장음표시 사용
291쪽
DE MERITO 287riti ovora nota est, sed os solum gratuita reparationis no cessarium et naturale On Sectaritam. Siquidem per praecedontia merita homo moruerat gloriam, Sub condition decessu in gratia Suo tempore OnSequendam peccatum nutem superveniens non Simplieiter sustulerat merita ista, sed solum posuerat impedimentum ad praemii nondum codati futuram consecutionem. X natura igitur rei est, quod ablato impodimonio, meritum mortificatum ipso noto recuperet vim non tam amissam quam ligatam, et pro tanto dicatur revi- Viscere. Itaque, reVi Viscontia ista minimo si intolligoni apor modum positiVae restitutioni quam operis priora promeruissent, Sed puro et Simplieiter per modum naturali resultantia se ablation impodimonii quam secum fri gratuita post lapsum reparatio. Caeterum, quidquid positivo rostituitur os directo datur in reconciliatione orum qui semel sunt illuminuti stustaverunt etiam donum coele*te, et participes facti sunt Spiritu Sancti, et prolapsi sunt totum hoc solius misericordiae est, non autem anteoedentium quorumlibet moritorum fruetUS. Et ultima conclusio erit, quam tamen pleriquo recentiores non ocipiunt: semper recuperari gratiam Secundum Solam prasesentium dispositionum menSuram, O Rutem Seeundum
quantitato gratia prius habitae, etiam merito aequisitae. Morita enim praecedentia non POSSUN S OXtendero ad restitutiouem eius quod in naufragio charitatis destruitur, sicut ratio paulo Superius facta satis ostendor vidotur. Cui accedit ratio etiam generalis, e communissima meriti notione deducta. Nam merito de Condigno proportionata debetur merceS, quae Semel data, Semel pro Semper est data, et Semel pariter amiSSa, Semel pro Semper est amiSSa, hoc Sensu Sollicet, quod nunquam restitui dobobit in vi prascodontis moriti iam sexhausti Et nocitorum confundaris in consideration reviVi- Seentia meritorum, iterum animadvorto quod reviviscentia illa bono intellecta, non importat ullo modo restitutionem
292쪽
morcedis iam datae, et per peccatum deinde amissae, sed solum, ut dictum est, remotionem impedimenti in ordino ad consecutionem mercedi nondum redditae, o adhuc in futuro repositae, nimirum mercedis gloriae do qua apostolus ait quod reddet a in illa die iustus iudox. De caetero, quoad praesentem Statum controVersiae, et argumenta in contrarium allata, id dicta in 'm art. Q. 9, ubi id sal tom in claro videtur fuisse positum argumenta nempe illa nil minus sesso quam decisiva. Et ideo, tutius iterum consilium serit, non nimis fidere in praxi Opinioni adverSae, ne foris quoad spirituales divitia qua qui Crederet aequirere, set haboro in sola existimatione, locus sit dicto Psalmista0 Gitoniam cum inferierit, non me omnia, neque descendet cum eo gloria eiu8. Seholion. Circa moritum de condigno nostra de integro praecessit disputatio. raeter hoo, agnoscunt theologi aliud moritum analogio dictum, quod est tantum de congruo in quo nimirum titulus stribuondi non iam iustitia St, quocumque modonee epta, Sed Sola onVenientia. Et quia convonion dicitur dupliciter, cuius oppoSitum eStinooΠVeniens, et uius OppOSi tum non est inconVeniens meritum quoquo in OnVenientia fundatum, se strictius Vol minus triet neoipitur, meroe
Ρorro meritum de Gongruo non sompo roquirit praehabitum Statum gratiae. Unde communiter admittitur quod peccator X actuali gratia operans meretur de congruo gratiaSultorioros quibus ad iustificationem proximius disponatur, et quod contritus eodem genere meriti moretur ipsam gratiam iustificationis. Congruum siquidom si ut dum homo bene utitur Virtute a Deo accepta, Deus oeundum SupereXeellentem suam Virtutem Xoellentius opseretur Congruum simi-
293쪽
DE ERIT 289 litor ut homini toto corde sos ad Deum convortenti Deus rostituas amicitiam cimo ita congruum ut nisi faceret, faceret contra miSerieordiam, Ontra quam Deo facit nec faeero poteSt, quia contra Seipsum facere non potest. Vido quas do hacro dicta sunt in tractatu do poenitentia. Est otiam in morito do congruo alia particularitaS, onSistens in hoc quod iusmodi morito non sibi soli, odist aliis quoque mereri poteSt homo. Et merito quidem condigni nudus aliis moretur, solo ChriSto Xoepto, Cuius Singulari prRerΟ-gativa fuit ordinari ad hoc ut aeteros in gloriam Vitae aeterna adduceret, in quantum factus est caput colosis o et auctor salutis humana Q. Sed morito congrui potest aliquis altori mereri gratiam, et etiam primam gratiam et Quia enim homo in gratia constitutus implet Dei Voluntatem, On- gruum est Seeundum amioitiae proportionem, ut Deus im- ploat hominis voluntatem in salvation alterius, licet quan- doque possit habor impedimonium se parto illius cuius ali quis Sanctus iustifications dosidorato l). Obsorvandum donique os quod, sive loquamur do merito condigni, si V de merito congrui, utriusquo obiectum Sola sunt bona spiritualia, semporalia autem nonnisi in quantum ad spiritualia roducuntur, id os considerantur praeciSo ut habotitia rationsem modii ad Vita aeterna conSecutionem. Sicubi vero, in seipsi accepta dicuntur a sanetis adoro Sub merito, scito meritum nonnisi abusivo tuno dici, o omnino improprio In quantum Scilicet homine mov0ntur aio ad aliqua semporaliter agenda, in quibus Uum propGSitum eOn Sequuntur, Deo faVento ut Sicut vita aetorna est simplicitor praemium oporum iustitiae por relationem ad motiono divi nam, ita temporalia bona in se considerata haboni rationsem morcodis, habito respectu ad motionem diVinam, qua Volun- tatos hominum moventur ad hae prosequenda, licet intor
294쪽
dum in his non a boant homine rectam intontionem s l). Hoc modo Romani quandoqiae dicuntur a S. atribus Obtinuisse imporium terrae tamquam praemium bonarum Virtutum, tametsi non cogno Verint Deum, aut si OgnOVerint, non sicut Doum glorificaVerint. Hoc modo faVentemo quom non colebat, praedicitur Cyru Victoria Supra Victoria consecuturus, Sicut scriptum est: Haec dicit Dominus Christo meo Cyro .... Ego ante te ibo .... et dabo tibi thesauros absconditos et arcana secretortιm .... Et vocavi te nomine tuo, et non cognovisti me 2). Has siquidem sunt Velut munera nullius pretii digna dari ot impiis Nobis oro in altiori culmino praemia Hait reposita nobis, inquam, non contemplantibu quae Videntur, sed quae non videntur quae enim identur temporalia Sunt, quae autem non Videntur, aeterna. Denique, Si in hoc saeculo tantum in Christo Sperante SumVS miSerabiliore SumuSomnibus hominibuS.
295쪽
D spirituali quoquo lumino rovolationis accipi potest quod lo luco corporali, a qua huius mundi Spectabilis ornatus incopii logitur dictum initio Gonosoos. Nam, Deus qui dixit de tenebris lucem splendescere, ipse illuxit in cordibus nostris ad illuminationem scientiae claritatis Dei. Et praetor analo giam fundamonialom quam in citatis orbis enuntiat apostolus, alludens ad id quod scriptum est et tenebrae erant 8uper faciem abyssi, dixitque Deus, at tuae, et facta est lux, est et alia minimo raotorounda, in hoo quod dicitur Deus divisisso inter luosm o tonebras, et appella SSe lucem diem,
Et divisit, inquit, lucem a tenebris, appellari que lucem diem
et tenebras noctem. Qua profracto infantili sensu accipionda non Sunt imaginando si factam primitus lucem, ut S Set confuSa eum tenebris, et ob hoc postea separationis indiguiSSet aut revolvondo phantasmata Vocabulorum Seu nominum quae tune et luci se tonobris a Domino Do fuiss0nt imposita. Absit Sod Deum divisisso luconi a tenobris, nihil aliud importat quam sum sic focisso lucom, o si instituiSSe principia eius, ut lucis et tonobrarum alternae SSent VieeS. Similiquo modo Doum appoliasso lucem diem et tenebra Snoctem, nihil aliud os quam sum disposuisso id omne cui
ΠOS, et diei, i. o lucis cum ordine ad Subsecutura tenebraS, et noctiS, i. e. tenebrarum cum ordine ad praecedentem et SubSΘ-quentem hacem, nomina imponimus. Siquid om non omnis haX dies, ne omne tenebra noX, Sed tu et tenebrae certis interso vicibus distinctae, dio et noctis nominibus appellantur.
296쪽
Proindo, ubi a tonebris divisa tu commendatur, talis in summa insinuatur operatio Dei, per quam ipSae tenebrae, etsi non a Deo factae, adhuc tamen ab eo ordinata omnino intelligantur. Non enim, inquit Augustinus, i. imp. de Genes ad liti. n. 25, Deum fecisse tensebras dictum est, quoniam Specie ipSa Se Deus fecit, non priVationes quas ad nihilum pertinent, unde ab artifico Deo facta sunt omnia. Quas tamen ab eo ordinata S intelligimus, cum dicitur, et dirasit Deus inter lucem et tene
iras, ne Vel ipsae privationes non haborent Ordinem Suum, De Claneta regente atque administranto Sicut in cantando interpositiones silentiorum certis modoratisque intorValliS, quamVi Vocum priVatione sint, bene tamen ordinantur ab iis qui cantare sciunt, et SuaVitati universae cantilenae ali quid conferunt. Et umbrae in picturi eminentiora quaeque distinguunt, a non Specie, Sed ordine placent. . . Dixit ita quo fiat lux, et facta est lim. Non dixit, fiant tonebrae, et fa-
ctae Sunt tenebrae. Horum ergo unum feeit, alterum non
fracit utrumquo tamen ordinavit, cum divisit sus intor lu- como tenebras. Ita et ipso facient pulchra Sunt Singula, set ipso ordinante pulchra Sunt Omnia . Has quidem do luco illa corporali quae mundum hunc Visibil0m candoro suo illustrat et ornat. Sod quanto altiori ration applications habebunt, si ad lumen aliud, non huius
Oroationis, transferamUS Ogitationem nostram ad lumen dico orbi rovolati, quod in hoo caliginoso loco in adiunctis tenobris utique nuSquam St. ECC DO pro modulo OStrodo magno illo divina gratia dono aliquid lucis se fonto divino
rum loquiorum Capere Studuimus. ViX tamen tenuom adium dixeris, qui non tam fugat quam permeat noetem. Remanet enim undique Circumdans o grande, ingens, impenetrabilemySterium mysterium circa iuncturam libori arbitrii cum prima auS Operant in nobis Volle et perficere mysterium circa altissimas supernaturalis proVidentiae ViaS, Circa eius rationes et fines, circa gratuitam quorumdam electionΘm On-
297쪽
EPILOGUS 293trapositam aliorum reprobationi mysterium adhuc profundius circa sufficiontium auxiliorum distributionem, ire apparenton dorolictionem tot tantarumque gentium tam ante quam post Christum, circa relativam paucitatem eorum ad quo etiam post conSummatam redemptionem pervenit exterior gratiaeVangelii et, ut uno Verbo dicam, Circa pleraque eorum de quibus maxime Voret humana curiositaS interrogare Deum. Porro, sicut in diobus Iob, respondens Dominus de turbine, hoc unum per apOStolum Superio intonat O homo, tu quis es ut
respondeas Deo ' Et torum: O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei Quam incomprehensi ilia sunt iudicia eius, et investigabiles viae eius Quis enim cognovit sensum Domini, aut quis consiliarius eius fuit ' Socrotum igitur sibi intorim
reSerVanS, Vult manere Simul eum luco tenebras; sed si has tonebras non ab eo utiquo facta S, ab eo tamen os nito consilio ordinatas dubitare non possumuS. Et re quidem Vera, sicut o interpositionibus noctium et ex repuSculorum Seu Vespertinorum Seu matutinorum vicissitudinibus iucundius tumon corporale affulget, Sic etiam e imponotrabilis obscuritatis adiunctio se magis bonefica nobis Vadoro obo aliquantula illa lux quam de supercaelestibus in revelationisvorbo ous irradiavit Obscuritas quippe est ad eam animi dispositionem comparandam ordinata, in qua nulla Cognitio proficit ad salutem, nulla etiam plenissima sidentia plonitudo ducit in montom Sanctum Dei et in fabornacula eius. Quid enim proderit quantacumque menti illuminatio, nobis mansentibus suporbis Et si, inquit, linguis hominum loquar, et angelorum,
o si habitor prophetiam et OVerim mysteria omnia, et Omnium scientiam, nihil. Tune ergo blanda et lenis et Vero alii-taris lux illa montis nostrae oculos inundat, quando nos inVenit litimiles, non inflatos, non paratos reprehendore quod non in- tolligimuS, non pervicacibus Concortationibus offoctos indociles, Sed Vere De submissos, oro in eo reponontes de integro fidem ΠOStram, Vere eum plotate set omni voverentia requirenteS
298쪽
294 . EPILOGIIS testamentum eius. Porro ad eiusmodi exercitationem ac disciplinam ordinom a Doo habent tenebrae illa a luco condivisae. Interim Vero noverimus, tenebra non esse nudas et Simplices tenebras, Sed qua noctem appellaVit, utpote penitus aliquando pellendas et in splendidissimum mane desituras. Propiore toties iubemur patientes eSSe et exspectare Dominum, XSpectare beatam Spem, XSpeetare revelationsem iusti iudieii si Et sic et dios peregrinationis nostrae non tam mane et VeSpere, quam VeSpere et mane die unus, ubi nimirum no intermedia St, O in Ua pausatur, Sed a qua ad agnitionem perVenitur.
299쪽
1. - triplici ratione secundum quam Deus in omni operante eneratim, et speciatim in omni olente operatur. Et de eo quod cibis impervium clausumque est quoad conciliationem operationis divinae cum tibero creaturae arbitrio 17 2. - De operatione gratiae, quae etsi multum addat supra communem illam operasionem Dei in agentibus liberis quam simpleae naturae Ordo requirit, nihil tamen vel addit vel mutat in eo praecis puncto in qu e OnS ectu creatae libertatis residet obscuritas. Et de eo quod celebris illa ab eaeeunte saeculo XV tantopere agitata quaestio a parte ponenda est, fa=mquam non pertinen ad propriam ac Specialem praesentis fractatus materiam, quae intra tios priores supradictos operationis dii inae modos omnino circumscribitur 34 3. - De physica potentia et morali impotentia ad bonum, quae in libero arbitrio est sub sola communi operatione et motione Dei. Et de au-aeilio quod fuisset in fasti naturae purae contra infuscientiam congenitae Nirtutis 40 4. - De originali elevatione ad bonum supernaturale in statu naturae historico. Et de ratione uaeilii quod in ea includebastir contra supradictam impotentiam liberi arbitrii. 44 De iis in quibus praesentis tractatus obiectum reponitur id est de avaeiliis pertinentibus
300쪽
ad statum naturae lapsae et per Christum reparatae, qui etsi et o la=umodo medius sit inter duos praecedentes, adhuc laqueu Omnino coincidi cum statu iustitiae originalis, quantum ad hoc Vtiod nonnisi dependenter a superuaturali gratia, faculta boni etiam conuaturalis nobis restituitur 48
QUAEST. IX. - De neeessitate auxilii gratiae.
Praenotiones et ordo disputationis 56TΗΕ81 I. - Tam ad Veritates SupernaturaleS, quam ad Veritates religioSas ordini etiam naturalis, neeeSsaria dicenda est exterior gratiareVelationiS, non tamen eodem modo Solute quidem quoad primas, hypothetice tantum quoad SecundaS et Olum ad hoe ut possint in praesenti generis humani conditione cognosci ab omnibus eXpedite, firma certitudine, et nullo errore admixto. Sed ad cognitionem quae Sit quomodocumque conducens ad iustificationem et Vitam aeternam, interiori gratiae illustratio semper et eodem titulo absolute requiritur LiTAEsIS II. - Etsi homo in praesenti Statu n-turae corruptae possit aliqua naturalia opera moraliter bona per propriam Virtutem PerR-gere ad diligendum tamen Deum super Omnia dileetione effectiva, et ad Servandum Omnia legi praecepta, etiam quoad uudam substantiam Operum, Si ei, eeeSSaria gratia non quidem propter physicam improportionem facultatum Se undum Se Sed propter statum infirmitatiseni non aliter quam per medie inalem Supernaturalis gratiae Christi influXum in ea in qua