Exercitationes criticae in poeticis et prosaicis quibusdam Atticorum monumentis accedit descriptio codocis Ambrosiani, quo continetur fragmentum onomastici Pollucis, cum praecipuarum lectionum Elencho

31쪽

ADNOTATIONES AD ALIQUOT SOPHOCLIS FRAGMENTA

Gravem labem passus est locus, quem ex Liae furente servavit Schol. Pind. Isthm. VI, 87 sic scribens συντομοι δ' υμονον -- νες ίλα καὶ Ἀργειορο οφοκλῆς υ δυσσε μαινομέν pπαντ 'σθα, παντ ελεξα ταντεταλμένα,

Nemo monitus, credo non videt ad ectivum βραχυς esse turpe interpretamentum et quantocyus expellendum Argivum nescio quem dixisse arbitror:

i. e. nam oratio Argivia brevia esse asotii vel quod sitatius est: ιυθους s. μυθον γαρ Ἀργολις συντέμνειν φυν. Interpolator versum de suo interposuisse videtur insigni fragmento Scyriarum, quod exstat apud Stobaeum CXXIV ID: Ἀλλ' εἰ 2, 1 κλάουσιν ἰασθαι κακα, καὶ τον θανοντα δακρυοις ἀνιςάναι,

χρυσὰς ῆσσον κτῆμα του κλάειν - γ'

- σω γεραιὲ τα- νζ-τως ,ει. o uti a. τοὐμὶν ταφω κρυφθέντα προς το φέος πεινJ Versum inficetum, quem uncinis sepsi, rustra correxerunt viri docti scribendo τον ἐν ταφεν τε, non intelligentes totum versum nihil aliud esses nisi interpretamentum pronominis ταντ in us praecedenti quo tamen minime indigemus, siquidem τα- refertur ad va I et g. Confictus est, nisi allor, ex parte ad exemplum a. 7. Sequuntur enim haec: Dissiligo b c Orale

32쪽

κἀμοὶ γα - πατηρ γε δακρυον χαριν ἀνῆκτ αν εἰς φως. Sed aliquanto melius, credo, de mortuo dicitur ἀνάγεσθαι εἰς si quam γειν ποῖς gς. Praeterea se prodit interpretamentum ipso initio τουιεν Tandem quis credat magnum in paucis poetam tam brevi intervallo eadem locutione usum fuisse in re, quam diversissimis modis enuntiare vel ὀ τυχων Possit p

Αd minorum onesonem a nonnullis non absurde resertur fragm. Sophocleum p. Herodianum περ σχημάτων p. 57, 58:''o scinti σοι δεινον ουδεν, ουο οπως

κτεινας, εν Aoγε ξεινος ων ἰκέζεται. Quid sit αυια κτεινα frustra quaeres. articipium κτεθας glossema esse iam aliquot abhino annis conieci in dissertatione Observ. Crit in fragm. Com. Graeo. p. I 28. Thes VII, neque hodie sententiam muto Iam tunc probabiliter admodum, ut mihi videor, suspicabar poetae manum fuisse hanc:

πραξας, γυργει ξεινος ων οἰκlζεται. Etenim, quamvis mirum videri possit, tragici dicunt: abιατινος πραττειν sive or ζεσθαι pro φονευειν τινα. Ita v. o.

Eurip. Orest. 280 ειργασαι ἐμοὶ ινγρβον, μα et s. II 39r κακῆς Μαμος Is επραξαμεν, et sic passim Etiam, nisi fallor, αἷμα δραν eodem sensu me legere memini, sed iam exempla, quibus hunc usum stabiliam, mihi in promptu non sunt CL ramer Anecd. III p. 194, 1. nuptum codicem Sophoclis consultasse Herodianum exi timo unde in libello περὶ μον λεβ. p. 40, 1 haec scribere potuerit: o αρα Σοφοκλεῖ ἐν Aακαέναι δ ανοτῆς εἰρη- μενον ἐν γ παυσα μερέων μοχθων τε καὶ δανοπῆτος. Ver-

33쪽

sum enim vitiosum esse metrum evincit. Quare Berghius pro δανοτοτος proposuit ἀδρανοτητος Perperam, ni fallor quandoquidem hoc vocabulum tum loci sententiae adversatur ignaviam enim s. imbeeillitatem significans, cum /mχθων iungi omnino nequitὶ tum peccat contra analogiam. Nam ab adieci adna νης sormantur ἀδρανει et ἀδοανέα άδοανοτ formari nequit nisi ab δρατος, quod Graecum non est vocabulum. Praeterea ἀδραν et vocabula inde derivata aliquot seculis eschylo seriora esse videntur. Ipse conieci: δη παυσεται ἄμερέων μοχθων καὶ δαio τῆτος. Egregium e Laoeoonta locum servavit nobis Dionysius Halicarnassensis Ant. I. 8, qui locus constituendus videtur in

hunc modum:

μν δ' ἐν πυλαισιν A νέας ἡ τῆς θεουπαρες ἐπ ἔμων πατέο εχων κεραυνωυνωτο κατα ζοντα βυσσινον φαρος, κυκλο δε πῆσαν ικετων παμπησέαν ρυνοπάζεται δε πλῆθος οἱ ποσον δοκεῖς; . τῆσδ' ἐρωσι τῆς ἀποικίας, ρυγων. Vulgo s. 3 ponitur distinctio maior post φαρος et s. 4sine sensu scribitur κυκλει, pro quo Nauchius i. καλε Ego, mutata interpunctione, κυκλεῆ reponere malui, ex qua correctione π. ἰκετων- ιπησέαν ita cum Nauchio scripsi pro παμπληθέα, quamvis Berghi coniectura παγκλvel habet etiam, quo se commendet, suspensum erit a participio χων s. g. Vs 5 sensu parum idoneo legitur πλῆθος ου οσον δοκεις, quod mutavi, ut corrigendum esse suspicabar. Tandem s. virgula a reliquis separavi σὸρυγ 0ν, qui Genitivus potius πλῆθος quam ab ἀποικέας pendere videatur. Stob. Flor. VIII 5 Σοφοκλεovo'Dj9jlias by Orale

34쪽

γεργειν δὲ τακπεσοντα κε θέσθαι πρέπει σοφον κυβευτην, ἀλλα ιῆ σειν τυχον. Dedi κε pro καὶ collato eiusdem Soph. fragm. e CreMa p. Stob. IV. 38:ταν ἐς Ἀλγις, ων, παno θέσθαι καλῶς,

καὶ ἐν ἰχιιαλωτέσι εσπεισα βαιας κυλικος στε δευτερα. Male habent viros doctos vocabula στε δεατερα In στεδευτεραν σπονδὴν mutat Berghius, qua coniectura nihil proficimus Grammaticus locum assert, quo probet aliquando βαιος Sophocle positum esse pro εις. Ad quam rem qui bene animum adverterit, corrigat mecum necesse est: εσπεισα βαιας κυλικος, ιτα δευτερας.

scit κυλικος i. e. libavi eae una patera, deinde ea altera. Schol. Arist. an. 665 παρα τα Σοφοκλεους ἐκ Aao-

Ποσειδον, ς Αἰγαιους χεις πρῶνας η γλαυκῶς μεδεις

ευ-uιου 4ινας ἐφ φηλοι σπιλαδεσσι oματων. Vitium alere rosιότων ipsum metrum docet Sententia requirit participium alicuius verbi, quo indicetur mora. Cogitavi de πολευων, sed mihi non plane satisfacio. Achill Tat Isag ad hoen. rati c. l. 2οφοκλῆς δε Ιω μύδε ανιαχλησιν λεγοντα γαρ αυπλιον εἰσάγει

35쪽

εδειξε κανεφηνεν ου δεδειγμένα ἐφευρε δ' ςρων μετρα καὶ περιςροφας ταξεις τε πασας οὐρανια τε ἐυατα ' ανο φυλαξεις στιγO σνν ιαντηρια10 Ἀειὼ τε ποι/ιαντῆρσιν ἐνθαλασσέοις Αρκτου ροφας τε καὶ Κυνος φυχραν δυσιν. Vs 2 pro Eun ιι ara meo Marte scribendum esse putavi ορέσματα s. desinitionea. s. 4 vulgo legitur κἀκειν τευξε κτὲ, quibus de meo substitui: παντέον δ' τευξε πρωτος et ε. andem s. 8 dedi ex coni mea ταξεις τε πασας pro τάξεις τε ταυτας. s. 5 et sciam misere corrupti sunt, ut sine melioribus libris corrigi iam nequeant. Aliorum coniecturas, quas ex parte adscivi, videas apud Nauchium D 396.

δεινον γε του ιιεν δυσσεβεις κακων τ αποβλα ντας Ιτα τουσδε εο πρασσειν καλως, τους ' Ῥκτας ἐσθλους εκ τε Προαδεο αυαγεγευτα εἶτα δυςυχεῖς πεφυκεναι 5 ου χρῆν ταδ' υτω δώμονας θνντους περιπρασσειν ἐχρῆν γαρ τους μεν υσεβεις βροτωνεχειν τι κερδος ἐμφανες θεων παρα, τοῖς δ' -τας δέκους τουσδε τῆν ἐπαξέαν δέκτ/, κακων τιμωρον ιιφανῆ, τίνειν. I κουδεὶς ἄν ουτως ευτυχε κακος γεγως. Vs. 6 valde mihi suspectum est verbum πρασσειν, pro quo τασσειν contiituere reponendum esse puto. s. 8 revocavi τουσδε pro τους δε e codice Vindobonensi Praegresso τους μεν us 6 respondet του na κτε, deinde τουσδε cum

36쪽

emphasi subiungitur prorsus eadem ratione, qua s. 1 2 τους μεν- α ντας-τουςδε κτε. Tandem de coniectura mea seripsi

τὴν ἐπαξίαν iam pro τὴν ἐναντέα δίκην, quippe quod . .

sensu idoneo careat.

Stob. Flor. 105, 3. Σοφοκλέους Τυνδαοεως 'ου χρὴ ποτ ει πρασσοντος ολβίσαι τυχας ανδρος, πριν-- ῆ παντελως ν δ ' διεκπερανθῆ καὶ τελευτηση μον. ἐν γαρ βραχεῖ καθειλε κωλέγει χρονιν πάμπλουτον ολβον δαέιιονος κακου δοσις, αν μετασetri καὶ θεοις δοκῆ τάδε Vs 2 delevi βίος, quod debetur librario lacunam utcumque explenti. Blomsieldius coniecit χρονος, quod mihi non valde arridet propter finem s. . Nec tamen quod melius reponam reperio. Cogitavi de nonopeo sensu, quo Pindarus Ol. 1, 7, 15ελέσσμὸν βίου πορον dixit; sed πορος, non addito δέου, ut vitae iter significare possit vereor. In mentem quoque venit, an scribendum esset πριν-Detu παντελῶς η' u leto d. κ. tylos Preterea us. 4. - λέγω recte offensioni sui Berghio, κου μακρu coniicienti. Aliud quid latere suspicor. Ath. I p. 17 D. - Αἰσχυλος γουν πρεπῶς πον παραγει μεθυοντας τους Ἐλλ νας - καὶ Σοφοκλῆς δ' ἐν 'Aχαιων

κατάγνυται, τευχος ο μυρου πνεον,ελεηλατουμην δ' Οὐφέλης οσιμῆς uno. In EAMBIATOYΜΗΝ ἐδει/ιατου H, quam lectionem vulgatam iure suspectam habuit Nauchius, latere putavi O-- Tomu i. e. praeda eram etri odoris. Putavi quoquo de u σιρολατουμον, sed ipsa veritate reperta hanc suspicio-

37쪽

nem rursus dimisi. Convenit autem dramati satyrico haud indigna socco metaphora quali non longe absimilem dixeris eam, qua usus est Aristophanes ac 745:-τυπτομένους ἐπωχῖδες, ιν ὀ συνδουλος σκωφας αυrowτας πλζγος εὶ ανεροιτο, ω κακοδαιμον τιτο δέομ παθες μων στραις εἰσεβαλεν σοι ἐς τας πλευρα πολλὴ στοατιῆ κἀδενδροκοπησε, νωτον. Step. Byg. in v. Λωδωνη. εγεται καὶ Λωδων, , τὴν γενικνῖν Σοφοκλῆς-καὶ δοτικν' ' Λωδων ναέων πιυς διιέος βροτων. Ita codd. sine varietate Tunnelius i. sia ος, quod recepit Αhrensius. Displicet ea coniectura Nauchio, nec iniuria. Vide an scripserit poeta: Λωδῶνι ναέων πιυς ὀ μαντεῖος, βροτων Grammaticus nil curans praeter sormam Λωδωνι non integram sententiam attulisse videtur Apollinem μωτεῖον voetarunt Eurip. r. 1666 et Arist. v. 722. εις μογνιος, de quo cogitabam liuo non quadrat. Strabo I p. 99 το ' ιφιαρειον ... που φυγοντα τον 'Aμφιαρεων, υς φησι Σοφοκλῆς '

αυτοῖσιν πλοις καὶ τετραορ ρ δίφριρ. Ita scripsi pro vulgata lectione τετρωρις*, quippe quae sorma analogiae legibus adversetur Verae lectionis vestigia servaruntii libri, qui habent τετραορίστιν Tragici utuntur utraque forma, aut aperta τετραορος aut contracta τετρωρος. αρωριcος dixit nemo unquam nec dicere potuit Lurip. Suppl. 676: ποιμενες χων τετραορων κατῆρχον ἐντευθεν μανης. Sophocles Trach. s. 507 ὀ με ἐν ποταμο σθενος, φικερω

38쪽

Plut Morat p. 2 F nολλας γαρ ανθρωπευν μυριαδας ιιπέ-πλγεν θυμέας περὶ των μυστηριων Σοφοκλῆς ταυταγραφας εος τρις ολβιοι κεινοι βροτων , οι citet δερχθεντες ἐλημολωσ' ἐς Αιδοὐ τοῖσδε γαρ μονοις ἐκεῖ ζῆν ςι, τώῖς δ αλλοισι παντα δὴ κακα. Vs 4 scripsi παντα δὴ pro παν ἐκει nam ἐκεῖ errore evs. praecedenti repetitum esse videtur. Sehol. lat. p. 965 14 παροιμέα αυτ δε ει ἐπὶ των ςo μων τι μὴ γενέσθαι-μέμν α δ αυτῆς καὶ Σοφοκλῆς ἐν ζ μνέαις υτως ταν δ' αὐτο δεHει τουργον, ως ἔχει, σα M. Dedi υς ε χει i. e. quomodo e abeat res pro ως θω. Meinelii εο δ cis scribendum videtur. Sunt nonnulla, quae in pulcerrimo loco uripide apud Sto-baeum LXIII, 6 nam planissime assentio Nauchio huic, non

Sophocli, cui in lemmate tribuuntur, hos versus vindicanti), sunt quaedam, inquam, quae rectius quam hucusque actum esse video, constitui posse videantur. Adscribam primum totum locum, quemadmodum edendum esse mihi persuadeo, deinde mearum mutationum rationes reddam: Ἱὶ παιδες ν τοι Κυπρις υ Κυπρις ιονον, ἀλλ εστι πολλων νομάτων ἐπωνυμος '

39쪽

εἰσερχεται μεν ἰχθυων πλωτέον γενν7,

Κυπριδι et θνντων καὶ θειον βουλευματα. Vs. 7 ανθαaτεται pro ἐντηκεται iam dudum einekium an tam correxisse nun video. go ita coniiciebam, collato loco Aristophaneo e Ranis πλευμονων 1 ανθαaτεται αρτν7σσω μυραινα rixos 1 correxi vulgatam lectionem νεωμῶ r ἐν Οἰλνοισι του κεέννῖς πτερον Verbum enim νωμα si h L, ut alibi semper, servat naturam suam transitivam, pronomen ἐκεινης huius loci non esse inde credo, sine ulla controversia Sequitur.

8 contra Tot κείνης mecum in oreέλοις mutaveris, habe hit οἰωνοισι suum epitheton, quem admodum us 9 ἰχθυων et v 10 χερσον-γονῆ. Scrupulus tamen mihi restat, an Venus, cui deae nusquam alibi, quantum ego quidem novi, alae tribuantur, recte dicatur νι - πτερον ideoque auspicabar s. H acribendum esse in hunc modum: να ει ν ἐν οἰωνου, ποικιλο Πτέρο S. Sed nimium suspicacem haberi me nolo. Ne tame est magis retinui, qui sequebatur postris. 1 versus ineptissimus et plane otiosus, quem non iam dudum criticorum obelis confixum esse satis mirari nequeo; quoque admisso, universi loci, pulchri tamquam corporis harmonia dissolvatur necesse est. Habet autem sic: ἐν θ ρσίν, δε βροτοι ν, ἐν θεοῖς ἄνω. Tandem s. 16 pro Κυπρις scripsi Κυπριδι, quia male Graecum esse puto Κυπρις συντεμνεται pro συντεμινει 4 βου- λευματα. Si quid praeterea novavi, id seci aliis auctoribus, quorum vide sis, coniecturas apud Nauchium. h. 856 inc sab. Denique addubito, an recte scribatur s. 18: nam exspecta- Dissilia πιν Orale

40쪽

solum metro convenit. Ea coniecturas, quibus complurium vocabulorum lacunas explere conemur, plerumque nihil esse praeter lusum quemdam ingenii acile credimus iis qui assirment. Nobis tamen eiusmodi παρακινδυνευιιασι neque nimis indulgendum videtur, neque

rursus plane abstinendum ab illis. Ad hoc genus pertinet tentamen, qu prodesae conatus sum loco Sophocleo apSchol. Pind. Pyth. IV, 98. Scribit autem sic: τρυς πυριπνους Γλυ ρους Ἀντι μαχος ἐν Λυδη 'Hφαιστοτευκτους λέγει. Ioφο-

mn si ερ δε- ουσιν πνευμονωνῶ 'φλεγε δε ιυπτῆρ ως Supplevi ex ingenio, quae septa uncinis vides. Alia comminiscitur Bershius, cuius suspicionem resert Nauchius h. 311, Macrobius Saturnal. V l duo nobis servavit fragmenta tragoedia Sophoclis, quae Pιζοτομοι inscripta erat, quorum alterum editur in hunc modum: A δἐ καλυπταὶ κlσται ριζῶν κρυπτουσι τ ι ,

Frustra quaero cur Medeam nudam hoc negotio functam esse poeta dixerit. Nisi forte putamus id magica arte praescriptum fuisse, librariis potius quam illi istud γυιινί, tribuerim,

utpote corruptum ex πρυμνας, quod reseratur ad ιζων--ἀς HL Comparetur v. e. Diad. , 149. Et antiquos et recentiores interpretes latuisse videtur sensus,