장음표시 사용
311쪽
roris brevitas, usus ejusdem pro re necessaria & determinata. Haee sunt depositorum confinia, quae praescribunt leges ipse , quas pro peculiis ob trudunt RR. Magistri, quasque ipsi profitentur . Capitulum Generale Mediolanense anni 13o3. lentes, quod aliqVis Frater possit tenere pecunias iu doosito ad usus INCERTOS, sed solum ad certos usus, puta pro ve-sibus o Lbris emendis. Capitulum Generale Valentinum an . I 396. De. posta non ms in moderata quantitate, ad determinatum Uum , itaque adi ιν ve tempus: nimirum PER MENSEM TANTUM inquit Capitulum
II. Haec ipsa deposita nunquam approbata suerunt ut absolute licita, sed permissa , & tolerata, nece istate cogente , & ad maiora praecavenda, mala, declaravit Capitulum Ccnerale Romanum an . t 6 q. Priores de . Gustio Fratrum instituant depositarios, qui particularia in Fratrem deposta, tibi hujusmodi ADHUC TOLERANTUR, asscrvera . UM autem porticularium deposio in PERMISSIO FELICITER EXOLEVIT, pej- atur in Sancti a consuetudine, me permittatur, ut quidpiam irrepat, quod
laudabilem sir EXACTISSIMAM RERUM COMMUNITATEM ,
san Legiae Paupertatis olservantiam vel A MINIMO relaxet. III. P. Magister Visae Claustralis Ilaec ipsa Statuta describit pag. 3 &a'. bi, ignorans penitus quid sibi faveat, quidve ossiciat. Uel ips rudii simi homines duo hie deprehendunt. Alterum, quod permissa deposta nulla cnus approbentur , sed temporum calamitate, & relaxatione praevalente tolerantur. Alterum, quod vi harum legum peculia, quae nunc serpuntio pluribus Claustris, sint vitio proprietatis evidentissime infecta . Quare ambo RR. Magistri ptissime de proprio merentur Ordine , dum contens dunt vi eiusdem legum hodierna peculia , ut licita , propugnare . Ei vinco. IV. In peculiis hodiernis nec ulla ex recensitis conditionibus servatur. In Iaudatis Statutis nulli permittuntur census vitalitii exigendi & expendendi ab ipsis Claustralibus. Quid s hodie ea dumtaxat exigua peculia forent, quae nequeunt esse opulentiora λ Quid si illi retinerent ingentio rem pecuniarum summam, qui opimiores habent vitalitios census, qui altiores sustinent Praeste uias aut Cathedras moderantur, aut Suggesta scendunt ' Quid si temporis brevitas esset totus vitae cursus Quid si usus indeterminati serent' Si quilibet Claustralis ex venia saepissime tacita ex
312쪽
penderet suas pecunias in quoscumque usus honestos, licitosve : si splen dida supellectile cubicula, non parvam cellam ornaret , peculiaribus vcsceretur epulis ρ Quid si pecunias minime in deposito, seu in arca communi Claustrales reponerent, nisi cas, quae in dies non occurrunt Neisque reponant, hos esse abusus privatorum quorumdam. Immo e conita rio aliqui privati conscientia ducti si velint, possunt leges praefatas servare . Caeterum quantum est ex vi Disciplinae laxatae, quae nune alicubi ob. tinet, peculia sunt perpetua, & quoad fieri potest pinguiora , & ad usui indefinitos, incertosque, revocabiles utique per Praelatum, qui numquam tamen eos revocat, ut in loco dicemus. V. Quis autem inficias iverit, haec hodierna peculia etiam iuxta Statuista Claustralium, quae deposita conditionibus recensitis eircumscripta pedimittunt, seu tolerant, esse vitio proprietatis inquinata ' Ridicularia autem & commentitia est haec paupertatis forma , inquit vel ipse Vincentius Gravina in oratione de repetendis fontibus Doctrinarum adversus ejusdem legum illusores. Tu Wro sinquit J noster Miserieors, qui aliis li-ιenter indulges, ut largius indulgeas tibi ipse . ΩΡοd gratior ubique D , Proceribus praefert ran acceptior , dum verba legis teneas nihil pendis consilium Legislatoris : ut s quis extremam paupertatem hae simula in.-peraverit. Pecuniam ne attingito. Tu noxam Omuem amotam Phtes, . ι quis manus a nummis absineat suas , dextera vero praeter necessitate u utatur, o opera miniserorum. Quae, si ratio valeret , nihil pauperius esset Regibus, atque Tetrarchis. Quid quod Claustrales nostri non ossicialium , ut vel ipsae leges tolerantes imperant , sed propria dextera pecunias expendunt VI. Quaero nunc a RR. Magiitris, propugnent ne peculia, quae reapse serpunt in Claustris suis, an secus t Si primum e retractent ergo omnes illas conditiones, quibus & ipsi peculia circumscribunt , ut licita sint . Si alterum: & ipsi proprietatis postulant Claustrales suos . R R. Magistri nostri, ut sucum faciant imperitis, exquisita,&nimium pervetusta arte circumvolvere, & obtegere peculia sua student. Numquam ausi sunt aperte scribere, licitum Claustralibus esse retinere sbi omnia bona, quae snsuli privata industria comparant : nimirum omnes pecunias lectione , praedicatione partas, census vitalitios, & quaecumque sibi , aut donati ne, aut haereditate obveniunt. Verentur & ipsi tale peculium vindicare,
313쪽
26x Defensis Deo elorum Concilii Trid. oec.
Et tamen hoc est peculium, quod reipsa in usu est. Quid ergo latebra, eaptant RR. Magistri scriptitantes ALIGUID ex venia Praelatorum Cur, ut alias dixi, & repetendum saepius est, honesta sinceritate non exponunt, quid comprehendit TO ALIQUID i Istud To aliquid ea omnia amplecti tur, quae descripsi. Ne ergo aerem verberent, pcculta, quibus re era illi utuntur, in examen vocare debent. Quid prodesset Clauiiralibus , quod peculium aliquod angustis definitum confiniis licitum foret , si peculium, quod in praxi obtinet, sacrilegum est Quae eo dicta sint, non ut pec lium quodlibet approbem, excepta vera urgentique necessitate, & rario. . nabili causa insta explicanda ; sed ut pala in fiat , quod peculium propugnatum a RR. Magistris sub quocumque aspectu, & Statutis etiam Claustralium, saltem plurimorum , spectatis , proprietatis suligine tinctumst. Consulant ergo Magister Claui ratis , Magister Vindex, eorumque Assectae, consulant inquam proprias Constitutiones, & Capitula Gener lia, quoniam illa ego nunc praetereo, ut illis parcam.
Secundum doctrinam Aut horis Vindiciarum CLustrale νsunt communiter vitio proprietatis in semii . Antilogiae, quibu/ Regius Professor jugulum causae fu ae petit, eam. que I enitus destruit.
I. Onditiones, quibus Regius Prosessor limitat peculii usum, evincunt Claustrales proprietatis labe aspersos . Describenda primum omnium sunt illius verba ex pag. 64. o Dum ergo depositum , seu pecu-- lium primi generis ultro libenterque permitto, idque nedum in deso is malis, verum & in resormatis Conventibus . . . non tam silere ino,, auqeo, Dr cuicumque fas fit illud retinere, modo adsit licentia Superio- is σ/s, in communi capsa servetur Hoc enim errore praepediti aliqui, is se innoxios exit limant, etiam dum thesauros adaugent, ex eoque sese curius, quia in Capsa bene ci istodita servantur, & sine ulla necessita- is te pecunias conservant, ut avaritiae, aut fastui laxent habenas. Apage is crimen detestandum. Apage intolerabile sphalma. II. Antequam ultra provehor. Non ergo R. Magister Mndiciarum cui
314쪽
cumque peculium in lulget, etiam si adsit Superioris licentia λ Datur erisso lex peculium velaas: aut ille iniustus eii, si, absque lege prohi hente , cuiquam peculium surripit. Non video quo se recipere valeat. Non da tur praeceptum exactae communitatis, ut ille asserit Ergo omnibus pe- eulium indulgere debet. Si aliquibus peculium concedit necessitatis causa, caeteris negat eo quod necessitas illorum respectu non adsit , eonfiteri praeceptum exactae communitati, , praecisa Dccessitate , cogitur. Quod de LVaritia, & fastu subdit, lex ipsa naturalis , & Divina, nedum votum, haec vitia prohibent. Verum persequatur Professor Regius suam depositi deseriptionem cit. pag. 64. ρο 63. III. - Permitto itaque illud , quum ad bonum . honestumque finemo servatur nedum, verum & iusa causa ades, nimirum Religiosae ne ,, cessitatis, & hone De commoditatis, quae vel in publicum , vel in pri-- vatum commodum cedit . Requiri ulterius determinatum tempus ad ea is sodιam praefatι depostι adfero, verum non ita arcte, & rigide, ut sitis individuo temporis mora taxanda, ultra quam amplius non liceat reis tinere. Quum enim rationabile debeat esse obsequium nostrum, ratio- is nabiliter quoque praescribenda est praefata temporis mora, quae proinde is committi debet judicio prudentum . . . Modum autem servandi depo- , , situm lιmitatum itidem assero, videlicet juxta bulus Romanorum Ponti
is Dum, PRAECIPUE NIMIRUM , UT IN COMMUNI CAPIA,, ET CONFUSA PECUNIA SERVETUR.
IV. Cur iussam causam requirit permittendi depositum , si neque votum, neque praeceptum illud prohibet ἰ Cur exigit determinatum tempus Quod nulla lege vetitum est, omni tempore licitum est. Elapso illo tem. pore, prudentis Praelati iudicio desgnato, depositi retentio illicita evadit non ne Αit. Cur hoc Quia praelatus definivit temporis intervallum , ultra quod peculium non licet. At admisso principio , quod nullum sit
neque praeceptum, neque votum exactae communitatis , consequitur ne-ecisario, quocumque tempore Iicere Regularibus peculium. Neque in Potestate Praelatorum est subditorum vota ex arbitrio augere . Alterutrum ergo sateatur oportet r Aut legem consistere , quae & exarum communitatem praecipiat, vetetque peculium , a cujus legis observantia sola justa causa excuset: Aut si legem negat , omnibus Clarustralibus , & quocumque tempore, peculium concedat oportet. Si primum asserit: causam
315쪽
χει Defensio Decretorum Concilii Trid. Oe.
nostram propugnat. Si secundum concedit : ea, quae scripsit , retrae are
V. Modux, quem pro licita peculii retentione praescribit , legem exactae communitatis evincit. Bullae ergo Romanorum Pontificum praeeipiunt Confundendas esse pecunias eum pecuniis Conventus in COMMUNI CAPSA asservatis . Nobis itaque manus porrigit victas Uera ne est confusio haec, aut salsa -' Si ludicra, & lalia , l'rotellor Negius summae honestatis, ac sinceritatis Theologus salsa deliberato animo divendit. Et re ipsa alibi scribit, confusionem istam fieri aut nota retenta summae con suis pecuniae in libro peculiari, ut tota tandem regrediatur in manus deponentis, aut loculis parvis in magna illa CAPSA distinctis , & cla Vi culis obsignatis λ Iocosa igitur, ludicra , & fraudulenta est confusio istham iuxta primas communis sensus scintillulas . si vera est confusio , peculium
in fumum abit. VI. Verum, his parumper interruptis , cedo. Quot sunt Claustrales , qui has ab illo praescriptas conditiones servent λ In te iles voco ipsos Regulares omnes iiii ac facti. Et ineptus sm ipse, nisi omnes ad snceritatem compositi fassari sint, se non plus illarum conditionum , quam ex aiactissimae communitatis observatores csse . Omnes utemur, quod justa occurrente causa licitus sit peculii usus. Sed illud est in quaestione positum, quaenam sit causa haec iusta. Ideo vero causam iustam requirimus , quia legem recognoscimus peculium absolute vetantem. Si lex non est: profes sor Regius pharisaico supercilio, & crudeli severitate tam a restarum conditionum pondere Regulares opprimit, quos defendendos susceperat . Si lex est: diris sponte devoveat vindicias suas necessum est. Si lex est , auferri causa pro viribus debet peculii habendi. Si causa haec volita sit ab ipsis Claustralibus, non tollit , sed auget crimen. Ne multa . Iilarum conditionum, quas ille iure alioquin, meritoque praescribit, observantia adeo est perdissicilis, ut facilior si exactae communitatis instauratio. Idcirco Theologi clamant, dissicilius sere inter privata peculia paupertatem quam inter samiliarem puellarum conversationem callitatem illaesam con
VII. Et , ut magis anti logiae, quibus semetipsum conficit , pateant quid brevi temporis intervallo peculii usum illigat, si a pag. r36. ad finem usque, census vitalitios defendit Z De; ositum , non cuicumque in
316쪽
dulget, ut vidimus. Et censias vitalitios concedit ne omnibus indiserimi. natim' An toto vitae tempore An brevi intervallo Cantherius in lassa. Verum audiamus limites, quibus pariter census istos circumscribit pag. 136. is Ex vitalitio censu nullum sibi ius adsciscit, qui illum sibi reser ,, vat, vel cui advenit, sed Conventui totus incorporatur, eique, etsi ex is persona Monachi, de iure cedit. Qua de causa POTEST plino Drais L servata tamen Regulari lege I Superior illam in alios disponere usus,
se nec ullatenus potest Monachus conqueri, reclamare non potest. Quinis immo quia vitalitius, proventus, totus & absolute Monasterio cedit, is nonnisi Syndicus, Procurator, sive Cellerarius nomine Conventus ex se persona Monachi comparet, exigit, omne que iuridicos actus in foro iu- , diciali exercet ad recuperandum illum, sive ad compellendos Iaicos, se aliasve personas, quibus onus incumbit , solvendi praefatam annuam se summam. D .... Pag. 138. Abs re igitur, & sne ullo Theologico G tDeinio diris devovetur census vitalitius I ab eo , qui contra reclamat.
VIII. Dispiciamus paulisper illius Theologici ratiocinii invictum robur. Conventus, illo satente, pleno absolutoque potitur iure in vitalitios Fratrum census . Frater vero, cuius intuitu Monasterio proventus obvenit, non plus iuris, quam caeteri omnes eius Conventus Fratres, in eumdem censum Vita litium habet. Ergo usus istorum censuum communis est, eo pari modo, quo commune dominium asseritur. Ergo, proaut euique opus suerit, distribuendus. Iustitiae itaque & fidelitatis praevari eator evadit Praelatus, & sacrilenus voti violator, si has pecunia . quae revera communes sunt, impertitur soli Monacho reservanti ; quia illius intuitu census Monasterium ingreditur. Evinco illationem. Fur est, iaIatro Oeconomus, qui communia societatis bona aequaliter, & iuxta sociorum indigentiam non dividit. Praelatus est merus, putusque bonoruin
Monasterii oeconomus. Ereto &c. Si PrUatus redditus Monasterii tribuet, aut sex Fratribuq Baccalaureis, & Magistris, aut Iubilatiς tribueret, caeteris exclusis, immunis ne ab iniustitia & sacrilegio seret R Eodem om nino iure Monasterium potitur in census Religiosorum Uitalitios , ae in caeteros suos redditus. Ergo eadem administrationis lege devincitur Praelatus. Est ne Regio Professori in tota Casu istica, vel laxiori Theologia asylum aliquod, quo se recipiat 'IX. Ratiocinio presse excusso, alio ex latere ipsum urgeo. Quo reci-
317쪽
166 Defensio Decretorum Concilii Trid. M.
eunt illa verba r Syndicus seu Ceacrarius exigere eensus , actus ,ridisu exercere, ρο in Arca communi pecunias confundere debet y Eccur ossi ei alia iste has perferre molestias, Tribunalia subire, laicos ad census solutionem solicitare cogitur Quo hare omnia pertinent λ Ut ius omne Monasterio vindicet: pecunias vero Claustrali reservanti censum acquirat. Eequod nam dominii monitrum illud est, cujus fructu nunquam verus absoluat usque dominus fruitur Monasterium ob hoc sterile ius ossicialem instia tuere debet, ut Claustralium census exigat, quin aliquod verum emotu . mentum percipiat ' Subditus autem absque ullo labore, molestiave, colle ctia a Cellerario pecuniis fruitur' Oh lepidum, atque sestivum pauperta. ii; simulacrum i Quando laici prompte census pendunt, quis tum eosdem exigit , & in marsupium conjiciti Quotusquisque est Claustralis, qui conis ditiones, quibus census vi Ialitios coare at, exacte servet Colligat heine iterum velim, iuxta suam ipsam doctrinam, communiter plures Claustra Ies sacrilegat proprietatis labe tinctos esse, quod reapse, paucis exceptis,
praescriptas ab eo sermulas non exequantur.
Error gravit simus, qμο RR, M. fri docent, nullis lege , nullo solo, nullo pr.ecepto CDostrales astrictos esse ei. kaetae communitati , scd Iec Vlium absolute , praeelsis
quacumque circumsantia, licit m esse, iterum conoel.
Iitur . I. π π T eausam premus dirim m, quibusdam quaestiunculis veluti acutis ealearibus adversarios Magistros urgebo . Paupertatis Monasticae votum excipit ne suapte natur- ρος ullum, aut reiicit Si secundum, causa finita est. Si natura sua, & hypoibes quaque exclusa excipit , ridicularium votum est. Quandoquidem, si absolute peculium voto non adversatur, fit, ut nullum peculium etiam ingens, eidem voto repugnet. Quid ad haec Erumpat in medium Magister Vindex, ut parumper quiescat Magister Claustralis. Itaque Regius Professor in suis Vindiciis pag. II. pra satam illationem concedit, hac sola adjecta conditione, quod ingens marsupium pendeat a praelati nutu. Non ciuit cinquit Evangelicae perfra
318쪽
ctioni peralium ad honesum fuem servitum: Neque argo escit paupertati Religiosae idipsum ex licentia cinoditum; cum ea flante licentia Praepositi Regularis,
eidemque facta manis statione peculii, in PARI CAUSA D MONACHUS
LAICUS perfretioni addictus. Uterque Evangelicum Consilium tenebit, modo uterque adfectum a peculio dilhrahat. Magistri nostri Vindex, & CLυι- 'alis Fraterna concordia sibi constant in opinionum peregrinitate. Lai-eus addictus perfectioni ' Quidὶ omnes Christiani non sunt forsitan Evangelicae persectioni proprio statui congruae addicti λ Consilium Evangelicum uterque tenebit , si uterque adsedium a peculio distrahat ' Non est ergo praeceptum, sed consilium solum adst Γιm a pecuniis distractum ser-rest Haee ne publici Prosessoris Regii doctrinat Catholici docent, i inmoEvangelium ipsum, consilium esse dimittere, & vendere omnia, & pauperibus distribuerer quod consilium materia est paupertatis Monasticae voti . Praeceptum vero omnibus impositum, cor, animum , & affectuna a pecuniis immunem custodire. In PARI CAUSA sunt Laici, & Claustrales in pecuniarum retentione, dummodo accedat Praelati venia ρ Non plus ossicit peculium Monasticae paupertati Claustralium, ae obsit perfectioni communi Christianorum Haec commenta fabricanda illis erant, ut
vel aggredi possent Doctrinam inconcussam Disciplina Apostolico-Monasticae. Errorem hunc gravissimum non consutatione, sed detestatione solare- pellimus. Licentia Praelatorum , sublata vera necessitatis causa , velaomen merum sacrilegae proprietatis est.
II. Reponet Magister Visa Clauseralis, errorem sui Commilitonis enor-men esse, si peculia quaeque, secus si parva, permittantur. Cedo iterum. Voto paupertatis Monasticae praeciso ab omni hypothesi necessitatis, reis pugnat ne absolute peculium, an secus λ Abselute, inquis, non repugnat. Ergo vi illius voti seque mille, ac centum aurei permitti a praelato poterunt. Votum enim illud, quod absolute peculium non reiicit, aeque parvum admittit, ac magnum. At inquit, cum votum istud paupertatis si, pingue admittere peculium minime valet. Unde hoc colligis Non ex natura ipsius voti. Non ex aliquo praecepto vetante. Si quidem. RR. Magistri buccis concrepantibus vociferantur, neque vi voti, neque Vi Prae cepti astrictos Claustrales exactae communitati. Ex his ineluct.ibilibus postionibus f scribit P. Magister Uitae Claustralis pag. 3II. consecutio manife-sa suapte natura fluit i scilicet ex nulla praecepto, neque ex propria prUU
319쪽
163 Defensio Decretorum Concilii Trid. oec.
sone ad vitam communem iuxta Danielis eriterium exactam obserutos esse Claustrales. Hoc principium, nimirum, exactam rerum communitatempcculti expertem, nulla lege, nullo voto, nullo praecepto esse impositam Claustralibus, s ngulis sere paginis occasione data inculcant , propugnant ambo Mati stri nostri. Quem mnisestissimum errorem & supra refutavi, Et nunc & infra labefactabo. III. Nulla ergo iuxta RR. Magistros professo, nullum votum, nullum praeceptum exadlam communitatem peculii expertem praescribit λ Ergo Praelati ex arbitrio peculia impertiri valent, quacumque praecisa circumstantia. Quin illa d cnegare nequeunt, neque astringere subditos, ut a peculio abstineant. Quod enim nulla lege vetitum est, nulla ratione P lati denegare illud queunt. Si reponant, Praedatos vi voti non posse subditis concedere peculia, nisi ex rationabili, gravique urgente causa. Ergo, inquio ego, peculia aut vi voti, aut vi praecepti vetita sunt . Si iterum
opponant, talis naturae votum esse, ut nihil habeatur, nisi consentiente Practato e denuo recurrit argumentum, valeat ne Praelatus ex ingenio, &arbitrio. indiscrimitiatina omnibus subditis indulgere peculia e an huic, vel illi ob solam necessitatem . Si primum : tot erunt vora paupertatis M nasticae, quot sunt genia, humores, & phantasmata Superiorum i atque adeo chimaericum est votum Monasticum . Si secundum : ergo datur aut Votum, aut praeceptum vetans peculium . Si tandem replicant . Ideo non polle Practatos ex ingenio peculia concedere, quia Capitula Generalia velant hanc arbitrariam indulgentiam , in foveam semetipsos conitiaciunt . Nam uel Capitula Generalia vetant absolutam concessionem peculiorum ex arbitrio. Et nulla sunt : quia nec Capitula Generalia ex arbitrio valent vota subditorum augere, & severiora efficere : aut vetant, quia reapse peculia, sublata necessitate, voto, aut praecepto exactae com
munitatis aduersantur. Et hac in positione habeo, peculia aut vi voti, aut vi praecepti vetita esse. Si peculia absolute licita essent, nullaque lege vetita, cur Capitula Generalia ad breve tempus, in exigax quantitate , & pro re tantum determinata permitterent λ Cur vel ipsi Adversarii intra definita confinia peculia restringunt, &coarctant 8 Nonne heinc evidentissime paret, aut vi volt, aut vi praecepti prohibita peculia esse A quo sive voto, sue praecepto dispensare Pra lati valent, urgente dumtaxat. gravi necessitate, modo infra explicando . Gravissimus ergo est er-
320쪽
Ior illorum, qui negant, ullam reperiri legem, ullum praeceptum praescribens exactam communitatem, Peculiumque absolute vetans.
Duo alii gravi i errores cum universa Catholicorum do. ctrina pugnantes : Aster Magiseri Vindiciarum neganis gantis Claustrales promittere communitatem descriptam in Aulisur Aposiolorum : Alter Magistri Vitae Claustralis e gentii in Collagio Apostolorum peculiorum coria ruptelam obtinuisse. Mutuus Magisorum confictus illo. rum causam desimit, confodit.
nihilominus lubet iterum eos sub oculos ponere, tum ut magis pateat, quam infelix, salsa, & desperata si Adpersariorum causa, tum ut illos tandem suppoeniteat talia evulgasse II. Magister Vindex pag. 26. confitetur, communitatem descriptam ab Evangeli ita Luca cap. a. & 4. peculii cujusque suisse expertem . Commuis nitra Moesica, inquit Professor Regius, requirit. ni ex communi Ceia
Lirio pascantur, ex uno Vestario induantur Mouachi, omniaque bona quomodol bet ad eos pervenientia in rem comm renem redacta , tui necesse fuerint praebeantur, ira quidem eo ite, ut nec depositam tillum, em debitis cancellis rorimim, ure pecretium aliquod, quovis moderamine adhibiato, nec vita litius proventus, quolibet temperamento moderatus, indulgeatur.
Verbo dicam: ita semanda es Me bonorum communitas , fuat fuit olim Hierosolymis custodita, o a Fraue nostro propngnatur . III. Ergo: aut Magister Vindex non emisit pro sessionem secundum Regulam Augustini : aut praefatae communitati devinctus est. Si negat primum Τ Ergo fateatur polremum necessum est. Regula Augustini non aliam praescribit communitatem , quam quae in Actibus Apostolorum
scripta est. En illius verba: Non dicatis aliquid proprium, sed sint vo-ιis omnia communia, se enim legitis in ACTIBUS Apostolorum. Ergo aut Regius Professor non est Dominicanus professus Regulam Augustini: aut sicut Dominicanus, prasatae Apostolico-Monasticae communitati subjectu est.