De amicorum in Ovidii Tristibus personis. ..

51쪽

Qitu prosit pietas utinam milii Sit iu malorum Jam modus et Sacra mitior ira domuS. Te qui, tu iam liquido OSSum iuVare precari, O milii non dubia cognite Brute notη.et Qua e re nulli nil do, ut Delitu l. l. pug 2 lauit, Brutum fuisse Cu0saris metu0ntissimum Oneludet Q OSSUmUS. Immo sero Ovidius ipso sibi propter intimum illius eum Augusto familiaritatem omnii omittenda SSe, quaecunqU amicum in Suspieionem et invidiam imperatori adducere possent, int0ll0Xit Quod multo fit 0risimilius, Si Brutum eundem SSe quem Μ. Junium Silanum probamus. Huius enim frater D. unius Silanus propter adulterium cum Julia Augusti nepte commis-Sum, unde ni Sti' quoque poetae orta SS Videtur causa exilii λ), relegatus est ). Quae si tu erant, num potuit ab hoc mi 'on Ster petere auXilium Augusto iVo et exilium Suum eiusque

Cur autem vir ille Bruti nomen, quod eum habuisse nusquam traditur, acceperit, facile intellegimuS. Nam ut omittumVS eum e eadem gente, ex qua M. uniunt Brutum illum duxisse originem, inter vidi amicos, qui quidem artius cum Caesarum familia coniuncti orant, nullii dignior erat, qui propter artium et litterarum scientiam a suis nomen illius viri doctissimi t summa eruditione praediti acciperet, quam iuvir. EX Ovidii nim ipsius carminibu optime apparet, quanti po0ta noster huius umici scientium et ingenium aestima Verit, cum tu omnibus epistuli e Ponto ad Brutum missis multo diliguntius studia sua poetica attingat quam in aliis. Neque id nobis videtur esse neglegendum, quod in tribus pri0ribus epistulariim libris, quo artius inter Se cohaerere Onstat et primum et ultimum carmen ad hunc misit amicum. In illo autem I, 1 a Bruto petit, ut benevol recipiat exulis epistula et exponit, quid novum hoc carminum genus ibi Vulit. at tu amplius in p. III, 9 0 00tieis studiis agitur.

52쪽

Ηie nim Ovidius se excusat de Vituperatione, quali propter Carmina Sua Subierat, quamque ipse initio huius epistula ita DX ponit Quod sit in his adem sententia, Brute, libellis,

Carmina nescio quem Carpere OStra referri.

Nil nisi in turea fruar ut propiore rogare Et quam sim dens uinctus ab hoste siqui. Profitetur autem id non solum Vitium carminum Suorun1ONS et sese ipsum eorum doliola Videre. V. 6 ADq.) rum sopurgat de versibus suis parum expolitis et laboratis appo nim se Volloe aliquod muturin 30rbum sed viribus Mostitui iudieium, ut pigeat corrig0r et longi laboris inu ferre v. 18-20ὶ Fine in item turminis, quid Me vituperati0ne illa sentiat, demonstrato petit a Bruto veniam, quod talia carmina

Da Veniam Scriptis, quorum non gloria nobis Causa, sed utilitas officiumque fuit. Atque e tertia epistula ad Brutum scriptae IV, in V. 17 Qq. uule tamen potui, de caelito Brum reuenti V0Stra procul positus arm0n in ora odiet cognoScimus Ovidium ad hune amicum carmen, quo AuguStum Vitu gressum laudibus celebraret, miSiSSe.

Quae eum ita sint non possumus dubitare, quin Ovidius Bruti sententiam atqu0 iudieiuni plurimi uestimavori Quin quo doctissimum et tanquam princip0m iniser doctos ill08, qu0SSa 'pius appellat'), habuerit. Quid Θ nonne ei rat inprimis id agendum, ut initus mi ei aequum et benevolum iudi uitim sibi puraret γSi ero qua0rimus, liuonam ristium logia probabiliter Bruto inscribenda sint, primum do log ΙΙΙ, 14 vel potius 15, nam uotissim iudicavit Loorsius huius libri legiam quar-t9m falso pro duobus linum carnion in militis codicibus Scriptum PSSe ViX possumu dubitare. Quemnam enim inter ami- eos SUOS ptius vers 1 SQ s. alloquatur noster

53쪽

, Cultor et antistes Oetorum San te Virorum, Qui facis ingenio Semper, mile, meo Vol Veres. Vatum StudiOSe novorum 8 Praeterea optime

quadrat ad ea, quae iam Supra de Bruto diximus, et argumentum et color nostri carminis. Commendat enim amico progeniem suam, Qui parente Orbae in patria esse lic0at. Quam suam aut0m ipse concedit Metamorphoseon opus imperfectum osse, tamen nisi tantis rebus adVersis afflictus sess0t illud 0xpletum summaque laude dignum e facturum fuisse confirmat. Tum transit ad tertium riStium librum, quem una eum nostra legia Romam miSit rogatque amicunt o Hoe quoque nesci quid nostris appone libellis, Diverso missum quod tibi ab orbo vonii .eL0gunt autona ista carmina Cogitandum Sse, quo tempore et suo loco sint composita. Quibus robus non Xeusari solum seorum Vitia, Sed luemque etiam mirari seboro, quod tali incondici me carmina pangere OSSit. Nam ingenium suum esse malorum multitudin0 fractum et imminutum iam tu se latino loqui d0didicisse. Itaque huius quoquo carminis in petitui, mi 'or Qualemcunque legas, Venia dignar lib0llos Sortis et Xuusa condieione meae. Vidumus igitur non solum initium sud tiam insem 'leg. III, 14 Bruti personam indicaro. Cur aut0m Ovidius hunc ipsum amicum carminum Suoruni tutorem esse voluerit et cur ad hune noVum Studii sui pignus ex onto miserit, unusquiSquo ex iis, qua supra de hoc viro attulimus, facillimo int0ll0git. Nescimus an idem poetarum cultori log Tristium I Tsit inseribonita. Quo in armin noster do Metamorphoseon tantum libris diuit rogatque, ut opus illud quod maius 10- numentum Veriorque imago, quam anulus, in quo XuliSVultus Vid0atur iis ulptus sit, Romae ab amicis benevol0 00ipiatur: His ult0m 0stra setur in Urbo locus .

Atilii diligentius suam in l0g. III I 0xponit fuiss0 illos

54쪽

libro etiam res 'entes et rudoue, 0c propter uuctori eXilium ultimum manum ad eos potuisse coedere

ηΝon tam0ne, inquit, illa legi poterunt pati0nter ab ullo, Ν0Sei 0 liis Summam si qui abesse unum et V 2 ΝΡq.iV0 paullo in1ra v. 30 , Defuit et scriptis ultima lima ieiSe. Ita tu Ventum pro claude petit v. 30) quum ut facilius impetret, illa carmina a Se pS , non SS0 edita Nequ0, si licui Sesset, em0ndaturum fuisse eorum vitia profitetur. E quibus cognoscimus consilio et ingenio hane elogiam haud dissimilem esse illi quam supra Bruto attribuimuK. Itaque non videtur esse ineptum hoc quoque carmen ei deni Ovidii umie inseribi. Quod ii faciamus, non eo impedimur quod in illa legia ΙΙΙ. 14 iterum Metamorphoseon puS commemoratur et commendatur. Illic enim de tota carminum suorum turba Ovidius dicit se paucis versibus Metamorphos0μ attingit. ostrum autem arm0n tanquam praefationem Odenit0mpore Scriptam quo illud opus ab Ovidii umidis publieatum

De hoc vir ,- nusquam alibi apud ulli 0 Scriptore quidquam traditum Sse constat, nisi in Ovidii carminibus, ubi epistula X ont IV, 13 ad Carum missa est et in eiusdsem libri armin 16 inter poetas aequales a poeta OStro hic quoque amicus laudatur. Ex primi illius epistulae versibuS Og-nOScimus eum Vidio milum Vere carum S praebuiSS 0 innumero sodalium non dubiorum fuisse. Eundem autem cur-

55쪽

- M, nien epicum de ercule composuisse non Solum eiusdem pistulae versu 1 seq. demonstrat, ubi legimus: Prodent auctorem Vires, suas Hercule dignas Novimus atque illi, quem cani eSSe parΘSet sod etiam ad idem opus versus T seq. epistul. 16 spectant: , Et qui unonem laesisset in Hercule, CaruS, Junonis si non iam gener ille foret.

Depingit igitur Ovidius illo loco naturam et olorem Curi 'arminum, cum diuit is quamlib0t in multis lib0llis posita Cognosci propter Vires gravitatem, quae citri sit propria.

Praeterea autem Hltum videtur valuisso apud Caesar0A. Ex versu enim T eq.: Sic aleant pueri, Otum commune deorum, Quos laus formandos si tibi magna datos et 'Omperimus eundem Carum educatorem prae 'eptoremque fiermanici filiorum fuisse. Qua cum ita sint, facillim intollegere pOSSumuS, cur poeta in illa ipsa epistula IV, 13 Caesarum familiam tantis sextollat laudibus et studiose carmina, quae in

Augusti hon0rem fecerit, commemoret. Hunc autoni ad amicum nonnulla Videntur spectare ristium elegiae. Jam Bur mannus et ante eum Micyllus Vopativo care

Sum quoque, care, tuis defensus Viribus absens Scis Carum v0ri nominis SSe OCO, adducti sunt, ut hoc carmen idem Viro, ad quem epist. IV, 13 Scripta eKt, inscriberent. Quam sententiam non probat Loer Si uri, qui in adnot. ad h. l. dicit, certum SSe Carum non, ut Ur- mannus pinetur, Verum fuisse tu nomen neque eundem esse Carum intellegendum, ad quom sit ex Ponto IV, 13, alioquin ineptum esse totum istum orsiculum et sane etiam VHrba: Carum veri nominis esse loco. Attamen diligentor hoc loco DXpen SO facere non possumuS, qui Bumanni Sententia assentiamur ut elegiam nostram ad Carum illum pertinere censeamus. Cum enim inter omnes onstet Ovidium in carminibus suis, ubi uini 'os alloquitur, nulla ulla forina nisi vel hamice et vol

56쪽

PeariSSime hiSum esset nam talia X0mpli V0lut ex onto IV, 8, 9 scar Suilli ' non sunt curanda, quia nomen Stat 90Situm, illum v0c scaree amicum quendam Significare certun0bi putandum est. Impudimur autum n insequenti quidem Versu: Set earum et in quominus illum mi eum Carum Vere appellatum esse arbitrem tr. Cum enim vidi i 0 0xilii sempore nondum liceret nomina amicorum suorum ap0rt cuminibu inSerere nequPulli, quin V000 caro Carus significaretur, dubium SSe OSSet, ambiguam apposuit sent0ntiam. Nam si de adiecti Paro et cogitamuS, O Vocabulum aut an dem formam, quam amicin ymen habere aut nihil nisi allocuti insem quandam familiareme ubi poeta Verum amio nomon ponendum ernt. OSitam 8S intellegi potest. Nostram autem elegiam Si cum p e Pont IV, 13 comparamus, non si, cur eam ad eundem C rum Spectare negemus. Immo optime quadrat ad hunc amicum Vere 'rum, quod tanta missericordiae, tanti an iri S

fideique plenum N Ovidium calamitat afflictum Se praebuit, ut ait VerS T seqq. huius arminis demonstrant. Quin etiam de p0eta relegat b0110 0r0tur hie vir um iu defendit tmulta signa manifesti favoris i tribuit v. 1 seqq.). Praeterea autem n0Stra Sententia eo probatur et affirmatur, quod, ut iam Heliasius Vidit, Versu 2 nostra elegiae: Jun illi gener est, qui prius hostis erat ad U0theosin illam Η0rculis' de qua supra diximus, Videtur alludi Miramur, cur non quo tu ologiam ius dem libri Tristium III, 4 Caro inscripsserit hi in primo enim huiu ear

minis VerSu mihi caro quidem semper, sed tempore duro CVgnite, re postquam procubuere meae et V e care poeta odem modo, quo in illa elegia, Videtur uti

57쪽

Praetere et sonu et Sententia totius logia hunc amicum optim indicant. Admonet enim Ovidius eum, ut A intra fortunae mediocritatem contin0at et potentium usum et familiaritatem, quantum p0SSit, Vitet ,Usibus docto si quicquam credi amiCO Vivo tibi t long nomina magna fuge Vive tibi, quantumque poteS, praeluStria Vita. Saevum praelustri fulmen ab arce Venit.e Cum autem Canis aut anteat illud ducatoris munus iniisso verisimillimum sit, quo functus artum eum CaeSarum familia habuit usum, facillim intellegere p0SSumu poetam amico minori natu talem misisse adhortationem, ut eum ab iis, quae ipsimi de fortunae culinin deiecerant, Servaret tretineret. Atque hoc quoque in carmin dolorem amici maximum, cum abiret in Xilium, describit s0qq. et laudat eiu curam, quam etiam tunc praeStet: Nunc quoque summotum studio defendis amicum Et mala vix ulla parte leVanda levas et V 41 eq.i Qua cum ita sint, hanc elegiam Caro non minus apte inscribemuS, quam Tri Stium eleg I, 9. Hoc enim in carmine poeta noster amico cuidam minori natur de eius proc0ssu gratulatur. Sibi iani antea fuisse pei SuaSum amici ingenium non posse delitescere, Sed apud aequales magno futurum esse in honore. Illium autem proceSSum sodalem effeciSs artibus ing0nuis et severis diligentur

excultiS, quippe qui morum integaritat et ingenii loquentia )que laude loreat.

SiVe aliquod , inquit, moriam Seu ita labe carentis ES pretium, nemo pluri emendu erat. Sive per ingenua aliqui caput Oxtulit arte . . . .

Quaelibut loqui fit bona cauSa tuo. Fin autem huius elegia Ovidius de culpa sua dicit tDonfirmat moros su0s ab Artibus illis, qua sibi exilii causaeSsent, abstinuisse. Fraetorea it id pus iam multis annis antea

58쪽

fuisse compositiim. Itaque crimina Sua OSse XCuSari. Tum amicum admonet, se exulis ausam deserat optatque ut longius fortunae Via progrediatur. Quibus expositis, cur hoc ea sen Caro tribuendum sesso videatur, demonStremHS.M0rk0li usi diuit, si quis ad Carum hanc elegiam scriptam HSSe putet, non de munere, quod ep. X onto IV, 13 ad umd0latum esse dicatur, do educatione Drusi et Caligulae, cogitari

poSSe utrumque enim huius carminis anno nondum natum fuisse. Quamquam autem huic Viro doctissimo non solum on-00dimus vers. 2 nostrae elegiae:

,Qui 0gis hoc nobis non inimicus opuS nominis Cari designationem ommode inVeniri non OSSe, Sed setiam poetum fine anni p. Chr. 9 vel initio anni 10, quo tempore primus Tristium lib0 compositus st- , de Caligula et

Drusi dii ratione dicere negandum SSe tamen haec omnia ad Carum illudquo ducationis munii optime quadrare nobi persuasum est, si de primo Germanici et Agrippinae filio Nerono CaeSare cogitamus. Cum enim hunc anno p Chr. 6 vel nutum esSe Oneste nam anno 20 uni iam iuventam ingressum esse Tacitus in Ann. III, 29 tradit β - um irca luatuor anno natum Caro educandum traditum esse non videtur incredibil0. Nonnullis autem annis postea DruSum et Caligulam eiusdem viri cura demandatos sessu facit intellogi potest. raeterea eo nostram Sententiam comprobari cenSemuR, suod Ovidius optimos et praestantissimos amici moreS, qui eum ad puerum formandum Duerint aptissimum, tantis X

tollit laudibus. At ha00 quid0m hac tenus. Restat, ut d duabus Tristium ut 0giis V, 7 et V, 12, quid sentiamus, exponamus. Cuinam Ovidii amicorum ista armina inseribenda sint, plano in medio

59쪽

relinqvimus. Sunt enim iis locis, ubi poeta se condicione sua ut d studiis suis dicit, inter se haud dissimilia atque in adum re cum epistul ex onto ad Cottam Messalinum scripta

conveniunt. Haec tamen re minime o poteS commovere.

ut d 00dem viro in illis carminibus cogitemus, cum pS Ovidius epist ex onto ΙΙΙ, 9 V. 39 seqq. profiteatur

,Cum totiens eadem dicam, Vix audior ulli Verbaque pr0fectu dissimulata carent. Et tamen haec eadem cum sint, non Scribimu isdem Unaque per plure Vox mea temptatopem. An ne bis senSum lector reperiret eundem, Unus amicorum, Brute, rogandu erat 3 Ac ne ochio quidem assentimur, qui . . pag. 10 Rufino ΤriSt eleg V, 12 inscribendam Videri censet. Certe enim diligentiam, qua Vidiu in hac elegia carminum Suorum neglegentiam excusare studeat, non dissimilem esSe epistularum

ingenio. InVenimus tamen hoc in epistulis ad Rufinum multo minus, quam in illis ad Brutum missi S de quibus iam supra dirimus. Haec autem, quae noster in elegiis V, 7 et V, 12 dicit, an ad omne amico Scribere potuit, quantum quidem nos videmuS. In altero enim carmine V, 7 respondet amico cuidam, qui ei Ovidii carmina Romae plausit ut laudibus elataeSSe nuntiaverat exponitque qui fiat ut, quamquam non sit gloriae cupiduS, tamen loco tam aspero et intor homines tam

sero et incultos etiam carmina componat. In altera autem

elegia V, 12 amicum alloquitur, qui eum, ut lacrimabile tempus xilii studio bluctaret, in epistuli Sui admonuerat. Ρr0fitetur autem ingenium suum longa rubigine laesum torpere et Valde SSe deminutum. Itaque carmina quoque illo loco ut tempore exilii composita parvi esse aestimanda. Quamquam Vero nemo illic Sit, cui Scripta Sua legere possit, atque linguam Vernaculam dedidicisse sibi Videatur, tamen e non posse retineri, quin etiam in exilio carmina componat.

60쪽

tamen, ad suom pectunt, o in dubii reliquimur quod pistulit illu0 ub amicis ad poetam nostrum Scripta n ut Sunt i St-0ri proditae. Jam ad finem perduximus commentationem. Hae autem in re, quae omnino aliqua probabilitate conici 0Ssunt, nos d0mon StraSS confidimus. Quod oro inter Tristium personas viros tantum invenimus qui arte cum Ca0Sarum familia coniuncti erant, non miramur, num eorum maxime precibuS Augusti animum molliri poses ei erat Sperandum.