장음표시 사용
11쪽
σ . De Τheologicis Disciplinis
id est Tiferὸ , de quo Ievit. xvi. ao. D bae die expiatio erit vestrἰ, σι-que mundatio ab omnibus peceatis vestris , consuevisse Iudaeos semel iterumque patrata scelera confiteri, probat vir doctissimus ex libro p. de Poenitentia Mosis Cordubensis . ex Mose filio Maimonidis, ex Talmu- distis in Tradi. Ioma cap. 8. aliisque plurimis Hebraicae eruditionis monimentis . Prosert etiam Morinus exemplar consessionis , quam Iudaei in ipsa Expiationis die solent emittere , in varia capita distributam, litteriique Alphabeticis dispositam: persequitur illius ritum, detraonstratque praeter generalem illam Consessionem , quam in omnium con ventu Chazan Diaconum dixeris J publice exponit, unumquemque Jud ἔdorum inussando pronuntiare quae perpetravit, binosque in peculiarem Scholae locum recedere , ibique unum alteri quadraginta ictus scorteo flagel Io infligere , dum interim qui caeditur peccata narrat, S pectus plangit. Tradunt similia Buxtorsus in lihro , quem inscripsit Θ-nagoga Ddalea , ct in Quaestionibus Alneianis libro II. cap. 2 .num.Α. clarissimus Danies Huetius Episcopus Ahrincensis. Idem Huctius nuper Iaud fus ex pro sanis scriptoribus ostendit, etiam apud Ethnicos in consuetudine suisse positum , ut in se ipsis patratum scelus poenitentia ae confessione vindicarent. Producit autem ad hoc Comprobandum quae scribunt Plato in Phaedone , Aristotcles in Antonii Melissa , Plutarchus de Superstitione pertractans, ct in tricesimum octavum caput Epicteti Simplicius . Narrat quoque vir ille eximius , qua ratione aperiant conscientiae labem senioribus , quos Casios vocant, Gauri moribus veterum Persarum addicti , ritumque plane horrendum ac sormidandum, quo a suis Sacerdotibus ad publicam peccatorum consessionem edendam compelluntur Sia menses ac Iaponenses ex alta rupe suspensi. Hos accurate imaginibus delineatos ex hirit in Ceremoniarum deseriptione Picardus. Ex his ergo constat cum Iudaeis, tum gentibus per sua tum ac praeceptum fuisse, ad hoc ut peccatorum venia impetretur, non tantum animo crimina repetenda esse , verum etiam proferenda ore , assumptisque vindicationibus expianda. Mirandum propterea est, consessionem illam , quam Catholica Ecclesia necessariam depraedicat, etsi liberrima est , ad aures hominis facta, expers proinde cujuslibet contumeliae ac dedecoris , S tanti emolumenti, ut sacrorum ministrorum absolutione accedente, pariat firmissimam spem reconciliationis , animique tranquillitatem, Censeritamen a perditissimis haereticis ritum quemdam prorsus tyrannicum , legem gravissimam S intolerabilem , trucemque conscientiarum carnificinam . Inter eos , qui consessionem damnarunt, connumerat Belin larminus I ib. I. de Poenit. cap. I. Novatianos, ac Montanista S : qua in rc Bellarminum falli putant plerique recentiorum; immerito tamen , ut demonstravi pag. 4 . voluminis Wi l. allata illarum haeresum variatione . Accesserunt octavo exet te saremio, ac nono ineunte quidam Diu tirodi, Coo e
12쪽
Libri Triges mi quarti Pars altera Cap. I.
dam obscuri nominis, qui asseruerunt soli Deo peccata esse aperienda, ut constat ex canone 33. Concilii II. Cabilonensis, ex Alcvino Epist. i. S Magistro sententiarum in I v. dist. I . saeculo xiv. Wicleissus, tametsi Poenitentiae sacramentum non omnino rejecit, docuit tamen consessionem instituti esse Ecclesiastici, ct inutilem ac superfluam ,s homo debite fuerit contritus , prout apparet ex articulo illius septimo, cum aliis proscripto sess. τι I r. Concilii Constantiensis. Impegit in eumdem lapidem Petrus Oxoniensis anno i 4 8. damnatus a Sixto IV. Lutherus parum sibi constans consessionem peccatorum in Ithro de Capti v. Babylon. commendat summopere; at in Assertione noni articuli inter damnatos a Leone X. illam appellat cruentissimam earni tuam , Sin libro contra Latomum, aliisque in locis negat consessionem esse divino jure praescriptam , atque in ea omnia cordis peccata , etsi mortifera snt, esse aperienda . Gerunt Luthero morem Ioannes oecolampadius, ct Philippus Melanchthon , quamquam ille fatetur consessionem mani festarum culparum , quam ab Ecclesia existimat suisse inductam , minime censendam esse onerosam . Apparet ex variis Lutheranorum confessionibus , Augustana praesertim , S Witthembergensi, ab his haereticis non aboleri prorsus consessionem , ct consessis duntaxat & ab Iutis porrigi Eucharistiam ς scd tamen nefaria haec dogmata statui, neminpe , consessionem sacramentalem ad aures Sacerdotis secreth factam non esse divinar institutionis: non consessionem istam , sed publicam tanis tum poenitentiam commendari ab Ecclesiae Patribus , qui praecesserunt Lateranense Concilium , saeculo i I. celehratum ς perutilem tamen esse eamdem consessionem propter abstitutionis beneficium , cum absolutiost vox Dei, S mandato Dei pronuncietur, ideoque valeat plurimum
ad excitandam illam fidem, quae sola in haereticorum sententia justificat: at enumerationem delictorum necessariam non esse , nec onerandas conscientias cura enumerandi omnia delicta , cum id impossibile
sit, ut testatur Pialmus, Delicta quis inteIligit R item Ieremias,
Pra. tim est eor Bominis ct inserutabile : affirmare denique veteres omnes scriptores , quod ea deIictorum enumeratio minime sit necessaria . Inter Scriptores istos rocensentur in Consessione Augustana Gratianus, aliique Canon istae ; addit Grotius in Annotatis ad Consultationem Cas. sandri Scotum , ct quosdam alios Theologos commemoratos ab Accio sta; quos falso, ct imperite ait negasse necessitatem enumerationis sinis gulorum lethalium criminum in memoriam venientium . Subscribit dein mum Lutheranis Calvinus, qui lib. I. Institui. cap. 4. fatetur ex consessione singularem fructum referri, nec negat vetustissimum esse illius usum' at contendit unicuique esse liberum , nec ullum adinveniri de consessione praeceptum ante Innocentium III. & Synodum Laterancnsem; esse propterea hujus praecepti intimationem rem pestilentem, mutitisque nominibus Ecelesta noxiam . Hujusmodi sententiam toto nisu pr
13쪽
pugnare studuit quatuor Iibris de hoc argumento conscriptis recentior Calvin ista Dallaeus. Ut recta methodo prava haereticorum dogmata refutentur, quinque hac dissertatione praestabo. Ostendam priori loco Sacramentalem Consessionem Iapsis post baptismum divino jure praescribi: deinde se iscretam illam, quae dicitur Auricularis, esse retinendam ex institutione majorum, & quovis Ecclesiae saeculo obtinuisse et tum convenire cum Ecclesiae Patribus Gratianum , & Doctores Scholasticos: ulterius consessionem ad salutem necessariam esse ; omnium denique mortalium criminum , quae post diligentem discussionem occurrant memoriae, faciendam esse enumerationem .PRopostrio I. E sacris litteris demonstratur divinum Sacramentalis Confessionis praeceptum , In veteri Testamento plura sunt, quae peccatorum consessionem Commendant, ut quod transgre rem Adam Deus quaesierit Genes. I II. 9. illum adigens ad patrati stelaris accusationem : quod pariter fratricidam Cain eadem ratione interpellaverit, ut narratur Cayite quarto : quod insuper patratum crimen accusarint Achan coram josue, Saul coram Samuel, S David coram Nathan . Fuerunt etiam complura ad confessionem faciendam hortamenta ac praecepta, ut Num. V. 6. Vir , sive mulier eum fererim ex omnibus peeeatis , qua solent hominiab I accidere , eonfitebantur peeeatumsuum. Levit. XXV . U. gentur , donee eonfiteantur iniquitatessaras . Ps. xxx . s. Dixi, es π rebor adversam me injustitiam meam Domino; aliaque id genus plurima. Accesserunt diversa pro peccatis sacrificia , quae utique inerri absque a Peccatorum consessione non poterantς ac praeceptum impositum tam leprosis , ut Sacerdotibus propriam detegerent sceditatem, quam S cerdotibus ipsis , ut sedulb inter lepram , ac Iepram di Pernerent. Utu tur sane his, ct e similibus Iocis ad comprobandam sacramentalis confessionis necessitatum Patrum, atque Theologorum quamplures . EV- empla enim Adami ct Caini confessioni sacramentali aptant Tertullianus libro et . adversus Marcionem , Ambrosius in libro de Paradiso capite io. S de Cain & Abel cap.9.Gregorius libro 2 . Moralium cap. II. aliique laudati in Disceptationibus Calvinicis a Francisco Panicarola . Idem de reliquis est asserendum, praesertim de iudicio leprosi : in quo sacramentale in consessionem faciendam Sacerdoti agnoscunt Gratianus de Poenit. dist. i. cap. Voluissent, Anselmus in caput I . Lucae , ct Petrus Blesens s initio libri, quem edidit de Consessione . Uerum cum insitutio consessionis sacramentalis ad novam pertineat legem , non aliud evincunt hac omnia, nisi ejusdem consessionis plura symbola praecessi Rse, eamque suisse praemonstratam, haud secus, ac in veterum purificationibus baptismus , atque in Levitarum initiatione sacer ordo praesulsit; praenuntiatum nempe suisse humilem hune menitentium actum, qui
14쪽
LibrI Trigesimi quarti Pars altera Cap. I.
qui futurus erat sacramenti vi sua iustificantis materia . Atque eam ob rem, quae ex veteri Testamento possent depromi, sat mihi erit indi-gitasse . Igitur propositio ex noVo Testamento invictissime demonstratur. Enimvero ex capite xUI II. Matthaei, & xx. Ioannis constat sacerdotem a Domino constitutum fuisse in foro Poenitentiae judicem , eique colla. tam potestatem ligandi ac sol Vendi, retinendi ac remittendi peccata: si quidem de potestate hac universa Ecclesia Majorum suorum documenistis formata semper interpretata est verba illa, stureanque alligaveritis Iuper terram, cte. necnon alia , Quorum remiseritis ρeeeata , cte. At ad hanc potestatem rite exercendam necessaria est sacramentalis eoa fessio, quam haeretici primum , ut ludibrio illam exponerent, deinde vero etiam catholicorum nonnulli tiriaricularem dixere . Huius igitur consessionis necessitas apertissima novi Testamenti auctoritate sulcitur. Majorem vero, ut inquiunt, demon stravi secundo praecedentis dissertationis capite productis Patrum testimoniis, & vindicata sacrosancti Tridentini Concilii doctrina. Ab his proinde repetendis abstineo . Minor facili ratione suadetur ἔ nam ut judex . non praecipiti S imprudenti , sed justo, rectissimoque judicio proserat sententiam , opus est, ut
distincte causam perspectam habeat: quod animadvertentes Tridentini Patres sess. XIV. cap. s. Constat enim L inquiuntJ Deerdoter judietum boeineognita causa exercere non potuisse , neque aequitatem quidem illos in
paenis injungendis servare potuisse, si in gesere duntaxat, θ' non potius inspecie, aesigillatim sua ipsi peceata Melarassent. Praeclare etiam Al cuinus praecitata Epistola Lxx i. diuid Risit Deerdotalis potesar, si viπ- eula non eonsiderat ligati Z Cessabanν opera mediet, si vulnera nou offendast aegroti. Si vulsera eo oris earnalis mediet manus expectant,
quanto magis vulnera animae spiritalis mediei stilatia deposcunt Ex prensit id in Paschali opere libro iv. C. Sedulius, ubi de muliere peccatrice, Magna est medietna fateri
Quod noeet abstaudi, quoniam sua valuera nutrit Qui tegit, er plagam trepidat sudare medenti . Idem Calvinus argumenti huius vim sentiens non alia arte illam nititur declinare, nisi negando sacerdotes fuisse a Domino constitutos reconis
ciliationis ministros S scelerum judices : Nam quod eontendunt Lait illo lib. 3. Instit. cap. v. num. 18.J non posse fieri judisium nisi eausa coguiro,
ἐν promptu es solutis, temere boe sibi arrogare qui sunt a seipsis judices
cressu. Cum ergo sacerdotes sint revera Iudices a Domino delegati, nequeunt , haeresiarcha fatente, rectum judicium non perspeeta, nec agnita causa proferre. Accedunt quae leguntur Act. xl x. l8. Multi eredentiam veniebanteonfitentes, dr annuneiantes actusfuos. Est ius , tametsi dist. xvi l. s. amrmet hoc loco non valde premi ad Wersarios, propterea quod a ple
15쪽
risque in alium sensum accipiatur , censet tamen magna probabilitate inde colligi faciendam sacerdoti consessionem . Arbitror ego non esse infirmam istiusmodi prohationem . Participium enim Graecum π πιππευκοτω, credentium, cum sit praeteriti temporis, innuit confestionem baptizatorum . Ea quoque verba, annuntiantes actus Dor, indicant singulorum peccatorum enumerationem : quare Lutherus , ac Brentius, ne hinc cogerentur sacramentalem consessionem admittere , actus in
terpretati sunt miraeula . Sed inepta est hujusmodi interpretatio: prImo quia non recte dixeris mirabilia a Deo patrata τάς ερ sor m re eneratorum opera : deinde quia fideles ad constitionem illam adacti dicuntur ingenti timore , ineusso a daemone in improbos e XOrci
nas insiliente: rursus quia Syri legunt eo loci, 'l'yntan , rne' schthali in sachel aut heun , annunesabant delictasua, vel, ut in Biblus altonianis tom. v. pag. s94. ostensas suas, eonfitebanturq e q*od D eeroni: in super quia consessionem peceatorum istic intellexerunt Chrysostomus, Oecumenius , aliique interpretes t praeterea quia S.Basilius in Regulis brevioribus num. 288. producto ex Apostolicis actibus eae Omplo inseri nee artam esse apud illos exoviolatesta peeeatorum fisceres
quibus credita sunt divina osterIa , ἁναγώ e. mις-- φν προ σ μ.Vt 2 ων - θεου ἐτά issensitae r denique, quia Calvinus ipse , Aemnitius, atque Centuriatores fatentur agi hoc in loco de con fessione peccatorum, at generali tantum , qua Ephesii agnoscebant ac tiones suas ad normam verbi Dei non congruere . Ceterum S harc PO sirema haereticorum evasio ludicra est, ct commentitia, quandoquidem Syriacum vocabuIum , a diuetj, sebaba derivatum, distin Elam enumera tionem significat: S Graecus non tantum ibidem habet ν ,.quod Ost, palam denuneiare , verum etiam scilicet, conster/: ex quorum Uerborum distinctione colligunt Stapletonius , Bellarminus ,
aliique viri doctissimi, non tantum Ephesios publiee traditis libris superstitionem esurasse , verum & edidisse singulorum criminum ex mo Iogesim, seu consessionem. Ex quihus fas est ad hunc plane modum ra tiocinari . Sacramantalis consessio est singulorum lethajium peccatorum enumeratio facta apud Antistites divinorum mysteriorum dispensatores Hanc peccatorum enumerationem commendant Acta Apostolica . Igi tur Acta Apostolica commemorant, commendantque confestionem ita
Illustris est etiam Ioeus ille Iacobi v. 16. ConfitemIni alterutrum pecessis .estra: quem locum de consessione saeramentali acceperunt Auctor librorum de Visitatione infirmorum in Appendice tomi VI .Ope rum Augustini lib. a. cap. 4. Alcvinus citata Epist. i. Uenerabilis Bς da in Commentario ejusdem Epistolae, Hugo victorinus libro a. de Sacram . parte Iq. cap. I. nec non in dialogo de Poenitentia Simeon Thessalonicensium Archiepiscopus . Ita autem interpretantur adverbium
16쪽
Libri ΤrIgesimi quarti Pars altera Cap. I.
illud, alterutrum, quasi sit, ut Alcuini utar verbis, Homo bomisi, reus judiei, aegrotas medico. Animadvertit Simeon Thessalonicensis valere illud plurimum ad verecundiam superandam, siquidem cum omnes infirmi simus , vibicesque , ac livores peccatorum gestantes , invicem humiliari. & ab invicem sanari debemus . Adeas Morinum in Appendice ad libros de Poenit. pag. III. Plana est ergo hujus loci intelligentia , quam tradit Calmet, ct cum illo nobilissimi alii interpretes, ad obtinendam veniam ct absolutionem a Christi ministris , aperienda esse peccata , sive coram Ecclesia , si publica sint: sive secreto , si occulta . Atque haec interpretatio plurimum Iacobi scopo cohaeret, cum ibidem sermo sit de infirmo Iaborante, S a presbyteris illi administrantibus Sacramentum extremae unctionis veniam petente . Aptissime igitur duo haec loca accipiuntur de Sacramentali consessione; quamvis primus magis expressus sit, decretorius , atque invictissimus . Levia sunt, quae adversus positionem istam opponunt haeretici. Primo enim negant potestatem clavium Ecclesiae ministris factam aliud esse praeter munus declarandi quod apud Deum peccata dimissa sint;quae est remissio certa , cum nuntii Evangelii possint credentibus justitiam .
per Christi fidem polliceri, & e contra absolutio a Catholicis propugnata imaginaria sit, S peccatores anxios , animoque suspensos rei ia-quat. Aiunt deinde, ut ut haec potestas concedatur , nulli competere,
nisi qui prius donati suerint Spiritu sancto; ideoque frustra eam jactare
sacerdotes nostros eodem Spiritu destitutos. Addunt praeterea solun Deum peccata dimittere, quemadmodum Isaias cap. I. & Marcus Evangelista cap. a. testantur . Illud etiam opponunt, potestatem clavium ex erceri etiam in baptismate , de quo nonnulli Patrum explicarunt ea verba , Oseeipite Spiritumsanctum , quorum remiseritis , oee.nec tamen haptismati praemittendam esse consessionem sacramentalem. Ita , inquiunt, haud recte statuitur hujus consessionis necessitas ex quo Ecclesiae ministris datum sit solvere , aut ligare quae patrantur a baptiza tis . Accedunt quae Aleuini tempore objiciebant quidam laici nolentes malefacta sua prodere sacerdotibus, commendari scilicet in sacris litteris confessionem soli Deo, non hominibus factam: ait namque Regius Vates psalmo xXκ i. s. Dixi, eonfitebor admersum me injustitiam meam Domino, & ps Xe i. I. Eonum est confiteri Domino . obviam haec omnia solutionem habent ex dicendis paullo infra cap. 7. de potesate elavium . Negatur interim hac potestate solam declarationem importari, si quidem sacerdotes non annuntiandi tantum , sed & ligandi, ac solvendi donati sunt munere , eodemque utentes non dicunt, Declaro te solutum esse a peccatis, sed , Te absolvo et atque hoc magis conscientiam nostram exhilarat, quam faciat inanis haereticorum fiducia. Quod addunt de sacerdoti hus non habentibus Diaritamsai ctum, si quid evinceret, nil probaret aliud , nisi improbos B a in
17쪽
in peccato mortali existentes non posse quemquam absolvere, quod fuit Donatistarum, aliorumque deliramentum, resutatum cap. X V.
Iibri tricesimi. Uerum neque hic error inde eruitur, sive Spiritus fancti nomino intelligatur, non gratia sanctificans . sed potestas ς si vedicatur Spiritum sanctum etiam per scelestos ministros aliis communieari et si ue distinguantur ea quae Christus contulit discipulis , ut possent
sacramenta conficere, ab iis, quae simul comulate imperti Wit, ut illa non tantum valide, sed etiam sancte administrarent. Ouae cum auctoritate S ratione comprobaverim quartodecimo capite nuper citato, addam hoc tantummodo, haeret leos ipsos suamet argumentatio ae
refelli, quandoquidem nuntiis E angelicis inesse credunt confictam a se clavium potestatem, seu Spiritu sancto sint exornati, seu scelerosi &improbi, seu etiam mysteriorum divinorum subsannatores . Inter haptismum autem , ac Poenitentiam discrimen est maximum: nam in haptismo homo regeneratur Christo , renascitur, adoptatur Ecclesiae; ideoque nudum sacramenti ininisterium exercent ii, qui baptizant. At in Poenitentia ab lWunt, peccatorum causas diiudicant, opera satisfactionis imponunt; neque nudum exercent ministerium , sed cum ministerio judicium, S cum judicio aegrotantium animorum sanationem ς quae duo apte nequcunt fieri, nisi aperiantur occulta crimina . & putrida vulnera detegantur. Scripturae denique commendant consessionem Deo faciendam , sed non improbant illam , quae fit hominibus . Ipse David , cujus sunt producta superius verba , & qui se arguebat coram Domino, testem consessionis suae voluit habere Prophetam et ac Salomon Proverbiorum XXVI II. II. aiebat, Rae abscondit scelera Da, non dirixetur; qui autem eonfessus fuerit, or reliqueris
ea, misericordiam eonsequetur . Certe Deo, qui omnia scrutatur . scelera nequeunt abscondi ἔ & ideo , ne hominibus abscondantur, hortatur Salomon . Fit praeterea consessio coram Domino, quae fit coram ministris ab eo constitutis, eodemque psalmogr. ait sanctus David, Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, scilicet, ut Augustinus exponit Enarrat. I. num. I. aeuo uiam non protuli ore confessisuem .
Pro verbo quoque illo Confitebor, Hieronymus, Augustinus, Cassianus , & Psalterium Romanum habent, Prosuntiabo , quo ostendiι cut
inquit Enarratione aItera num. is. Sanctus Pater quia noudum ore prouuntiaverat. Posset itaque ex hoc etiam loco erui exterior peccatorum consessio hominibus facienda . At Psalmus nonagesimus primus eonfessionem laudis proponit, quam diximus etiam in peccatorum consessione inveniri, quatenus gloriam dat Deo quisquis sibi iniquitatem, S ipsi Deo gratiam & benignitatum adtribuit. Nullum ergo hine insertur consessioni sacramentali praejudicium et quamquam , ut
monui, nos hujus necessitatem ostendimus ex novo, non ex veteri
Testa mento. Prosecto ex quo Deus solus auctoritate suprema, sibique
18쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. I 3
que propria dimittat peccata , inepte insertur ea non dimittere sacerdotum ministerio atque ossicio; quemadmodum ex quo solus mirabilia operetur, concludi nequit nunquam per suhiectam sibi creaturam mirabilia patrare . Sed de hoc argumento dictum satis in superiori hujus libri disertatione cap. a. Adeas ergo tomum VI I. pag. 433. PRO sITIo II. Eadem sacramentalis consessionis necessitas ex Maiorum traditione, S ex vetustissimo Ecclesiae usu habet robur ac fir
Et quidem traditionem istam primo demonstrare nitar ex Romanis Pontificibus, ut appareat palmare mendacium haereticorum, autumantium ante Innocentium III. nullum Romanorum Antistitum,
sacramentalem confessionem inculcasse, sed hanc esse ejusdem Innocentii inventum : deinde verti ne illuc severtant, ut damnent Roma nae Ecclesiae statuta, proferam Conciliorum definitiones; atque no his etiam inurane notam erroris, testimonia adjiciam Patrum illustriorum. Quod ergo spectat ad Romanos Pontifices; ut missum faciam Clementem , qui summum Pontificatum adeptus est anno Christiani nominis 68. praetereamque secundam ejus ad Corinthios epistolam , in qua pag. 176. edit. Cotelerii lapsis indicitur peccatorum consessio , necnon inscriptas illi Constitutiones Apostolicas consessionem ipsam praescribentes lib. 7. cap. I 4. Pag. 367. ut , inquam , haec praetermittam, apparet ex Ecclesiastica Eusebii Historia lib. 6. cap. 34.
pag. edit. Valesii 23 a. sanctum Fabianum , qui tertio seculo Ecclesiam rexit, Philippo Caesari ad Ecclesiae conventum accedenti in postrema Paschae vigilia suerus ne Christianus, an religionis simulator fuerit Philippus , nil moror non permisisse sacrorum aditum , priusquam eonfessionemseelerum feeisset, iisque qui humanitus Lipsi fuerant, es in paenitentium ordine stabant, sese adjunxisset: quod libro v. cap. 2s. ag. 374. narrans Nicephorus observat Philippum aggregatum fuisse Oco, & ordini eorum poenitentium , qui juxta disciplinam Dese praemissa scelerum suorum eo esone explorabantur. Uidit haec illustris Buronius ad annum 246. num. q. Innocentii primi epistola ad Decentium anno AI 6. Conscripta num. . haec habet: De paenitentibus vero , quisive ex gravioribus commissis , sive ex levioribus paeniteutiam gera ut, si nulla interveniat aegritudo , quinta feria ante Pasiba eis remittendum Romanae Ecelesia consuetudo deinovsrat. Ceterum de ροα-dere aestiωando deliciorum , Iacerdotis es iudieare , ut atteodat adeonfessionem paenitentis, ct ad fletus atque lacomas eorrigentis , ac tune debere dimitti, eum viderit congruam satisfactionem . Quo in loco, etsi fiat sermo de lemni peccatorum reconciliatione in majori hebdomada iacienda , constat nihilominus consessionem huic reconciliationi fuisse praemissam , injunctamque judiciaria sacerdotis auctoriatate congruam δειisfacito ueta. Ex iis insuper , quae subjiciuntur, et
19쪽
ante tempus Paschae relaxandum, qui desperata valetudine IneVeris is aegritudinem, apparet summa ejusdem reconciliationis, atque absolutionis necessitas . Extat hoc Innocentii rescriptum de Consecrat. dist. 3. cap. De poenitentibus verῖ , nec non in secundo volumine Conciliorum Coll. Labbeanae pag. ret . Exhibet volumen tertium pag. II 3. epistolam Sancti Leonis primi octuagesimam , ct in recentiori biis editionibus t 36. datam Ricimero Consule , anno scilicet 4s9. in qua de secreta consessione, ad Versus nonnullos publicam requirentes, habetur ineluctabile hoe testimonium : Illam etiam eontra Apostolieam regulam praesumptionem, quam nuper agnovi a quibusdam iuisita afurispatiose committi, modis omnibus eonfiituo submoveri c de paenitentia
videlisei, quae ita a fidelibus postulatur ne de singulorum pereatorum genere libellisseripta profeso publiee reeitetur et cum reatus eonmentiarum sufficiat solis Deerdotibus indieari eonfessione fereta. Puamvis enim plenitudo fidei videatur esse laudabilis , qua propter Dei timo--
rem apud homines erubescere non veretur ἰ tamen quia non omnium
ejusmodi sunt pereata , ut ea qua Paenitentiam poscunt non timeanι publieare, removeatur tam improbabilis eonsuetudo, ne multi a po
nitentiae remediis arceantur, dum aut erubescunt, aut metuavi sui.
miris Dii Da facta referari, quibus possint lexum constitutione pereeLli. Suffieis enim illa eo essio, qua primum Deo offertur, tum etiam
saeerdoti, qui pro delictis paenitentiam precator accedit. Tunc enim demum plures ad paenitentiam poterunt provoeari, si populi auribus non pubneetur eonscientia musitentis . Haec sane intelligi nequeunt de publica manifestorum criminum accusatione, ideoque splendidissime mentiuntur haeretici, dum ajunt hanc duntaxat publicam consessi nem ante Innocentii tertii aetatem obtinuisse. HuJus consessionis secretae , quam susscere hac in Epistola docet apertissime Leo Magnus. necessitatem commonstrat epistola altera 9 I. nunc 8a. ad Theodorum episcopum Foroiuliensem , ubi ait: Multum enim utile ae uecessarium est, ut peceatorum reatur ante ultimum diem Saeerdotali supplieatisse solvatur: atque paullo infra, de oportet unumquemque Gripia.
nam conscientiae sua habere judicium , ne eonverti ad Deum de die in diem disserat, nes satisfactionis sibi tempus in sine vitae suae eonstituat, quem perietiline ignorantia humana concludit, ut ad pavearum borarum spatium se reservet ineertum; cum ρssit pleniore fatisfactisve imdulgentiam promereri , iuius temporis angustiar eligat, quo vix inve-Hat spatiam vel eonfessis paenitentis, vel reeoneiliatio Sacerdotis. Magnus Gregorius permulta seripsit de peccatorum Consessione libro I. Moralium in caput 7. Iobi num. 37. ae 38. itemque lib. 29. in caput
38. num. 29. de consessione autem Sacramentali exquisite Hom. 26. in Evangelia num. 6. ubi versans ea Domini verba, Quorum remiseritis, cire. Videndum est ait, qua culsa pracessit, aut qua sit par iteπ-
20쪽
Libri Digesimi quarti Pars altera Cap. I. I s
na seeutura post eu*am: ut quos omnipotens Deus per eo unctionis gratiam visitat , illor Pastoris sententia absolvat: ibique proferens quae a Christo in suscitatione Laetari gusta sunt, haec subjicit: Lazaro ergo dicitur, Veni soras, aes aperte euilibet mortuo in culpa diceretur , Cur reatum tuum inrea conseientiam abscondis Foras jam per eonfessionem exredere, qui apud te interius per uexatiouem later. Veniat itaque foras mortuus , ides , eu*am eonfiteatur peecoror . Venientem vero foras solvant u stipuli; ut Pastores Delesiae ei paenam debeant amovere, quam meruit qui son erubuit eonfiteri quos fecis. me de solutionis ordine breviter dixerim : at sab magno moderamine fastores Ecclesiae vel fluere studeant , vel ligare . Ouis negabit Gregorium de consessione occultorum criminum , ct quidem Ecclesiae ministris facienda , hoc in loco fuisse loeutum Z Praedecetarum ergo suo rum vestigiis insistens , non arbitratu suo , neque studio novitatis inducendae , Innocentius III. seculo tertiodecimo in Lateranensi Concilio sacramentalem confessionem semel saltem in anno faciendam prae scripsit, seu potius praescriptae iam, S a Majoribus traditae tempus determinavit: quod ostendunt praecedentium Pontificum acta, cori firmat ipsum Lateranense decretum cap. Omuis utriusque sexus, Sc. de consessione, S communione , non tune institutis , sed pro Paschali
tempore praeceptis , expresse latum; comprobatque uni Uersus P trum consessus, eique obtemperans universalis Ecclesia, decretum ipsum , utpote spectans ad rem pervetusta consuetudine roboratam , atque magnopere necessariam, summa reverentia complemns . Quare impudentissime haeretici mentiuntur, dum Innocentium III. faciunt primum Consessionis Sacramentalis institutorem. Neque verb Romani Pontifices eamdem consessionem praecipientes aberrasse dicendi sunt ab Apostolicis divinisque statutis: nauia, praeterquam quod sunt illi divinarum institutionum custodes integerrimi, & immunes a labe erroris interpretes; aperte adstruunt ipsius consessionis necessitatem vetera, ct recentiora Coneilia. Inter quae Laodicenum in Phrygia auctore Nunechio Metropolitano paullo ante Nicaeni tempora celebratum canone 4. praecipiens ut poenitentibus squi perseverant in oratione , atque humilitate σοῦ-, eo efflonis , statuatur poenitentiae tempus & qualitas κατὰ τω --ίω τοῦ -- - , secundum proportionem delicti, supponit proculdubio enumerationem peccatorum distinctam. Vide primum Conciliorum Volumen prope fi ncm. Cabilonensis coacti sedente Martino II. circa
annum 6s . tom. 2. pag. 389. habetur canon numero octavus οῦ Dopaenitentia vero peccatorum, utilem hominibus esse eensemus: ct uc paenitentibus Uaeerdotibus data confessone indieatur paenitentia, uni versiar sacerdotum nostitur eonsentire . Trullanum, seu Quini sextu En. 692. edidit centesimum secundum canonem, Oportet eos, quiso Nendi