장음표시 사용
11쪽
Quamvis a renatis inde literis ad hunc usque diem plurimi homines Graecam linguam optime callentes idemque non raro acutissimo praediti ingenio intentis viribus id egisse putandi sint. ut veteris aevi scriptores tum optimorum codicum auxilio tum divinandi facultate adiuti quam emendatissimos ederent, nihilominus negari non potest etiam hodie in optimo et tritissimo quoque scriptore quam plurimos exstare locos, quibus aut Graecitati aut sententiae vim inferri appareat. Quam multa autem in hoc quoque genere nostrae aetatis criticis agenda supersint, facile intelligimus Dindorfit Meinekii Cobeti, aliorum uberrimam egregiarum emendationum copiam in scriptis veterum monumentis quotidie serme admirantes. A quorum virorum praestantia etsi longo intervallo me remotum esse sentio, diu tamen est ex quo illorum exemplis excitus insitam animo iudicandi et reperiendae veritatis facultatem excolere et excolendo augere coepi. Quum voro huius studii documenta quaedam aliis occasionibus prolata viris eruditis non displicuisse intellexerim, nunc quoque aliqua Spes me tenet ore, ut iidem has adnotationes criticas benevolo iudicio excipiant. In hac autem scriptione id egi, ut quam paucissimis verbis singula absolverem. Etenim docuerat me tum aliena tum mea quoque experientia cin hoc
12쪽
maxime studiorum genere vera ut plurimum sua se vi ac virtute prodere, salsa contra ut diu pro veris habeantur nullis unquam argumentandi arti sciis enici posse; quare poetae obtemperandum esse duxi verissime monenti: πλους λιωθεὶς τῆς Dψειας εν D. Speraveram autem ore, ut iam principio anni LX hic libullus ederetur, verum longe diutius quam initio credideram typothetas Graecorum characterum non satis gnaros opus detinuit. Vel sic tamen impressa soli perlustrantem aliquanto plures me typorum errores ossendunt, quam aequo animo aliquis erat. Quorum errorum gravissimos in ultima libri pagina significavi. Id unum monendum mihi restat ruri me hoc opusculum composuisse, non quidem in summa librorum inopia, sed iis tamen praesidiis destitutum. quae publicae bibliothecae in urbe viventibus uberiora quam
suppetant rusticantibus soleant gerre. Inde fieri posse non nego, ut inter meas emendationes reperiantur, quae iam aliis ante me facere contigerit. Quorum inventorum laudem, si qua est, integram concedam iis, qui in priores eam meruerint. Hoc reticuissem, ni ineptis supti iterarii criminationibus viros me longe doctiores et acutiores saepe ab aliis obtrectandi causa petitos esse et etiamnunc peti animadverterem. Longe magis, ut verum latear, me poenitet earum observationum, quas aut salsas esse aut veri dissimiliores me docuerint αἱ δευτεραι φρονιέδες In quarum locum succedant emendationes quaedam δelectae in ristophanem, quas in praelationem includendi Veniam abs te, optime lector, quamvis novo ortasse exemplo mihi sumam. Ut chartae parcam, more meo verbis utar paucissimis. ACHARN vs. 176 absurda est Amphithei oratio: ιν τι γε πριν- ες υ τρεχων Ε sqq. δει γαρ τὸ apparet Aristophani reddendum esse: πριν, σωθέ et ire Codd. m. Ibid. vs I93 suspicor: διατριβῆς και ξυλλογων pro τευ ξυμμαχέων Vs. 505 κουχέ pro oorro vs. 571 τι νυσας pro ις νυσας. I vs. 988 e codice Ravennati, quem ipse denuo excussi, sic Dissilire by Ooste
13쪽
exple lacunam, ut scribatur: ἐπτερευται, επὶ το δειπνον κτε. Nimirum tres primae syllabae vocabuli a me restituti procurrentes in oram libri sinistram sesellerant Behkeri oculos. Scriptum autem est literis prope evanidis in hunc serme modum: πτερταέ. Vulgo ... ci r ni τι Coniectura expleri lacuna potest, quam neminem observasse miror v I 142. Nempe e Lamachi orationeis. 1140 114 I, cli. vss. 1097-1132 apparet Dicampolin dixisse: το δειπνον ιρου καὶ βαδιό παῖ, λαβ υ σέζει βαβαι in συυποτικα α πραγ Πατα. Vs. 1124 pro Onyo νατον verum videtur γοργον υ πο ν cui vocabulo exitialis sui paronomasia s. q. in PDρονωτον. Onminus certa et corruptela et medicina est uuiae. s. 193 αλΓεἰς ψιαθῆ καὶ βδελυρον ῆκει υν παρῆς κτεὶ pro αλλα male repetito eos initio. Ibid. vs. 524 leges: ου εξηρκεσε πρ εσβυτης ων, re TD σκω7TTειν ἀπελείφθ', eiectis vocabulis: ἀλλἀ τειλε oris επὶ γηρευς οὐ γαρ εν ῆβης ξεβλζθη, quippe quδο duplici ostendant autologia Sequentia intelligam, si poetae manus suerit haec: δ πολ λέω θυλ ων Ἀρνο μυνδια co ἀνελio πεδk0 ερρει et ε. ubi absque sensu vulgatur: ῖς πολDῆ ,ευσας ποτ Παιν ροκH. Ibidem s. 598 ἀλλα τα ιν γῆ εν αυτων D αγαν θαυIιαζοΠεν, o, o si rit. CXSpectaveram ου τοσον, et s. 603 nullus dubito quin verum sit: 7πτεο υαλλον τι, ωνδρες ' D ελει, o σαυφορα ubi locus non est formulae dubitandi τι de uti εν quae est in vulgatis Vs. 664:
14쪽
ἐκαραδοκησεν εἰς μ ν βουλὴ πιιλιν, δε του ἀκουσας ἐκπλαγεις ἐφλvνάφα. Non ἐξεπλάγη Clo auditis, quae siciarius dixerat, sed quia
animadverterat hunc demi animum in se convertisses quapropter requiro: ὀ δε τουτο νον σας tes cl. s. 652 ου' πονο - σας τε. s. 722 utique reponendum ni rudes ἐν βουλις ι' i ξεις κα9Dβρισαι, ubi doceri velim, quem sensum hahere possit vulgata lectio ιε do εις Deinde autem scribas ibidem: His ιεν 0ς pro ἐς et o Albio P. Non minus certum arbitror s. 729 sq. emendandum esse : Di απιν απο τὸ ς θυρος, τὴν τ εἰ νεσι υνι ιιὴ κατασπαραξετε; pro vulgatis τὴν - ιο κατεσπαραξατε. Perpenda quoque tecum velim, mi lector, utrum concoquere possis s. 746 sq.:
ευνουςεοος, διάκρινον ινα τουzον φιλῆς, an mecum reponere malis: ω ζιιι διον, εὶ F ποτερος τε.Frequens autem et notus est usus voculae la post participium illatae. Nec fortasse improbabis coniecturam nostram s. 751
distinguendum esse et corrigendum in hunc modum : ἀλλ' ἐς το προσθε χρῆχαριε ες τῆ πυκνα, qui versus vulgo sic seribitur: ἀλλ' ἐς το προσθε χρῆν παρεῖν ἐς τὸ ν πυκνα. Cf. Acharn vs. 43. Omnes quoque interpretandi conatus eluditus. 814, ubi do Themistocle sermo est ἐς eaotζσεν τὴν πολιν ιιῶν ιες ῆν ευρων ἐπιχειλῆ. At diffugient omnes dissicultates scripto ιιεγάλην, quod quam recte reponatur apparet ex ipsis oppositis s. 17 συ r layηναέους ἐς τησας ιικροπολιτας άποφῆναι. Minus recte recepta est Benilei correctio s. 1230, ubi codd. habent g ραζων ν υ δεήσει al δεήσειν ἰτ- Diqiligo by Orale
15쪽
τασθαι ΓιονΟD. Quod enim ille reposuit δέ σε male cohaeret cum praegresso ες - φραγν Certum est requiri: φο&p0ν φ' o v δε ιι- ῆττασθαι /ιονου Quod ergo aliud vocabulum excidere potuit quam ανδοος quod , quaeso, restituas. Oxus 128 haereo in his Λοινοαδρο πονερρος, H τουτ siti καὶ βουλεται. Vide sis, sequentia et ortasse mihi dabis
sententiam loci potius favere coniecturae meae κἄλλco μετα. Cf. v. c. Herod. VI, 68M 3 Deinde spero sore, ut reperiantur, qui mecum ut spurium condemnent s. inficetum, explicandi causa olim adscriptum ad NUBIUM s. 26 ἀνειροπολε γαρ καὶ καθευδων ἱππικῆν Conscius autem videtur ad exemplum s. 16 ὀνειροπολε ιππους Iterum dubito, num recte Meinehius in ordinem receperit Hermania coniecturam us 179 θυι ιαTlo pro 'oιsιατιον, siquidem tum vox deminutiva displicet, tum, quod gravius est, non intelligitur quomodo in palaestra θυμα reperiri potuerit. Quare videas an potius Aristophani reddendum sit: εκτr παλαί ea θυλάκιον φεέχετο. Cf. r. lui. 763, fragm. Arist. ap. Pollucem X 151, erod. II 46. Vix assequor quomodo s. 417 lectio καὶ γυμνα-σlio corrupta esse potuerit ex κἀδοφαγίας, quam scripturam servavit Laertius vulgatae haud dubie longe praeserendam. Hoc unum moneo contextum admittere, quod perexiguo literarum discrimine reponi possit: οἴνου, ἀπεχει καὶ συμποσίων κτε. Una liter demenda videtur s. 552:
16쪽
τε παντέον coφελουσαι τὴν nroti μοναις τε In s. 14 suspectam habeo seruia in σεληναice pro σελπιν ζς. Num sorte φως σελκναῖον καλον scribendum est Vs. 721 vide an acquiescere possis in Scholiastaruin interpretatione vocabulorum φρουρας Sin ininus, fortasse tibi arridebit mea coniectura eo υδας ι δω . Certius est us 745 reponendum esse:
ubi legitur αιτ o. s. 1127 erit, qui mecum praeserat: κανγ no ηυτος τέων ξυγγεν υν ις lti γν. s. 169numerorum ratio suadet ut deleto interpretamento o υἱον rescribatur: amyli in λαβο ν. Dissicultatem grammaticam, quae premit EsPARUM s. 126, facile removebis scribendo: ἐντευθεν - ὀ ιεν Dκετ αυτον ἐξέφρει,
ὸ δ' ἐξ δέδρασκε. Vulgata ἐξεφρεέοιιεν quae forma est nihili originem debere
videtur huiusmodi scripturae ἐπευθ'εν υν Ουκει αδπον ἐξεφρει, adscriptis in margine prope vocabulum ἐξεφρει oculis λιών. quae librarius errore omiserat. Qui error, ut vides , novum errorem peperit Postquam enim ὀ με male cum ἐξεφρει coaluerat, a correctore, opinor, expulsa est vocula υν, quippe quae metro adversaretur. Facilis quoque medicina parata est s. 70, qui
17쪽
et s. 568. Collato us 515, coniicio s. 471 scribendum esse: κύπεντε ένω καὶ σπουδαζω, nam verbo επειιπιπτειν ibi locus non est. Haud magis intelligo, quid sit s. 511 o et otγε 0ργοὶ -ορρον ξελκουσι κἄλλος οὐδεν Vix dubito, an verum sit ἐκτελουσι. Absurdum est ἔλλο ν s. 760: ἀλλ υπεο ιιων πολευέζων ἀντεῖχον ἀεὶ καὶ των αλλων-σ- ον υνεκα νυνὶ ἀποδοῖναι tio τὴν χαριν Πῶς εἰκος κτε. Abiecto additamento repone τουτων Ουν υνεκα TE. Perperam einekius vitii suspectum habet s. 824. Iocum enim continet hodierno quoque usu satis requentem Nimirum Trygaeus ab Olympo redux Servi quaerentis ex ipso, an redierit, ἀναισθησια suis perstringit respondendo ut quidem ego quopiam audivi. Autu vs. 478 haud dubie transponendum εος πρεσβυτα- τω οντων αυτων θ' o εσο γ βασιλεία. Ibi d. s. 586 conieci γ ν δ πωνται σε θεὸν σευνον Ζῆν ri Κρονον ησε Ioσειδῆ, in quibus σεuro debetur Cobeto, qui σευνον σε Θεον proposuerat. Recte tamen ei nekius reliqua quoque σε δε γῆν σε Κρονον σε Ποσειδέ mendos esse monet. Pluralem numerum sensus postulat s. 13 καὶ του νομ ξυῖ φρασατον; quocirca scripserim κα των otia γ' hiat κτε. Similiter moxus. 617 pro ιγι requiro ιτε. s. 698 poetae reddiderim: υτος χαει εροεντι Πιγεὶς νυχιος κατὰ ταρταρον ευρυν pro υχέ0'. Vs 850 verum videtur: παι παι et τε κανουν αιρε καὶ τῆν χερνιβα, et s. 93 ἄπελθ' αν iratu καὶ συ καὶ τα ει - ιιcer ira, qua haec dicuntur, suadet ἄπερρ' ἀφ' o κτε. Cf. Nubb. 773 et Eccl. 169. s. 56 τουτι υ A εγω τοκακον οὐδεποι ἐλπιο α ουτω ταχεως τουτον πεπυσθαι γῆν πολιν Mala interpretatio locum perdidisse videtur. Τουτὶ τοκακον ipse vocatur poeta cf. vs. 9314 992 quare, deleta vir-
18쪽
νο/ιέζετε vel os lζεrαι κτε. pro sic λις ria τι κτε. s. 1382 pro ιεταρσιος praeplaceret mihi h. l. quippe quae grandius sonet, forma Dorica πεδαρσιος, l. s. 1197. Reliquas meas in quinque ultima sabulas Aristophaneas observationes , quippe adhuc nimium recentes, aliam nactus occasionem cum eruditis communicare malo Liberiore enim animo ac severiore iudicio minusque nobismet ipsi placentes ea, quae aliquamdiu scriniis inclusa iacuerunt, quam quae nuperrime excogitavimus, contemplari atque diiudicare sere solemus.
Scribebam Groningae Novembri mense a. MDC LXI.
19쪽
Articulus restitutus 73, 13. Choriiambi restituti 33. Cretici is sit.
20쪽
XIVINDICES. Stobaens et alii Grammatici saepe sententias asserunt Pag. non integras 40, 7, 49.
distributi a me uteriouitioribus M 42, 5. serioris aevi et politici 3, 4. - qui quamvis in tragoediis superstitibus x- stent, sesellerunt fragmentorurn Ompilatores 86, 9. delitescentes in oratione pedestri s I. ex aliis sabulis olim in margine adscripti . III, 122. excidit Il5. Vocabula errore repetita e praecedentibus 17 34 cet. saepe perierunt propter similitudinem, quae iis intercedebat cum proxime praegressis aut sequentibus 28, 29, 36 48, 5, 8,
, errore repetita e praegressis 17 34, 1l7.
ATHENAEUS 2 6, 9, 5, I, 25, 28, 29, 2, 50, 70-73 77-79, t. ATHENAGORAS Legat pro Chr 47 68.