장음표시 사용
301쪽
THEsis III. - Non iam per aecidens tantum, et ratione alicuius contingenti circumstantiae, sed per se et ratione sui est absolute et simpliciter necessaria homini gratia quantum ad tria prim quantum ad per Vitae aeternae meritoria secundo quantum ad omnes actus salutare statum merendi antecedente a praeparantes, ipso primo initio fidei comprehenso tertio quantum ad resurrectionem a peccato. 86THESIS IV. - Communior et in Scripturis Sanetis fundatissima doctrina est, quod gratia habitualis seu sanctificans Si determinate requisita ad hoc ut possit diu vitari mortale peccatum. Quo fit ut homo extra statum iustitiae XSistens, nisi cito per poenitentiam reparetur, nequeat non identidem in nova mortalia incidere 101 THESIS V. In praesenti Oeconomia naturae reparatae, gratia habitualis quae est requisita ad posse diu perseVerare in bono, Vitando
omne mortale e Catum, per Se Sola O SUDficit, sed adhue opus est specialibus actualis gratiae adiutoriis Nemini tamen iustorum adiutoria illa desunt, eum Deu Sua gratia semel iustificatos non deserat, niSi prius ab eis deseratur. At vero, quoad Venialia omnia etiam semideliberata, per totam vitam vitanda, necessarium esset post contractam originis labem auxilium plane extraordinarium, quod nulli hominum in peccato conceptorum fuit unquam Onee8Sum, nisi forte ex specialissimo de quo non constat privilegio 106 THESIS VI. - auxilio perseverantiae quo omnibus iustificatis datur in accepta prius iustitia per evitationem peccati posse PerSeVQ- raro distinguendum est donum perseVerantiae quo aliquibus datur ipsum PerseVerare Sque in vitae finem. Et magnum Dei donum merito nuncupatur, utpote Solis electis proprium, etc0nsistens in speciali protectione et custodiu
302쪽
a malo, tum per emeaei contra tentationes adiutoria, tum per proVidentiam disponentem ut cum gratiae Statu terminu vine coniungatur. Quod etsi ne in potestate sit liberi arbitrii, nec etiam Sub condigno merito cadat, adhue tamen a iusto impetrari, Seu ut Augustinus ait, suppliciter emereri potest . . 122 QUAEST. X. - De gratia quantum ad eius essentiam. T SI VII. - Gratia Sanctifiean non Si merus Xtrinsecus favor Dei nec tegumentum aliquod peccatorum per imputatam iustitiam Christi, imo ne rectitudo formaliter consistenSin obedientia mandatorum, sed supernaturaledonum animae infusum et inhaerens, quo naturae diVinae Vere consorte emeim , et Ordinamur ad vitae aeternae beatitudinem in visione Dei. Reetissime autem a theologis dicitur qualitas ad speeiem habitus reducenda Reetis- Simo etiam a plerisque asseritur ab infusis virtutum habitibus realiter distincta, non in animae potentiis, Sed in eius essentia subiectata 131T SIS VIII. - Praeter gratiam habitualem agno- seenda est gratia aetuali qua Deus intellectum et voluntatem hominis intrinsecus movet ad aliquid vel cognoscendum Vel Volendum Vel agendum. Et dupliciter consideratur: primo quidem secundum se, deinde Vero in Suo proximo a necessari effectu Considerata in suo ProXim ne necessario metu, nihil aliud est quam actu Supernaturalis indeliberatus potentiae a Deo motae, qui quodam ero SenSuin nobis esse dicitur sine nobis. At Sumpta seeundum se est moti in facultate recepta, principiatis eiusmodi actum qHae etiam eius-dom indisserenter entitatis est Sive habeat, Sive non habent ultimum effectum actus Salutaris delibserati qui ideire in plena poteState Oluntatis semper relinquitur 142
303쪽
QUARSΤ. XI. me divisione gratiae.
ObServationes praevia0 158 THESIS IX. - Apud veteres theologos divisio gratiae, non modo habitualis, verum etiam actualiS, nusquam assignatur secundum diversas ipsius gratia entitateS. Sed Solum Secundum diversos quos habet metus, a rima inchoatione boni operis usque ad ultimum terminum finalis perseverantiae. Et divisio quidem in praevenientem et subsequentem attenditur secundum quod dicti metus habent Ordinem prioritatis et posterioritatis ad invicem. Divisio autem in operantem et cooperantem, Seeundum quod alii sunt quibus anima incipit vello vel intendere aliquod bonum Pertinens ad salutem Vitae aeternae, alii Vero,
quibus opere iam Xplet Vel prosequitur id quod habet in proposito vel praeconceptu intentione 160 THESI X. - praecedenti divisione omnino est
secernenda divisio actualis gratiae in aecitantem et adiuvantem, quae iam non attenditur respectu diVersorum uetuum volendi et perficiendi, sed respectu cuiuscumque Retu Salutaris seorsum et Singillatim sumpti. Et ideo hae divisio non eS Recipienda secundum plures gratia entitates, etiam Solo numero distinctus, sed Seeundum quod una eademque numero gratia dicitur eaecitans, in quantum est principium piae umetionis indeliberatae, adiu- Naus ero, in quantum per hane ipsam iudeliberatam affectionem causa est libero arbitrio
ponendis Velit, aetum salutarem deliberatum. 166 THRSI XI. - Ultima divisio est gratiae in edicacem et suspicientem, quae nihil aliud est quam pura et simple subdivisio gratiae excitantis, pro quanto mea a Suffcient non differt in entitate auxilii, sed differt solum per denominationem XtrinSoeam, utpote a Deo data sub praescientia et proposito absoluto consensus
304쪽
obtinendi. Ex quo ultimo concludi potest, non esse recipienda systemata victricis delectationis et physicae praedeterminationis .... 170
TRIUM PRAECEDENTIUM QUAESTIONUM CONCLUSIO 1TT
DE CAUSA ET EFFECTIBUS GRATIAE
QUAEST. XII. - De causa gratiae 185THESIS XII. - Causa percipiendae gratiae VO-luntas Dei St, qui cum Omnes homine Salvos fieri velit, in omnes suae gratiae dona diffundit, eosque etiam qui longe ab omni influxu Christi Redemiptoris positi ne derelicti esse viderentur, iis supernaturalibus praevenit auXiliis, quibu bene utendo, OS- sint sibi viam tum ad fidem, tum ad iustificationem, tum ad Onsequentem beatitudinem aeternam aperire. Adhuc tamen inaequalibus valde modis distribuit singulis prout Vult, et multiformis gratiae suae investigabiles
inserutabilesque mensuras per multa diVer-Sissima Vias quae nos saepissime latent, di- Spensat. Unde sequitur non debere nos in iis quae alios spectant, illicite esSe Curiosos, ne in his quae circa nosmetipso Sunt, damnR-biliter inveniamur ingrati 186THESI XIII. - Ad gratiam quidem iustificationis OnSequendam neceSSe est hominem adultum divinitus motum et excitatum libero suae Voluntati actu praeparari atque disponi. Sed si sermo sit de gratia actuali per quam opus salutis initiatur, Si nulla esse potest ex parte homini praeparatio Saltem POSitiVa, quasi praeveniens diVinum auxilium. Quinimo, Vulgatuni Xioma quo gratia dicitur aDtio dari facienti quod in se est, Videtur esse Semper intelligendum, ad veterum theologorum mentem, de faciente quod in se est per alicuiu praecedenti gratiae Vire . . 19iTAEsis XIV. Gratiae iustiscationi ea cauSa,
305쪽
eaeque conditione sunt, ut unuSquisque,duin seipsum suamque infirmitatem respicit, de seipso formidare ac timere poΗsit, et nemo scire valeat certitudine fidei, cui non potest subesse falsum, Se gratiam Dei esse consecutum 205QUΑκsΤ. XIII. - De iustilicatione impii, quae est ellectus gratiae
operantiS. Praenotiones 211 THESIS XV. Iustificati impii terminatur ad
Veram a realem remisSionem peccatorum.
Et haec remissio non m6d cum dono, Verum etiam per donum gratiae inhaerentis atque animam informantis formaliter fit idque, non in virtute positivae cuiusdam dispositionis divinae voluntatis, sed omnino e nR-tur rei, quae non patitur ut de potentia etiam absoluta reatus mortalis peccati simul cum gratia in anima remanere OSSit 214 THESI XVI. - Ad iustificati noni impii adulti Semper requiritur motus liberi arbitrii in Deum et in pecentum motus quidem fidei tu Vera ea esSe redimus quae divinitus reVelata et promissa sunt motus etiam tum Spei, tum perlaeta charitatis a contritionis, salva interim suffieientia simplicis attritionis Cum BCramento re suscepto. Sed et omnibus modis Xeluditur error protestantium, qui cum solam fidem sum ero dicant, ipsiusmet fidei veram germanamque notionem penitus Corrumpunt 225TΗΕS1S XVII. - Substantiam iustificationis impii eae opere operanti8, quatuor ingrediuntur, quae etsi in eodem indivisibili instanti simul exsistant, adhue tamen quemdam inter se naturae ordinem habent Primo infusio habitualis gratiae tamquam principii dispositionis ultimae ad consecutionem iustitiae et oXclusionem culpae. Secundo motus liberi arbitrii in Deum per charitatem. Tertio, motus liberi arbitrii in peccatum per contri-
306쪽
tionem. Quarto denique consecutio gratiae ut gratificantis et formaliter conferenti remissionem peccatorum 231 Corollarium. - Cum in iustificatione adultorum eae Pere Operato motus liberi arbiti ii non requiratur ut dispositio coaptativa ad gratiam, Sed solum ut removens obicem impedientem virtutem sacramenti, non Si ne-CeSSe ut actu Xsistat in ipso iustificationis instanti, dummodo praecesserit et remanserit non retractatuS. Quo in eas adhue Verum est quod ridentinum dicit, iustis eationem generatim esse renovationem interioris Omini per voluntariam susceptionem gratiae
THESIS XVIII. Iustificatio impii ex partere operatae eS maXimum Dei opus, tametSi
non Semper miraeulOSum, Si nomine miraculi proprie intelligatur id quod in rebus fit
praeter solitum et OnSHetum Ordinem Perandi effectum 241 QUAEST. XIV. - De merito quod est ellectus gratiae cooperantis.
Praenotiones 244THESIS XIX. - Potest esse meritum hominis apud Deum, Secundum eum iustitiae modum quem habitudo reaturae ad Creatorem Om- patitur. Qui etsi non ferat plus quam aequalitatem proportionalitatis per pomparationem operantis ad retributorem, adhue tamen, HP-pOSitis supponendis, admittit aequalitatem etiam quantitatis per comparationem Meri8 ad retributionem. Et hoc modo locus S merito de condigno, cui e iustitia praemium debetur, non quidem a Deo reddendum tamquam debitore creaturae, Sed tamquam implent Ordinem sapientiae et aequitatis quem ipse instituit in rebus. Porro huiusmodi merito bona opera iuStorum, Segundum quod in gratia facta, reipS merentur mercedem Vitae eternae 246
307쪽
TARAI XX. - Meritum Vitae aeternae primario pertinet ad charitatem, iecundari autem ad alias Virtutes, in quantum earum eius
formantur a Charitate. Et quia nihil boni est quod ad finem charitatis ordinabile non sit, nullum etiam boni operi genus ad quod homo iustificatus supernaturalibus habitibus non instruatur, nullus denique in individuo
actus humanus moraliter indifferens dicendum Videtur, omnem Retum in iuSto, si mOraliter malus non Sit, eo ipso SSe meritorium. Non tamen aequaliter meritorium, Sed tanto magis quanto magis est charitate informatus, quant e Promptior Voluntate procedenS, quanto maiorem e obieeto bonitatem habens 255 THESI XXI. - Ad augmentum quoque gratiae et consequen augmentum gloriae Seextendit meritum bonorum operum, ut X- presse definitur in Tridentino, Sess. 6 can. 32. Dicendum autem videtur quod augmentum istud, ne absolute nec statim consequitur Singulum quemque aetum meritorium, Sed solum sub conditione et ad praesentiam di-Spositionum respondentium conditionibus pro incremento requisitis tu habitibus ordinis naturalis qui per exercitium operum aequiruntur et crescunt 272THESI XXII. - Sub merito de condigno ea sola cadunt, quae se habent per modum fermini ad motum quo moventur iusti a Spiritu Sancto, non autem ea quae per modum principit. Ideoque obiectum meriti esse non possunt, ne donum primae iustificationis, nec perseVerantia in bono, multoque minus reparati post lapsum quo fit ut quisquis
per poenitentiam a peccato reSurgit, Secundum solam praesentium dispositionum men- Suram Semper recuperet gratiam .... 281Εpilogus 291