장음표시 사용
11쪽
contra ab episcopo instructum M baptIZatum esse reserat Et Antiocho quidem fides habenda esse videretur, si ab Irenaeo, qui Clemente prior la antiquior fuit, traditam
accepisset. Cum vero similius videatur vero eum ex
Eusebio,aliquot seculis posteriore, sua hausisla, Clemens noster palmam habebit. Causa autem huius coniecturae haec est, quod Antiochus eodem capite cum Irenaei tum Clementis mentionem facit, huius quidem in hac historia illius vero paulo ante,imo Se post,licet in alia causa ambobus interim de Ioanne disserentibus. Hinc quod Clementi dehebat, irenaeo adscripsisse videtur. Quandoque enim & bonus dormitat Homerus optimus ecclesiae pater. Postea Simon ADtbaphrastes decimi sidus seculi, eandem recensuit historiam. a) Uerba quidem eius non tam prope ad Clementina accedunt, quam Eusebii, quae proxime; sensus tamen non alius sed plane idem est. Denique nec Micephorus sbὶ quem decimo quarto vixisse seculo scimus. saepius dictam narrationem silentio praeterire voluit. Quod ad recentiores
historiam hanc repetentes attinet, constat magnum illum annalium E. patrem Baronium se) eandem retulisse.
reundum sq) quem nos evolvere non potuisse dolemus:
di si qui sunt alii. Omnes hi viri in singulis circumst m. tiis
12쪽
tiis cum Clemente nostro conveniunt, praeter Raronium ti cassistum eius vestigiis inhaerentem, qui hanc libstoriam M apud Cassianum ullat. XXIV. c. al. legi contendunt ; cum tamen ibidem alia plane de Ioanne historia, eius scilicet lusus cum perdice δι responsum venatori datum, reperiatur. Forsitan eos memoria sesellit, vel corruptus quidam codex , quem imprudentes sequuti sunt. Simile quid la Doriesio accidere potuit, cum pro Ioanne evangelistaIoannem presbyterum substituit. Quod si tot tantisque gravissimis viris aliquid largiri, pro autoritate illorum, velimVs, Unanimem eorundem consensum non tenue veritatis argumentum ducendum esse existimo. Accedit M hoc, quod nihil lais iurative in nostra hac historia notaverint ; quod s aliquid saltem eis subolui flet , non tacuissent. Vt enim sucum celare & thgere versuti est
Ze obscuri, & astuti u fallacis & malitiosi, callidi, veteratoris i c vasti; ita e contrario sucum retegere, aperti& simplicis & ingenui, M iusti M viri boni est. Denique, cum in ipsis circumstantiis curate pensitatis, nil quicquam sibi dissentanei, vel apostoliea etiam authoritate indigni lateat, id quod Rariaudus contra Canum Combostum, cui quaedam in hac historia sunt suspecta,msius probat ἔ licet Combosius, ut ex indiculo autorum biblioth. concionat. praemissis pag. 2. constat, sententiam suam vindicaverit; referente DN. D. Ittigio in laudati libelli praefatione, in qua plura circa hi storiam nostram erudite sunt notata, in cur quaeso eas in dubium vocaremus 3 Certe si saepius laudata historia e fictis commentitiisque rebus constaret, celeberrimi illi & f
13쪽
de dignissimi viri, ut fabulam sine dubio respuissent
nec enarrando Ullam ei fidem adiungere voluissient. Clemens quidem vocat , sed statim addit 9 μυ9ον .ia ιν ι λογον veram narrationem appellat. Nec incommodum sane vocabulum, ex antiquissima dicendi ratione huc translatum. Veteribus enim μυθω sunt sumbolicae figuratae & mysticae traditiones, stupenda arte inventae Sc expositae, de variis diis, deorumque ortu, familia, filiis, negotiis, regnis, facinoribus, portentis, gloria ia cultu sacro, nec non de eorundem variis apparitionibus frequentique adventu. Moris enim erat antiquissimis temporibus, ut ea quae a Diis numero innumeris gesta dicerentur, quaeque in eOrum sacris agerentur, umbram aliarum plane rerum referrent, quas eruditi viri sub illis occilluissent. Hinc longae illae poetarum ambages, narrationes ceremOniasque continentes, non sunt nisi figurae,imagines, Mideae rerum abstrusarum, quas pauci admodum penetrant. Ingens horum μυθω superest numerus in Orphei, vel Onomacriti Argonauticis, hymnis de de rum rebus. Homerus horum non paucos stitit, ex
quibus plurimi aliorum poetarum pleno alveo fluxere. Cinaethus, Ovidius, praesertim in metamorpho-fibus, Nonnus, Hesiodus, Virgilius, Claudianus M omnes fere latini poetae vetusti flamis illis parabolisia figuratis traditionibus opera sua exornarunt. An vero physicae vel morales sub iis delitescant res, quaesitum hactenus ab omnibus; num hi storicae, a paucissimis. Fabulae enim vulgo dicuntur, Zc res penitus fictae habentur, licet vetetes res veras, Pittas au
14쪽
tem di coloribus stite vestitas, hoc nomine designaverint. Ecquis sibi persuaderet tot eruditos, prudente que viros, meris nugis, commentitiisque ineptiis, irreparabile tempus trivisse λ Rectius multo, una cum aliis veterum non paucis,lacteae eloquentiae pater Laritati-btis sensit : ut patet ex I. libro de falsa relig. cap. XI. ubi
Non, inquit,res ipsas gestas finxerues poetae, sed rebus Isis
addiderunt quendam colorem ; cum officium poetae sit in eo, ut ea quae gesta sunt vere, in alias species obliquis figurationibus, cum decore aliquo conversa traducar. Id quod maxime venerabilis dominus praep Mus Η. von ier fiardi praeceptor, hospes ac maecenas meus aetatem suspiciendus, luculenter erudito orbi ostendit, cum in praefatione in Sippharam Babyloniae, tum in porta ad legendum Lutherum , nec non innodo Petri soluto M in Phasiana, Noctua M Textore aliisque eruditissimis scriptis, quae iam silentio veneror. Ad hunc igitur antiquissimum τω μυθω usum respiciens Clemens Alexandrinus, historiam suam uuυ- vocat, haud obscure innuens, rem omnem, quam retulit, revera ita gestam esse , nullos omnino illitos colores, nullos fucos, nihil subesse falsi, nihil esse additum , nihil demtum. Id quod scriptori, qui primae
puritatis tempore florebat aptissimum, eiu que auctoritati, qua etiam cum jn vivis esset, omnium maxime florebat, gravissimum videtur.
Monstri tamen simile apparet , inquis cum Bebetio, sa) quod Ioannes in latronum fauces irruens,
praesentissimo periculo, vitam obiecerit; sed ipse tibi B 3 cum
AE in antiquit. e l. S. I, p. γε.
15쪽
cum Bebetio respondeas, considerans e fingulari instinctu heroico. magnis viris nec paucis communi talia saepe accidisse. Tanta enim affectuum vehementia, quibus apostolus tunc temporis corripiebatur, nec tela, nec ignes, nec mortem timet. Nec adeo mirus cim-
bessio sa) videri poterat citatus equi cursus, seni p)rum
alioquin conveniens; cum sanguinis commoti vis Mimpetus violenti stimus, vires facile adaugeat M stupendo robore hominem impleat. Internum velocillimum viscerum motum inspiciat aliquis, & de externa membrorum agilitate parum sollicitus erit. Animi motionem, corporis velocitas statim sequitur. Et si imminen I periculum meditamur, aetatis viriumque nostrarum penitus obliviscimur. Res, puto , plana est. Mquotidiana experientia dudum comprobata. Quid itaque Sculteto b) in mentem venerit , Ut suspectam hanc esse historiam crederet, nondum equidem coniectura assequi potui. Nullam enim suspicandi rationem in tota narratione cerno, nullam, firmis quidem solidisque innixam fundamentis, observo dubitandi ansam. Vnicam forsan adhuc suggereret ingeniorum
phoenix Scaliger se , qui intervallum illud ab ultimo
Actorum capite. ad medium Traiani imperium, plane vocat M nihil in eo certi de rebus christianorum ad nos pervenisse statuit ; id quod ad hanc nostram historiam Titimontius Q trana tert.bUerum enimUero, si daremus hoc tantis viris, res gestas horum temporum distincte Sc plene non haberi, imo multa suppositi
16쪽
posthia sub apostolorum M apostolicorum virorum n minibus latere fateremur; nonulla tamen genuina nee interpolata scripta superesse, nemo facile inficias ire poterit. Bene hanc in rem immortale Iuliae nostrae
decus Georg. Calixtus sa) Mibu quidem, inquit, Iesω-rum, praeter a solica V canonica, ex primo seculo integre V e suspicione fas, vel certe interpolationis, ad nos pedimenu, non quod nou omnino scripserint, qui id aetatis re-elsis praeerant, quum de Ignatii nonnullis epistolis res sit extra eontromersiam: sed potius φuod divina promidentia primum secutura non nisi vosolicis scriptis apud nos πιο-mit nobilitatum, V boc ipso promidere, ne ob misinitatem temporum, alia si exstarent, eum apsolieti eonfunderentur. Sicut etiam quum subsequutis se iis bene multa ab induseriis es sedulis Adoribus literis fuerint consignata, eorumque alia perierint, asta hodie supersint, diminae promidentiae acceptum ferimus, quod quae optima sunt, V asmstitutionem nostri ecclesiae aedificationem faciunt, iniurias aevi superarint , es alia quibus sine damno es incommodo carere po*umus, interciderint. Meque mero de providentia divina aliter sentire par es, quam quod optima quaeque quae ex usu nostro futura essent . e se malum iverit. Inter haec sane Gementis nostri Alexamorini stripta eminent, illud praesertim quod de dimitam salute confecit, non spurium, non commentitium sed genuinum sed Verum , M quod nemo quidem, quantum constat, unquam ei dubium secit. Sed haec hactenus; iam singula rerum mo menta ponderemus, eaque observationibus historico theoli
17쪽
theologicis alnuo modo illustremus, ita tamen, ut non tam copiam quam modum in explicandis illis quaeramus.
urω με-οηας αλοως modo si vere poenitueris redditur, ut alias communiter. autem proprie, animum, totamque corruptam vitae rationem, commutare, aliterque rectius sentire, denotat, Qua voce scriptores novi laederis saepius utuntur, progenuina M vera poenitentiae natura designanda. Nec enim sussicit dicere: poenitet, piget, pudet: sed opus est, hoc ipsum alia & meliori vita in promtu ponere. Aliae, sint oportet, cogitationes, alii sensus, alii mores, alia instituta , ut non cognoscas te eundem esse. Hinc gentium doctor inquit: Μη συκη- ιδεοθι τω ιαι-
quid vero illud aliud est quam με imoin εις M
Rom. XII. a. Me vos configurate secvlo isti, Theodoris Bera vertit, sed transformate vos per renovationem 'mentis vestrae, ad hoc Ut probetis, quae sit voluntas Dei bona illa, placens ae persecta. Hoc μῆανειῆε primum cum Ioannis Baptistae , tum ipsius Christi oraculum erat, ut patet e Matth. IlI. 2. &IV. i p. pro certissimo symbolo M aeterno argumento, primum omnino omnium rerum esse, 'illina peccata , pessima consilia, ad quae natura proclives ruimus, abiiciere, abolere, detestari, animum flectere , corrigere M ad divinam imaginem emendare. Aliam enim vitam alios mores Deus postulat: aut alii aut nulli sumust
κλησias aeuo ν. integrin ecclesias disponens ac formans,
18쪽
transfertur, at minus notanter. A euοων enim idem estac apte Ze concinne connectere, ut adeo apostolus id unum egerit, ut non episcopos solum constitueret Mquosdam in clerum cooptaret, sed etiam totas ecclesias vinculo charitatis iungeret 8c singulas ita instrueret, ut omnia ordine, decenter ic amanter gererentur. Ingens prosecto fructus, pro apostolico ecclesias visitanis
ei studiol Quid enim salubrius , quid dulcius, quid
christianis hominibus dignius, quam- ν υ-- Του πνευμαὶν υ - -λσυω idem constanter velle, idem semper nolle, M amabili pacifici amoris vinculo, nunquam dissolvendo, alligari Z Quanta laus, quanta gloria primorum christianorum fuit, quod unum cor una anima illis suerit Act.IV. 32. nec ut hodie proh dolori quot capita tot sensus habuerint Vnui' corpus, oportet, unus spiritus, sicut Sc vocati sumus in unam spem vocationis nostrae. Vnus dominus, una fides, unum baptisma, unus Deus 3e pater omnium, qui est super omnes; M per omnes, Ze in omnibus nobis Eph. IV. 4.3. 6. Vnum itaque atque idem senti mus omnes, Unum amplectamur, unum fugiamus -- animes. Felices illos ter Se ampliust qui episcopi episcoporum constituti, saepissime ecclesas visunt 3ecum Ioanne sumnmpere nituntur, ut te docentes δe disce tes una inter se voluntate consentiant, nec illud quod Deus nectit concordiae. Vinculum, temere solvatur. Concordia enim res christianorum parvae crescunt, discordia maxime dilabuntur. Si doctores ecclesiae anter se dissident, Si docendi in eorum cxempla, velut in speculum, inspicientes, ni diversas abeunt partes, Mctum est, ilicet, periere. C OM
19쪽
τος μαΠ:μνων ut unumquemque eorum quos Spiritus
designaret, in clerum cooptaret. Sensus est : apostolum id sibi negotii datum credidisse, ut dignos ecclesiae antistites constitueret, vel aptos ibi ordinando, vel aliunde accersendo. κληρου ei ι aliasdicuntur illi, qui sorte munus accipiunt. Curn igitur Matthias in numerum undecim apostolorum sorte cooptatus sit Act. I. 26. quid, ni & hi 3 cum sortilegia in eligendis verbi divini ministri illo adhuc tempore adhibita esse, vero sit simillimum. Quod si illud admittimus, Si sequentia verba
ce meridiana clariora erunt. Si enim a Iehova totalariis ratio dependet Prov. XVI. 33. ille utique ad quem sortes ministerii sese vertunt, divino spiritu, non indignus declaratur. Ipsae sortes indicant, & quasi digito monstrant, eum caelesti consilio esse designatum. Patet inde, cur christiani omnes iam olim distincti suerint in κληρον S. κληρι- Ω λωκους, in clericos & laicos, quia scilicet ecclesiae ministri sortitione ex popularibus seligebantur, ad obeundam sacri ministerii functionem. Colligere id licet ex Pachym: cap. V. Dionys. Areopag. de eccl. hierarch. p. ;27.) Ego dico, inquit, sorte uissesignum aliquod revelationis, mel astutiomsDu- dissimi spiritus, quod cadebatbuper eum, qui in clerum co
ακονων. Unde: κλvoti, sequioribus temporibus clericum facere, vel clero adscribere significat.
quandam hau procul Epheso -visti. Fatetur authorno stera Diuitiaco by Corale
20쪽
ster, nonnullis urbis eius nomen non fuisse ignotum, ipse vero ii. ud reticet; vel quod scribenti non incideret, vel quod i unus certum duceret,Vel alia de causa, quam divinando assaequi quis potest Z Alexandrini author chronici Smyrnam fuisse refert, addens, Ioannem, adolescentem illuni Smyrnensi episcopo de meliori commendasse. Ille vero tunc temporis Polycarpus erat, si quidem Petro Halloisio, , in illustribus eccl. or. scriptoribus fidem non denegamus. Ita vero dicti chronici verba ad annum Traiani IV. M ad Olympiadis CCXXI.
indictione XIII. se habent: εν ω χρονω vi νεανισκον, Ο
h. e. quo tempore is adolescens ille claruit, quem eommist 'rat Ioannes apostolus episcopo Smyrnae, D' postea dux latronum factus fuerat, deinde a S. Ioanne es ad poenitem 'tiam revocatu3. Cum itaque Smyrna, ut e geographia patet ,1 tam vicina esset ut ecclesia , episcopo donata, fuerit nulla ; per mα των ου μικκρον πολεant perquaodam urbium Epheso haud procul distantem, cui episcopus quidam praeesset omnium commodissime, meo quidem iudicio, Smyrna intelligitur, in qua Polycarpus episcopus primus sedit, ipse cum Ioanne versatus, qui 36 annos Christo inseruiit. Nil ergo falsi supponimus, ut Combefisus in notis veretur, dum vicinae maxime urbi nomen tribuimus , cum laudatum Alexandrinum chronicon illum expresse nominet, nec ut de alia cogitemus, ulla causa subsit. Quod vero Clemens noster nomen civitatis silentio praeterear,
forsan reverentia tanti viri secit, qui omnes officii sui C a partes