De melancholia et morbis melancholicis.

11쪽

tum coram omnibus palam profiteri. Forsan non abes ab eo, quo te prosequor

cultu, aliquidJactantiae. Cum me tanto nouindignum amicogloriari contingit, quem tot

inυidere mihipo sint, Artissalutiferae culto-- remsanctissimum rerum P0 sicarumpro

motorem eximium, Regibus acceptum,

splendidioris Aulae honoribus insignem. Verum absit ab amicitid obsequio se adulatio Conjunctionem Olam animorum, quornos in sorte dispari ita fortiter deυinxit ,

tit nullis unquam obscurata fuerit nebulis, junior olim essecit aetas Scientiarum amore sagrans, ct audax profanum Vulgus ernere Te sed rapuit Aula , scientis que

divitem, dignitatibusauxit, plaudente Medicorum choro. Mihi satis superque con cessit, dum tenuem Graiae Camen spiriatum, Parca non mendax reliquit, otiumque nec turpe, nec cytharicarens , simul verbrido limam fraterni contubernii usuram , quibuscum ambobus doctrinae ct irtutis laude sorentibus , obscuram sed elicem

12쪽

vitam transigere permisit hucusque, sora

nullius nutu obnoxia.

Meministi porr in felicibus illis colloquiis , quibus jam frui vix datur, actum sepius inter nos fuisse de Melancholi sanon unam esse ejus naturamsepius diximus Palteram scilicet legibus regi atque administrari mechanicis adυertebamus salterius mirabamur effectus , non solum

omnem judicii captum superantes sedctvulgarem ordinem P0 sicarum legum eludentes Unde sepe incerta medendi methodus, titubantis Artis tacitus timor. Actum etiam inter nos de Veterum helleboriseno miserrim'ue hodiernorum infanorum sorte, quo nimium Ars dedignatur , dum maυult impotens dici, quὼm anxiae atque delicata curationis fastidia tolerare. ec minus tamen stupebamus antiquiores Medicos paseim de eorum sanatione , tanquam de arte vulgatissimἱD-

Incessit inde mentem inυitam im oe

13쪽

reluctantem perpetua de Melancholis meditatio , Librorum de e tractantum

perquisitio indefessa ismul inita cum M

dicis, quos plures habet eruditione ct doctrin celebrandos Collegium urbs no stra, sequentia colloquia Utile porr credidi quod inde extuderam in publica commoda conferre ; prius forsan quam ob tam assecutussim perfectionem. Quid enim s aliqua lux ex nostris laboribus enasci potes, an cunctari licet ' Et ad gloriolae aucupium leυ , limae laborem moram

quasi de ingenii laude certaremus, admittere Dies diem docet. Sed interea praeter

labituris aufugit vita, laboresque plurimorum periere, dum ne aliquid detri menti accipiat eorum fama, cunctantur.

Mihi er quid de bio, facundisi sen

tiatur aequum est. Mod pro sint, quae tibi fero meditata Primum de Morbo ipso olumen habeo alterum typissimul ne crederem, sed in annum differrem secit spes legitima, a Prioris lectione fore, ut

14쪽

plures noυ mihi lumina suppeditent Medici, quos solos operi judices agnosco , si

ex eorum genere sint, qui recentiorum in ventorum docti, exemplaria Graeca non

perfunctorie legerint, sed fuerint altius

meditati Forsano vineta caedentur mea, nec censoriam critiices virgam deprecor.

Imb hanc potius expostulo , chm doceri me posse credam ct discere amem. Quod titinam sat, modo inde obscurum mali genus tot iaminum millia, societati non inutilia solum, sed θ nociυ reddens , subrue dicorum dogmaticorum observatis discat mansuescere. Saltem oe boni Gυis,

Medici Parisiensis, ct amici tui filo

functus fuerim. Tu er memorem truamare perge. Vale.

Parisiis, xvI. Decemb. I 764.

15쪽

INDEX

TITULORUM.

INTRODUCTIO. Pag.

De Melancholia a solidorumvitio,

Iancholiae Yfentia , LO

CA P. ΙΙ. De Melancholia nasmodicae natur Ac ex entia, a CAP. ΙΙΙ Melancholio nomodicae de

16쪽

AR1 ΙΙ. De Morbis qui Melancholiam nerνeam excipiunt, II 6

De Melancholia morbis

Melancholicis.

De Melancholici humorali , pag. 9 ICAP. I. De Veterum Melancholici, o 3 CAP. II. In otio probamus admitti re Melancholi AC Atrae L ae ex entiam, a TCAP. III. De Carseis Melancholiam pro

CAP. IV De Melancholia humoraliSyedibus , 296

ART. I. i, Symplomatibus hypochondriori m

17쪽

is abdominis, 333ART II De Symplomatibus partium in thorace

contentarum, qa

ART. II. De Symplomatibus capitis , qS ART. IV De Implomatibus externis cutis s

artuum is 3sa

CAP. I. De Melancholire humoratis in

acuto abeunte, 39O

Explicit Index Titulorum.

18쪽

APPROBATIO.

JUsu Vic E-C ANCELLARII legi Manu. scriptum de Melancholi is orbis melancho. Istis ero. Datum die II . Junii anni II 66.

MALO UIN. DE MELANCHOLIA

19쪽

DE MELANCHOLIA.

INTRODUCTIO.

PERIE pretium fore credidi, si altius in Melancholiae fontes penetrare ausus, Obscuro mali generi aliquid lucis afferre tentaverim ;urides ipsius natura, Causae, diversitates, plenius elucescant, iuratio, ad quam Ars tota intenditur secura magis aliquando minus aut medicanti, aut aegrotanti ii grata possit evadere. Melancholia a Boerhaavio definitur morbus in quo aeger destra diu is pertinaciter inefebre, uni is eidem fere cogitationi assaeus die ullam fecit mentionem Vir Clarissimus , moeroris atque moestitiae , quam huic morbo innatam atque inhaerentem voluere alii Artis Medicae Principes iernelius , Sennertus , primusque

tum aetate , tum autoritate Galenus.

Sed in Veterum gratiam a Boerhaavio distentire non licet. Etenim quamvis Melancholicorum plerique, in lacrymas estundantur,& praeter conflantium virorum morem Omnia tuta metuant, tamen id non in orianibus, non semper Tom. I. ' A

20쪽

α MELANCHOLIA, non ubique reperitur. Imb aliqui sunt qui in effusos risus solvantur, Haetitiam puerilem prahendant ad objecta vel leviora tunde illud solum

ad omnes aeque pertinet, ut a ratione dejecti, firmitateque mentis pessumdata , jam animum regere dedidicerint ; sed brutorum animalium more , instinctu coeco, ac veluti impetu, ad ea quae concupis Cunt ferantur, avertanturque Cum metu atque furore, ab iis quae praeconcepta

Opinio ipsis aut inimica aut odiosa essingit. Hinc illud universale est ut a Melancholia animus fiat imbecillior, ἀθηαιαν Graeci vocant, quod nos mentis demissionem vocamus. o semel posito mentis vitio , vertuntur animosi in pusillanimes , fortes in timidos. Unde fit, ut ii

omnes qui debilitatae animae argumentum prae-hent affectus, elancholiCis Competant , metus , moeror , aut laetitia praeter rationem erumpens Hi vero Omnes animi errores ita se invicem excipiunt, ut nil desit menti praeter virilem constantiam Melancholia igitur a nobis definietur, illa mentis imbecillitas a corporis uitiato habitu oriunda, in ud fortiter concutimur ab objectis aut externis, aut ab imaginandi i effossis, ita ut jam impossibile sit deis inde natis

obblere , ab iis Melli, aut contra ratione tendere.

Quamvis autem ab illa desinitione trahatur idea morbi forsan aliquatenus diversa ab iis quas hucusque accepimus parumper ad ea quae vulg5 Melancholicis tribuuntur attendenti, patebit, ut spero, quantum definitio haec universam morbi ideam comprehendat. Et certe eae affectiones quibus animus X-