De ephymniorum apud Graecos et Romanos rationibus

51쪽

versibus v. 10-12, 15-17. constant, quatuor duobus v. l. 2 6 9 20. 21. 22. 23.), quarum duas in initio, duae in fine positae sunt tres versus inales 26 27 28 Trygaeo tribuo His praemissis carmen ita OnStituo: OA Oa O AOPO fandi, θενα M.

52쪽

Hanc chori partium dispositionem rei naturae minime accommodatam esse duXi, neque ab Aristophanis arte alienam esse arbitror β). Imitationis caussa Aristophanes in anis a v. 1288.ephymnio usus est. Euripides enim hoc loco oschylum ob ephymniorum studium irridet recte verSum repetitum ex Hephaestionis interpretatione me symnium dixeris:

Ejusdem Α0schyli irridendi caussa Aristophanos Euripidem

Vocis quoque animalium imitationes phymnia habendae sunt, si in eodem stropharum loco sibi respondentes apparent. In Avibus duae strophae cum phymniis, Seu meSymniis inveniuntur, 37 752 - 69 784. Str. Ant. v. 738 - v. 770:

53쪽

Huc etiam reserendum Videtur Carmen νομοιοστροφον Ran. v. 10 sqq. ubi ranarum ευγηρυς αοιδα Saeptu repetitur: ρεκεκεκεξ, κοαξ, κοας λ7): Phymnium ano pulcherrimum omnique laude m HS. EX iis, quae Supra de phymniorum natura et origine disputata sunt, facile intelligitur, illud versuum genus minus Romanae Oe Si quam Graecae convenire. Quo fit, ut longo plurima Romanorum carmina a popularium hominum ingenio alienissima sint; ubi ver ad eorum naturam necedere videntur, arti Studium nequicquam dissimulant. Minor inde ephymniorum arietas et frequentia. Quinium maXimo Catullus naturae Studio ductu repetiti verSibus usus videtur eSSe, quum pli Ira apud eum carmina Cum phymnii eXstent, quorum numeru Sati magnus fuisse veri simile est, si expauet quae nobis reliqua sunt carminibus licet judicare. Apud poetas scenicos hic illic versus repetiti exstant, qui tamen ad phymnia reVOeari nequeunt, quum re Spon Sioab iis absit. Quam ob rem malo mihi videtur gissu editor Porvigilii Veneris pristino nitori restituti, 1852, p. 9, qui verba Plaut. sin V. II. , , Surge amator, i domum , similes intor alari iursui hemistic hium appellat Sola inimrepetiti verSum intercalarem non issicit In o Plauti sinariae loco Artemona Demaenetum maritum, qui in Philunii meretricis lustro ebrius et somnolentus jacebat impellit, rat

54쪽

surgat domumque redeat. atura autem ita fert, ut jusmodi homines haud facile ex somno XCitentur; saeptu percutiendi monendique sunt, quod plerumque iisdem verbis solet fiseri. Itaque hemistichium illud Plautinum phymniis adnumerari nequit. e majore eum jure idem scriptor Plaut. Cas. IV. III. ,,I Hymen Hymenaee, o Hymen ad interealares versus refert In hac enim Cas. Cena Olympio fame cruciatus Cantu stomaehum esurientem plaCare vult. Nullum in hoc phymnii consilium, nulla responsio. Verba illa phymni loco sunt in carminibus epithalamiis. Verum autem phymnium apud Senecam tragicum Troad Ι. v. 4. 15. invenio, ubi Hecuba in fine duorum syste

addit, qui quum iisdom locis positus Sit, ad phymnia revo

Val. Catullus, clarissimus Romanorum poeta, repetitiOnum videtur fuisse amantissimus , quod Vel ex paucis quae ad nos pervenerunt carminibus intelligimus, quum in pluribus repetiti versus reperiantur. Quarum quidem repetitionum duo genera discernenda mihi videntur, primum ex ingenii

ubertate, alterum e vitae consuetudine depromptum. Non temor hanc distinctionem a me Sse iactam e diversa ratione, qua Catullus utroque genere Sus est, equitur. Prioris enim generis repetitiones in Carminibus astrophis ad augendum vim sermonis et acerbitatem, alterius natura carminum ductus poeta adhibuit, quum Consuetudo ususque Vitae Certa quaedam omnibusque cognita phymnia postularent. Jam ad prius genus referenda hae sunt:

bis positu est v. 5 et . neque ullo verborum vinculo Cum prae edentibu aut Subsequentibus cohaeret.

II. Carm. XLII constat 24 versibus, quorum quinque

55쪽

priores prooemii loco sunt; quinque Sequentibus adnectuntur

,,ΜOecha putida, redde codicillos, redde putida moecha codicillos , qui post se Sequentes eodem modo repetuntur Tum post tres verSu ephymnium mutatum: ,, pudica et proba, redde codicillos simplex additur. III. Carm. LII quatuor constat VerSibUS, quorum primus et ultimus per se constantes iidem sunt: v. 1 et 4 , Quid est, Catullel quid moraris mori. IV. Carmen LVII, simillimum carm. II, primus enim versus in no repetitur: ,, Pulchre convenit improbis cinaedis.' Ceterum cum his duobus carminibus cf. carmen apud olis.

Vollislioder, p. 93. UAE ad alterum ephymniorum genus

referendum est a liena I. carmen LXL, quod quinque phymnia habet: 1. O Hymenaee Hymen, o Hymen Hymenaee. vel :i Hymen Hymenaee iolo Hymen Hymenaee.

2. . . . . qui huic duo Compararier u Sit. 3. prodea S OV nupta. 4. Coneubine nuces da. 5. Perge, ne remorare.

Primum phymnium quindecim strophas, 1 8. 10. 12 24 2837. Seeundum tres 13 - 16, tertium quatuor, I 8. 19. 21. 23, quartum duas, 26 27, quintum unam Stropham 39, Claudit. Carminis hujus ratio prorsus perturbata Sse Videtur. Quod quo molius intelligatur, argumentum breViter Xponnm. Triginta quinque prioribus versibus, qui septem trophas eff- Ciunt Hymen invocatur rogaturque, ut nuptias visitet. Tum duabus strophis virgines ad Hymenem invoeandum XCitatitur. Sex deinde strophis moris potentia laudatur. Octo quae Sequuntur Strophis Sponsa ad prodeundum XCitatur. Tum pueri Sex strophis sponsum G,procaci Fescennina locutione

56쪽

2686844

cavillantur. Deinde octo strophis sponsa docetur, qualis erga maritum esse debeat et quemadmodum in tribus strophis sequentibus sponsus, in thalumum vocatur. Denique Se ultimae Strophae vota Canentium continent, quibus conjugibus multa voluptates liberosque XOptant. Jam numeri Carmen Proponere liceat: Pars contineto strophas,

Satis , puto, ex his numeris intelligitur, certa quadam lege

poetam SSe usum, quum casu uotum 8Se mihi non videatur, ut numerus Senarius ter octonarius bis ocurrat. Etiam certa reSponsio inter singulas partes intereedit. Pars senim quarta, quae a Vel Su , , ClauStra, pandite anua incipit, simillima Si parti septima : ,jam i et venias marite qua in parte tres XCidiSSe Stropha Opinor, quarum phymnium: Sed ubi dios

Perge, me remornre,

Superiori: sed abit illos

respondebat Gam vides stropharum rationem terfectiorem fiseri Strophus aut0m ita inter pueros et virgines distributas

fuisse CODSCO

Plura de carminis dispositione assii mure non auSim, quamquam varia de quibusdam oui suspieuri possis. Hoc unum unimadvertendum restat, Catillium phymnia pro necessitate paulisper mutare.

57쪽

Legimus enim v. 90 abit dies; v. 105 115 sod abit dies p. v. 13l: Concubino nuces da. V. 135 Miser ah miser concubine nuces da. Ephymnium: io Hymen Hymenaee io, i Hymen Hymenae semel cum praecedentibus cohaeret v. 120 Semel per parenthesin, V. 155. in ceteris locis, v. 140. 145. 150. 160. 165.170. 175. 180. 185. absolute positum est Ephymnium: O Hymenaee Hymen, o Hymen Hymenaee, ter v. 4. 49 59. per Se OnStanS. Semel: 3. 39. Cum praecedentibus cohaerens apparet 8 . II. Carm. LXII. Hoc carmen epithalamium idem phymnium leviter tamen mutatum habet Carminis enim sexagesimi primi phymnium simplicem Xelamationem, hujus: Hymen O Hymenaee, Hymen ades O Hymnaeel adhortationem continet. Est autem Carmen Strophicum, quod a pueris et virginibus canebatur. Post versus 32 33. 34. 41 59. lacunae apparent; quo fit, ut viri docti in versuum numero constituendo discedant. G. Hermarinus in ahnii Ann. XXII. p. 309. hoc modo divisit:

11 19 20 59 59 66. Strophicam responsionem idem vir doctissimus hanc esse Cen-Set Str. , ni α; Str. β', ni δ' Str. Str. y ant. , ani δ' Strophas denique puellis, anti Stropha pueri Canendas tribuit. Non dubito, hanc ossbachii divisionem recipere, addo tamen phymnium post V. 58, quod versu 48 respondeat 8').

58쪽

III. Carm. LXIV. Est omnium Catullianorum maximum, Pelei Thetidisque nuptias celebrans. Duabus partibus Constat, V. 1-322 et 23-381 quae sequuntur epodi loco Sunt Ea pars, quam arcae canunt, habet phymnium: , , Currite ducentes subtegmina currit fusi 9). quod incantationis maturam praeseserre IutSque Videt Cf.

453444343532 2.

Praevalet numerus quaternarius, binarius et quinarius bis uterque, ternarius quater invenitur. Etiam stropharum numerus impar sunt enim tredecim alti quid offensionis habet, quae tamen tollitur, si cum Burghio et Rossbachio phymnium v. 78 ejiciatur ita enim duodecim strophae efficiuntur. Etiam . 330: Quae tibi flexo animo mentis perfundat amorem Vehementer suspectum Catullo abjudicare non dubito. Postv 355. unum Xcidisse manifestum est Stropharum rationem hanc constituo

Rossbachius quidam transpositione versuum inserendoque uno versu OS v. 371 strophas tetrastichos essicere conatur Duobus autem locis transpositione usu est: 333. languidulosque paret tecum conjungere OmnOS 332. currite ducentes subtegmina, currite fusi)334. levia substernens robusto brachia collo. pariterque 366. am simula fossis dedori fors copiam Achivis 365. currite ducentes subtegmina currite fusi)367. urbis Dardaniae septunia Solvere vineta. Sod his violentissimis mutationibus tres rationes opponi OS- sunt: primum librorum manuscriptorum auetoritaS, qua tranS- positiones illa probari nequeunt, deinde Catulli ingenium, cui nihil obstabat, quominus strophas numero ibi respondente essiceret, si voluisset, tum Sententiarum per phymnium divulsio, quae evitatur phymniis suis locis retentis. Νam si quaeritur, utrum egregi poetae magi conveniat, sententias interposito phymnino divellere, an unam alteramVe

59쪽

stropham versu majorem ceteri emeere, Servata Sententiarum unitate, equidem Sine ulla Cunctatione OSterius assii mem Parum autem juvat RosSbachium locus at carm. 61. 154 157. quum locorum, quo vir docto transpositione VerSuum sanare conatur, longe alia Sit ratio, atque illius. Nam transpositions uni strophae versus retiSSime Cum en Ohaerens demitur, alteri autem diversam sententiam continenti alienum quoddam obtruditur; quod carm. 31 154-l5l fieri nemo centundet. Neque Theocriteum carmen II ad Sententiam suam probandam afferre debuit, quum omnes Strophae illius carminis majore interpunctione distingui possint ').

m. io vidit Amor. lib. I. eleg n.

Constat carmen prOOdo Sedecim mesodo quadraginta et epodo decem et et versuum Mesodus hoc hab0 singulare,

quod in fine quarti cujusque distichi versus:

Mesodum in strophae esse distinguendam certus phymnii locus satis demonstrat. Non tamen quaterna disticha strophistribuam, sed bina, quo similes fiant strophis Cat. LXII. 11 19 39 48 59--66, ubi post binas strophas ephymnium Ositum est: Adspico et ut videas immitia Claustra relaxa, uda sit ut lacrimis anu facta meiS. Certe ego, quum OSita Stare ad verbera veSte, ad dominam pro te verba tremente tuli. Ergo, quae aluit pro te quoque gratia quondam, heu facinus i pro me nunc valet illa parum Redde vicem meritis grato licet esse. Quod Optas,

Et si deinceps Epodus autem in strophas dividi non potest, quum noVem distichis composita sit; quod argumento est, etiam proodum Strophi distingui non Os Se quanquam octo disticha habeat. Ephymnium nullo OCO, XCepto V. 23,

cum praecedentibus vel Sequentibus cohaeret. Denique evidenter phymnia sententiam principalem continere hoc carmine Probatur, riuum omni carmina IaraclauSithyra que-

60쪽

rellam de non concessa intrandi copia precesque, ut OnCederetur, continerent. Itaque OStro Carmine poeta Votum primarium: ,eXCute OSte Serum phymni eXpressit.

VIII. io Valerii Catonis Diris.

Priusquam ad bustolicos transimus dicendum est de carminibus duobus, Diras dico Catonis et Pervigilium Veneris, quum utrumque Carmen phymniis insigne sit. Ac irarum

quidem rationem strophilam vehementer esse perturbatum carmen primo obtutu demonstrat, non tamen afui S Se ex responsionis sestigiis elucet uti mox videbimus. aekius, vir clarissimus, duodecim versus interealare in hoc carmine SSe On-

Battare, Cycnea repetamu Carmine OeeS. V. 7: multa prius fuerit quam non mea libera avena.

Rursus, et hoc iterum repetamu Battere Carmen.

nec desit nostris devotum carmen VeniS. Sic precor, et nostris Superent haec carmina Votis. nec mihi saepe meum resonabit altare Carmen. Sic precor et nostris superent haec carmina Votis. Tristius hoc, memini, revocasti Battare Carmen. rura, quibus diras indiXimus, impia Vota. Dulcius hoc, memini, revocasti Battare carmen. Tristius hoc rursum dicat mea fistula Carmen. EXtremum carmen revocemus altare Vena.