장음표시 사용
41쪽
esue distinctio, nisi tantum logi ea. Re Inamque tela sola omnipotentia Dei ratione suae persectionis est tota et ema, & inua riabilis repugnantia Guiectiva S rea lis omni um, quae reipsa sunt chini trica , & essen in ei aliter monstruosa . Itaque qualitas, quae intendi tur in obiectione, S repugnat ex suo conceptu, & ex conceptu omnipoten tiae infinite γ rsectae ob rationes datas . Quod dicitur de contradictorijs non rnis
eluiis in gratia distincta a charitate, si noctincluduntur in gratia identificata cu cha ritate, applicetur possibi litati hominis diis stincti realiter ab asimali rationali, alijsque eiu ni odi distinctis ratione. Se identificatim re aliter inter se, & apparebit absurdita sar. gumenti contra sententiam ita identi fieari rem mutuo gratiam cum charitate, sicut idemificatur homo cum animali rationali .
Contradictio igi evr eonsistit in ipsi identificatorum distinctione; & oportet aliunde ostendere gratiam , & charitatem non sesse realiter idenrificatas ex suo conceptu
Ad s . In definirione persecti Τὸ Reandis
naturam, dupliciteraecipi potest. Primo' pro appetitu innato, exisentia connatu- tali. Atque in hocmensu solis uirtutibus naaturalibus conuenit formaliter esse disposiistiuas hominis secundam naturam . QMa solae ipsae terminant appetitum innatu ho minis , eique debentur ratione exigentiacon natura lis. verum id ipsum eo enitaemine ter virtutibus supernaturalibus.Quia satisfaciunt eidem appetitui . N exigentiae superabundanter ἰτr pote exhibentes mulis
o melius, ac pristantius illud ipsum, quoaprsstant virtutes naturales . secundo accipi potest natura pro capacitate , & idonei
42쪽
Atque hoe sensu, tam virtutes supernaturales, quam naturales sunt formaliter alia spositivae hominis secundum naturam.Quia ad utrasque inest homini ex se capagiras , Sidoneuas intrinseca, quae non inest su stantsis irrationalibus. In neutra igitur significati ne naturae ne. eesse est, ut virtutes supernaturaIes praesupponant qualitatem aliam distinctam ab ipsis , quae habeat rationem naturae superis naturalis; quandoqvidem independenter a tali quaIitate verificatur eayesse dispositiones perfecti ad optimum, vel formaliter secundum unam significationem persecti , vel eminenter secudum aliam signifieationem eiusdem . Iam diuinus status exactus ab operatione diuina sim t habitus supernaturales virtutum; nec aliquid habetur spe.
aiale apud Dionysium pro diuino statu e6Aituendo per qualitatem distinctam ab ii lis , sed tantum pro consti euendo eodem, per qualitatem distinctam, S praesupposita
ab actibus ipsarum virtutum. Ad s. Non apparet, qua ratione aseribaeis sur gratiae habituali distinctae ab Omnibus virtutibus radio luminis intellectualis p tius, quam radio ardoris assectivi; quandos uidem squaliter astruitur radix virtutum intellectus, de voluntatis. Si vero dicaturaea gratia esse lumen, quia est semen glorie, in ex sua natura inducit lauae gloriae r cha iras etiam hoc hadet; & quidem tu eonis nexione maxima , quia non potest absquesto lumine exercere suam activitate quoactinum suum prstati is mum, qualis est amothea tisieus. Quod caput est, lumen gorreia
43쪽
tutatii rationis est fides; ut pote quae diri ,
sit voluntatem quoad omnes actus supernaturales. Nihilominus fides non depellit perfecte tenebras animi, donec ad eam a cedat charitas. Quia dum ea non accedit, non depellitur ex anima peecatsi, quod est obtenebrativum rationis, de fidei. Exc. rit proinde utraque liberius vires suas ac gedente charitate & anima illustratur mirifieo. Qua sorte de causa Augustinus ch ritatem dicit alicubi luminosissima. Quia videlicee ad eius prssem tam ratio naturalis, R fides obtinent claritatem persecte illustrem absque impedimento, S umbris
peccati, atque cum applicatione omnium
virium tendunt ad agnitionem veri boni, cui eharitas iacit ad hirere ex toto eor de . Ex qua ad hisione charitatis ad verum, αλ minum bonum , & ex contraria aversio. ne, atque in bonum falsum inclinatione propria peccati prouenit , quod , quatis ei unusqua que talis finis uidetur ei, ut dicit inistra suam sphceram Philos. 3. Eth. cap. 13. . Ad Dionysium patet ex praecedenti responsione circa eius verba. Est enim idem utrobique sensus . Et illud eius testimo nium valet solum ad confirmandum, quae modo intinuata sunt.
44쪽
Vtrum Reccatum sabituale consustat in priuatione Gratiae P
1. Quia, qui comin fit plura, aud maiora peccata, habet deaude plura, aut maior peccata habitualia, & cotv- sequentier est deterior habi ν . tu idem quam qui paucio. ra,aut man Ora cum nunt peccata,dum neutri remittuntur ac Deo; & tamen uterquenabet squalem interea priuationem gratiaes quandoquidem quod uis peccatum lethale piluat tota gratia .4 Eadem ratione pece tor, qui committit denuo aliud lethale, eo trantacto, Re nondum condonatos habet nouum peccatum habituale . S tamen nonnadet nouam priuationem gratiae. Ergo peccatum habituale non consistit in priva. t Ione gratiae . Nempe quod non consisti eis in diuisibili non potest constitui per id , quod consistit in indivisibili ..
a. Non potest diei peccatum habituale consistere in priuatione gratiae secundum re, sed in eadem quatenus i nducta titulo peccati actualis; atque inde multiplicari , ct augeri peceata habitualia multiplicatis, S auctis peccatis actualibus . inia licet priuatio gratiae seeundum se sit semper ea.dem I multiplieantur nihilominus,ae auge me tituli , ob quos inducitur priuatio gratiae. Hoc, inquam, diei non potest, quia, situdini, ob quos inducitur priuatio gra,
45쪽
tiis, sunt indistincti a peeeatis actualibus.
Ideoque transactis peccatis quoad actuali tatem, transeunt etiam eo ipso rates tituIi, ideoque non possu nr ampIius multiplicam re, de augere partialiter peccata habitu aistia ratione sui vel si nihilominus aliquomodo perseuerant ij tituli. eo ipso perseuerant peccata actuali. eodem modo. Vn de per illorunt perseuerantiam h se etiam formalitei perseuerabunt, di de actualibus reddentur habitualia, ac proinde peccata habitualia erunt distincta a prauacione gra otiae a qua illi tituli ponuntur esse distincti. Deinde hom nem multiplici vulnere Iethali occisum esse, atque ideo multiplici titulo inductam esse priuationem vitae, in qua consistit mors hominis, non essicit, ut
mortes sint plures. Quia una est priuatio vitae in qua mors consistit. Ergo si peccatum habituale similiter consisteret in primu atione g auae cum hete non nasi rua, di vinn. Ormis in unaquoque homine esse possit , non possent eo multiplieia , aut diuessa a peccata habitualia,nec possent alia alijs su.
per addi, utcumque multipli carentur, aut variarentur vitul , propter quo induceretur ea prIuatio. 3. Privatio grariae auctorem habet Deu. Quia priuario gratiae est poena peccati. Pe
catores enim separantur a Chusti gratia . propter peecata ut habetur inter alia ex Trident. sess 6. cap. rs. fine; id est in poenam: peceatorum priuantur gratia . Deus autem est auctor poenae peccati, & non esta rector peccati, neque actualis, neque habitualis. Ergo peccatum habituale non est priuatio gratiae . q. Ideo Deus priuat hominem gratiata ,
46쪽
seuerat priuando gratia, quia homo perseverat in peccato . Ergo Peccatum tam sactuale, quam habituale prie edit priuatio. nem gratiae , tanquam eius ea uia . Ergo neutrum consistit sormaIiter in priuatione gratiae.
I Panisi non e ' matum, sed fieri poena dioguum. ut d cit Dionysius 4. de diu. nom. Priuari autem gratia est puniri; Seme pee. Catorem est esse pae na dignum. Ergo pri. Mari gratia non est ma um , sed esse pecca. torem. Ergo non hoc est esse peccatorem. quod est esse priuatum gratia. Nempe quod non est malum, non hoc est, quoa est malum. Contradictoria enim non sunt ide. Ergo neque peccatum est priuatio gratiae. Patet consequentia, quia, quae in concreto distinguuntur, distinguuntur etiam necese ario in abstracto . Nee fieri potest, ut es- Lectus sermales oppositi non proueniant a Formis oppositis. s. Peecatum habituale eonsistit forma. iter in reaeu, seu in obligatione, &den minatione destinati ad poenam iterna na . Quod probat Seotus ex Augustino in Ps. 33. circa illud i Baala, quorum remissa suur dic. ubi sie habeti cooperta sunι peceat . 1ecta sunt, Molita sunι. Si ιμιι peceasa Dems
In quibus verbis pro eodem usurpatur Deuati ima dumtere, punire, agnuscere noluis. se; S abolita esse peccata . Ergo etiam sui idem peccata non esse abolita, seu permatnere habitualiter; ct Deum perseueraro in voluntate animaduertendi, puniendi, a, gnoscendi Ergo peccatum habituale conatistit formaliter in e nominationc extrin-
47쪽
se ea ordinati,& deputati ad poenam per in
tellectum, & voluntatem diuinam . 7. Peccatum habituale non consistit in aliquo reali, seu positivo, seu prauatiuo superaddito post peccatum actuale, ut arguit iterum Scotus .Quia peccans actualiter ma net postea peccator habitualiter etiam si immediate incidat in amentiam, aut somnum, aut moriatur,quin aliquid faciat, aue impediat, seu priuet de nouo. Ergo Omne reale, quod postea superest, datur auctore Deo; ae proinde nihil reale, seu pori sicluum s seu priuatiuum postea superueniens potest pertinere ad constitutionema Peccati. Ergo peccatum habituale consistit solum in quodam ente rationis , id est in dicta extrinseea denominatione, & non in priuatione reali gratiae .
3. In statv purae naturae, transacto peccato actuali, & nondum condonato, manosisset peccatum habituale non minus,quam maneat nunc pro statu eleuationis; ct tamen pro statu purae naturae non induceret Peccatum actuale priuationem gra tae an incti fiea tuis . Quae videinicet, nec ante pec Catum tunc adsuulat, nec eius carentia velante, vel post peceatum actuale , haberet rationem priuationis Quia priuatio est carentia fibrivae debita: atque giatia tan .ctifieans non fuisset forma debita pro statu
purae naturae. Ergo non est de cone prupeccati habitualis prauatio gratia; sed i ta eius essentia inteligitur, S ad squale saluaturande endenter ab ea p iuatione.
Nec enim status eleuatio thauiser eam ravitionem preeati habitualis , quae adfuisset in statu puri naturi. Neque vero quod dicit vasiqueet eare nis
iam gratie etiam pro eo statu habitu an fuisse
48쪽
fuisse rationem privationis post eomminureeeatu, subsistere ullo pacto potest Quia
gratia non inei peret esse debita ration Opeceati se i magis quodammodo inde biista, quam antea. Ergo nec carentia gratia ne i perea e C priuatio . Patet consequen. ti, Quia disterentia priuationis a pura ne satione consistit in ratione debiti conue. nientis larmae, qua priuat, respectu subiecti, quod priuatur Brma. Ergo priuatio gratiae foret extra totum cone eptum pee-eati habitualis purae naturae: Esto ad abolitione eius sutura iuisset necessaria pia tia supe maturalis, ut contendit idem Vasqueet , de quo dieetur infra. Nee enim idem est aliquid aIicui esse necessarium ad aliquid, di eumdem eodem esse priuatum, dum ipso earet, si hoc ipsum, ad quod in .diget tali xe,non est i psi debitumi vel ceriste uebita non esset peccanti in pura natu, ra remissio peccati, saltem iuxta eam se n. tentiam de necessitate gratiae supernator, iis ad remissionem . s. Peccatum veniale manet habitualiteri non Reus, ac letnale; Se tamen peccatum veniale non priuat vIlo dono su per natura. Ii, νt est in consesso apud omnes, ideoque in nullius doni su pe maturalis priu itione consistit veniale habituale. Ergo neque 3 lethale habituale in priuatione gratiae, aut ullius doni supernatui alia formaliter con sistit. Habet nimirum trerumque peccatum eumdem permanentiae habitualis modum, ite et differant quoad ali i. Quod enim estvniforme in veroque, & umiarmi ter ad ν. trumque eon inquitur ἔ nee esse est, ut haheae constitutiuum miserniae , & unifor- Me consecuriatis ad utrumque ι ei ι o. In homine, habitualiter peceator
49쪽
nihil physieum, de reale, positiuum, aut neu gatiuum superuenit de nouo post peecatu actuale . Quia, nemine q a id quam vel age te, vel impediente de nouo Phy sice,& rea liter, qui peceauit actualiter, fit postra peceator habitualiter ν ve supra Scotusam sumebat. Ergo petearum habituale nihil aliud esse potest, qua m denominatio quae . dam moralis hominis prius auersi a Deo , ct numquam deinde ad eumdem conuersi, si dicit Sua ae; vel quam ens quoddam
rationis fundatum in eo, quod peccatum eo nimissum fuerit,& nondum luerit retractatum efficaciter, ideoque concipiatur, cum fundamen co in re , ad modum tot marassi eientis intrinseest peceatoi em , ut eon. tendit vasqued ι ita ut tam illa moralis d nominatio, quam istud ens rationis distinis guatur ab iιs extremis realibus , i n quibus fundatur, atque ab omni alio pUr sico , de reali tam positivo, quam negati uo,seu priuatiuo . t . . Antequam homo peeearet . potuit Deus ipsum priuare gratia ex alio motivo. E go etiam postquam peccauit , potest similiter priuare ex eodem illo a io motivo independenter a peecato; ita ut pece tum praeteriisse habeae se pure materialiter, fleper accidens respectu priuationis gratiae, ιpore inducendae , tam iii peccatum non a praeteriisset, & quae non ea etiam de ea usa inducatur, quia praeexcitit peccatum Nec enim Deus ratione pecca i amittit potestatem , quam habuit ante peccatum , ad ia. dueen am priuationem gratiae preci se ex alio motivo distincto a peccato Patet autem neminem constitui posse peceatorem per aliquid independensa peceato actuali
50쪽
irabitualiter peceatorem indepedenter ab eo, quod acta aliter ante peccauerit. Posset autem esse habitualiter peecator independenter ab eo, quod actualiter ante pec cauerit; si posset esse habitualiter pecca tor per aliquid independens a peccato a ctuali praeterito . Ergo peceatum habitua te non consistit essentialiter secundum suu conceptum praecisum in priuatione gratiae. r. Privatio gratiae incipit inesse pee-eatori ab illo initanti, pro quo primi ora actualiter peceat. At peccatum habituale non ineipit inesse eidem ab illo ipso Instaei, sed ab eo,pro quo cessat peccare actu liter, seu omittit actum peccaminosum, elis cie udo actum contrarium a uel per diuersionem ad alia. Necesse autem est , ut ea inter se distinguantur, quae non incipiunt simul. Ergo peceatum habituale distingulis tur a priuatione gratiae, ac proinde nec in ea priuatione consistit,nec per ipsam coninstituitur intrinsece . R. Certum est ex fide transacto peceato actuali , & homine non amplius per ueis rante in exercitio actus,quo peccauit; perinseverare nihilominus peccatum aliquo modo, &auctorem eius dici, Se vere esse petacatorem a quousque peccatum sibi rem itinuatur a Deo. Pro at hoc ex professo August lib. s. contra Iulianum cap. 8. Quia in
saeris litteris dicuntur impii , & iniqui, qui
peccarunt. de nondum egerunt poenitentias nec iustificati sunt. Et Christus Dominus dicitur in Evangelio mortuus pro peccat ribus , quamuis non sit mortuus pro solis actualiter peecantibus Similiter dicitur cuPeccatoribus manducata , licet non peccare ne tunc actualiter, ideoque non manducaret cum peccantibus. .. .