장음표시 사용
31쪽
eharitatem omnia posse , Omnia praestare , esse vineulam totius perfectionis, eontines proinde in se omnem hominis sanctitatem. Re demum 4 enumeratis, quae sunt ordinis maxime diuini , concludit . Maior au em horum est eharitas . Quod si vita spiritualis hominis, & valor, atque utilitas operum eius, participatio diu nae naturae, & posse sto totius sanctitatis primitus, ac formali. ter prouenirent a forma distincta realitera charitate , perperam charitatis defectui omnis es erorum vacuitas, ac inutilitas; Seeharitatis prisentiae totus vigor, totaque s subsistentia , ac praestantia vitae spiritualis a seripta fuisset. Sermonem certe instituin set Apostolus valde materialem, ac impro, prium, traductis in unam formam, non tanis quam in signum, quo aliqui recurrunt abnque fundamento in Apostqlo, sed tanquam in veram causan , seu efficientem, seu sor. malem ijs omnibus quae reipsa pertinerent ad aliam formam realiter distinctam , &priorem, atque praestantiorem . Dicendum igitur est gratiam sanctificantem, leuius ea omnia sunt propria, esse indistinctam realis ter a charitate , de qua eadem omnia praeodieantur ab Apostolo. Totum istud caput expendit in hane eadem rem egregie D.August. l. is.de Trinit. cap. 13. atque inde efficaciter comprobae istam verae sententiae claram expressione , quam probandam assumpserat in fine capi.tis proxime praecedentis , dieens de dilectione Dei: Nu lum est isto Dei dono exceto enitur. Solum eR , quod diuidit inieν filios re ii aterni,. filios perditionis a terna. Istius assumpti priorem partem statuit iter ut Cone. r. in Ps D 3. Nihil eminentius , ait, inscrip tura inueniri pote i,quam tharitas.
32쪽
Partem vero posteriorem statuit trin. s. ia1. Canoni eam Ioannis: Charuas et . ait, quasa parat inier selios Dei, in imer βιιos perdi sionis. Praeterea c. 41. de nat. & gr. Si in Abel stilio, ait, chariιas Des, qua una vere iustas ε' , quicumque iustus est, adhuc erat, ex quo me. Et ibide c. o. C νιιas ait, in e hsa - ,inehoaιa iustiua Hii Charιtas ouecta ro necta aut ιtia est; chara ιas magna, magna iu-puia est, charisas prefecta,presecta rumιia est. Quamplura his similia oecurrunt freque nister apud Augustinum ν& non pauca resere
Licet a Fem pl-rumque loquatur de di- Iectione Dei actuali ; manifestum tamen est ea subintelligi debere, habituali teri ac pellis manenter attributa habitui citaritaris, quae actuali ter , ae transeunter per eius actunia haberi dicuntur; neque negatiuam illam νδε tum ess, quod diuidit anιer sitioν Der,mper. inuonis, excludere habitum charitatis , ut O te prae contentivum perfectionis speeia Iis, qua inest eius actui; sed tantum exelu dere caetera omnia, quae non sunt charitas . seu sunt distincta realiter a charitate Igitur ex mente Augustini sola e haritas tribuit homini viatori, de quo ubique Ioquitur, filia. tionem Dei, eademque superat peffectione sua omnia alia dona, quae Deus nobis la gitur pro statu viae, ac proinde eadem sola est, quae s. nctis ea ac iustificat homine. Deinde, quae in sacris litteris attribuun. tur homini iusto .e subiecto a attribuuntur etiam charitati v d formae. Ergo non est maius ex saeris litteris fundamentum pro existentia gratiae sancti fieantis in homine , quam pro eiusdem identitate cum charit - 4e. Probatur assu niptum; quia charitati tri
.uisux is primis diligibilitas,di dilectio Dei
33쪽
erga nos Prouem. 8. U. Ego diligenter me diligo Ioan . r .ar. si quis diligit me , di-
Quod intelligitur de permanentia per m tuum amorem amieabilem. Tribuitur de inde natiuitas eκ Deo,cti filiatio Dei i Ioan. q. F. Omnia, qni diligit, ex Deo natus ely Et Ibidem eap. y. 1. Videte qualem e baritatemidis noris Deus, ut filii Dei nominemur,fimas. Vbi notandum est, non diei; quali charitate dedit; sed qualem cham talem dedit nobis. Charitas enim nobis data, ea. proprii sirme est, quae nobis infunditur 1 stempore ἶ non' qua Deus ab aeterno volui tiniandere nobis in tempore aliam qualitatc distinctam a charitate Tribuitur tertio eκ- elusio.& remissio peeeatorii eadem r, Ioan.
quoniam viligimus stat νει. Qui non diligit mam
huitur quarto plenitudo sanctitatis, & eu mulus omnis perfectionis spiritualis ad Eph. R. q. Eteor um in ipso, ut essemus sancti , σe lacti in conspectu eiuri in ebaritate'. Ad CoiamC 3.1 - Super omnia autem haec ιbaritatem
habete, quod est vinetitum perfectronis. Hi ne autem concluditur tribui demum charitati re ipsa participationem diuinae narum eois uenientem homini qua iusto Dictum nam isque est in qu st. a. eam partini pationem , stam esse imperfectione sanctitatis , & in imitatione morum diuinorum iuxtx illud Levi e. Ir. & i'. Sanctis estote, quia ego faπ-mt mmi. Cum ergo effe diligibilem a Deo;
id est ami eum Deli eme filium: id eis hae redem eiusdem t esse absolute sanctum, ac tinctum ν id est esse participem naturae v diui
34쪽
diuinae, & immunem a peccato fiat praediis cata propria ac praecipua hominis iust ut
instus est, patet eadem praedicata conueni. re charitaehut so imae, quae conuenIunt homini iusto, quatenus iusto, ut subiecto; atque ideo charitatem esse realiter indistin .ctam a forma , per quam homo est iustus et
id est a gratia sanctificante : Nee adesse ialacris litteris maius fundamentum ad credendum inesse homini formam, per quam fit iustus; quam ad credendum eam forma esse charitatem . Quod quidem est dignum attenta consideratione . Mirabile nimirum est ea pridieata, quae toties, & tot modis expresse , Se elare attribuuntur charitati Spiritu sancto , traduci nihilominus in alia sormam distinctam realiter a charitato,
Cuius sormae nulla umquam apparet ex prenso in saeris litteris sub aliqua formula. de
modo dicendi, qui non sit aeque, eodemque modo accommodabilis charitati usque adeo magnifice commedatae cum exoressione ipsius. Aecedit naturam, &sanctitatem diuina, euius participatio est gratia habitualis .c siste te essentialiter in operatione indistincta a suo prinei pio, seu quasi principio a
Nequit autem eme sor malis participati alleuius consistentis essentialiter in operatione, quod neque est operatio, nec opera tiuum formaliter Ergo gratia habitualis nequit esse qualitas distincta ab omni virtute immediate, & formaliter operativa per seipsam. Ex hoe eodem principio pro- hae D. Thom. I. a. q. s s. a. . ad 3. esse de
Tatione virtutis,ut sit assimilativa hominis ad Deum. Diei t enim siet cum Dri sub ianistia sis eiura tio , summa similitudo hominis ad Deum et sumndam aliquam operationem Un
35쪽
dὸ,βαι supra dictum est, felicisar,seu beat
sudo , per quam homo Deo maximὸ conforma-ιών, qua eis finis humana vita x in operaιione eonsistis. Ergo a sensu contrario, quod neisque est operatio, neque est opera vi u ulmo , non est assimilatiuum, certe non est sumω me assimi latiuum hominis ad Deum. Graistia autem iustificans en consensu omnium Theologorum est summe assimiIatiua homi vis viatoris ad Deum. Ergo est summe ope. rativa. Quod conuenit charitata, & non potest dici de qualitate distincta ab omn, virtute , utcumque dicatur exigitiua Ominnium virtutum, Aecedit rumus gratiam iustificantem en suo conceptu esse forma immediate ratione sui oppositam peccato,& constitutivam
hominis in statu opposito illi statui, in qu
Eonstituitur per peccatum. Peccatum ad
rem essentialiter consistit, actuale quidem In operatione aversiua , Deo, habituale uero im habitu indactivo eiusdem auertio nis, seu potius in impedimento habituat,
conuersronis contrariae ad Deum . Ergos squidem contrariorum eadem est proportionalis ratio contraria.sanctitas etiam ho minis consistit essentialiter,actualis quidem Ia operatione conuertente ad Deum,hab sualia vero in habitu inductiuo eiusdemia, operationis. Haec autem duo pristant soronialiter charitas actualis.& habitualis. Qua..te sicut hominem esse permanenter malu squod illi conuenit per peceat ni habitua is, est eum esse dispositum formaliter ac operandum male, aut non operandum deo ne,quod habetur per peccatum habituales Ita hominem permanentes esse bonu, quoahabetur solum per gratiani sanctificantem,
36쪽
iverandum, quod habetur perfecte, M vinmersaliter per solam e haritatem, idque imbinediare, sicut illud prius malum inest in
mediate per peccatum. Accedit tertio neminem posse esse νώ
deis a bilem, ae amabilem priciis, quia habet aliquid i a se, quod neque est opera. tio bona, neque est actiuum ullius bonae operationis, sed est nullius pi orsus usus immediate per se Et similiter non potest esse valde istimabile tesspectu euiusquam pquod est eiusmodi . Quia, cum Unum quod que sit propter suam operationem , tanquapropter finem qui atque specialiter finia sui nominis, id est beatitudo, tam imperfecta viae, quam persecta patriae, sita sit in operatione ἔ atque unumquodque eatenus fit maxime istimabiIe, ae amabile, qu te Rus est bene dispositu ni in ordine ad suum finem & similiter id fit ab unoquoque maxime appetibile , per quo ira dispon,-tur; consequens plane est, ut non sit valde appetibile ab homine, neque homine red dat valde aestimabilem , ac amab Ilem formali tetide immediare,quod neque est op ratio, neque est operativum . atque ideo ratione sui prseiseiae immediate nihil omani no iuuat hominem in ordine ad suum fi-ntem'. siue proxi mum, siue remotu n, ac viae infum . Gratia autem habitualis est appeis, vi bilis ab ho mine super omnia purd creata propria viatoris, eumdemque reddιe sumis me estimabilem ae amabilem ratione sui immediate , quia ratione' sui immediate: eum reddit amicum, filium, & hqrede Dei. Ergo, siquidem non est operatio, est habi rus operativus; &quidem, quod que be-ue cocluditur ex principio assumpτον OPe-
uus sumius. Paxit isto huiusmodi is
37쪽
bitum esse solam effaritatem. Ergo ipsis sola est gratia lanctifican s, id est ea quali
tata. ratione eulus ideo Deus amore amicabili praesert omnibus at is rebus creati substantias rationales sanctas, quia eaedem
per eandem praeserunt: At eum rebus omni .hus ereatis, ac proinde & sibi ipsis Quod fit formantem,& immediate per charitatem uti apparebit tmqq de virv. Theol.
Accedit quarto nullam qualitatem , aut formam esse possibilem supernaturaliter ω quae non sit assinis alicui qualitati , & lorismae naturali quoad munus, 3 effectum torrimalem proprium ipsius i ita ut quae supernaturalis est, idem praestet,lice e persectiuτἐ ac eleuati us, quod praestat quae con nat ura. Iis est respectu eiusdem subiecti uti ostendetur in qq. de Sacramentis Nulla auten est qualitas, nullaque forma connatural Is homini. quae nihil operans immediate ratione sui solo fungatur munere ex mendi
existentiam virtutum connaturalium, innis
quam prima radix,& origo pure exigiti uaripiarum, & eatenus participans impetis Oe naturam, S sanctitatem divinam intra Iimites ordinis πaturalis Huiusmodi autem esset in ordine supernaturali respectu vi r xutum supernaturalium gratia sanctificans, s esset distincta a charitate, S talis de mcto astruitur ab auctoribus contrariae senorentiae . Est igitur impossibilis gratia fati cti fieans distincta realiter a charitate . Et suae, eum quod est operativum immediate praeemineat per se, & ex genere suo er, quod non est opera riua immediate, ut potesimilius Deo,qui est summe operativus imis mediat εἴ eumque' ordo supernaturat s a. roto genere Praeemineat ordini naturali,n uis non vini auissimi omnes dotes,, ε 3 6 dc per
38쪽
st persectiones homini eonuaturales operationes . aux operativas immedi axe . Id vero , quod est pristantissimum isterdotes S perlactiones supernaturales eiu aem, nec esse operationem, nec operatiuuim mediate, ideoque non tam si mile Deo, quam sunt fimiles eidem permiones naturales hominis. Postremo, & ad hoe omnia sele sup fora rediguntur, unumquodque est bonii , vel malum, seu remote , ct radicaliter, seu proximi, &la maliter , quatenus eodem modo est aptum , vel ineptum, bene, ve male dispositνm ad suum finem . Finis a tem hominis consistit in operatione, eaque persectissima', ut dictum est in qq. de beati tudine. Ad uperationem autem unusquisique dispoimur, proxime quidem,& Brma liter per habitum virtutis, radicaliter v llo, de remo te per radicem,& originem viris tutum. Cum ergo homo sit simpligiter bois nus, & sanctus per gratiam sanctificantem , non remoti,& radicaliter tantum, sed proinaime , & sormaliter; impossibile est eam
Eme radicem tantum,& originem virtutumstri non esse Identificatam cum virtute con- einente in se eminenter virtutes cateras.& habente operationem periectissimamis . Quae virtus est charitas. Quae videlicet eae sine uIum perfectionis ex Apostol'. Dicendum itaque est eidem realiter i diuisibili qualitati eouenire rationem grais i. , quatenus serminat amorem diuinum . de reddit hominem diligibilem Deo ι charitatis vero , quatenus evicit amorem Dei ιδε reddit hominem dilectoiem eiusdem: fiis Cut eadem realiter entitas modalis dicitur communiter actio relate ad causamessicie
39쪽
nloia sumagantur omnes auctores anterl ores D.Thoma, ut obseruat Vasque et in praeis senti , di multi posteriores eodem . . - Ad a. ApostoIus, in tua salutatione ad Corinthios, non apprecatur illis formaliter gratiam,&habitum charitatis; sed gra iam , & actum charitatis , hoc est causim
eum suo effectu . Dum enim nota Inat chaia
vitatem suam, dilectionem proeul dubio inistelligit actualem,qua diligebat Corinthios in Christo Iesu a & proinde optat, ut ipsi se inuicem ita diligant. In verbis autem illis ad Romanos Τὸ darus o nobis, non ponitur eausaliter , sed appositive, & forma. Ater quatenus spiritum sanctum dari nobis, nihil est aliud formaliter,quam insun di nobis eliaticalem, quae sp eciali ter attrio huitur Sρiritui sancto, ut amori Patris aete ni . ac Fili 3 . Ad a. Pro multiplieitate vocum abundo
sufficit multiplicitas eonceptuum sorma lium ; nec requiritur distinctio realis obie actorum. Dictum autem nuper est in eadem simplici qualitate distingui sormaliter eon. ceptum gratiae , & conceptum charitatisse latae ad diuersos terminos . Itaque Ponis et fices , ae Concilia exprimunt, quod cedisum est, quin definire velint, quod est in inae extum . Certum est dari gratiam, qua homo iustificatur, de est gratus Deo ἔ item dari virtutes de dona , quibus possit rectis operarIi& utrumque hoc ab illis exprimi inllur. Incertum vero est, an ea extiem a diis singuantur realiter inter se adaequat de de hoc nihil dicituri sicut nec dicitur vi Ram sternam . gloriams ct regnum caeloruxealiter inter se distingui, dum idem Tridentinum in eadem illa sess. cap. is. toti estas νοε 4 insemin4t, si inuicem adnectit .
40쪽
Quanto est apparentius pro vera sentent 'tia quod in eodem illscap m dicit idem Concilium, hominem βονι lut am, dum chari in as Dei instinditur in eo ibum earum, qui lu-mscantur, atque i inhaerer: M quod deinde subiungit: nam sedes: n0i ad eam ori ac sedat s o' Marmas , uagae Dam Wrfecte eum
emm . Quasi di sae. hoet ipsum essicere ae cede te spe, & charitate absque aliquo alio. . Verum Concilium si attente consideretur In neutram partem quidquam definit, sed, ut psae missum est , quae certa sun T, & dogmatica ita definit aduersus.hireticos , ut quae sunt controuersa inter Catholicos, nec ad dogmata spectant pro neutra parte Omin
Ad 3: Augustimis eo in laeo solum divxinguit dilectionem Dei immanentem , Δ aeternam, qua dillic nos .a dilecta e qua diligimus i psum in tempore . Quod nihil facit ad rem . Et quid attineC disputate demente Augustini post tot ac tam conspicua testina onia eius pro vera sementia λ Lega. tur tantum in Ioeiε superius.indicatis . a 2 Ad 4. Constat salix, ex fundamentis no ratae lententiae, eiu simodi qualitatem nota cari . Constac simi liter, ex auctoritatibus Premissis , iustificationem hominum de Dacto fieri per solam charisatem, quiaquid sit
de pollibili. Constat' cemum s e L l3suem omnibus', eam qualitatem nec salvare auis ctoritates, nec astruere ordinem superna
ruralem similem ordini, naturalis sed po. tius e eontra . Deande illa partitio repugnantias, vel earmet te omni potentiae, vel ex Pane termini, est inidonea . Quia quidquid repugnar, re Fugnat utrimque ines inter illa extrema i