장음표시 사용
61쪽
Hunc phymniorum numerum si recipimus. carmen ita nobis dividendum est:
6 V. Sed a0kii seniuntiae non esse accedendum puto. Videtur enim vir clarissimus quibusdam versibus indolem phymniOrum vindicare, quibus optimo jure laudicaveris. Ex horum numero S V. 7, cui phymnii natura nullo modo vindicari potest. Eodem an majoreque jure v. . . intercalares haberentur, quos tamen nem facile agnOScat. Versu autem septimus nihil aliud est, quam nunciatum consequeri Spraecedentium. tque facile est ad intelligendum, sententiam ejus quam maxime ab reliquorum inter alarium sensu differre. Omnibus enim omnia contraria fieri dicit poeta, priusquam libertatem canendi sibi eripi patiatur. Quis hanc sententiam ephymnio aptam putet Itaque v. - . nihil aliud habendi sunt nisi totius carminis exordium. pSum autem carmen Dirarum a V. 8. incipit, cujus primum phymnium est, 14: Rursus, et hoc iterum repetamus altare Carmen. Stropha praecedens se Versu Continet. Priusquam autem plura de carmini divisione proponam, demonstrandum mihi est, carmen non ea forma ad OS perveniSSe, quum a Catone accepit quod nisi ustulentis rationibus demonStravero, ne nudastiae arguar mihi timendum erit. Qui quidem v 4-T: Ante lupos rapient haedi, vituli ante leones, delphini fugient pisces, aquilae ante ColumbaS, et Conversa retro rerum discordia gliscet, multa prius fuerit quam O mea libera Vena, cum versibus 98 101: Dulcia amara prius fient et mollia dura, candida nigra oculi cernent et dextera laeva, migrabunt casus aliena in corpora rerum: quam tua de nostris emigret cura medullis, q
62쪽
vel obiter comparaverit, responSionem quamdam inter eos inter edere facile intolliget. Nam et versuum numerus idem est, eademque sententiarum forma, et loci quos in toto carmine obtinent, sibi respondent. Itaque v. Ι-3. Xordii loco cf. Bion Epitaph. Adon. V. l. 2. Sunt, V. 7. Proodum,
uv. 98-101. epodum efficiunt. Huic divisioni videntur obstare v. 102. 103, qui, ut nunc leguntur in fine Carminis, ad podum referendi sunt. Sed v. 102. plures offensiones habet , , deest enim in codicibus Basil. VOss. II., ratisi. II. in Romana utraque et in omni libro edito antiquissimo ε Νauhe), alt0ra offensio X aehi verbis intelligitur ,,Νon alienum est usitatum poeti latinis , quicquid ero. Sed tamon hoc de homine in elementa ignis et aquae OSt mortem dissolvendo non memini me legere alibi. Neque totus similis est locus apud Scaligorum Homericus l. VII. 99.
tentiam sumpsisse caliger suspicatus erat). Et quod adscripsi, aut ab alio comparatum, aut a me ipSO annotatum, εμου θανοντος γαῖα μιχθητω πυρι, Epigr. Incert. Brutich. DCXXXVII. Suid. v. Tιβεριος, Sensu multum diverso dictum S Se apparet. Haec sum cero videntur ad versum illum loco movendum. Cum v. 102. etiam V. 103. Suspectu redditur, quum uterque eodem lato Su esse videatur. Νon
tamen dubito, quin a Catone profecti sint. Sed jam antiquitus ex genuin loco post v 90. in finem carminis translati sunt. V. 102. nonnullis librariis Suspicionem movit propter singularem Sententiam; quare in paucis codicibus non invenitur; v. 103. praecedentibus satis aptus videbatur; quo factum est, ut a nonnullis librariis retineretur. Ostendimusvv. 102. 103. O loco, quo inveniuntur ineptos esse restat ut demonstrem optime ad Sententiam facere, Si post v 90. legantur. Poeta igitur in priore carmini parte agrum igni, in altera aqua devovit v. 894 90. agro Vale dicit, , Semper
tamen Sese eum S Se amaturum, quamvis votis suis ignis
aut aqua factus fuerit licere enim ibi, gaudiorum ejus em
Dulcia rura valeto, et Lydia dulcior illis, et casti fontes et felix nomen agelli:
63쪽
quamvis ignis eriS, quamVi aqua, Semper amabo: gaudia semper enim tua me meminisse licebit. Qua versuum collocatione Omnes dissicultates tolluntur. Versum 102. huic loco esse aptissimum sine ullo negotio intelligitur. Sed , gaudia semper enim tua me meminisse licebit multo etiam mulius de agro amoeno et pulchro, quam de muliere amata diei, Omnibus recte OnSideratis, Certissimum est i).Jam satis luculenter demonstrasse mihi videor, Carmen nostrum mutationes librariorum esse Xpertum. Quod multo magis de phymniis valet, quum in hoc versuum genere latior librariorum arbitrio campus pateret; simulque vacillare incipit aetii sententia, , Catonem non curasse, Ut paribuSintervallis poneret in acalares , quo paria fierent media inter Versus intercalares systemata p. 24), quum certo proodus et epodus sibi respondeant. In his autem non Sola reSponsionis vestigia inveniuntur, sed ipsi interealare eam produnt. Comparentur Od v. 4: Tristius hoc, memini, revocasti Battare Carmen, et v. 1: Dulcius hoc, momini, revocaSti Battare Carmen.
V. 75: Tristius hoc rursum dicat mea fistula carmen. Neque causSa invonitur , cur Cato v. 25. 47 54. l. 7.ephymnia p08uerit, quum multi loci sint, in quibus eodem jure iis uti poterat. Quam inconstantiam poetarum licentia vix defendere possis. ihil igitur os veri similius, quam
Catonem strophica quadam responSione Sum SSe.
V. 15 24. in duas partes dividi possunt, in quarum priore poeta fructus agri utiles devovet, in alter jucunda,
quae X agro a Seuntur. Utraque par quinque VerSibu CO
Stat, qui playmnio praecedente separandi sunt. V. 19. 11-terealaris habendus non est ejus sententia e ira poetae originem traXit, quae ejus animum per totum Carmen OCCupat, Cf. V. 3. 62. Hac ratione duae strophae quinorum VerSuum
ossiciuntur aliud phymnium est V 26:
Sic precor et nostris superent haec carmina Votis,
64쪽
quod . r. redit. Amplectitur autem hoc phymnium unum o viginti versus, qui Optime in duas partes Separantur: v. 27-36, 37-46, quae duas strophas denorum versuum ossiciunt. Versum 30. spurium habeo t). Utraque stropha similiter clauditur: v. 36: cinis haec tibi fiat oportet. v. 46: cinis omnia fiant. Post versum 36 reponendum phymnium
Alteri carminis parti, qua Oeta agrum undis devovet, Stropha Se Versuum, ut priori, praemittitur, V. 48-53. Primum hujus partis phymnium est . 54: Tristius hoc, memini, revocasti altare carmen δ);
Sequuntur Sedecim versus, qui dua Stropha Octonorum ver-
Suum constituunt: v. 65-62, v. 63-70. Post vorsum 62. intercalaris: Dulcius hoc, memini, revocaSti Battare Carmen, ponendu est post v 70. Si transferendum phymnium V. 75: Tristius hoc rursum dicat mea fistula carmen. Ab hoc versu non Stropharum paria sed alternae sibi respondontes inveniuntur. Ac prima quidem septem versibus 77-79. transposito V. 75. constat quae sequitur sex versus habet v. 80-85. praecedente autem separatur phymnio: Dulcius hoc rursum dicat mea fistula Carmen. Tertia stropha septem versibus constat 6 90 - 02. 103. Separatur a praecedente phymnio Tristius hoc rursum dieat mea fistula carmen, a Sequente autem phymnio Dulcius hoc rursum dicat mea fistula carmen. Sequitur ultima stropha sex vorsibus constans 91-96 cum
65쪽
Extremum carmen revoc emu Battare Vena. Extremum autem carmen effeti epodus, quae prood sententia et versuum numero respondet. Schema igitur stropharum hoc St: EXOrd Prood. p.
Quo autem uno quasi obtutu totius carminis forma eluceat, integrum e mea divisione apponam. Valerii Catonis Dirae. Exord Battare, cycnea repetamu Carmine voces: divisas iterum Sede et rura CanumUS,
rura, quibus diras indiXimus, impia vota. Prood Ante lupos rapient haedi, vituli ante leones, delphini fugient pisces, aquilae ante columbas, iet OnVersa retro rerum discordia gliscet multa prius fuerit quam non me libera avena. Battare, Cycnea repetamu Carmine OeeS.
Str. Montibus et silvis dicam tua facta Lycurge, impia. Trinacriae sterilescant gaudia vobis, 10
nec fecunda senis nostri, felicia rura, semina parturiant segeteS, non pascua ColleS, non arbuSta OVa frugeS, non ampinuS VRS, ipsae non silvae frondes non flumina montes. RursuS, et hoc iterum repetamus altare armon 15Str. Effeta Cereris sulci Condatis venaS, pallida flavescant aestu sitientia prata, immatura cadant ramis pendentia mala, dosint et silvis frondes o fontibus humor,nse desit nostris devotum carmen avenis. 20 Rursus, et hoc iterum repetamus altare carmen. Str. Haec Veneris vario florentia serta decore, purpureo Campo quae pingunt verna colore:
66쪽
hinc aurae dulces, hinc suavis spiritus agri mutent pestiferos aestus et tetra venena. 25 Sic precor, et nostri Superent haec carmina votis. Str. iudimus et multum nostris cantata libellis optima silvarum, formosis densa viretis, tondebis virides umbras nec laeta comantis jactabis mollis ramos inflantibus auris, 30 militis impia quo suocedet dextera ferro, sermoSaeque cadent umbrae, formosior illis ipsa cades, veteri domini felicia regna. nequicquam nostris potius ovota libollis
ignibus aetheriis flagrabit. Iuppiter, ipse βJuppiter hanc aluit cinis haec tibi fiat oportet.
Sic precor, et Ostri Superent haec carmina Votis. Str. Threcis tum Boreae spirent immania vires, Eurus agat miXtam fulva caligine nubem, Africus immineat nimbis minitantibus imbrom, 40 quom tua Cyaneo reSplendens aethere silva noscet iter ducens Erebo tua, Lydia Ditis. vicinae flammae rapiant X Ordine ViteS, paseantur segetes, diffusis ignibus aura tranSVolet, arboribus conjungat et ardor aristas. 45 pertie qua OStro metata est impia agellos qua nostri fines olim, cinis omnia fiant. Sic precor; et nostris Superent haec Carmina VotiS. Str. i. Undae, quae vestris pulsatis littora lymphis, littora, quae dulcis auras diffunditis agris 50 accipite has voces, migret eptunus in arva fluctibus, et spissa campos perfundat arena. qua Volcanus agros pastu Jovis ignibus arcet, barbara dicatur Libycae soror altera Syrtis. Tristius hoc, memini, revocasti Battare carmen. 55Str. δ'. Nigro multa mari dicunt Ortenta natare, monstra repentinis terrentia Saepe figuris, quom Subito emersere furenti corpora 3 ponto:
67쪽
haec agat infesto eptunus caeca tridentiatrum Converten aestum maris undique ventis 60 et fuscum cinerem canis Xhauriat undis.
dicantur mea rura ferum mare nauta RVoto
rura, quibus dira indiximus, impia vota. Dulcius hoc, memini, revocasti Butture armori. Str. 4 minus haec Neptunse, tuas infundimus auris, 66 Hattare, fluminibus tu nostros trude dolores: nam tibi sunt fontes, tibi empor lumina amica. nil est quod perdam ulterius merita omnia dictis. sipetite currenti lymphas, vaga flumina, retro, flectite, et adversis rursum diffundit campis 70inCurrant amne passim rimantibus undis
nee OStro Servire sinunt erronibus agros.
Tristius hoc rursum dieat mea fiStula Carmen. Str. 1 Eumanent subito ioca tellure paludes, et metat hie juncos, picas ubi legimus olim. 75oceubet arguti grylli lava garrula rana. praecipitetit altis fumantes montibus imbres ut lato teneant dissus gurgite Campo S, qui dominis infesta minantes Stagna relinquant, unde elapSa meo agro pervenerit unda. 80 Dulcius hoc rursum dicut mea fistula carmen. Str. Piseetur nostris in finibus advena arator, advena, civili qui Semper Crimine Crevit. male devoti, praetorum crimina, agelli, tuque inimie tui semper discordia ivis : 850Xsul ego indemnatus, egens mea rura reliqui, miles ut accipiat funesti praemia bulli. Tristius hoc rursum dicat mea Stula Carmen. Str. Hinc ego de tumulo mea rura noviSSim ViSRm,
hinc ibo in silvas obstabunt jam mihi collos 90 Obstabunt montes campos audire licebit: dulcia rura valete et Lydia dulcior illis, et casti fontes et seli nomen agelli:
68쪽
quamvis ignis eris, quamvis aqua, Semper amabo: gaudia Semper enim tua me meminisso licebit 95 Dulcius hoc rursus dicat mea fistula carmen. Str. Tardius ah miserae descendite monte capellae: mosia non iterum carpetis pabula nota, tuque resiste pater en prima novissima nobis inteo campo longum mano onsis in illis I00 rura valete iterum tuque optima Lydia salve
sive eris et si non, mecum morieriS, utrumque. Extremum carmen revocemu Battare avena.
Epod Dulcia amara prius fient et mollia dura, candida nigra oculi cernent et dextera laova, 105
migrabunt casus aliena in corpora rerum: quam tua de nostri emigret cura medullis. Sed ortassu aliquis hanc carminis divisionsem nimis artificiosam judicot. Est autem hoc considerandum, Valerium Catonem do tissimum fuisse grammatistum, a Bibaculo cor Zenodoti et jecur Cratetis appellatum optime igitur leges a Graecis monstratas noverat. Illud autem genus homines gra-Ve peccatum judicabant, quum arti leges negligentur. Quam ob rem ab hac quidem parte nullum dubium esse potest, quin poeta in hoc carmine strophica divisione usus it.
Hoc carmen vehementer depravatum ad nostra tempora pervenit neque codices multum auxilii praestant, quum in duobus tantum XStet . em autem, qui hanc cantilenam popularem cum editore Pervigilii pristino nitori restituti p. 5. vulgo saepe de 'antatam esSe putat, iam carminis formam,
69쪽
qua ad nos pervenit, genuinam judicabit. Illud enim necessario requiritur, ut ejusmodi cantilena certam quandam legem Sequatur, quae nisi ObServatur, ad canendum certo dissicillima erit. Hoc autem accedit, quod scriptor servigilii carmina Calpurnii noverat, in cujus ecloga undecima illa lex obvia erat. Itaque dubitari non potest, quin ipse phymniorum leges et noverit et in carmine secutus sit. Sed jam antiquitus illa stropharum lex perturbata esse videtur, quum in Odicibus nulla rius vo paucissima vestigia inveniantur. Νeque editiones quicquam eorum produnt. In vulgatis enim histropharum numeri sunt: 6 3 14 8. 11 8. 10. 6. 4. 12., in quibus senarius et octonarius bis uterque apparent. Editor vero P. V. prist. nit rest. quem littera E abhinc signabimus , hos numeros effecit 6 14 9. 2. T. 12 6 4. 12. Quae divisio paullo magis ad legem quandam accedit, quuum
praeter numerum Senarium bis positum duodenarius ter repetitus sit. Sed ne haec quidem mihi satisfacit, quum totius
carminis natura demonstrare mihi videatur, Strophicam rationem a poeta omnino observatam fuisse. Jure recteque egerunt Hei limaniau et E. quod V. 11. OS V. 62. Osuerunt. Ubi enim vulgo ponuntur nullum loco aptam sententiam habent. o minus recte E. V. 58: et recentibus virentes ducat umbras floribus post v. 39. transposuit. De versu autem 56. dubitare licet. E. eum post versum 35. Cribendum esse contendit. Vulgatam lectionem Versu praecedentis , pueri mater alitis cin , diva mater alites mutavit. Caussae vero , quibuS OSteriorem mutationem fulcire conatur, parum mihi firmae identur: , primum enim non intelligi, cur hoc maxime loco Venus pueri alitis mater distatur. Qua dissicultas subtilior quam verior videtur. Non enim puto poetam hujus carminis adeo fuisse diligentem, ut singula ab omni parte plane perpenderit. Praeterea haec negligentia levissima habenda est. Accedit,
quod DIVA haud facito in VERI ab librario oculorum errore mutari potuit. Si quicquam mutandum esset, potiuS scriberem : VLCRI mater alitis. Transposito autem v 56.
POS V. 35. τα Dro γία quaedam evitari non potest. Comparentur . 32: nudus ire jussus est,
70쪽
et v. 34: sed tamen nymphae cavete, quod Cupido ulcer est, Cum v. 56:jussit et nudo puellas nil mori credere. Oritur quidem ταυτολογία etiamsi versus 56. suo loco retineatur, tamen haec paullo diversa ab illa apparet. Hanc enim rationem inter v 28 - 35 et 49-56. intercedere puto: V. 28 35. maxime de Cupidine agitur jussus Veneris, ut nymphae adsint, secundarium locum obtinet; v. 49-56. res invertitur primaria enim sententia jussum Veneris, Seeundaria ejus admonitionem continet, ut puellae morem CaVeant. Quae si recte disputavimus, stropharum ratio haud dissicultor statui poterit. Totum enim carmen in duas partes recte dividitur: v. 1-74 et v. 76 92. Prioris partis prima stropha Se VerSibu Constat. v. 13-26. Optime in duas strophas Septenorum verSuum dividi possunt, in quibus scribendis ordinem versuum editionis . sequor, ita ut prior Stropha V. 9-15. h. d. altera v. 16 - 22. amplectatur. Sequitur Stropha et versi tum 28-35. vulg.). Quinta duodecim VerSus, tranSpOSit V. 58. Os v. 39, habebit. Sexta versus
49-56. amplectitur, eundem versuum numerum a quarta Continet. Septima Versuum numer cum quinta concidit, insertis post v 62. versibus 9 11. Ultima prioris partis stropha, ut prima, Se Versibus Constat. Jam equitur secunda pars Carminis, quae de vi agit, quam Veneris praesentia in rerum naturam habeat. Dividitur optime in tres strophasvv. 76-79, 1 88 89-92, quae sententiarum diversitate ossiciuntur. Hos igitur carminis Strophae VerSUum numerOS amplectuntur 6 7. 7. 8. 12 8. 12. . l . . . ol Str.