장음표시 사용
21쪽
PRAEFATIO. Tvligendis rebus eximia a plane singularis fides et diligentia, in consoribendis prudentia et verborum elegantia rara. De tontibus, ut nune loquimur, Suetonii nostra memoria multi egerunt vel omnium vel singularum vitarum, ut Sin figer solbεr Krauso ruta Egger Hirxsi Wiademann quos honoris ausa appello, sed inter omnes eo venit, ubique idoneos seoutum auctores, numquam oonsilio, rarissime errore salsa tradidisse. Frequenter seriptores a se oonsultos nominatim affert, Aeta quoquo populi et senatus, ipsas caesarum epistolas autographas p. 76, 22 197, 1 ad quas ipsi aditus patebat, inspexit, nocliuollis quidem sine nomine vulgatis famosisque e sioulis negleetis, sed optimos quosque auetores et quantum steri potuit rebus gestis aequales secutus euanta dura in divorsitato tradentium vel minutas res tractaverit, exemplo esse potest . 121 sq. disputatio do oo ubi c. caligula natus sit uuam diligenter primario auetores sequi soleat, doeumento est Divi Augusti index rorum a se gestarum, quem monumentum Anerranum dioere consuevimus, non modo commemoratus p. 85, 29, sed per totam Augusti vitam ollatus et in usum eonvergus, ut non raro vel eadem verba remanserint, ut p. 46, 32 47, 13-17. 57, 37-58 7. Nonnumquam nimium brevitatis studium traudi fuit, ut quae discerni et poterant et debebant in unum coniungeret. De iis historiola, quorum libri aetatem tulerunt, Velleium Iosephum Plutarchum nusquam consuluisse videtur, Tacitum si per aetatem legere
potuit et legit, id quod p. 186, 26 196, 37 credibile sit ) oorto duoem neque in Tiberii robus tradendis, quod sievera putabat, neque in rebellione trium prinoipum
enarranda secutus est. In omponendis rebus eum fere morem tenet, ut repetitis ex antiquitato familiae vel gentis originibus, ipsius imperatoris, uius vitam soribit, pueritiam virilem-M ulta parum idonea affert Mauso de Suetonii fontibus p. 4. 5. 70 Berol. 1831. Me et iebuli in praelecti hist. Rom. 3 p. 204 aliter p. 28 et Boetticher in exico aeneop. XXII Tacitum putarant post Suetonium scripsisse.
22쪽
xv PRAEFATIO. quo aetatem usque ad imperii initia annorum ordine exponat, tum Vero more per universum imperii spatium publie privatimque proditos singillatim neque per tempora sed per speetes virtutum vel vitiorum exsequatur p. 20, 13. I, 18 65, 17 denique rursus temporum ordinem sequens indioia mox futurae mortia ipsumque obitum eum testamenti quibusdam eapitibus enarret. Neque tamen eundem semper ordinem in explieandis moribus servavit, sed ubi rea postulare visa est, vel a publicis vel a privatis moribus initium sumpsit primumque loeum vel minoribus vel maioribus rebus dedit. Per omnia hane sibi legem soripsisse videtur, ne ulla in re inoortam aut suam aut aliorum opinionem sequeretur neque interpositis disputationibus leotorum animos praepararet, sed ubique exempla uoulenta proponeret resque rebus coniungeret. Adde miram soribendi brevitatem verborumque pareimoniam, et intelliges reote dio solere, nullam fere seriptorem tam exiguo libro tantam rerum minitudinem a tot exquisita veteris historiae et vitae dooumenta omprehendisse. Dieendi genere usus est simplici a puro, nullam fero elegantiae laudem affectante nisi singulis in verbis proprietatem, in iunctis perspicuitatem. Praesenti tempore de praeteritis rebus rarissime usus est, ut p. 9, 11. 207, 27. sed nulli virtuti aequo a brevitati inservit ob eamque ausam eius Caesaris, cuius vitam scribit, nomen rarissimo ponit et participia unus omnium maxime non ontemnenda arte frequentat. Apudio se His igitur virtutibus eum suetonianae caesarum Vituo
tio commendarentur, mirandum non est magno omnium
plausu esse exceptas. Nam non modo frequenter leotitata et a posterioribus historiois, sive pristinae sive christiana religioni addioti fuerunt, exoerptae et imitando expressae sunt, sed vel ad Graecos pervenerunt et per totam mediam aetatem in usu esse non desierunt.
Colligenti veterum scriptorum oeos vel nominatim vel tacito Tranquillo debitos apparebit, nullam fere caesarum paginam aestimoniis Insequentium soriptorum destitui.
23쪽
PRAEFATIO. Tun Antiquissimas est Polyaenus, qui excerpta o Divi Iulii et Divi Augusti vitis quadraginta fere annis postquam odita sunt in suis strategematis 8, 23. 24 reposui cassivi quoque Dionem suetonio studiose risum esse, etsi non eonfitetur, arguit locus 6 ,11 3 quo loco ea quae suetonius p. 213 23 patris sui de in litteras retulerat, tamquam apud historicos inventa repetivit. De Latinis antiquissimus est Tertullianus, christianus Afer quo non multo posteriores partianus, Lampridius, capitolinus, Vopiseus Augustae historiae scriptores, si non prorsus contemnendi sunt, Tranquilli imitationi dehoni. uarti saeculi scriptores Eutropius s. Aurelius Violor, Hieronymus et Paulus Orosius tantam copiam verborum suetonianorum descripserunt, ut vel ad emendationem illorum adhibendi sint Deoimus Ausonius hexametris
ter duodecim caesarum nomina, annos, mortes omplexus est.
Omitto Vergilii Lucani Iuvenalis commentatores, sed
hoc praetereundum non est, sexto saeculo Ioannem Laurentium Lydum et Ioannem Antiochenum laudabilem operam Suetonii vitis eterisque scriptis impendisse, Graecos homines quo tempore in Oeoidente tanta Latinarum litterarum incuria incesserat, ut cum ingenti aliorum librorum bonorum multitudine etiam Suetoniana opera pleraque perirent et vel de vita Caesarum libri octo, de quibus agimus, non multum abesset quin interciderent. Unum exemplar tantae ruinae superfuit, idque i-Dive remtiis minoribus maioribusque, hi illi lacunis quoque et ' '. G interpolationibus laedatum , quin etiam integro quater-d Exempla intra ponuntur. Ne tituli quidem vitarum incorrupti manserunt certe C. Caligula non esse a manu scriptoris constat quamquam multo peiora ab editoribus admissa sunt, ut caesar Octavianus eis ceterum scriptum tuisse videtur id exemplar binis laterintla, versiculis litterarum XVIII et XIX, quod coniicio e loe p. I97, d ubi omnes libri haberit:
24쪽
XVIII PRAEFATIO.nione ab initio mutilatum. Id exemplar, conservatum ut ego existimo in Francia imperante carolo Magno, quo principe veterum litterarum novum studium exarsit, multiplioatis exemplis describi coeptum, eorum quae ad nos pervenerunt omnium communis origo et quasi parens factum est. Itaque saeculo nono' prima post migrationem gentium reperiuntur vestigia operis de vita caesarum lecti et in usum conversi. Et oirciter annum quidem Moa in hardus in eoessu seligensiadensi in saltu OdanWald vitam caroli Magni conseripsit, Suetonii caesaribus et praeeipue Divi Augusti vita tam strenue usus, ut non modo omnem libelli dosoriptionem sed etiam integras haud raro sententias inde repetiverit, et nonnumquam, ut iam casaubonus iudicavit, imitandi studio suae historiae veritatem transgressus esse Videatur. Eodem saeculo VIIII medio servatus Lupus epist. 91 p. 137 d. Balux Suetonium Tranquillum do vita caesarum, qui apud Fuldenses in duos eo magnos eodioes divisus exstaret, sibi mitti iussit, quoniam in sua vieinitate fuit autem abbas errariae in dioecesi Gallias sononensi nullum inveniretur exemplum Postremo superest hodie quoque Neminianus codex omnium qui inventi sunt et antiquissimus et optimus, qui nuno Parisiis asservatur numero 6115 distinctus, sed olim in Turonensi s. Martini eoenobio AIovini dootrina nobilitato exstabat, saeculo VIII exeunte seriptus. Insequentium scriptorum digni sunt qui propter sa- miliaritalem Suetonii nominentur Ioannes aresberien
sic in Policratio S. XII, Vincentius Bellovacensi in
et p. 105 24 ubi in Memmiano libro si scribitur:
pia etc. Illio integrum vocabulum, hic unam litteram primo loco versiculi motam arbitror.
6)maxime notabile est Paulum Diaconum Suetonii plane ignarum videri mist miso. 6, 16 7, 20 9, 2 ex rosio
descripta neque enim dubito quin si hunc novisset, in consaroinanda sua anno circiter Ministoria iacella uberrimos hinc ructus decerpsisset.
25쪽
PRAEFATIO. XIXspeeulo historiali s. XIII, Iaeobus agni in sophilorios. XIV. Exemplorum typographio arte multiplicatorum, dition quas editiones appellare usu reeeptum est, antiquissima P ν' ' 'sunt Romana duo, .anno 1470 emissa alterum sextili menso et Ioannis Antonii campani cura, soliorum 25, alterum Deoembri ex recognitione Ioannis Andreae Aleriensis episcopi soliorum 107 et Venetum unum foliorum 162 anno 147 vulgatum. Hae tres editiones, prinoipes
appellandae, cum ex scriptis codicibus pro se quaeque expressa sit, etsi in multis rebus inter se differunt, cum exempli causa in Veneta editione Graeca verba ubique omissa sint, in Romanis apitum descriptio a vulgari discrepet, in universum tamen iudicanti simillimae inia ter se et recentissimorum pessimorumque librorum, quales sunt Perigonianus et artemensis, propago dicendae sunt.
Posteriorum editorum prae ceteris propter re die.iae oeptas e melioribus libris emendationes laudem consecuti sunt Philippus Beroaldus a. 1493 et 1506, Desiderius Erasmus a. 1518, Robertus Stephanus a. 1543 Isaacus casaubonus a. 159 et 3610 Ioannes Augustus Ernestia. 1748 et 1775, Franciscus Oudendorpius a. 1751. Etsi editiones non correxerunt, tamen vel in commentariis Suetonianis vel aliis opusculis bonas librorum lectiones prolatas commendaverunt hi sere Angelus Politianus, Ioannes Baptista ius, Henricus lareanus, adrianus Turnebus, Theodorus Pulmannus, Laevinus Torrentius, Iustus Lipsius, Ianus Gruterus, caspar Barthius, Claudius Salmasius Ioannes Georgius Graevius, Iacobus Grono-vius, Petrus Burmannus corrigendi officio, cum veteribus libris destituerentur, plerumque non male functi sunt divinando Marcus Antonius Sabellicus a. 1490,
Ioannes Baptista Egnatius a. 1516 Sigismundus selenius a. 1533 et 1546 huno enim repetitionibus Erasmianae editionis Basiliae factis praefuisse existimo).
Scriptorum librorum per universam Germaniam et Lodauninsalliam et Italiam ingens numerus reperitur, eorumque' ' '
26쪽
X PRAEFATIO. multi ab duo u vel leviter inspeeti vel diligentor Oollati sunt. Si ut exemplis utar, Parisiis in Imperiali bibliotheo libri XXIV numor servantur, per Alamanniam Basilienses, risurgenses, Turicenses singulos, Bernenses non Bremenses) duos haben . sed in tanto numero pauo sunt, quom evitatione hodie Suetonianus liber adiuvari posse videatur. Et antiquitate et integritate reliquos, quotquo adhuc innotuerunt, omnes longe superat et quasi obseurat Memmianus liber Parisinus 6115. Itaque paulo oopiosius de eo dieendum existimo. sodox Nam Prodiit, ut iam diximus, e Turonensi bibliothem inseripsit enim saec. XIII bibliotheoarius aliquis iste liber est de armari humartini tur anno troiter 1562 per turbas, ut ego existimo, Hugenotioas perveni
plieum libellorum in regia magistri. Nam quod Rohortum Stephanum in emendanda editione Parisina anni I543Memmiano odio usum esse Graevius aliique voluerunt, id falsum ost'. Primus, quantum investigare potui: emmiano odio operam dedit adrianus Turnebus a. 1564, qui in Adversariorum parte modia lib. 13-m Eretoo Memmio dedicata, neque tamen eius nomine librum appellare ausus, multa inde prolata commendavit similiter et Potrus Pithoeus' et Ioannes' obsopoeus, um
D Lectiones consisteranti, quas Stephanus primus in o dinem Verborum reoepit, apparebit ad mannm ei duos libros scriptos fuisse, quorum alterum odicem Parisinum 116 vel 5802 fuisse arbitror, alterum similem aliquem edices primi et opesiani et Hulsiani fortasse Parisinum regium 801. Ad illud genus hae pertinent: p. 63, 26 et in unua P. M, iam me; p. 13, 6 tamen omissum p. 218,12 laeta ens; p. 237, 1 et metiarum p. 252, 4 coriarum. Ad posterius haec: p. 11, 36 fluminibusque p. 37, 1 et omissum p. 142, caperem p. 244, 10 et methodium. emmiani codicis apud Stephanum ego ne vestigium quidem reperi. 8 Pithoeus iam in Subsecivis suis Octobri mense a. 1564 editis nonnulla e vetusto et optimo libro prodidit; plura casau- bonus, qui Pithoeana excerpi a. 159 per Iacobum Bongaraium
s Barthius aliquoties inoentium obsopoeum adiungit, a
27쪽
PRAEFATIO. XXIad staphaniana exemplaria Memmiani codicis diaerepantiam adnotarent, quorum exemplorum alterum ad casa bonum pervenit, alterum per manus casp. Barthii sotiallebi ortis, P. D. Longotii et Fr Augusti Wolt postremo
polinum dolatum est, Mammi possessoris nomen prodere nondiu sustinuorunt Itaque laetum eat, ut via Pithoe o obsopoei odioes ominemorarentur qui nullisuerunt, o pro diversia uotoritatibus numerarenturis dieos Turonensis, Pith anus, nominianus, qui unus luit. Postea casaubonus ad secundam suam editionem orrigandam Iacobi ominii, Henries filii, beneficio ipsum nominiamin librum utendum coepit, pauloque Hat eundem ad casauboni exemplum a. 161 impressum claudius salmasius contulit, quod exemphim ad manus suit Sohildio a. 1647, Graevio a. 1672, Iacobo Gronovi a. 1698, Oudendoepi a. 1751 nua Leidae servatur. Ex emmiorum possessione quando egregius illo liber in Emorioi Bigot, qui a. 1689 mortuus est, hibliothecam no 196 transierit, non omperi s. a. 17 cum reliquis Bigotianis emptus et no 6984 sita apud Moulsaueon no atus in Regiam bibliothecam illatus ost. Ibi Riohardi Bonitossiussu quem suesonii oditionem praeparatam habuisse noramus o Diario Veneto 18 p. 18, pluribus intelleximus oditis a. 18 a Bonaei epistolis, de quibus expositum est in Muso Rhonan 8 p. 13. 21. Memmianum codicem anno truiter 1719 uispexerun Ioannes Walhorus et Thomas BeniIeius, Riohardi ex fratre filius, ouius rei illo mentionem fecit is adnotatis ad cineronem da deorum natura 2, 5 in avisiana odi tono, hi ad caesarem do ullo civili 1, 1 anno 1742 a se editum.
iis inepte, qui Parisiis non vixerit et Gesnero teste ante a. 153s mortuus sit. 10 solua, quantum seio, XV saeculo Dionysius Lambl-nus in adnotationibus ad Aemilium Probum a. 156 conscriptis cim. I. Dat. 86. Hann. 51 Erricum eminium gregium Suetonii codicem ms domi habere aperte professus est. II Inde Salmastant codicis mentio ne apud ipsum quNdem Salmasium aliter seriptum reperi quam V C. vel πα--
28쪽
HII PRAEFATIO. Posteriorum qui hune pretiosissimum librum tractaverit neminem novi. Aotum igitur egisse non videbor, quod per canioulares serias a. 1855 Parisios proseotus hune librum diligentia quantum flori potuit maxima oontuli uua in re magnopere me iuvit bibliothecariorum a praecipuo Ernesti Rena humanitas, contubernalis mei amioissimi Eduardi difflin omitas. nodsi iterum Oollato Memmiano libro suetoniani operis emendationem promovere mihi contigit, his viris eius rei maxima gratia habenda est. Ut de externa specio libri pauca dioam distinotus est hodie numero 6115 et codex Memmianus a bibliotheoariis insoriptus, ni illis quidem de libri origine et proventu dubium fuisse non potuerit constat foliis quater nariis pergamenis 126 per quaterniones complicatis, et ita quidem ut bibliopegi stupore is quaternio qui in Divo Augusto p. 52, 33-69, 36 verba oontino titulis restituuet quae sequuntur usque ad vasa Corinthia post duos insequentes quaterniones collocatus sit. Titulo primore earet, sed falsum est id quod Thomas Benileius tradiderat, ne maiuscula quidem littera incipere voeabulum omnium primum quod est annum. uinque enim verba annum agens sextum decimum patrem liquore rubro et maiusoniis litteris soripta sunt et prinoipe quidem littera reliquarum altitudinem aliquantum superante ut vel ha re elueeat, non in hoo ipso exemplo iacturam primi quaternionis factam esse scriptura saeculi VIIII luculenta est, ompendiis admodum pauois impedita. Varias manus emendatrices expertus est, quae vel ex alio exemplo vel coniectando pristinam scripturam immutarent soribam initio legendi satis imperitum primo libro produnt Ooabula integra compendiis superscripta, cum supera lucis vel laesi, super . marcus vel marci vel marco, super P. R. populi romani, aliquando super C. curtius additum sit. Nonnumquam grammaticum agere oonatus est, ut p. 4, 32 ubi ad vocabulum quod est nutantis in margine adnotavit ubique suetonius accusativum
ΙΙΙ declinationis plurisilem in is ponit.
29쪽
PRAEFATIO. XXm emmianum eodioem omnium qui aetatem tulerunt integerrimum esse, ab initio omnes intellexerunt et prae- dieaverunt sed tamen avendum est ne nimiam de eo exspeotationem Onoipiamus et reliquos prae eo omnes contemnamus. Errant enim eum Richardo Bentleio qui suetonianos odices ad unum omnes ex hoc tamquam primari parente natos voluerunt. Ea opinio adeo salsa est ut ne unum quidem librum, eris eorum de quibus constat, liceat ex o descriptum dioere Laborat enim vitiis quibusdam, quorum eteri libri omnes expertes usunt. Si verborum plus minusve p. 38, 16 vallo per:
p. 58,14 imum p. 169, 19 imeri quaris Mesens p. 193,
38 mayna iam ordinum frequentia vis reperine Capitolii claves, cum eae oratione p. 211, 17 larem p. 236, mac magis p. 249, 31 conspiratione desideratur in hoo libro, omparet in reliquis omnibus, quod fieri nullo pacto potuisset, si hi liber omnium origo ommunis esset Aesi quis non ex ipso Memmiano odioe, sed ex gemino aliquo eiusque simillimo reliquos desoendisse diceret, ne is quidem recte iudicaret Magnus enim est locorum numerus, ubi oum emmiano multi alii eadem orruptelaadioti sunt si versioulum qui p. 22 6 de tribus in dius est, non Memmianus modo sed Parisini quoquo 5801 et 5804, odioeus tertius et a prima manu Medioeus se- eundus Frimum puto scriptum oportuit omiserunt, eundem vetustissimus quidam epitomator et Ioannes aresberiensis 3 14 ignoraverunt, rustraque fuit enueius oum ad margines Memmiani libri alioubi delitesoer speraret. Verum eo desiderari potest ille versiculus et alii librorum generi debetur. E diverso verba insitiei in bonam partem, quae p. 131, 33 addita sunt ad vocabulumnosos, Memmianus itemque multi alii libri admiserunt, sedearent eo additamento cum Medioeo primo et tertio aliisque multis libris editiones omnes.
His exemplis satis demonstratum esse videtur, Memmianum odioem non eum esse, unde tamquam e simplici radios reliquorum librorum suboles enata sit. Fuerunt enim an nono saeculo quo ille seriptus si etsi non toti-
30쪽
XTI PRAEFATIO. dem librorum di rimina quo temporum docursa laota
anat, at eadem orto genera a familiae. - Nodi In optimis et/antiquissimis codicibus post Memmia--- mi sum iura ensetur Florentinus odio ous plutei 68 numero 7 ap. Nonisauoon 10 saeo. l. binis columnia soriptus Tertium vulgo nominant Medioeorum rum, quos Inoobus Fridorioi f. Gronovius ad marginea serphiani exempli a. 164 diti OIlatos possidebat, sed aliqua oonscientia praepediis neque ipso in sua editione adhibuit nequo aliis utendos armisit; doneo Abrahamus
Oronovius patre suo mortuo eas copias sudendorpio tradidit. Non mala ollati e videntur, sed Dequeliter numeri quibus distinguuntur 1. 2. A nescio cuius vitio oonfusi sunt, qua re eorum librorum auctoritas minus
certa fide niuine. Huius igitur tertii praestantiam iam Politianus cognovorat idooquo contulerat a. 1480; namia Florontinus odex ex B. Marci bibliotheo quem Ou- tulisse so ait non alius sui a quo Medioeusa, id quod ex vitiis illi proprii intellignur verba p. 129, 2 v quidam putaαι p. 249 7 tuos sibi reddidisse; p. 250, 224-- seras deesse Politianus et Geonovius prodiderant soli. Is igitur liber ad Memmianum proxime D ooedit a saepe
solus oum eo vel recta servavit vel orruptus est, odi.
p. II, 30 et vi immedi seriptum p. 32, 26 et 76 12 et
92, 31 Bris et moenium et elua omissa. Sed multo saepius a Memmiano desolauit et ad alterum genus, ouius est musam. Ne dioeus primus, deflectit, ut vel oum eo solo eo- ' et, ut p. 19, 36 m dis et p. 104, 14 umquam omittens, vel oum multitudine deteriorum librorum Medioeo primo amnium 'adom corruptela laboret Tornacensem 12 Novam Suetonii axempla Medioea enumerant et Mont-taueon et Bandini, plut 64, 3-s. 66, 39 68 7 Monitam
pleraque saeo. V. 13 Eos dico qui onstanter comparati sunt. Nam Par ainum 5804 saeo. XV ubique fere cum Memmiano lacere deprehendi certo Parisinorum solns eum Nemmiano p. 3, A-- ρε- eaerum p. 53 3 aee Erin pernitaem p. 10718 eam , a soriptum habἄ.