De vario quem Habeat apud oratores atticos [pragma] vocabulum usu ac notione

51쪽

Idem invenitur των 1πραγιιώτων oeis per se et simpliciter positae usus a vis in Herod. VII, 50, 2 si εγάλα rρ γ ιατα ιεγά

Ut rea; si per Se positum non solum negotium, sed negotium publieum esse potest, ita τὰ τρώγs aza res alicujus, si non de rebus privatis, sed publicis agitur, seiseere sibi possunt notionem rerum publiearum die os ilicheu Verhaunisso rerum autem publicarum ac negotiorum publicorum summa ipsa est respublica, itaque τὰ ιράγι ατ Jam per se rempublieam significant riden Staul. Quam sibi vindieans notionem illa o primum cum Verbis, quae condidionem, . Statum aliquem significant, conjungitur. Ιn-Venimus in Lys. 14 35 ὁ πονηρως χει των πραγιιάτων, qu0d apte vertit rolibet ger: Mus aut in Stuat ist. Jam supra Vidimus τὰ rράγι ατα e0njungi eum Verbo εχειν, sed illis lueis non tam respublica ipsa, quam rerum SiVe temp0rum condicio respicitur, his vero, qu0s jam afferam, ipsa respubliea illa Voste continetur es Dem. 9 4 εἰ πάνυ haυλως τὰ πράγ1 ατα ἔχει Dem. 2, 31 4, 2 9, 5 pro pol 30. 8, 286 ευθενουντων τ υν ιραγιιάτων florente reipublieae statu. Deinde eomponitur eum Verbis servandi sive utilitatis, atque contrariis. Dem. 3, 21 ι των πραγ/ιήτων σωτὶ ρέα reipublicae salus. Dem. 9, 3. hue VIII, 72, 1. Dem. 4 46 τὰ τρύγ-s aza 1πολωλε. 8, 10. pro pol. 3l: βλάβιην ἐναι τοὶς πράγ-

52쪽

Verum nou solum de republiea ipsa sed etiam de illa, qua utitur respubliea forma, de reipublieae statu adhibetur illud vocabulum, et υν τραγυάτ υν Odi , , die tautaversasswu9, die Ormn uno der insese subjicitur notio. Praesertim hae usi Vocis n0

τα πράγματα εἰς λευθερίαν πανώξοντες reipublieae statum in libertatem restituturi. Lys. 25, 25 ἀνaui' Gθῆ να υν ετ τους

Haec sere habui, quae de vario in orat0ribus Atticis πρ&γεια- τος usu a notione dicerem, et satis mihi singulas notiones nudo negotio ad primam, quam voeabulis 1 ατ suffixi pe formatis tribuendam invenimus, Vim revocari Xposuisse Vide0r, Sed priuS- quam finem laetam, hae de vi quaedam asseram. Cujus notioni8, qua id, quod agatur et id, qu0d agendo meiatur, eontineri statuimus, Curtius, . ili., alteram tantum partem affert, ' qui πρ ars α' τος voeabulum dieit, sere idem Valere, quod o πεπραγ ιενον lat. laetum. Quod tamen altera tantum notionis parte diei vidimus et,

si partieipio voeabuli vim explicare Velimus, potius: s πραTTO-s ενον et O πεπραγ έενον πρ γ Maro V0eabulo eontineri dicamus; sumXum tia enim Voeabulis ope sua sormatis vim tribuere pa88ivam vel durantem vel perseetam mihi videtur. Vis tamen alterius partieipii eum notione eorum nominum n0 prorsus congruit, quantumvis illud suffixum, quo formata sunt participia RSSiVa: ενο, ad eundem, de quo emanet suffiXum φιατ lantem reVOeetur. )3 cf. Curtius, Schulyramin. g. 191. d. 0. i Schlei cher, Compendium 393, 398.

53쪽

Natus sum Conradus Gulielmus elidant a d X. Kal. Majas anni MDCCCL Barbis, in oppido parvo regni Borussisti, ubi medicamentariam exercebat pater. Fidem profiteor evangelistam. Cum jam Sexto aetatis meae anno pater defunctus esset, in diseendi ludo illius oppidi eruditi0nis prima rudimenta percepi, tum in gymnasio tendatiens ad artes et disciplinas accessi. Quinque annis interjectis eum matre Halas demigravi ubi anno aetatis XI ab- Solut in ea, quae Latina voeatur, schola Xamine, ut antiquitatis et grammaticorum studio me dederem inter eademiae riderieianae cives receptus sum. Verum non diu literis operam navaveram, cum Xarsit bellum Francogallicum et communi animorum inflammatione affectus arma cepi. Stipendia merui in Gallia per totum sere annum, et persoluto anno militari alas reversus litterarum studium diu interruptum denuo recepi. Halis Bernhardy. eil, Ddmmier, Erdmann P0it, V. ili., me in8tituerunt; ipsiae, quo m. Oct. a. MDCCCLXXII me contuli, Curtius, Ritselii Zarnelie Hildebrand Sehuster, virorum illustrium seli0lis peram dedi. Omnibus his viris optime de me meritis