Publi Ovidii Nasonis poemata quaedam excerpta =: Selections from the poems of Ovid, chiefly the ...

191쪽

Si iam deficiam, subpressaque lingua palato

Vix instillato restituenda mero, Nuntiet huc aliquis dominam Venisse, reSurgam, Spesque tui nobis causa vigoris erit. Ergo ego sum dubius Vitae, tu sorsitan istic aue Jucundum nostri nescia tempus agis ΘNon agis, adfirmo liquet hoc, Carissima, nobis, Tempus agi sine me non nisi triste tibi. Si tamen implevit mea sors, quos debuit, annOS, Et mihi vivendi tam cito finis adest: o Quantum erat, o magni, morituro parcere, Divi, Ut saltem patria contumularer humo ΘVel poena in tempus mortis dilata suisset, Vel praecepisset mors properata fugam. Integer hanc potui nuper bene reddere lucem et asExsul ut occiderem, nunc mihi vita data est.

Tam procul ignotis igitur moriemur in oris, Et fient ipso tristia fata loco ΘΝec mea consueto languescent corpora lecto pDepositum nec me qui fleat, ullus erit m Nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora

Accedent animae tempora parva meae ξ c mandata dabo, ne Cum Clamore supremo Lahentes oculos condet amica manus ySed sine uneribus caput hoc, sine honore sepulcri sIndeploratum barbara terra teget pEcquid, ut audieris, tota turbabere mente, Et series pavida pectora fida manu pEcquid in has frustra tendens tua bracchia Partes, . Clamabis miseri nomen inane viri soParce tamen lacerare genas, nec Cinde Capillos: Non tibi nunc primum, lux mea, raptus ero. Cum patriam amisi, tunc me periisse putato;

Et prior et gravior mors fuit illa mihi.

192쪽

116 Morier Poem . TRISTIA. Nunc, si sorte potes sed non potes, optima conjunx), Finitis gaude tot mihi morte malis. Quod potes, extenua sorti mala corde serendo, Ad quae jampridem non rude pectus habes.

Atque utinam pereant animae Cum Corpore nostrae,

Effugiatque avidos pars mihi nulla rogos i o

Nam si morte carens vacua volat altus in aura Spiritus, et Samii sunt rata dicta aenis, Inter Sarmaticas Romana vagabitur umbras, Perque seros manes hospita semper erit. Ossa tamen facit parva reserantur in urnaa 63 Sic ego non etiam mortuus exsul ero. Non vetat hoc quisquama fratrem Thebana peremptum Subposuit tumulo rege Velante Soror. Atque ea cum solii et amomi pulvere misce, Inque suburbano Condit Pone solo. o

Quosque legat versus oculo properante Viator, Grandibus in tituli marmore caede notis:

HIC EGO QUI IACEO TENERORUM LUSOR AMORUM INGENIO PERII NASO PORTA MEOQAT TIBI QUI TRANSIS NE SIT GRAVE COISQUIS AMM DICARE NASONIS MOLLITER OSSA CUBENT.

Hoc satis in titulo est; etenim majora libelli Et diuturna magis sunt monimenta mihi,

Quois ego confido, quamvis nocuere, daturos Nomen et auctori tempora longa suo. Τ tamen exstincto seralia munera semper

Deque tuis lacrimis humida serta dator amvis in cineres corpus mutaverit ignis, Sentiet officium maesta favilla pium. Scribere plura libet sed vox mihi sessa loquendo Is Dictandi vires siccaque lingua negat. Accipe supremo dictum mihi sorsitan ore,

od tibi qui mittit, non habet ipse, Mil

193쪽

III. 1 32 1 inter Genes in Thrace. 1ν a. 'Enter Genes in Drace iii Io . QIQIIIS adhuc istic meminit Nasonis adempti,

Et superest sine me nomen in Urbe meum, Suppositum stellis numquam tangentibus aequor Μ sciat in media vivere barbarie. Sauromatae cingunt, sera gens, Bessique Getaeque, sinam non ingenio nomina digna meo lDum tamen aura tepet, medio defendimur Histro rIlle suis liquidus bella repellit aquis.

At cum tristis hiemps squalentia protulit ora, Terraque marmore Candida facta gelu est, o Dum vetat et Boreas et nix habitare sub Arcto, Tum liquet, has gentes axe tremente Premi. Nix jacet, et glaciem nec sol pluviaeve resolvunt, Indurat Boreas perpetuamque facit; Ergo ubi delicuit nondum prior, altera Venit, Is Et solet in multis bima manere locis. Tantaque commoti vis est Aquilonis, ut altas Aeque humo turres tectaque rapta serat. Pellibus et sutis arcent mala rigora braccis, oraque de toto corpore Sola patent. o

Saepe sonant moti glacie pendente capilli, Et nitet inducto candida barba gelu.Νudaque consistunt, sermam servantia testae,

Vina, nec hausta meri, sed data frusta bibunt. id loquar, ut vincti concrescant frigore rivi, asDeque lacu fragiles effodiantur aquae ΘIpse, papyrifero qui non angustior amne

Μiscetur vasto multa per ora freto, Caeruleos ventis latices durantibus Hister Congelat, et tectis in mare Serpit aquis. Qinaque rates ierant, pedibus nunc itur, et undas Frigore concretas ungula pulsat equi;

194쪽

iet Morier Poems. TRISTIA. Perque novos pontes subter labentibus undis Ducunt Sarmatici barbara plaustra boVeS. Vix equidem credar sed cum sint praemia salsi sue Nulla ratam debet testis habere fidem. Vidimus ingentem glacie consistere Pontum, Lubricaque inmotas testa premebat aquaS. Nec vidisse sat est durum Calcavimus aequor, Undaque non udo sub pede summa fuit. MSi tibi tale fretum quondam, Leandre, suisset, Non oret angustae mors tua Crimen aquae. Tum neque se pandi possunt delphines in auras Tollere conantes dura coercet hiems. Et quamvis Boreas actatis insonet alis, s Fluctus in obsesso gurgite nullus erit; Inclusaeque gelu stabunt, ut marmore, PuPPes, Nec poterit rigidas findere remus aquaS. Vidimus in glacis pisces haerere ligatos, Sed pars ex illis tunc quoque viva suit sciSive igitur nimii Boreae vis Saeva marinas, Sive redundatas flumine cogit aquas, Protinus, aequato siccis aquilonibus Histro, Invehitur celeri barbarus hostis equo: Hostis equo pollens longeque volante sagitta sVicinam late depopulatur humum. Diffugiunt alii, nullisque tuentibus agros Incustoditae diripiuntur opes; Ruris opes parvae pecus et stridentia plaustra, Et quas divitias incola pauper habet. ω Pars agitur vinctis post tergum Capta lacertis, Respiciens frustra rora laremque suum; Pars cadit hamatis misere confixa sagittis; Νam volucri ferro tinctile virus inest. Qiaae nequeunt secum serre aut abducere, Perdunt, ins Et cremat insontes hostica flamma casas.

195쪽

Tunc quoque, Cum pax est, trepidant formidine belli,

Nec quisquam presso vomere Sulcat humum.

Aut videt, aut metuit locus hic, quem non videt, hostem; Cessat iners rigido terra relicta situ. oΝon hic pampinea dulcis latet uva sub umbra, Nec cumulant altos servida musta lacus. Poma negat regio nec haberet Acontius, in quo Scriberet hic dominae verba legenda suae. piceres nudos sine fronde, Sine arbore, CamPOS: sHeu loca selici non adeunda viro lErgo tam late pateat cum maximus orbis,

Haec est in poenam terra reperta meam p

TLLE ego qui suerim, tenerorum lusor morum, em legis, ut noris, accipe POSteritaS. Sulmo mihi patria est, gelidis uberrimus undis, Μilia qui novies distat ab Urbe decem.

Editus hinc ego sum, ne non ut tempora noris, Cum cecidit lato consul uterque pari: Si quid id est, usque a proavis vetus ordinis heres, Non modo fortunae munere factus eques. Nec stirps prima sui genito sum fratre Creatus,

Qui tribus ante quater mensibus ortu erat. Io

ciser amborum natalibus adsuit idem :Una celebrata est per duo liba dies. Haec est armiferae festis de quinque inervae, Quae fieri pugna prima ruenta Solet. Protinus excolimur teneri, Curaque parentis IsImus ad insignes Urbis ab arte viros. Frater Ad eloquium viridi tendebat ab aevo, Fortia verbosi natus ad arma sori ;

196쪽

18 Morte Poems. TRISTIA. At mihi jam puero caelestia sacra placebant, Inque suum surtim usa trahebat opus. o

Saepe pater dixit 'tudium quid inutile temptas pΜaeonides nullas ipse reliquit opes Μotus eram dictis, totoque Helicone relicto

Scribere conabar verba soluta modis. Sponte sua Carmen numeros Veniebat ad aptos, is Et quod temptinam dicere, Versus erat.

Interea tacito passu labentibus annis Liberior fratri sumpta mihique toga est,

Induiturque humeris cum lato purpura clavo, Et studium vobis quod fuit ante, manet. mJamque decem vitae rater geminaverat annos, Cum perit, et coepi parte Carere mei. Cepimus et tenerae primos aetatis honores, Deque viris quondam pars tribus una sui. Curia restabηι claVi mensura coacta esta sΜajus erat nostris viribus illud onus. Ne patiens Corpus, nec mens sui apta labori, Sollicitaeque fugax ambitionis eram. Et petere Auniae suadebant tuta sorores Otia, judicio s*mper amata meo.

Temporis illius colui fovique Poetas,

Quotque aderant vates, rebar adesse deos.

Saepe si a Volucr degit mihi grandior aevo, Quaeque necet serpens, quae juvet herba, Macer. Saepe suos solitus recitare Propertius ignes, sJure sodalicio qui mihi unctus erat.

Ponticus heroo, Bassus quoque clarus iambis Dulcia convictus membra suere mei. Et tenuit nostras numeroSu Horatius aures,

Dum ferit Ausonia carmina Culta lyra. so Virgilium vidi tantuma ne amara Tibullo Tempus amicitiae fata dedere meae.

197쪽

Successor sui hic tibi, Galle Propertius illi; Quartus ab his serie temporis ipse sui. Utque ego majores, Si me Oluere minores, sue Notaque non tarde sacta Thalia mea est. Carmina Cum primum populo juvenili legi, Barba resecta mihi bisve semelve suit. Μoverat ingenium totam cantata per Urbem Nomine non vero dicta Corinna mihi. ωΜulta quidem acripsi; sed quae Vitiosa putavi, Emendaturis ignibus ipse dedi. cremavi, Tun quoque, cum iugerem, quaedam placitura Iratus studio carininibusque meis. Μolle Cupidineis nec inexpugnabile telis 63 Cor mihi, quodque levis causa, OVeret, erat. Cum tamen hic emem, minimoque accenderer igne, Nomine sub nostro fabula nulla fuit. Paene mihi puero nec digna nec utilis uxor Est data, quae tempus per breve nupta uiti oIlli successit, quamvis sine crimine conjunX, Non tamen in nostro firma futura toro. Ultima, quae mecum seros permansit in annos, Sustinuit conjunx exsulis esse Viri. Filia me mea bis prima secunda juventa, sSed non ex uno conjuge secit avum; Et jam complerat genitor sua sata, novemque Addiderat lustris altera lustra novem. Non aliter flevi, quam me fleturus ademptum Ille suit atri proxima justa tuli. 86 Felices ambo tempestiveque epulit, Ante diem poenae quod periere meae lΜ quoque selicem, quod non viventibus illis Sum miser, et de me quod doluere nihil. Si tamen exstinctis aliquid nisi nomina restat, sEt gracilis structos effugit umbra rogos;

198쪽

18a Morier Poenis. TRISTIA. Fama, parentales, si Vos mea Contigit umbrae Et sunt in Stygio crimina nostra soro, SCite, precor, Causam me vos mihi fallere fas est Errorem jussae, non Celus, SSe fugae. γΜanibus hoc satis est ad Vos, studiOSa, TeVertor, Pectora, qui vitae quaeritis acta meae.

Jam mihi canities pulsis melioribus annis

Venerat, antiquas miScueratque Comas,

Postque meos ortus Pisaea Vinctus oliva s stulerat decies praemia ViCtor equus,

Cum maris Euxini positos ad laeva Tomitas Quaerere me laesi principis ira jubet.

Causa meae Cunctis nimium quoque nota ruinae Indicio non est testificanda meo.

Quid reseram comitumque nefas famulosque nocentes pIpsa multa tuli non leviora iuga. Indignata malis mens est succumbere, Seque Praestitit invictam viribus usa suis. oblitusque mei ductaeque per otia Vitae, IosInsolita cepi temporis arma manu. Totque tuli casus pelagoque terraque, quot inter occultum stellae Conspicuumque Polum. Tacta mihi tandem longis erroribus acto Juncta pharetratis Sarmatis ora Getis. HoHic ego finitimis quamvis circumSoner armis, Tristia, quo possum, carmine sata levo. Quod quamvis nemo est, Cuius reseratur ad aures,

Sic tamen absumo decipioque diem. Ergo quod vivo, durisque laboribus obsto, is Nec me sollicitae taedia lucis habent,

Gratia, usa tibi; nam tu solaCia praebes, Tu Curae requies, tu medicina Venis; Τ dux et comes es; tu nos abducis ab Histro,

In medioque mihi das Helicone locum im

199쪽

Tu mihi, quod rarum est, vivo sublime dedisti Νomen, ab exsequiis quod dare sama solet. Nec qui detrectat praesentia, Livor iniquo Ullum de nostris dente momordit opus. Nam tulerint magnos Cum Saecula nOStra Poetas, ras Non sui ingenio ama maligna meo. Cumque ego praeponam multos mihi, non minor illis Dicor et in toto plurimus orbe legor. Si quid habent igitur vatum praesagia Veri,

Ρrotinus ut moriar, non ero, terra, tuuS. γSive favore tuli, sive hanc ego carmine famam Jure, tibi grates, candide lector, ago.