Ulrici Huberi De jure civitatis, libri tres, novam juris publici universalis ...

12쪽

his quae publice peritatamur. Idem in v s est pro Eunomia nata quae aliquanto mam ad animum meum pertinet. Iamia his novem mensibus, Unti sex egr. Juvmes trigintas

Nicas exercitationes edidere, meosque primos conatus vi usum

censurae publicae ad librisn pandiaturum vivomanc Amici ines domi risque mimum aetatis est, uris udentiae Brensi impexistimo, quod- genus suo loco reservarTheoretica Mimis. Ita scribere,ita cere Academis coincravi: Sane quamdiu sciali ricidius ter, parum abest, quin ratio realios, qua quibuscum vixi, d dissicile fisertori& discillimitin estim, miramoneren

13쪽

Qui est de Imperio.

Continens Praecognita Artis.

Ius prosaesula actuum moralium. An origo ab injusto dependeat. n. r. causa Iuris, superiori nesta tiam Par; n.2. quod probatur. n. . . . Ius etiam su-' mi pro lacultate agendi vel habendi. n. 6. Iuris in priore sensu divisio in Naturales voluntarium. n. 7. Hoc rursus in Diu inum Mumanum c. n. 8.y. De Iure Gentium publico. n. ro De Iure civili publico. n. II. Hoc opus ea, in priori,&ratioto us anmmti. n. a. i3. Disserentia Iuris publici universetis a' Nit is n. ii cis Pest e Iustitia in Republ. exacte servari. n. i6-Iy. Inumtio. . inui diu mus. n.ioM.ta. E quibus praec*ptis colligatur. n. 13.

stim Munt, explicandi causa, quod Grosi us exequitur in hi r dejuri L c. r. ..d. quis pertinet illud Horatii; Iura Ἀλαμι-εια injusti Mear meus est, Tempora Ff οιγε eia sonere maenδ. Quo se velle videtur , nullum esse iustuM, ouisost experimentum mili sti i d mmma

15쪽

D pRAECOGNITIS ARTIS.

Ia Nobis consilium est, ex ere publicum Ius Gentium cujuslibet civitatis, Munius Reipubi terminis comprehensaes sine quom que Romanum,neque Germanorum, aut ulli

us populi proprium Ius publicum, Me collocari vel comprehendi potest. vel civile. utrumque publicum vel privatum I3. Ita vero hoc agemus,ut non modo via Ius Gemtium publieum est, quia Aeet, Wiam regis-- Cititatum ex um3Me pvulorum μου minum se Privatum, quod de reb-- ν--- cum ratio- ismoductum est. s. Qiaeri potest, sub utro comprehendatur, modister δη-μ cisisHes nec irem,na ararisbjecta immis innemedii Ad-triam irae refriri potest; Nam civitate eammisque Rectores juris publici participes sunt; de verum est, qu' deinde videbunus, diversistavitates earumqtie Rectores hominesque nia hii secus omnes se habere, quam singuli instat narurali se habent Et de hae iuris publici privative specie cepit institutum in eius, ut explieae in m. - . . overis magni.xo sed ad Ius omatium mineum fine di Noe pertinet id, qa- Aeet, indis 'mec --ομ- inem Mises m - να-- Ra pavi gema ι---is ι, 'vid imp-ntibus,

s si subieetis,mediisve Magim allus inter se a Mendum, quid pae binoquo sit obsedi

sus a regimine publico distinctis D. s.1. fisam ad specialia stemere, sed &eontinuo si gulis suo modo civitatibus applicari queat et Proinde ex Hi ristam merito animam -- dissiplina dixeris , pleraque exemplis,aia positione vel vivae vocis ministerio illustrabiamus , ut neminem ratio in ullius ReipubLe jus noverit sirum judicio segere possit. i . Est autem hoc Ius publicum ejusmo di, ut pari sere passi ambulet eum Politica disciplina unde a plerisque eum est com&ndi solet ut vix reperias ex recentioribus nam veteres politicam seorsim docent; pra ter in umiapsium e nisi placet addere Meel --μ-φι--σἈμφι- αι- - - genis τι qui meram politicam tradiderit,m

que ad nostratu mentem , qui Ius publicum universiis seorsim dederit, qua re di ιν --.. t. s. huic libro praefixa. th Disserunt tamen hae Ararae polities.sime ali in Ius Prudentiaris Nam Pomtices est, αones publieas dirigere caues, ad Micitatem civilem, adeoque docere quae exusti sunt. Iuris publici nostri, ut facultas ius, quod singulis in Repubi ordinibus comperit, in tribuatur,de justitia in omni reginmine miratis custodiarur a Minus is d.

aerari

sane in E κε ad amieos Dionis,non sine gravi ausi pronuntiat, omnes sui te oris Ciaritates re τε Θαν maia amis i am

16쪽

is.1 DE JURE CIVIT. SECTI CAP. I.

ε justissimus Graeeorum Aristides Rempublieam -- ἀλα- δε--ην, multi egere injustitia declarat apud Pistarchom su nec hodiὸ melius m in regimentis populonun docet. f. tempori mo, tr. In Politica equidem exercenda diffi- imum est, non quidem fraudes apertas, quales ille ab intrum, sed consilia leviter ab honesto devia, quaein Belga noster admittit, ubique vitare. Maiatia in Principe L f.

r. sed Juris Disciplina ab omni iniquia te sua sponte aliena est,r etsi nuper exci-rit, qui parum abest, quin flagitia seculi sciuiera dominationum ex fonte juris donarii-ra civitatis, specie Philosophiae derivare ins iamis. εὐ-- ιυα δε Gisset statb. 39. Denique, ne de politici quidem Pr Elica omnino hae parte de*erandiu es. ,-n tessera bonae mentis etiam in ea servarra ossis, exempla Davidis Salomonis arat Antonini, Alphonsi Sapientis & Ludovici Sancti alio Itque spem faciunt.1ο. Caeterum , primus hanc Artem Iuris publici a Politica separandam esse docuit, pinor, Grotius in Hasu. v. Aju64e s M.

Rcemplum hujus instituti non dedit , occu ipariis diverso scribendi oposito , quod iam

designavimus, ex operi 6- rincipio.

ai. Sed quid est Ius publieum ita sisruptum, ut diximus memores enim in om hac Arte erimus Aristotelici praecepti, πωσερισῶσι κἄντα καλῶς, ---λην - τὰ με--- - in που , M omnia recta δε --, qua res ingens A sequentia Mi momenis. a. - Nicom. 7.

M. Dicamus ita; st Ars, qua βα- ωλque, in o ne risuatis,uribuere ocει. Regi, quae Rectoris sunt, populo, quod est populi, magistratibus, quod horum ossicia requiariint verbis, in oraene GHLGa disserentia a jure privato continerur, quae suum cuiquesiane respiretii ad Rempubi quae est ordo civia

talis, tribuit

a3. Constat haec Ars praeceptis Naturali bus, Gentium&Divinis,l etiam vero civialibus populorum instituti vita, licet unita versalis haec Ars sit, unius tamen ordines ReipubLAEipponitam omnesque populi tam in publicis quam in privatis, partim commvnx omnium hominu partim jure proprio utunis tur,eaque ita inter se comparara sunt, ut a quo sese inplicant ac illustrent.

17쪽

A P. II.

DE JURE NATURALI

Ori*nesis hominum integritas ex sententia Gentilium, Grotii Malsoriam, qu nonnisi in assectibus4 usu habituque illam constituunt. n. i. a. s. Qualis da-cris literis intestigenda sit. n. 4. Imago DE qualis. n. s. uturum fuis Gua aliquod naturae in statu primaevo n. 6. etsi longe diversum ab eo, quod nunc est. n. 7. Corruptionem hominis subitam fuisse,non ex sit habitu. n. 3. me rationis haud omnino extinetum. n.' Id esse Ius naturae n. Io quod definitur nas Exeg sis definutionis. n. n.i3. Quatenus discretio turpis hone-Ri sit insua -nti homini congenita. n. I .iF. i Q unde nascatur obligatio Iuris Naturae, qua de re diverse sententiae exponuntur. n. I .i8. sq. Resellitust Hobbesiana n. ro. Daufendorssii. n. at Tertia speciosior interpretatio, contra quam disputatur, Theolriorum expenditur. n. aa. Quarta de dominio De in hominem probatur de a consensione Socinianorum purgatur. n. 23. Immu tabilitas Iuris Naturalis quomo aeeipienda. n. a . Distinctio Iuris Naturat in necessaritim praecipiens, permittens, suadens. n. 21. 26. ar. Diversi gradus in honeta tua .

E. Vuisse tempus, quo genus humatum sinex mala libidine, sine probro&scelere ViXerit, elimus intile credidere, n Hoeti ista e s aeris ad illas propagata sed non syncer magis . nputarum, in primis honunibus ignoratio--m Rissii vitium quam notitiam virtutima adeoque nihil quam malim clam dc adhuc a- eis inexpertem simplicitatem,quomodo Iu- - β..αώμ. Masto nino P. Nes opta. Origviasi integritati, a laqἡ

'amus, quae opponitur, impergit carmius, a Paulo Apostolo σῆπα,ουσία, quae est calliditas:& veratia multo tempore dc usu acquisita, quam vult homines primaevos sensim .habiω fauillarum a monum contraxisse. 1. Prorsus eodem modo, quo aballis, aite sae professionis, doceri coepit aliquanchidum, orionalem comptionem non consistere irripsis facultatibus mentis, Intellectu Volui late Verrum in assectibus&us habituqtie inde ccm cto, qua de re diximus in iis Errationas Scri'urac in I. cf. p.r 1 adripari. a.DM . sed Osacris literis e stat, o integritatis em hominum primam n non tantum consti

18쪽

LIB. I. DE JURE CIVIT SECTI CARAE

tisse in valida sane ictate justitiaque efficace ad FHes. . Rr . ubi conditum esse hominem tra

μαι, io justiιia, sanctitate sera sed etiam

eunitionemsecundum imaginem ereatoris Hi ad Glog 3, io Cujus intelligentiae non potest e so majus d excellentius specimen,quam fuit de mminatio omnium rerum ab Adamo tam recens creatarum,a Mose relata quae nonnis divina virtute virilique perspicaciain promptit dine committi potuit.

s. In hac jostitia, sanetitate, ingenio dei dicio, iuxta dominium in taetera terrena, ima socreatoris rellicebat, ut lactis uelis Gonesia a7. H. Corinth. I. 38. intelligi potest. Quam imaginem si primi homines in mutua S eximia charitate custodivissent, imperio civitatis vix

opus fuisset, per ea quae canit Ovid fis 3 -- μέσω - civ. t. Ex illa persectione judicii Qvoluntatis,

quaesitit in hominibus primaevis, non sensim homo adsuetudine facinorum, ut Grotium aliosque periculose sentiae diximus, sed incontianentia Creatore suo est alienatus art. s. La. Road M- idque brevissimo tempore post creatiaonem aecidisse, ratio α scriptura credereri boni u. c. l. Gem 3ν,σM. C. a. - . es. 3-

' Imminuta tamen, non extincta RitIm go numinis, sive hix Infissa mentibus, qua tum pia &honesta discemerentur, iam . c. l. ἔν. σμήν. irae propagato genere humano, au-etisque inii promiseu iudicii illius oriems

magis magisque semet exeruit, docente experientia; ne de renovatione hominis per spiriatum Dei in Christo loquamur, ἀει με ἀφω---. r. nisi quatenus ad communicandas viditates S c.nfissionem vitandam ordo alia quis non fuisset non necessarius p

Nec ideo probanda videtur eorum senistentia, qui ante lapsum de comptionem hum ni generis, nullum Iuri Naturae locum fuisse di. sputantiq) Tamesi enim nullamnc essetvitiorum experientia, Dei tamen de proximi amor ossicia consentanea dimbatin contraria exia eludebat, qua de re dix in rado p. s. Digress . Enim vero satis magnum suturum fuisse diserimen inter ius Natum, quod in statu int aritatis fuisset, ε quod nunc obtinet in societate humana, facile constitui potest, quod expli

io. Ad lumen illud pertinet Ius naturale, quod ea ratione totum imaginis divinar recta dicitiit, ut Cicero M. r. de Legis dehoc agens ιυ νιον Minim eum De miluuas, ait, quatenus est conscientia de seu tura viduntatis dia

II. Definitur hoc iusti Μareo uis, quoasit ratio Smma infit a natura, quae jubet ea quae facienda stat, prohibetque contraria d. LLῶLL. ubi legem ita quidem devit, sed i

gem, id est, ius naturae. Ia Rationem cum ditamus, dictamen ratiamsi intonigumis, inter quae n- sinimus, scrimen, ut vult commentator in Geoti mis

19쪽

ut Non opturigitur est iu dicamus Iu Naxiam esse ipsam rimonem, ut hae certe -- nee sed ut ratio, quae jubet facie avrohibexqu cont-a, non Ssserat 1 diruto vixque rationis,facile non nimis arguti censore inceroni concedent.

nos hactenus quidem resinimus in ἐρ-La. Dia

as. Quid igitur' an dicendum, Miamis δε- amissum asse ingenitas propositiones actuales, meraceptaouemaeneratia, ιμ atque usis se mmnis aecesserit, ne altεriori medi ιione sene. mi Id equidem virum Cl. negantem iacile ferendum putamus, sufficiente eo, quod ipse dein subjungit, intellemiramis noualem e μιηι ιem, pia ex conδιime generis δumani uin

endum. Quam ficultatem rationis, si a Deo mentibus humanis indirum ut facit, agnoscat. veritati de dictis Apostoli περὶ τοῦ is arx At ταις κα si de lege cordibus inscripta satisfactum

videtur.

xε Etsi in/e non erat inferendum, illam Notitiarunon cadere in hominem, nisi praevia' informatione vel adsiletudine vivendi de audiendi brudes atquq poenas, ut docet in a. s. u.

Larius Me de re mimisque Pusendoris ratio '

la . urima definitiolus verba sunt Messiaciendarisonsata remoraria. Id esu dictat ex

ipsa

20쪽

ipariaturali natione, cuivis aetiti inesse o ne- euitatem aut turpitudinem moralem, ideoquequndum esse vetitum vel praeceptum, ut motius loquirit in I. r. ,. n. Io eaque di stamina quatenus respcmam hominum inter se mutuum

obligatio Iuris obstringens animos a-κακὴν λυναεών, sim coactrix am habere quidem M. bet, at non solam haec fluere debet ex alia ratione convincens subje m imperio, quod e la arere debeat cujusmodi nihil est in po- continent, etiam singulis parendi necessitatem rientia in resistibilici tametsimo es tentae, ure ballis exigi possit injungunt Nioqui rius imperandi abripa potentia derivari vera es, is ibi ais, rum sicut unicuique ius est dominandi quatenus potest, si fiat, ut possit, vel se posse putet rCujusmodi mutua facultas saltem potentialis, cum obligatione jubendi parendique inter D umaec homines nullo modo consistere potest. ai. Potentiae igitur 1nresimbili aliud oportet accedat, quod recte animadvertit D. Pu-fendor us I. i. e. s. n. rL ubi ; sed aeeedere is desinerent esse quod sunt,Leges rereris. it. Vis quidem Aligandi in his quae Con- Ventionem, ex qua proximὸ irascitur obligatio praecedunt, non nisi a superiore, qui Deus helcest, inice potest oriri u Sed non convenit, --pe mi, vel qua virtute Dei nitatur obligatio iuris naturae in animos hominiim sunteium qui potentiam inresis ibilem habent pro Iesua lintea ; sunt qui beneficia Dei in homi l super oportet, ut aut ab isto, cui pareamus, in Dia ρο- - bona mi in meprofecta, a tisi . muro ineses aerectionem eo neesserim. Posterius

heie usi non venit, quia legem naturae constaramus sine respeetii ad submissionem volunta-riam. magnitudo autem beneficiorum acceptorum non potest esse causa neeessaria subiectionis x quam quaerimus sed est invit mentum ad voluntariam ratione gratitudinis, eae ne hae quidem universaeviisdiistiae legemnem. Alii τήν περικήν ae eminentiam N anivis' Alii denique dominium Dei at potestatem herilem pro causa hujus obligationis habent adaequata. ιν. Prima est Hobbesii sententia casia Ct-se n. s. secunda Pufendormies. r. c. s. n. ra de J. N. N G. Tertia plurium Theologorum eam que diserte adstruit exaetissimi vir ludieii Hermano, Vitfius i. r. de oeem faed. c. I. n.

socinianis adscribitur, interque eos ollisi i idem suo modo statuetissim strena creuro, contra quos reverendus vitaius di-4iutae in locis citatis. is, Quod ad priorem attinet sententiam, 22. Ne quidem hae duae res juncte adaequatam obligationis causam efficere videntur; nec

istem facit ἰ in , sive eminentia Dei super

omnia