장음표시 사용
661쪽
quod astruere conor,vel certe unciarum viginti. cum apud Plin. Iegatur quindecim unciarum esse,id est librae de quadrantis, quod nullo alio testimonio subsistere potest. Verum illud non concedo, ut uncia vini,duodecima librae pars sit : nec in sextario uncias vini viginti esse dico, sed duodecim, & in amphora quingentas septilagino sex, quas Hermolaus nongentas sexaginta esse putauit: id quod
ante ex Martiale abunda probatum est et alioquin sextarius qui citra controuersiam in duodenos cyathos diuiditur,non unciarum vicenum,sed duodenum tantum esset , si uncia vini apud Plinium ad pondus, non ad mensuram referretur , quod nec Pliniano sextario, nec Pompeiano congruit, quodque Hermolaum non animaduerti se mirum est, praesertim cum Plinium in manus accepisset, quota est
enim uncia pars librae, tota est cyathus sextarii : & uncia tam ad quotam partem,quam ad pondus refertur apud autores, & quod maius est interdum ad longitudinem vel crassitudinem , ut in primo lib. ostensum est a nobis. Plinius libro de messica loquens: 4S D humidum selum herboumue vincitur , dediscit in pratum .
ideo protinus altitudine unciali herbis omnibus liberanda manu pol m quam sarculo. Vncialem altitudinem pollicarem intelligo, Vis istis at id est digiti & trientis,ut Frontinus autor est. Nimirum Hermolaus blandiente calculo deceptus est, siquidem cum centies sexagies senos nummos cum octogies duodenis unciis ad unum quadrare trubin ducenda ratione inuenisset, ilicet non excussum quod arridebat ad- , misit, ultra enim addubitare eum non Gebat deprehensis usurarum rationis fidueta gestiens: quod tamen affirmare vereor,ne plenum sit audaciae. Ipse enim Hermolaus de altera sua editione is Antonium Caluum scribens Venetum Patricium, ita inquit: Peruenit quidem res
ad umbilicum, sid nullus tamen Her est quo non fiat aliqua accisor nunc cum imprefribuι agitare coepi sente, de industria rem diserens, ut diutius infermentosiit, nihil time,diligentiam adbibituri*mm, qualem in altera editione praetermissamspe mecum questio es. Et paulo inseram. Multa autem, inquit, ylim verisislaboris adii quam putabam, quod omnium reis rum qua in caelo es siub caelo sunt , narum esse oportet qui Plinium profit tur interigere, tanto magis qui cogare. Haec verba signiscant He molaum magnam animaduersionem adhibuisse secundae castigatio. inum editioni. In hoc igitur loco ego numerum nummorum de-
662쪽
esse dico, sicut & in aliis quibusdam locis apud Plinium, qualis est ille uisi decimiseeptimi inprincipio is L. Crassi domo, re bb. XXXIII. de
argento Carthagini imperato, vim superioribus adnotauimus. Quare se legendum puto: Quod ri eivi temporis aestimatione in singuli amphorati centeni nummistatuantur, ex iis tamen .sta multiplicata semissium, quae ciuilis ac modica est , in C. Caesaris Germanici filii principatu, anno centesimosexagesimosingulas uncias vim coistitisse nobili exemplo δε- euimus, ut sensus sit apertus hoc moeo, Sc omnino extricatus . sicquo Plinium locutum intelligamuς: Quaresitim temporis e vel sic: Verum si temporis Opimiam aestimatione in singulti a boras centenos nummis statum, ex his tamen usura multiplicata semissium in C. Caesaras principatu, anno centesimosexagesimo, es reliqua. Verba sunt enim Plinii coli. iectura assequentis id quod dicit. Si, inquit, Consulatu Opimia vinum illud centanis nummis valuit id quod verisimile est) et inter uris siemissium ratio habeatur, neces fuit anno centesimo sexagesimo, quo tempore
Pomponius coenam Caligulae dedit, cras vini singulas tot nummis constitisse. Hermolaus hunc locum castigans, duo verba mutauit, illud
quot, pro quod ut, &si gulis prosingulas legens. Anno autem cem te simo sexagesimo lego, sensu ita exposcente , & alioquin ab antiquo uno exemplari admonitus. Hic etiam periclitari libet, & aliquid
comminisci, ut ineundae huius rationis formam aperiamus, utque si nobis collimare non contigerit, post nos existat aliquis qui a sic po non aberret, sic enim artes consummatae sunt, aliis stipet alios
commentiantibus: animorumque contentio ad eam tandem perue-
Uoebi . nit, quam Graeci eustochiam, id est , animorum vel oculorum inten tionem non aberrantem appellant, nostri collimationem dixerunt, quasi tragulum quandam perspicaciae ad inuentionis. scopulum limis oculis intendentium. Quanquam sunt qui Collineationem appellare eam malint, a lineis visitatibus in unum locum contentis. Dalici Hoc veluti iure gentium utentes, post doistissimorum hominum sententias,& nostram in medium saepe in hoc opere attulimus. Nec qui post nos sententiam dicturi sunt, assentiendi magis quam censendi exemplum amplectentur, si operam prolixe literis impende rint: alioquin chartarum inani dispendio tot libri noui sub praela, quotidie mitterentiir: id modo ne referat, Gallus an Italus sit qui ad . . . . seribendum animum appulerit. Quod non ideo dico, quasi hoc ii ' . bis
663쪽
bis instituto Italia literarum bonarum magistra interdixerit, quae nulli non laudem suam benigniti te summa, ut bona quoque sua impartit: sed nostratium hominum in prQbitas memoriae semper obisuersatur, cui nunquam satis videbor respondisse: qui utinam ipsi tam Italos quam Italiam amauissent: melius enim ut arbitror & no- . bis &honori suo consuluissent.Semisses igitur usurae centum & LX. annorum, id est,centies sexagies seni nummi ut Hermolaus dixit nongentos sexaginta nummos esciunt: quibus si sors addatur quam ipse omisit) fiunt mille & sexaginta. Ita Hermolai ratio procedere non potest, cum sertis de usurarum ratio habenda sit. In amphora autem octo quadraganta sextarios esse constat, dc dum decim cyathos in sextario, quos numeros si inter se ducas, fiunt cy thi, quas uncias Plinius dixit, quingenti septuagintasex. Si ergo apud Plinium sic lagas, singulas uncias binis constitisse, di subintellia gas nummis: quod fieri ex praecedentibus potest et duobus & nonaginta nummis maior erit numerus, quam ut summa duplicata mille & sexaginta nummis ad unum eo reruat. Summa enim cyathorum duplicata, mille centum &q. inquagintaduo erit. Ita Plinius duobus & nonaginto nummis usuras auxerit. Quod si usuras usurarum reputemus, octauo quoque anno dc quinto mense anatoci in renascitur, id est centes mo&vno mense, qua ratione centum annis V. sura subita scens, duodecies senos nummos peperit. id est duos dc septuaginta, & sexaginta annis paulo minus duos & quadr.iginta, quisium smul pro scenore iterato centum dc quatuordecim. Ita Plinius exacte videtur rationem supputasse. Anatocismum autem V- Anatori sitatum futile antiquis notius est quam ut ostendere necesso sit: qua--anti- propter fortasse non vini apud Plinium, sed binis legendum est. Nam ' vini verbum omnino in eo loco non congruit, ut superuacaneum, sic fiet ut sextarius quatuor &'viginti nummis constiterit, id est, solidis nostris viginti, quod omnino magnum fuit precium, cum ea ratione amphora, quae octava pars est modii nostratis, duodequinqua- Amphisa, ginta francicis constiterit, qui hodie quatuor dc viginti ducatis va-ociaua pars lent: cum nemo nostra memoria apud nos binos modi vini plu- οὐ Partris vendiderit quantumuis cara annona, ita vini precium centum sexaginta annis duodecies pene multiplicatum erat, cuin singulae amphorae. millenis centenis quinquagenisbinis nummis vςndore
664쪽
tur, dc tanti cyathus post tot annos venditus est, quanti sub Opimio sextarius vendebatur. Haec ratio et si speciosa videtur , tamen adis mittendam assirmare non ausim. Adhuc enim ita ratio inita quasi non modo incolume vinum, sed etiam non imminutum suo 'rit. Nihil igitur ex amphora centenum nummum Plinius deperiisse centum sexaginta annis existimauit, praeserti in cum ad crassitudinem mellis asperi redactum esie dicat 8 Ego vero ex vino nostro . coniecturam faciens,id vinum ad leptimas minimum partes exuetum
fuisse censeo: cui dispendiosi nunc addas id quod intercidit, in at ii
atque alia vasa, semper etiam ipsa aliquid lorbentia, transfundendo,, id quod tot annis necesse fuit, totiesque mutatis dominis 5e apothecis, vix decimam quamque anphoram post temporis tantam in er-icapedinem residuam fuit se credo,ut fortasse non binis nummis, sed vicenis legendum sit, id verba ipsa Plinii mihi significate videntur, icum inquiri. Tantum pGumarum desinent vini apothece: nec alia ν es ma- ιim incrementum seum ad vicesimum annum , maius ue ab eo istendium inreproficiente precio. Vina enim unificat ad vicesimum annum ita commode veterascere, ut usuras etiam semisses pensitare possint: sed si ultra asseruentur, ut nullo precia augmento mirum in modum deminuantur. Sic igitur colligo,quasi ipsa per se caries congios octonos quos amphora capit, ad totidem sextarios coniraxerit aevo ipse absorbente, deinde vidi fisionis δc transuasationis dispendium sex-etarios ad besses aut dodrantes redegerit, testis ipsis semper combi-.bentibus. His duobus intertrimentis si specimina gustantibus dacita, iacturamque cauponationis heminariae quadtamariaeque ad li- deris,& quod alias intercidit, quis iam addubitet ad vicenos num-. mos precium in uncias extendere,quod semisses usurae ad binos nummos & vltra intenderant ρ Id quod si admittamus, sextarii singuli nummis ducenis quadragenis constiterunt: id est sexagenis denariis. Qua ratione precium paulominus centum & viginti partibus , auctum est centum de sexaginta annis, quod fortasse non incredibile. erit, si quis reputet quod minima aliqua mixtura ut Plinius dixit inaedicamenta erant caeteris vinis commendandis, ut portione per hoc magna exorptum vinum esse intelligamus: in quo exucto li- quore vini vis remansisset incolumis & vivida. Hoc quum adaii-οῦ
ratione dignam cilci , ideo Plinius retulic, ita ut nobilo eaemplum
665쪽
venditi plurimo vini appellet. Id tamen minus mirum facit piscis initI risis
Mullus Romae ab homine priuato octo millibus nummum emptus ingens id est,ducentis aureis nostris. Hoc enim creditu dissicilius est, quam amphoram vini praestantissimi & medicamentarii ducentis & octois , g:ntaocto aureis nostris venisse. Tanti enim amphora supradicta ratione constitit. Hanc etiam opinionem adiuuare potest.id quod Plinius libro III. inquit de obase loquens his verbis: Nec mani. Obal e- festur ob ratu, quinum; ibin denarium sextarii trecentu denariis veneunt. Si enim Plinii tempore cum largior iam. M tura succi eius erat, singuli sextarii sinceri liquoris centenis aureis vendebantur de nostris semper loquor non magnopere mirum est inusitatae atque omni aeuo inauditae vetustatis vipum , quod medicamenti loco cederet, senis aureis venum iisse. Verum illud ipse
miror,quod anno Opimiano , id est natali ipso vini Opimiani, Plinius singulis amphoris centenos nummos taxandos existimauit, qua ratione culeus ii ostras , id est sesquimodius Parisinus, tribus argenti libris valuit,hoe est triginta aureis nostris. Quod si eo anno omnium generum bonitas fuit in Italia, cuius tot vini nobilitates Plinius Id νσIupradicto enumerauit : quonam modo fieri potest ut tanti amphora venierit,praesertim cum feraces vites habuerit, vi idem autor tradit φ Quippe in Gallia ut gelicidium,uredo,&sideratio sequens, & has coeli iniurias procella excipiens, summam caritatem inferant id quod memoria mea non semel contigit et nemo tamen meminit hac in urbe modium vini,qui amphoras otio capit , pluris duodecim aureis venire, duntaxat vernaculi. Tametsi hic habeamus omiuum prope generum , id est albi teles,&intense rubentis, nigrique, quae nulli importatorum cedunt duntaxat quotidianae usu mensae, licet precio aliquantulum cedant nonnullis importatis, quae strenuiora esse creduntur titillandis palatis. Vinosiorum hoc hominum iudicio factum , qui vina nostratia , id est agri Parisini,
mucrone obtusiore esse dissitant ne c.satis lancinare linguas gustu fervido de acuto. Alioquin sanorum iudiciorum consensu Pa=fini constat vina Francica , id est vineti Parisini , omnibus num fr3ris bonitatis praecellere , tametsi halitu , ut illa externa, vertigi- nem non cieant. Sed ne illa quidem aduentitia & caput tentanti 'quavis inopia vini suPradictum prςcium excedunt: quod dς iis intel-
666쪽
Iigi nolo, quorum singulae potiones uno conuictu dantur , qualia sunt Lusitanica, pseudoc retica, & omnino quae sapae vice sumuntur,& pro Liberi bellariis cedunt. Verum de precio vini audiamus C Vini Ar lumellam sic dicentem obro III. Omne τι deterrimigenerusint vinea,
tamensicu sint, singulos utique culeos virisingula eorum iugera perα-σης Τηρ trecentis nummis quadragenae et a veneant quod misnimvmpreci est annona consiument tamen septem culei sestertium dua' millia se centum nummos. Ea porro summa mccedit usuram semissium. Atque hic calculus quem posuimus, Graecini continet rationem. Sed nos extirpanda vineta censemus, quorum singula iugera minus quam ternos culeos praebent. Minimum precium ann nae Columella esse dicit cum trecenis nummis quadrageriae urnae
veneunt, id est viginti amphorae, quod perinde est ac si discisse liquum singulae amphorae quin isdenis nummis veneunt. Si igitur 'ilissima
annona vinum in amphoras quindecim nummis erat: existimo mediocri annona amphoram tricenis nummis vendi solitam, ut summa fuerit annona quadrageni quini vel quinquageni nummi, dira & prodigiosa etiam sexageni, aut summum septuageni. Sed caritatis annonae ac vilitatis ratio duplex; alteram copia & penuria moderatur: alteram prima ultimaque nota mercis facit. Huius. igitur loci explicatio sit in medio posita, ut pro captu cuique comminisci quicquam liceat: ne in immensum excrescat hic liber, si lites litibus resoluere pergeremus. Esse enim huius incepti eam rationem vide-sam, ut ii indulgere stylo voluissem, connexa rerum series n altum saepe relatura nos esset: ac nihilo secius tamen libens feci ut locum quendam ex eo libro Columellae transcriberem, propter insitam ac De tutiu per uulgatam opinionem inter nostros de vitium cultu, & eius agri-εi i colationis alea. Is igitur autor docere volens uberrimum esse vinearum Atque ut omittam, inquit, veterem istam felicitare
arvorum, quibus re ante iam M. Caro, ου' mox Varro Terentius tradidis sngula iugera vinearum sexcenas urnas pi abuisse: his certe te Mibub mentana regio celeberrima fama est laustris, praecipue quam msidet Seneca vir excessentis sngemi atque doctrina, cuim tu praeriis vineamum iu- gerasingula culeor octo reddidissipsi tranque compertum est. Nam ilia videntur prodietialiter innotu Ceretanis accidisse, ut aliqua vitu apud te excederet uvarum numerum duum mi iuris et τι apud me octingente Hr-
667쪽
rinsua imra bienniinm septenos culeos per aequarent: Pt prima iamea cera in
renas amphoras iugeratim praeberent: cum Wata V pascua es bluas ce reminertior singula iugera siciant,optime domino consulere videantur. Namsta menta maiore quidem arte Italia quando cum quarto restondserint, vix meminisse pessumiti, sic enim legitur. His verbis Columella clarissimus autor rei rusticae testatur nullum genus agriculturae aut praedii studitiosius elle vinea. Ostendimus supra iugeruin minus esse de arepenni Parisini, quanquam Columel. librari dicat semia Arepen-- iugerum Gallisa repennam vocitari. Et idem autor censet extim pandum vinetum esse quod minus tribus culeis praebeat in iugera, id
rum unum denos ruinosculeo en vini, Paedam in Italia regi nes i Sed ut has Varronis vineas rarae felicitatis omittamus , Senecae vineas Columellis octonos culeos serre solitas tradidit, id est centenas &sexagenas amphoras in iugera Quod quia ratum fuit, rursus iis omissis alias videamus quae mediocres habebantur , id est quae centenariae erant,quinque culeos reddentes iugeratim. Ut igitur centenas amphoras , id est duodenos modios nostros & semodium, Ampἷora, Vinea mediae notae praebuerit,. & singulis amphoris minimum anno- φεῖμμ ρε inae precium flatiramus,id est quinoses nos nummos et mille acgentos nummos anniuersario vectigali reddidit Quod si mediocrem annonam aestimare velimus,haec summa duplicabitur , ut sint aere nostro quinque &septuaginta aurei coronati .. Hodie ex iugero dc triente Romano, id est iugero Parisino,sii quis centenas amphoras annuatim ferret , id est duodecim modios nostros & semissem duntaxat vini non minimae notae quam nostri familiarem appellant, hic Baccho litasse dictitaretur : rarique sunt in hoc agro qui tantum percipiant etiam infimae notae,& tamen apud Columellam hic reditus iugeri Romani mediocris inuenitur, quare planum fit, vinearum cultum apud nos non suopte vitio,sed cultorum, damnosum existimari. .um enim hic fere tetrusticae tractationem ignoremus, dc qui nobis fodiunt dc putant,omnia ex commodo suo faciant, fit plerumque ut nec exacte nec tempestiue cultus vitium absoluatur,
quum in urbe existentibus dominis , opus in agro fiat. Propterea Plinius libro decimostdiauo: Profento, inquit,vera, non impensa , cultura constat : ideo maiores fertilissimum in agro oculum domini esse dixe-
668쪽
ruiit. Atque ita loquor, quasi vinitores peritos habeamus, cum vix decimus quisque artem suam nouerit. Inde fit ut sumptus vineae, fructum saepe deuoret, quod tamen ne deterrimo quidem cultu iis contingit,qui vitiferum solum eligere nouerunt: sed cum iam omnis collis campusque vitibus conuestiatur, necesse est insciis cultoribus plurima vineta non respondere,praesertim in hoc tractu in quo carbunculatio a gelicidio alternis prope annis sentitur. Quare cum a
prima germinatione usque ad quintum Nonas Maias qui dies ple
rumque ultimus est decretorius vitibus) gelicidiuinutimeatur, &huic periculo exemptis iterum vis maior impendeat, quae nullo non anno alicubi stragem inseri,simul uredine ab aestu caniculae aut aquae coelestis inopia vitae saepe retorrescant : id quod cum haec proderem, egregiun i prouentum Vinearum bona ex parte perdidit: nisi aut diligentia aut felicitas adiuuet, est fere quod expensum vitibus queribundi feramus. Quanta autem priscorum frugalitas,& quam strenua fuerit diligentia in agricolatione, ex lectione Varronis &Columellae in uniuersum patet, cuius velut v mini specimen illud an-hotasse satis erit, quod Varro de vinearum cultu loquens, ita inquit: Saserna, bit satu esse ad iugera octo hominem unum. Et Co- tu mel. lib.XIV. Nam ut amplissimas impensas vineae poscant, non tamen
. . excedunt septem iugera unius Ucram vinitoru. Hodie autem quotus
quisque vinitor tribus iugeribus susticit Θ Ita fit, ut vineas non ubinitoribus colendas locemus, sed cultorum mancipibus. Propterea in agro Parismo vineta magno cxcoluntur, cum multis in locis Gali liae paruum sumptum quamuis feraces vites poscant. Quod & incuria dominorum,& ignauia vinitorum ita inueteratum est , ut comni tui apud nos res rustica nequeat , rusticis unanimi conspiratione tuentibus quod a maioribus acceperunt. Verum ut ad Pliniumst. βι δε redeam ) si centenos nummos in amphoram statuamus anno Opimi- sini Opi i-ano,¢enas amphoras in iugerum,qui mediocris est prouentusani quonam tandem reditus euasurus sit. Centiescenteni nummi, decem millia nummum fiunt, quae nos ducentis quinquaginta aureis aestimare solemus et quo stavi non immerito ut
opinor pliniana exemplaria eo in loco sulpecti postularim, quom do & in aliis nonnullis locis feci , ossicio ut mihi quidem videor studiosi hominis functus, qui in medium consulit. Nam illud Co-
669쪽
lumellae in loco a nobis antra citato: Mim menta maiore quidem nisiura/riparae Italia γε is cannis resis ' is memi se possumme eam memo- νυλοδε-o uendum esse noti--ribuem, ex Varroisa lino ria υε. -σ ivit c verbas nureo uasuq/--π in ea gisve, eoa suturi erissere si ut ramumfacias,quantum valet regio, acgenm terre, ut ex eodemseminea bicum Acem respondeiat, aliuri cum qu/ndecιm, veis Hetruria lota ab M. In Sybaritano dicunt etiam cum centesimo redite solitum. Nec mirum id Italiae tribui, cum Plinius tradiderit agrum Babylonium cum quinquagesimo scenore messes reddere , diis ligentioribus agricolis etiam cum centesimo : de quo Herodotus in . ym is ita inquit, το , ἡ καρπὸν ιυε δε αθη Deἰρωτὸν ἡ βα- ρολονιη χωρη , δε κοπια μου τὸ πάράπαν , ἐπειδὰν γαεισα iussa λυπς, ὲκἀra F, τι.mma Id est, ad cerealem amramstetem inmades bona est regi. Babylonia, ut plerum se ducena redin . e: ubi a vite' bonitata sese i assimis, ibi etiam adire . . Plinius I F ob piae ista appriantur qui B mium incolunt, ita appetitur
regis o L. m us passuum per ineuitam sertilitatis eximia, eum centeis smafruga atricolis farnm reddente terra. Et lis. XVIII. Truica nihil nisisi δεν evertitus, hoc enim natura ritribuit,quoniam eo maxima alat hciminem: tuit laevinia eum a modis, si is vlum holum, quale in 'ramia inica campo , centeni quinquageni modis re antur : cum centU a quidem es Leontini Sicilia campifundunt,alsique,es tota Betica,es in rimu A mim. Hoedictum Plinii non conuenit cum verbis Ciceronis superius a nobis citatis Hagm.Mulo, cum decimo reddente. Non hyperbolice igiatur Dominus & Deus noster in Evangelio Matthaei cap. XIII seu stum summum ad centesiniam frugem auxit. Verba Plinii lib.MIII. haec sunt a Theophrasto ad verbum traducta : Bab M D--s sitim bis serant, tertio 'depasium, alioquinfolia tantum' m. b. SA quo ,--ου .mnquagesima formo musis reddit exilitas fili, v-- diligentiomibus eum cema o. Si ratim Hermolaus recte emendauit. Theophrastus lis.I Iu de δε ρελιν, τὸ θ πἰ ν τὰ πνόβία ἐπαφιασγν. ουτω γ' vis καυλόν. o. I μη, φυλλορικνει. 5, καλῶς ἐργαAρό κουεν ηκονὶ οἄ , τοιο ῖ , ἐκαlοέα coae. Et tamen in antiquis exemplaribus & in impressis ante Hermolaum sic legitur: Sie quoque cum quintoaeeimosaenore messes reddit exibiassili, verum Abgentiori cum centesimo quinquetesimo, quod mirum est, cum ad vorbum Pli-
670쪽
Mnius locum Theophrasti verterit,nisi quod duo iηa verba, exilitas δ' ali apud Theophrastum non sunt,nec videntur conuenire, eum The phrastus pleram terram illam appellet , id est pinguem, us ipse praepinguem dc densam , ut potius felicitas vel hilaritas vel quid simile , quam exilitas legi debeat : dc mirum sit Herm laum haec verba ex Theophrasto agnouisse, cum exile solum . comtrarium sit laeto dc assiuenti. Quod autem sequitur , Nego Ut cura dissilisis , quam aquari gaudent , ut praepinguis Plinii si M. densa tabertas diluatur , sic emendandum censeo ex antiquo uno libro,quam diutissime aqua riganda. Theophrastus, is 5-
ουσαν ia πυου, ἀεί γιῶ δει id est, Caluti quamplurimo tempore resideat aqua, es multam herba materiam foras, pingue en serum s densum oportet rarum fieri. Idem Plinius is quentι; Similis ratios elicitas maior Bahlonia SHeucia, Euphrate aris 'que Tigri restagnantibus, quoniam ibi riganssi modus manu 1.-ἀμ-αι- νi Par Alioquin etiam aquari verbum hoc loco non conuenit. Cunsdes sr tru agro nostro, qui pinguissimus esse vulgo dictitatur, agricolas multos interrogarim, nunquam exculpere potui ut cum decima mage --dere semen faterentur, nisi siquando summa anni ubertate id e t- git, vel in novali recens proscisso. Quo magis mira illa felicitas grorum videri debet: sed & in eo culpam aratorum nosti oriun e crediderim, nam Varro cum quintodecimo in Hetruria re'. disse dicit, quum Columella vix cum quartodecimo respondisse memin rir: quod non effoeto solo, sed negligentia agricolarum factu p ro, quia pristina diligentia iam Claudii Imperatoris veI mronis tempore desciverant, sub quo Columella scripsit. Nostri aut ter. tio aut quarto sulco serunt: antiqui autem etiam quinto serebant. Pinni. bbro XVIII. Quarta seri Iulio Vergitim existimatur volus..dη sium, sicut plerumque in Italia, quiuis sulco sera meliust est. At. vero . Plinius Iunior de Tuscis suis loquens in quinto epistolar. Tamis glebis tenacismum Flum cum prosecatur assurgiι, ut demum nono μko 8od me Q. Verum animaduertenda Columellae verba supradicta. ων
Mant,optime domans confaedere utaeantωr. Ex quibus verbis contiei po
est quantum sestertius valeret r quippe hodie prata scimus dc vidimus quae