De vario quem Habeat apud oratores atticos [pragma] vocabulum usu ac notione

41쪽

Huic grρώγs ατος Π0tioni tribuo, quod Isocrates nomine plurali: τα πραγ ιατα utitur ad notionem philosophicam die inge, reddendam es Isocr. 10, 3 Μελισσον, ς ἀπείρεων το πλ/ῆθος των

χαλ υς αρχειν . . .

antea de divitiis, robore, virtute, notionibus phil0sophicis disserit. 80er. 12, 240 περ ὁ φυσε υς νθ ρω που διαλεγos ενον χαι Γραγsιώτων. Xen Cyr. 1, 6, 9 es. Ι80cr. 1, 47. 3, 30 12, 223.15, 184. p. 2, 3. Unde profistiscitur usus, quem habent τα πράγ/ιατα, re ipsae,

42쪽

veram.

Has notionis varietates, quae indieari po88in neotys ars Vel πραγ/ιατέων Dei, e prima n0tioni parte duxi, quae id continet, quod agitur quod cum satis explicavisse exemplisque illustravisse mihi videar, ad alteram, quam rea: si ars Vocabulo SusfiXi 1 aT0pe 0rmato tribuendam esse vidimus, notionem transimus.

CAΡUT HI 'AUM ID EST, QUOD AGENDO EFFICITUR.

Voeabulis suffixi fici ope sormatis alteram subesse vidimus Vim ac noti0nem, qua si de πραγιι ατος Vocabulo utimur, profieis-

eitur: das Ergebnis deriandiung, id quod agendo emeitur. Quod

vero agendo effigitur, primum id est persectum atque perpetratum, qu0 agitur, res peracta vel perpetrata: tu a Vollendetes, Durch-9 uhrtes, eine ollendet Hundiung, That, quam notionem voce Latina laetum ecuratissime reddi puto. Atque ut laetum et simpliciter a per se poni et ad quemvis auet0rem reserri, certumque laetum esse potest, ita coclys ιατι subjicitur aut omnino laetum aliquid aut certum et a quopiam persectum et c0mmissum saginus Alterum usum invenimus in Dem. 2, 12 αν nrὴ τὰ πράγs arat eum desunt laeta, en se Thaton ehlen. 19 6 1πολλῶν πoa; sttiro ν in stεγάλ υν πιιρον ἐν βραχε χρονο γίγνεσθαι mul-t0rum et magnorum saginorum oeeasionem brevi temporis spatio comprehendi. s. 19 S. 18, 48. 18, 5: Tu ῆ νεα κο

amplifieat hanc significationem addita laboris atque operae notione, quare interpretandum esse locum statuo den die dari man uehnichi fur in Leistun und Muhewultun gestati en oder zugeStehen Alteram habet vim τὰ resersia, ut jam Supra dictum est, ubi ad auet0rem quendam saeinus resertur, vel ubi sagin0ris cujusdam certi et persecti irat0r rati0nem habet: die ron emundem auS-

43쪽

eum longum sit, Omnes loeo adhibere, nonnullo modo Verbolenus asseram, reliquos numeri tantum rationum capitumque atque ratorum nominibus indicabo. legitur in lem. 18, 24 χορυβατουπραγ&α, i. e. lacinus urybatis saginori simile. es. 22, 36 24 57.

Dem. 38, 24. 4, 33. Lys. 7, 15. Jsae. 2, 41 42 43. Dem. 31, S:

Praeeipue in orationibus, quas illi rat0res sive ipsi in suis causis dixerunt, sive pro aliis scripserunt, cum grρύγs ατος Vocabulo utuntur ad significandum illud, de quo agitur, saeinus, V0cem illam conjungunt eum verbis dicendi, defendendi, aestusandi, judieandi, demonstrandi, testandi, convineendi, ita ut πρύγs aτι Saepe etiam criminis mommissi notio insit, quam etsi nonnullis exemplis jam supra allatis fortasse patet, aliis tamen lostis, quibus illud eum his Verbis e0Munetum inveniatur, aesturatius definiamus. Nieina et propinqua quidem haec est notio alteri, de qua jam supra dietum est, illi, quae respondeat V0eis nostrae: Suche, rei, de qua agatur, Signifieationi attamen his, quos jam afferam, locis illi oratores mihi non rem, de qua agitur, illo vocabulo distere videntur, sed potius criminis vel saeinoris sive boni sive mali 0mmissi et perpetrati, de qua sorte agitur, notio subest grρ ars ατι, quod eum Verbo dicendi conjunctum legimus in Dem. 35 4l: λόγους ποριεῖσθa grερὶ ἀδίκcυν πρ arst των. es Dem. 3b, 49. 37, 2 l. 8, 19. Isae. 9, 1 S.

44쪽

Ant. 3, β, 1 b, 90. Aesch. 1, 13. Is0er. 18, 22. Ut defendit lacinora reus, qui crimini arceSSitur es. Lys. 3, 48: ἐκ τοιουτων

Idem argumenta saetorum judicibus praestat, unde dicit Dem. 23, 157:οθεν βελεγχθr et O rρctyli ἐπ' υτο φωρο). Dem. 29, 17. ni. 1, 12. Dem. 18, 5 226 Lyc. 9l. Demad 5. Dem pro pol

ubi n0 tam judices, qui crimina, quam ii, qui iacinora alicujus considerent, dicuntur), e legibus de singulis eriminibus p0sitis es.

45쪽

Hi sere sunt Ioel, qu0 ad probandam illam τραγματος Oti0nem, quae saeinore sive laeto vel nostri sermonis That ' Voce reddatur, asserre possim. Sin autem is passiVa et praeterita, quae πραγιιατι sustiXi sta ope formato tribuenda St, pectatur, nulla auctoris ratione habita, nullo negotio efficitur, ut id, qu0d agendo efficiatur, res quando gesta dicatur, Vel casus iVe Ventus, quam notionem sermonis n0stri vocabula Eresnias, oriali praestant. Quae saeta secunda an adversa int, nihil refert grears ατος VO-eabulo rei et bene et male gestae notio subjici potest. Quae notio maxime est dilucida, si c0njungitur πραγιι eum Verbo γεγονεναι aliisque similibus verbis, es Dem. 9 64 δεινοτερα ου γεγονεν ουὁε ιε ita πραγματα es. Dem. 19, 112. 23, 104 141 57, 59. Xen Cyr. V, 4, 19. Anab V, 7, 18. Dem. 19, 294 alato του-

temporalis, sive illud, quod dieitur, laeto praeeedit sive sueeedit

46쪽

Qua grραγιι ατος usi significatione distunt orat0res: λέγειν

lippum. Xen Cyr. V, 4, T. An V, 7, 22. Heli. ΙΙΙ, 2, 4. Cum Verb0 ελεγχεσθαι πραγιι est onjungendum his locis, qui leguntur apud Demosthenem 19, 120 τὰ πράγs ατ' Αἰσχίν xl, Seil. testantur eod. l000 προς ὁ τοῖς πράγs ασι - 19, 279 58, 23, quod comparandum est cum iis, quae supra de voste cum testandi verb0 0njuncta dicta sunt; sed his l0eis non tam in illum, qui res gessit, quam in ipsum eventum intuetur is, qui dicit. Ad auct0rem

πραγιιάτων. Dem. 9, 294. Gravissimi vero mihi videntur esse loe quidam, quibus haec illius voeabuli probetur noli 0. In Dem0sthenis oratione 23, 153legitur: τ πραγιι τὰ περι τὴν πιστολχην, quod digere mihi videtur res cum epistola gesta res, quae ad epist0lam attinet dux mi dem Bri e Ges h hene, der orsali, die Geschi hie mi dem friefe, ut nos dicere solemus, deinde apud Lys. 3, 55 τὰ του

vindie0, ita ut reddendum sit: der offuli mi Menestratus ver-hiel si h so. Vide quidem Frolibergerum reddere: die Sachemit Menestratus quo diei quidem ex sermonis nostri usu et πράγs ατος u0tione p0test, is autem hune l0 eum eum alio, qui in Demosthenis orat. 25, 5 invenitur: νέατον τὼ ρὼγιι εστι τὰ τουτου comparat se hoe loe non idem effici enseo, cum pro illo: τὰ πρῆγεια τὰ τουτου distere Dem0sthenes vel is, qui com-908uit hanc orationem, potuit: υτ'ς quoniam Vero illo Deo non Menestrati persona requiritur, sed id, quod eum Menestrato gestum est, reddendum esse illum locum statuo der oreali it Mene- strutus te. Similis quis mihi videtur esse Γρύγs ατος Sta in Aeschinis rat. 2, 107 ubi simpliciter dicit: περας του πράγματος, quod finem rerum gestarum quae ibi narrantur signiseat, ita ut n0 dicimus , , dus Ende deri Michto, rom sede. '

47쪽

Αgendo vero quod efficitur, das Ergebnis sermundiung, eo non solum ipsum laetum Vel easus sive eventus stilicet, id, quod peraetum est, continetur; sed Si notionem , , da ErgebnisS, Resultu deriandium, amplificamus et dilatamus, agendo efficitur rerum temporumque status die uus dem undela sic e seb den et harenisse. Umst de. Quam0brem, si id qu0d agendo evenit, premitur, o rρdrua aut nomen plurale τα πραγs ατα rerum temp0rumque Statum Sive condicionem rebus gerendis Metam, die Luge, significat. Quav0eabuli noti0ne, maxime usitata atque trita, utitur, exempla ut asseram, Dem0sthenes , 13 ιιαλλον ἐχε οἷς πράγμασι καιρον aptius suisset rerum e0ndiei0ni es t ure der dum aliger Luge an-9emeSSener ρweSen. s. Is0er. 4, 4: 7πει di συιέφερε τοτ πραγ- Πασιν, quem ad locum Selineide dicit dem, as Dir u thun haben, sed mihi magis videtur idoneum esse Mas de Te; hulini en utreen ringi, seil. entUν icht idemque statu in Dem. 23 128. Dem. 2, 1 ἐν si σπαροισι πρήγs agi praesenti rerum e0ndiei0ne. Ι80er. 8 80. hue ΙΙΙ, 2, 2 εν ειρὶ ν , καὶ ἀγαθοὶ πράγμασιν.

es ad 0 Dem. 10, 64. 18, 20 42. And. 4, 24J Xen Heli. III, 4, 25.

Haec Vero πρώrs aro significatio respicitur, eum voeabulum e0njungitur eum verbis Metus cujusvis notionem continentibus SiVe eum Verbis videndi, e0gn0scendi, intuendi, judicandi 0u-

48쪽

σπειν εἰς τὰ πράγ1ιατα. 3, 1. - Dem. 4 3: οἶς τρώγμασι προς- έχειν τον νουν, rerum condicioni consulere es Dem. 4, 11 50. 19, 305. Isocr. 7 6. l. Saepissime invenitur: χρησθαι Verbum cum Oee: τα πράγ- ιιατ conjunctum, ad τοῖς πράγ/ιασι χρησθαι mihi quidem valere videtur, quod Latinum uti temporum condidi0ne, e rerum condicione ructum apere die Ue 'hstunisse enuiden, den VerhilunissenRechnun trasen. s. Dem. 2, 3 osse χεῖρον ῆ προςῆκεν κεχρησθε

Tot πράγμασι Dem. 1, 3. 4, 25. 10, 20J. 53, 13. Isocr. 2, 35. 3, 21. 6 50 9, 55 12, 221. 19, 21. aen. Heli. III, 5, 1.

Qua utuntur rat0re notione, τα πρήγιέατα cum Verbi mutandi similibusque conjungentes Isocr. 6, 7: εἰς Ουθ' ἡ τυχ λὶτα πράγs ατ αυτ υν περιεστησεν. 80cr. 5 55. 8, 59. 12, 190.

15, 120. Aeseh. 3, 2. Lys. 3, 3. Dem. 3 9. 19, 2 18 201 ae similiter Dem. 1, 28. 10 48J Thue. ΙΙΙ, 3, 4. - Dem. 9, 2:

49쪽

Similiter eo v0eabulo uti orat0res censeo, ubi id c0njungunt eum vocabulis dominandi vim continentibus, atque hanc illi Vocabulo notionem praeeipue vindieo, si conjungitur a Dem. 9, 37: κυριος cυν πραγιιατων. s. Dem. 9, 21. 23, 163 164. 80er. 2 4 3, 20 5, 87. 7, 5 15, 103. p. 9, 13. s. Dem. 1, 3: G- ρασπάσM Tai τι άυν λων grραγιιύτων aliquid divellat de universa condicione seil. Graecorum potentia, libertate, 0rtunis, uribus, gl0ria Reishe). Dem. 2 9 βία καθεξειν τα grρώγμaτα. 19, 56:πήντα τα rcράγιιατ f ρει. s. 1, 24 18 40 grάντα τα πράγsιατα

Eadem mihi inesse videtur Vis ac notio voci: a grρύγ Πατα, Si conjungitur eum Verbo εχειν - se habere, atque nihil aliud dicit τα πράγs ιατα εχει, appoSit quodam adverbio nisi res ita se habent, sellicet rerum condiei ita se habet, ita est: die Verhult-nisse limen so, sin der Art ut exemplis utar, dicit Dem. 18 7:ως κατ' κείνους τους χρονους εὐε α τρώγs ara quae illi temporibus fuerit rerum ondicio es Dem. 3, 27 4, 2. l0, 3J. 48, 40. pro pol l 20, 31, 38. 80er. 8 115. 17 454. Dd. 1, 17. hue. VII, 42, 3. V, 46, 1. Dem. 3 7 ὁιεκειθ' υTω α re γs aTa.

Hae de eommuni rerum condieione; sin vero ipsius qui egit, Vel agit, ratio habetur, τα πράγs ατα eam rerum Ondicionem, quam sibi paret aliquis agendo quaque jam utatur, distere poSSunt, ita, ut T υν πραγs άτ υν 0ti transeat in alteram, cui resp0ndeant ressamiliares alterius die illislichen ei hulinisse emundes, die Ver-h ulnisse, in denen emund Dbt. Ita est definienda illius voeabuli

50쪽

His quae attuli, exemplis satis dem0nstrari mihi videtur τὰ

SRS, quibu8 ut 908sit, quaeque p08sideat. Hae enim res et τὰ χρ Marci stilicet utensilia et κτί ι ατα Scilicet re8, quae 9088identur, dicuntur. Sed est locus, quo transire et πράγs ατα hanc in n0tionem videantur, qui legitur in Din. 1, 70 σε δε αλεico P cεν-

Quo l0e eum Dem0stheni crimini detur, quod peeunia e0rruptu Sit, υν grραγst rco Voce pes diei Videntur, atque Hier. W0lfius et Maeignerias ex Mάτ υν grραγιιάτcυν loco Seribunt, Verum τὰ βασιλακὰ et τὰ Ἐλεξάνδρου reclys ara non res et opes, Sed negotia eum rege et Alexandro aeta, quorum mercedem Dem0sthene pecuniam aeceperit, a Dinarcho diei statuo. Illa autem rerum condidionis, quae agend eveniat, n0tione e scitur, si is, cujus res respiciuntur, tyrannus Vel re Vel populus eSt, ut τὰ Γράγ/ιατα ejus eam dieant, quae rebus ejus meiatur, potestatem, die Machi, Machi Stellunc des et re en n. s. Dem. 4 44 τὰ σαθρα ων κε ἐνου grραγιιάτέον quae ejus rerum putria ae labesaetata sunt. 4, 8 τὰ παρόντα pro Is ατα DT0 Γεροπ γεναι ἀδύνατα praesentem potestatem ei esse stabilem atque immortalem. s. 18, 295. 19, 9 90. 1, 4 ὁ δυς ιαχ υτατόν ἐστι τίον Φιλιππo Irραγ/ιάτ υν. li, Si hs εἶς si τε

bene interpretatur eiskius de fortunis, opibus, e0pii HuS, populis ei servientibus, foetis ei additis es. 80er. 4, 134. Xen.