Tarquinii Gallutii Sabini e Societate Iesu Orationum tomus 1. 2.

11쪽

INDEX

L. et a D Nouos Sacerdotes societati, Ah Iesu in Romano Collegio. pag. 1u Ad eosdem. g III. In Elemni Votorum Instauratione. ad Sodales Romani Collegi'. s IIV. In eadem. Ad eosdem Sodales. ετ . D eadem . Festa D. Magdalenae die. Ad eosdem Sodales. v I. In eadem. Ad Patres, qui proicimis ante Comit ijs Mutium Vitellescum eieratis Generalem Praepositum

crearant.

VII. De Gregorio XIII. Pont. Max. RO-.mani Collegii Fundatore. I38 Vm . In Dedieatione Basilicae stacti Petri. pag. 1 σε I x. In Diem Conuersionis Amtali Paulla

12쪽

In dex orationum.

XVI. Diui Ioannis Euangelistae exornatio. pag. - 27o XVI I . saneti Siluestri Pontificis laudatio .

XVIII. De S. Camarina Virgine, ac

re .

XIX. Agathae Virginis sanctissimae

316 XX. De Angelorum Principe augustissimo Michaele . 38XXI. De Patente sertissima Melitonis Mart. ex quadraginta. 337XXII. Diuae Franciscae Romanae laudatio. pag. 3 XXIII. De B. Ignatio,Sodalitatis Iesu sund

13쪽

Index orationum .

14쪽

I LA

Errata . Cor ge .

inte*tum graficeruncta,rcctamq; remistis emen eringratissimos lutern ittendum assiniatatorie

exaedifiῖa dimissione Manliaeae Lampasceni prae teferres Anauchimense integrum graphice rartam,tectamq; remisistis vehementer ingratissimos intermittendum assentatorie acutissimux vere exaedis ata demissione Mantinem. Lampsacem prae te ferres An Luchixamenis

16쪽

TARQUINII

E Societate IESU. Ad nouos Sacerdotes eiusdem Societatis in Romano

C a bis audita saepius oratorum concione dolentium con-' questio PP. quod materiam nacti peramplam, atque magnificam, dicendi modunus idoneum,atque orationem argumento parem propter inertiam. S tenmitatem suam afferre non possint. Audistis haec inquam saepe, quia non semiel haec illi, aliaque huius modi sub initium, non tam ad rei veritatem, at que OK animi sententia praeiantur , quam usita'

a . . t

17쪽

1 Ad nouos Sacerdotes.

to quodam τ& vulgare, more dicendi ad situm ipsi rum studium ex perdissicili iam recepta

prouincia commendandum. Sed quae communis querela est alijs, atque ad ostentationem artificii per simulationem usurpata, eam mihi hoc in loco dicturo ex verissimis, iustissimisque repetitam causis propriam esse debere intelligo, cum in istam nuperrime vobis delatam intueor hodie dignitatem, Sacerdotes. Talis enim, ac tanta est, ut ne regionibus quidem illis, quibus terrarum concluditur, & terminatur orbis, d.- finiri queat: sed omnia, quae sub oculos cadunt praetergressa, caelum ipsum , & beatarum d micilium Mentium, ipsam sempiternae felicitatis Regiam, & conclaue diuinitatis ingrediatur. Poetas igitur imitatus, qui Musas obsecratitui . instio, ut te in sita sinant sacraria pedem inserta ,

veniam a vobis obnixe precor , ut me diuinum hoc argumentum tractare, ac de vestra dignitate

quolibet mortali celsiore fasti o verba facere patiamini. Diuinum videlicet est , quod geritis

munus , diuina verba quae concipitis, diuinae cerimoniae quas tractatis, diu ina potestas,quam videtis a Deo potentissimo renim Principe Vestro nomini demandatam. Quin e terris educti, atque in caelum, tanquam in nouam transcripti Coloniam , nullum ius Ciuitatis habetis commune cum caeteris, sed cum Caelitibus censi,

ab humana secietate stiuncti , ab ipsa mortalita-

18쪽

Oratio I. 3

te separati propemodum estis. In haec ergo v strae dignitatis adyta , & penetralia sanctitatis,

priuiquam oratione ingredior mea, eorum more, qui augustisiama subituri sunt templa , consisto primum in vestibulo, vestrique nominis maiestatem admirabundus silentio veneror. Tum

vobis ipsis i stum honoris apicem ex animo gratulor , selicemque semper,ac faustam precor iutulltem noui Sacerdotij prouinciam, S personam, quam in Christiana Republica .siatorum procuratione sustinetis amplistimam. Nam, si, Regibus selemni prope formula nouum gratulamur imperitim , eoiumque natales publica laetitia colimus, & celebramus dies, quanto nos

magis bene precari par est vobis hodie, qua die

tam clara vestri ordinis inauguratione, non ad

nouum modo dominatum prouecti estis, sed Dei parentis Optimi,ac Maximi expressiorem quamdam induistis etfigiem , quae vos a communi hominum coetu , quasi nota distingueret, ac lepararet .. Atque hoc nimirum satis opportunum, atque magnificum mihi propositum a gumentum puto ; has hodierna luce meas esse partes intelligo PP. quoad eius seri possit ostendere , diuinam in vobis suis coloribus fuisse d fgnatam imaginan, cum illam sacriscit per gendi, iudicandique de capitalibus animorun noxis traditam a Deo potestatem accepistis. Neque Hro 'nus ego nescio, quod norunt

19쪽

Ad nouos Saeerdotes.

uniuersi: hominum generi, iam inde usque a primitivi parentis exortu , Opificis potentissimi si mulacrum haud obscuris suisse delineametis imprestum e tum videlicet , cum effector mundi prudentissimius Deus, procreatis,& persectis iam caeteris , pulcherrimum uniuersitatis opus, sua ipsus obsignaturus imagine, communem illum , di primum effinxit hominum auctorem, a quo consecutis annorum saeculis, tanta, & tam varia. locis i habitu, lingua, est mortalium pros minata polleatas. Scio inquam haec, & multis multorum litteris video consignata , non iis tantum, quas facias dicimus, atque inter diuina caelestium oraculorum volumina veneramur, sed alijs etiam , quas humana do rum hominum industria, & labor haud sine diuino consilio peperit, ut sacris ancillarentur, & caelesti sapientiae subseruirent. Ac primo quidem Philosbphorum vetustisIimus omnium Mercurius ille ter maximus , hanc unam aiebat esse perae- commodam rationem, 'S viam a rebus, quas oculis intuemur, veluti per gradus adeundi ad Deum, qui sub oculos, aspectumque non cadit; si hominem , abselutissimum opus, & persectis simam diuini Aucioris imaginem contemplaremur . Hunc sequutus opinor Zoroastes, is, qui leges Bactrianis condidit, ex Chaldaeoruma oraculis diseIte pronuntiauit, I reum paternae , hoc eli, suae mentis signa nostiis ipset uin ani-

20쪽

Oratio I.

mis insetiisse . Sequutus Sc Plato: qui hominui

natura duas in partes,morialem immortalemqu distribura; quod in nobis est immortale, Deo simillimum dicere non dubitauit 2 Nec a praeceptore longe aberrat Aristoteles: cuius illa tandem audita vox , & litteris excepta prudentissismis est : mentem hanc nostram Dijs cognatam esse, atque hominem ipsiam , vel seltun ex animantibus, vel omnium maxime, participem esse

diuinitatis. Quid porro est hoc aliud ,nisi quod

fidus sapientiae caelestis interpres 'Paulus ex Arato desiimpsit, & amentatum quasi telum in Areopagum illuna intorsi,qui splendidam hane, quae nobis est cum Deo cognationem, ne tune quidem eum praedicabatur a suis, intelligebat. Vultis vero quando iam casti in Arati mentionem incidimus, ipsbs quoque poetas, quorum

augustior esse videtur auctoritas , explicata vehit acie, in medium proferamus ' Neque enim fuit unus tantummodo,qui de homine anima lium Principe caneret. Finxit in entem moderantum euncta Deo rum,

Exemplum, Dei quisque est in imagine parua: sed antecesserunt Latinos e Graecis sapientibus longe plurimi, qui eam in homine Dei procreatoris imaginem poeticis expressam numeris deineantarint. Quin ipsae quoque diuinitus instinctae Uirgines , quas a praesensione, atque con filio, quo praeditae videbantur, & erant cael