장음표시 사용
11쪽
& uberius iIl ultranda infra . . Ad 3. Innotuit iam eκ Conc. Tr Id. Coamines non iustificari sola peccatorum re missione . atque ex eodem, & eκ reliquis remmon js ilIi adiunctis constat Deum iumsta ficare de facto peccatores infusione graistiae, & donorum . Quapropter etsi remissi' peccatorum formaliter fieret per aliquide X trinsecum peccatorI; nempe per decretum condonatiuam Dei non inde concluderetur iustific itionem impi j, qualem d ce mur in sacris litteris, & qualis in eisdem intelligitur, esse aliquid pure extrinsecum iustificato secundum suum conceptu adae quatum. Verum quaest.' ostendetur ne que ipsam peccatorum remissione formam
liter sumptam fieri posse per aliquid pure
extrinsecum ; neque eam comparari cun remissario. sicut comparatur offensa cut offenso, aut offensio humana cum offende
se ἱ led potius sicut comparatur di ostensia tum ipso offendente , quem proculdubio immutat in Minlece ; Notientio cum ipsi Disento , eui certi ssime ea est intrinseca . iod, prater alia, quae producentur urea quaestione, colligitur ex eodem illo te stimonio Psalmistae, a quo dicuntur beati a quorum remissae sunt iniquitates ε id est a. hiatae quoad reatu m, de permanentiam ha bitualem ; dg quorum tecta sunt peccata εἴ id est ita compensata quoad actus peccaminosos praeteritos squos, fieri iam non potest, non praeteriisse, & non adesse re ipsa in stientia Dei γ ut perinde adsint in ea scientia quoad omnes effectus emanabiles ex ista sis, atque si re ipsa Deus esset oblitus eOIui oellentque aspeliui Diuino imperuia sub ve- Iamine eos tegente,& occultante I quae ests xpolis io Augustini, dc aliorum ibide. Coia
12쪽
I igitur inquam , quia impossibile prorsus
est beatum esse aliquem per aliquid pure extrinsecum sibi . Necesse siquidem est,utheatus melius habeat in se intrinsece quam miser, utque ipsi insit beatitudo , nec fieri potest , ut quisquam transeat de misero in heatum eodem prorsus modo manens in se intrinsece antea & postea. Ergo s is, cui remissa sunt iniquitates , di tecta peccata s em ipso est beatus, eo ipso est immutatus sti melius habens in se imxinsece . Ad Φ. Cognitiones humanas, etiam quae verae sunt quoad substantiam se inficit saepe falsitas quo admodum deludente phanta fiaalias voluntarie, alias inuoluntarie,& fais ciente apprehendere in nus nota ad modunotiorum ἱ minus placentia ad modum emaum, quae magis placen ip absentia admo. dum Prasentium ; de se de aliis . Ex quo ulterius prouenit, ut saepe varientur affe- qua humani nulla existente in rebus varia-xione utque ametur tanquam patera aut filius, aut innocens, qui talis non est, de gognoscitur non esse; apprehenditur tamen au instar talis is liuiusmodi desectus non radit in Deum, qui necessario habet co gnitiones, di affectus expertes sal si talis nominus quoad modum, quam quoad i ubsta. tiam . .Quare Deum non imputare alicui amplius peccatum ν quod fecit , a ut reputare ad iustitiam opus bonum, quod fecit sperinde valet atque Deum abolere dc au ferre re ipsa peccatum, atque inducere rein
ipsa iustitiam ;sdemque tuo modo dicitur
de acceptilatione, & occultatione. Testiis monia igitur obiectionis exprimunt eogni otiones , affectusque diuinos ad modum humanorum ; sed subintelligenda est exisclusio humanarum imperie log m .' scutsum
13쪽
eum dieitur Deum irascia compati, να t,fieari , di similia . .
utrum Gratia habitualis ex suo conisceptu specifico, ac differentiali sit participatio Diuinae
liter sunt participationes di i V A N uinae naturae. Sunt enim ementialiter participationes di uinae persectionis,quae est natura Dei. Ergo gratiae noconuenit partisipatio diuinae naturae ex suo
conceptu specifico,sed ex coneeptu gene communi rebus omnibus creatis. 3. Participatio naturae diuinae habetur per similitudinem c u Deo . Stimilitudo au- m perfecta eum Deo non habeturi nisi in patria iuxta illud r. Ioau 3.τ. Cum apparue νιν , simitti ei erimus: imperfecta vero sim iis tu udo est communis omnibus creaturis .. Quia omnes factae sunt ad representandam
uinitatenn&speeialiter ipse homo factus est ad imaginem, res vilitudinem Dei. Nulista igitur similxtudo, & partieipatio naturae Diuinae pertinet aa conceptum specificum
3 V Vt gratia eonstitueretur in sua specie Per partie pationem naturae diuinae, p--τeret eam participare se eundum praedicata 2 vpri 6c specialia soIuis Dei. Qui nequitis. 6 L ἀ-
14쪽
gratia aifferre ab tomnibus aliis distis i
ab ipsa per participationem praedicatorum
Del , quae sunt ipsi Deo communia gum aliis rebus. Eadem namque praedicata eL Lem gratiae etiam communia cum a ijs rebus . Praedicata autem pro ι ria, de specialia solius naturae, diuinae sunt esse a se , esse aeternam, immensam Sec. quae formaliter vital ia , patet s a nulla re creara Participari
posse. NuIla igitur participatio naturae Di inuinae potest constituere gratiam in suo cono septu specifico ultimo... Possibilis est substantia intellectualistereata essentialiter impeccabilis & sancta, cuius proinde proprietas primaria connaturalis esset gratia habitualis .Proprietates
autem spraesertim primaria connaturales
unicuique substantiae , sunt participationes eiusdem secundum naturam ipsius, ut ea Ior ignis, humidisas aeris, & sie de alijs . Ergo gratia non est potius partisipationa turae diuinae, quam creatae. s. Id magis partieipat naturam diuina, suod magn aecedit ad illam estque ma i 'ris persectionis . Lumen autem gloriae svi unio hypostatica aecedunt magis aciDeum, quam gratia habitualis eamdemque superanς perfectione Ergo participatio naturae Diuinae est magis propria luminis glo-xiae , de umonis hypostaticae, quam gratia habitualis . Eodem pertinet possibilem essσdiuinitus aliam gratiam sanctificante perinsectiorem se eundum speciem , quam quae de facto datur. Illi enim magis, & maior participatio naturae diuinae conuenir t. Noergo ea pertinet ad coneeptum specineum, α vltimam rationem differentialem gratiae habitualis , quae datur de facto.
R. si tum cst gratia senatu santi conis
15쪽
nenIre speetalem aliqnam partieitationem
naturae diuina iuxta illud a. Petri I. . Pa quem max3ma , cor presiosa nobiapromissa donauit, et ι per haec esciaminι diuina eo orres natura . Pro cuius rei intelligentia selendis est naturam cuiusque rei, quod, ad praesens attinet, sumi tripliciter. Primo physice pro principio motus, de quietis. Secundo me taphysico pio essentia, seu primo prae diea to cuiusque rei constitutivo eiasdem in se, ct diseretiuo ab omnitius aliis . Tertio El. hiee, seu mora liter pro dispositione,& in clinatione ad operationes morales. Primare seeunda significatio naturae praeualent i
scholis Philosophicis, & inde in Theologiis
Cis quoque. Vnde effectum est, ut Scholastici non pauci conati dint magnIs im remis utramque, vel alteram earum figniti callonum accommodare testimonis Dixi Petri . , . Alia loragvi incia. .a Sanctorum Patrum squi dum loquuntur de nummibus, in mortistius humanis, uti loquitur ibi Apostolas a
maxime ve o dum illam eius locum exia ponunt, intelligunt nomine naturae dispois
sitionem, S inclinationum ad operationes morales ἱ dc honam naruram disiunt, ficua di animam bonam , cuius est bona disposta tib , de inclinatio ad operandum honeste aniatam vero cuius est Praua dispositio ag nclinatio . Quaproptςr Perinde est apud
ἱpsos, hominem per dona Dei fieri partis i.
Pem naturae diuinae, arque fieri participem sanctitatis,& bonitatis moralis diuinae. Pro ista significatione naturae, de participati nis, atque consorti j naturae diuinae, quae est ouuia, & valde frequens apud Sanctos Patres, videri possunt a minus ver aris quam
17쪽
si filii essis Abrahae. opera Abraha facite . Ei ulmodi sunt quam plura alia indicanti manifeste finem,& effectum iustificationis
esse ordinare ac disponere hominem aloperationes similes Diuinis, quoad bonitatem ac sanctitatem . Igitur giatia habitu a lis , quae est praecipuum donum Dei , & caeterorum omnium donorum prima radix atque origo, non alia de causa ,dicitur co- sortium & participatio diuinae naturae, qua suta est imitatrix moram diuinorum, atque imago persecta diuinae sanctitatis, quanta humana naturae fragili adhuc, & peccati i-gi , inesse potest . Id quod confirmabitur magis ex his quae dicentur duilici quaestio
Ad 3. Participatio diuinae naturae sum aptae physice S metaphysice est communis omni enti creato , non tamen participatio eiusdem ethice, seu moralitet sumptae, Huc autem secundo modo ascribitur specialiter gratiae habituali cum pei sectione peculia-yi, quae nulli alii tei conuenit. Ad 3. Gratia. quae iust ficat viatores,est persesta participatio diuinae factitatis, qui ex sua natura subiicit regulis honestatis
Omnes vir eo animae iuxta illud s. ad Rom.. za. Vι sectis regnauιι peta, sim in moriem ; es Magemia regnis per infiitiam in nutam ateris
nam . Verum quousque in vitam ipsa aetemnam perducar,non potest obtinere plenum unde quaque exercitium huius suae domnais vivae persectionis propter rebeIlionem appetitus , di defectum perse cognitionis Dei , qua proinde accedente, S illae receis dente in erit gratia similitudo cum sanctiis in te,& natura diuina intrinsece de exist n- feee completa etiam in actu secundo is In
quam cr9 in Astulas vado i quia in actu
18쪽
primo , & per modum naturae , ae primae radi eis etiam pro hoe statu conuenit illi petisctio similitudinis cum Deo, quatenus ei debetur, ut talis rebellio aliquando cetasti, & aecedat visio Dei immediata: atque
utrumque hoc tantum bonum ut sua con-
natura liter inducit pro tempore, atque interim disponit ad illud persecti is me . Ad 3. Non solum per praedicata illa phy. sea diffeti Deus ab omni laus rebus creatisssed etiam per moralem perfectione, & sanctitatem . Unde gratia , per specialem sub hoc conceptu participationem diu in talis potest differreis suificienter durari a quo libet alio ente.
Ad 4. Ostensum est alibi multipliei raiassione, Rerum ue osten detur in questioni istius de Deo repugnare substantiani pure Creatam, cui sim connaturalia dona , quae sunt sapernaturalia respectu hominum a sue Angel um. v v vero nullum aliud ea ira rem argumentum suppetem, hoc unum sufficeret.quod reuelatum est per haec d inna nos effici consortes diuinae naturae Hoc enim perperam die eretur, si alia esset pota sibilis natura substantialis , cuius per eadeaedderemur consortes, non secua atque Peae calorem reddimur cosortes naturae igneae mctsie de similibuν. Cuni enim participa Mo naturae diuinae sit communis rebu manibus creatis, quae videt ieee omnes sunt e tia participata , de i is selis potest dica absolute,& tanquam quid speciale ac Praecei aens, quod sint participationes diuinae naiaturae, quae habent participatione eius nulli alii rei conuenientem linque nulla alia sit Bantia praecon te ita. Negatur igitur a Tumis Ptum obiectionis, vel propter absurditatem
19쪽
λd s. Probabile est lumen gloriae
habitum absolute persectiorem , quam siegratia habitualis propter maiorem parti iaci pationem natura diuinae sumpta natura metaphysice pro essentia Caeterum Id non rodit, quominus gratia habitualis sit maior Participatio naturae diuinae sumpta natura ethice, & moraliter pro dispositione, S in inclinatione ad operationes honestas, id eli pro sancti tace. Q gia lumen gloriae disponit immediate ad solam operationem in tellectus, cum gratia disponat ad opera istiones honestas, quae sunt propriae voluntatis. Non igitur est eommunis lumini glo-xiae , & multo minus praeemnet in ipso ea peeuliaris participatio diuinae naturae, quae specialiter attributa est gratiae habituali . Quod attinet ad unionem hypostatic atro so it en sum est quae R. a s. de Incarnati one , eam non esse formam sanctificante ut quod, sed tantum ut quo; neque secundum se praecise prae eminere gratiae habituali, sed tantum in conereto prout includit iplam diuinitatis secundum se perseuionem , de
qua non est controuersia, nec comparatio.
Quod additur de gratia sanctificante persectiori , quam quae de tacto datur,re reli tur in IIsdem illis quaestionibus de Deo . Ibi enim ostendetur, nec lumen gloriaeme evisionem beatam, nee dona gratiae habitu a Iia, aut actualia viatorum propria praest
tiora secundum speciem ulla esse posse etiade potentia Dei absoluta , quam quae de facto collata sunt Chritto Domino, & caeteris Propter
20쪽
Vtrum Amicitia eum.Deo , filiatio Dei adoptiua, & haere ditas vitae
aeternae sint proprietateS eonnis
I DENT V R non esse r Quia,eui inest aliqua forma, orio υ ma negessario insunt proprieta.
o a V m V -tes talis formae. Non autem insunt necessarici aaiieithia cum Deci, filiatio eius ad aptiua, & haereditas, eui ineaeratia habituatis. Quia luppofita gerae Rahabitu aIi in hominu adhue Deus est liber ad affectum amicabilem, paternum, & eois municativum i utis haereditarii conet plenis dum , aut suspendendum , prout libuerit. Nam gratia habitualis hoe solum habet ex suo conceptu primatio, ut subiectum, cui inest , reddat particeps naturae diuinae. pr ut dictum est in quastione pr cedenti. Paristieipatio autem naturae diuinae non necessiistat Deum ad eum assectum erga participan-vem. Homo enim participat multo magis naturam alterius hominis, & Angelus An geli per suam quisque essentiams quamis uterque naturam Dei per gratiam; & tamehomo homini,& Angelus Angelo libere sit vel non sit amicus, prout libet,non obstantate ea maiori participationeae similitudine naturae: Eademque est ratio de filiatione. Si iure haereditario respectu hominis. Ergo multo magis est liber Deus ad similes an ectus ex suppositione gratia habitualis.