De vario quem Habeat apud oratores atticos [pragma] vocabulum usu ac notione

31쪽

Id vero, i 10 agitur, agendum est, ut redeamus ad illam primam a propriam n0ti0nem, Vel qu0 peragitur, peragendum est, ut peragendi noti0nem, quam in 1πρασσειν Verb inVenimus a penetrandi vi prosectam, jam spectemus ac retineamus, n0 80lum negotium Geschust Hundel, St, Sed etiam id, quod in agendo, peragendo, ut ita dieam, agitur, id, qu0d in agendo respieitur, ea reS, quae agenda, peragenda est, das ou rchgestitari Derde soli, das lenisse, um das sic das Hundem rehi, dor mensiundo eredes Hundems, ita ut τὰ πρctys a eam rem, quam is, qui agit, efficere vult, signisget, quem usum multis invenimus locis et saepius patrio Germone: Unte/mehmung, I rhaben Latino consilium vel res peragenda vertere illud possumus n0nnunquam autem Sache, res di

εἶναι. Isogr. 5, T. 7, 76 15, 249 257. p. 5, 2. Haec autem ρ ri ατος n0tio saepe cum Verbi conjungitur, quae indipiendi vel suseipiendi vim habent. Dem. 18, 27 τοῖς λοιποι επιχειροίη πραγs ασι reliqua re Sibi gerendas suscipere. es Isae segm. 1, 3. 80er. 5, 18 39. 15, 85. hue VIII, 2, 2. Dem. 18, 141 Tot του του πράγsιατος πτοsιενον es Dem. 21, 155. Aeseb. 3, 133. Xen. n. V 6, 28. hue. VIII, 92 4 97, 3. Dem. 13, 11J εντευθεν αρξασθαι του πρύγιέατος. Similiter eo v0eabulo uti oratores censeo, ubi id conjungunt cum verbis p0tiundi vel adipiseendi aut e contrario fine excidendi:

effugerent Philippum ea, quae m0liretur. Dem. 8, 33. ant. 5, 4.

32쪽

peragendas sibi susceperat, particeps esset es Dem. 2, 27 1πρὶν

υνεῆσθαι . T. λ. Oeclosto, eum maXime mihi videatur perspicuum esse, hane ineSSe οἷς Γρύγιιασι notionem, cumque illi opponanture contrario τα Γε7πραγ/ιεν καὶ αἱ πράξεις, pavea de eo, quod intersit inter rectγμα et 1πρῶξιν asseram. Πρῆξις semper ipsa actio est, die mmdlun Selbst, das ani δει πρῆγst Vero nunquam in aetionis notionem transire potest, sed semper id, quod agitur, eam rem, quae, ut ita dicam, agendi landamentum est, en egenstauri dei dem undem Grunde legi, um en sic das Ha rhin rehi, dicit. De altera voce: τα re πραγ ιεν infra videbimus. andem statuo, quamquam n0nnihil immutatam notionem subesse illi voeabulo, Si a grρώγs ατα Vertere possumus die Anselegenhelten, res ad aliquem pertinentes sive spectantes. Nam a quo aliquid agitur, semper res bene agi vel geri ejus interest, ne raro re peragenda vel res agendas distere possumus: Dem. 13, J πολλὰ των grραγ-

33쪽

Quin etiam τα πραγsιατα, quod auSa alicujus est, pro partibus, Partei, alleujus poni potest. Dem. 19, 226 το ἐς τα ιυππου πρdysιατα ρ ρ μενοις, qui hilippi res Vel partes praeserunt

34쪽

Sin autem id, qu0d agitur, ipsum iacinus est, sive illud jam peragitur, committitur, SiVel0Stero demum temp0re perficietur, πρῆγ/ια saeinoris nomine, nostri serm0nis ostibus: Hundluns, hui, vertere possumus semper autem illud est servandum in cogn0seendo et percipiend hoc usu, qu0 antea de diserimine grρ γs ago et rρ - ζεε0 dietum est. Ipsum agendi statum, das Hunuem semst, den stan sermundiung, nunquam sibi vindicare p0test illud voeabulum, sed id dieit, qu0d agit vel saei aliquis. Itaque πρῆγμα

VII 150. Aeseli. 1, 47. Ant. 6 51. And. 2, 4. Dem. 22, 2. 19, 133. 3, 4. 34, 6 37, 39. 45, 16 8, 5. Lyeurg 90 o γαρ

peritissimi distendi saetendique. Hae de πράγ/ιατος n0ti0ne, quae id, quod in agendo respieitur, der Gessensimul ter undimu9, est, infra plura videbimus, si ad alteram, quae id quod agendo emeitur e0ntinebit, venimus partem. Id enim, quod agitur, quod in agendore8picitur post aetionem Vel ipsa re peraeta, nuch ollendeterian Glumst, ad notionem rei quae agendo effieiatur, sellieet rei peraetae Ρr0pe accedit, ita, ut o πρὼγsia, cum adhue hanc n0ti0nem Voce Latina astinus reddere potuerimus, jam facinus commiSSum SiVe perpetratum, laetum quod sit, in pollendet That sive twas Durch-9 ufrteS. Verum quoniam laetum qu0ddam nem rem e88e, quae agendo efficiatur, negat, quamquam hac, qua usu sum, partiti0nee0g0r, ut de πράγειατος notione, quae nostro: That reddatur, du0bu loci separatim l0quar, ea tamen partiti diligenter mihi vide-

35쪽

tur esse ob8erVanda, quae iis pr0betur, quae de voeabulorum suffixi s ατ pe formatorum notione XplicavimuS. Idem est in altera grραγs ατος n0ti0ne, quam nulla uetoris ratione habita vox capit, ut vertere possimus 'eigni , orsali: res, quae agatur, geratur. Sin Vero re jam gesta et peracta est, quamquam haec quoque n0tionis par n0Stro, Ereiuni , orsali, tribuenda est, infra tamen o de usu ridebimus.

Id quod agitur, geritur, fit, das u sic ereisnet, derioreoli, eignias, illius qui agit ratione non habita re ars a diei in Dem.

aecidentibus. Dem. 18, 144. eseli. 2, 132 η αλ. περὶ τῶν

etiamtum morantur et riuntur res. Dem. 8, 246. Dem. 10, 29J. Is0er. 4 5. Dem. Il: tu προτερος προς TOῆς πραγμασι γίγνεσθαι Dem. 1 2 4 39. 18, 172. 26, 18 . ep. 1, J. Isocr. 12, 149. huc. IV, 132, 3.

13. IMAI ID QUOD IN DICENDO AGITUR, ARGUMENTUM, CAUSA RES.

Quod Vero Vidimus, et O rrραγs ατος primam a prinstipalemn0tionem esse ejus rei, quae agitur Vel de qua agitur der Gessen-stun der an tuns, dor Gosensi d um en sic die Hundiung ehi, um de es sic hundeli, eadem ratione, qua nostro Gessen-Si md um en es sic hundeli, ut 80lemus ad dicendam illam rem, de qua in dicendo aut in quovis genere libellorum agatur, ὀπραγιι SaepiSSime, imprimis apud oratores ejus rei, de qua in perorando agatur, ungitur notione der in ede Stehendem gen-stund die Sache, die vortitat, ius die e seruile an ommi, das Thema, der perielle uti argumentum, auSa distendi, res.

36쪽

Rei quidem, v0eis Latinae hae notio non est pr0pria, cui,

cum comparetur eum V0 e Sanserita: ru S, quae a stirpe: si proficiscitur et easus dativum et ablativum numeri pluralis ru-b os re-bus format, ' prima a principalis notio subjieienda est Bestir, Habe seil id quod possidetur, sed hae de notione in significationem e0mmuniorem: menstand Dim', seil id, quod possideri possit, i. e. Dder bellebisse Gessensiund transit. Sed eum h0 1πραγματος Si maXime domparandam esse ut Vocem nostram Suche, quae, qu0 prima noStrae linguae aetate Sacha, media: Suche erat,

et dueta est ab eadem adisse, qua Verbum linguae Gothicae sa-hari, nostrae primae aetatis: sachan, quod vim habet certandi vel litigandi, id primum valet, quod o Latina gausa sive lis, in Handel, Streiigrund RechtSh dei, quam Vim πραγιι ατι simili ratione vindicandam esse vidimus. Unde proseiseitur litis cujusdam vel causae argumentum aut rei aliqujus quae in perorando speetatur, Seu de qua agitur, notio. Non solum illud, de quo agitur in causa aliqua, et πραγ staTO et 0stri, Sache, vocibus signiscatur, sed etiam, quod identi sorte in mentem venit, Vel in mente est. Itaque τὼ πραγμα 0n solum de eo adhibetur, quod in actione quadam, sed quod omnino in dicendo Spectatur. Hujus usus exempla eum assero, illud mihi primo l0e stoli 0eandum esse Videtur, quo haud larius neque aptius inveniri possit. Conjungitur enim T rrραγιι cum praep0Sitionibus εἰς aut re sive ξω ad exponendum, quod e re aut qu0d a re alienum Sit proposita. In-Venimus igitur in Dem. 57, 33: ξυ του πραγs ατος διαβέλλειν realumnias spargere n0 ad rem pertinentes Vel a re Sejunctas. es Dem. 57 63 66. Lys. 3, 46. Aesch. 1, 170. yp. . UX.pg. 14, 1 l. 8ae. rgm. 3, 2. Lyc. g 11. 13. 49. - Dem. 24, 6:

Saepissime vero hac utuntur πραγματος notione oratore conjungentes illud eum verbis dicendi ac deelarandi, ut exempla L

37쪽

10, 23. And. 2, 1. Dem. 25 5 τους περ αυτου του πραγματος

Ex his, quos attuli, logis jam patet, saepissime hane uiuidere

qui audiant, ad propositum v eare Vel cum de alia orationis parte ad aliam transire et ad argumentum actionis respistere Velint atque similis mihi illius voeabuli esse usus videtur, ubi Demosthenes dieit 18, 4: τι ' ἄν τὰ πραγst ἀναγκά λὶ κ . . λ. Dum re ipSaVel ipsum argumentum cogat, ut de me ipso loquar; ubi non tam ipSa causa quam causae vel aetionis cursus ab eo dieitur, qu0dc0mparandum esse statuo cum illo Aesellinis l0eo, quem jam supra attuli 1, 176: εἰς τον του πράγ/faxo aυτὸν de Ostori εἰςελαυνειν. Aliud quid est, quamvis non dissimile, eum non id, quod ra-t0ri propositum est, illo vocabulo continetur, sed res, quae t0ti causae, toti actioni subest, de qua in litigando agitur dei Gegeri- stan de Prodesses der Grund ur luge, der Fuli cui maxime

39쪽

emanat. Quoniam non necesse est, ut jam supra diximus, omninoaetionis cujusdam vel litis causam 8Se τὼ cρῶγεια, saepius ero orationis causam vel eam, quae ab eo, qui dicit, sorte respicitur, rem, siVe causam Significat nonnunquam invenimus ita positum, ut sequentis periodi argumentum praesumat aut praecedenti repetat. Legimus apud Dem. 19, 286 ου ὁ δεινον γέ σατο τοσπραγιια, εἰ ὁ τοιουτος λεγει Dem. 19, 197 D 'ρ ν O rρὼγ 1 ιαε φασαν, scit . id, de quo antea dictum est. s. ni. 1, 128. Dem. 6, 33 τ γα πρῆγι α ρ υ προβαἶνον es Dem. 37, 13 14 54, 6.

Dem. 19, 197 ως ὁ προίει τὰ ιρῶγs α. 23, 203. 21, 102.20, 2. Invenitur igitur το πρῆγsta ita positum ut 0ngiore praecedente narratione id, de quo dictum sit, complectatur ad addendam, quae ipsius oratoris de illa re sit sententia Dem. 19, 11 καὶ το

Nec solum pro orationis argumento sed etiam pro uno Verbo Vel Voeabulo poni 1πρῆγι a p0test. Quo voeabulo si ita utuntur oratores, id jam adeo de propria discessisse notione Videtur, ut non jam id, qu0d agatur, rem, de qua agatur, Signiseet, Sed omnino rem quandam, quam notionem nostrum Sache, eodem modo capit aut nostrum: Ding, Vel Et/Pax, reddit. Omnibus autem loeis, si accuratius animum impendimus, serVare grρ serit rei, de qua sorte agatur, notionem inVenimus. Verti quidem potest vox:πρῶγι α Suche, Vel Ding, sed ei qui dieit, quotienscunque utiture Vocabulo, nunquam n0 rei, de qua sorte agatur, aut quae ipsi sorte in animo it n0ti valet. Quo in spectando usu haud a re alienum esse mihi videtur, inter πρῶγst et sit sια, qu0rum utrique haec noti subesse potest, hoc statuere diserimen quoddam. Haud scio an recte dijudicem, si dicam in adhibendo ceclys aro Vocabulo ei qui dicit in animo esse rei, ut ita dieam, tractationem die Be

40쪽

quavis re p0ni 088e. Cujus τρύγιέατος Sus, qu0niam longum est omnia exempla afferre gravissima tantum et maxime dilucida pro- sero, tam late enim patet, ut τρώγματος Voeabulo etiam homo indieari possit. Dicit Demosthenes in oratione 35, 15 ουτοσὶ Aά- κρέτος αG λ τὸ ς ιιέγα rρcrysia 'HOκράτους μαθ τῆς i. e. 0mo magni momenti vel magnum aliquid Dem. 19, 136 o di sιός

Qu0d maxime perspicuum est, si ne serit c0njunctum cum Omine adjectivo ad nomen substantivum resertur, ita ut Ἀρβγμα una eum adjectivo illi 0mini apponatur, et n0me πράγs ατος V0ee