장음표시 사용
281쪽
primo gratiam niSi iuxta dispositionem operantis, magi Scilicet vel minus intensam, prout dispositio magis vel minus intonsa fuerit; neque unquam intonsio gratiae excedit intonsionem dispositionis. Ergo idem croclondum est servare Deum in augmento gratiae praestando Super quo Scito obserVatian- ne in -2 Q. 23, a. Proportionaliter Voluit Deus nostris actibus uti tam ad generationem quam ad alagmentum cha- ritatis tamquam proportionatis dispositionibus ad est sectum. Et mirabito osso quod sompo in infusione habitus serva
retur praediola proportio, et tamen postea in augmento non et SerVaretur, ut tenentur concedere adVersarii . Non ergo
iusta discrotionis limites Xcoderos, quisquis censeret Solido non carere fundamonio Sententiam ponentem quod augmentum habitualis gratia se charitatis non equitur actu meritorios, nisi sub condition dispositionis qua intonsioni augmentanda charitatis correspondeat. Nihil nim magis ConSeutaneum generalibus theologiae prinCipiiS, quam conclusio qua dicitur iustificatio socianda proportionari actibus 11OStris, non Secus a prima : O solo discrimine, quod in Secunda ultra rationem simplicis dispositionis superadditur actibus illis se ratio moriti, quae in prima, ante ΟΠSeeutionem Statu gratiae, nondum poterat habere locum. Propiore opinio Nominalium cui postea adhaesit Suarog, nunquam Communi QVasit inter Veteres, Sed plerique adhaerebant prinoipio mo momorato do necessitato dispositionis RSSequendo augmento proportionatae. Ideo etiam plerique in hoc conVeniebant, quod gratiae augmentum non fatim Sequitur actus remissos. Et intor hos fuit quoque Scotus, qui tamen sollicitus ponendi in tuto Cerescentem gradum gloriae pro Singuli actibus moritoriis, dixit augmentum gratiae reSponden actibus remissis non dari in via sed in ulti- mum terminum eius reservari, et uno simplicito dari ut
Praemium praeoedentium meritorum, nuda XSpectata di- positione poSitiva e parte animae, praeter Statum gratiae
282쪽
Usque ad terminum viae, qui os extrinseou respectu ipsius Viae, et intrinSocus quoad initium gloria o l). Et haec est
Secunda pinio Superius memorata inua interim Satis arbitraria forsitan id obitur, imo et sociam ipsa parum OnSinnS. Arbitraria quidem, quia nulla ration vo auotoritato Suffulta. SeCum PSa parum ConStans, quia non potori reddi ratio probabili Cur augmentum gratia clo quo nunc Sermo, utermino Via daretur in disposition praevia ultra meritum requiSita et in sempor via non a rotur. Nam quoad hoc genti praemii ut bono obsorvat Suarog, nulla os ratio differentiae inter iam et torminum eius, Cum Sit praemium accommodatum Viae et fructuosum ad ipsam viam meliuS transigendam id o nim Christus, non Conisentu augmento O 'Strorum Operum, illud etiam per sacram0nta providit. Igiture parte subiecti si ea isem Capacitas talis praemii, et e X parte meriti aequalitas, et ex parto altorius dispositi is eademearentia. Cur ergo claretur in termino, et in Via nunquam,
Remanet igitur tertia Sontotitia, qua sino dubio est S. Thomae et plerorumque theologorum qui opinioni Nominalium primo loco recensita non suffragantur Agnoscit quidem haec sententia in bonis operibus, etiam remissis, meritum augmenti gratiae. Sed a ration moriti distinguit rationsem dispositionis pro accipiendo augmenti praemio neceSSariae. Et cum haec in operibus remissi desideretur, dilatum augmentum docet usque ad positionem forventioris actus Charitatis quo domum udVeniente, augmentum datur, proportionatum quidem intonsitati ultimi forvsentioris altus, adhu tamen tamquam
merceS, non ultimi tantum, Sed et praeeedentium si Dicen-
dum, inquit Angelicus in praesenti, quod quolibet actu mo-
ritori meretur homo augmentum gratiae, et rutiae On- Summationem quae est ita aeterna. Sed Sicut vita sterna
I Scotus apud Suare de grat. l. 9 C. , . 12.
283쪽
non Statim redditur, sed Suo tempore ita ne gratia Statim augetur, Sed la tempor 3 Cum Scilicet aliquis Suffcioni or fu rit dispositus ad gratia augmonium. Et rurSUS in 2-2, 4. 24, a. 6 ad 1 Π Quilibus actus charitatis morotur vitam noternam, non quidem Statim oXhibendam, Sed Suo tempore. Similitor fiam qui libo actus charitatis moretur Charitatis Rugmentum, non tamen Statim augetur, Sed quando aliquis conatur ad huiuSmodi augmentum. Ubi idqs Sontontiam
hanc notabilitor distorro a duabus prioribues, o in hoc praecipue, quod men Suram gratiae et gloriae assigna longo infra cumulum illum quom alia repromittunt. Nam in aliis cuilibet
opori moritorio, quantumVi remiSSO, QSpondet noVuS CCTΘ- Scen gratiae et gloriae gradus, in ista uiato non Sod novi gradus Sequuntur nova incrementa actualis fervoris charitatis, ut non tu praemii, Sed tantum propter plura praemium accipiat, qui remisSa opera multiplicat ante advontum dispositionis ad augmentum requi Sitne. Et non soriant qui contra iusmodi Sententiam proteStentur dicentes, meritum operum quae non procedunt e forVOre Semper crescente Charitatis, o modo ad nihil foro reduci. Similis nompo difficultas in quasestion do reviVi Soentia meritorum ocurrit, cui fortasS ViX inVenietur reSponSi quae firmum a docisum adVersarium conVinoore posSit. Interim Voro, tria hae opportune OΠSideranda proponentur. Primum est, quod non ideo vacuari dicitur moritum actuS contritionis, o hoo quod nomino dissilento, nulla alia Pro- Spondo retribuenda gloriae mensura, praeter eam quae titulo gratuita iustificationis iam si constituta A par ergo, nonnisi immorito diceretur vacuari meritum Operum remiS- Soriam e hoc quod in unam collineon augmenti gratiae mercedem, otiam uni ferventiori actu proportionatam, eique vol soli iam obitam. Ut enim ObSerVatum Si Supra, non
in eo est moritum ut obitum faciat aliquid quod aliundo non haberetur, Sed Satis est ut afferat titulum ad praemii re-
284쪽
compensationem, quidquid sit an tituli alii vol iusdsm voldiVerSi generis, OnCurrant, eone. - Seeunda consideratio est, quod etsi singuli quique notus remissi non habeant toti-dom sibi correspondonti gratia et gloria incrementa, adhuc tamen habent singuli proprium quiddam quo influant in augmentum, Videlicet et in quantum ex uno actu charitatis homo redditur promptior ad iterum agendum Secundum charitatem, of habilitato cresconto homo prorumpit in actum ferventiorem quo conetur ad haritatis profectum, et tune et charitas augetur in aeti s l). At tu hoc modo, ibi quoque similitudo valo do guttis cavantibus lapidem, alias afferri solita. - Ultima tandem obsorvatio sit, quod respiciendo nune ad praXim, Optimum consilium erit ordinaro vitam Spiritualem conformiter ad principia tertia huius sententiae, quae procul dubio tutior est, ut obsorVati anneZ, UppOSito quod omnes Sustineri possent et Etenim, inquit, Si opinio Scoti set Nominali lim sera fuserit, nihil mihi nocebit, sed potius prodori sententiam S. Thomae tenuisso mento et et Pere. Caeterum, Si Sontentia S. Thomae Vera eSt, multum detrimenti accipioni, qui plus nimio dontos multitudini bonorum Operum, negligentes fuerint in fervor charitatis qUae est Vinculum perfectionis . Et in summa timendum est no divitia spirituales qua in aliis sentontiis tanta lib0ralitate congeruntur, in die tandem retributioni eVanescant, Suamque applicationem ha boat illud quod dicitur in Ρsalmo Dormierunt somnum suum, et nihili invenerunt omnes viri diri larum in animus SutS.
285쪽
ART. 5,9). Sula moritora Conssigno ea sola aclunt, qua Se aDent permoctum termini a motum quo moventur iuSti a Spiritu Sancto, non autem in quae Dor moctum princtipii Icteoque Dieotum meriti esse non poSSunt, eo orium Primae iuStilactationis, eo perseverantia in Dono, multoque minu resuratio post lapsum: quo fit ut quisquis per Poenitentium a Deo talo ESurgit, SeouΠ-ctum solam praesentium cliSOOSitionum menSurum Semser PeCuperet gratiam.
Principium generato hic enuntiatur, iam Superius insinuatum, eum diotum Si meritum hominis apud Deum esse non poSSe niSi Secundum praesuppositionem divina ordinationis ut id homo consequatur a Deo per Suam Operationem qua Si mercedem, ad quod Deus et Virtutem operandi deputavit, sicut etiam re naturale hoe OnSequuntur per proprio motu et operationes, ad quod Sunt a Deo ordinatae. In quo quidom
distinctio iobat intor oporis moritorii terminum, sola id quod
torii principium, si virtutem operandi a Deo datam ad con-Secutionem mercedis Statim autem, et Vel primo intuitu apparet quod quidquid o habet per modum principii a merito
excluditur, ne id om respectu eiusdem causa simul et effectus esse dicatur in eodem genore onusno, quod abSit. Hinc Ulgatum Xioma principium moriti non cadit sub merito. Restat
igitur ut obiectum moriti illis solum sit, quod comparatur ad motum libori arbitrii dirooti a Deo movente per gratiam, Sicut torminus. Cuiushiodi profooto orant illa duo do quibus
dictum est haetonus vita sollico aeterna ut terminus ulti-mUS, et augmentum gratiae ut terminu medius, siquidem si Otio alicuius movontis non solum so sextendit ad ultimum terminum motus, sed etiam ad totum progressum in motu. Terminu autem motu gratiae est ita aeterna progreSSUS
286쪽
autem 1 hoc motu est augmentum charitatis Vel gratiae, sociandum illud rov. IV Iustorum emi a quari lux spleno dens procedit et crescit usque ad perfectam diem, qui est dis gloria f. Et haec quidem Satis Videntia Sunt. Quaropositis a parto iis qua nullam residuam dubitationsem forunt, movetur nunc quaestio de tribu aliis, hoe est, de prima gratia habituali, do pers0Vorantia in bono, o do reparatione poSt lapSum. Porro, quoad Omnia et Singula, loquendo Saltem do merito proprio dicto, quod est de condigno negatiVa
1. Et do prima quidem gratia qua in iustifications impii
infunditur, res est e Soripturis et Conciliis pono definita. Iu8fisicati grati fer gratiam is/iu8, inquit Rom. III-24. Qua
vorba intorprsetan Tridentiniam, SesS. 6, cap. S, ait 4 Cum vero Apostolus dicit iustificari hominem ... grati' ea Verba in o SonSi intelligenda Sunt, quem perpetuuS ECeleSiae QR- tholica consensu tenuit et XpreSSit ut Sellicos ... gratis
iustificari id o dicamur, quia nihil porum qua iustificatio nem praecedunt, SiVe fides Six opera ipsam iustificationis gratiam promeretur . Et ratio intrinseca sest in application0 generali principii mo docta rati. Verum quidem est quod iustificationis gratia se hab0 ut torminus ad motionem qualiberum arbitrium movetur a Spiritu Sancto Sod motio ista
ad quam comparatur ut terminuS, non ea profecto Si quaenian in Considerationem venire debet. Non nim est motio
ista a Spiritu Sancto iam inhabitanteri non moti gratiae COOperantis, Sed operantis tantum motio est proinde quamoVetur impius ad iustitiam, ut in ac septa iustitia principium quoque accipiat operandi meritorie. Unde constat quod per ordinomad opus meritorium, prima iustificationis gratiis o tenet totae parte , Pincipii, nullo autem modo e parto termini. Belinquitur ergo quod Sub merito cadere nequaquam OSSit.
287쪽
Do persevorantia quoquo in bono idem SSorit concors otunanimis theologorum Sententia. Ratio Si quia porSeVorantiuin bono pondo a motionibus efficacibus per qua liborum hominis arbitrium, quod tam ad bonum quam ad malum est naturalito flexibilo, constanter inclinatur ad bonum usque in nom. Porro ossicaces illa motione nullo modo obiectum moriti esse possunt, SiVe collecti V Sumantur, SiVe distributivo. Nam si sumantur collective et in globo, Sic principium sunt totius in globo colloetionis actuum quibu perSQVeratur, et ne dicantur bisectum moriti orumdem, Obstat QViden axioma principium moriti non cadit Sub merito. Si autem sumantur distributivo, si quidem non de omnibus et Singulis post ill9m primam per quam porSeVerantia initiatur, adem valobit ratio. Diceret enim quispiam, nihil prohibere quominus sub morito primi actus cadat motio mea quae erit principium Secundi, et Sub merito secundi ea qua serit principium tertii, ut quo ita porro. Sed tunc venit ratio alia fundata in altora parte principii Superius enuntiati. Quia ab oblocto moritioXolusum est non modo id quod se habet ad actum moritorium ut principium, Verum etiam id quod non se habo ad illum
ut torminus. Atqui motio ad actum Subsequentom nequaquam QOmparatur ut terminu notus meritorii praecedontis, ut beneostondit Suaro l. 2, c. 26, 11. 24-25, ubi sic dicit: moritum de Condigno e natura sua solum ordinatur ad id in quod aetus meritoriu tendit tamquam ad torminum. Hoc autem modo non tendit unus actus meritorius ad motionem quae S prinCipium alterius ... Quia per Se non est ordo inter illos actus Vol illa motiones... Unde non recto dicitur pri- mus actu ordinari ad ocundum et sociandus ad tertium, ordine causalitatis, aut meriti, vel modii ad finom, sed tan- tum ordine successioni et temporis, qui ordo ad rationem
288쪽
moriti accidentarius et iuSufficiens est. Ἀocodit praeterea quod etiamsi concederetur, motionem ad actum sequentem cadere OSSe Sub merito praecedentiS, adhuc non caderet praeeiSe qua meaX, potita quam mere Suffciens Caderet enim sub morito in ratione medii seu auxilii ad vitam oternam. Atqui haec ratio communis est tam ossicae gratiae quam mere Suffcienti Xtrinseca autem denominatio efficacem a mere Suffciente distinguens, sesso Scilicet Secundum praescientiam et propositum obtinendi consensum, in eo Ordino os in quo non iustitia setribuontis locum habet, sed solum consilium miserontis, iuxta illud Rom. IX-15 Miserebor citius misereor, et misericordiam praestabo cuius miserebor igitur non volentis, neque currentis, e miserentis est Dei. Omnibus orgo modis ossicitur quod motus ossica ad perseverandum non Si obiectum meriti, et quod Deus gratis perseverantiae bonum largitur, cuicumque illud largitur. Et confirmatur amplius, ratione quam amri S. Thomas inarg. Sed contra. Quia meritiam perSQVerantiae, Si exsisteret,
esset tribuendum, O SQQUS a meritum Vitae aeternae, Quicumque actui moritorio do condigno post iustificationsem. Nulla enim est assignabilis ratio, Sivo e fontibus reVelationis, Si V e natura rei deducta, quare meritum hoc peciali cuidam calogoriae bonorum operum reserVari diceretur, ut bono ostondit Suare ubi supra n. 20-21. Consequens igitur osset, hominem iustificatum, per quemcumque primum actum moritorium de condigno, ita constitui in gratia, ut in ea confirmatus XSisteret. Porro onSequenti enormitas luculonterosistidit falsitato antecedenti S et Omne quod qui meretur, inquit Angolicus . . a Deo consequitur, nisi impediatur per peccatum. Sed multi habent opera meritoria, qui non COΠSequuntur perSΘVerantiam, nec potest dici quod hoc fiat propter impedimentum peccati quia hoc ipsum quod stet peocare, opponitur perSeVerantiae, ita quod, si aliqui per
SeVerantiam mereretur, Deu non permitteret aliquem ca-
289쪽
Vorumtamon diligentor observa quod etsi perseverantia obiectum meriti non sit, adhuc tamen potos infallibilitor impetrari per inStantem et assiduam rationem, ratione iam dicta in suporioribus, thes . , ra. Et nota quomodo non ΡΗ-gnant intor so haec duo, quia aliud est moritum, aliud imp0tratio quo fit ut ea etiam quae non meremur, Orando impetronius. Nam et peccatore audit DeUS peeeatorum suorum Veniam petente quam non merentur, Sicut audivit publicanum dicontem Deus, propitius est mihi peccatoiu. 4 Et similitor perseVerantiae donum aliqui potendo a Deo impotrat, vel sibi vol alii, quamVis sub merito non cadat 1 s.
Restat reparatio post lapSum, quae multo adhuc Videntiori ratione a merito excluditur Perindo enim eSi quaerere an iustus possit de condigno merori reparationem post la- pSUm, ne quaerere an OSSit mereri ut, si poecavorit, ossicacito conVortatur a Deo ad poenitentiam ut torum iustificotur. Ex dictis autem evidenter sequitur non posse dari tale meritum. Primo, quia magi HS reSuScitar mortuum quam ΟΠServare Vi Ventem ergo, Si iuStu non potest absolute Secundum mereri, minu poterit mereri primum Seeundo, quia ostenSum est non poSSe iuStum mereri Vocationem ad observanda in futurum praecepta, et Vitanda pecenta, nec omnia, ne aliqua ergo multo minu poterit mereri ut otii sibi posto vocatio ossion ad contritionem. Tertio, quia vel hoc meritum sebo fundari in actibus quos iustus facit dum iustus est, Vel in actibus quos poSt lapSum operatur. Hoc posterius facit rolicitur, quia illi actus iam non Sunt ab homine grato,
290쪽
et ideo non possunt esse meritorii de condigno Xo enim sufficit fuisse gratum, quia dignita quae iam non St, non potest actus dignificare, praesertim cum obstet praeSens peccatum. Neque etiam dici potest primum, quia priora
merita per SubSequen peccatum mortifieantur ... Neque
potest iustus moreri ut non mortificentur, licet peccet, quia hoc necessario sequitur se ipsa malitia et semerito. Quia repugnat eum Vi S in peccato mortali habor ius iusti- tiae coram Deo ergo OStquam labitur in peccatum, non potos rotinor ius iustitia ad rosurgendum, Sed omnes iustitia eius non recordabuntur amplius, ut dicitur Zech. XVIII-24 sub qua universali etiam hoc partiolitare Compre- honditur. Ac tandem hoc confirmant omnia Scripturae, Con- ciliorum et atrum testimonia, quae remissionem peccati mortalis dicunt fieri gratis, et e missericordia, nam indisse
Accedit quod separatio post lapsum ius conditionis est. qua conditioni tormini actus meritorii Omnino repugnat. Num, Cum Omni actu meritorius a charitat sit, impossibilo est ut habeat pro tormino id ad quod intontio charitatis nec Se extendit, eo se extendere poteSt. Huiusmodi autem est reparati post lapsum, utpoto laudens in se SuppoSitionem Solutionis amicitiae, a qua ponitus abhorret charitas. Si ergo fieri no luit ut ad separations hanc intontio prioris charitatis torminotur, fieri otiam non poterit ut reparatio ipsa obisectum morit oxsistat 2). Noc iuro opponere reViViSCΘΠ-tiam meritorum quam uno ore theologi omne confitentur, quia reviViscentia meritorum recte intelleota, Obiectum me-
I Suaren, de grat. l. 12, c. 27. 2 si mo benevolentiae nequit permittere hypothosim solutionis amicitiae, cum sit contra benevolentiam, et de nou fertur ad Obie si tum pro illa Vpothesi. Solum utique movetur amicus ad solutionem amicitiae omni conatu impediendum D Pignutaro, degrat thes 38, 9 2.