장음표시 사용
71쪽
Str. Ver novuΠ jam ver canorum, e renatum stomnibus: vere Concordant amoreS, vere nubunt alites, et nemus comam resolvit de marinis imbribus. cra amorum opulatri inter umbras arborum
implicat casas virentes de flagello murteo, cras Dione jura dicit fulta sublimi throno. Cras amet, qui nunquam amavit, quique amaVit, Cra umet. Str. β' Ipsa gemmis purpurantem pingit annum floreis, ipsa surgentes papillas de Favoni spiritu 10 urget in nodos tepentes ipsa roris lucidi,
noctis aura quem reliquit, Spargit Umente aqua S. ecce jam lacrimae tremente de caduco pondere in ruborem florulentae prodierunt purpurae; gutta Praeceps Orbe parvo Sustinet casus suos IJ Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amavit, Cra umet. Str. Humor ille, quem Serenis astra Orant OCtibuS,mane virgines papillas solvit humenti peplo. facta Cypridis de cruore deque amori OSCuliS, deque gemmis, Meque flammis, Meque solis Purpuris, 20
ipsa jussit, mane totae Virgine nubant, RoSa. cras pudorem, qui latebat veste tectus lignea, unico munita nodo non aVebit Solvere. Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amnVit, Cra amet. Str. Ipsa nympha Diva luco jussit iro muri 25 ite nymphae, posuit arma feriatu est Amor; it puer come puelliS nec tamen credi potest, esse Amorem feriatum, si sagittas Xuit. jussus est inermis ire, nudus ire uSSu est, ne quid arcu, neu Sagitta, neu quid igne laederet. 80 Sed tamen, nymphae CaVete, quod Cupido pulcer Si totus est inermis idem, quando nuduS St Amor.
72쪽
Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amaVit, cras amet. Str. δ'. Compari Venus pudore mittit ad te virgines; Una re est, quam rogamus cede virgo olla, 35 ut nemus sit incruentum de ferinis stragibus, et recentibus virentes ducat umbras floribus. ipsa vellet te rogare, si pudicam flecteret, ipsa vellet, ut venire8, Si deceret virginem. jam tribus choros videres feriatos noctibus, 40 congreges inter caterVa ire per saltus tuos,
floreas inter coronas, murtea inter RSRS. nec Ceres, nec BaCChu absunt, ne poetarum Deus.
continenter tota OX est pervigilanda canticis:
regnet in silvis Dione, tu recedo, molia. 45
Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amaVit, Cras amet.
Str. Iussit Hyblaeis tribunal stare Diva floribus. praeses ipsa ura dicet, assidebunt Gratiae. Hybla totos funde flores, quotquot annus attulit;
Hybla florum sume vestem, quantus Aetnae CampuS St. 50 ruris hic erunt puellae, Vel puellae montium, quaeque Silva quaeque luco quaeque sontes
jussit omnes assidere pueri mater aliti8, jussit et nudo puellas nil mori credere. Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amavit,
Str. δ'. Cras erit, quo primu aether copulavit nuptias. ut pater totum bearet Vernu annum nubibus. in sinum maritus imber fluxit almae conjugis, unde fetus aleret Omne miXta magno Corpore. tun Cruore de Superno Spumeo pontus globo 60 caerulas inter catervas inter et bipede equos sedit undantem Dionen de marinis imbribus. ipsa Vena atque mentem permeante Spiritu intus occultis gubernat procreatri viribus; perque Coelam perque terra perque Ontum
73쪽
pervium Sui tenorem seminali tramite imbuit jussitque mundum nosse aseendi vias. Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amaVit, Cra umet.
Str. α' Ipsa Trojanos penates in Latinos transtulit,ipS Laurentem puellam conjugem nato dedit, T0 moxque Marti de sacello dat pudieam virginem Romulas et ipsa fecit cum Sabinis nuptias
unde Ramnes et Quirite perque prolem OSteram Romuli patres crearet et nepote CaeSareS. Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amavit, Cra amet. 75Str. ε' Rura fecunda voluptas, rura Venerem Sentiunt; ipse Amor, puer Dionae, rure natus dicitur: hunc, ager cum parturiret, ip8 Suscepit sinu; ipsa florum delicatis educavit Osculis. Cra amet, qui nunquam amavit, quique amaVit, Cra umet. 80 Str. γ' Ecce jam subter genestas Xplicant tauri latus, quisque torvu quo tenetur conjugali foedere. subter umbra cum maritis ecce balantum greges; et canoras non tacere Diva jussit alites: jam loquaces Ore rauco Stagna cygni perstrepunti Ἀδadsonat Terei puella subter umbram populi, ut putes motu amoris ore dici musico, et ege queri Sororem de marito barbaro. Cras amet, qui nunquam amavit, quique amaVit, Tu amet. Str. ε' Illa cantat, nos tacemus Quando ver venit
quando faciam ceu Chelidon, ut acore desinam lperdidi usam tacendo, nec me hoebus respicit: sic Amyclas, quum tacerent, perdidit silentium. Cras amet, qui nunquam amaVit, quique amaVit,
74쪽
, Facere non possum , quin pauci ephymniorum quae apud quasque gentes obtinent, naturam et diVersitatem proponam, quum haec nemo dum virorum doctorum attigerit. Quae res non levis momenti est, quanquam primo obtutu videri poSSit. Nam gentes non solum colore, crinibus, corporis structura habituque, Verum etiam atque vel maxime ratione disserunt ea, qua ingenii facultates animique motus produnt. Haec autem in cognoscenda hominum natura indoleque plurimi sine dubio facienda est. Qua in re etiam leviora respicienda sunt. Haec enim plerumque melius, quam majora hominum naturam nos docent. Hoc vel inde potest intelligi, quod studio et eruditione majora illa possunt adquiri, minora autem et leviora nunquam possis tibi com
Redeamus ad propositum. Omnium gentium maxime Graecos et Germanos quoad phymnia cognatos esse opinor. Quamvis enim eph mniorum, quae a Graecis nobis servata sunt, haud ita magnus appareat numerus, tamen sati superque eorum frequentiam et varietatem prodit. At etiam apud Germanos frequentissima et diversissima esse cuilibet elucebit, qui vel paullulum in cognoscendis carminibus popularibus versatus fuerit.
Unde autem haec illarum gentium similitudo Θ Absque dubio ex ingenii
natura vitaeque consuetudine petenda est. Notissimum est omnibus, Graecorum naturam fuisse capacissimam laetitiae et doloris, Omnia e
dem profunditatu amplectentem. Idem de Germanis dicendum est; tamen hi paullo doloris, quam laetitiae capaciores judicandi sunt. Hujusmodi autem hominibus phymnia maxime conveniunt. Apud Graecos ephymniorum eandem frequentiam, quam apud Germanos non fuisse, inde optime explicatur, quod hilaritas eorum tam amans non St, quam tristitia moerorve quorum Germanis major copia, quam Graecis, On-
75쪽
cessa est. lurima enim Germanorum carmina popularia in pingendis amoris doloribus versantur, omniumque longe plurima phymnia habent. Etiam apud Graecos in carminibus amatoriis potissimum e phymnia inveniuntur, praesertim in iis, quorum argumentum triste plenumque doloris est; cf. Theocr. I. II. Bion Epit. Ad , Mosch. Epit Bion. Latinorum contra ingenium Severius magisque sibi constans ad cogitandum potius, quam ad sentiendum comparatum erat. Itaque triste ephymniorum genus ab eorum carminibus vel abesse vel a Graecis translatum esse Videtur. Virgilius enim Theocritum imitatus eo usus est. Accedit, quod hujus poetae ingenium omnium maXime Graecorum naturae simile est. Catullus autem levitate quadam et mobilitate excellit quam ob rem in carminibus laetioris, quam tristis argumenti praestantior apparet. - Ex illa igitur Romanorum ingenii natura phymniorum paucitas Originem duxit. Tamen non nego, in carminibus popularibus hic illic usitata fuisse uuam Graecorum et Germanorum frequentiam et varietatem, qua in phymniis adhibendis usi sunt vel utuntur, cum aliarum gentium phymniis comparaveris, mira diversitas apparebit. Ac Franci quidem Italiqu0 et Hispani hac ratione haud longe a Germanis distant, quum jam antiqui temporibus cum his vitae consuetudinem inierint. Multo autem major disserentia apud gente apparet eaS, quae orientem versus habitant, Ru88o dico genteSque cognata8 ab quorum carminibus saepissime quum divisio strophica absit, phymnia Sensu stricto frequentia non sunt. Sed hemistichia repetunt f. Wolff. l. c. p. 49:Jiinglings ummer. In his autem repetitionibus tardum quoddam lentumque inest, quod nemo ab harum gentium natura ingenioque alienum esse negabit. Haec sufficiant ad demonstrandum etiam in rebus, quae leves videantur, multa ad recte de hominum ingenio judicandum quaeri posse et reperiri. 2 IJροασι α ad cantum referendum est significatque praetentationem vel proludium, proluSionem quae carmini praemittitur. Eodem modo
apud tibicines προαυλιον, προαυλημα, apud fidicine προανάκρουσις, πόθο- κιθαρισμα inVenitur. Verbum autem generale omnes proludendi modos
amplectens apud Graecos ἀναβάλὶ σθαι, ἀναβολὴ, Hom. Od. α'. 155: τοι ὁ φορυιdi i s D ι ιος ἀνεβάλλετο καλον ἀείδειν.
Clarius ἀναμλη illa ab ipso tantu distinguitur apud iuridem Theocr.
76쪽
Latini autem de eadem re dicunt praetentare: Ovid. Etam. V. 339 Calliope querulas praetentat pollice chordas: cf. VIII. 7. Videtur autem ἀναβολὴ illa saepius intra cantum repetita esse. Hoc enim praepositio τὰ significare veri simile est Ephymnia igitur hoc sensu recte ἀναβολαὶ Vocari possunt. 24 Antiqui etiam grammatici illam in praepositione ἐπὶ vim inesse haud injuria statuerunt Schol. enim ad Apoll. h. Argon. II. 712:
ἱ, βέλος. Apoll. h. l. c. V. 104:
Quibus locis addatur Athenaeus l. V. p. 701. , ubi Clearchus narrare traditur, Hionem adhortatam fuisse Apollinem Verbis: ε παῖ . . . τουτοδέ ἐστιν ii ἄν ειποι τις αφιε παῖ, βάλλε διόπερ ἀπό τουτου λεχθῆναι φασὶ τό ε παῖ καὶ ι παινυο ν. Veteres igitur Otionem ad inter si tuerunt. Ex schol loco ad Apoll. Rhod. II. 12 emendandus est locus Elym M. p. 469. 44 ubi pro ἀνεφώνουν sine dubio ἐπεφώaxo scribendum est, cf. Santen ad Terent. aur. p. 148 ed. Lennep. 2b Quas sontentia loco Marii Vietor. p. 2501. Optime confirmatur: , , Hoc loco non supersederim dicere , esse breVia cola, quae post trophe et antistrophon supercini moris est, quae jam non πιυδοὶ sed ἐφυ- ινια dicentur, ut est ἰὴ παιάν. Haec enim vel hymnis vel dithyrambis supercini moris est, quae de epodicis carminibus, Si quando praeponuntur, προυμνια. Si autem OS ant1Strophon Odocentur, μεθυμνια nuncupabuntur. 3 Scriptores non sibi semper constant, quum de phymniis referunt. Exemplo sane luculento est Athen XV. 696. E. OD Ut δ' ουδετ παιανικὸν ἐπέρρημα, καθάπερ ὁ εἰς Ποανδρον τὸν Σπαρτιάτην γρα νεις ντως παιάν ν φησι Λορορις ἐν τοῖς Σαμίων ἐπιγρα νομένοις 'st ροια δε- σθαι ἐν Σάι ω Παιαν δ' ἐστὶ καὶ ὁ εἰς Κρατερον τόν Μακεδόνα γραφεὶς, ον ἐτεκτηνα ro Ἀλεζῖνος ὁ διαλεκτικός, ως φησιν Ερμιππος ὁ Καλλιμαχειος ἐν ob πρωτο περὶ Ἀριστοτέλους αδεται δὲ καὶ ι το ἐν Λελ ροις λυρέι-οντος
77쪽
γαρ τὸ ἐν παιῶν ἐπίφθεγεια. io Athenaei locus satis demonstrat, Vetere non uno eodemque vocabulo de his repetitionibus usus esse, saltem ἐπίρρημα et ἐπίφθεγμα apud Athenaeum eandem Vim habere, quum utroque de exclamatione ἰὴ παιὰν utatur. Idem de reliquis appellationibus assirmare non dubito, quamquam negare nolo, alium de alio genere, quod dicunt κατ' ἐξοχην, suisse usitatam. Sed tamen plerumque promiscue scriptores iis utuntur.3 Carmen Sapphus monostrophum fuisse non est veri simile. Quae autem forma stropharum sequentium fuerit dissicile est dictu. Equidem meSymnium υμ ναον etiam in reliquis strophis locum habuisse puto, ita ut ad Verbum aliquod praecedens, quemadmodum in nostro fragmento ad ιιέλαθρον, referretur fuisse etiam duos Versus postremos repetitos in fine stropharum. Argumentum enim totum epithalamiorum illud est, ut sponsus bene excipiatur. Diversa autem jubendo poetria stropharum sententias optime Variare poterat. Itaque Omnium stropharum hoc schema fuisse puto:
5 Hoc versuum genus non recte ad phymnia resertur. Sed quo nihil omisisse viderer, adjunXi. 6 Virum quendam doctum memini suspicari, Aeschylum in Sicilia ephymnia adamavisse. Sed tamen dissicillimum est demonstratu, quidnam Siciliae debeat. Nonnulla quidem, quae ad dialectum referenda sunt, L. Alirens, V. l. in libro magna doctrina conscripto de dialectis linguae Graecae lib. II. p. 366, ἐνδοῖ rom. v. 272 p. 384, θην rom. V. 930 p. 389, μελλω Agam. v. 1329 Syracusanis deberi, haud injuria
7 Huic loci interprationi potestas vocis Πος obstare Videtur. Aeschylum hoc verbo ita esse usum ut in mysteria, initia esset, satis luculenter ex schol. Soph. C. 1050. discimus, ubi haec leguntur: τέλη δὲ τας τελετάς. Αἰσχυλος' ἔφριξ ερως ὁ τουδε μυστικου τέλους. Quanquam plerumque τέλη reperitur. Ab hac vocabuli vi haud multum ea abesse judicanda est, qua Omnem rem sacram, praeSertim, quarum Origo mysterio quodam involuta est, significare possit. Quod quidem
78쪽
omnium maximo in palladia cadere dicendum est. Quamquam lubenti animo hanc sententiam Ciciam si aptior alia inveniatur. Neque tamen absurda videri potest, si Aeschyli audax ingenium, quo in flectenda e borum vi ac potestate usus est cf. hoc ipso loco φιλόμαχον κράτος , consideretur. Vix enim quisquam veterum Scriptorum tot novas voces formavit, adeo a pristina verborum potestate recessit, quam Aeschlyus. Μulta tamen depravatis codicibus , qui ex librariorum incuria prodie
8 Cantilena Astinorum inter popularia carmina sunt habendae, quibus mors in naturam aestivo calore tabescentem referentis canebatur Οἰτολινος Σαπφους . Epiphthegma αὶ Αἰνε α Αἰνε, quae est illorum carminum natura, in initio vel ne repetebatur. A vero autem non videtur abhorrere, nonnulla id genus carminum pluribus strophis vel si
mavis partibus constitisse, in quarum cujusque fine vel initio epiphthegma illud additum erat.' De loci dispositione cf. hiersch, De locis quibusdam Aeschyli lacunosis in Comment. I. l. Acad. Monac. Vol. I. . II pag. 13-19.
Id Schol. v. 68 otu δ' ακραντος τουτο σπερ ἐπαδομενον ἐστι,. Sed editi versum illum non nisi semel agnoscunt. Quum enim in textu sententiam loli V. 60-67. ad caedem Agamemnonis et Aegisthi Clytaemnestrae stuprum referendam esse demonstravimus, Verba autem τους δ' ἄκραντος κτλ. generaliora esse, post V. 63 et 7. repeti non possunt. Ceterum scholio docemur repetitiones illas etiam ἐπασματα vocari solitas fuisse. II Schol. v. 56 ἰω μοῖρα εφυμιτιον. 2 Schol. V. 118ν ευακοεῖ, νοεις καὶ τὴν βαρβαρον φ0ὶν v. Τῖ Ηοsce versus phymnium esse habendos ex Verbis Schol. V. 162 τα δ' Ἀλλα δια ιέσου ἀναπες οἱ νηται, recte sequi Videtur. J3 Io enim a V. 661 choro narrat, quibus rebus factum sit, ut in Vaccam commatata per orbem terrarum vagari cogatur. Quae quidem Jus malorum narratio de Oceanidum animos comm OVit, ut eam a narrando detinere studeant. Se enim nunquam tantorum malorum sa-mam auribus percipere optasse et perhorrescere us lacinus videntes, πέφρικ εἰσι νουσα πρῆξιν 'Ioυς Tum Prometheus: προ γε οτενάζεις καὶ φοβου πλέα τις εἰ ἐπίσχρος ες τ' ἄν καὶ τ λοιπὰ προο/ ἀθης. Maturius chorum lamentari plenumque osse horrore abstineat dum re-
79쪽
liqua audierit. Quibus verbis indicatur, futura us fata multo majora narratis e SSe X8titura, quae quum chorti audierit, meliore eum jure esse lamentaturum. Inde mihi congentaneum videtur, gravioribus auditis chorum verba illa: αα εα πιλε φευ repetiSSe. i. Hoeder, De trium, quae Graeci coluerunt, comoediae generum rat ac proprieti pag. 6b , , Nonne seria carmina de imitatus esse videatur Arist. dicendique gravitatem adhibuisse, ut magis etiam oculari modo uti posset Ita res habet. Plerumque enim fit, ut sententia, quae primo Severitatis speciem prae se fert, deinde cognita majorem risum commoVeat. lba Quum chorus viginti quatuor personis conStet, octonis ingulae strophae tribuendae sunt. Ephymnium autem toti choro canendum suisse maxime probabile est. 16 Plurimum in hanc sententiani facit Schol. v. 1333 ἐν τουτοκ
Ι8 cf. Hartung, Hymenaeus in SchneideW. Philol. III p. 23 sqq. G. H. orienti programmate, quod de carm. l. AquiSgran. 1824. scripsit, uti non potui. I 8a Vehementer doleo, mihi haec scribenti Viri imi a quis clicommentat in Gotting. geleliri. Angeigen 186 p. 1961 sqq. utendas copiam non fuisse. Itaque susticiat Viri Olmi sententiam paucis proponere. Ad rem nostram potissimum faciunt, quae p. 1995 sqq. exponuntur. Post v 32 sqq. tredecim versus Xeidisse, a novem quidem cum ephymnio trophae Virginum, quattuor ejus, quam juvene canunt. Postv 58. phymnium 8Se re Stituendum, nullam autem post V. 59. lacunam agnoscit Totius carminis divisio haec statuitur:
80쪽
gilii incantamentorum amatoria imitatio A, nisi forte Catullus in alio
carmine nunc deperdito simili versu Su esse putandus est. 20 Versus hujus carmini 105 a poeta consulto per parenthesin positus esse mihi videtur. Simaethae enim oratio hoc loco vehementer concitata est, omnes ejus animi memoria illius temporis, quo primum Delphidem ad se venientem vidit, prorsus commoventur, ita quidem ut vocem aliquantum cohibere putanda sit, priusquam V. 106. proferat:
ratione in v. 135. uti non possumus, quamvis item per parenthesin positus sit. Quo enim cunque te converteris, nulla reperitur cauSsa, cur
hoc loco positus, in reliquis omissus sit. Itaque haud injuria spurium judicaveris. Ceterum Naehius erravit, , orationem imaethae totam ad eum modum compositam esse ' judicans Animadu ad Cat. Dir. v. 30 , ,,ut Versus intercalaris Semper per parenthesin accipi debeat. Ipsa enim narrationis natura ita fert, ut per gradus quosdam ad finem descendat oratio.
2i Non potest Naehi sententia probari, qui gaudia tua idem
esse scripsit, ac si Oeta diceret quae X te percepi. Hunc en- sum a loco alienissimum esse elucet. Tum dicendum erat gaudia mea. Haec enim sunt gaudia, quae ipse percipio gaudia ero tua, quae tu percipis. Alia autem res est, ubi de agri gaudiis agitur Agerenim gaudia percipere non potest, sed parare. Sunt igitur ea, quae agro continentur, praebentur, ita ut iis frui liceat. IIo loco majorem puto latere corruptelam. Nam v. 26-36. undecim, 37-46. decem sunt. In priore tropha unus versus abundat. Sed difficillimum est dictu, quinam spurius habendus sit, quum non unus habeat, quae offendere possint, quum praeter V 26. etiam V. 30, qui a Naekio intercalaris habetur, mihi quidem orationem vehementer perturbare videatur. Primum, versus 3 intercalaris non est; nam ad alia carmina, non nostrum referenda est ejus sententia cf. Naeli ad h. V. pag. 61.). Quod quam verum sit optime intelligitur, si reliquos hujus carminis intercalares cum v. 30. comparentur. Alaudicata huic Versui phymnii natura e carmine removendus videtur. Nam toto illo loco de sola silva, non de se ipso poeta loquitur, sui mentionem non facit nisi interrupta oratione qua de silva agit; Hecto Versu nihil est,