De Amiani Marcellini digressionibus quae ad externas gentes pertineant

21쪽

est Herodotus Is enim, quanquam uno loco laudatus est , tamen compluribus locis es pertractatus. Quod jam sontius, si in tu oboris quae torque de prisca AEgyptiorum religione protulit . Pr sttorea, auctor est uomm Senius Ammianum nonnulla ex sero dolo hausis su in Persarum descriptione'. Etenim inter Secon uunt quae de Persarum moribus apud minianum et priorem rerum scriptorem legimus Herod. , I, 35.

pro opibus quisque ad Scisceu ma trimonia plura Vel pauca.

Eumdem auctor0m in auxilium vocavit Marcellinus nos tortu hoc loco ubi do uagis agitur. Quod te non sugi ut, si quae subjecimus accurate consideres Herod. I, 32, d. Dindori.

Λm m. XXIII, 6, 36.

Eratque piaculum aras adire vel hostiam.

Sod in primis cum his quae de Massagotarum sacris tradidit Herodotus, conveniunt a quae de Halanorum sacris os tur Scripsit

Nihilominus alius locus, ubi do odum populo locutu e St. repuriri potest quem ad Horodotum rosorro dubito Marcellinus enim o loco non modo cum hoc graeco rerum scriptore, Sed otiam cum Strabon aliquid similitudinis pro sufert. Confera :

. XXII, 5, 28. 2. Conserierodotum, II, 4et. 58 Amm. XXII, 16, 20 hic primum homines longe aut alios ad varia religionum incunabula, ut dicitur, pervenerunt . 3. Hermes, XVI, p. 17.4. s. pote, Histoire de a Grece trad. Sadous, 1866 p. 37, note . 2

22쪽

itates iupositas x ehunt mares tuae supra eum semiuis coeunt.

Gard hausenius autem n0nuullique viri ruditissimi , pa-b tuis geographiam in manu habuisse minia itum negans llo opus enim putant tantum media de tale ad posteros per uisse. Addendum os quod nullo loco Strabonum laudavit Nos tui . Ex quo fit ut dubitare liceat quin eum adhibuerit. Natis autum constat haud austa ex Eratosthonicis scriptis Strabonem mutuatum essu . Quod scripta etiam sapiunt0jus dum auctoris libri ubi adhibiti scriptores nominatim non fuerunt allati. 0 quo vero in Ammiani puro do sunt loci qui Erato- Sthonicam originem prae se ferunt. estis illo locus in quo Eratosthenes ipso nominatur XXII, 8, 10 . Quod in impellit ut censeam a Ammianea Supra allata ad nullum auctorem esse reserenda, nisi ad Eratosthenem ipsum. Ex eodem augi Ore luere possunt hi Nostri loci qui ad Sarmatas pertinunt, necnon cum Strabonianis congruunt Strab. VII, 4, 8.

Amm. XVII, 12, 2.

Equorumque plurimi ex Su caStrati, ne aut seminarum visu exagitati raptevtur aut in subsidiis serOcientes prodaut hinnitu densiore

vietore S.

Ν0que a Gard thausonio dis Sentio qui ex eo dum fonte desumpta babet quae Ammianus de arthis commemoravit. Fatendum est quidem ostrum cum Strabone consentir his logis subjuctis

l. Confer Die Ge09 . p. 57;Ge Iroy Rome et les barba es elude sue a u. Germanie , de acite, p. 87, Paris, 18IJ uiuauit, elations politique et commerciales de Empire romain aves Asie orientale, p. 6, 1863. 2. Couser M. Dubois, Xamen de luteographie de Strabon, Int , p. 30.

23쪽

A uim XXXI, 2, 22.

ita illos oricula juvant et bella. Iudicatur ibi beatus, qui in proelio

profuderit animam, Sene Scentes enim et ortuitis mortibus mundo digressos, ut degenere et ignavos conviciis atrocibus insectantur.

Non est lamon obliviscendum quod tibi planum rit. Si graeci eo aphi conto Xlum attonitus intueboris Straboniana ad hunc locum spectar ubi Eratost honos ipso fuit laudatus . His igitur adducimur ut alia a Strabone, alia ab Ammiano, hausta esse e X Eratosthone, communi utriusque fonto, Sta

Altamen non ita ros se habui do nonnullis Ammiani odis ad Gallos urti nuntibus quos a Strabonianis non discrepare perspici potus ex hac collatione QStrab. IV, i, 4.

καὶ αλλυι τας ψυχὰς

Strab. IV, 4, 6.

Studia laudabilium doctrinarum, inch0ata per Bardos et Euhage et DrasidRS. Et Bardi sortia virorum illustrium

lacta .... RutilRrunt. Euhage Vero Scrutante Seriem et sublimia naturae pandere ODR-bantUr. inter eos Dra Sidae ... quaestionibu Soccultarum rerum altarumque erecti et despectantes humana pronuntiarunt animas immortale S.

A min. XV, 12, 1.

Quae omnia unico ad Europaros Gallos spectaro liquet. Satis

24쪽

autem convenit, Cratins liquis dolate, Euri postam Galliam plerum tu Celticam app0llari potius quam Galaticam den0n

tunc roste rerum scrip 0res occidentales Eur0post eriles suis in libris comp0ueudis negliger soli baut Denique asseverat Strabo Eratosthunem Gallicarum rerum laue suisse ignarum. Unde argumentum sumere possum ut 0ulendam ambiguum titulum δε re κοι qui ratus heuicis scriptis inscribitur, non

ad Europaeos Gallos, sed ad Gallo-Gra cos esse reserenitum , neque in his locis quos supra attuli, Eratosthenem fontem esse habundum ex quo sua hausserint Strabo se Marcellinus

noster.

Quum fonto misso Timagenum probabilius sesso mihi videtur. Nemo est enim quin ursuasum habeat Ammianum qu δ' de Gallorum origine retulit, ea ex eo Seriptore deprompSiSSe. Nam liquetis hujus tostimonio, cujus fidum secuti Obscuritato dimota, eadem distincto docebimus se apori s XV, 9, 2 . Quid vero opus adhibitorii dijudiear diffficii est. Nihil enim indicii in suo libro se liquit, quod in curtam sententiam me inducor possit Attam uia si Gard thau seni opinionum sequi velis, hae relata e quodam geographico opero arce SSivit Noster in quo Timagenes res a Gallis gustas tradiderit . Neque ab eo dissonii uom insonius utpote qui Ammianum non ab historico, sed a geographic opere quod totius maris Periplum

Τ imago ne compositum esse Suspicaturi Sua mutuatum S Seonuntiaverit .

Quam in sententiam O lihontius disc0dam quod hunc Timagenis librum, non modo in g0ographicis Ammiani digressionibus, sud otiam in Strabonis geographia adhibitum esse

cenSeo . Enimvero, quae de Gallorum origine narravit Marcellinus no Stor ex imagon desumpta oss constat. Hi autem

25쪽

loci Ammiano supra allati qui ad Gallorum sacerdotes, Vale S,

indolom puctant, his narrati adhaeron l. Unde conjectura consequi possumus hos loco e eodem auctore S So petitos. Contra Ver liquet, quod de eadem re scripsit Strabo, ea non minus recto quam Ammianua ad Europaeos Gallos esse referenda . Praeterea haec utriuSque Supra collata aliquo cognationis vinculo esse conjuncta videntur. Ex quo sit ut probabilo sit Strabo non I imagon communi auctore VSHm S SQ. Quod si quis objiciat, eos locos quibuScum Ammiano conveniunt non ex imago ne sed X POSidonio qui prior aetate Galliam do scripserat, assum pSis Se Strabonem , non est cauSacur difficilius explane meam cognationem quam inter Nostrum

et Strabonum de proliendi. Namque ieri potuit ut d imagonus, quanquam in primis Calli Sthenem compilavisse vi doliar', lamon ipso Posidonium in manu habuerit, ita ut in utraque ro

Strabonum set Ammianum communi fonte sua hausisse Veri

similo sit. sed id do finiri n0quit.

In tolomaeo lugendo iam dem studia collocasse opinor. Quod ipsius auctoris tostimonio, in hoc loco ubi hunc eographum nominali in altulit, confirmatur . Attamen aliam opinionem ess Gai di hau soni non est dissimulandum Issenim tolemaei 0ographiam putat non ab Ammiano ipso fuisse usurpatam. Cui si rodere velis, ita mulata atque inusitata sunt nomina ut graecis litteris erudilo atque graecum eXemplar transcribenti viro non sint tribuenda, sed quod haec mulata in quibusdam scriptis a graeco per in latinum con

VerSis reperiuntur, e eo auguratur Ammianum aliqua proVinciarum enumeratione X lolemaeo excerpta atque in latinam linguam On Ver 8 USU ID OS Seg.

26쪽

rius librum in manu habuerit. Consera enim quod apud utrumque leguntur de Scytharum, Serum, Saracenorum sinibus Ptolomaeus, d. C. Mulier, 1883 Parisiis. 6. 6 45.

3, 5, 2.

3, 5, 23.

Σουσι Συης θέσις

Ammian US,

. . . incolunt. . . et Annibi . . Exortum vero solis Su Spiciunt Rubanu; ...

XXII. 8, 29.

... Ultra unatu panduntur in latitudinem Sauromatae

XXII, 8, 38.

. . . ubi Riphaei deficiunt montes, habitant Arim phaei quos amne Chronius et Visula praeterfluunt; juxtaque Massagetae Halani et Sargetae,

. . . Hi tractibus Susiani junguntur apud quos nou multa Sunt Oppida.

XXIII. 6, 4.

. . . Ultra haec utriusque Scythiae loca contra orientalem plagam in orbis Speciem GDSertae celScrum aggerum Summitates ambiunt Seras. . Hermes, XVI, p. 12 et seq.2. Conser Hermes XVI p. 61 7 Vida de La lache, Comptes rendus de PAea demie, des Inscription et Belles-Let tres, anne 1896, ' serie, t. XXIV Bu lelin U.-de , P. I 8.

27쪽

llPtolomaeus, lib. VI, T.

Sara eni tamen Apud lasgentes, quarum X Ordiens initi iliuab Assyriis ad ilicataractas porri

gitur. . .

XXIII, 6, 13.

et Scenitas Arabas, quo Saraceno Sposterilas appellavit.

XXII, 15, 2.

et Scenitas praetenditur Araba quos Saracenos nunc appellam US,

Quibus addenda sunt, si omnis senio fidum adhibui obolis, quaedam dicta memorabilia X nominum numeration de sumpta. alia sunt haec subj0cla, ubi do cordicis agitur Amm .XXVII, 4, 4. Ptolomaeus lib. II, 15.

longe iunc ab iisdem provinciis disparati,

Mullo ullo autum, vir quidem ruditissimus, Marcollinum nostrum nonnullis in locis componendis Ptolemaeum ipsum tractavisse falsetur. Quo judico haud dubium si quin Halani re veteres Massa-

gelae , XXXI, 2, 12, Halani Europaei XXII, 8, 42 Sarget δ' XXII, 8, 38 Iaxam alae, Roxolani. Jagyg0s XXII, 8, 31, in chi

o Arichi XXII, 8, 33, x hoc fonto manent. Is tamen non Ulat Ammianum se adem nomina bis torque allata lantummodo eXPtolomaeo do sumpsisse ut hinc variis sui libri locis insorseret. Quae cur lorum adhibita sint, causa in eo quaerenda Si ea quod Noster deprompserit, non solum o Ptolomaeo ipso, sed etiamo alio intermedio auctor qui hunc graecum eo aphiam di-Ver Sosque Scriptores compila Visset. Accedit quod, neque a Ptolemaeo, neque ab ali auctor commo morantur illi Sauromatae quos Ammianus in iis terris posuit quae ultra Tanaim

Rique VerSUS is X tremum D mare e X tenduntur quo flumen 1. Hermes V XVI p. 60 et 17.

28쪽

Eienim fieri potui ut ipse nimianus alios auctores qu0squidem reperire dissicile mihi videtur ac Pi0lem eum perlege

rit, quorum tradita nomina Ptolem deauis miscuerii. Ne suo inserendum osse arbitror intermedium auctorem pertracta-lum inde quod in his supra allatis nonnulla deprehendero licui qua apud hun grost cum geographum reperiri nequeunt. Namque, ut animadvortit Monam senius , haud pauca de suo adjicere solet oster, ut de S driptiones ornet atque ampliscet suas. Cujus generis esse Suspicor, non tantum ud de Sauromatis Supra legimus, Sed etiam quas ad Saracenorum nomen pertinent. Etenim, quanquam Saraceni a nullo scriptore prius commemorantur quam a C. tolemaeo, tamen Onstat ab odum non in Seenitis poni Saracenos . EX quo conjectura assequi licet Saracenos nomen suum post Ptolemaei tanto Λmmniani stlatum conitis imposui S Se neque haec mutata ignorasse Marcellinum no Strum. Quodcumque est, nonnullis X his populorum Ptolomaeanis nominibus respondent aliquot a Plinio, Solino, Dionysio Pori0gete prolata, dico, nomina Serum , Sauromalarum', Scenitarum'. Quo vero Scriptores ab Ammiano fuisso adhibitos cen Seo. Etenim, ut rursus Onam Senium testem asseram, in

iis locis, ubi do AEgypti oriuntis quo diu se sibus a Persarum provinciis agitur, aliquot Plinianae originis ostigiam X flant'. Ρrauorea aliquid similitudinis prae se ferunt, quae uterque de

1. XXII, 8, 29.2. De uische Alle lumskunde, . and loc eis. p. 87 et UiV. 3. Hermes, loc. cit. XVI, 60J. 4. Schussner, Ammianus Marcellinus in Derum gestarum libris quo de sedibus ac moribus complurium gentium scriyserit, quibus rebus disserant ab aliis Scriptoribus, quibus cum iis con9ruant, inponitur Meluingen 1877, P. 5.5. 0nse Plin. V, 11 VI, 2 et 2. Soli u. c. 36 Dionys. erieg. V, 753. 6. Cf. Plin. Vs 5 et 15 Solin. c. 15. . Cf. Plin. Vt 30 32 Solin. 36.8. Iermes, XVI, p. 29.

29쪽

in componendis noli tamen putare usum ess Plini Ammia num. Nam primum, Si Solinum inspo Xoris, nonnullos an inveneris locos qui cum Ammiano is quasi vinculo connexi videntur . Quin etiam, ut censet uomuis unius, Marcellinus no Ster

Solini imitator habundus est, ut poto qui eum oculus sit in his locis ubi Plinius non fuit adhibitus, necnon Sol in ana, quae apud Plinium invuniri nequeunt, transcripserit'. Confera enim quae hi tres auctores retulerunt d bovis Apis cultu Ammian. XXII, 14, , Solin. 32, 142, ed. 7, sed Mardi hau uomnis en 1895.

Sen.

matre.

Bos in Egypto etiamnuminis vice colitur Apim Vocavi. Insisne ei, tu deae frolatere caudican macula, cornibus lunae ere Scere incipientis Nodus sub lingua quem cantharum appellant. O fa est eum

cerdotum fonte euecant, quaesituri luctu alium, quem Substitu aut et do nec invenerint, maerent, derasis etiam capitibus ne tamen unquam diu quaeritur. Inventus dedueitur Memphim a Sacerdotibus Delubra et gemina, quae vocant thalamOS, RU-gurix populorum. Alterum intrasse laetUm St, in altero dira o tendit. Responsa privis dat, emanu consulentium ii-bum capiendo Germanici Caesaris manum aberSatuSest, haud multo po Stea eX-stincti. Caeter SecretuS,

Est enim Apis bos diversis genitalium siguris

nae specie latere deae troinoignis, qui cum post

vivendi spatium praestitutum Macro fontes immersus e vita abierit nec enim ultra eum ara herelice aetatem quam Secreta librorum praescribit auctoritas mysticorum necatur choragio pari bos femina, quae ei invenla cum notis certis Oissertur, AEUO perempto alter cum putuic quaeritur luctu, et si Omnibus ignis cousummatus

reperiri potuerit, ducitu PMemyhim, Urbem frequentem, prae Sentiaque numinis Esculapii itaram. Cumques initiante

antis filum numero ceH-lum induetui in thala

conjecturis aperti Signa Iuter Omnia quae AEgyp tus habet digna memoratu praecipue bovem miratitur. Munc ad instar colunt numinis insistitem albae motae macula quae dextero later ejus ingenita corniculanlii luno refert faciem. Statutum aevi spatium St, quod, ut adfuit profundo sacri fontis immersus necatur, ne diem clongius et ahat quam licebit. Mox alter, nex Sinae publici luctu requiritur, quem repertum centum antistites Memphim prosequuntUr, ut insipiat ibi sacris initiatus sacer fieri Delubra quibus succedit aut iucubat Istic thalamo nominant. Datimina manifestantia de suturi illud

maximum si de con Su- lentis manu capiat. Se Dique aversatus Germanici Caesaris dexteram prodidit ingruentia, essi. Plin. VI. 5 V, 8; Ι, I Amm. XXII, 8, 24 XV, 3, 6 XXII, 8, 38.

2. Conser aguer, Comm. in Amm , ed. Ersuriit t. III, P. H. 3. Hermes, XVI, p. 29.

30쪽

rerum suturarum dicitur muliopo, Caesar exitu demolis rare ei inde in tu est. Puer Apim retes quo iam iudieii ν tim se iliuntur ei re averti videtur obliquis, enim xi lut clymphati iv 0sserentem cibum ali ventura praecinuui qualido Germanicum cie illi semiua osseudi ursarem, sicui Iectum est, iii anno semel et ipsam aversum Portenderαι bsque periis ciusuubpaulo post Ventura . . .

XXII, 15, T.

Et, saevientes semperbus, usu atque inventa et oblata est, eadem die statum ueri datur Apis natalem Memphici celebran juctu pulei ad au-

II de solemnitas Per Ν - tem dies agitur quibus diebus cum sacerdotibus quasdam crocodili indutias habent. per Septem caerimoniosos dies mitescunt ab omni saevitia desciscentes quibus sacerdotes Memphi natales celebrant Nili.

uouori eius aut uiuum iuielligere videtur ei rari velle ni greges re

emel ei anno Stenditur : sui et Iisa usi-guibus quanquam aliis semperque eodem die et inveniri eam et exstingui tradunt. Memphi est locus tu ito quem a figura Vocaut Phialam omitibus annis ibi auream pateram argim teamque mergunt iis diebus quos habent natales Apis septem hi sunt mirumque neminem per eos ac rogo dilis attingi octavo post horam diei sex lam redire belluae feritatem.

Certe non diis 100 nonnullos Marcellini nostri locos Plinianis vel verbis vel sententiis respondero plura lamen mihi videntur Verba quae Solini verbis ros pondunt. Ex quibus haec praecipue con Siderauda Sunt, quod apud Plinium reperiri nequeunt. I alia sunt, ut cetera Omittam, si corniculanti S. . . mysticorum ... publico luctu . . . centum anti Stitum . Ex quo conjici

potest Ammianum linium fortas som0gluxisse, sed in primis Solinum osse imitatUm. Similiter, iusto omni senio supra allogato , errant qui Νostrum hujus scriptoris sexpilatorum osse didunt. Etenim illos auctores in auxilium vocavit qui eadem tractaverant. Quod praecipue in iis quae de Scythis communi oravit, in lucem producere licet Considera enim quae de iisdem populis prodiderunt tres auctorus, videlicet, P. Maela, Plinius, Soli-nu S. Certe, primum non te fugiet Ammianum cum iis aliquam cognationem praestare in his locis qui subjiciuntur

1. C. Iulii Solini collectanea rerum memorabilium 186έ, Praef., P . XXIV 4895. Praef. p . VI.