De Amiani Marcellini digressionibus quae ad externas gentes pertineant

31쪽

; et Q

Q. ψ

aeae

Mm eo

'ς -

ωας π

zi R

tata

ω. ta

tataci

32쪽

l x his si,dis collatis perspicuum si plerasque Immiani et Solini seu lonitas podii ad verbum c0nsentire. Ita tu non miror quod etiam u0stra H ute, vir quidem eruditissimus, Vividia loSaint-Martin Ammianum S eo exscripsisse mutenderi qua apud Solinum lugurat de Agathyrsis . llis adjico quod lios populos sere in eodem ordine descripsere oster ac Solinus. Sic utorque, Neuros, Gel ODOS, Agathyr SOS, Anthropophagos, pereensuit Animadvertendum est autem diversaeSSe inter se, luded Nouris relata sunt, et inprimis duos populos, Budinos, Melanchlamos quo ab altero nominatos, ab alter autem es Semmis-SOS, quorum, ordine quidem diverso, Plinius IV 2 88 VI, 5 150 Ludstia, I, 1, 6, 2, ii mentionem reddiderunt. Ex quo patet alia Solino, alia Ammiano osse propria; neque alterum ab altero pendere. Licet igitur opinari, ut jam demonstravero ard thau-

senius ac Monam senius, utrumque e deperdit commentario

haec arcessivisse in quo Plinius et Maela ita commixti fuisssent, ut apud Solinum deprehendi poSSunt, eoque fere ordine quom jam ab Ammiano et Solino accurate servatum fuisse diximus. Quod commune opus Chorographia Pliniana inscribitur . Minus certum est, et Si non omnino improbabit habondum est, X ali opere ea e S Se oriunda quae de Seribus scripsit Mar- collinus'. amque, ut in Scytharum sic in hujus populi 0- scriptione non est insiliandum nonnulla inesse similia his quoquael a Plinius , Solinus protulerunt stud subjicienda atque

in lumen producenda curaVimus

1. Muvelles Annales des ovages, avi il-juiu 851, 5 serie 26 p. 13 et 143. 2. Motum seu, Solini collectonea, 1864, Praef. s. XXIV et XXV 1895, Praef., p. VI inermes XVI p. 633 Gardi hau Sen, Oc. it. p. 45. 3. Vide Gardthau seu loc cit. p. 50 Uebersichi Mullentio 1 I loc cit., 3. Banil, P. T. έ. Bunbur viro quidem erudito non assentior, qui hanc de Scriptionem ex Plinio paene ad verbum petitam esse asseveravit. Conser Histor Ot ancient 9eostraPhy. Ol. I, XX, Ondon, 1879.

33쪽

tatam

γ- ω

inta

-- rata α

34쪽

P0rr0, primi aspectu, Ammiauet 0ri, si ju nutum iu sententiis, sed uitam in sint in atque verb0rum structura adstri hi0rom cognati0nem cum Solinanis prost se serunt quam eum uosilan is aui Plinianis Resias igitur, ut inquiramus, uirum Si linum, an Ch0r0graphide auctorem tractavori N0ster. Si

quis vero hoc alterius verbum u in usum publieum B cum eo alterius verbo u infimorum , consurre studuerit, nam innum Solino pondor fortasso persuasum habebit. Id autem m- minui u nobilium is ab hoc Plinii verbo u matrona , minime discrepare non est dissimulandum. Quare fateor me de ii reambigere. Neque asseVerare ausim, ut Gard thau senius ot uult enhoss ,

Chorographia Pliniana ossu petita quae de Atlanteis Itoniochis Arim phaeis, lugere licet Consuras enim Ammianum cum Maela Plinio Solino

35쪽

et m

. et

tata

tata

tatata

tatam

α. κ

tata

μωα Σ

et Q

eo ta

tatata

36쪽

0uibus in locis in in lanum lilii mira mi initim esse probu'bilius habeo quia non m040 veila, sed si iam n0minam S ilino redhibita trunscripsi quod iidque apud Moulam, neque Pud Plinium invuniri possunt. 0uibus tantibus annumerandus est Dionysius Perlegi les.

Marcellinus enim, non modo, quo ordine illo nonnullo populos, velut chostias, immorios, Corcotas, nominavit, sere in eodem numeravit , sed oliam, ex illius opere ubi terrarum Orbem de Scripsserat populorum torras Paludi a olidi fluminique Tanaidi proximas in colontium transtulit prorSu de Suela nomina. Unde sit ut apud Ammianum, Versus ad Orientem, Cimmeriis 26 f. Pliniana Choro aphiae insertae Amadone S, Sauromatis Maeotis quo I 29, 1. Ptolomae ani daXaniatae, necnon ad occidentem vorsus Iazygibus, Roxolani S,

Halanis a Ptolemaeo indicatis Ptol. 3. , 19 uolanchlaeni, Guloni o Agathyrsi, adjiciantur .

His aliqua ex parto Xplanatis, Satis sibi qui Sque perSua sum habebit, Ammianum, quotiescumque oblata Sticea Sio, fontes sero aequales minimo neglexisse. Quare eum ipsis aequalibu auctoribus usum ess suspicari licet Gard thau senius lamon, huic fontes inquirendi rationi supra nuntiatae Se S ad Stringens, non e Rusi usti opero, sed X hoc ignoti Scriptoris pere, quod Schematicam geographiam Vocat Sua et Ammianum nonnunquam petiisse, et Rufum Festum pSum contendit. Id autem conjecit sex eo quod animadvertit inter se Se consentire Florum ut Marcellinum in his locis

l. erus dors, Rutilii umatiani Itinerarium Prisciani Perlegesis Excursus IV, Poet latini minores. d. Lemaire t IV, 9 26 et Seq. 2. Mullentiosi, loc. it. 3. Baud, p. I et 88.

37쪽

Νihil interim per idomae tempus residuum crudelitas fuit in captivo Soevientibus litare dis sanguine humano bibere in ossibus castitum. Sae si s s iis iis in iii Τhracum Scordisci fuere, sed calliditas quorum ad

robur acceSSerat.

Et partem earum habitavere Scordisci longe nunc ab iisdem provinciis disparati , Saevi quondam et truces, Ut antiquitas docet, hostii caytivorum Bellonae litantes et Marti humanumque sanguinem in ossibus capitum cavis bibentes avi-

In Thraciae regionibus Scordisci habitaverunt pariter crudeles et callidi; de quorum saevitia mulla fabulose memorantur, quod hostiis captivorum dis suis aliquando litaverunt atque sanguinem

humanum ex OsSibus ca

pitum potare sint soliti. Saevissimi omnium gentium Thraces fuerunt.

Quam sontentiam is confirmavit eo quod nonnulla apud Ammianum leguntur quae apud Rufum desunt. Si quos deos, dico, Marioni et Bellonam, Scordiscis alter attribuit eo non indicavit allert. Haec autem speciosiora sunt quam Veriora. Etenim, ut demonstravit omnis unius, hi loci, non X Floro, sed XRus Festo ipso qui priorum pertractavit' desumpti sunt'. Cujus rei afferri possunt tria argu monta Primum Rufi opusculum quod Breviarium dicitur, tantum viginti annis ante Scriptum est quam natus est Ammianus. Quod nos impollit ut colligamus ei notum hoc opus fuisse. Deinde Ammiano loci, Vel in verbis, ut in sontuntiis, Rufi loci similiora quam Flori Videntur Tertium argumentum ducendum est X o quod hic Nostri logus si ut antiquitas docui is cum eo alterius locou multa fabulos memorantur is aliquo modo satis convenit; nullus autem ejus generis apud Florum reperiri potest. Quod si quis duos alios locos, si longo nunc ab iisdem disparali is set si Bollonae litantos ut Marti is mihi objiciat, i res-

2.oeusset, Histoire de a littera lure romaine, trad. D. Bouuar et PierSon, Paris i. III, p. 152.3. Hermes XVI p. 60 et Uiv. 612.

38쪽

P0udebo : alterum P 0lumae0, ut supra dixi lteram Ammiano ipsi osse tribuendum . Deniqu0, etsi id minus apparet, lamen non impr0babile esseum ausi in0, cujus de de ui operibusque quoessio admodum perplexa est, sed haud dubio tri0ris temporis 'eripi 0ri,

legendo operam navasse. Consuras enim qua, uterque dea gyp i irum Scytharumque prisca orione Scripsit diis , lib. II l.

tios diu colitentio de generis Vetustate suit.

AEgyptiam gentem Omnium Vetustissimam, nisi quod super antiquitate certat cum Scythis.

Item, ni fallor, nihil aliud egi Ammianus quam Scytharum

Justinanam amplificasse do scriptionem. Conferas Iustin. II, 2.

Hominibus inter se nulli sines neque enim agrum exerce ut nec domus illis ulla, aut tectum, aut Sedes St, armenta et pessor Sem per pascentibus, et per ingultas soli ludines errare soliti S. . . UXOres liberosque secum in plaustri Vehunt quibus coriis imbrium hiemi Sque causa tectis, pro domibus

utuntur.

In medio autem Spatio reus, quod prolixae rotunditatis esse praediximus, quodque expedito viatori diebus conficitur quindecim urOppe furit Halani et Costobocae gentesque Scytharum innumerae Ude porriguntur ad usque terras Sine cognito sine distentas quarum pars exigua rugibus alitur residuae Omnes palante per solitudines VRStas, nec Stivam aliquando De Sementem X pertas, Sed qualentes et pruinosas, ferarum taetro ritu vescuntur eisque caritates et habitacula, vilesque supellectiles plaustris impositae sunt corticibus tectis, et cum laeuerit, siue Obstaculo migrant, eadem carpenta quo libuerit, couVolvente S.

Ex hac collation apparet alterum cum altero, si minus in verbis tamen multum in Sententiis con uere. Ne quo Gurd thau senio assentior qui quemdam locum ad AmaZona perlinuntem ex Choro aphia liniana haustum fuisse putat' probabilius si autum hune locum x Justini

39쪽

Just. 2, 4. Scythae et in Cappadociae Ora

juxta amnem Thermodonta ODSeuerunt subjeetosque Themus irios campo OccupaVeriant.

Ibi per multos annos poliare initimos adsueti

Amm. 22 8, 17 et 18.

Thermodon his est proximus ab Armonio defluens monte et Themν-.Sciroes interlabens lucos ad quos Imagonas quondam migrare neceS- sitas subegerat talis. Adtritis damnorum assiduitate finitimis, Amagone VetereS...

Nemo est quin, vel in verbis Ammiani, ut in sont0ntiis, aliquot diis linans originis indicia deprehendat. Quam in sententiam o libontius nobis videturiundum quod alteri u sequens lodus cum alterius Sequenti loco concinit. Ejusdem originis nonnulla vestigia ruporiri possunt in hoc loco, ubi de Magis agitur. Quod intellegoris, si haec contuleris Justin. lib. I, 1.

Postremum illi bellum cum ZoroaStre, rege Bactrianorum fuit, qui primus dicitur artes magicaSin venisse et mundi principia siderumque motus diligentiSsime spec

. multa ex Chaldaeorum arcanis Bactrianus addidit Zoroastres delude Hystaspes rex prudentissimuS Darei pater qui cum Superioris Indiae secreta dentius penetraret adnumero Sam quamdam venerat Solitudinem, cujus tranquillis silentiis praecelsa Brachmanorum ingenia potiuntur in eorumque monitu R-tiones mundani motus et siderum

D iis auctoribus quibus usus sit Ammianus, disseruimuS celeros quos in auxilium interdum vocavit, brevissime attin

gamus.

Primum quidum, Homeri carminibus eum delectatum fuisse in gentibus describendis, luco nonnullis in locis ubi hunc poetam nomina lim laudavit. Sic XXIII, 6, 53 si quos ut Homerus fabulosius canit Iupitur ab Idaeis montibus contuetur XXIII, 6 62, ut Iaxartae sunt et Galaci Ophao, quorum me mi

ni vates Homerus in hoc VerSu

40쪽

eos ex illo auctore auctore inter modio assum sero potuit. Sic

illini versum, quem Supra legimus, bausium ex Strab0ue in quo idem laudatur', cuique legenti habere licet. Sed, ut jam diximus, non Strabonis opere, sed Eratosthenis Scriptis usus est Ammianus. Ex quo fit ut probabilius sit hunc

Versum ex ratosthene esse usurpatum intermedio aut exi icola Damascon a quo allatus e St . Prί ter Homerum alios auctores iustos fecit dico, Thucydidem Platonem, Ciceronem. Sic XXIII, 6, 75 u quem Graeco Tum Veterum morem abiecisse primos Athonienses Thucydides est auctor amplissimus DG XXIII, 6 32, magiam opinionum insignium auctor amplissimus lato Macha gistianae8Se Verbo mystico docet, divinorum in eorruptissimum cultum, cujus scientiae speculis priscis multa ex Chalda forum arcanis Bactrianus addidit Zoroastres h XV, 12, 4, si quod ait defendo iis Fontotum ullius, Gallos post haec dilutius esse poturos quod illi venenum osse arbitrabantur '. Quibus auctoribus accensendus esse mihi vi lotur Sallustius. Attamen Gard thausonius se uult sentiosi opinantur Marcellinum no Strum, non in manibus ejus libros habuisse, sed nonnulla o intermedio quodam auctor exscripsis Se A quibuSVero di S Sentio, propterea quod, ut ruditi viri Ad Gulschin id Hertzque ' jam demonstravore, ita convenit cum Sallustio Ammianus ut non dubium sit quinium portu gerit. Quod perspici potestis his locis ubi do Achaeis ut Saguntinis locutus est :1. HermeS, XVl, p. 17 n. 2.2. VII, 3 9. 3. Fragmenta historicorum graecorum, Carolus litterus, p. 460.4. Confer hucydidena, lib. I, 6, 3. 5. Plato, edit Didot, Ol. I xvii p. 480. otandum Stammianum Scrip SisSeu machagi Stiam η Platonem autem μαγεὶαV. 6. Couser Baiker et Κayser M. Tullii Ciceronis quae Suse Sunt Omnia, Ol. XI.