장음표시 사용
321쪽
aro Defensis Decretorum Concilii Triaecte.
est. Haec communitas, ipso fatente, execratur quodlibet sive peculium, sive depositum quocumque excogitabili cavillo obtectum . Ergo ineptae sunt Vindiciae ipsius. IV. Quid ad haec reponit R. Magister Vit .e Claustralis 3 Approbat ne Magi siti istius commilitonis sui doctrinam ' Apage nugas rei pondet :apage commentum ' Quid ' Ille in suis Nunciis litterariis haee Magi stri sui responsa probavit his verbis : Torto che le rilpose dia P. M.
fetoli non feno. Porro haec, quam retuli ex eo, doctrina , unica est Vindiciarum basis. Reponet forsitan se in illo folio, ut veram recognovisse doctrinim Prosellaris Neapolitant i caeterum in opere Visa Claustralis, ubi ab ovo controversiam versat, illam improbare ut salissam e atque ut primordiale fundamentum conitituere suae Claustratitatis communitatem descriptam a Luca in Actibus a. oe 4. non fuisse, ne- qite perfectam, neque persectissimam, sed suo peculio gravidam atque turgentem. Sic enim tertium , aut quartum scribit osseu. V. cap. I. pag. 363. Primis Christi Fidelibus, qui nempe Hierosobmae ad Petri A.
postiurum Principis praedicationem conversi fuerant, quique ut in Actibus Apostilaram Iegimus, propria feceram ιοmmunia . inducitim Ddse, ut PrCULIUM halerent, ex iis, quae inιtιο huius II. Partis dicta sunt , Iacia is dignoscitur. V. Hie Magistri Vitae Claustralis error longe gravior est errore Magustri prindicis. Siquidem enormem maculam assingit Sanctissimo illi Colulegio, a quo, ut cum Patribus omnibus docet Angelicus , Disciplina Monachalis sua arcessivit primordia. Nemo adhuc Catholicorum, quin
nec Haereticorum, tam immane commentum, an delirium dixerim, excogitavit. Patres & Theologi omnes testantur, persectissimam in Sacro illo coetu resplenduisse evangelicae paupertatis , exactissimaeque communitatis imaginem. Nemo unus hactenus se deliravit, ut peculii privati corruptelam ibi obtinuisse effutierit. Omnes autem, qui credebant, simul erant, er omnia habcbant communia , inquit S. Ioannes Chrysostomus ιοm. 7. m c. 7. Aci. Apos. Omnes dicit. Non ille habebat , ille secus. me Angelica Respublica erat, quod nihil diceretur proprium . Hine ratadia malorum excisa es. Non erat frigidum illud meum, o tuum ; sed exultatio immensa erat. Basilius, Cyprianus, Hic ronymus, Augustinus,
Athanasius, Gregorius, Beda, D. Thomas Aquinas adfirmant, Sanctos
322쪽
Dissertatio Secunda. 27I Apostolos, & eum illis primos Christianos, Hierosolymis exactissimam
vovisse paupertatem seu communitatem , ut alibi Indicavimus . Ex mul. iis, quae transcribere in huc possem, unum afferam Dionysii Carthusiani textum, quo ambo Magistrorum errores convellantur . Inquit ergo de Refor. Clauser. m. 9. Chrsus Mati. 19. dixit: s vis persectus esse urn-de m. Quem in verbis sinsum intenderit Christus .... nec certius nec Ve'
rius scire valemus, nisi ex verbis oe fictis eorum, quos Spiritu Sancto ploni spmos Disse non dubitamus, videlicet Apostolorum , oe eorum, qui cum Apostolis conversati usuntur. Deinde re dictis o fictis Sanctifimorum Virorum o Patrum, qui Ordines insiluerunt, ut puta Hieroumi, A msiui, Basilis, Pacomii, Benedicti atque similium. UI. Audiant RR. Magistri quae sequuntur . Itaque quod Chrsi iurentis fuit in verbis praetactis persectam confidere paupertatem , OMNE PECULIUM excludentem, primo conflat ex eo, quod sicut in Actibus A. poseolorum defribitur : Mi se in die Pentecines Spiritu Sancto, o aliquot Millibus Iudaeorum ad Fidem contersis, statim universi illi Ecclesia primitivae Fideles, Vitam Communem ducere inci'--, VHGuom illorum
aliquid proprium possidebat, sed erant eis cuncta comm uia .... NEC QUISQUAM ILLORUM , cui adminifratio commissa non erat , PECU.LIUM habuit; sed omne pretium, quod pro rebus, quas vendidit , --pst , ante ApUAorum psit pedes, dividebaturque smulιs per eos, qMLhus Aposoli commfrunt admisis attonem illam, prout cuique necessarium fuis. VII. P. Augustinus Calmet in cap. 2. Act. Apost. vers. 43. Omnes ex
eodem sente, ea, quibus indigebant, accipere tenebantur . Aunona commuis nis r domicilia, communia r bona communia . Frigidum illud meum , ortium ex fancta illa communitate procul evulaverat. Et in cap. V. vers. I. Credunt autem Hieronym. August. Cyprian. Athanas. M. Concilium hoc, quo Fideles praedia sua vendebant eorum pretium ad Apostolos aferebant,
implicite fallem continuisse votum NIHIL sbimet reservandi , sd omnia
tu commune Fidelium conferendi.
VIII. Nolo diutius confutare errorem , quem tum Catholici , tum Haeretici execrantur. Τremenda Dei iustitia permissum existimo, ut in hos turpissimos gravisque scandali plenos errores prolabantur illi, qui Christi, & Apostolorum paupertatem , communitatemque , non opςrς
323쪽
2 71 Defenso Decretorum Concilii Trid. G.
modo , verum etiam typis editis libris, de medio tollere infelici eoni.
Consuetum illud POTEST Praelatus revocare peculii uis sum, quem numquam revocat : jactata illa sus itorum animi promptitudo dimittendi seculium , quod numquam dimittitur , ludicrum c bimaericumque e iunt solemne Paupertatis votum. Scripturae, Patres , Theologi , ct communis omnium hominum sensus id evidenter
confirmant.1. D otestas hale Praelatorum revocandi peculii usum , omniaque in rema, communem redigendi, aut erumpere in actum tenetur , aut se-eus λ Si primum. Ergo Praelati gravissime peccant, propterea quod proprio defiaris, o io meo urant L severissimamque sui Ministerii legem implere omittant. Si secundum. Futilis e Try ει iuutiis est iactata potestas . Quod clarius expono. Aut praelati aliqua lege, vel praecepto astricti sunt peculiorum usum revocare , exactamque invehere communitatem : aut
nulla lege, nulloque praecepto ad id urgentur. Si lege & praecepto soluti sint, illorum potestas mera capacitas physica est, & otiosa , cui subditi parere minime astricti sunt. Si in iis omnibus, in quae Praelati imperandi capacitatem, facultatemve habent , obedientiam praestare subditi deberent, quae non consequerentur monstra' Possint praelati iubere , si ea pa-'eitatem spectemus, ut subditi continue iejunent, ut nudis pedibus incedant, ut a litterarum studio abstineant . Et quid non possunt ρ obsequi ne subditi illis debent Quis asseruerit λ In iis ergo praestanda illis obedientia est, quae leges, & Constitutiones Religionis propriae spectant . Evidens itaque, quod illud prodigiosum, o adeo lassiatum POTEST Praelatus revocare peculium, & communitatem exactam invehere, non sit mera arbitraria capacitas, & potestas, qua ex ingenio possit peculium revocare, eo pacto , quo potest iubere vel prohibere quae nulla lege , aut Constitutione praescribuntur. Quid itaque y Potestas est severis linaa lege gravata prodeundi in actum, nisi scandala, & maiora mala impediant i
324쪽
diant. Neque evadendi rima patet. Si enim haec potestas, nulla lege , nullo prveepto revocandi peculium ligatur, sutilis, ludicra, iocosa est, eique parere subditi minime astringuntur , ut dictum est. Si lege &praeeepto devincitur : ergo criminum plena, si quoad fieri potest, te
apse non revocat peculia, non invehit exactam rerum communitatem. II. Propositionem natura sua luculentissimam Patres Theologi, atque .hi ipsi benigniores Probabilistae unanimi assensione confirmant, ut in s a patebit. Certum mihi est sinquit piissimus Abbas Servatius Latrueli iti Opt. Specul. ra. J esse in continuo peccato mortali res Praelatos, ethi, quantum possunt, sua Monasseris non reformam, quique ad vitam communem Religiosos suos, quantum possunt, non reducunt. III. Altera Propositio : quae subditorum promptitudinem parati ani. mi peeulii dimittendi ad Praelatorum nutum primam firmat, uni versam, que causam in pleno collocat lumine. Sacrilegae proprietatis labe insectum Me ullum est, nisi parati subditi snt, illud, iubente Praelato, dinuittere. Admittunt ne RR. Magistri hanc propositionem ' Quam maxime. Immo sub hae animi promptitudine licitum peculiorum usum defendunt. Ipsa voti paupertati et Mciri autem natura talis est , ut nihil habeatur nisi ex venia Praelati, neque retineatur nisi usque dum Praelatus velit. Uerum ne hoc habet Uerissimum. Ad rem ergo. Quid est hoc animi propositum Respondet D. Thomas a. 2. q. 88. a. I. in r. Propo mae' actus voluntatis deliberatae. Voluntas deliberata, ne fucata sit, J: ludens, quid requirit Respondet idem S. Thomas I. a. g. 2o. a. q. Non est perfecta voluntas, ns D talis , que opportunitate data, ope tur. Opportunitas dimittendi peculium adest: Ergo fim est voluntat . Sineera iactatur voluntas dimittendi peculium , & munquam peculium istud excutitur Τ Non voluntas haec, sed voluntatis monstrum, , clamat Augustinus lib. g. Onses. cap. 9. Unde hoc monsrum P Imperat animus, ut velit , o non fit quod imperat ρ Non ergo ex toto imperat . Nam in tantum imperat, in quantum vult. Et in tantiim non fit qaod imperat, in quantum non vult. Si haec animi promptitudo vera esset, iam non esset , resumit acutissime de more Augustinus. Qui a s vera nisi set, in opus prorupisset, atque adeo cessasset, partu in lucem dato . Nam si plena esset, nec imperaret, tit esset, quia ram esset. Foeminarum, quae non vento, sed laetu gravidae sunt, emisso puero, Graviditas evane- Tomo I. M m
325쪽
Σ Defensio Decretorum Concilii Trid. Oe.
stit. Claustrales plures perpetuo gravidi peculio sunt , quin umqtiam d. lud exeutiant . Quid heine infert Augustinus cap. Io. Pereant a Dei. tua Deus, sicut pereunt vaniloqui, mentis seductores. Nonne Christuc ipse toties detestatus est in Iudaico populo hanc subdolam voluntatem o peribus sterilem Populus his labiis me honorat , cor autem eorum longe
IU. Clamant in libris Patres & Theologi omnes vel laxioris Ethicet iclamant e Suggestu Sancti Dei Verbi Concionatores , futilem esse poeni. tendi voluntatem , quae poenitentiae opera numquam parit. Ludicrum eia se propositum abstinendi a stagitiis, dimittendi occasionem , sanctamque vivendi formam suscipiendi, si interim & in occasione morantur pecca. , ' tores, & in flagitiorum coeno pers stunt , & meliores mores numquam proserunt. Clamant, hoc, quod iactant propositum, fructibus dellitutum diabolicum esse praestigium, quod omnes damnati ostentabant , dum vi
tam agerent, & quod omnes vel obfirmati peccatores se habere mentiuntur. Luculentum ergo est, Patres , Theologos , & universae Reipublieae Rationalis consensum deridere, sibilare, execrarique hoc, quod ostentant RR. Magistri propositum dimittendi peculia , quae reapse ad ultimum usque vitae intervallum retinentur. V. Theologorum omnium voce voluntas quidquam peragendi commentitia & chimaerica dicitur, quando urgente praecepto , aut voto , non sese exerit in opus praeceptum . Mandatum invehendae communitatis , peculiique proiiciendi urget, instat. Illud imponunt Regulae Prosemionisve 1 irae . Illud inculcat Ecesesia tum Conciliorum Decretis , tum Ponti Leum Constitutionibus. Voluntas vestra a tot saeculis non erupit in actum, peculium non abegit, communitatem non suscepit. Ergo omnium The logorum consensu vestra haec animi promptitudo, vestra haec resignatio fictilia, ludicra , iocosa chimerica est. VI. Peculia non dimittimus, quia Praelati non urgent, non iubent illa dimitti. Ita ne vero ρ Ergo Praelati, hoc admisso responso, sunt proprii Ministerii praevaricatores, sacri legum depositi proditores , atque solemnis pro sessionis temeratores, propterea quod munus suum non obeunt . Quid ad haec Praelati reponunt ρ Nos , inquiunt , peculia subditis non auserimus, exactam rerum communitatem non introducimus, quoniam subditorum timemus scandalum, repugnantiam, contumacemque rebellionem. Alte
326쪽
Alterutrum ergo fateantur oportet. Aut Praelatos in eontinuo versari periculo , & proprio deesse muneri r aut subditos obfirmatos esse in retentio ne peculii. Ab hoc nodo numquam se expedient , nisi crumenam proii
VII. Quae hactenus dicta sunt, sicile esset unanimi Theologorum voee firmare . Unum & alterum hic ad dueam . Celeberrimus D. Petrus a S. Audomaro lib. 2. Instit. Monast. cap. I 8. haec scribit . Sed dicent pecualiorum possessores, se pecuniis, vel aliis concessis vel datis non asset tamquam propriis, quin paratos esse omnia RESIGNARE Praelatis exigentibus , in quorum potesate omnia, qua penes se sunt, esse asserunt. In cujus musationem singulis annis exhibem schedulam continentem quacumque habent suo Uui deptitata . Verum splendide mentitur iniquitas Mi . me aena a mme to probare velim, eos taxatam pecuniam, re alia PROPRIETATII
sec/u hactenus possedisse, quod nolueνint Episcopis, σ Pralatis fias μι- νntibus pressi etiam per professonis re Regula sua obligationem, immo per
Concilii Gemralis Decreta cedere resignationi t quin immo totis ematibus repugnarunt. En quo modo umerum in Abbatis potesate omnia esse debere, CV parati sine illi exigenti omisia ν uere. Velamen est iniquitatis exhibita
illa schedula, ficta protesatio . Et proinde summa impudentia es e rum , qui hae ratione a proprietatis vitio Ie se defendum. Sepulcra foris
dealbata, intus autem plena ossibus mortuorum.
IX. Illustrissimus Franciscus Rami reet ex ordine Praedicatorum assum. pius Archiepiscppus B dusinus haec scribit j. I a. pag. 73. De Sussanistis voti paupertatis est nihil habere sne liceneia Praelati eum PRAEPA. RATIONE animi ad dimittendum omnia in Dis manibus . . . Modo inisquirimus exercitium illius animi preparati , seu habitus , in quo ranssit . Nonne unicum illius exereitium es actualis dimissis omnium in manibus Smperioris , ipse volente ρο insinuamet Certissime fame . Cur ergo illa quas habitualis animi praeparatio namquam VIDEBIT ACTUM SUUM ET EXERCITIUM Si enim gladius numquam ad secandum applicabitur, ra bigine corrodi necesse erit . . . Dimittantur ergo in manibus Superisrum , ut paupertas suum videat exercitium , O non sit quasi potentia ineducibilis in actum. Neque prudenter ereditur quod faede ore dieitur , re dissiciis eoiae
teneιur, nempe Fratres habere animum raeparatum ad dimittendas pecunias, oe alia bona, qua retinent de Sciperiorum licentia. Me enim ut plurimum
327쪽
rnor non est, quia experientia docet oppositum. Nam modo , Ο pluries G-ej lium, Summus Pontifex , atque alii Pralati praecipiant, o praeceperunt, diis mittere omnia in mandus Superiorum λ tamen dimittere , o obedire frinuunt, atque ressum . Et tot enusationes admittunt , quod Sole clarissapparet, non habere, nec habuisse animum praepararum ad dimittendum .. Nee sufficit ad paupertatem petere licentiam a Praelato retinendi pecunias. oe alia bona, quam nunquam negat, imo nec negare audet e s negaret , patim oriretur intestinum bellum , aut Ieditio, vel saltem re ius OBSTINAETUS ad Superiores. Quae omnia clare demonserant, praefata ore dici, sed cor.
X. Audi nune, Amice Lector, Magi strum Claus Iem pag. 333. haec seribentem. Rau mundi Ramireet testimonium punica fide depravatum fuisse ea hibet Author Vindisiarum. Laudatuς Ra mirea integra Dissertatione exagitat Nummicolas, illorumque futiles excusationes inter sabellas ridicularias amandat, ut ex recitato textu patet. Et nihilominus tantae frontis homines reperiuntur , quos minime pudeat pernegare , Archiepiscopum hunc diris devovere peculia Uerum de hoe ineredibili aula Magistri Ciau
solis plura insta dabimus rei is-ista 2
CAPUT XX LPeregrina rit Irina Authoris vitae Claustralis asserentis Praelatos Regularium non tuse de subditorum peculio disponere abstrue eorumrim assensu.
I. Λ Byssiis abyssum invocat. Error in errorem trudit . Sub latebra potestatis, qua revocare peculium Praelati Regularium valent , erimen occultatur proprietatis. Clauseratis Vitae Magister hane ipsam potestatem , quamvis inertem , & intra merae potentiae eancellos semper consistentem, adortus est, eamque penitus excussit, atque subditorum voluntati subjecit . Error hie omnium est monstrosissimus: quoniam vel ly sam paupertatis Monasticae umbram exterminat. Eius verba transcribenda sunt. Ut tanto errori laeum quaerat, sequentem textum Obtrudit a.
p. Dissert. VII. pag. 43s. Deposta fideliter custodiantur , ut mhit Gipsu accipiatur Ae licentia deponentis. Textus iste editus est in Capitulo
328쪽
Bononiensi anno 2244. Pro custodia Pecuniarum, quae ab extraneis quan doque deponehantur penes Fratres securitui. gratia , ut invictis argumentis ostendit Plantamura Us r. a. contra quem sic insurgit Cliti stralis noster citata Pag. 433. D EA quonam sente, rogo te, hane hau si sisti Theologiam, ut Superior Praelatus, qui majore in rebus ordinisse pollet potestate, praecipere non valeat Praelatis sibi subjectis . ut ni si hil de rebus ad subditorum usum impertitis sne eorum assensu, συο ἡ ωitate possint disponere t Asuus sit oportet , qui id non intelligit o. Si tali privilegio ποn gaudex Sacrum evarietica paupertatis votum , is quam ob rem Romanus Ponti sex Innocentius XII. approbavit die .se Decembris I 69I. per Constitutionem Ex 'miuncto nobis degem hane Or-- dinis Fratrum Beatae Mariae de Mercede Redemptionis Captivorum se Dis. III. cap. II. 3. 3. Pracipimus aAtem Praelatis sub poena primisia tionis osscii, ne a sibi subditis, ex his, quae in communi deposito Mais bene, quidquam vel in minima quantitate , neque ad brevissmum tem- ,, pus sumant , aut mutuo petant . Et quare non semel Sac. Congrega se lio Regularium Disciplinae praeposita in praelatos Regulares severissi. si me animadverterit, quod Fratrum peculium snc coxuiu ancilia ex aera. se rio extrahere ausi s nil ,, II. Tam enormem errorem vel ipsi Innocentio XII. Pontifici Sumamo, qui nullum non movit lapidem, ut exactae communitati subiiceret Clauit rates , assingere non reformidat Sacra Congregatio super Disciplina Regulari animadve ait in Superiores , quod, inconsuli is subditis , ex aerario communi aliquid peculii privatorum Fratrum extraxerint νHaee commenta dixerim, an mendacia ad decipiendos incautos promuniatur in lucem id quaeso hactenus propugnavit licitum esse peculii usum , quod sit sub dominio piae lati : quod ex ejus venia retinea. tur a subditis , quod si ad Praelati nutum revocabilis Nihil possitne Praelati disponere de meu liis subditorum' fine eorum assensu oe' voluntat test Ergo non subditi a Prelatis, sed Praelati a subditis pendent in paupertatis voto. Ergo absoluta peculii dispositio , non penes Praelatum sed penes subditos residet. Quid ergo in communi aerario pecunias collocant Fratres, si ipss invitis , nihil de eisdem in commune honorum Monastςrii Praelati accipere queunt Ueri ergo Domini sunt Fratres sua-irum pecuniarum t Quid hiscit A si ιs, sit, inquit , oportet , qui haec Timo I. M m 3
329쪽
non intelligit ni ergo erunt omnes Ecclesiae Doctores, qui opposi tu ri docent ρ Quis non miratur Magi liri Claustralis modestiam IlI. Theologi , reponit, oppostum docent absolute: secus si ace editiu*oritas aut Magi liri Generalis , aut Capituli Generalis prohibentis prelatis, ne quid disponant de peculiis subditorum fine eorum a sensa ,
G υοumate. Consilium Lateranense declaravit , nee Summam Pontificem dispensare pota eum Claustralibus super habenda proprietate. Tune autem est vera proprietas , quando Fratres exempti sunt a subiectione Praelatorum in pecuniis expendendis . Si enim non subditi a Praelatis , sed Praelati a subditis pendent in peculiorum dispositione, tunc subditi ut veri Domini habentur. Porro si nec Papa iuxta Concilium Later nense valet super habenda proprietate dispensare ἱ hae ne potestate praeditum erit Capitulum Generale Hoc Capitulum Fratres ipsi componunt: Valent ergo ipsi Fratres semetipsos a voto subtrahere P Si tali pritalegiano. gauder votum paupertatis , reponit Claustralis noster , ut Superiores nihil de peculiis subditorum sine eorum assensu disponere valeant , in vanum approbasset Innocentius XII. Constitutiones Mercenariorum. Negamus Pontificem Summum tam amormem errorem approbasse . Quid Errorem
appcllax integri Capituli Getieralis Constitutionem Non ego , sed Doctores omnes, nemine excepto, erroris gravissimi damnant praefatam do-
cinam. Quod Capitulum Generale prohibere inferioribuς Praelatis valeat, ne abutantur propria potestate, ne tu usus proprios convertant, ne
dilapident subditorum peculia , ubi talis pellis serpit ; verum habet: at quod legem absolutam condere valeat, ne quidquam de peculiis subditorum sine uti rum agensia o voluntate disponant , error e si turpissimus . Errabit e go integrum Capitulum Fratrum mendicantium Negat forsitan Hoe Fraternum Capitulum est ne aliquod Concilium Oecumenicum Si Fratres isti, repugnante Concilio Tridentino , repugnanti tax Pontificibus , peculia retinent; quid mirum, si in Capitulo longregati Iegex rogent ita peculiorum praesidium λ At missa errandi pote ita te, quero. Praefatum Capitulum, aut aliud simile, condidit ne prae satam legem , ut Praelati ne queant, prout illis expediens visum fuerit, convertere in communes C .nobii usus peculia Fratrum sine eorum assensu, di istantare, aut secus Si secundum: Fabulam evulgavit. Si primum di Capitulum erravit , legent
scandali plenam condidit, klemne paupertatis votum de medio sustulit. IV.
330쪽
IU. opponunt, in Consti tutionibus aliorum etiam Regularium similem haberi ordinationem . Quid inde ' Numquid a multitudine su- ae eipit aequitatem in Ut iterum quam monstrosa sit lex ista, seu potius eo ruptela, paucis eX pediam, ob oculos luculentissima omnium Theologo
rum Doctrina denuo recurrat ζ videlicet peculium , repugnante Praeli. to, habitum, proprietatis labe tinctum esse. Porro, admissa lege vetan te, ne Praelati, inconsultis subditis, valeant , prout expediens visum fuerit, de illorum peculiis disponere, iam subditi, renuente Praelato, peculium habebunt Et tunc corruere pauc erratis votum, quis inficias ire
ausit, nisi prima paupertatis principia neget At, inquiunt , facti hyis pothesi, in qua Praelati necessaria non porrigant; nonne quisque sibi pro spicere iure naturae potest' Uerum habet. Sed quid inde Si perieulum
est, Praelatum quempiam repertum iri, qui necessaria subditis deneget, propterea ne a pauperiatis voto eximendi subditi sunt Praelatus, hoe in easu, a suo absolvatur officio. Sed, ne pretextus iuris naturae tegere se valeant, revocandum in memoriam est, peculium ab Eruditis Ad. versariis propugnatum. Quod iure naturae necessarium est, hie & nune
occurrit. Peculium in communi arca custodicndum traditum . in futuros usus reservatur, atque adeo hic & nunc necessarium n m est . Erisgo de eo disponere Praelatus absolute potest. Ergo lex Capitularis, Lae Praelatis adimit facultatem disponendi de peculio, non consentien subditis, penitus destruit paupertatis votum. Consulat quaeso Lethor Dissere. Praelim. cap. m. ubi tria reperiet peculiorum genera a Vitae Cum 'alis Authore defendi, nimirum peculium ad res necessarias , post,
peculium ad res voluptari s , ad honesta solatia intra, & extra ordinem ad arculas, & horologia argentea, sin Londinensia , saltem Geneve sia, ad ludos, & alia id genus. Capitula ergo ordinum Mendicantium legem condiderunt, & approbari a Summis Pontificibus eurarunt, qua prohibetur Praelatis, ne quidquam de eiulinodi peculiis disponere valeant sine eorumdem subditorum consensu Cribro aquam hauriet quicumque eum paupertatis voto hane componere Iegem tentaverit.
Approbatio Pontificia, si qua sit, sub et obreptilia omnino est,&gravis iniuria tum Romanae Sedi, tum Regularibus ipsis irrogatur , dum iis dem ordinatio tam luculenter injusta affingitur.