장음표시 사용
301쪽
ciantur. I. u. 3. . hemis subjici. II. 8. subjicere quaestioni tormentorum.
Successio. Parentes carent luccessione liberorum illicite genitorum. 6 4. de successionibus legit inris. Tu. 6. de successione feminarum: in jure agnationis non est suc
Sumtus in salute et sanitate saeti. a. 4. Superstitionis doctrinae ge. nera inducere. ι 5. 3. Supponere ignem. I 2. 2. Supra relatae species. I . 3. supra dictus dies. D.
SUH re litams. 6. 4. com mcndatum. Io. I. deposutum. I 3 et S. filium. I 6. 3. suscepti testes. - 9, 3. Sustinere metum. I. I Suus heres primum accipit hereditatem intestati: quis sit is. I6. 2. quis sit, aut fiat: quomodo fiat: in suis here. dibus continuatur dominium rerum hereditaria. rum ad moriem testiit ris: quo tempore sui sint constitiaendi. I 6. 3. quis ni sui. 16. q. qui sint, et quo mocio heredes
Tabernaculum testimonii. I 6. I. Tam . V. Quam. Tantundem Cit. 4. I. Taurinus Egnatius. I. II.
Taurus Colaiul. 8. 7. Turatio in iniuriis non minor ponenda , quam quanti vadimonium fuerit.
Telum. Poena ejus , qui cum telo fuit. I. a et 3, 8. 4 homicida est, qui aliquo
genere teli occidit. I. 4. telo percutere. I. 6. Cainsu teli serire. I. 7. quid contineat ejus appellatio:
portare id licet tutandae salutis causa. I. 13. telo se defendentes surus. 7. r. D. v. Fures. TemperamenIum admittere.
Tempus accusationis in adul. terio. 4. 4. anteactum. 6. 4. in poenis. I 3. 3.7 eri judicio fiduciae. a. 3. Tenuatum robur. S. 3, Terentius Gentianus. I 3. 4 Termixta de mota. δεδενι- ριio ei subscriptio Tit. 13. Terminus accusatioliis in adis alterio. 4. 4. termini minti l Mena. I 3. a. v. inpia.
Testamentaria lege damnatus. 8. a. v. Ulpianus. Tromentum sacere eX ma Ure parte non potest, qui stupruna Palitur. 5. I.
quam testamentum sal. sum sciens signaverit: testamenta salia invicem dicenda aut consignanda Curare. 8. 7. testamentum jure Praetor o factum D, tinet: quid, si test3rum ta rumpantur, aut irrita fiam' i 6. a. successio testamentorum, v. Paulus. Testationes. Poena ejus, qui falsas testationes facie n. das curavit. 8. Testimonium. Poena testimo- inii salii. I. , 8. a. Aq. . quo modo puniantur, qui pecuniam acceperint, dederint, ob salsum testi monium perhibendum, judicemve, ut sententiam serat, vel non serat, Corruperint , corrumpen. dumve curaverint. 8. s. pecuniam accipere ob de. nudandum non remittendumve testimonium. 8. r. de testimonio salso. 9. I.
interdicitur quibusdam omnino, quibusdam in. vitis, et quibus. 9. a. pecuniam accipere ob dicendum id. 9. a. familiare non admittitur. Tu. 9.in sine. tabernaculum te. stimonii. I 6. r. Testis injusti poena. 8. r. testes suscepti, et ii, quos accusator de domo eduxit, vel intae humili. tas infamavit, non interrogantur. In testibus et vitae qualitas. et dignitias spectari debet. Si sint adfines. vel cognati, in eos inviti testes interr gantur. Parentes et libe.ri adversus se invicem, item liberti nec volentes ad testinionium admittuntur, quia rei verae testimonium necessitudo personarum plerumque
302쪽
LECUM MOSAICARUM ET ROMANARUM. 29a
riuere ries. I s. I. in crucem tolli. I 4. 2. Tormentorum quaestio, riuuaestio. TorPeri, V. Servi. Iractatu virorum probari. IS. 3. Tradi ad gladium. I I. o. a Zettula persequi. q. M. Tran ittere larem ad Prae. si . 7. 2. Transmovere reminos. I 3.
Tranquillitas 'nostra. IS. 3. Transverso ex gradu cingnati. 6. a. Tribunalia Praesidum. I
Triduo proximo indicandum adulterium vindicatum. 4. II. Diennium, V. Opus.
Tripli poena propter abigeatum. II. 3 et 4. Tua experientia, solertia, prudentia devotio. IS. Tumorem ficere. 2. multo. V. Deposeum. Turpis violatio. 3. 3. Tinus Consul. D. 4.Τ utar. Utilitari ejus non versatur in administratione.
est necessaria pupillo suo heredi. nisii mite non solvendo sit hereditas. I 6. 3
Vcdimonium in injuriis. a. Valentinianus IMP. s. 3, Variatum est. IS. 3. Varietas in deposito. IO. 3. Vas immittere ex insidiis. I. I. insidians super alia quem. I. s. servare dare.
κ C. vir Clarissimus. I. R. Hectoria Astilia.
Vol pro id est. I 6. s. V tum mihi rescribere. q. Vel res, velim rescribas. I.
Venditis hominis. v. Civis, V. Servus. Vendebantur servi durius habiti. 3. 3. de venditione rei desese sitae. IO. 7. abigeorum. II. I. Venditionis hominis poena. I . I. Venefici. Lex Cornelia de sicariis et veneficis. I. ueι 3 et 8. Venenarii impostor . S. I. Venenum. Poena ejus, qui id adhibuerit. I. a ,s. Pinfigere de venenis suis malivolis. IS. 3. Heia ignorantiae. I. la. liberari venia criminum. 6. 4. Praeteritorum, V.
ventrem. IS. l. Rensi casus. I 2.2.
nnundandum. Ob Venundandum pecuniam accipere. b. 7. Verberatus si quis fuerit, est atrox injuria. a. a. et pulsatus di nerunt. 2. 6. Verberum poena in termino moto. I 3. 3. Veritatem necessitudo cororumpit. 9. 3. Verum. Adseverare pro Ne ro. 3. 6. Vertitur utilitas. IO. a. Restis, V. Depositum. Vetustatem juxta. 6. 4. Via. V. Praefectus. Vicarius urbis Romae. s. Visinus habet actionem Obres exultas. II. 6. G7. Videmus puniri. II. 8. Videntur esse commissa. 6.
Oo 3 Vidua filia si in adulterio stdeprehensia, quid missit
VII. pro Septimius. Io. 6. Mium incendere. I . aeι 6. villa incensa. I 2. 7. Viscere sanguinis necessitudinem. 16.9. vinci sine poena calumniae. 4. q. hominem, U. Cidis. Vinctum habere liminem. 14. 3.
Vinetita. Qui in vitaculis est, non dicit testim nium. 9. 2. sub poena vinculorum domino restitui. II. 3.mndieatis in rem adversus heredes depositarii. IO.
Mnra incensa. II. 2 et 3. Violatio turpis. 3. 3. Vir pro marito. et 3. viro in manum conveni. re. 4. 2. et uxor quando v cntur ad successitionem.
I 6. 8 et s. Consularis adulter num possit occidi a Pire. q. a. uxore deprehensa in adulterio quid liceat viro. 4.3. Uirorum lupanaria. s. 3.Virsis cedere. a. 4. Virilis anima. 5. , Virtutum mater. S. 3.
His major non Praestatur. IO. ' knsus causa lapides surari. 3. 3. Vita. Ossicium vitae diurnae. 2. 3. Vitae necisque potestas in si iam. 4. 8.concedere vitam delim quentibus. 6. . Vitae humilitas, qualitas, in testibus. P 3. Vitricus invitus in reum non dicit testimonium
303쪽
si in ρ. Uerba ejus ex libro Ull. de ollicio Proconsulis, sub titulo: de sicariis et vinclidis. I.
libro et titulo, qui supra relati. I. 6. libro et titulo, quo
libro Re ilaris,siit, titulo de iniurias. 2.2. . libro Xi X ad Edictum. sub titulo: si satebitur injuria occisum esse, in simplum, et cum dice
. libro octavo de Oissicio Proconsulis. sub titulo : de dominorum saevitia. 3. libro Regulari de nuptius sub titulo. 6. 2. -- libro Uilt. ad Edictum, sub titulo: si qua drupes pauperiem dederit. 7
scio Procos. , sub titulo de iuribus. 7, 4 ia sub titulo de me na legis Corneliae testamentariae, libro Vili. 8. 7. is libro VIIII. de officio Proconsulis, ad te. tam Juliam de vi publica et privata. 9. a. . libro octavo de ODficio Proconsulis, sub u-tulo de abigeis. H. 7. . libro et titulo qui
supra. II. 8.ω.-. libro VlII. de os.seio Proconsulis, de naufragiis et incendiariis.
,-- libro ad Edictum, sub titulo: si silebitur injuria occisum esse in sim. Plum, et cum doceret. 2. 7 - librol de officio Proconsulis, sub titulo de termino moto. I 3. q. libro lX. de .n.cio Proconsulis, sub ti. tulo: ad legem Fabiam.
-i-- libro VII. de ossicio Proconsulis sub titulo de Mathematicis et Vatici.
-- libro singulari, sub titulo de legit inris here. ditatibus. I 6. q. -- ab intestato institutionum. I6. s. --eodem libro. 16.
suis heredibus. I 6. 3. -eodem libro. I 6.
Umbra matrona. 3. 3. Voconia ratio. 4 P. 4 Voluntas. De ea in homici. dio. r. 6 et 7 et se et I V. Casus. Voluntatis esse. 6. 6. Vox agentis in iniuriis. a. 6. Urbanus Consul. IO. 3. Urbe interdicere. I. II. ad urbem missus Iaculandi causa. 9. I. V. Praefectus. Ureueιur. IO. 6. Urjejus libro X. refert. I 2. 7. Ufurne ex mora praestantur in deposito. Io. 7. urpare cognitis nem. I 3. Uitii. irrepsit imisum. IS. 2. His actio depositi. 18. p. utiles mens CS. 4. q. Utilitas , U. Comino tum, in Depasisum, U. JIan
Utiliter experiri. Io. a. Ortusque parti prodere testini0nia. 8. 3. Vulξο coircepti liheri. 6. 2. Vulneratus il quis sit, est atrox injuria. di. a. si per aliquos dies post vulnus acceptum decessit, num videatur causa mortis id in
Uxor. Si ea in adulterio sit deprehensa, num. Cui quando liceat occidere adulterum . quem, num et uxorem 2 4. p. adultera dimittenda. ibi. i. adulteram qui possint accusare. 4. s. a marito lauta possit occidi ad altera. q. Io. an possit Occidi. 4. I a. quae possit, quae prinhibeatur duci propter gnationem. 6. 2G3. quid, s ducta, quam non licet g6. a. cognata ducta non punitur poena incesti. 6. 3. maledictus est qui concubuerit cum sorore uxoris suae, item cum uxore fratris sui. 6. 7. quae in manu est silii, est sua heres, quia loeo filiae est.
I 6. a. quando vocetur ad successii nem. I 6.8ra 9. Uxoriae rei actio. Io. a.
304쪽
EARUMQUE USU FREQUENTISSIMO INFRAGMENTIS ANTIQUIS, PRAECIPUE IURIS CONSULTORUM:
In qua plurima Peterum Iuris , aliorumque Auctorum Aoa di ciliora , corruptaDe,
harum ope enodantur, aut co riguntur.
305쪽
FAVOR INUS Philosophus, et SEXIUS
CAECILIUS Iurisconsultus, apud
Gellium, Nodi. Attic. Lib. Ax Cap. I.
A Quaedam esse . . . animadvertuntur aut obscurissima, . . .
A aut nequaquam ita, ut scriptum est, consistentia. Obscurita- is tes . . . non adsignemus culpae scribentium, sed inscientiae ,, non adsinentium. Quanquam hi quoque ipsi, qui, quae scripta is sunt, minus percipiunt, culpa vacant: nam longa aetas verba, is atque mores Veteres oblitteravit, quibus verbis, moribusque is sententia legum comprehenia est.
306쪽
Quandoquidem saepissime in iis, quae supra proposuimus, usu venit, ut in
emaculandis Iurisconsuliorum veterum scriptis Notarum remedium visum fuerit esse adhibendum. imo vero utramque nobis paginam faciat genus illud emendationis, faciendum existimo, ut, quid hac de re statuendum adpareat, penitius investigem, ita tamen in eo versaturus, ut, quae copiosissime dici possiant, breviter tantummodo perstringam. Paulus Nota inquit nune signiscat signum, is in pecoribus, nunc litteras An. 'las, aut binas. Idem tradit Festus. Servius ad Virg. Aen. 3. v. 44 . notas litterarum explicat . ut per unam litteram seniscet malo seniscetur aliquid. Notae autem dictae sunt, verba audis Petri Diaconi, eo, quod verba in syllahar lego item syllabas praefixis characteribus notant, υτ ad notitiam legentium re- Socarent, quas didicerunt: malim res revocarenι, aut quae didicerunt: hoc si optes , discere explica audire quas qui scribunt, proprie jam Notarii appellantur. Isidorus, compilator. Orig. Lib. I. cap. 2 r. sic expressit: Notae autem dictae, eo quod verba, vel fyllabar, praesaeis characteribus notent, et ad notitiam legentium revocent, quar qui didicerunt proprie jam Notarii appellantur. Locum
mutilum ex Diacono iacile suppleas. De Notariis illis pluribus egit L. Pignorius de Servis p. 218. R. . ex prolata singulari dissertatione de Notariis pertractavit I. W. de Goebet. De scriptione notaria, quae nMoris quoque dicuntur. vide Cujac. in OU. Lib. 3. Cap. 3, et Lib. I. Cap. 33, et Turneb. Advers. Lib. I s. Cap go. Notae alio nomine dictae sunt Ala. quasi s ula, et Alae, quasi Iigulae, secundum Vossium in Art. Grammar. Lib. I. Cap. li., aut potiusIingulae, quoniam singulae litterae certa vocabula comprehendunt: singularias litteras sine coagmento syllabarum appellat Gellius Lib. II. Cap. Io. Eadem quoque Agna vocabant nr: hine Hieronymus in Julianum: linguae e Ieritarem prenderent Iigna verborum. Idem in Epis. I o ad Principiam: quodam signorum compendio breviatum Euangelii frictwmque sermonem exaravit. Quae
Propter causam non video, quod cum Gratio in hiar. spars in Constit. Justis Pp niani
307쪽
niani de ememtat. Codicis. I S. pro reponendum esse arbitremur figis. ram. Singula. vel potius per bocopen sivia, dici puto in L. r. C. de rite ijure enucleando I 3. ubi vitiose legatur: per simplorum capriones, pro quo Cl. Ho finis in Meletem. corrigit Imbolor . Confer Cujac. in Obs Lib. I 2. cap. tist. Graeci e με- nominant A sigiis Gallos Isras suas dixisse, putat Ciriae.
Iub. s. Obs a. A siglis, seu singulis, Angularii appellantur, qui sigiis tal-bunt, vid. Idem Lib. I 2. Cap. ult. Proprie tamen si loqui amamus, distant omnino notae a sigiis, in eo unice convcnientes. quod plura contractius proponunt: siquidem notae non sunt litterae, sed signa potius, aut figurae, quibus verbum unum, imo plura et iami aliquando vocabuli notabantur. Hinc Pedius notas litteras esse negavit. v. L. 6. in f D de honor. pus conser. L. 4o. pr. D. de resum mil. Hujus generis sunt eae, quae Tironis, qui Ciceronis libertus fuit, et Annaei Sene. cae nominibus circumseruntur, quas ad calcem Thesauri sui Inseriptionum exhibet Janus Gruterus. Notis ejusmodi. aut dieas potius compendiosis ae nigmatis , integros olim libros exaratos fuisse, testantur αὐτοπτα. Narrat
Vossius I. e. ex Trithemio, vidisse eum in bibliotheca Argentinensi psalterium Davidis hoe modo perscriptum, cui volumini ab notarum ignaro inscriptum fuerat: Psalterium in Armenica lingua: quod opusculum exornare cum maxime bibliothecam Augustam, quae Guelphobyti est, resert J. W. de Goebel in tractatu da Notariis, qui insertus in D. D. Baringit Claui diploma.ricae p. I98. De Curtii historiarum parte posteriore ita signata memorat Gr terus L e. De notis his consule Epist. Vir. Illustr. a Cel. Burmanno editas, . Irim. a. p. I 28. ex 3 3. Sigiae vero proprie sunt litterae singulariae, veluti C. T. , quas certum tempus significare Magno docet. Plura disserentiae hujus exempla attulit, et latius de eodem disseruit Criacius I. e. , adde Mercerum in Thes. Fur. Otton. Tm. 3. p. 2 . ibique Reinoldum, nec non Vos sum L L. quibus adjungo H. Brencmannum in Bisor. Pand. Lib. a. cap. 3. , qui et amplius distinguit a notis et sigiis ea scribendi compendia, quas abbreviationes vocare solemus, itemque monogrammata, et contignationes. Distin.
guendi causa ita proponi potest: quod si tamen verum velimus confiteri, omnia haec et olim quoque inter se confusa suisse constat, ac, quicquid e rum fuit, sigiarum et notarum nominibus suisse comprehensium. Notarum originem et antiquitatem sic exponit Diaconus: Nunc quas lego uisin primus notas insiluit scribamus: vulgares notas habemus. suppleo: quas habeaeus, Ennius primus mille et centum inierit, ad hunc scilicet Uum, ut, quicquid per contemptioem praesensium crescribo per eontentionem hoc est, celerem orationem. recitantium in iceretur, librarii miberent complures, simul adsantes, diverss crepono diviss)imer se partibus, quot quisque verba. et quo ordine exciperet. Dehinc Tullius Tiro. Ciceronis libertus, notas praepstionum commentatus est. As hunc Philargius alii libri ekhibent Philarg3rui Samius, et aliqui emendo: et Aquila , subintelligo autem ex praecedentibus libertus
Moecenatis alias addideruηt. Deinde racius Annaeus Seneca contractas cmalo confractar , id est, contractaruin, puta notarum omnium digesto et aucto numero
308쪽
opus inquisq- millia extendit. Iisdem poene verbis Isidorus Lib. r. Cop. II. . ex quo haec , uti pleraque caetera praefationis suae, mutuatus videtur Dia. conus noster. Adponam locum, ut demonstrem probabilem propositarum i ctionum rationem, tum, ut restituam depravatam Isidori scripturam. Sie edidit D. Gotiiosredus: Vulgares notas Ennius primus mille eι centum inuenit. Notarum usus erat, ut quicquid pro concione. uel contensione, aut in judiciis dire. retur, in aliis est: quicquid per contentionem, aut in jud Praeferam: pro conci ne . per contentionem, aut in Dd. librarii scriberent complures, simi ad antes, divisis inters partibus, quot quisque verba, es quo ordine exciperet. Romae primus Tullius Irro, Ciceronis libertus, commentatus es notas, sed tantum pra
post imum. Pose eum tertius Persennius in MS' quodam eth isper Sannius.1criptum fuisse conjicio III. p. vel pat Samius, explico tertius, patria Samius Philargius in aliis editionibus exstat Pylargyrus ex Aquila. libertus Moecenatis, alius alias addiderunt. eaedem aliua omiserunt Deinde Seneca contracto malo contractorum omnium ausoque et aucto numero, praestet sorte: digeso quidem ... opus effecit in quinque millia. Verbum emecis pro extendit positum dandum puto stilo lsidori. Ex iisdem editionibus si e corrige initialia Cap. 2 a. seq.: Quaedam autem litterae in libris juris verbarum suortim notae sunt, quo scriptis cestris Meviorque fat. Gothostedus evulgavit; Celebris brevior sat. Sigias veterum qui tradiderunt exstant haud pauci: repenset eos Fabritius in Bibl. Lat. Lib. 4. Cap. 6. Nobis memorasse sufficiat Triumviros notissimos. UALERIuM PROBUM dico, qui elegantissimum commentarium conscripsit de Notis Romanorum, quem Auctorem Neronem imperantem vidisse censet Fabritius, Uossius, Adriani Caesaris aetate eum norui illa, existimat l. c. Cap. 4o. Iniquior in virum probum videtur Reinoldi in Variis Cap. r r. , qui ab alio si glas illas in publicum emissas conjicit, qui post Septimii Severi tempora aetatem degit. mentitusque Valerii Probi nomen, eas proposuit. Facili, nisi fallor, negotio litem hanc possis componere. Libellum, quem dixi, ejusdem esse puto Valerii Probi, quem Neronis Imp. aevo vixisse ex Eusebio constat, idem tamen nonnulla ab aliis, Christianorum sacris addictis, addita, atque interserta fuisse arbitror, id quod plurimis aliorum Scriptorum commentariis accidisse, dudum demonstrarunt Eruditi: idem factum in notis Tironis et Senecae, dubium non est. Probi hujus opusculum novissime ex MSS. vetustissimis edidit, et notis illustravit H. Ernaeus, adjecit quoque commentarios F. Lindelabrogu, seu Titiobrogae. Inseruit hunc Thesauro suo Vir Ampl.
Succedat MAGNO, an Mango, qui de mimini juris civilis elegantem emisit Iibellum, quem carolo Magno Imm atori dicavit, quo de pluribus Fabritius i. e. Denique PETRUs Diaconus ad Conradum primum, Imp. Romanum. sat amplum commentarium scripsit de notis litterarum more Romano. Mulistis quoque de notis egit Isidorus in Orig. Lib. I. cap. go. R., qui tamea pleraque descripsit pro more ex aliis. Geminationes litterarum. aut vocum, quid quaeso sunt aliud, quam serisbendi quoddam compendium, quo littera una pluresve, imo et integra ali-Pp a quam
309쪽
quando vocabula semes scripta geminanda atque iteranda proponuntur 7 Ia ipso corpore Florentino plurima saperesse limus notarum speciei exempla. nullus ignorat. Tantum tribuerunt nonnulli corrigendi per geminationes arti, ut poene quaevis loca corrupta hoc remedio restitui posse sibi persuas,rint: solos nomino Cl. Best et Eruditiss. Hosman in Meletematibus ad D. . quos tamen plus justo dedisse huic emendandi generi, nemo quisquam temere
cubitet. Geminationes admitti oportere, unusquisque agnoscat. necesse est:
domini pro dominii, Iuli pro exstare in Collatione Leg. et Rom. . alia plurima reliqua este in Digestis, atque alibi, vestigia earum certissima. quis ambigat 3 Ipsi plus semel capita Auctorum veterum dissiciliora exponere hac ope tentavimus. Quod autem majusculis litteris exhiberi talia in oditionibus nostris conspicimus, non id a Scriptoribus proscctum esse . sed commentum hoc esse posterioris aetatis, dudum demonstratum est. Mediocriter tamen in his agendum esse arbitror, et id studendum praecipue, quod in omni re apprime est utile, ut ne quis nimis. Geminationum rationem et abuissum docuit Bynhershoech OU. Lib. 4. Cap. 2 o. Multis de eodem disput vit Fornerius Rer. 21ω. Lib. I. Cap. I. , aliique sexcenti. Antiquos non duplicasse litteras , sed scilicos supra apposuisse constat ex Isidoro Orig. Lib. I. Cap. 26 in s. Conser Festum in Aboloes, Aulas, Torum. Adde auctores allegatos ab C. H. Ech hardo in Hermeneul. Din. p. 36. R. et p. 4r. R. Quid memorem iΚseriptiones antiquas, lapidi, marmori, acri incisas 2 quas qui vel sugitivo oculo semel inspexerit, scatere pleratque sigiis ignorare non potest. Consule de iis Fabritium Lib. 4. Cap. S. Gruterus in indicis, corpo- 'ri suo Inscriptionum submissi, singulari capite notas, litterasque singulares,
vocesque abbreviatas interpretatus est, Cap. 2o.
Quid dicam eodices vetustos 2 Noverunt illi, qui aliquando eos cognoverunt, plenos esse sigiis. Exemplo sit, ut unum tantum adlegem, liber ille Wurconbergensis, in archivo ecclesiae Cathedralis servatus, qui Theodosianum Codicem exhibet, quem totum quantum plenum esse abbreviationibus, testatur Cl. Rit ter in Praefat. Cod. Theod. Tom. I. Si larum ejusmodi etiam nun supersunt quam clarissima vestigia in Collatione legum Mosaicarum et Romanarum. N. N. , pro Carissime nobis Tit. I. I. I . Vel res, pro velim rescribas. l. II. V. C., pro Vir Clarissimur, alia. Novimus, post evulgatos a Cnaeo Flavio fastos pontificios, novas subinde
sormulas excogitaste Iurisconsultos: eas autem, ne in Vulgus manarent, occultioribus quibusdam notis consignasse Prudentes crediderunt nonnulli, permoti dicto Ciceronis pro MMaena Cap. a I. Irati Iuriscon usti, ne dierum rarione pervulgata malim prouulgara et cognita, sne Da ope posses sege agi. N TAs quasdam compuverant, ut ips omnibus in rebus interessent. Vid. Cl. Heineec. in Antiq. Fur . in prooem. 7. A. Manilius, qui Theodosium M. imperantem vidit, itat canit de Icto:
Hie etiam legum tabulas . et eondita jura Nox tiς, atque NoTas levibus pendenIta verba.
310쪽
intellige sormulas actionum notis perscriptas. Easdem accipiendas esse in di. cto Ciceronis loco ex illimat Rit ter in notis ad mineccii moror. Pup. Lib. 1. Cap. z. 48, Sed jam ante formulas habuerunt Icti, easque evulgatas fui s.
se, prodit Orator. Eximes scrupulum, si reposueris novas. Compendiosam hane scribendi rationem, quae adeo vulgaris suit Romae, ut vel in testamentis notas etiam usurparint. vid. Sueton. in Galba Cap. f.,
id quod tamen μstea vetitum fuisse, demonstrat Criacius Lib. 3. UV. Cap. 3. . variis erroribus causam praebuisse quis dubitet y Iam ab antiquillimis inde temporibus conquesti de eo suere quam plurimi, vid. Rad. Forner. Rer. Quo. t id. Lib. 3. Cap. a. Cicero ad Atticum Lib. D. 32. quod ad te de decim legatis scripsi, parum intellexti, credo, quia scripseram. Movit
haec eausa Iustinianum, ut sanciendum duxerit in Constitutione de Gnceptione Digesorum, quae est lex I. C. de Veteri jure enucl. Ne autem perscripturam aliqua sat in poseruin dubitatio. jubemur, non per snglorum ita legendum videri
uixi antea) captiones, et compendiosa aenigmata, quae multas per se, et per suum vitium antinomias induxerunt, ejusdem Coricis Ieraam conscribi, etiam si numerus librorum fgniscatur, avx aliud quidquam: nec enim pir specialia Ala numerorum manifesari, sed per sit Ierarum consequentiam explanari concedimus. Conser L. g. g. 22. C. eod et Conlli tutionem de emenduἶ. Cod. f. s. Idem in Graecis observari iussit Basilius Imp.
Cave tamen, in eam descendas opinionem, frustra ideirco collocari operamia explanandis per notarum subsidium illis voluminibus, quae per litterarum consequentiam conscribi voluit Imperator. Quod si ipso, quod a Tribonia. no, ea usque adjutoribus sociis est compositum, αὐτογραφω uti liceret, ne tum quidem inutilem hae in re laborem impendi statui deberet, quum ipsos juris civilis architectos, quos dixi, in aenigmatis his resolvendis Iapsos nonnunquam fuisse fiat probabile. Uerum edacis injuria temporis sactum dolemus , ut non modo ipium exemplar authenticum desideretur, sed et frustra quaeratur talis codex, qui Justiniani aevum propius attingat.
nihilque ad nostra transmissum sit tenuiora, nisi quod postea demum, ubi eviluerat dudum Iustiniani illa, quam supra memoravi, sanctio, descriptum fuit, eo aevo, quo sgiae vulgo etiam injuris libris adhiberi denuo consue.
Do omnium optimum, fortasse et antiquissimum esse Codicem Pisanum: non eum tamen esse librum illum persuasum est, qui Iustiniani mandato consectus est, aut copiam ejus primam secundamve . quod lamen ut crederent, abripuit nonnullos nimia ac vesana voluminis laudatissimi veneratio. Cui ae. tati thesaurin ille Florentinus sit adscribendus, in incerto est, neque certius puto, verumne sit, quod censent plurimi, omnes, quotquot ubique circum. seruntur , antiquos juris codices hoc quasi ex fonte promanasse, exque eo
uno descriptos fuisse, vid. Hei nece. in Praefat. praemissa Ohf. B3n eriboeckii:
Imo vero contra statuentium probabilior omnino videtur opinio. Verum enimvero nolo eo uidem hane litem meam sacere: taedet cramben millies coctam
repouere. In utramque partem disputatum saepissime a Uiris eruditioribus, Pp a Breucin