In mutilum Neophyti presbyteri titulum commentarius

41쪽

re solerent; urbanis vero Presbyteris non semper ad eos pro lubidine pateret aditus . XXVII. Adhaec primaevae Ecclesiae , praesertim Alexandrinae, in more fuisse positum scimus, ut Episcopus poenitentes Ecclesiasticae communioni restitueret; Pre byteri vero vix absente Episcopo, aut urgente mortis discrimine 13a . At vero si poenitentibus, qui ab v be longius aberant aliquid praeter exspectationem accideret, ut de capite dimicarent, urbanusne Presbyter si 33)continuo arcessendus, qui Sagunto opem ferretὶ Itaque primaeva potius Ecclesiae caritas efflagitare videbatur , ut pagis saltim ab urbe remotioribus suos Episcopi comstituerent Presbyteros, qui, si quid urgeret, per se statim adessent, ac poenitentibus pacem de more largiren

tur 13 ): qui quidem vicani Presbyteri Episcopo, cui

id enim Iustinus Apol. ad Anton. Pium , Tertuli. De Cor. Μil. c. 3. Clemens Alex. Strom lib. I. Cy- prian. Ep. I 2. Ceteri ad unum consentiunt. Eorum auctoritates habentur apud Bingliamum lib. I 3.c.8.& 0. & Bevereg. ad Can. Apostol. Fortasse id ipsum innuit Plinius , quum Christianos ante in canis coetibus Sacramento sese obstringere s litos ait, ne quid mali perpetrarent. 132 Quid vero Tnomastino facias de Benes parm. lib. 2. c.2I. f. I.qui hoc ipsum pro se stare triumphatὶ quod moris, ait, inde originem traxit, quod antiquissimis temporibus non esseeut Ecclesae, non Pres teri , nisi in urbsibus , cse eum Episcopo: nempe amphora coepit institui, urceus exit: immo vero sua ipsemet vineta succidit.

i q) Ex Cypriano , aliisque colligimus, morientibus haud de-nePtam reconciliationem . Hispani ensis vero Ecclesiae disci lina multo severior, ut ex Illiberitanis Ca

nonibus.

testatur Epiphanius in haer. Aria

norum : Olaeia γαρ ἐκκλησίM καθολικῆς ἐκκλησίας εν setis υπο

Omues enim Ecclesae Catholicae communionis in urbe Alexandrina subjectae funt uni Archiepiscopo ,' somfum vere snsulis praepositi sunt Preseisieri , propter Ecclesasicas civium necustates, habentque domicilia iuxta fuam quisque Ecclesiam , sis ad vicos , quos Alexandrim Lauras v

42쪽

ΤITVLVM COMMENTAR.

suberant pagi, & ipsi subjicerentur, conventiculis tamen ipsi per se praeessent. XXVIII. At vero ne propria tantum in pelle quie

visse me credas, praestat veteres ipsos adire , eos certe, qui se mihi inter scribendum vel festinanti obviam dederunt. Ac Theodoretus quidem I33 Pauli ποι χένας, Isi διδασκαλους pastores, θ' doctores ἰ mim κατὰ πολιν , αφορα λένως, eos, qui in civitate, pago depurati , ac segregati erant , intelligit. Adde quoci Lmcas I 36) Paulum, ac Barnabam Presbyteros καr ἐκαλη- σιαν per svulas Ecclesias constituisse refert; at vero emdem capite praedicatum ait Evangelium per urbes, περίχωρον , oe snitimos vicos, ut constitutos fatendum sit Presbyteros non in urbibus tantum, sed & in Ecclesiis ἐν τη περιχώρο vicinorum pagorum 2 ex Eusebio 13 enim accepimus, frequentisctimas eo tempore per civitates, ac Vicos Ecclesias extitisse.

XXIX. Litem vero definire videtur Clemens I38 Romanorum Episcopus, ubi ait: Κοι- χώρας 139), l

runt primitias eorum, cum probassent in spiritu, in 'LE et Hopon

eant. Ipsissimum habet Athan.

polog. 2.

ius i Ad illa Pauli verba Ep.

διδασκαλου Alios quidem Apostolos, alios vero Prophetas, alios Evange-isas , alios vero Pastores, ac Do stores. iris) AB. Apost. c. Id. V. 22.

i3 Vide supra j XXII.

ia8 I. ad Corinth. e. 42. 139 Xώρας vicos esse , non re giones , praeter ea , quae supra protulimus not. 97. ultro per se helcfatetur Boehmerus: quippe certas Ecclesias innuit Clemens, quibus Episcopos, ac Diaconos praesecisisse ait Apostolos : at quae sint Reis rionum Ecclesiae non video, nisi illis verbis ρ τροπολίας subudere existimes .

43쪽

fcopos, Diaconos eorum, qui credituri erant . Quo sane loco nihil pro Pastorum in vicis antiquitate ne excogitari quidem poterat accommodatius: ejus tamen sentemtiae Vis, quoniam contrariae opinionis fautores nimis

urget, ne quid dicendum supersit, pressius investiganda. XXX. Quippe ut argumenti vim eludant Boeh-merus, Blondellus, & contra Petavium pseudo- Messal, nus I o) Clementinos hosce veri nominis Episcopos ,

non autem Presbyteros esse contendunt: nem*e viros κριτκοτάτους speciosum illud decipit των E'πισκοπων no

men. At si primi ordinis Praesules heic intelligas, age,

ubi exsulant Presbyteri P anne Episcopos tantum, & Diaconos urbibus, ac vicis adsignatos dicas Τ Atqui scimus ab ipsis rei Christianae primordiis tres in Ecclesia ordibnes fuisse si I). Meminerint vero scientissimi Ecclesiasticarum Antiquitatum viri, secundi ordinis Presbyteros , primo praesertim, atque altero Ecclesiae saeculo , nomine tenus λισκοπους quoque dictos si et); quo quidem

& Ossim alibi; David Blondellus

de Episcopis, & Presbyteris, Salmasius de Primatu Papae, & de Episcopis. His adstipulantur Dallaeus ae Scriptis Dionys. & Ignat. Buddeus de Orig. & Poteit. Epistos'r. Psamus, Dreierus , ceteri

denique Presbyterianae famonis fautores. Sed contra hos facto veluti agmine irruunt Μorinus, Pe-arsonius, Beveregius, Bellarminus, Petavius, Hammondus, Dodwellus, aliique. i i Tres hominiam ordines in

Ecclesia recenset Euseb. Demonstrat. Evangel. lib. T. c D. P.323. ινγ κενων vero adhue tres ordines olim fuisse monitore non eget .

Satis sit Ignatii verba loco omnium afferre ad Μaθnes. n. 6.

βυο praefidente Dei loco, Prinisteris ioco. Senatus Apostolici idiaconis mihi fumissimis , ibus commissum es ministerium Iesu Christi. Ad quae vide Pearsonium , Cotulerium , Vsserium . . i42 Sane Paulus Epistolam ad

Philippenses scripsit συνεπισκοποις salsu διακόνοις Saceruolibus , o Diaco

nis , nisi plures uni Ecclesiali Epi-

44쪽

dem vocabulo eos heic nominare I 3 voluit Clemens. XXXI. Adhaec dum illi alia omnia sentiunt, profecto Christianam rem susque deque Vertunt. Vt enim Sardi censem Canonem I O mittam, quo Episcopum ἐν κύριν πιι , ἡ βραχεια πολει, in vico aliquo, via parva

scopos obtru ere velis. Ad quem locum diserte Chrysostomus : οι

bantur Episcopi. Et Theodor. μι

dem sententiam loquuntur Theo- vhi lactus,& tacumenius. Et Pau- Ius ad Tit. c. I. v. 3. Presbyteros dicit , quos v. 7. & 9. Vocat Episcopos ς adeo verum est Presbyteros Episco rum etiam nomine desiignatos. Sed & φιλοπατρίας ergo adnotare libet , S. Aspremum , quo Primum tempore Neapolitanis Ne phytis praefectus est, vix Presbv- rerum fuisse , uti monet Maz n. de Cult. SS. Neap. p. q.c. I. p. 97.& tamen in ejus Aetis Episcopus dicitur. Anthimus etiam Martyr Presbyter traducitur, sed Kalendarium Neapolitanum Episcopum n minat postridie Nonas 1 unias : vide ibi Maetochium . i43 Diu equidem haerendum

non est, cur heic ἐπισκοπους potius, uam πρεσβυτερους dixerit Clemens. cimus enim Sacerdotes pro variis

ossicii sui partibus, diversis etiam

nominibus indigitatos ', πρεσβ-ρους quidem ab aetate , προυμένους , ποιμένας a ducendo, προεσω es , προστά ς, προεδρους a praesidendo,

ἱεράρases a sacrorum principatu, διδασκάλους a doeendi munere , Ob

sterio, ἐφόρους denique Ud ἐπισκοπους ab inspiciendo . Huic vero quum de Presbyteris sermo esset. , qui pagorum curae praeessent, VO-

cabulo magis proprio επασκοπονς maluit, quam πρψβυτερους nuncupare , quasi constitutos diceret μι- σκοπους , Am διακονους, I pectores,

eorumque Miniseros . Ceterum quum illud Clementi consilium inseclisset, ut vicorum, urbiumque praesides uno nomine designaret , necesse habuit , unum aliquod vocabulum subneetere, quod cum utrisque , pintissimum vero cum vicinioribus Mpte cohaereret.

si Mi est, quod quarto dein

mum saeculo id lege cautum dicas: quas enim Canonis rationes afferunt Sardicenses Patres , eas

I rosecto superioribus etiam saecu-

is convenire consideranti patet . Nam asserunt : εις μόνος πρε- βυ προς ἐπαρκῶ , vel unus Presi

ire susscit. Cui enim bono Episcopum ei loco praeficere, cui ve Iunius Presbyteri opera satis sit

vilescat nomen Episcopi , . auctoritas', quibus certe vel in ipsa Eeclesiae infantia sedulo cavendum eis rat . Accedit , quod Dioeceses non solis urbis moenibus, sed &eircumjectis suburbiis coalescebant. Itaque si suos vicis adsignes Epist

poss

45쪽

urbe constituere non licuit, quem latet Ecclesiam ad civilis πολιτειας normam 3c suam composuisse s a s), ut ibi Episcopos assignarit, ubi civiles invenerit Magistratus 8 At quae sunt haec aegrorum somnia, ut paginrum magistros I 6 urbium praesidibus potestate pares adserant 8 Itaque, sicuti Vicorum praepositos urbicis Μagi stratibus subditos fuisse scimus; ita minores Presbyteros , nisi Antiquitate reclamante, pagis denegare non pin

terunt : paria quippe utrobique sunt omnia si ). XXXII.

iam plures tina in Dioecesi Episcopos habebis ι quod Apostol*cis Conititutionibus, ae sanctissimis Ecclesiae comitiis adversatur. i 43 Nempe id adeo verum est, ut si quid 'lim, pro eo ac fieri solet, de Civili πολιτειν imm taretur, ejus vestigia continuo &ipsa premeret Ecclesia. Habes hine oppositos Dioecesium Vicariis Patriarchas , Provinciarum Praetoribus Metropolitas, Urbium Magistratibus Episcopos , adeoque Vic magii ris paganos Presbyteros.li46J bcilicet ab ipso Romae

exordio urbana gens ex intervallo, sive ut civilibus sese subduceret tumultibus, sive ut agrorum cultui otiosius vacaret, finitimos Urbi eampos incolere coepit. Hinc visum est Numae , teste Dionysio, ac Plutarcho, suburbanum territorium in Pagos , vicosque dispertiri, eisque praesides assignare , quos Dionysius Sabinus apud Eusebium

positos, Iustinianus παγαρχορος , alii praefectos , marmora saepius Nicorum , aut pagorum mag; seros nuneupant. Compagis vero sollemnis ea erat regiminis serma, ut sua haberent seorsum conventicula, universi tamen Urbano Μagistratui subessent. Uidendus de Pago He culaneo Maetoch. Amphith.Camp. c.8. p. I 48. & in Tabb. Heracli. a00. Ad haec Bimardus DiTI .apud Μurat. Inscripti. tom. I. p. I 8. &seq.

ut inde Thomassimus suam sententiam solide tueri posse existimet De Antiq. & Nov. Eccl. Discipi.

p. I. lib. 2. c. 22. n. Io. quippe

eum Ethnicos aras in vicis, pagi seque nusouam habuisse eenseat, hine Irono alveo fluere contendit, Chri-ianos Ethnicorum συστημω ada mussim secutos paganis quoque Ecclesiis caruisse. Verum tuo te jugulas gladio i mi Thomastine: nam

aras in pagis heterodoxae gente habuere ἔ aaeoque vel nolens vicanas Ecclesias ultro fateris. Dio-

nys. lib. 4. De Servii Tullii insti

tutor Vt etiam rusticanae multitu

dini, faeilius iniri posset numerus , per svulos pagos aras jussit dedia eari Diis tutelaribus , quotanni u4 ibi conventum seri, scri ciκm

Fesum hoc . . . vocatum Passan ita J, simulque eorum Sacrorum riatus, qui nunc quoque se antur,

descripsit. Ad ia sacrificium , eum

46쪽

XXXII. De Apostolico tandem aevo postremus fidem faciat, qui & primas hac in scena egit Eusebius. i 8 Hic de Ioanne : Παρακαλουμιεν - ἐπὶ τα

flnitimas quoque proυincias se contulit, partim ut Episcopos constitueret , partim ut Ecclesias integras disponeret , ac fom

maret , partim ut unum aliquem eligeret, atque ordinaret

ex iis, qui a Spiritu Sancto ipsis monstrati essent. Dbgnus sane vindice nodus, quique interpretes ad multam diem exercuit. Cui enim bono , constitutis Episcopis, adhuc unum aliquem per Ecclesias elegisse sertur Ioannes λ Eas vero ambages, ne alienis plumis indutus videar,

que comentum omnes paganos inis sit in singula capita conferre ce rum numismatis genus. Hinc invid. I. Fast. v.669. Pagus agat Fm sum s pagum lustrate coloni s Et date paganis annua liba focis. Sa- ne Bonam Deam Passanam habet Don.IU. 23. Murat. I 33.3. Gud.3 4. Phil. a Turre Hist.Aquil.p. 3 . Iovem Pa anicum Μurat. 3.Io98. 3. Maz h. ad Amph. Cam- 'Mn. p. 148. in Pago Herculaneo.

veri. Gent. lib. 3. Immo & per agros suis Diis aras posuisse , testantne Rustici Dii apud Tertuli. Apol. c. Io. & Rustica Sacrificia apud Plin. Praefad Vespas. Cic. de Legibus lib. a. e. 8. legem habet: eos in taris habento , oe Larum sedes. Et censor. de Die Nat. c. I.

Cum agros, atque urbes Deorum mu

nere posmerent, partem quamdam rempiis , sacellisque , ubi eos colo rent , dicaserunt. Hinc non raro habent marmora Deos Campem esDlυanum Agrestem, Herculem Ru sticum, Lunam Campestrem , Nem sim Campestrem. Genium Arvorum,at'ue alia . Abascantus quoque villicus Spei Sacrae aram dedicavit apud Passion. Clas. I. 18. P.7. qui γpe Spes alit aericolas. I nunc ,

Thomassine, & pagis aras, si potes , denega .

47쪽

Ecclesiae commodis deesset, cum Vrbes Praesulibus oranasset, ceteris denique Ecclesiarum partibus pro virili consuluisset, ne qui a principe urbe aberant, errorum incursibus impune caput offerrent, unum aliquem sece

nendum existimavit, cui & hanc vicani gregis partem

committeret

XXXIII.

si vi Hine vero facultas mihi praebetur repellendi alterum Tli mastini obiectum , qui quidem in

eo triumphat, quod Apostolorum Canones uni Episcopo commissum

Dioecesium gregem clament, Prae terea nemini; atque adeo Cleric rum centuriis deturbandum Presbyterum , qui καταφρονι σας που I-

suo Episcopo , seorsim conventiculum habeat , aliud altare erigat . Vimirum quo non deducit partium studium t quasi Episcopum contemnant vicani Presbyteri, quos Episcopus ipse in sui rogi minis societatem ultro adiciscit , quibusque cullodiendum gregem transmittit ;adeoque tantum abest, ut quisquam praeter ejus sententiam peragant, ut potius gravis limo pasto talis sollicitudinis oneri levando ei

operam suam commodent. At vero , mi Thomastine , quoniam paganas Ecclesias Apostolorum Canonibus adversari existimas, quid est, quod quarto demum saeculo excitatas tute ipse non deneges Anne data Ecclesiae pace licuit vel saneliores Apostolorum Canones teruncii facere i immo vero telum in tuum caput unice caducum retorquere possum , quippe quos prosers Canones probandis παρρικίοις veluti nati videntur. Scimus enim Ecclesiae sanctiones, praeterquam ubi oblata aliqua exhortaretur Occasio, numquam promulgatas. At, quaeso, quid ab urbanis Presbyteris timendum erat, ut eorum ergo

latos hos Canones dicas Itaque vicanos potiu