장음표시 사용
321쪽
diis litterissubtractis. In editione Basileensi ita legitur: βῆ ad . qm: ex.
plico: signifieaι ad . . . quomodo. Vide Probum. XXV. idem Caius Lib. 2. I. Nit. Ita uis: Et multa praeterea quorum. eunque similia sunt, secundum quae et ille furti renetur, qui ut seret opem . . .eommodarit. Locum depravatissimum quo pacto corrigere tentarint alii. videin notis ad L L, et apud Struchimeyerum p. 76. Ego se reponam: et multa
praeterea, quorum quaesto est, similia sunt, scuti, quod et ille ete. Magno ne auctore parum differt sigia. quae qunque, hoc est, cunque denotat, ab ea , quae quaestionem designat. Ex eodem quoque disces, nullum fere interesse dis.
crimen inter scripturam vocis secundum et scuti. XXVI. Paulus Lib. s. sentent. Tit. 4. l. 8: Injuriarum actio . . . consi. luitur, quorier . . . cujus domus introitur ab his, qui vulgo derectarii appellan .sur, sunt qui legunt diaeιarii. v. Turneb. Advers. Lib. 9. Cap. i7. in quos
extra ordinem animadvertitur, ita ut PRIUS INGRUENTIs conssium pro modo com
mentae fraudis poena vindicetur exsilii, aut meιalli, aut operis publici. Ulpia. nus in L 7. D de extraorri crimin. derectarios appellari scribit, qui in alienaeoenacula se dirigunt furandi animo. In eos causa cognita statuendum dicitur, prout admissum suggerit in L. I. I. uls. D. . de effactorib. Verba Pauli prius ingruentis varie emendarunt alii. Legisortasse haud infidete possit IPRIis, hoc est, inprimis ingredientis. XXVII. Rusdem Pauli fragmentum, desumtum ex Libro S. his verbis exhibet Tribonianus in L. 34. l. I. D. de Donationib. Si quis aliquem a latrunculis, vel ab hosibus eripuit, et aliquid pro eo ab ipso accipiat,
haec donatio irrevocabilis es: NON merces eximii laboris app/llanda es, QUOD contemplatione salutis certo modo aesimari non placuit. Eanclem Isti sententiam hoc modo proponit Anianus in Pauli Sent. Rec. Lib. s. Tit. II. I S Ei, qui asiluem a latrunculiς, vel hostibus eripuit, in iusnitum donare non prohibemur: si tamen donatio, et non merces eximii laboris appelianda est: ereia coNTLMPLATION tri salutis certo modo aestimari non placuit. Utroque de loco egerunt plurimi. Videss Interpretes ad Pausi Sententias in 'rivr. Ant6. Schultingit, et in Thes. I Derm. Tom. 7. p. 728. l. c., qdde P. Fabru Ii de Reg. Dr. p. 715., et Cl. Marchari. in Interpr. Lib. 2. Cap. Io. Ipsemne Pauli scripturam reddi. derit Tribonianus, an Anianus, an neuter, in incerto est. Certius hoc est, opem criticam requirere fragmentum utrumque. In L. 33. e. pro nim ropo ni debere nam, nullus dubito. Errori causam dedit dubia litterae N signi se, tio, quae, Magno ne teste, non et nam denotat. Adjuvant hanc conjecturam Taurelius et Haloander, quorum ille in margine posuit nam, hic vocem intextum recepit. Pro eo deinde, quod nunc exhibetur, quod, scriptum suisse conjicio QD, explieo: quia datum. Ita DD Ualerius Probus exponit dono datum. AIterum locum facillime restitues, si pro quia contemplationem sala.
ris emendes quia con emplatione eam, mercedem puta, vel donationem, Diutis,
nisi ut hic praeseras: quia datum coni emplaiione salutis: litteram enim M pet.
peram centies adjunctant, novimus.
322쪽
XXVIII. In L. 12. C. de Procurasoribus ita rescribit Alexander: Exigendia silio tuo mandati, qui se d eos i tuae offrebat, duplici ratione necessitas non fuit: μι quod defendere quis, sive M aERT Us, spe extraneus si, Me mandato potest. . . . Sunt qui corrigunt liber tuus, hoc est, filius, alii e liberis, de fendendam putant nonnulli lectionem vulgatam. Consule Auctorema OV. Iur. Oυ. p. I 26. Vix est , ut serri posse videatur vox libertus: qui enim mentio specialiter fiat hic liberti non video, eo loco, ubi generaliter de eo disponit Imperator, qui . sine mandato possint defendere. Rescribendum censeo Latinus. Constat ex , Ubertus itemque Latinus vocabula eadem nota, una scilicet littera L, fuisse scripta: hic fons erroris. Intellige autem Latinos, non Colonarios, nec Iunianos, Vcrum eos, qui eodem cum Romanis civitatis jure gaudebant: consule de illis, ne pluries dicta repet re necesse habeam, Eg. Spanhemium in Orbe Romano Cap. 7. Extraneos accipe quoscunque, non Quirites, aut Latinos. V. Brisson. in V. Extra.
XXIX. In Constitutione Impp. Leonis et Anthemii, de mulieribus, quaesese uis propriis, vel libertis junxerant, et de naturalibus liberis sancita, qua memoratur, ac confrmatur Constantini M. Lex de iisdem mulieribus perlata, quae postr ma prostat in Cod. Theod. Lib. 9. Tit. 9. ex editione Ritteri Tom. 3. pag. 77., nec non in Cod. Iustinian. Lib. 9. Iit. Ir. , in ea, inquam, Novella, quae reperitur in Cod. Theod. Tom. 6. pag. posterioris partis I 6 r. , varia occurrunt Obscurissima, ac sensu plane dei tituta: Egregiam ei, uti caeteris omnibus, operam praestitit Cl. Ritterus, cujus explicationibus et emendationibus adqui
scimus. Unum superest dubium de verbis: Prohibemus, ne insignium famili rum clara nobilitas indigni eonsertii foeditare vilescat, et quod splendore forsian
Senatoriae generositaι is obtinmit, contractu vilissimaesocietasir amittat, aut NirnETANTE TuΜ ingenuae libertatis fulgore perspicuum genus, in femina imprudentior complexus immineat. Pro imminem optime Ritterus emendat imminuas Lo co των nude tante Cujacius, . quem sequi videtur Ritterus noster, rescribendum jubet viduitate. Ritters nusus euidit mile tanto, Gotholaedus nude tantum praeserti Ampl. Roucr in Diis. Inavg. pag. ult. reponendum arbitratur: indubitatae tum ingenuae libertaris fulgore prae picuam genus. Cl. Bondam in Var. Lection. Lib. a. Cap. a. pag. Iia. R. legendum coniicit: aut nuti tantatum. Emendant alii nu is tantae tum. Restitui forte possit: aut nudo, vel, quod eodem redit, nudae tantummodo ingenuae. Nolunt Impp. idiminui exinde dignitatem Senatoriam, imo vero, nec id genus, quod unico ingωnuitatis fulgore est perspicuum. Malo: aut m. de ta. Gretum, hoc est, aut
nuptiis de talibus amesim. De voce talia observat Walther in Lex. p. 393. num. 3. expressam eam per ta. Prohibent Principes, imminui ac detrahi quidquam per nuptias ejusmodi de genere, antea perspicuo ac claro ingenui. tatis fulgore. Res evidentior, itemque de particulae usus hoc signi lieatu
frequentior, quam ut his amplius in moremur.
XXX. Jac. Gothostedus, Uir sit minus, verba legis ψ. C. Th. de Sponsa. lib., incertum utrum ex iuo ingenio, an Parisiram editionem secutus, hoc Rr modo
323쪽
modo repraesentat: Patri, aut matri puellae, aut intori, MI curatori, aut cui. libet ejus Gni non liceat, eum prius milvi puellam desponderit, eandem alii in matrimonium tradere. Quodsi intra bienηium, ut permiae reui in in uiam relegatur. In antiquissimis membranis ita exhibetur: Patri aut puellae aut tutori. . . . Ritter in praefat. rimo I. cid G. praemissa, deleto altero acit, sic substituendum arbitratur: patri, aut puellas tutori. Leviore, an et modestiore crisi utitur Cl. Best p. 28 o. , qui restituit: patri, avo puellae , aut tutori, quem Q. querer, nisi diiuuaderet laterpretis qualiscunque auctoritas, qui patris, caeterorumque in lese memoratorum meminit, de matre vero, auove totus sistet. Praeferam itaque, subnixus testimonio Duumvirorum. Probi, et M .gnonis, pro aut, quod per A scriptum, reponi hoc loco At quod autem signi. Ecat. Non convenire opponis particulam illam in initio orationis, siquidem nihil praecessit, cui dicta haec adversentur: verum seias velim, non semper adversativam eam esse, sed copulandi quoque vim aliquando eidem tribui. Consule Forster. in Thes. Fur. Otton. Tom. a. pag. 92S., adde Lexico graphos. Extra necessitatem autem secisse videntur, quotquot his quod si intra biennium addi volunt fecerit, vel fiat, aut sis, quum certo constet, verbum est saepissime solere omitti. Vid. Cl. Arnizen. ad Caton. Lib. I. Dis. 13. et 24. ,
add. Dis. Vis. Illustr. , a Cel. Burmanηο editas, Tom. 4. pag. 77 I. i. In iure utramque paginam facit haec ellipsis. Quapropter nil mutandum cenis seo in his Legis 3. 2. D. pro Socior s ita Iocietas, pro quibus non ineleganter per geminationem reponit Auctor Ob. Furi Cis. pag. II 3: s D ita: praeseram: si inita socitas. I in notare Magno docet. Temere item tentari puto Iectionem Legir 49. D. de pactis: explicandum arbitror et quatenus facultates sunt. Egit de verbis propositis Idem Auctor pag. 89. Addo Legem I S. D. Ratam rem haberi, qua de Idem Vir Doctus L e. Eu
nescet omne dubium, si exponas: qui damnatus Perperam itaque est in sarcit Cl. Bestp. I l. in L. I. D. quae infravd. er dit. . ubi pro quaestum corrigit, es quaestum. Denique si verba Legis I. I. m f. D. de Separationib. interpreteris, quam rum cujusque est, clara, opinor, evadent omnia, ac removebuntur ilico ne . bulae, quas obortas sibi queritur Jensus pag. 4 3. Idem dicendum reor de L. 6. D. da Fidei c. Laberiar. , in qua pro cogendarberes Bestius pag. I 44. nulla permotus idonea causa reddit, eo gen- ιε- res es.
XXXI. Vocem feminae in filiae quamobrem mutari voluerit idem Bestius p. 28 i. in L. 7. C. I b. d. r. desponse . ratio quidem mihi non apparet j m. Magis miror, nulli Interpretum fuisse observatum . in verbis istis citotae, et, quae eadem est, hos 4. C. 'siniam δε Θ falib. in principio ea.
rundem occurrentibus, aliquid desiderari. Si pater, inquiunt Impp., -- de nuptiis fliae inierit, et humatur sorte coaesumtus, ad vota non potueris peruenire.
Agi perspicis de nuptiis filiae, non patris; neque ergo ad vota, hoc est, 'nuptias,
324쪽
pilas, pater pervenire dici potesti Paucis litterulis intersertis, si e sensum
restitues commodissimum : consumtur, ut ad s. Dota non potversi pervenire. Taad f. denotare ad Meui demonstrant Probus et Magno. Favet conjecturae nostrae Interpres: ubi, inquit, de conjunctione filiae patris sensentia fuerit des. nitum, se humana casa, antequam puella jungatur, mortuus fueris pater. XXXII. Eorum aurem, verba sunt Legis ult. C. Th. de Metallis et Metallariis, earum. ιι progenies, sci ex domitaι privatorum eligere malus ni confortia nupti rum , DE QUA interciscum meum et paran reisuor aequa lance dividatur. Pro de qua, quod sensum turbat, aequa substituit Iac. Gothostedus, verum recte jam mo. nuit Cl. Bestius p. 288., vocem illam huic loco neutiquain congruere, quippe quae mox sequatur. Ipse iniqua corrigit, conjectura etiam minus probabili. Exstitisse in codice manu scripto opinor D Q, quod Magnone teste deniqtie significat. Accipi autem hoc loco votabulum putem pro in praesens, hoc tempore, hi qui jam sunt, quam notionem demonstrant satis lexi . Adjuvat opinionem, quod mox adae tur in sequentibus de eo, quod in pnso rum fiat. Immerito itaque vapulare . imo rectissime fecisse Tribonianum, d, cendum est, qui, praetermita jure eo temporario, quod sua aetate in dosuetudinem jam abiverat, proposuit tantummodo nus posterius, quod tum temporis unice fuit observandum, in Codice a se consecto in L. ult. eod.
XXXIII. constituerunt Impp. in L. io. C. D. de Murilegulti: iacimus, no qua mulier Iplendidioris gradus, monuarii adhaerens consertio. decus nativae IUertatis amittat. Quods quam ab hac praereptis satiaum strae perennitatis abduxerit, . . . Eadem reperiuntur in L. i. C. Iustinian. tit. οὐ Gotho. Dedi erisis, qui reponit: linis si quam ab hac praesumtis flantum nostrae perem. nitatis non abduxerit, utpote a scriptura vulgata longius recedens, Bessiopag. 28p. invisa, nec mihi se probat. Illi quoque, .m ipse proponit, sielegens: quias quom ab hoc praeceptio, nec saturum nostrae peremtitatis abduxerim. licet modestiori, praeseram simplicissimam hanc: quod A quam ab hae praeceptione n hoc est, nec statutum nos e perennitatis abduxerit. Hoc Ed, ctum proponimus, ut ne qua mulier splendidioris gradus post hoc, exinde, quia celectatur nuptiis monetarii, necesse habeat in periculum venire amitatendae libertatis avitae ac naturalis: quod si tamen eveniat, ut pertinax es, qua contra nostram praeceptionem, atque admonitionem, statuto nostio minrem gerere nolit, ac perneget, etc.
XXXIV. Corrupta videtur ejusdem codicis G. scriptura in L. 6. de T sam. et Codiciae: Ne quis post diem mortis seri tis ante decerinium iesummis prae. stitur adsensus, nullisque penitus uiribus scriptura hujusmodi tempore antiquata taretur: praesertim, s, hoc est, siquidem, quoniam . quin cum v nvias consinuosa persiterit, brevis mora sι recentibus uetustatem innovare temporibus: Vix erum seri potas, ut per haeι tempora, quae stii amore contraximau, omnem restium Gucientiam mors Gnjurata surripiat. Amplissima exstant ad sonstitutionem hanc Commentaria sac. Gothostedi, et Fratris mei, quae cum rem omnem, ad jus quod attinet et legis sententiam, absolverint, de lectione
325쪽
verborum unice inquiram paucissimis. Non particulam interserunt Interpre tes in his conjurata mors surripuit: Verum enim Vero, licet concedamus. quae tamen est crisis durissima, negative haec proferenda, neque tum etiam senasus poterit effici sat commodus: ecquis enim hoc voluisse credat Impp., vix fieri posse, ut non per decennii spatium xestes omnes rapuisset fatum ini quum y Adhibendi fuerunt testes puberes: suffecit ergo XIU annis majores rogari: florens haee juventas cita atque inopina morte potuit surripi: senes etiam si adsumit suerint, sacile evenire potuit solenni mortalitatis ordine, ut ex illis nemo quisquam superfuerit: Verum quis neget, et iacile quoque fieri potuisse, ut testes omnes supervixerint 7 Ne multis morer: scriptum fuisse conjicio VtE, quam notam interpretor, auctore Valerio Probo, vel
interdum perperam expresserunt librarii vix. XXXV. Sus sciant haec cum maxime ex iure deprompta exempla. Dahimus, manu tamen parcissima, loca nonnulla, ex aliis Scriptoribus prodita, quibus unice notarum ope remedium quaeri pose videtur.
Cum Lex Ax Lia Saxe TIA Hsduo vindicem sipduum sise jubeat, locupletem ju-h t locupleti: locuples enim est a siduus. ut ais Aelius, appellatus ab aere malim ab asεὶ dando. Mendosa esse haec verba, quae prostant apud Ciceronem in
ripic. Cap. a. , nullus temere dubitet: neque enim descendere potuerunt ea
ex lege Aelia sanctia, qualis nulla unquam exstitit: neque vero melius quadrat huc lex Aelia Sentia, quam propositam videre M. Tullio lata denegarunt. Hoc certum apparet, Bosithium legisse lex Sam ia, Cl. Uerburg exhibet Aelia Sentia, aliorum lucubrationes, quibus restaurare veram lecti nem studuerunt, adfert Funccius in Commentario ad Leges XII. tab. pag. 7ς. Ciceronem scripsisse conjicio: Lex ap ael. Sex. , hoc est, Lex apud Aelium Sex sum. Stupidissimam hominum genus librarii, qui sando sortean acceperant de lege Aelia Sentia, Sanctiam eam nominari arbitrati, insulsissime hic cogitarunt, an somniarunt, de lege Aelia Sancti a. Legem autem intellige De.
cemviralem, quam κα εξοχην Legem appellari novimus. Ita legitimos tu:
res per eminentiam dictos suisse scribit Ulpianus in Pragmentis Tit. II. l. 3. , qui ex lege XII. labb. introducti sunt, adde Imp. in I. de Legit. Patron. Iur. Dinc legitima hereditas. alia. Verba autem a piluo vindex tipsius esο ex ipsis legibus XII. labb. esse desumta, ne dubitemus, tacit Gellius in NM. Att.
Lb. I 6. Cap. Io. Ad legem autem decemviralem Commentarios scripsit Aelius Sextus. Ita de eo Pomponius in L. a. q. 38. D. de Orig. Dr. . quae ver-ha opinionem nostram apprime videntur confrmare: Sextum Aelium etiam Ennius laudavit, et exstat illius liber, qui inferibitur Tripertita. . . . Dicisur. stv iam lege XII. tabularum praeposta, jungitur interpretatio. Postis et, si hoc praeseras, quasi glossam inopiam eiicere τα Aelia Sanctis, addita forte a sci L , qui propter adjunctum Aelii nomen arbitratus Durit, innui hoc loco te. gem Aeliam Sentiam , quae voces in margine primum scriptae perperam postea ita textum admissae. XXXVI. Corrupiissima sunt haec ejusdem oratoris in Lib. 3. de Nat. Drer.
Cap. 35. , quo loco degeneris T rὸnni Dion Isii sata propositurus, hun: iei.
326쪽
Dir, inqtiit, nec Olympius Iupiter fulmine percussi. nec Aesculapius misero diu.
turnoque inorbo intabescentem interemit'. atqui in suo lectulo mortuus. IN TYΜν Ninis regum illatus est. Ex libro M S., qui referebat: vit impanitis rogo. ita ingeniose reponendum jubet Doctiss. Trilier. in Obs Crit. p. 66. vita impunitus , quo loco conser L quoque conjecturas aliorum. Proxime secutus Viri Eruditissimi crisin malo: u et impunitus rogum illatus es, hoc est, veram etiam. consule Magnonem. Accidit sceleratis, monstris hominum, ut, quibus vivis perpercerat ira Divina, post sata saeviretur in cadavera mori uorum, abisjecta in Gemonias, laniata, in prolandum projecta: mirum non idem eve. nisse Dionysio, Principi turpissimo. XXXVII. Cn. Pisonem Catilinae foetum fuisse, ac cum eo caedem Opti.
matium sacere voluisse, refert Cicero in Orat. contra C. Antonium et L. catili. nam. Pisoni Senatum provin iam dedisse narrat Sallustius in CaιΠ. cap. 19. . quippe, inquit, foedum bominem a Rep. procul abe e volebat. Ita de eodem Asconius in Commentariis ad L oras. prope snem: Piso avsem. cum haec dicerentur. petierat in Hispania, mi szs a Senatu per honorem legationis, ut avus suus ablegaretur. Nob. Vonch in Obs Myc. Cap. II. subiti tuendum putat: pravus ciuis. Rescribi possit avitis sedibus , malo tamen AVU noxius, hoc, alio vir urbi noxius. De notis propositis consule Valerium. XXXV li I. Dissieillima sunt haec Censorini de Dis NMali Cap. t 4.r Etra. seis quoque libris fatalibus aetatem hominis duodecim hebdomadibus describi Varro commemorat, quae Duo ad decies s lenos annos possi fatalia deprecando rebus diis vinis proferri: ab anno autem ocΤoc Esruo nec postulari debere . nec posse ab Dite impetrari. Caeterum pos annos octoginta quatuor a mente sua bomines abire, ND NE HIs PIERI PRODIGIA. Pro quae vox huc minime congruit . exarais tum suisse conjicio DB, quam notam per deinde exponit Magno. Pro Octogesino fide manu seriptorum codicum non paucorum restitui possit LXX, non rcfragante contextu. Magis dubium videtur, quid sibi velint verba postrema: nequa his seri prodigia. Aquam sibi haerere ingenue profitetur Linden-brogius. Interpretationem, puto, sat commodam sunt acceptura ea . si contuleris illa, quae tradit idem auctor Cap. ir: Rituales Etruscorum libri videntur docere. . . . Sed ea, quod ignorarent homines, portenta mitii diuisitus, hibus admonerentur, unumquodque saeculum esse finitum. Portenta mitti divinitus assirmat, ubi homines illi aetate provectissimi satis concedunt. Quos autem in cap. 14. c. portenta his fieri negat, ita, opinor, exponendum homines LXXXIV annis maiores excessisse modum aetatis hominibus co stitutae, adeoque Deos prodigia aut portenta per tales non sacere. XXXIX. Nescio an notarum remedio sanari possit locus Senecae de Benesciis Lib. 6. Cop. I 6. . Varie tentatus, ex possitus, vexatus a plurimis: Me .co, inquit, qui nihil amplicit quam manum tangit, et me inter eos quos perambulat ponit, Ine ulla assiectu satienda vitandaue praecipiens, nihil amplius debeo: quia me non tanquam amicum vicit, sed ranquam IMPERATOREM. Ridebunt, sat scio, qui singulas de verbis propositis exhibitas emendationes conjecturas vecognoverunt: in medium plerasque produxit Trillerus in Obf. Crit. Lib. r.
327쪽
cap. 4., qui pro Imperatorm substituit emerasturum, vel periturum: sedet se malim: jam periturum. Muretus corrigit: non tanquam amicus vidit, sed tan. quam Imperator: imperare scio Medicorum esse: vide tamen num magis conveniat, si pro μὴ atorem reponas jure praecepti, hoc est, eo tantum visit pro more, ut praecipiat. Imperator per Imp. scribi solere, nullus ignorat. Ius praecepti per I. PCK notatum fuisse Diaconus observavit. Fortean tamen imperator accipi possit aegrotus imperans atque invitans, ut ad se veniat medicus: quo sensu imperames vocem usurpasse credo Alfenum Varum in L. 26. pr. D. de Oper. Libera. Medicus libertus. quod pusaret, si liberii frienedicinam non facerent, multo piares IMPERANTEs sibi habiturum se, quo modo verbum hoc exponendum esse jam monuisse peripicio Cl. Schroder. in Obsp. aco. Aliorum opiniones recensierunt Bynhersh. Lib. 3. Obs Cap. 7. , Van de Water in obf. Lib. 2. Cap. 4., Perrenon. in Iraef. Iur. Oιιοm Tom. I. p. 627. , Orto in Praefat. ejusd. p. 37., ac novissime Κlottius in Misi. Crit. p. i7. Certum autem, praeceptuin tribui Medicis. Cicero de Legi. Lib. 2. Cap. Nam neque Medicorum praecepta dici vere possent.
XL. In his Livii Lib. 24. cap. 43. : ηε qui socii a populo Romano desciscant.
et hON v ITEΝT, se emendandum statuit idem Trillerus i. c. Cap. Io.: et non vacillent: uix dubito seripsisse Livium: eo nis. noeiunt, id est, nobis
XLI. curtius Lib. 3. Cap. 23. prope Amin: Caeterum Dii tantae fortunae proditorem sEPULTURAE celeriter debita poena persecuti sunt. H. I. Arnigenius
in Spee. Obf. in videndis rescribit: semper uuari. Aliis quid placuerit vide apud Trilierum p. 236. Iet , qui ipse mavult sellatura, vel potius speculatore. Exstitit, credo, Je p. ulturi, expono: se publice ulturi, ita PD Valerius explicat publice dedit.
XLII. Corrupta sint, aut mutila haec ejusdem Auctoris Lib. S. Cap. Is .: Perfusus is mutuas lata mit Darius inhaerentem Mi Artabazum avelli jubet: capite deinde velato, ve inter gemitus digredientem, UELUT A REGE intuererin, in humum pronum corpus abjecit. Sunt qui substituunt via a tergo, sensia non inepto, mutatione vero minus, credo, probabili. Emendant alii uelut a rogo. Trillerus legit: uultu riguo, vel irriguo. Excidisse puto vocem alienum, perlatam scriptum, quam non intelligentes librarii omiserunt. Alienum puta vit Darius a Rege, hoc est, Regem non decere lachrymas prodere. In vulgus notissimum est Terentii dictum: Homo sum, humani nibit a me Gem pvis. Proposui conjecturam, cessurus facile edocenti meliora certiorave. ALIII. Uitiosissimum ad nos transmissum esse Minucii Felieis octavium, librum elegantissimum, merito conqueruntur Eruditi. In depravatorum locorum numerum reserenda esse haec Auctoris in Cap. 4. nullus dubito, licet sicco pede ea praeterierint Interpretes plerique: Tantum , inquit, ab t ab e ploraἰione Diuina bainana mediocriιas, ut neque quae supra nos coelo supensa sub
328쪽
lata sum, quae infra terram pro do demersa sint, aut se re se datum.
aut scrutari permissum, aut fetu PRARE reuissum. Pro stuprare corrigo secreta prodere. Quo modo scripta suerit vox prior, discas ex Natthem p. 362. Eadem locutione de Alexandro Macedone refert Noster Cap. 2t.: in gni volumine ad matrem suam scripsit, metu suas potestaris proditum sibi de mi homin
bus a sacerdote secretum. Adjuvant haud parum conjecturam nostram Octavii respondentis verba Cap. i6.: Nihil itaqMe indignandum, vel dolendam, si quicuηque de divinis quaerat, sentiat, proferat. Aliorum sententias dedit Dosti T. C. A. Κlot Eius in Misceli. Crit. p. S. R , qui praesert di utare. XLlU. Curtium novimus, cui vix par exemplum suppeditant annales π iusti incredibilis erga patriam suam pietatis, cum in medio foro vasto ac re
pentino hiatu terra subsideret, ac responsum esset. Compleri eum unice posse ea re, qua populus Romanus plurimum valeret, conicendisis equum militaribus inlagnibus ornatum, eumqne vehementer admotis calcaribus in pro fundum illum praeeipitem egisse. Sic refert Val. Minimus Lib. S. Cap. 6. Ex. a. Manus nun in coelum, nunc in patentes terrae hiatus, ae Deos Manes porrigentem se devovisse, equo deinde quam poterat maxime exornato insidentem armatum se in specum inmisisse eundem scribit Livius Lib. 7. Factum hoe respiciens Minueius Cap. 7. . Curtius, inquit, qui Equi Trasui vel mole, vel HONORE hiatum coaequauit. Sunt, qui equitis dictum putant pro equi. Plerique sic restituendum esse opinantur: qui equi sui mole uel onere. Consule Q. Κlotatum L l. p. 7. Malim equidem: Curtius, qui equi, et ipssui vel mole, vel Mπου, hoe est, qui mole equi sui, et sui ipsius, vel potius sacrificio suo, et immolatione, sive devotione sui, placata jam ira Deae Te,
luris. Horarem pro sacrificio poni norunt omnes. In primis vero criticam manum effagitant plus uno in loeo haec ejusdem Auctoris Cap. Io.: Unde autem, τὰ quis ille, aut ubi Deus unicus, s Eιartur, DEsTITUI Usy quem non gens libera, non regna, non saltem Romana superstitio noverunt. Iudaeor- sola et misera gantilitas Unum et Us Deum, sed palam, sed templis, aris , victimis, ceremoniisque eoluerunt, cujus adeo nulla uis, nec potestas es, UT D Romanis Numinibus cum sua sIAI natione captiuar. Ar etiam Chrisiani, uua IN HM N TM, quae portenta confingunt 8 Sic exhibet Darisius: in veteri exemplari sta seriptum exstat in penultimis: quam ra mae sunt, vulgatam lectimen, defendere annituntur, quorum tamen explicationem contortissimam vix ambigo solis auctoribus placituram. Reponunt alii quaenam monstra. Plerisque probatur Davisii conjectura quamia monstra. Propius secutus vestigia eodicis antiqui se totum locum restituo: Pro desitutar corrigo restitutus, pro ut malim at, item pro sibi rescribo SCL, hoc est, scillaeti Caetera refingo hoe modo: AE etiam Christiani. quima θ damnanx nosra. intellige portenta, quae ipsi portensa coυππηι7 Mdesignare maximum discimus ex Magnone. T et D permutari nemo nescit Damnatus per De notatum fuisse testis est idem Magno conser Diae
Mendose ea bibetur in cap. Is: Si potes, reputare id, quia criminaris, in
329쪽
quam, in commuηe. nis sal r. compeηdium protuli. sic muto: s poto. reptisa, cte id. quod criminaris, inquam. In cstmmune, ris fallor, c--dio protuli. R et re pro recie et retro positum. Conser quae dixi p. 2 3. Compendio interpretor breuiter.
Pro cogitanti imperia terrena. QUIBUS exempla utique de coelo in cip r8. vix dubitabit, credo, totum locum perlegens, rescribendum esse, quae bona scint. Pro bona, ba, pro sunt. I Posuere vctercs. X l.V. Idem Minucius Cap. 28.: Quis iam svitur, ut hoc caput asini colat pquis stillior, ut hoc coli credat nis quod vos et totos uinos in sabulis cum vis avx L Dona consecretis, et eosdem os nos cum I de religiose Dr colla Tis. Melior. credo, prodibit sensus, si legeris videlicet, quod per UL scriptum fuisse Pro. hus adfirmat. Pro decoraris, quae Rigaltii est letato, liber MS. habet deoο- ratis; quid, si substituamus deferatis X l, VI. Λ: edicinam sacere tentarunt Interpretes in his Musdem Cap. 38. t
Aee mortuos coronamus. Ego vos in hoc inagis miror, quemadmodum tritiuatis exanimi, aut non senιienti facem, aut λON SENTIENTI coronam: eum et beatus
non egeat, et miser nsu gaudeat foribus, num vere praestiterint dubito: Ita sorte haud absurde refingas: acit mortem sentienti coronam: savere videntur sequontia: beasus enim rcspondet exanimi, ous, explico, id est, a non sentire.
ii, miser reserendum ad mortem sentienti. Certum aut m est, mortis vocem
una aliquando littera M suisse notatam. quo de alibi exposui, mortem petreis seriptam testatur Waliber p. 2I6. Num. S., fglam non intelligentes s i. Marii dederunt non ex antecedentibus repetitum. Coronarum ac florum usus in ex sociuiis vulgarissimus suit. Pluribus hoc demonstrarunt Pascitatius in tractatuae Coro, iis, et Commentatores ad Leges XII tabb., quorum plero. rumque collecta pro suit Funccius de Legib. XII. ιabb. p. 43o. n. Apposte Plinius Nat. Hi . Lib. 2I. Cap. 3. Coronae Deorum honos erant, et Lais νium pubsitarum privatorumque, ac sepakhromin, et Manium. Iam jam mor, iuris flores adhibitos, certo, scio, aliunde non constat, otium saltem non est cum maxime de eo investigare: amplius inquirant curiosores. Narrat Val. Maximus Lib. S. Cap. 6. super Curtium . mox ubi pro salute patriae in profundum terrae hiatum praecipitem se cum equo egisset, univcrsos cives honoris gratia certatim fruges iniecisse: dona ac fruges super eum a multitud, ne virorum ac mulierum congestas fuisse tradit Livius Ub. 7. XLUlI. Alio progredi cogitantem retrahunt Minucii verba Cap. 4.: Ita. que indignandum omnibus, indolescendumque es, audere quosdam, ET isoc stadiorum rudes, litterarum profanos , exper ra artium, etiam sordidarum, certum aliquid de Iumma rerum , ac majesare decernere, de qua ror omnibus saeculis se. flarum p urimarum, usque actue i a Philosophia deliberat. . Pro ET Isoc malim
AD Hoc, vel adi me, id est, praeterea, qua de notione V. I. ArntZen. ad Pacat. p. 2o. et vorsi. in Lat. selict. iiiii praeseras et bos. Loco του tot re pono docti. Plutimarum sectarum eruditiores Omnibus sacculis deliberarunt,
deliberat etiamnunc ipsa Philosophia. In Cap. 7. ita exhibet Davi sua: inde adeo pleni et mixti Deo vates furura
330쪽
PRATO RPU, T, dant cautelam priculis. Sunt qui praesentiunt substituunt. sensit optimo. Litterarum positioni propius accedet, si reponas praecipiunt. Ita Cieero de Ogης. Lib. t. Cap. 23. Ingenii magni est praecipere cogitatione futura. Confer Nonium Cap. 4. Intacta omiserunt Editores haec Ejusdem in Cap. sto. : auis illas aniles fibulas, de hominibus aves . et feras homines, et de hominibvs arbores atque floreipsuspecta visa suerunt Viro Docto in OU. Misc. Amstei. Vol. I. p. 29. , ve .
hementior vero crisis, quam exercendam ibidem proponit, τα hoviiner et de hominibus dicienda, expungendaque esse arbitratus: Rescribam potius e vel ex feris homines, et de hominibus arbores.
Spiritus, inquit Minucius Cap. 26. , sunt infinceri, vagi, a coetessi vieore
terrenis lubibus et cupiditatibas DEGRAVATI. Reponendum puto depravati, quae vox in sequentibus repetitur . et huic loco magis convenit. Eorum Magorum, sic pergit ibidem, eς eloquio et negotio primus , hoc est, . qui non praedicavit tantum res maXimas, sed et effecit, Hostanes et verum Deum merita majesate prosequitur, et angelos , id est, ministas et nantios Dei.
sed ueri, ejusque crescribo ejus quoque puta Numinis venerationi nouit agyia
Quid Plato, qui invenire Deum negotium eredidit, nonne et angelos sne negotio nam rat , et dae nas p et Ampsio etiam suo naturam daemonum exprimere connititur pAdeone itaque sollicitus fuit Plato de inveniendo Deo Τ naturam scio Dei in v stigare ac cognoscere velle, hominis non esse fuit arbitratus, Deum tamen esse, de eo quid om nunquam dubitandum credidit: Numen itaque supremum invenire rem arduam non existimavit, aut negotii plenam, sed facilem. Quid vero eademne facilitate angelos narrat y ipsum audi Philosophum in Timaeo: Giaeca
Latine exhibeo: Caeterorum uero, qui daemonet appellat tur, ex cognoscere, et enIn
tiare ortum, majus est opus, quam ferre Urum ualet ingenium. Paucis dico: Deum unum cith, rem certam credidit Plato, quae de daemonibus narrat. dubitanter idem profert. Quid multis morer 8 ita locum relli tuendum opinor: Quid Plato, qui invenire Deum negotium non credidit, nonne et angelorsummo negotio narrat, et daemonas 3 interpretor id es daemonas: operam multam in eo posuit, ut narraret et expo eret, quid lentiendum sit de daemoni. bus. Omni negotio dixit Cap. I ., hoc est, omni ope, diligenter.
Substantiam . . . ex qua movet etiam in nos proprie cupidinein avioris . et dicit in- , fremari et labi pectoribus humanis. Lego: ea, ves et quae movet etiam in nos
id est, in nobis, vel in nou , pro nobio proprie cupidinem amoris, et dicit insinuari, et labi pectoribus humanis. Innuit Auctor locum Platonis in Θmposor
Omnis natura daemonum inter mortales Deosue es media. Qua vi vim habet y imterpretatur et trajiciς humana ad Deos, divina as homines. Conlar quae nam rat idem de daemonum natura in Dinoini, ca quae non exiguam lucem adserre animadvertes illis, quae tradit Minucius in Cop. hq 27. XLVIII. Cap. 33, sic infit Noster: Nee nobis de nurra frequentia blandia. miar: musti nobis videmus, lego videmur sed Deo admodum paucisvinus. Nos gens es nationesque di Qvimus, malo disiinguimur Deo una domus est mundus