Sed mixti non erant corde. Dicebant in illos tanta, et unum habebant altare. Omnes qui gaudetis de pace, modo Verum judicate. Quid vobis ad hae videtur Secunda messis Ecclesiae, Quae per totum orbem crescit, plura debet sustinere. Hallet enim Domini exemplum, et in Iuda traditore Matth. X, j. II iiii inter bonos serebat, hunc misit et praedicare. Maius servus praedicabat, sed Christus erat in fide. Quia qui judici credebant, non curabant de prae
lauando dedit sanctam cenam, nec tunc illum exclusit inde Id. xvi 25 :
Et posset per illum tradi, eliaua si exisset ante. Sed nobis exemplum datum est malo fratres tolerare,
Ut quando non possunt excludi, solo separemureorde . Omnes qui gaudetis de pace, modo verum judicate. Rogo, respondete nobis, quid vultis rebaptizare ΤLapsus sacerdotes vestro pellitis a communione Et nemo tamen post illos ausus eS rebaptizare; Et rili 0Seumque baptizarunt, Vobis coiit munieanth die. Qii id ab iis acceperunt si non habebant quid dare rLegite quom udo adulteri puniantur in sancta lege. Non enim dicere possunt quod pecearunt a timore. Si sanet soli baptigant, post ist0s relinpii Zale. 0uid calumnia inini nobis quia Sumus in imitate, Qui nondum eramus ali in illa persecutione 3 Seriptum est, peccata patrum ad filios n0n pertinere Deuι. XX iv lsi. Sed ne ino dat fructum bonum, si praecisus est de vite. Otiines qui gaudeli S de pae , modo verum judicate. Seliis Catholica quid sit, et quid sitim cisum a vite Si qui sunt inter vos ea uti veniant, vivant in radiceri Ante illam n in iis arescant iam liberentur ab igne. Ideo non rebaptigamus, quod inlini Signum est inside: Non quia vos Sanctos videmus, Sed Sulam formam te
Quia ipsam formam habet armentum, quod praeci Silii est de vile. Sed quid illi prodes forma, si non vivit de radice' Venile Dalres, si vultis ut inseramini in vile. Dolor est cum vos videmus praecisos ita jacere. Numerate sacerdotes vel ab ipsa Petri sede. Et in ordine illo patrum qui cui Successit, Videte I pSa S petra, quam non vincunt superbae inferorum
portae Matth. xvI, 8j. Omnes qui gaudetis de pace, modo verum judicate. Talis si quis ad te veniat plenus calliolica fide, Quales illos sanetos viros omnes Solentus audire; Et si tibi dicat Frater, quid me vis rebaptigare 3 Quid sit ante Delum nescio, nune autem Sum in Chrisii fide. Si me maculat qu0d nescio, tu qualis sis nunc Sten
Vultus tuos ecce attendo, ignoro quid sit in corde. Si me macula quod nescio, tu me macula fortaSSe. Et si credo esse sanctum, quibus commiliti eas vide. Si maculat quod nescimus, jam n0n potes Sanctus
18쪽
Omnes tui gaudetis de pace, modo verum judicate. . P. qui pro calliedris vestris sic contenditis injuste Cia malis vos solos sane los, aliud dicitis i i 0rde: Uuia videlis ei vos, ni ullos talos ab tu dare ubi lite
Nulliquid dicere Dioris, Mixti Suinus utra rete ni pondeuir enim vobis. uni vos illud disrupisse.
que dicere potestis paleas vos sustinere iterum enim resi videmus cito secissetis et a me. Ni in ni in peiores erant illi Iuda traditore cum quo Apostoli acceperitu primum Sacranielit itinc euar inuith. xvi ex et Ioan . ni 26', Citii latiti sceleris reum inter se an Seirent esse Nec laineri luis in litinabant sordes in alieno corde. Et lamen Pliristianos fratres audetis rebaptizare. Uinnes qui gaudelis de pace, modo verunt udieate. Audite, fratres, quod dico et illi irasci nolite uitia non Sunt alsa quae auditis, potesti et con Side
Quid, si ipsa nunc Ecclesia vos alloquatur cum pace, Et dicat O filii Diei quid querimini de matre 30uare me deseruistis jam volo a vobis audire. Accusatis r.ile vestriis, et ego laeeror .ilde. Quando me reniebati GenleS, ni ulta tuli uin dolore, Multi me deseruerunt, sed secerunt in limore Vos versa nullus coegi si contra me rebellare. in litio I Ov. seciuis Castigatur ex aliis libris.
Di ilis mecuin vos esse. Sed sal Suin viiletis esse.
Ego Catholica dicor ei vos de Donati parte. Jussit me Apostolus pro regibus natandi orare I
Vos iiiviile iis imit reges jam sunt in christiana sile. Si lilli estis, quid invidetis quia auditae sunt preces
0 laudo enim dona miserunt, noluistis acceptare. Et obliti estis Piopheias, qui illud praedixerunt ante
Quod gelitium reges magni in is tiri essent dona Eicli
Si. e I sal. xxi. 10 :0u e dona uin respuibus, ostendisiis vos non es e L Maea iiii in coegistis statim dolorem iudicare ui. Sed ego quid tibi feci vestra mater iuriolo orbe
Expello malus quos possunt quos nou P0SSuui HS irserre Fero illos donec sanentur, aut separentur in sine. Vos nae quare dimisistis et crucior de vestra in arte Si mi illum inalos distis iii tales liabetis vidite. Si e vos toleralis malus, quare non in uiti late,
hi ne iii rebapti eat, nec uliare contra altare' Malos tantos toleralis, sed in illa bona mercede quia quod debetis pro Christo, pro Donato vultis
Caninixus vobi , si atros pacem si ullis audire. Venturus est judex noster I OS ainus, exigit ille. a vide illa uin, lib. I.
IN LIBROS CONTRA EPISTOLΛM PARMENIANI
Subso auitur opus contra Parmeniani Epistolam , in cujus operis exordio Augustinus multa se antea contra Donati Stas, partim Scriptis Opusculis, partim tract3tibus sive Serinonibus ad plebem habitis, disseruisse dicit. Nempe jam scripserat pistolas in eorum scitis maquam plures scilicet epist. 23, ad Maximinum epist. 33, ad Proculeianum episti. 3, et 35 ad Eusebium ; pisit. 43 et ad Glorium Eleusium t Felices opist. 9. admonoratum et alias quasdam ante annum Christi 00 datas, qui in tomo secundo exhibentur. Libros etiam aliquot, unum adversus Epistolam Donati Carthaginensis episcopi schismatici, et alios adversus Partem Donati duos ediderat Liber quem contra Epistolam Donati appentat ad annum Christi circiter 393 pertinebat quandoquidem hunc in libro Retractationum
primo proximo post Psalmum contra Pariem Donati ponit, testaturque a se suisse oodein presbyterii sui tempore compositum. At vero libri duo contra Partem Donati quibus in li-bro Reti ac talionum secundo, ubi opuscula episcopatus sui tempore consecta recenset, loci im. is signavit medium inter libros de Doctrina Christiana et libros Consessionum . resoroiulierant ad almum Christi circiter 393. His porro duobus opusculis quae adhuc desiderantur praetermissis ollarunt sese hoc loco libri tres contra Epistolam Parmeniani, caeteris Augustini qui adversus Donatistas exstant, libris priores. Parmonianus Donatistarum apud Carthaginem opiscopus, Primiani prete cessor, sue Cessor- quo Donati, notus est ex ipsius aequali, plato Mileuitano episcopo catholico qui grando contra Parmenianum opus vulgavit. In eo tamen Optati opere nulla sit illius epistolae men tio quae abraugustino refellenda sequentibus libris suscipitur. I ichonio donatistae scripta haec erat a Parmeniano epistola, ut sua communionis hominem praeclara quaedan ex Scripturis testimonia et argumenta pro Ecclesia catholica scriptis suis inserentem cohibero t. Hinc Augustinus ad Vincentium Rogat istam scribens, Epist. 93, . ., Ille ost, inquit, Tichonius quem Parmenianus scribendo compescit, et eum deterret ne talia scribat non tamen refellit sta ipsa quae scribit; sed uno, sicut supra dixi, eum premit init Od cum talia diceret de Ecclesia toto orbe dissus a, et quod neminem in ejus unitate macularent aliena re peccata, ab Afrorum se tam seu quasi traditorum contagione removebat, et erat in parte Donati v Et in epistola 24 9 Rostitutum hortatur ut legat Tichonium , qui illam inua - lionem, quomodo in Ecclesia Dei, si qua sorte perversa vel etiam scelerata corrigere aut
19쪽
ὰ exstinguere non valemus, sal V Unitalis inculo toleranda Sint strenue videatur iracta
Parmeniani Epistolani tribus libris aggreditur AuguStinus. In primo, cri ininationibus oc- urrit et injustis querelis quas ille effudit in Catholico S. In secundo et tertio, scriptura ti, stimonia, quibus perperam adhibiti decipere imperitos , et separationem a malis suadore Parmenianus conabatur expendit, et ad legitimum intello etiam reducit. Adscribendi videntur hi libri anno Christi prope 400. am in Retractationibus sub opere de Consensu Evangelistarum, quod ad annum circite 400 revocavimus, collocantur. Prio toro quoties hic de Optato Gildoniano loquitur Augustinus , scilico lib. 2, capp. 1, 4. 3.15, ipsum vita jam unctum esse satis innuit ejusque tirannidi finem impositum quod anno Christi 398 contigisso, ex libro secundo contra Petiliani Litteras cap. 92 postea videbimus
significat in eodem contra Parmenianum libro secundo, cap. 2. hi u Optatum Gildonianum decennalem totius fricae gemitum η appellat. Tandem in libro primo, cap. 9, dicit deorum a simulacra evorti atque confringi uSS 1 Sse recentibus legibus. mas vero leges non ante annum 399 ab Honori datas nemo noscit. Polli colu in eodem hoc opere se alia tractaturum uberius quaestionem de Baptismo Promissum continenter exsoriisse ex Retractationum serie facit intelligitur, ubi libros de Baptismo conscriptos proxime huic Operi subjungendos curavit. In subsequentes Libros contra Epistolam armeniani, ride lib. 2,cop. 17 Retractationum, tum 1 col. 637 a verbis, in tribu libri S usque ad verba, Adversus Donatistas. m.
mirru cri initiati in hiis et iniustis Parin 'niani contra Calliolicos quo rotis ostenditque christianos principes Pro ossicio a jure u i cenas ad coerceiidOS hae retico et Seliismaticos recte constituere.
CAPUT PRIMUM. - . uult quidem alia ad ver et ora Sanctorum pr visum atque praedictu in est. Quosus Donatis las, pro viribus quos Deu pr Pliei rihi Percopio, Suscepi adversus ipsos suos demonstrate seribendo, partim etiam tractando diSSerui : uti du et asserere, mullius hominis quamvis sceleratum et tem quoniam incidi in uianus nostra Parnaeuiani immane peccatum praeseribere hi missis Dei nec id quondam episcopi eorum quaedam epistola, iue Scri agere Niloruin libet intra Ecclesiam con Stitulo iumbitur ad Tichonium, hominem quidem et acri ingeni quamlibet impietatem, ut fides Dei de Ecclesia sutili apr: editi ina ei uberi eloquio, sed tamen donati stam, et dissundenda usque ad terminos orbis terrae. qu se in eum eum arbitraretur in hoc errare quod ille verum promissis patria in re leuia et mine ollibita est, eva conetus es confiteri placuit potentibus, imo ulte illi euetur . II De ergo Τieli 0niit cuna vellementer copio-lvis fratribus, ut huic eidem Parmeniani opislohe Seque diSSereret, et ora contradicentium multis et respunderem, propter quaedam in axime quae de Scri magui ac manifestis Sanctanti in Scripturarum lesii pluris testimonia non sicii accipienda sunt, accipit monii oppilaret non vidit quod conse litenter viden- Ticlionius enim iam ibi is sanetarum paginarum o dum fuit, illos videlice in Astica christianos pertine-eibin circum lusus ' exigilavit, et vidit Eeclesia in Dei re ad Ee Iesiam toto orbe dissu sana, qui uti iii ii iii loto orbe dii Iusam, sicut de illa lanio ante per corda istis ab ejusdem orbis communione atque unitate Se
Comparavimus serti terea eas omnes editiones initio Retr et Consess. t. 1 memoratas M.
diti Lov. omimim. Edili, OSt, et in eXhibita est, habent, evacuaretar an SS. circumtunsus. Melius M., Pacuetur. a Seril. t circiter annum Christi 400.
20쪽
iunctis, sed ipsi orbi terrarum per communionem
conia celerentur. Parmenianus autem aeterique Donati suo viderim hoc esse conseqtiens, et maluerunt suscipere obstinatissinium animum adversus aperii Ssimam veritalem quam Tichonitis asserebat, quam ea
coneessa superari ab Africanis Ecclesiis, quae illius
unitali sinitam Ticlionius asserebat, conan unione gauderent ulule se isti separassent. Et Parmenianus quidem primo eum per epistolam velut corrigendum putavit : postea vero ex concilio eorum perhibet lamnatum Epistolae laque Parmeniani, quam scripsit ad Tictiomum, reprehendens eum. quoi Ecclesiam praedicaret toto orbe dissusam, ei a monens ne sacere aiideret hoc per Statuimus resp0ndere.
CAPUT l. 2. Illud itaque primum videamus, quale sit, quod Gallos et Ilispan0s et Italo et eorum Socios, ν quos utique totum orbem vult intelligi, traditoribus Africanis commercio scelerum et Societate criminiim i diei t esse consimiles 3 nomini enim de Seripturis sane iis proserenti tam multa etiam ingenii do umenta ipse sine documentis loruitur et vult nihil probans credi sibi invitans eum videlices ad imitationem sui, quia et ipse quibusdam coepiscopis suis contra tota celesias per laniam latitudinem terrarii in omni uin constitutas, non nisi loquentibus credidit. Qua credulitate quid magis temerarium reperiri potest Dicit enim ι legatione unctos quosdam 3 Sicut ipse asserit, 4 fidelissimos testes. ad easdem venisse provincias , deinde geminato adventu an elissimorum , sicut ipse dicil mini sacerdotum, dilucide, plenius ac verius publicata esse , quae objiciunt homo putans sibi magis credi debere quam Deo. Proser Tichonius divini Testamen litonitrua, qti saelum est in promissione Abrahae et in
P romissione Isaac et Jacob, quorum se Deum testatur dicens: Ego sum Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus . neob hoc nomen est mihi in aetermim LXod. iii, , t 5 . Ei iste opponii narrationes consacerdotum Suorum.
Quid dictum est ad Abraham In semiue tuo benedi centur omnes gentes Gen. xxii 18j. Quid dictum est ad Isaac ' Et benedicentii in semine tuo omnes Dules terror, pro eo quod audiit Abraham paler tuus vocem meam Id. xvi, 4,5). Quid dicti in est ad Iacob ΤFgo sum Deus Abrahae patris tui, et Deus Isaac, melimeas Terram uim supra quam tu dormis, tibi diaboei semiui tuo : et erit semen tuum sicut arena terrae , et replebitur in mare et tu osticum et in aquilonem et in orientem et benedicentur in te omnes tribus terrae, et
tu semine tuo Id. xxviii, 5 μὶ Νe autem de audaris dictum putei ii quid sit semen Abrahae, in quo dictumo i benedicendas omne gentes expona Apostolus. Abraha inquit, dictae sun promissi oves et semini ejus: uin dicit. Et semiuibus, tanquam in rillis sed an
quum in uno, Et semini tuo, quod est Chi tua lat. iii, 163. In Curisto ergo omnes gentes benedictionem
l. a lituras, tanta auctoritate pionii Sstim est, tanta exhibitum veritate ei contra dicunt qui se Christianos
dici voluntlat contra hoc quid opponunt i Legaliu- ne, ν ait, a functi quidam sidelissimi testes ad easdem provincia venerunt: dein geminato adventu Sanctis. Simorum Domini saceidulum, dilucide, plenius aeverius S publicatum , Quid, iues le , ii id es ipsos ideles testes, quos vultis Deo esse fideliores, quid publicat uni est An quia per Afro tradit 0res
semen Abrah P, quod est Cliris lus, non est petanisSuna pervenire usque ad omne gentes, et ibi exaruit quo pervenerat Dicite a in collegis vestris magis ei ederi. duni esse quam Testantento Dei: ut liue dicentes, ipsis inaesta inentum v0s a flanima con Servasse gloriamini, quod lingua delere conamini.
5. Sed eligat quisque quod placet; et si contra coelestia fulgura mendacii terreni sui mis aliquid pr.e-
valet, dimiSS0 celo evanescat in ventos. Si enim Parinen laniis cathedrae Sti: non laveret, magis eligeret
Scriptura Dei crederemi iam coli gis suis. Deus enim dicit ad acob oon relinquum se, donec sucium quae
locutus sum tecum Gen. xxvirl l 5). Isto autem in ullo
est utique credibilius, quia jam justo iudiei fueraui
improbati, ad sociandum comi nimionem in illis partibus, ubi an Deus complebat quod promiserat patri. biiS non SSe admiSSOS et piop erea de sanctis sa e dotibus mei, quibus recipi non meruerant, jaclasse talia, quibus iussirinos animos de septarum a se plebium salsis rumoribus agitarent, et temere credulas mentes superbia sui nomisiis irrelitas, ab orbis terrarum ae disrumperent. Quid hac stultitia, imo vero dementia reperitur insanius In tot gentibus orbist riarum et ex magna pari complevit Deus et adlluc complet, donec ad omnes innitio veniat, quod promisit, qui dixit, Non relinqitum te, donec fucia in tiar locutus sum emtin. Ei isti ja incredunt nutiliantibus non impleri quo promisi Deus e ideo ex partibus terrai in in qui hiis an alii pletu: ii erat, periisse Abrali usetnen, quod est Christus, et exacuatas proniisSicines Dei, in ipsi non sunt admiSSi ad e0rum coimia uitiun m. apud qu0 hoc jam retinebat orbis impletu in . Ei non eis dicitur, Solus Deus veraX, omnia aulem mmo menduae Rom. iii 4 de vestro ista diei iis, stilloti iii ιιr mendacium, de suo quilur Ioan uni. 4Iὶ:ros ergo sicut lini lines mei timini, quia Sicut humi nos irascinii ui Non ei lio dicitur, id insuper ereditur is, de orbe terraru in stilem posSidere jam eo per.it, periisse Cliri Stum. Et qui huc ci edunt, cumini pii denter dicerent , Christiani sumus auden ilicere, Nos soli sumuS.CAPUT III. - . Dicit etiani Parmenianus , hi ueprobari consceleratu ii sitisse orbem teri trunt criti litibus ii ιιditionis, et aliori in Sacrilegiorum qitii clim multa tulissiι ei in teinpore persecutioliis adni issa, lilia proptereasticia est in ipsis provinciis separtitio pollularum. Quasis eici non potuerit ut partim aluei in m a 'i, neque suerint accusati, ut P0sseni Sine ulla temeritate damnari partim etiam suerint prodii atque damnali,