장음표시 사용
31쪽
sum accedere, exploratissimum est, firmatumque uni orsorum cono sensu. Latina itaque Ecclesia retinens, ac praecipiens consessionem sacramentalem, tum propria auctoritate munitur, tum Ecclesiae Orientalis institutione , S consensu . Quod praeter Graecos aliae quoque nationes confiteantur sacerdotibus peccata sua, facillimum est demonstrare. Armenii quippe , tametsi pluribus impliciti erroribus, quos damnat canone 32. 33. sis.& sy. Trullana synodus, nulli bi violationis hujus dogmatis insimulantur ; de quo tamen dogmate tam diserte pertram vit Concilium imium Trullanum canone superius recitato, secundo scilicet , ac centesimo. Copti, atque Aethiopes ad aures sacerdotum confiteri peccata
ex eorum testimoniis ita certum scribit Bernatus, ut nibit posit esse exploratius; quamquam Oh consessariorum improbitatem S ignorantiam dicatur consessionem abrogasse Ioannes Abumalgedus in Chroniis co orientali ad annum ii 89. qua de causa partim reprehenditur , par tim vero excusatur ab Hassatio in Capitulis Ecclesiae Copticae cap. s r. Falsum est quoque Coptos ob rigorem disciplinae non frequentare hoc sacramentum , proue scribit in Historia Eccles. Alex. parte g. cap. 9. Van Slebius, quem redarguit, confutatque vir doctus, I. B. Sollerius. Et si enim perrarb confiteantur Viri negotiis distenti, quos appellant Mechebaeos; frequentissimὐ tamen id agunt ceteri, sexusque semineus maximi. Sed perloge Sollerti lucubrationes praemissas tomo v. Act. SS. mensis Iunii, paginam saltim t4s. Addenda Sollerio cele-hris fidei consessio, quana s2dente Pio IV. Romae edidit Babyloniorum Patriarcha Hebedjesu , doctrimu Apostolicae concordistima; de qua Thuanus lib. xv I. Historiarum, Genebrardus ad annum is 66. Pius tamen e vivis excessit postremo mense praeteriti anni, apud Morinum Ilaaefatione in ordinationes Syrorum Nestorianorum pag. 436.
Possem mutuari, si opus esset, probationes alias ex ipsorum haeretiis eorum sectis; nam praeter Waldenses , atque I usis itas, a quibus mi innime denegatam sacramentalem consessionem demonstrat illustris Bonsuetius in Historia variationum lib. XI. num. Iro. S i 6s. approbarunt aliquando Lutherani parvum Lutheri Catechisnum, in quo praesertis bitur consessio peccatorum omnium, qua menti occurrunt; fuitque eadem sententia complurium apostatarum Anglorum , uti Iacobus Bossuetius ostendit libro I r I. uum. 46. & libro UI I. num. 37. eiusdem operis. Ouapropter consessionis necessitatem , ct usum agnoseunt Ecclesiae omnes, Latinorum, Graecorum, Armeniorum, Aegyptiorum , ct quod dictum volo ad Novantium CXprobrationem , ipsorum haereticorum quam plures Dicam postremo quanti fecerint sacramentalem consessionem Monachi, qui Innocentii tertii praecesserunt aetatem. Ac praetermis
32쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. 27
titim criminum utilitate , S de iniquitate eorum , qui eadem in corde premunt, in Collatione a. cap. II. pertra flat Ioannes Cassianus . Odia-vo saeculo praeclard de consessione facienda sacerdotibus scripsit Alcui nus epistolam I. allas 26. ad quosdam provinciae Gothorum , c male emendavit Canisius, Motorum J Galliae scilicet Nar honensis , qui nolebant eonfessionem sacerdotibus dare , demonstrans peccatori consu-giendum ad eonfessionis beatissima medicamenta, in qualicunque moristium genere jaceat, idest, sive in corde consenserit, sive peccaverit cxterno opere, sive etiam peccati consuetudine seleat: quod cxemplo trium mortuorum, quos dominus suscitavit, filiae archisynagogi indoiro, adolescentis eXtra portam civitatis, S I agari quatriduani, ita
perspicui, ita distincte explanavit, ut qui Alcvinum de solis peccatis
publicis interpretantur , aut stupidi omnino sint, aut insigniter fraudulenti . Repurgasse eodem saeculo praevia confessione conscientiam accedentes ad sacram Communionem, prohat ex Iibello de Gestis Bertilae Abbatissae Praefat. I. in saeculum tertium Benedictinum num. 8 o. perce Iehris Ioannes Mahilton , hoc etiam nomine revincens Cal Uin ista Iria Dallaeum , quod Iib. iv. de Conses cap. 4. praefracte adseruerit, ne
nono quidem saeculo patres a communicaturis postulasse secreti criminis confessionem. At duodecimo saeculo egit de confessione oris , ejusque necessitate , & conditionibus , atque de consessariorum dexteriotate ac prudentia S. Bernardus Ah has Clare vallensis sermone de S. Andrea tom. v. pag. 28s. S in Exhortatione ad Milites templi cap. 32. tom. q. pag. Io 2. Narrat etiam in vita S. Malachiae cap. 2 s. num. sy. iaconsessionis sacramentalis commendationem miraculum praestanti sit
mum cujuslam mulieris,ab insanienti furore per Malachiae absolutionem liberatae. Consimile miraculum ab ipso Bernardo patratum , ct quidem omnium primum, litteris prodidit GuilleImus Abbas in ejus vita . cap. XI. num. 47. Floruit eadem Bernardi aetate Petrus Cluniacensis , ut conflat ex huius Epitaphio pag. 6oa. Cluniacensis Bibliothecae ,rimpore Bernardi Garevallis floruit olim Bernus patria Petrus venerabilis eAbbas tatque is pariter narrat plura miracula comprobantia sacramentalis consessionis necessitatem , atque integritatem , lib. I. de Miraculis ea p. 3. & sequentibus. Vixit eodem saeculo Adam abbas Perseniae, cujus vicesima Epistola ad Antistitem Monasterii de Vernus a , Augustiniani instituti, iuxta Martentum in priori Volumine novi Thesauri A nec- dolorum pag. sio multa continet spectantia ad consessionis praeceptum , conditiones ac formam , necnon ad optimi Consessarii munus implendum. Quae omnia , ut mittam alia quam plurima, etsi cum auctoritate praecedentium Patrum non sint eomparanda, expressa sunt tamen, apertissima, communem catholicorum sui ae Wi sensum enucleant , superantque epocham, quam nativitati hujus dogmatis pals in
33쪽
novatores assigunt, idest, Latcranense Concilium, ct annum Christianae aerae millesimum ducentesimum quintum decimum . AOrta itaque a nobis sacramentalis consessionis necessitus, quod demonstrandum crat, confirmatur & roboratur traditione majorurn , atque vetustissima, perpetua, ct uni Persali consiuetudine. Quae adversus hanc positionem objiciuntur, sunt huiusnodi. Principio ante Lateranense Concilium sub In noeentio li I. celebratum , nutulum in Eccclesia erat de sacra inentali consessione praece tum. Non igitur praeceptum istud demonstrari notest pervet ulta Ecclesiarum consuetudine. Adlim' nequit Ecclesia sibi vindieare iudicium criminum o cultorum, prout tuitatur Tridentinum Concilium seis. a . cap. i. de Besormat. ideoqur si exempla sunt aliqua ' enitentium, qui olim sese iudicio presbyterorum subjecerint , non eν incunt illa vi in traditionis inviolabilis , sed liberrimum ac spontaneum exercitium humilitatis . Praeterea ex II istoria Eccl. Socratis lib. v. cap. t 0. Soromeni lib. 7. cap. ι 6. & Nicephori libro ia. cap. 28. constat Nectarium Constantinopolitanum Episcopum propter quoddam scandalum subortum occasone mulieris , quae cum Diacono stuprum secerat. sustulisse presbyterum poenitentiarium , excipiendis fidelium confessionibus praesectum rQuod sane Necharius vir doctrina S sanctitate percelebris nunquam attentare ausus sui siet, si consessionis sacramentalis extitisset praeceptum divinum, inviolabile, atque maiorum traditione Corroholatum . Neque enim nodum hunc illi solvunt, qui a Nectario sublatum dicunt usum publicae consessionis , quae post cxortam Novatianam hinresim frequentissime fieri solebat, inhibitumque munus excipiendi manifestam hanc exomologesim singulari illi presbytero ad hanc rem deputato; siquidem resert eo loci Socrates, post abrogationem Nectarii suisse unicuique permissum , ut pro arbitrio , animique fui conscientia aeeederet ad sacramentorum communionem, postea vero recluso verecundiae pudorisque repagulo erupisse graviora flagitia ἔ atque ita versum in animarum perniciem consilium Nectarii, & Eudaemonis , quem ille
in consessione eliminanda hortatorem habuit, temerariam ac praecipitem suasionem . Sane haec accedendi ad sacra mysteria permissio absique praevia apud sacerdote in expiatione, & sine hujus nutu, persca ctumque frenum illud honestatis Sc verecundiae commemoratum a Socrate , Ostendunt confessionem quamlibet in regia Constantinopolis urisbe , Nectario sedente , in destietudinem abiisse.Insuper id eruitve ex Ioannis Chrysis stomi, qui post Nectarium praefuit eidem Ecclesiae,
testimoniis compluribus, paullo infra, ne simul omnia congerantur , discutiendis. Resp. ad primum , ab Innocentio III. tempus annuae consessionis determinatum fuisse . non autem illam tunc institutam; prout supra
34쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. 29
prout declarat Tridentina synodus sess. xiv. cap. s. his werbis: Ne
que enim per Laterane οὐ Coueinum Ecelsa statuit, ut Gripi meter confiteantur , quod jure divino neeessarium ct institutum esse intellexerat , sed ut praeeptum eo elsionis saltem semei in auuo ab omnibus 9 xulis, eum ad annos diseretionis pervenissem, impleretur . Ouod
sequitur , confirmat, non evertit consessionis necessitatem : cum enim
Ecclesia visibilis non iudicet de occultis, aliunde vero collata ei sit plena ligandi solvendique potestas ; necessium est , ut occulta crimina per sincera in oris consessionem Ecclesiasticis iudicibus patefiant. Ad Nectarii factum , quoniam Calvinus lib. - . Instit. can. d. num. 7. ade impudenter illud pros ri. ut de nostratibus loquens inverecunde striabat, Hic, hic aures asini isi arrieant. Si lex Dei erat auricularis eo essio , qui ausus eset Necturius eam resilere , ae eonvellere nec minori procacitatu illud idem producunt ceteri haereticorum ἰ ad is-ctum , inquam . istud diluendum serio sese Theologi omnes applicu runt. At principio straviter ea in re Nectarium peccasse, eique pravum eonsilium dedisse Alexandrinum pres hyterum Eudaemonem , ajunt Thomas Valdensis io m. 2. cap. Iar. Melchior Canus de Poenit. p. s. ad sextum, Est ius dist. i . I. . ad s. ct alii et quorum opinio confirmari potest ex ipso Socrate, qui in fine eiusdem capitis t9. ait se dixisse Eudaemoni, a quo facium ipsit m acceperat, Conmum tuum . o presister , utrum Relesia profuerit . an nou. Deus viderit. Ceterum
anfam ex eo singulis datam esse video , ut delicta sua invicem amplius
non eoarguant, ero. Improbant etiam factum illud, tanquam laxitatis morum, nox atque libertatis fomentum, Nicephorus ac Sozomenus . Neque enim diectarius vir erat sanctitate atque eruditione clarissimus . ut dicitur ah haereticis , sed inter laicos ad senectam usque Versatus ἰtametsi Ob canitiem , morumque sua Vitatem , auctore Sozomeno,
plebi acceptissimus, eamque Ob rem sono x inauguratus Episcopus a Commonstrat etiam, quam fuerit consilii inops, haec eadem rei gestarnarratio ς quandoquidem si magno praeditus fuisset ingenio , rerumque gerendarum experimento , vel non diu haesitasset, quid patefacto diaconi stii pro seret deliberandum ἰ vel saltim secutus non esset unius Eu daemonis consilium, ipsi quoque Socrati valde suspectum . Atque tueadicta sint, ut appareat priorem hanc responsionem non esse omnino improbabilem : quamquam scribente Sozomeno, fere omnes Episcopo Ssecutos fuisse Nectarii exemplum, quantum quidem ad me attinet, induci neo uaquam possuin, ut credam a Nectario consessionem suhla tam , inductosique Antistites ceteros in errorem , si fides eidem Sozomeno sit adhibunda. Eximius Annalium auctor Baronius ad annum s6. num. 26. Sc sequentibus usque ad 32. ac Latinius Viterbiensis in hujus historia confutatione anno Is 87. Roniae edita, censent hanc de Nectarii facto narrationem
35쪽
tionem esse Inter aniles sabulas numerandam. Ac Baronius, ut adi gniore exordiar, negat praebendum assensum Socrati, cum seipsunta proh et Novatianum. Idem quippe Socrates lib. VI. cap. I9. sugillat Ioannem Chrysostomum , quod saepenumero pro concione verba illa
protulerit, Si militer labus paenitentiam exeris, is Ecclesiam in rederer quorum ver horum causa in Chrysosto num acuit stilum , Ithrumque conseripsit Sisinnius Novatianorum Episcopus. Una cum Socrate delirasse Sog menum inde probat Scriptor eminentissimus, quod dum ille ait omnes sere Praesules secutos exemplum Nectarii, splendidissime mentiatur ἰ siquidem circa eadem tempora Gregorius Nyssenus edidit canones Poenitentiolet in Epistola ad Latrium Antistitem Mitilenes, inter collectos a Balsamone: & Chrysostomus Nectarii successor meis minit aperti sis imδ presbyteri consessiones excipientis, homilia Io. ac II. in Matthaeum , aliisque in locis . Ceterum, si Socrati, ac Sozomeno praestetur fides; afferendum est, inquit Baronius , Nectarium a Novatianis suisse deceptum ς utebatur quippe familiarissima istorum hominum consuetudine, ac praesertim Agelii Episcopi, & Sisinnii Lectoris,
quem ipse Socrates lib. V. cap. io. appellat inter Novatianos disertinsimum, praeditumque maximo rerum usu . Atque is est, qui postea illius sed hae renunciatus Episcopus ausus est magnum Chryse stomum insectari . Nagian genus etiam, pastorali solutus munere, adversius Necta. rium per epistolas expostulavit, quod ille in regia Constantinopolis urbe Arrianos , aliosque haereticos pateretur . Haec eorum , quae a Ba. ronio prolixius asseruntur, summa est . Longe plura ad Socratem mendacii redarguendum congessit Latiis
nitas , quae stilo brevi comprehendam. Vitio primum ei vertit, quod ita narrationem incipiat, Per idem tempus visum est Gelesiae , ut prese teri, qai in Huulis Ecelesiis paenitentia praerant, tollerentur ; quibus Socrates dolose innuit consessarium ab universa Catholicorum Ec- cIesia sublatum , cum constet e narrationis progressu in Romana , ccisterisque Occidentalibus perstitisse , atque, ut nuper diximus ex Baronio , etiam in Orientalibus. Verum hoc Latinii argumentum nullum
est, si Graeca Iectio attendatur, quae Eeelsa in prima periodi parte ,
fers presisteros Ecelesiarem. Carpit deinde Latinius quod ait Socrates, Presbyterum paenitentiarium fuisse institutum occasione schismatis No Vatiani; cum manifestum sit presbyterum illum extitisse ab initio , id
fatente Sozomeno Iib. vi I. cap. 16. Tertullianu S etiam , qui Novatianum antecessit, eumdem presbyterum haud semel commemorat. Constat insuper ex epistolis Cornelii Papae, Cypriani, & Dionysii Alexandrini, occasione Novatiani sic hismatis nihil aliud circa legitimam poenitentiam fuisse innovatum, hoc excepto, quod statutum fuit, ne
36쪽
Libri Τ rigesimi quarti Pars altera Cap. I. 3I
poenitentia nondum peracta lapsis in persecutione Decii daretur pax S communio, quamvis martyrum, aut consessorum libellis summopere commendarentur. Ad haec Nowatianum ipsium nondum ab Ecclesia separatum probasse menitentium reconciliationcm , testantur Cyprianus in Epistola ad Antonianum , ct in tertia ad sympronianum Pacianus: cumque negaverit pacem concedendam lapsis post sui ab Ecclesia discessum et falsum est hinc repetendam esse pamitentiariorum institutionem. Praeterea Socrates ait reiectum presbyterum poenitentiae praesectum aeque a Novatianis, Sc Homo unanis , quorum unani
mem dicit in fide consensum ς ideoque Homousianos opponit Catholicis , a quibus Novatiani separabantur; id vero S calumnia est singuis laris , quia Catholici nunquam abiecerunt eo ubstantialitatis fidem ἔ& ulterius demonstrat, paenitentiarium , quem reiecerunt Novatiani, perstitisse in Ecclesiis Catholicorum . Cum insuper No Vatiani nunquam receperint, ut paullo post ait Socrates, presbyterum illum paenitentiarium; fieri non potuit, ut hunc rejecerint ob scandalum in Ecclesia Constantinopolitana subortam. Praeterea nullus eorum , qui cotemporis floruerunt, meminit rei hujus a Nectario gestae ; neque Gregorius Nagian genus alia illi crimi ua objiciens, illud redarguit. Τheodosius quoque imperator ob caedem Thessalonicensium ab Ambrosio publicae poenitentiae addictus, eaque peracta donatus communione in inter Iaicos , cum a Nectario invitaretur, ut ad presbyterium accederet , abusus alios Constantinopolitanae Ecclesiae reprehendens, de sublata consessione nullatenus exposlulavit . Videtur etiam Socrates vaserrime
se gessisse , dum in trudens Nectarium , qui nihil prorsus mandavit litteris, atque factum hoc narrans ex Eudaemonis auditu, fabulam tali artificio depinxit, ut de mendacio increpatus haberet, unde facile poΩset evadere . Postremo , teste SOZomeno , Presbyter paenitentiarius eligebatur vir gravis , sapiens , 9 quod caput es, secreti tu primis te sax . Quomodo ergo Diaconi sicrilegium , ct mulieris compressio innotui cum tanto Ecclesiastici ordinis dedecore, si ad aures sacerdotis auricu Iari consessione pervenerat i Atque haec ad lacti hujus elevandam fidem
Latinius. Doctissimi viri, Bellar minus, Petavius , Morinus, aliique censent ahrogatam a Nectario aut consessione in publicam , aut poenitentiam publicam criminum occultorum. Ac Bellarminus quidem lib. I. de Poenit. cap. xlv. ait occasione Novatianae haeresis institutum presbyterum , qui puri lcas exciperet consessiones; quoniam Cassiodorus in Hist. Tripart. lib. 9. cap. I s. ita reddidit verba SOzomeni, Propterea
visum est antiquis Pontifieibus , ut velut in theatro, fιb testis io Goelesiastiei populi delicta pandantur: ct ad baue rem presbterum Do παeonversationis, servantemque secretum flatu erust, ctc. quae tamen
verba Nicephorus lib. I 2. cap. 28. ita retulit, Grave autem ob pis,
37쪽
qui proxime post Cissum fuere, visum es in media plebe velat in tbeatro
noxam eonfiteri, cre. Contendit autem Bellarminus lectionem Cassiodori alteri esse praeserendam , primo quia eam probarunt Ioannes Hensellius , Ru ardus Tapperus , aliique viri clarissimi r deinde quia Caiasiodorus non longe floruit ah aetate Sozomeni , Nicephorus autem posterior illo est antes s plusquam octingentis : rursus quia Socrates , So- et omentis , S Nicephorus ipse , dum factum Nectarii reprehendunt, causa in illam asscrutat, quod ritu illo sublato non possimus invicem iuxta Apostoli monitum arguere peccata , quod certe requirit, ut idem ritus comprehenderet publicam consessionem . Si autem petas, cur oporteret presbyterum poenitentiarium esse secreti tenacissimum, si consessio publica erat , aut paenitentia publica indicebatur; respondet Cardinalis doctissimus, non omnia peccata filisse evulganda, sed publica tantum : in ceteris necessariam fuisse presbyteri taciturnitatem atque prudentiam; atque hinc sorte posse conciliari diversam Cassiodori SNicephori narrationem. Iuxta Bellarminum itaque abrogavit Nectarius pres hyterum illum publicae consessioni, S paenitentiae peragendae praepositum : qua in re etiam Chrysostomus Nectarium est imitatus , dum ait procedendum non esse quasi in theatrum ad manifestanda peccata , neque dicenda conservis , qui nos redarguant , ut exigebat severior disciplina, a praedecessore suo eliminata . Ad hunc plane modum Bellarminus. Dionysius autem Petavius in Animadversionibus ad Epiph .haer. s9. in hoc a lueellarinino dissentit, quod negat praeserendam esse lectionem Cusiodori, in qua certum cit vocem aliquam librariorum vitio excidisse , ac restituendum esse, Propterea visum est molestum auiiqnis Patribus, ctc. ad eum modum, quo legitur apud Nicephorum ς cum lectio opposita ah horreat a Graxis SOromeni codicibus, ejusque versionibus accuratioribus, Christophorioni, Vale sit, Savilii . Qua in re omnino viro doctissimo assentior. Deinde negat Petavius mulierem a diacono compressam pro concione peccatum hoc edixisse, aut illius inani sellationem reserendam esse ad consessionem sacramentale in . Nam apud Socratem , inquit, Iegitur , ἡ ο ποίου σαι , 6 -ο πτιασμια ἐαυτης κατ γόρρο aquod vertit interpres , Mulier longius in coincendo ,3roeressa, auertur eulpa seipsam ivsimulat: non recte quidem , cum viria ranis ad Conses sionem non pertineat, nec publicam, nec privatam , ac tantum significet, mulierem illam, eum longius procederet in obeunda poenitentia , patrasse interim aliud facinus , quod coram poenitentiario deposuit: & quo a sacerdote, ab antistite, paucisque aliis comperto, diaconus depositus est, ac fama paullatim percrebescente , flagiti uiri ad populi notitiam pervenit. Ita fastum , ut Nectarius paenitentiario amoto supprimeret publieam poenitentiam, luctu, lacrymis , stationibus , crebrisque precibus peragendam . Quod probat vir doctus
38쪽
Libri Trigesimi quarti Pars altera Cap. I. 33
ex quo Sozomeniis scribat stupratam a diacono mulierem, dam bet. jus rei eauga in Ecclesia moraretur: ex quo idem Soromenus asserat id abrogatum Constantinopoli, quod in Occidente ac potissimum Romae perseverabat, idque subinde explicans narret poenitentium stationes , exclusionem a communione sacrorum , pronam in terra cum
gemitu substrationem, occursum collacrymantis Episcopi , S: commiserationem totius populi, ritum scilicet publicae poenitentiae; ex quo denique statutum sit a Nectario , ut quilibet suapte cons sentia fretus mysteria sacra capesseret, nimirum, ne cogeretur ad publicam illam criminum expiationem, quam ad unguem Ecclesia prisca ante communionem pacemque servabat. Hujuli nodi est ergo praestantissimi viri sententia , ceteris , ni fallor , probabilior . Morinus, ut hujus etiam ratio habeatur , Iib. 2. de Poenit. cap. 9.contendit poenitentiarium exhortatum fuisse mulierem, ut juxta Eccle-sae morem certa peccata publica palam enuntiaret ς at mulierem imprudenter confessam quoque scelus cum diacono perpetratum , quod
coram multitudine enuntiandum nequaquam erat. Putat pro 'terea
in verbis Socratis latine reddendis, contra quam sentiat Petavius , interpretem recte supplesse quod desideratur in Graeco , dum reddidit, istit ter vero longius progressa eo umendo etiam aliudIbum peeeatam ae- eugavit, eo quod mulier simul edixerit quae vulgari poterant, & quod con illius erat tacere . Hinc Morinus inieri abrogatam a Nectario p hlicam tantum consessionem : quod praeterea demonstrat, quia ex consessione privata nullum poterat oriri scandalum, S quia hactenus ει
creta confessio apud Graecos , omnesque Orientales permanet inviolata . Ceterum Morinus non negat abrogatam fuisse a Nectario etiam .
publicam poenitentiam , quidquid pag. i 76. Uenet. edit. scribat TOumnelius: sed quintum laudati capitis lx. paragraphum verbis istis absolvit: Duo ergo superιste possunt, qua Nectarius abrogaverit, eo sese eertorum peccatorum publica, publica peccatorum feeretorum Poenitentia : utrumque revera Iustulit Nectarias , sed prioris taπtum mentionem Detunt Mylorici, quouscandalo occasionem dederat. Henricus tandem Valusius in suis ad Socratem Adnotat. duplicem distinguit consessionem mulieris, unam, qua ad aures poenitentiam exposuit peccata singula, ad quorum expiationem iussa est orationibus, fletibus, jejuniisque Vacare: alteram, qua revelavit illatum sibi a diacono stuprum . quod peperit plebis commotionem , & Eccle si ae infamiam ct dedecus. Utramque confessionem privatam fuisse Pu
tat Valesius , quod Socrates, Sozomenus, ac Nicephorus factam scri hant taram presistero, ad hoc constituto, ne scelera coram omnibus, Squasi in theatro vulgarentur, ideoque mulierem consessam suisse fidelium multitudine non adllante . Ex secunda tamen consessione idcirco subortum scandalum censet Valesius, quod presbyter . poeniten-
39쪽
tiarius accersito diacono, eum ad fatendum crimen compulerit , & re ad Nectarium delata, cnon tamen manifestato mulieris nomine, ne proderetur arcanum ,) depositus sit stuprator . in quem nunquam ani- in advertisset Episcopus , nisi a paenitentiario criminis certior factus .
Hi ne vem sparso diaconi sacrilegio, Nectarius sustulit poenitentiarium presbyterum ς at non ideo abrogavit confestionem , aut poenitentiam, quoniam non interdixit fideli hus, ne in posterum se , aut presbyterorum aliquem adirent, neque ademit sibi potestatem arcendi a sacris mysteriis eos, qui scelus aliquod publicum perpetrassent; sed secit potestatem singulis ad communionem accedendi absque eo, quod se paenitentiario juxta veterem di ieiplinam subjicerent, modi secreta consensione consitientiam a mortalis peceati labe expiassent. Sunt haec virorum doctissimorum responsa , ex quibus doctores Seholastici colligentes quae vero videntur magis similia . ajunt abroga tum a Nectario presbyterum paenitentiarium ς in qua re consentiunt Socrates , Sozomenus , ct Nicephorus : hunc presbyterum non excipiendis tantum consessionibus, sed etiam paenitentiae peragendae fuisse praepositum : institutum fuisse occasione Decianae persecutionis , ne lapsi absque praevia paenitentia reciperentur: commissum illi, ut e ciperet depositionem testium , argueret reum , Sc censoria auctoritate invigilaret morum probitati: peccatis publicis statutas poenitentias indixisse, S interdum graviora aliqua publicasse , paenitentis tamen consensu, ut is majori assiceretur pudore, & vehementius pro illo populus exoraret: patefactam hoc pacto mulieris stupi uin, sublatum poenitentialem presbyterum, ac ita statutum , ut deinceps poenitentes, ii saltem , qui ha herent crimina tantum occulta , non tenerentur adire publicum illum presbyterum, sed reconciliati a quocunque alio iurisdictionem habente, etiam non peracto publicae paenitentiae stadio ,
libere accederent ad mysteria: atque ita certum poenitentiae canonem fuisse abrogatum, non vero sublatam consessionem sacramentalem.
Vide Estium dist. i . I. . ad s. Sylvium in supplem. q. v I. art. l. Iue
Ut modo sententiam , quam teneo , perspicue tradam οῦ dico primum , me non existimare Socratem suisse mentitum , quamquam Novatianis addictus callida fortassis usus sit oratione ς non enim credo
adeo fuisse frontis perfricatae, ut id conscriberet, de quo poterat ab omnibus redargui manifestissimae salsitatis. Deinde dico , narratione facti huius catholicum dogma invictissime corroborari. Nam Sozomeis nus , Valesio interprete pag. 7a6. ita illud enarrat: Ego vero dicam , qua sentio. Cum in nullo pesitur pereare , divinioris cujusdam natura sit, ct bamana praestitutioris, paenitentibus vero, etiamsi saepius deliquerint , veniam dare Deus praceperit; eumque in petenda venia peccaram necessario consueri oporteat; grave ac mesessum ab initio jure me-
40쪽
Libri Τrigesimi quarti Pars altera Cap. I. 3 s
νDo .isam est Deerdotibus, tanquam in theatro, elacam me totist Gelesia multitudine , crimiua sua evulgare. Itaque ex presisteris aliis quem , qui vitae integritate Dectatissimus esset, ct raeitaruitate , ae prudentia polleret, bula incis praefecerunt: ad quem aeeedentes ii, qui deliquerant, adiur Dor confitebantur . Iue vero pro euussae deti- io, quid aut faeere singulos , aut luere oporteret, petua loco indicens,
absolvebat eonfitentes, a seipsis ρουσι criminis exadiuror . Eadem prorsus Nicephorus pag. 279. tom. 2. Traditur hic aperte necessitas conses, sonis i traditur consessio secreta apud sacerdotem praeditum taciturnitate ac prudentia i traditur institutio huius sacerdotis, ideo iam ne peccata palam , & tanquam in theatro evulgarentur, & facta Ionge ante exortam haeresim Novatianorum , ις -χῆι, ab initis , ut inquio gomenus; sive dia ἀς ἔγγι- xως. ἱερώσω, ab Discopis, qui ρ xime post Christum fuere, ut scribit Nicephorus . Assirmo praeterea non unum fuisse in Ecclesiis presbyterum pro cxcipiendis secretis consessionibus; nam Serapion quidam in persecutioue lapsus, morbo cor reptus exclamavit , Properate quaeso , ct me quantociat absolvite:
Aeeesse mihi unum ex presisteris, apud Eusebium lib. V l. cap. 44. pag. 246. Sc Nicephorum lib. VI. cap. 6. pag. 39s. Origenes h Om. a. in Psal 3. monet poenitentes , ut circumspiciant, cui presbyterorum d
heant confiteri peccatum suum ; S Cyprianus in libro de lapsis ait ex mologesim seri apud Deerdotes. Assero insuper presbyterum poenitensiarium, licet S ipse consessionem poenitentium audiret, post haeresim Novatianam fuisse specialiter constitutum , ut praeesset poenitentiis agendis, ac nemo ad mysteria accederet, priusquam injunctas poenas persolvisset: quod probo, prImum, quia hoc proprie sonat πρέσβυτερ ἰπὶ τει ι aera ae, presbditer, qui praees paenitentisc, quo Vocabulo utuntur Socrates ac Sozomenus; cum metaniat, prout ab exo
mologesi distinguitur, sit executio operis in satisfactionem indicti: ulterius quia presbyteri exomologesim excipientes instituti fuerant ab initio , S ante haeresim NMatianam , quod & fatetur Sozomenus t rur sus quia idem auctor demonstrans paenitenticilem presbyterum tria Ecclesiis occidentalibus, ac praecipue in Romana perseverasse postquam abrogatus fuerat Constantinopoli, describit orationes paenitentium , puhlicamque horum reconciliationem , eo serme pacto , quo feria v. maioris hebdomadae faciendam praecipit Pontificale Romanum P. 3. tit. g. insuper quia revera objicientibus Novatianis, quod in Ec clesia lapsi omnes indiscriminatim reciperentur , studiosis data est opera , ne lapsi levarentur onere poenitentiae r qua in re enituit praevsertim relus Cornelii Romani Pontificis , ct sexaginta Episcoporum Concilium , ab ipso coactum an . etsi . nec non sanctissimi martyris Cypriani , qui Cornelii, ct Coepiscoporum sententiam laudat in epistola sa. ad Antonianum et ac demum quia sublato paenitentiario, etiam