장음표시 사용
261쪽
2 Io Defensio Decretorum cine illi Tria. Oe.
Apostolicas. Itaque is Nommentario ad Constitutionem U. Benedicti XII. ses. II. a pag. 9o. ad ρ8. usque contro ersiam versat eruditiona summa, & aeum ine singulati. Nonnulla delibabo, lectorem orans, ut ad sentem digitum intendat. III. Pag. ς I. n. s. hoc assertum periacet. is Equidem tum iure conmis mini, tum iure nemo Me. Concilii Tridentini , tum Constitutiαιμε os eis, tum propriis cuiusque ordinis statutit interdictum est R is gularibus utriusque sexus, solemnia Religionis vota emittentibus, pro- prium, sis peculium in particulari habere; sublata Superioribus Quis laνιhur omni facultate super eo dispensandi. IV. Pag. 92. n. q. Refert fundamenta illorum, qui defendebant, spo fato iure antiquo, posse Praelatos Regulares ιndulgere ex legitima causa peeulium ad nutum revocabile. Rejicit ille hanc opinionem, & n. x .eeIebrem producit Doctrinam Dionysi Cati husiani asserentis: Magis naiseet Religiose habere usum peculii sete proprietate titilli, qu- habere pro
prietatem sue usu. Proprietas u imque m. Argumenta omnia adversa opinionis incaciter 'resolvie. U. Pag. 93. Exposita utraque opinione secundum ius commune, &propugnata sententia negante, vel iure communi spectato, licere Claustralibus peculium, quid, iure Novo Tridentini Concilii spectato , di-eendum sit, statuit. Refert Tridentini Concilii Decreta, de relata opinione Dianae, Tamburini, Murgae, aliorumque, resolvit n. 21. Nihil minus grata smi ae magis cordati Authores etiam ex Noriasis conua. rium tenent, Concilium nempe, etiam novum ius flatuendo, iussistacte in
terdixisse Superioribas Regularibus msse concedare suis sub is QUO CUMQUE PECULIUM ETSI EX LEGITIMA CAUSA , ad Uus
VI. Num. 27. Decretis plurimis Sacrae Congregationis Cardinalium interpretum Coneilii Tridentini in confirmationem sententiae peculium damnantis, relatis, & indicatis sic concludit p g. 94. n. 28. Ex his vim videtur amplius dubιtandum de mente C ncilii ἰ ita ut attendi non m me antiae no- . Aulbores, rapud DIANAM, m Tamburinum , qui Drois
N sINE MAGNAE TEMERITATIS NOTA AUSI SUNT his,
in olutiones, cum non m gi , Ψη m ψμm Concilium obligent , non posse
262쪽
comprehendere pectilium a Superi re ex iusta causa concessumi eum sub C-edio non comprehendi reputant iuxta interpretationem ab iras Moriasis ei
IMPACTAM:Etenim. esto mens Concilιi disia esset, CoiTAMENIIT SATIS CLARA. cuicumque persuasum. iri credimus, tutiorem quoad
iae haberi posse interpretationem ισα , . quam incra. Congregatio ipsius imnesiit interpres exhibet. .
VII. Hare pauca. delibasse. sufficiat. ex plurimis, quibus Eminentis, mus PETRA suis calamo evincit, peculium Monasticum Tridentini Comeilii, Clementis .VIII. Decretis, & Apostolieis. Constitutionibus impro rari , dirisque devoveri. Omnes cavillos, distinctiunculatque. Adversario.
rum propulsati omnique adhibita moderatione, quid in casu verae 8curis gentis necessitatis agendum sit tumi Monialibus, tum Regularibus, pru- denter resolvit . .
VIII. Ex his omnibus eolligat lector velim, quamitatissime me di-xisse incredibili, hae ei ιιone deeeptum P. Magistrum Vita . Clauseralis, . dum allegavit: Eminentissimum PETRA in peculiii Monastici patrocinium. Colligat, qua iusta: censura. plectendux ret qui . tam . confidenter . vel ipsis Purpuratis. imponit. Colligat, quo spiritu agantur,' qua fide pro-ecdant, qui vel iluculentissima : monumenta . in . pravum 4 etaoneumque . sensum detorquent. Praetereo quae ex Sixto V obtrudit peracta a L Lor. ripiendam relaxationem Canonicorum Regularium S. Georgii in Algi, quorum Congregatio oh. Disciplinam nimium solutam, Innocentio. IX. imperante, sublata fuit. Tu ne bellulus. Criticus, qui ex aliqua . Ponti- .ficis indulgentia ad extrema praecavenda scandala alicui determinato cie- nobio facta, legem eruis universalem . Curavit Sixtus gravissimis con- .stitutis poenis, ut ad meliorem a revocaret frugem praefatos Canonicos, . eosque exactae communitati a Concilio . Tridentino i praescriptae t subjic rei. Et cum illi, ut praeserebant non haberent. unde ex communi Coe'nobii i Patrimonio viverent, indulsit, ut aut propria industria, aut Con- sanguineorum , subsidio: singulti alerentur x Lex naturae , nedum Sixtina .
Constitutio, id permittit. Quid praeeipiant. Constitutiones Pontificiae a ι Tridentino Cone illo ad haee usque tempora universe Regularibus Ora nidius, praecisis strumis, & varis iusta recitabo. Ddi a r 3. VI.
263쪽
1ir Defenso Decretorum Concilii Trid. oee.
Refellitur Subisma ab Authoritate falso petitum,
rintimis Regnantis. I. D Luries in aliis meis scribendis libris non raro se se obtulerat oe
rasio celebrandi eruditionem uberrimam, vastissimamque doctri. tiam Sapientissimi Regnantis Pontificis Benedicti XIV. quem ad pluriamos antios Clementissimus Deus nobis servet incolumen; nunquam tarimen illius memini tum ne incomparabilem eiusdem in suprenno Thr no refulgentem modestiam laederem , tum quod humilitatis meae con- 'scius sentiebam propriae mentis oculos ex radiis Apostolici splendoris hebetari , ut eum Chrysostomo tim. 8. de laud. Pauli loquar. In praesens veto, eum mihi illius objicitur aut horitas petita ex Iecundo quatuoris Sertorum Dei Beatificatione Oe. magni solii voluminum , quae ante. quam ad supremam evectus esset dignitatem in lucem dederat, singulari mihi verto gloriae eonfiteri S ex citato opere aeterna memoria diis enci, & ex pluribus ali ix illius libris me magnopere profeci . Et quod ingenti mihi letitiae est, hanc ipsam, quam propugno causam, gravissima ejusdem authoritate. confirmare volo, ab illo ipso petita textu , quem Aduersarius opponit. II. Obiectus a Magistro Vita Claustralis textus habetur operum Card. Lambertini lib. 3. cap. XLI. pag. ω8. & 6o9. elique ejusmodi. GRA/UIOR prefeeἰo , inquit, es di ultas, quod aliquando adversus mi Apaupertatis propomtur, re a me inposita saepa μιι in. Caufiis Semorum
culii ipsis a consanguineis assignati, aar Dis ι Moribus quaesim ADUER
SUS DISPOSITIONEM SACRORUM CANONUM, ET POTISSI. MUM CONCILII TRIDENTINI mT. XXV. de Reg. ct Mon
264쪽
Dissertatio Secunda. 2:I Itiata, non obsanta Concilio, potest esse Religiosis permissus. I. est, quod illud non habeant titulo Dominii, sed simplicis usus. II. quod accedat i cita vel expressa Superiorum licentia . III. quod sis moderatum , O non super um. IV. quod sit incorporatum eum ecteris horis Monasterii . U. xod peculii Comum sit retocabilis ad omne Superioris mandatum. VI. quod Regularis eo non utatur , nisi pro rebus licitis , O NECESSAERIIS. VII. quod peculium non habeatur PENES SE , SED IN MA NIBUS PUBLICI OFFICIALIS a Superioribus deputati . VIII. quo s Religiosus aliquid petat a diato G tali, rem exponat, quam sibi dicit esse necessariam. IX. QUID HIC VIVENDI MODUS SINE SCAM
DALO NON POSSIT IMMUTARI. X. ρωod e regio tacita, aut ex.
pressa facta si OB JUSTAM ET RATIONABILEM CAUSAM.
III. Pedem nunc conferamus . Doctissimus Cardinalis Lambertinus olim, nunc vero Ecclesiaci bono Summus Pontifex veritatem, tamquam extra disputationis aleam tonstitutam haber, quod Sacri Canones & Potissimum Conciliam Tria sinum abfucite, & circumflantiis praecisis , praecipiant exactam communitatem. Si enim, ut Adversarius contendit,omnibus Canonistis, & vel laxioribus Moralistis repugnantiba ς, nulla exta ret lex adversus peculium; qua ratione dixisset Eminentissimus Lamber tinus: Groior profecto es discultas ob non observatam vitam. eommu rem , ct mentionem peculii a restis di postionem S 1erorum Canonum, o poti fimum G-ιlii Tridentini fess. XXV. Erro nece stario consequitur , Sacros Canones & Tridentinum absolute praeeipere communitatem , & vetare ρο- tutium . Super hoc primo puncto nulla difficultas. Pergamus, ultra. IV. Quoniam vero nulla positiva lex est, quae suas non habeat exceptiones, propositae difficultati occurrit Doctissimus Cardinalis allegando librum inscriptum e Traitato delia vita comuns . De hoe libru alter Com.
milito Neapolitanus , qui Diseiplinam Apostolisο--nasticam oppugnandam suscepit, in suis Vindiciis Regularium in ei a Misasticae paupertatis haec scribit pag. 6. Tanta es meo ITRATTATO della vita comune J o Osri Fr tris opere Discipi. A postol. Monastica J eonormitas, ut ovam ma smili
non erit assim re. Quum uterque libeη ad manus si omnium, eo arra re
'rumque, σ iudiciMm formet. Hoe Commilitonis iudieium iam a tribus annis latum R. Magister Claustralis non improbavit, sed flentici confirmavit. Et merito, si doctrinae iubstantia spectetur. Itaque Iudicibus RR,
265쪽
a r 4 Defensio Demetorum Conc ibi Trid. Oe.
Magistris, Doctiina Dis lina Apostolie Monasteae Uera est ,& a duode
eim ordinum Regularium Theologis, qui erant aut Generales, aut Pro. curatores Generales eorumdem Ordinum Romae approbata est, eo ipso quod approbata sit doctrina dicti Tractatus Visae Communis, & ab Eminen tissimo Cardinali Ferrari confirmata, & a Summo Pontifice Innocentia XII. in patrocinium suscepta. V. Ut itaque Eminentissimus Lambertini, nunc Supremus Ecclesiae Hieararcha occurreret propositae difficultati, animadvertit ex eodem libro peculium licitum esse decem conditionibus circumscriptum. Quarum tres solae, nempe VIII. quod peculiam non habeatur penes se, sed in nuxmbas pa-blici osialis. IX. quod his vivendi modus fine scandalo non post immutari . X. ρώοd eone o si ob iustam σ rationabilem ea am. Sohae inquam hae tres Conditiones evidentissime demonstrant, gravissimam legem esse peculium vetantem, & communitatem praecipientem, quam Adverserit ore rotundo eontra omnes Theologos & Canoni stas non sine scandalo, absit invidia verbo verissimo, negant. Similia alterius generis remedia praescribuntur iis, qui in occasione proxima involuntaria versantur . . Porro viri sancti in laxioris Disciplinae Coenobiis degentibus, nullum non moverunt lapidem, ut peculii corruptelam exterminarent, ut m DUPrt. Prima indiis catum est. verum quia id assequi haud possunt, & eum aliunde ex communi necessarium indumentum non porrigitur, tantum sbi peculii retinent, quantum jus ipsum naturae comparandi victum & vestitum nece iasarium praescribit. Quis Theologorum unquam tale damnavit peculium Non ne conceptis vestis hoc peculii genus. permittit Author Disciplinae Apostolico Monastieae Adversarii ipsi id adfirmant , sed lugent, quodi ut vectis eorum utar I desabra angustarum conditionum nimium levVatierit . Vellent ipfi crumenam , non in manibus essetis is, sed proprio lateri haerentem, ut indulgere Religiosis solatiis , honestisque. diverticulis possent. Quid ad IX. conditionem : cuia his visenda, modus. sine i scandalon- ροσι immutara Quodnam est Me seandalum' Repugnantia: aut subinditorum , aut Praelatorum ad hunc. pecuniosum vivendi modum. auferendum obfirmata. Qui porro non Alum. voee, & opere, sed libris typis edia . tis exactae communitati repugnant,. sunt. ne. istius scandali sontes' Uos :ipsi nune Iudices estote. Id nos infra probabimus. VI. Sadit Author vitae Claustralis : Sanctissimus Pontifex haec Verba .
266쪽
addis . Raticiaritas ver res abstri potes, asserendo, licitum esse pos υμα I peralia, s ab Oriunis Constitutismbur a SUMMO PONTIFICE apyobis is permis is sis : δε Regularu eo ut m- νη cavss sicitis, aut nece fanis a Su periise V Maris se re eius usum habeam cum PROMPTITUDINE silua
rest inti in mamibou Superinis satim re ei suerit prae rum . Sapientis. sme d Rum. Omnes idem adfirmamus. Et ut ab ultimis verbis exoris diar. Quam vera, & sincera sit haec animi PROMPTITUDO, lib i. &experientia plurium saeculorum palam faciunt. Si vera esset tae lictata animi premptando, & Praelati non auferrent hunc vivendi modum, omisnium Theologorum consensu in extremo versarentur damn1tionis pericu lo . Quia, posita hac vera promptitudine, sine scandala auferri posset pe. cultorum viveadi modus, ut recitata IX. conditis declarat. VII. Potissima eonditio in examen veniat . Liritum esse P SSE ti sum pretilii, se ab Ordinis Consiturionibuι a Summo rimi e approbatis permissum D. P. Magister Clauseratis vita, postquam haec omnia retulit post triumphalem partae victoriae cantum, haee scribit pag. 2 2. Liabena direm quid ad hae νυ aurias D Core uisa mens. Concellita labeas responsum praebet, asseritque, tum ex huiusmodi uerbis nihil extundi posse. quod caula, quam Claustralis Magister propugnat, ullatenus susseagetur. tum ipsum potius ex iis colligere debuisse, sibi, omnibusque Praedicatorum Ordinis Religiosis maxime vetitum esse privati 'eulli uis sum, praeceptamque exactam rerum communitatem. Atque ut ab hoc incipiam, praetermissill nunc aliorum Summorum Pontificum Consitu. tionibur, eam solummodo affero, quam edidit Alex Mer VII. anno 1633. & habetur in Tomo 6. pag. 278. Bullarii ordinis Praedieatorum editi, eruditisque notis . & dissertationibus illustrati a Uiro clarissimo P. Magistro Antonino Bremota. Constitutionis initium est ἐμ ad propagandam in Ordine Praedieatorum Regularem observa uiam me. Haee au. tem inter alia habentur. Elapso amo post fasceptum habisum ad Professionem sNovitiu J admittatur S R EXACTA TAMEN VITA COVMUNI ad prascriptum REGULAE, cum scita protesatisne, quod PRO
FESSIO SUA EUNDEM OBLIGABIT AD TRIA VOTA SECUM DUM REGULAM AUGUSTINI, ET CONSTITUTIONES ORDI.
NIS, O non secundum quod hie, aut ibi servatur et me non servam a seria
mo SACRORUM CANONUM CONCILII TRIDENT , Cons,t
267쪽
216 Defensis Decretorum Coneilii Trid. oee.
iisnum Apossiemum , ET PRAESERTIM DECRETORUM S. Id. CLEMENTIS VIII.
VIII. Cedo , quid produnt relata verba r SUB EXACTA VITA
COMMUNIR Forsitan dicturus de more erit , rerum communitatem cum peculio At tunc quomodo EXACTA foret Sed urgent quae
sequuntiir : Secundum Resutrem R. Aoufini o inituri-- ωdinis , quae exactissimam praescribunt communitatem .' ad CommianItatem autem
rerum sita in Prol. ter. r. D. l ex ipsius Regula PRAECEPTO ad
stringimur. Urgentius pungunt ultima Apostolicae Constitutionis verba: Nee non servata forma Sacrorum Cancinum Concilii Tridentini, o D eretorum Clementis VIII. Clemens VII s. ut infra videbitur, severissime interdicit privata peculia, deposita &c. Et effugia omnia undequaque praecludit. Demum quid significant illa verba: eum solita protesationem. Audiat quod scribit P. Ferdinandus de Castilio celeberrimus rerum ordinis Historicus par. a. lib. r. Cap. 23. lingua hispanica latine reddita fide summaris Et revera ad eam Irelaxationem J exterminan is dam opus saepius esset manibus stringere arma. Uerum s his etiam is Regum, Principumque potestas, ae Summorum Pontificum auxi-o lium non accedat, vix haec omnia satis sunt ad illam superandam .es Bellum quippe ex utraque parte plurimo sanguine redundaret. se niam illi, qui vocantur Relaxati, pro fossa valloque habent propriam is vitam solutam, perditamque, illud dumtaxat obtrudentes, talem viri vendi modum illum ipsum esse, quem professi sunt, quemque repe- ,, rerunt , dum Caenobia sunt ingressi . Quapropter mcessum fuit , ηι- Ordo hane legem conderet. Praecipimus omnibus Praelatis, sub pana grmis vioris culpa, pravationisque ομιοrum, ut antequam Novistus professio ,, nem emittat, eidem expresse denunciet., Professionem se editurum fore,, secundam Regulam B. Augustini, σ Conjlitutiones Fraιriam Praedicari, torum, quod sub hae rigida exuetitque υλendi forma se obligare δε- is bear, ρο non prout dicta Regula , 'Consiliationesiue in hoe aut illori Conventu servantur. Haec omnia praecipiunt leges, ut ruinam consuetudinis, quae corruptela est, praeeluderent . Ex quibus omnibus liquet apertissime, privati peculii usum permissum non esse, immo summopere vetitum ab ordinis Constitutionibus a Summo Pontifice approbetis, quas P. Magister Uitae Claustralis professus est i adeoque nihil ipsum
268쪽
ipsum eolligere posse , quod sibi saveat ex verbis laudatis Cardinalis
IX. Caeterum neque ex iisdem verbis colligi quidpiam potest, quod eausae, quam ille defendit , generatim inspectae suffragetur . Quod ueluculentius evincam , ab eo inquiro, quod nam sit disputationis nostrae punctum praecipuum, ac sere unicum Istud prosecto. Sint ne Claustra loe vi prinemi exae ae communitati astricti , debeant q. nullum non movere lapidem, ut haec persecta communitas, ubi collapsa sit, instauretur. In discrimen ne sapientissimus Lambertinus istud capitale prinei pium revoeat Habet ne vel unicum verbum indicans, aut communitatem viptaeeepti non esse Claustralibus impositam , aut Superiores non astringi ad eamdem collapsam reformandam, aut subditos paratos non esse debe re ad peculia deponenda, iubente Praelato t Immo gravissimam perfectae communitatis legem a Tridentino roboratam conceptis verbis in mentem reducit. Gravior profecto es linquit J di altas, qua aliquando a versus votum paupertatis proponitur, σ a me proposita ope fusi in causis ser
tionem peculii . . . . adisrsus dispositionem furorum Canouum, o potissmiam Concilii Tridentim Sess. 23. Certum ergo ille habet', Sacros Canones, & potissimum Tridentinum Claustralibus vitam praecipere cominmunem e alioquin non gravior, sed nulla taret dissicultas. Ut vero hane dissicultatem solvat, quid reponit Licitum ne absolute peculium asserit Nequaquam. Quid ergo ' Respondetr Licitum ESSE POSSE Uiam prientii oee. Ecquis unquam inficias ivit, licitum ESSE POSSE usu in peculii R Non ne a capite ad calcem istius operis dictum est , naturae iure Regulares posse uti peculio ad victum, & vestitum comparandum, si id de communi non porrigatur Plurium ordinum Constitutiones, collapsa exactae communitatis observantia, cum non potuerit illico communitas redintegrari, conditiones habendi peculii severissimas praescripserunt ser. Vandas, usque dum peculium ad p escriptum Tridentini. Clementis VIII.& Innocentii XII. abigatur. Hi quippe Pontifices, Concilio Tridentino inhaerentes, alii'. Rom. Pontificibus, omnes Constitutiones, si quaeso-rent, quae peculium absolute permitterent, penitus abrogant, delent , praecipiuntque Superioribus asserentibus posse vi suarum legum peculiam concedere, nullam adhibendam ese fidem a subditis: mandant perfeci mTomo I. E e mu-
269쪽
118 Defensio Deeratorum Conribi Triae M.
eommunitatem, vetant . peculium non obstantibus Constitutioniblu m. Ut itaq. ostenderet Lambertinus non ossicere servorum Dei sanctitati inobaservantiam communitatis, respondet, peculium licitum ESSE POSSE, maxime si ab ordinis Constitutionibus a Pontificibus approbatis permisissum sit. Tota ergo Lambertini doctrina hipothetica est , idq. asserit ,
quod a nemine vel in controversiam adducitur. Etenim quis negavit unis
quam lieitum ESSE POSSE , aut in quadrages ma usurra carnium, aut in diebus sestis corporis laborem, aut a qualibet positiva lege dispensationem, iusta urgente causa Licet ne hei ne inferre nullam esse , aut Quadragesimae, aut dierum festorum legem Haee est mira Magistri Claustralis Dialectiea . Licitus ESSE POTEST usus peculii, iusta exula instante, ergo nulla lex exame communitatis, priuili prohibitio nulla ρNe multa. Licitum peculii usum ESSE POSSE asserit Lambertinus , quemadmodum concedimus omnes, iustam ob causam, & eonditionibus servatis. Quid inde propterea ne a peccato liberi superiores sunt, qui pro viribus hane peculii pestem e Claustris non evellunt Liberi ne amerato subditi, vel f parati non sint ad Moullum Igendum , vel si opem, quoad possunt, non conferant, ut communitas a sacris Canonibus,& potissimum a Tridentino praeseripta instauretur Planum itaque est Doctissimi Lambertini aut ritatem non iuvare, sed destruere prorsus P. Magistri Claustralis causam. X. Prolixius fortasse, quam oportebat, disputatum est r sed interpretamenta falsssima a R. Magistro Vita Cl ratis impacta Summis Pontifi-eibus Clementi XII. Eminentissimo Lambertino , nune, universo Catholico plaudente orbe, BENEDICTO XIV. atque Eminentissimo Petra ad id coegerunt. Ex solis commentis , quibus Magister Clausisais obnubilare ausus est tantorum splendidissima monumenta Uirorum,colligere Lector potest caetera Aut horis istius paradoxa.
270쪽
Coneilia Provincialia exactam bonorum communionem, ab Oeeumenico Tridentino Concilio praescriptam, novis Decretis confirmant , vetitumque peculium iterum probibent. Magisri vitae Claustralis lepida interpretamenta in haec Concilia.
I. T' Ruditus Vita Claustralis Author a. p. Diss. g. cap. 3. Plur Concilia Provincialia refert , quae conceptis verbis exactam rerum communionem praecipiunt, vetantque peculium. Interpretationes , quibus ab iisdem se se expedit, & contrariae sunt , & incredibiles. Duo sub initium citati eapitis 3. pag. 279. hostiliter pugnantia scribit . Unum est, quod sequitur. Privatum Claustralium pecutium , perinde aenon fatis Tridentini Decretis profligatum fuisset , insequitur adhuc D niel Canonibus posmorum Concitioriam , qua ure quisque Metropolita suis in Protantiis pro Tridentini promulgatione , aut exsecutione eelebravit. Haec est prima illius eap. 3. periodus, quam nulla interposita voce, haee alia consequitur . Sed qAum vallum , O fossis Oecumentea Gmdus nobis si, quantumvis pro Adismario Concilia OMNIA PROVINCIALIA vel nationalia militarent, his armis pugnantem non timemus. Subdit in men continuo , haec Provincialia si recte expendantur , non plus praecia pere , quam Tridentinum. Si qua par est finquit pag. 28o. I animi a tentione harum Synodorum Decreta expendamur, Tridentini meretis conso mia , nec plus, minusve, quam Tridentinum praecipere, continuo dignosce tur . Verum hoc habet. Siquidem ejusmodi Concilia statim post Tridentinum celebrata eiusdem Tridentini Decreta propriis Provinciis exponunt, atque observanda inculcant . Porro Concilia ista apertissime declarant , Tridentinum & praecipere bonorum communionem , & prohibere peculium : idque adeo perspicue, ut nemo hactenus, sive Theologorum, si-Ve Canon istarum, quampiam contrariam explicationem vel apparentem e 1cogitare potuerit . Vidimus supra ipsum Authorem Clauseralem nec
verbum quidem Tridentini Coneilii ausum esse eavillari . Unicum illius effugium fuit, Capitula Generalia Fratrum Mendicantium etiam post