장음표시 사용
301쪽
2so Defensio Decietorum cincilii Triae M.
prohibetque peculium, ut nulla sit excogitabilis clausula , phrasis, vel expressio in hune finem necessaria, quam Summi Pontifices non adhi. huerint, ut sequenti capite demonstrabo. Postremum, ne temporia de cursu aut flentium Romanae Sedis , aut consuetudo contraria allegaria quoquam posset, descriptum formularium subscribendum instituit sti. gulis bienniis. VI. Quaeret fortasse quispiam , eur in FORMULARIO iuretur exactam
rerum communitatem in Coenobiis pro Novitiaribus destinatis vigere, emerarumque legum observantiam Τ Respondeo: ut nemo unquam contrariae consuetudinis larva sese excusare queat. Quamquam enim omnes Claustrales eodem sacro vinculo exactae communitati adstricti sunt, tamen conis tingere in pluribus Coenobiis potest, ut abusus, & corruptelae peculi rum , & relaxationis serpant. Qua in hypothesi , Novitii in ejusmodi Coenobiis Religionem profitentes, consuetudinis praetextum opponendi amsam haberent. Ut ergo omnis excusationis praetextus Omnino praecidatur in formularis exprimunt Coenobia, in quibus iuvenes omnes professionem emittunt.
VII. Hoc solentne iuramentum exhiberi coeptum est ab anno I 696. In eiusmodi Coenobiis omnes sere, qui nunc vitam agunt, Regulares paucis senioribus exceptis, Vota sua Deo nuncuparunt. Qua ergo via si se ab exactae communitatis obligatione abso leunt Numquid Sacrum Iusiurandum servandae communitatis illo dumtaxat Diabolus anno obli- sat / Non puto , quemquam repertum iri , qui delirare tam aperte velit . Novitii omnes integro illo anno , quo Religionis profitendae tyrocinium ponunt, reapse ieiunia, silentia , ab itinentiam , caeterasqueauiteritates iuxta cujusque Religionis praescriptum, ac tandem exactam rerum communitatem servant, quolibet privato peculio pulso . Si hoe negant, sacrilegum ergo periurium, non iur mentum exhibere Saerae Congregationi asserant necesse est. Sςd numquid a iuramenti uinculo solverentur propterea quod illud M. δ ς0xt Si autem adfirmant, ut ad firmare tenentur, tum quaero. Cu vitu hoc tyrocimi anno adamus sim obser Vantiam Regul rem, di δ' kni r perfectam rerum communita
tem exequuntur Nam hoς RRU, nulla est istius observantiae Reguli mi, oblinitio, nullum p Vrixi δ' l. 4ςhi tum quoniam nondum professio nem Monasti exin ediderunῖ NM qWid postquam solemni professione Mona-
302쪽
stica consecrati sunt, a Monauica observantia liberi evadunt Nullii:
Novitiatus tempore pecuniae usus : Omnia bona communia. Elapso vom tyrocinio , & solemni paupertatis voto ad FORMULARII & lenii Ecclesiasticae, propriaeque Regulae praescriptum, Deo sacro ritu in faciem Ecclesiae nuncupato; tunc ne & pecunias tractare , & peculia privata in futuros usus conservare, & lineis indusiis uti, & caeteras leges ne gligere professi iuvenes incipiunt Nonne illi & Dei irrisoret, & o
nium legum contemptores haberenturi Quis adeo insaniat, ut dicat, Ecclesiam Sacrum Iusiurandum servandae communitatis exigere , antequam quis se servaturum paupertatem spondeat : secus vero postquam solemne paupertatis votum Deo nuncupatum est: VIII. Quo ergo sese recipiunt Adversarii cem communitatis ca villari nequeunt. Nam Constitutio Clementis VIII. ad cuius tenorem iuramentum exhibetur, adeo perspicue communitatem servandam exsucat, ut nullo confugere modo valeant ad consuetas voces , seu nugas communitatis persectae, & imperfectae. Nam nesta unquam disputatiosuit nec ante, nec post Tridentinum, quod ad aliquam communitatem dominii, ut vocant, tenuiciatur Regulares. Quare, ut quamlibet cavi landi ansam Pontifices Summi eriperent, declararunt, explicaruntque , ad eam communitatem Regulares sese vi propriae professionis obstringcre, quae bona omnia, census vitali tios , pecunias praedicatione , Iectione, labore, & qualibet alia excogitabili industria partas, in communeqomnium Fratrum usus conseri, ut in laudato iuramenti FORMULARIO conceptis verbis exprimitur. Idcirco non semel, & bis, sed terque, quate que Summus Pontifex Innocentius in suis Decretis, non quamcumque, sed EXACTAM com nitatem ad praescriptum Constitutionis Clementis VIII. servandam praecipit. Nullum ergo in aeuuivoca communitatis voce perfugium : Nulla super gravitate obligationis latebra. Nam Comcilium , & Pontifices vel bis utuntur jubcn ι, praecipiendi , sub culpa
Pana, quae omnium Doc orum consensu severum praeceptum produnt, g Vcmque inducunt obligationem. Si Iupererogatoria esset communitas
illa, tot ne pro illius observatione edidissent Decreta & Concilium Tridentinum. & Concilia Provincialia, & Pontifices Summi λ Exigeret ne Romana Sedes tanta severitate solemne iuramentum servandi quampiam Oaeremoniam supererogatoriami Poliremum FACTUM FORMULARII,
303쪽
rsa Defensio Decretorum Concilis Try cte.
& IURAMENTI negare nequeunt , nisi Romam existere infietati
IX. Quae eum ita se habeant, quo ausu duo volumina typis edita emi, tuntur in lucem, in quibus palam docetur, nullam Concilia, nullam pontifices servandae perfectae, seu exactae communitatis legem rogasse, sed commendasse tantum Haec publice docere non reformidant eruditi Adversarii, qui in Coenobiis jurata communitatis professionem Monasticam Deo nuncuparunt solemni ritu Praetereo plures illationes , quae hae inc derivare possem, ut illorum sensui parcam . Edisserant interim, utrum in Universa Christiana Theologia occurrat aliqua vel laxissima opinio, quae tot Pontificiis Constitu tonibus profligata sit, ae est haec de peculio Monastico sententia λ Edifferant, num ex universo jure Pontificio, seu Canonico vel unicam Constitutionem allegare valeant, quaesi.e PROBABILIS MUM, quem ipsi execrantur, sue quamlibet aliam
laxissimam opinionem tanta evidentia reprobet , quanta perspicuitate sum Concilium Tridentinum, tum Clemens VIII. & eaeteri Successo res Pontifiees diris devovent peculium Monasti eum Edisserant, quibus blanditiis exciperent Probabilistam quempiam, qui opinionem tanta argumentorum eiscacitate convulsam. , atque contritam propustiaret λX. Quidam tam aperte insanire minime erubuerunt, ut dicerent, Romanam sedem ubique exigere Sacrum Iustarandum servandae a Resularibus exactae communitatis eu usque me ulli vacuae . Interim illam optime scire, iuramentum istud minime servari, atque adeo immunes ab ejusdem observantia Regulares esse. Nihil hoc commento dementius excogitari potuit. Novit Deus a paucis legem suam servandam . Ergo ne liberi ab ejusdem obligatione homines λ Ne Romanae Eeelesiae silentio, aut tolerantia sese excusare transgressores unquam possint, Summi Pontifices insinuerunt sermulis tuis iurandi observantiam exactae communitatis, omni peculio pulso. Plurimi non observant hoc iuramentum. Ergo non obligat Multitudine ergo. clamant Patres omnes , mendacium defenditur Seiunt Ponti fiees, plures in QV dr gesima a carnibus non abstinere, & ieiunium non servare. Antiqv t ne propterea est lex u dragesimae. Non ignorant LegislatoreS Omnes bonum in pauciori-hus reperiri. Quid, quod ipsi met legi latores leges a se conditas nen
304쪽
raro violant. Propterea ne vim obligandi leges amittunt ρ Tolerant Pontifices quod impedire nequeunt. Tolerant permissime , inquiunt Theol gi omnes, secus approbative. Quid quaeso amplius praestare Ecclesia de
buit, ut peculia exterminaret' Anne omnes refragatores ad earce
res , ad patibulum damnare t At sciant oppositores, duo esse criminum genera. Alterum Societati infestum: & istud suppliciis puniunt Legislatores, Deo se iubente. Alterum quod solos assicit violatores , &istud in altera vita puniendum permittunt. Ne multa . Solemne iuramen istum servandae communitatis exigit a Regularibus Romana Sedes. Hoc iuramentum reapse exhibent singulis bienniis aut trienniis Regulares. Alterutrum ergo fateantur oportet Adversarii : Αut Romanam Sedem eon. sentire in continuata periuria r aut data iuramenta sancte servanda vellea iuratoribus. Impium primum . Ergo verum postremum . Urgeo iterum. Romana Sedes absolute posset nullo negotio praelatum iuramentum suia pendere. Non suspendit, quamvis non ignoret multos transgressiores. Er. go aut imprudentiae, crudelitatis, & injustitie arguenda Romana Sedes :aut summae necessitatis eonfitendum juramentum' Verum, ne in posterum hiscere queant, ad sequens caput illos voco.
R R. δ Iagis ri Vindex, & Chi usir alis aut negare debent Ecclesiam posse praecipere Vitam communem peculii ex. pertem : aut fa Ieri coguntur Hum rcapse praecepisse ,
I. Enegabunt ne R R. Magistri Eeelesiae RomanoMatholicae saeuitatem praecipiendi exactam rerum communitatem. dirisque privata Claustralium peeulia devovendi ' Absit . Fateantur ergo id Eccleissam praestitisse. Quandoquidem nullae concipi clausulae , nullae phrases, formulae nullae valent, quibus rerum communitas praecipiatur, peculiumque vetetur, illis elausulis sermulisque severiores lueulentioresque, quibus hactenus usa Melesia est, in praefata rerum communitate praecipiem da, peculioque vetando Paucis perstringam quas in hoc adhibuit negotio Ecclesia elausulas . Post RR. Magistros provocabo , ut clausulam illam
305쪽
rs Defensis Decretorum Concilii Trid. oro.
illam designent necessariam ad hoc ferendum praeceptum, quae omissa ab Eedlesia sit . Eam si ostenderint , ab illis victoria stabit e sin minus , eorum, quae scripserunt, suavissimam Palinodiam cantillare cogentur. Ad id ergo, quod instat. II. Sanctissimi Ecclesiae Patres, & Patriarchae suarum Regularum voce clamant omnes: Non dicatis aliquid proprium , sed sint vibis omnia communia, ut legitis in Actibus Apostolorum a. q. Post exactam, di turnamque praecepti gravissimi observationem , laxata Disciplina , peculiorum corruptela alicubi obtinuit . In tantum abusum continuo Ecclesia exaltavit vocem suam Conciliorum Generalium Canonibus . In Lateranensi III. Monachi naquaquam permittantur habere peculium . Eludere hoe Decretum pertentabant Monachi Abbatum permissu . Iccirco cauillationem damnavit Lateranense Concilium IV. Me aesiti mei Abbas , quia super habendo proprio possit cum aliquo dispensare. Hac voce propria abutebantur peculii Fautores. Tridentinum Concilium sutelas , cavillationes, effugia, tergiversationes omnes abstulit . Primum omnium ex diae communitatis legem novo gravissimo praecepto munit , firmatque . Sess. 23: e. I. Sanct r Synodus ... hoe decreto P R AECI P IT, ut om-nss Regulares tam tari, quam mulieres , ad Regula, quam professi Dut, prcscriptum , vitam insituant oe componant . . . nee non au COMMUNEM VITAM, victum, o vesitum, conservanda, pertinentia fideliter ob servent. Hoc tirato sundamento, quod basti totius Regularas Disciplime est, ad funditus extirpanda peculia sub quovis velamine contecta gradum facit. Nemini Regularium tam virorum , quam mulierum liceat bona immobilia vel mobilia cuiuscumque qualitatis fuerint, etiam quois modo ab eis σcquisita, tanquam propria, aut etiam nomine Comentus possidere, vel tonere , sed ea statim Superiori trodantur, Comentuique incorporentar. Singula verba, inquiunt Fagnanus, & Eminentissimus Cardinalis Petra , sunt perPendenda. Tria prohibet . Primum repetit verba Regularum MonMehalium: Non Hestis aliquid proprιiam, veram dominii proprietatem se. vere inhibendo . Post possessionem honorum vetat Posidere . At quia hoc verbum cavillari poterant . addit Tenere , seu prohibet non solum proprietatem dominii , aut possessionem honorum, vel usum iuris, sed nudam detentionem, seu usu vi facti, usum inquam facti, non rerum , quae de communi conseruntur, quin expresse iubet talem usum de communi
306쪽
muni concedendum , sed Uum facti peculii separati a bonorum commmnione. misso us qualitatis sive parVi, sive magni pretii. Etiam quo cis modo aequista sive praedicatione, sive lectione, sive parentum dona
tione. πιι etiam nomιne Comentus, id est dependenter , seu ex venia Prae latorum e seu in Arca Conventus separatim in loculis servanda . Sed Conismui incorporentur. Quid sonat hoc verbum incorporari confundi , immisceri cum communi Patrimonio Conventus . Hoc negabant aliqui somniantes satis esse ad hanc incorporationem, Praelatorum animo me nateque acceptari haec privata Fratrum bona In Conventus dominium . Quod inane commentum repulit Clemens VIII. addendo: Cum caeteris Conventus bonis, rediri ι, pecuniis, ατ proventibus CONFUNDANTUR, quo communis inde visitus, σ vestissu omnibus suppeditara possit. Hoe M. tum Decretum omnes excogitabiles cavillationes, quibus calamistrari peculia solent, penitus labefactat. Et tamen Concilium adhue urgentius, severiusque sanctionem suam instaurat , confirmat , declarat. Regulares ram Praelatos, quam subditos lege ligavit. In Superiores insuper mandata sua recta dirigit e Nec deinceps liceat bona flabilιa alicui Regulari concedere etiam ad usu ructum , υA USUM , adminissrationem , aut eommendam. His verbis adimitur Superioribus iacultas concedendi subditis census vitalitios, redditusque quoslibet sive ad usum fructum, sive in ad ministrationem, sive in commendam, sive ad USUM . Ut autem hune
consuetum adminii rationis praetextum validius Concilium auferret, addit: Adminifrationem autem bonorum, Mo seriorum, seu Conventuum ad SOLOS OPietates eo mdem ad nutum Superiorum amoebiles stertineas. Haec
dictio ad solas licι ales excludit ab administratione peculii omnes Regulares, qui publici non sint Mon alterii ossicialeS. Idque adeo verum est,
ut nemo sanae mentis oppositum asserere ausit.
III. Rejecta ergo remanent, N. labefactata omnia interpretamenta , quibus Antoninus Diana Studiosus Ianorum opinionum silesior, inquit Fa-gnanus Ioc. est. n. 8. contendebat cum aliis quibusdam Casu illis , peculium lieitum esse in administrationem, aut merum usum a Superiore conces.sum . Quae interpretatio omni ex parte ineptissima est , & eonceptissimis verbi et a Sacro Concilio improbata, atque convulsa. IV. Nibilominus Clemens VIII. laudata Concilii Decreta adhue novis lausulis expressit, munivitque. Uerbo incorporaetit adjec it, confundantur.
307쪽
et Defensio Decretorum Concilii Trid. oee.
Clausulam bona mobilia vel immobilia cujuscumque qualitatis, ct quisii modo acquisita declaravit, addendo pecuniam , proventur, census , eleemosF-nus sitis ex Contionibus, sive ex lectionibus, σμt pro Missu , tam in propria Ecclesia, quam ubicumque celebrandis, aliose ipsorum justo labore, o quo eumque nomine aequisita, etiams subsia consanguineorum , aut piorum lar gitiorus, legata, aut donationes fuerint. Alteram potissimam Clausulam Me Deinceps eri. tanta evidentissima severitate declaravit, nullo modo licutum esse ex licentia Superiorum peculii usum , ut nemo sana praeditus mente dubitare amplius possit. Nulla quorumque Superiorum Dispensatio: nulla Licentia quantum ad bona immobilia , vel mobilia Fratres excusare
possit, quominus culpae, poena ab eiusdem Concilii Decretis imposita, σψs facto incurrenda ob ais sim, etiam si Superiores asymerent , hujusmaiadi pensationes aut licentιas concedere posse. QUIBUS IN EA RE FIDEM MINIME ADHIBERI VOLUMUS. Porro ne vocum diversitate velare in posterum proprium seu peculium possent, prohibetur illud concedi sive in administrationem, sive ad usum, aut etiam DEPOSITI aut CinSTODIAE nomine . Ultima denique Tridentini Decreti particula prae ei pit Superioribus, ut de communi subditis provideant . Mobilium veroi sum ita Superiores permittant , ut eorum supellex satui paupertatis, quam professi sunt, conveniat , nihilque superfluι e . Clemens hoc pacto eam
exprimit: Fratrum Vestrus, o supellex cellarum ex communi pecunia comis paretur , o omnino uniformis si Fratrum, quorumcumque Supersorum,
flatuique paupertatis, quam profess sunt, conveniat . Nihil etiam quod sit
necessarium alicui denegetur. U. Etiamne amplius expectandum' & tamen majora adhue proferam , poenas nempe ultimas in transgressores inflictas, nedum constitutas. Sterilitatis anathema in illos Claustrales contorsit Ecclesia, qui praefatam Communitatem peculii expertem servare neglexerunt. Istius tremendat suspensionis recipiendi Novitios, nos ipsi testes sumus. Ut huic se subducerent Claustrales ultimo interdicto , supplices porrexerunt preces . Illas admisit Clementissima Mater Ecclesia, hae conditione adjecta, ut in iisdem Conventibus, in quibus recipiendi sunt iuvenes, saluam omnimodam obfer n-tiam Regulae, Consitutionum cuiuscumque Oriunis, o Decretorum Aposeolico- rum, praecipue vero EXACTAE VITAE COMMUNIS . Posquam viro
308쪽
Dissertatio Secunda. 157 sinu flabilitam fuisse . . . IURE IURANDO FIRMATO TESTIMO
NIO eonfiterit, tune Sanctitas sua suted clam licentiam, quam haesetius di. Rulis, Novitios ibi recipiendi benigne comedet. VI. Missis plurimis Sacrae Congregationis per Disciplina R pulari De cretit, quibus luce meridiana clarius peculia quaeque vetita declarantur, ex his, quae hactenus dicta sunt, hanc clicio argumentationem . Nulli est excogitabilis praecipiendi exactam communitatem, vctandique peculium foramula, phrasis, dictio, aut clausula severior, clarior, efficaciorque illis, quaa Ecclesia hactenus adhibuit tum in Conciliis Oecumenicis, tum in Decretis pontificiis, in quibus reapse communitatem praecipit, peculiumque vetat. Nec poenae, aut supplicia in transgressores constituta reperiri severiora queunt. Ergo alterutrum fateri coguntur Adversarii: Aut Ecesesiam destitutam potesta se esse praecipiendi exactam rerum communitatem, vetandique peculii e aut confiteri & illam reapse praecepisse, & iii ad vetasse . Si primam propositionem in discrimen vocant, provoco illos, ut illam designente sticaciorem, expressioremque clausulam, quam adhibere Ecclesia debuis,
set, ut communitatem imponeret, inhiberetque peculium. Clarius adhue rem expono. Hypothesis loco constituamus, Ecclesiam reapse velle & communitatem exactam praecipere, & peculium prohibere. Respondeant RR. Magisti, quae dictiones, quae verba, quae sermulae usurpandae Ecclesiae Bis rent, ut hanc legem nulli cavillationi obnoxiam conderet Quas illa ne glexit earum, quae necessariae Hrenti Convenit penes omnes Canon istas,& Theologos, neminem posse refragari Decretis Conciliorum Generalium ,& Summorum Pontificum , nisi ostendatur praefata Decreta non praecipere , aut vetare id, de quo quaestio occurrit. Convenit itidem penes omnes
Doctores, Decreta & leges tum sub gravi culpa obligare, quando in lege
haec tria occurrunt. Primum: verba Praecipio, iubeo m. Et haec reperiuntur in Decreto Trident. Necessi,m esse censuit Praecipere , proΝt hoc Detreio Praeeipit m. & cap. 22. Et quia Sancta Synodus desuerat O e. Pri-eipit omnιlus m. Clemens VIII. Paulus V. & caeteri Pontifices verbo praecipio utuntur. Secundum : materiae graiisas . Haec porro natura sua se prodit, illamqae Concilium declarat. Non ignorat S. Synodus, quantum evmonasteriis bene iustitutis O . in Ecclesa Dei splendoris oee. Tertium: Panae consitutae in transgressores . Hae autem in Tridentino sunt privationes vocis activae , & passivae . Severissimae & tremendae poenae a Cle- Tomo I. Κ k mente
309쪽
a 38 Desensio Decretorum Concilii Trid. M.
mente VIII. & ab aliis Pontificibus potissimum ab Innocentio XII. lacie
interdictae recipiendi iuvenes ad profitendam Religionem, nimirum extiti elio, & abolitio Religionum, quae partu mortis aequi Jet, inquit Archie piscopus Rami reet, quaeque nunquam imponitur a legislatore, nisi quando obligat graviter in conscientia. Ergo omnibus Doctoribus coniam tenathus, luce meridiana clarius patet, Ecclesam severissimo praecepto imponere Regularibus exactam rerum communitatem . Ergo erronea est AG versariorum opinio, omnibus Theologis & Canonistis contraria, qua ore rotundo negant latum ab Ecclesia praeceptum exaria communitatis . Et quo niam haec falsitIima doti rina unica basis eth, & fundiamentum omnium laxitatum, quibus eorum libri scatent, iuvat iterum eos ad incitas redigere. Edicant itaque nobis, quae clausula, quae sermula deest Tridentinis,& Pontificiis Decretis, ex eis, quae requirerentur ad praecipiendam communitatem, peculiumque vetandum Velirum eit respondere . Si Concilium, & Pontifices hac loquendi formula uterenture Praecipimus, ut Regulares comm*uitatem , non quamcumque , sed exatam fement, eam nimirum , in qua vicὶus omnis ab uno cellario, o vecti ius non in pecunia, sed in specie, iuxta cuiusque indigentiam, ab uno υesiario miniseretur : In qua omnes, o singuli Fratres quascumque pecunias sitis Delione, sive praedicatione, sive quacumque alia tndustria partas, item census vitalitios confundant ctim caete-s Monasterii redditibus, ut inde omnibus, prout cuique opu fuerit, provideatur. Prohibemus Superioribus omnibus, ne stibuitis licentiam
impertiantur retineudi qui Quam bonorum, pecuniarumque sive titulo admisnistrationis, sive ad usum, sis titulo depositi , aut custodiae ; fab privatisne vocis alii , passivae, alii que poenis proprietariis debitis . VII. Quid ad haec RR. Magistri Si hoc pacto loquerentur Pontifices & Concilia, praeciperent ne vitam communem peeulii cuiusque expertem y Quid reponunt Negant Ergo non occurrunt in universo id iamate latino formulae, phrasesque, quibus tale concipi praeceptum valeat
Si aiunt. Ergo peculia damnata sunt , & exam communitas sub praecepto imposita . Nam reapse omnes recensitas signatas numero praecedenti formulas, immo & severiores , clarioresque adhibent Concilium ,& Pontifices. Designent quae desit λ Edicant, quam ipsi exigerent pr plenissit no serendo mandato λ Si vel unam obiicere sermulam valent ad praeceptum sciendum necessariam, & quam Concilia & Pontifices, aut
310쪽
aut voee non adhibuerint, herbam illis porrigere velim, fascesque submittere. Quid reponunt Quo se recipiuntὶ Ad Navarrum, ad Dia nam , ad Murgam , aliosque nonnullos laxiores Moralistas At istimet ipsi , licet in pluribus turpiter erraverint , ut Fagnanus , & Eminentissimus Cardinalis Petra advertunt, absolute tamen praeceptum non ne .gant i sed peculium defendunt ut licitum dumtaxat , necessitate , &justa causa urgente. Praeterquam quod, nonne ipsi sunt in Sacra The logia laureati Magistri, Scripturarum interpretes, Pro staresque Publi ei Illis ergo interpretanda Decreta Conciliorum, & Pontificum sunt . Ab illis interpretationem iure poscimus. Illis incumbit onus ad severio. res critices leges revocandi, quam nos dedimus interpretationem: illam ventilent: illam cribrent . Muti hae enus fuerunt super Decretorum imterpretatione . Si dolent turpis erroris insimulari interpretamenta Na-varri, Dianae, aliorumque Calaitarum, illorum et ostendere, interpretationem non esse evidentissime falsam. Et tamen Authores illi praeceptum non negant, sicut Adversarii illud rotunde rejiciunt , de quo in Da. Cum itaque haec ita se habeant, quid illis agendum i Alterutrum sane. Aut negandum Concilia Oecumenica, & Pontifices Summos posse peculia vetare . Aut confitendum illa prohibuisse . Si primum asserunt: poenas luent. Si secundum: crumenas projiciant, & ea, quae scri-Pserunt, retractent. Si utrumque negant: ad legem Aristotelieam Ii amadversus eos, qui prima scientiarum principia negant, illos remittimus.
CAPUT XV LAlia sunt peculia, quae bodie obtinent apud Claus rates :alia quae defenduntur a RR. Magis ris . Tam illa , quam haec chimaericum efficiunt Paupertatis Monasicae
I. Ollapsa Mendieantium Disciplina sub finem seculi quart idecimi,
peculiorum pestis, corporum lue teterrima grassante, Coenobix invasit, ut testantur Historici omnes , quos supra dedimus. Et quoniam alicubi penitus auferri corruptela haud potuit, aggeres tamen adiecti fuere, ne latius manaret. Limites isti sunt, exigua peculii quantitas , lem