장음표시 사용
41쪽
qui ex mea sententia inesse debet Dagmento Sophoclis ex Danae ap. Suid in voc. πειρα - πειρα δἐ καὶ inciis , ως ἐν Λαναν Σοφοκλῆς 'ου οἶδα τῆν σῆν πειρα de μέσcαμαι του παιδος reo τουν θω διολλυμαι. Deinde Suidas asser initium Aiaeia: 'Aεὶ μέν, ω παι Θαρτέου, δέδορκά σε πειραν τιν ἐχθρῶν αρπάσαι θη ρωμενον. quo scit probet πειραν apud Sophoclem interdum signiscare βλάβην Verum, quemadmodum nemo hodie in iacis loco eam significandi potestatem vocabulo πειρα tribuerit, sic
Danaes fragmento non magis idem demonstrari posse tuto Statuemus. Quae autem sit ibi huius substantivi vis optime intelligemus reputantes verba esse Aeriai ad liam Tanaen, Foδtquam ae Peraeum iam enim eas, quod luce clarius apparet Ex pron τουδ Sumta sunt igitur e dialogo inter patrem et filiam. Ille erseo minitari mortem multisque simul Danaen opprobiis increpare, quod vim sibi fieri passa sit. Haec narrare Iovis artificium, quo sui sibi copiam secerit et obsecrare patrem, ut ne insontem filiolum interimat. Cuius precibus nequaquam delinitus Acrisius et parum fidei habens asseverationi filiae υκ οἶδα, inquit, τὴν σὴν πειραν τε Horum verborum igitur quis sensus esse potest praeter hunc Ad lu-Frum quomodo indueta ili nescio: echo unum novi et Ergo Substantivum πεiρα h. I significare debet διαφθορα, quemadmodum ' ιχις verbum πειραν valet διαφθεέρειν. Cf. Moer in voc ibique Piersonum. Absurdum autem est quod vertunt ealamitatem tuam ignoroeel. Corruptissimum fragmentum ex Andromeda Sophoclea apud Hesychium in voc. MDelox, etiamsi, quia praecedentia ignoramus, certa coniectura sanari nequeat, tamen non sine probabilitate multo propius ad codicum scripturam emendari potest, quam hucus- Dissiligo b c Orale
42쪽
2lque a viris doctis laetum esse video, quorum diversa tentamina recensentur ab Albertio ad Hesychium Scribitur autem apud Hesrchium sic: Κουρέον Σοφοκλῆς χωρηιεμ jμιουτ κοριον sic Ἀγρεθn πολει - εος γαρ εστι τοι βαρβαροι θυζπολεῖν βροτειον αοχῆθεν γερος sic τυῆ Moy 0. In A POMEBAI MYTOROPION sic enim codex sec. Nauchium. Vulgo κουρειον. delitescit, ni salior, haec scriptura A POMEAMAZ-IONTO PION, et Sophocli reddiderim:
Ex qua coniectura ἀζημιος h. L dictum est eadem significandi potestate, qua hoc adiectivum adhibuit Sophocles Detrius 1102. Verba esse videntur nescio cuius ad Perseum sciscitantem, quid Andromeda deliquisoel, ut tam erudeli avpplieis a cinibus avia assceretur. In corrigendis s. 2 et 3 secutus sum aliorum suspiciones admodum probabiles. Miror homines doctos, quum ad illustrandum breve Sophoclis fragmentum ex Oenomao p. Athen, I p. 410 α:
apposite laudent glossam esychii Σκυθιστι χειρομακτρον οἱ Σκυθα των ληιβανομένων ε πολέμοις ἀνθρωπω τας κεφαλῶς εκδεροντες, τοῖς δεροιασιν ἀντὶ χειροιιάκτρων χρέοντο, miror, inquam, eos non simul inde Sophocli reddidisse, quod scripserat: Σκυθιστὶ χε Gnti ακτρον κδεδαρμένος. Notatur enim hoc versu , quod recte iam ab aliis animadversum est, Oenomai crudelitas in eos, quos ippodamia cursu sup
43쪽
Stob. Flor. XLVIII, 19 servavit fragmentam e rem, in quo Procne miseram mulierum miseratur eonditionem. Puellae, inquit, in domo paterna vitam agimu felicem, 6 ταν δ' ἐς Ῥον ἐξικωμεθ' ει φρονες, ωθουμε ἐξω καὶ διε ιπολουμεθα
θεων πατρυλων τῶν τε φυσάντων ino'
χρεών ἐπαινειν καὶ δοκεῖν καλως χειν. Vs. 10 de coniectura mea scripsi κληρα δωματα i. e. dom egena3, quale quid sententia requirere videtur. Codd. variant inter ἀληθῆ et αλ' et ἀλιθῆ Schneideuinus, teste Nauckio, tentaverat διχρα-νεν ἐπίρροθa, sed vix euiquam, opinora ea coniectura placebit. Ipse aliquando mutatione prope nita scribendum suspicabar: αι δ' εἰς ἀγηθῆ tis raθ' i. e. triate inamabile/que domas, comparatis παθῆς et πολυγηθῆς. Et nova procudere vocabula licet periculosae sit plenum opus aleae, etiamnunc vix me prohibeo quominus ita Sophoclem scripsisse perhibeam. Iudicium tamen hac de re me doctioribus permitto, Stob. X, 25 Σοφοκλεους Τηρεῖ '
Compara Soph. Antig. s. 1055, ubi rem his verbis increpat Tiresiam: τὰ μαντικον γαρ παν ψιλαργυρον γέ pCui ille reponit: το δε γε τυρα,των αἰσχροκέρδεων φιλει. Vulgatur perperam: ora L τ ηαννων, i. e. yrannorum Ilii
et so/teri; at non hoc voluit poeta, verum tyrannorum genucti. e. ranni. Purticularum δε γε in reponendis onviciis sollemnem stim eis ignorat nemo. Fian tium miniis mete otio licerem: το δ' aD TE. Diyitiae by Orale
44쪽
Plut Mor. p. 21 . ex eadem sabniat Ἀλλὰ itiis πολλά ν καλων τις χαρις, εἰ κακοβουλος φροντὶς ἐκτρέφει τον valωνα πλουτον; In margine lutarchi mei, ut mens est mos, adnotaveram sitne reponendum meρέωε an ἐκτρέφει, dubito. Nune illud coniecisse Berghin me docet Nauchias 531ὶ Potnisset quoque scribere ἀντρεφει. eschyl. Pers. 163r μὴ ιέγας πλουτος κοτέσας ουδας ἀντρεψν ποδὶ ὀλβον ον Λαρειος ἐρεν otra oris θεῶν et ινος. Nihilominus απέφει recipiendum esse videtur. Iam opem ferre conabimur loco fere conclamato e Sophoclis
Aegeo apud Schol. d. 1 106, qui ita seribit: τὰ ψύλλα τῆς αἰγεέρου-ευκέν Ja gδίως και α τυχουσης αυρας, ως Σοφοκλῆς ἐν Αἰγειρῶσπερ γὰρ ἐν φυλλοισιν αἰγεέρου μακρας, κἄν αλλο μηδέν, ἀλλἀ τοικείνης καρακινήσης αυραις ἀνακους ζει πτερον. Ita eodices Nauchius tentat: κινο, αυρας ἀγανὰ vel βαιὰ
κουφίζει πτερον, dui coniectarae vellem interpretationem ad-ἡidisset Vitium autem motricum in medio versu tolletur facillime, si reputaveris ATOICANAROYO1κει pati iure significare αυρα κἀνακουφές ει ac αυραις ἀνακουφέζει. In reliquis medicina est incortior. Loci tamen sensus eo ducere videtur, ut eorrigamus:
45쪽
24 Non expedio versnm e Phaedra Sophoclea apud es3ch. in
Ahrensius apud Didotium religiose vertit ad audam aurea demittentem Minime nego seri potuisse, ut ipse Ahrensius tam mira specie animal oculis suis conspexerit mihi, cui tale monstrum videre nondum contigerit, liceat corrigere: εσαινεν ουρῆ τυ τε κυλλαίν ον κάros, et si iam aliquot abhinc aetatibus summum Hem stertiusium coniecisse video, nisi quod minus recte coet scribi iusserit. Code habet: εμαιεπουρανίν τινυθλόννων καὶ o.
Versus ex eodem dramate apud Stob. I. 39 sic videntur legendi:ώς ευτυχουντα, πάντας ριθφιήσας, βροτων
Vulgorio δ ευτυχουντα πίνι αριλιῆσαι κτε.hi. e. quippe in univera mortalium numero neminem unum vere felicem inveniea. 'Αριθμησας est Ionicus a minore, quemadmodum αριθμος tribrachys est v. c. ap. Eurip. Troad 676 ουκάριθμον ἄλλως κτε. Ut vero locum correxi sententiam relativam esse suspensam ab
iis, quae apud Sophoclem praecederent, vix est quod moneam. Satis mirari neque ab omnibus, quot sciam editoribus et in his a Nauchio quoque lectionem aperte salsam alii, quae omnes numeros veritatis habet, praelatam esse in praeclaro Aleα-darum fragm. apud Stob. XCI, 27:T χργα ἀνθρώποισιν ευρισκε φέλους, αυθις δε ιιιάς, tia τῆς περτάχης τυραπέδος θακουσι αἰσχέστην ἔδρα κτε. Laudantur per totum locum divitiarum privilegia, quare Diqitia i Corale
46쪽
25 duce sententia statim corrigebam δέστην, ignorans eam ipsam lectionem exstare in cod B. Stobaei. Non illepidam nobismet ipsis medicinam excogitasse videmur, qua vita et salus reddatur θησε e Sophoclis a ride p. Athen. IV, p. 175 P., de qua emendanda iam desperarunt viri docti. Ecce lectio codicis :οιχωκε γαρ κροτηροὐπηκτέδων ιελη 'λυρα μοναυλοις τεχει/αυντεως ναος στερζsια κω ιασάσηὶς, et sic reliqui nisi quod in sapit est ιιοναυλο et ε. Praecedunt autem apud Athenaeum verba haec του δε ιιοναυλου μνζμο
tantis de aspera sua sorte. s. Hom. Il. B 599:λ δε χολωσά/ιενοι πηρον θεσαν, αντο ἀοιδον θεσπεσl ν ἀφεέλοντο καὶ εκλέλαθον κιθαριστ Exclamavit igitur: Perierunt enim modulata seelidum armina, lyra, monaulique, quo fortuna, em hiemanavigii tabulas, furibunda regillQuod ad verbum κω/ιάγιν attinet, non male comparabitur Euripidis locus in Men. 355: Oratio ταδ' ε&ε σίδαρος, ει ερις, εἴτε πατηρ ὀ σος,
δω ιασιν οἰδλωα. Similiter verbum πικωμάζειν de adverea fortuna petulanter irruenti Graece adhiberi potest. Dissilia πιν Orale
47쪽
2flPessime quoque habitus est locus, quem e Salmoneo, satyricodramate, asser Galenus vol. I p. 38 sic scribens: πει φιξδοκει ἐπὶ τῆς πνοῆς Σοφοκλῆς λεγειν-ἐν Σαλμωνεῖ σατυροις'
πεμνιξι βροντῆς καὶ δυσοσμίας λάβοι.Dobraeus coniecit πυιφιξ σε advicus usoniaci, quo nihi in proficimus Nauchius δυσο ιβρως parum probabiliter tandem Brunckius βάλοι pro λαβοι. quidem βροντῆς interpretamentum
esse suspicor duorum vocabulorum praecedentium, ae dedisse poetam: καὶ τό αν κεΩαυνlauuφιγι μισ Τον δυσσεβεια αν λαβοι. ex qua coniectura haec verba sunt nescio cuius Salmone impietatem coram aliis reprehendentis. Possis quoque: καὶ τάχ αν κεραυνωπει ti m e σε, μισθος δυσσεβεέας - βάλοι.
quo facto oratio fit alicuius, qui regem ipsum hortetur, ut ab impietate desistat Eustath. p. 168 63 περὶ δε Σαλμωνέως φασὶν οἱ νεωτεροι nempe λικρου i. e. tragici ciu αρα νηρ ἀσεβὴς ἐν ἀντιβροντων καὶ ἀνταςραπτων τ ψ - δι ἀ καὶ
Erotian. p. 200 παρὰ τοις uomola κερχνωδ' ἀγγεῖα λεγε-tαι τὰ τραχεως ἀνωμαλέας 4οντα, υὰς καὶ Σοφοκλῆς περὶ τῆς ἀποταυρουμενης φησὶν tilla Tραχυς χελωνης κέρχνος ἐξανές αται.
Κερνος Graece dicitur auella vocis, quate vide an locus corruptissimus ita sanandus sit, ut legamus: Tρατυς δ φωνῆς κερχνος ἐξανέεται. I. e. vera voci raueilaa qualis boum esse solet emittitur, nempe ab Ione. Ovid. Metam. I, 36: Diyitiae by Orale
48쪽
Ε eonata uersis ita edidi ore, Pertimuitque o 8, propria ne aeterrita voee eδι. Fr est 259 p. Nauchium. Ex eodem Inaefio chori particula legitur p. Schol. Arist. Pac. s. 53I: τι δεα τα μέλη Σοφοκλέους, περιεργως ετινες Hς τα εν τ λὶν φ περ του ρχαlo βίου καὶ τῆς ευδαι-
Omisi, quod additur post λαχό9τες, vocabulum Θεlov. Nam aut distographia ex ἀφθιτο natum, aut eius vocabuli interpre- tamentum esse mihi persuadeo. Alite iudiearunt Berghius et Nauchius, quorum ille scripsit ἀφθιτου θεέας, hic λυχοντες
Stob. XLV, 11. Σοφοκλέους' πολλων καλων δεῖ τοι καχως τι Πωμενεν, ιιικρου ἀγῶνος ο με ερχεται κλέος. Nauchius s. 1 coirigit sic: πολ1ων κονῶν δει τέ καχον τι usu ενω. Egregiaci emendationem fortasse perfidias rescribendo multo
i. e multis uotaisonibus opus est ei, qui magni quid datnmolitur optime sic respondet: ιιικροφε ἀγωνος saepe
49쪽
Σοφοκλν ς' κακὴ κακῶς συ προς θεων λουμενς, η ας αρυςεις ωδ ε χουσ' κώμασας. Ex ingenio addidi κακω quod abest a codicibus quodque quo errore exciderit, palam est uirum correctionem adeo certam facilemque non iamdudum ab aliis esse factam. Plut Moral. p. 458 καὶ τον εοπτολεμον Σοφοκλῆς καὶ τον υρυπυλον πλισας Εκοι πασ' λοιδορητα o pugis ἐρρGαrζ ες κυκλα χαλκεων ὁπλων. Codicum vestigia premens conieci μεσομφαλοις δορηερρηξατ 7 κυκλοισι χαλκεco ouλων. i. e. regerunt aala contra elypeos Clypei vero a poeta ornate dicuntur μεσομφαλοι κυκλοι χαλκεων πλων. Similiter Agathias apud Athen X 454 d. literam Θ vocat ιεσομ-φαλον κυκλον, quippe quae clypei formam accurate reserat. Corruptela sic videtur explicanda, ut ponamus librarium nescio quem olim in libro situ ac madore corrupto, invenisse hanc Scripturam . . E. OM. . AZIOI. . PΗ ΦΗΣΙΝ et de sententia securum supplevisse: κοιιπαπ' λοιδορητ φησέν quum debuisset μεσο ιφαλοις δορη φησέν et si in iliter s. , quum superesset mis, supplevisse ἐς κυκλα pro κυκλοισι. issiligo by Ox le
50쪽
29 Clemens lex. Strom II, p. 49 ευ γουν ἡ τραγ*δία ἐπὶ
οἶδεν, storii ν δ εςερξε τὴν καλως δέκον. Vs. 1 correxi malesanam librorum scripturam αἱμον ως ερευτα Nauchius coniecit ερυδ ταχα, quod misere languet. Nemo potuit sic loqui nisi ad amem. Athen. II, p. 39, F 2οφο- ς δέ φησι το μεθυειν Ἀλγμονῆς λυτηριον. Versum restituere possis scribendo: εςιν το μεθυειν πημονῆς λυτοριον. Post φησι facile ἐς excidere potuisse quis neget ΤPlut Mor. p. 625 D. Σοφοκλῆς περὶ των γεροντων
Βραδεια ia γαρ ἐν λογοισι προσβολῆμολις δι λῖς ρχεσαι τρυπυ μενοπι πορρω δε λευσσων, ἐγγυθεν δε πας τυφλος. Sophocles nihil aliud diei quam hoc aenea urdi unt. Neque a te cernunt ala e lavinquo. Surdorum autem ad aures non tarda, opinor, sed gravia vox, quamvis haec quoque di ficulter sιολις , penetrare potest quare videndum, an tragico dignius sit: Βαρεια ιεν γαρ εν λογοισι προσβολὴ μολις G ωτος ερχεται τρυπευμένον-κτε. Schol. Eur. r. s. 480 συνελθουσά σου si γηρ οργῆ alδευτον σε ποιεῖ καὶ Σοφοκλῆς 'οργὴ γέροντος ἄστε μαλθακῆ κοπὶς ἐν χειρι λήγει, ἐν ταχει ν - βλυνεται.