De Argonautarum fabula quae veterum scriptores tradiderint...

41쪽

Apollod.

42쪽

Ρhilosteph. μετα πολλῆς βιας

καὶ π ἐκεινης Ἐλλήσποντος κέκληται. Φρυξος δε ἔποχουμενος τψ κριμεις τὴν τῶν κουχων γῆν περισωζεται, την δε πιλην

εἰς την θαλασσαν καὶ ουγως αρχεται κολυμβαν.

εὐ- δὲ περὶ το τρωκον πέλαγος ρι μναμένην αντέχειν

καταπεσεὲν εις τὸ πο- κείμενον πέλαγος, προσαγορευθῆναι ῬεTουτο δια ην προειρημένην ἘλλησπονTον. Fον an Ἀριον κομίσαντα εἰς κολχους 3κ του ποντον τον Φριξοναποβαλλε τὴν Ελλην, μεν καὶ rem αυτῆς Ἐλλησποντος ἄνομασθη, τον in Φρίξον ἐπὶ τῆ Σκυθίαν διακροκίζει. ἔνθα καὶ τον κριον, ςωπο τῶν Θεων χρυσό- ριαλλος γέγονε, νε τψ

ἔνθα αυτοςσφαζε μιν τον κριον

43쪽

Zenob.

αδελφῆς, τῆς Ἀλλης, συνέβη τὴν Ἀλλην

εἰς το ποκείμενον καταπεσειν πέλαγος και αποπνιγῆναικαε απο αντης κληθῆναι πιλησποντον.

Φριξο δεηκεν εἰς κολχους Φριξο δεῆλθεν εἰς Κολχους, ῶν Aιήτης βασιλετε παῖς Ηλιου καὶ Περσηίδος, δελφὸς in κίρκης

και Πασιπαος, ην -- νως ἔγημεν ουτος αυτονυποδέχεται και ρειαν των θυγατέρων αλκιόπην δίδωσιν.

44쪽

δια -ος παῖδας ε συντεθέντων ωπ της ποιηκε προσαχθεὶς ουν γνους, μη πιέσασθαι

θάλασσαν.

g 4. Fabula Phrixea, in qua cum epici lyricique poetae tum historici ac mythographi libentissime versabantur, etiam tragoediarum scriptoribus argumenta praebuit. Et huc quidem spectant Sophoclis Athamasis et Phrixus, Euripidis Phrixus, et β'. phoclei thamantis argumentum Mich. Apostolius et

ex parte scholiasta Aristophanis, ut ipsi profitentur, consedivaverunt i). Nephele abacta cum Athamas mortali mulieri se iunxisset, terram siccitate multavit. Legatis ob eam rem Delphos missis regis uxor persuasit, ut, nisi Athamas Nepheles liberos sacrificayisset, siccitati non lare finem 'thiam respondisse referrent. De quo periculo per arietem humana voce utentem certiores facti taxus et elle aufugerunt, quorum haec periit, ille in Colchorum terram pervenit. Athamas vero ephele liberorum rationem reposcente iam stabat ad aram Jovis, ut mactaretur, cum Hercule supervenit regemque morte liberavit.

45쪽

νω τοιαυτα παιεὶν πα- κτλ. - παιδουν. . . ρεσκευασαν.

Intellegitur mira similitudo intercedere inter hanc et Herodoti narrationem. Nec veri dissimile est Sophoclem ab historico, quo familiariter utebatur, illa mutuatum esse, nisi quod temporum ratione commotus Cytisori loco Herculem Athamanti salutem finxit afferentem. Loquentem cum unus e vetustioribus historicis induxerit Hecataeus arietem, Sophocles ut huic debeat, fieri potest. Quoniam igitur Apostolium Sophoclea reddidisse constat, Apollodori narrationem ad alterum poetam tragicum reseremus. Ἀ tradidit tertiam fabulae omam Hyginus ':Ρhrixus sua sponte se pro civitate moriturum esse promittit, sed servatur per famulum insidias deferentem. Quid igitur de duabus fabulis faciamus Cum inter se multum discrepent, eas male confert Hariungius had Ρhrixum Euripidis restituendum. Sane quae exstant, fragmentis indicari videtur elckerum recte ex Hygini ab H et HI huius tragoediae argumentum quaesivisse: Senex gentis Cadmeae servus si ab Inone corruptus fab

46쪽

- 42 sum dei Delphici responsum refert famem desituram non esse ' prius, quam Phrixum rex immolaverit. A qua impie

tate Athamas cum abhorreat 73, In quae non novercali odio '), sed reipublicae cura se ardere simulet, varie agere incipit, ut oraculo satisfiat '). unc Phrixus ultro se morti offert ') Jam stat ad aram i), cum servus misericordia captus ac poenitentia insidias reginae patefacit' ). In capitis damnatur δ).εὶ tym Magn. p. 714. 21 fr. 824):

ως γιες ουδὲν φασι μητρυιας φρονεῖν νοθοισι παισέν ων φυλαξομαι ψογον.

ανῆ δ' ς εἶναί φησιν, ανδρ' ου αξιον δελλον κεκλῆσθαι και νοσεῖν αισχραν νοσον.

τίς δ' οἶδεν ει ζῆν τουτ is κέκληται θανεῖν,τ ζῆν δε Μήσκειν ἐστι πλὴν ορμος βροτῶν νοσουσιν οι βλέποντες, οἱ δ' χωλοτες

οστις δε θνητῶν Ιεται του fi ηριέραν κακον τι πρασσων του θεους λεληθέναι, δοκεῖ πονηρα και δοκω αλίσκεται. oταν σχολὴν πονσα τυγχανεν is , τιμωριαν-ισεν εὐν ηρξεν σκῶν.

47쪽

- 43 Atqui duplicem recensionem Phrixi commemorant scholiasta Aristophanis 'istagelaa β). StaneideWinus ' quidem nil nisi prologum in altera recensione novatum fuisse existimat. Sed et spectatores et ipsum Euripidem offensos esse putandum est, quod in priore recentione, quam Hyginus reddidit, Phrixus et Helle, etsi vita eorum fraude Inonis patefacta non iam periclitatur, sine ulla causa e patria fugiunt. Quid igitur potuit antiquius habere poeta, quam ut tragoediam suam vitiis sublatis expoliret, unde Apollodori narrationem

Sed et Sophocles tragoediam, quae inscribitur Phrixus, composuit, cuius tamen paucae reliquiae supersunt. elcherus huius fabulae argumentum repperisse sibi visus est in iis, quae de incesto novercae vel patrui coniugis erga hrixum amore scholiasta indari iti et Hyginus ' referunt Vix autem dubium est, quin Ribbeckius ' eam fabulam imitatione Hippolyti Euripidei essicium ideoque a posteriorum temporum tragico poeta conscriptam esse recte contenderit. Ursichs δ' in hac tragoedia Phrixi in Colchida adventum propositum esse coniecit, quam sententiam elcherus improbavit, quod in iis, quae pollodorus et Apollonius de hac re memoriae prodiderunt, nihil inveniri possit, quod in scena

agatur.

καὶ γαρ πεφυκε του ἔν ανθρώπου φυσενῆ καὶ δίκη θνήσκη τις, ου πισσον ποθεῖπας ις δακρυειν του προσήκοντας φιλους.

48쪽

Phrixus postquam in terram Colchorum advenit, primum se in occulto continere vult, sed repertus ad regem ducitur, en quae sibi acciderint, narrat Aeeta more barbarorum preces filiae Chalciopes aversatus eum mactaturu est, cum nrixo quidem parcere, arietem autem immolare iubetur adeo δ vaticinante, quamdiu vellus arietis in Martis templosit, tamdiu Aeetam esse regnaturum. Ita Phrixus morte liberatus hospitioque receptus Chalciopen in matrimonium accipit. Cap. II.

g 1. Jam vero ad Romanorum scriptores transeamuS.

Atque de tragicis quidem poetis Accius in fabula Phrixea versatus tragoediam composuit, quae Athamas inscribitur. Cuius argumentum Ribbeckius Hygini astronomiae libri alterius capite XX continere arbitratur. At est verisimile Accium neglectis, quae huc spectant, Sophoclis urbpidisque tragoediis fabulam ignoti cuiusdam posteriorum temporum poetae contaminatam latine vertisse Quod ut statuamus, nec Ribbeckii ratiocinatione neque ipsis fragmentis cogimur. Immo quae exstant, omnia explicari queunt, si Welcherox Sophoclis Athamantem is ab Accio redditum

esse rato assentimur:

Ut sterilitatem a Nephele illatam removeat, Athamas ad Apollinem Delphicum nuntium mittit, cui no Cadmeae genti iam dudum obnoxio,

21 IV, 7 vide pag. 30.22 fab. III et XXI init. 23 Conferas, quos supra p. 22 adn. 60 citari Apollonii versus.1 0r Trag. I, pag. 323.

49쪽

ut salsum referat oraculum persuadet. Athamas autem, ut res foris tranquillae sint, parricidiose animum inquinaturum esse negat: ,h08tem ut profugiens inimici invadam in manus 3μ δ)Ιno civium eum admonet indignantium: ἡ dubito quid agis cave ne in turbam te implices. 'Ab uxoris immanitate rex abhorret Moriar, inquit, Apri quam infans facinus culi vescuntur tui. β)Tandem convictus Phridium sacrificio destinat, hunc autem aries aufert. Ium Nephele rationem exigit. Athamas culpae sibi conscius mortem non recu8at: ἡcuius sit vita indecoris mortem fugere turpem haut convenit. φ)Intellegitur se misericordia indignum esse: ἡatque ita de illis merui, ut iure haec nunquam miserarent mala. 7)Ρostremo ab Hercule liberatur, cui et ipsi se praestat o nitentem: ,Veritus um arbitros atque utinam memet possim obli

. 2. Non modo Graecorum, sed etiam Romanorum poetae lyrici Phrixi Hellesque sortes ad exornanda carmina conVerteresciverunt.

Velut Sextus ro pertius se vidisse ait hin omnis fracta amicam

489, 1 gr. V). et Non. 470,

50쪽

Ionio lassas ducere rore manus . . . nec iam humore grave tollere poSSe comas, qualem purpureis agitatam fluctibus Hellen, aurea quam molli tergore exit ovis. quam timui ne forte tuum mare nomen haberet,

teque tua labens navita fieret aquai μ )Vocabulum ovis, quod arietis loco cum hic tum Ovidius )metri causa adhibebat, utrumque genus comprehendisse videtur. P. Ovidius Naso Sulmonensis fabulam Phrixeam continuam persecutus est fast. III 853-876 Sed aliis quoque locis nonnulla immiscuit orationis illustranssae gratia Unde haec fere fabula componitur: Athamas, Aeoli filius δ), ex ephele genuit Phrixum et Hellen ). ostea Inonem duxit uxorem ), Cadmi filiam ). Haec privignis inimica' agricolis semina tosta dedit ).1 III, 26, 1sq. 4sqq. sec. Hor. Haupi Catullus, ibullus, ro- pertius; alpsiae 1853. 2 fast. III, 852 ep. her. VI, 104 XII, 8 XVII, 144. 3 metam. IV, 12 Aeolides. θ p. her. XVII, 137:

fluctibus immodicis Athamantidos aequora canent. ep. her. XVIII, 123 forsitan ad pontum mater pia venerit Helles mersaque roratis nata fleatur aquis.

ibidem 128 haemelle periit. ibidem 63:

nam cur huc vectis Phrixo Phrixique sorore sola dedit vastis femina nomen aquis 3 met M 195 pontum Nepheleidos Helles.

5 mel. IV, 20: aspicit hanc natis thalamoque Athamantis habentem

sublimes animos.

6 fas VI, 53 Cadmei. 7 ep. her. XVIII, 125:

an mare ab inviso privignae nomine dictum Vexat in aequoream versa noverca deam 3