De ephymniorum apud Graecos et Romanos rationibus

41쪽

ποτνια Οἰδίπου σκια, η μεγασθεννὶς τις εἶ λ). Choro hos versus tribuo, non Antigonae et Ismenae, quod Schnoiderus i. c. p. 8. Voluit. In Suppl. fabula tria, quorum unum: Περμα ε ινας Ti. jam integrum proposui. Alterum hoc St, V. 11 Sqq.

facere, quod ab ejus terrae incolis intelligantur λῖ). 0quo mirum videri potest, Argivo Aegyptiorum linguam novisse. Jam enim antiquissimis temporibus X Aegypto coloni in ΡΗ-loponnesum Venerant, quorum lingua is his turris divulgata est. Qua de re late lucideque Xposuit Gfroerer in libro, qui inscribitur Urgeschichte de men Selii Geschlechis, Vol. II. p. 358 sqq. Tortium denique Suppl. est . 62 sqq. Dind.), quod post V. 175. repetendum esse primu Cunterus monuit: καὶ 'γους, ἰω

42쪽

Hoc phymnium OS V. 1450. reponendum est. Blomfioldius lacunam, quae phymnio Xpleri potest, indicavit. Alterum est . 1466 1473 - 1491 1498

Blomfioldius Burn um secutus hoc phymnium jure suo post versum 1543 reposuit, uncis tamen inclusit. Totius igitur systematis schema hoc erit:

43쪽

In hoophororum fabula quinque phymnia insunt. Duo sunt SyStemata Chorica, quae Virorum Ootorum ingenia vehementer Xercuerunt. Neque tamen rem dissicillimam expudierunt, alius alium Stropharum rationem Constituentes. Tantas totque dissicultates haec systemata Osserunt, ut Schneiderum sequi malim, quam nimis longa disquisitione Omnia persorutari, cui ne ambitus quidem libelli esset suffecturus. Primum igitur phymnium invenitur . 777-780, quod post V. 786. restituendum est:

Alterum est . 793-797, quod post v 804 in libris et oditionibus non invenitur:

στομιον, ευ ο ανιδεῖν δομο ανδρος κα νιν ἐλευθεριως λαμπρως τ' ἰδεῖν φαιοις υμμασιν ἐκ νοφερας καλυπρας.

44쪽

Tertium est 13-816, quod item in codd. post V. 824. non logitur:

quem locum ita potius scribendum esse puto: συ δε αρσων ταν ἡκη κερο εργουν

Pro παυσας Seripsi: ἐπαισας, nam anceps est facileque id genus verborum ad Gongum in ut et nor inclinat ). Omnes enim explicationes virorum doctorum adeo Contortae Sunt, ut textus dissicultates aequunt. Id autem vel obiter legenti elucet, admoneri Orestem a choro, ut patris mortem ulciscatur. VOX St Agamemnonis, quae filium ex inferis ad finiendam domu circi per mortem Clytaemnestrae excitat. Huic sen-tontia lovibus mutationibus textum accommodavi. Schema ver hujus systematis ephymniis restitutis hoc est:

45쪽

Quartum et quintum Choephororum phymnium in extrema parte inveniuntur. Prius a Versu 29 in stipit et post v 939. reponendum est: ἐπολολυξατ 40, δεσποσLνων δομων

Alterum . 948-951 cujus primus Versus post v 958 in codd. et editi repetitus invenitur: παρα Ο φως δειν, μ εγα δ' Ἀφνηρέθη

χαμαιπετεῖς ἐκεισθ' αε l. Systematis hujus schema hoc est: ἐμολε μἐν iaci Τλ.

In Eumonidum fabula item quinque phymnia Sunt, quorum duo intra dialogum collocata inveniuntur.

Secundum a v. 335-889 post v 346. in libris non exstat:

46쪽

Tertium in eodem systemate V. 346-350 cui injuria Her- mannus hunc locum tribuit, ponitur enim Vulgo post v 354:

Strophica ratio Systematis haec est:

Ephymnia hucusque proposita intra systemata locum habent; duo, quae sequuntur. intra dialogum collocata sunt: Eum 748 760 - 75 787:

47쪽

Alterum ibidem v 801 809 - 832 840

Nullum praeterea intra dialogum phymniorum Xemplum reperitur, nisi forte in Promethei fabula versus 708-720:

phici apud Aeschylum exemplum. Sed apud Sophoclem in

Trach. V. 205. item carmen monostrophicum XStat. Quam ob rem do Aeschyli loco nihil assirmare audeo, etsi maxime ad naturam epiphthegmaticorum accedat 3). In his Aeschyli phymniis illud facile animadvertitur, poetam iis plerumque in extrema sabulae parte uti. Cujus rei caussa ea Videtur esse, quod in extremi fabularum partibus agentium animi adeo commoti apparent, ut cogitationum varieta maXime Oerceatur quodque Semel mentem Occupaverit, Semper ei obversetur Accedit, quod in ephymniis

48쪽

gravitas quaedam inest, quae in fine fabularum mirum quantum ad commovendos animo Confert. Etiam hoc monendum est, Aeschyli tragoedias phymniis inter se diffserre majora enim in Agamemnoniδ, Choephororum o Eumenidum fabula, in Persis et Septem et Suppl. et Promethea breviora phymnia. Ab hac eschyli consuetudine quam maXime Sophocles discedit . unquam enim intogras sententia repetit, ejusmodi enim repetitiones ab orationi Sophocleae varietate abhorrent, sed interjectiones saepius in Stropharum initio, plerumque autem intra strophas ibi respondentes repetit; . . ni.

V. me phymniis Aristophanis.

Quemadmodum singuli vel plures versus certis locis repetit ira egoediis gravitatem quandam Comparant, ita in O-mostdiis ad risum movendum essicacissimi Sunt. Nec mirum. Gravia enim severaque ridiculis admixta gravitatem amittunt, et levia absurda ineptaque apparent . . Sic poetae comici bacchio, qui in tragoedia dochmii loco est, utuntur, quo majus fiat discrimen gravitatem inter et levitatem. Itaque mirum nomini videri potest, comoedorum principem ephymniis eSSe Sum minu tamen frequenter, quam AeschyluS; praeterea sunt breviora plerumque interjectionibus constantia, quanquam hic illic integrae Sententiae repetuntur. Ρlutus unum phymnium habet,

Qui versus cum praecedentibus Verborum vinculo QOhaeret. Positus est in fine Stropharum. Iisdem verbis constat ephymnium Eccle8.

49쪽

Haec phymnia non Semper iisdem Verbis constant, sed plerumque leviter mutatis Eccles. v. 997 999 - 1007 1009:

Haec epitymia in poeta is Se fecit; quae equuntur e vitae usu deprompSit. Han. 405 410 415:

Carmen a verbis 'γακνε πυλυτ u τε incipiens tribus strophis con Stat, quarum Quique phymnium in sine additum os t. ). In eadem fabula v. 328. et v. 345. est phymnium γακχ' ὁ Ῥακχε intra stropham et antistropham. EX Ap0llinis culta depromptum Si , Ito ιαι , quod Saeptu in Aristophanis comoediis obvium est. On tamen eodem modo ubique scribi-tUT: R; Lαιζων, ω , se Παιαν Ιαίαν δε ΙΠαιων ικὶ Παιων:D Παιαν, A ; n ε Παιων nullum tamen Carmen invenitur apud Aristophanem , in quo ibi re Sponden appareat. Aliud phymnium copithalamiis sumptum est Av. 1743.1749 1765. In duobus locis prioribus geminandum ephymnium St, quum Carmen duabus Strophis Constet, in quarum priore phymnium Tu, 9 T ιενα simplex. . in altera

50쪽

duplex occurrit in libro Ravennato. Quae inaequalitas ita optime tollitur, si post primam stropham phymnium bis legitur. Alio locus, ubi idem ephymnium occurrit, est Carmen choricum in fine Pacis, quod a Berghi ita constitutum novissime editum est: 1 T χήν, 'Tμέναι' u.

πλακουντας εδεσθε.

Certam legem, certamque responsionem in hoc carmine inesse lacile animadvertimus Duae enim strophae tribus quaeque