장음표시 사용
21쪽
a. Participatio diuinae naturae est quid
physicum , di communicatur per voluntatern di uraram in genere causae essicientis samicitia vero, filiatio, Seius nate altarium. Sunt quid in tentionale , ac morare , di ha bentur per voluntatem diuinam in genere causae formalis Amicus enim fit unusquil-que respectu aiterius focinaliter per amorQmutuum ;i S filius, atque haeres adoptiuus per voluntatem adoptantis. Praedicata au . tem intentionalia , ae moralia, di forma itinter constituta per voluntatem diuinam nota
possunt esse proprietates laeniae physicae, &plocedentis essicienter a voluntate diuina is Quia proprietaves euiusque rei sunt eiusderationis cum ipsa; . t pote vel indistininae
realiter ab eadem, vel ab eadem procedites per naturalem resultantiam ε3, Proprietates, quae maximε, ae simpli Cie est tales sunt, & dicuntur proprie tesquarto modo, non possunt reperiri absquc ea encitate, cuius prop rietates iunt. . Amicitia autem cum Deo, filiatio eius, & Haei
ditas dari rotant absque gratia habitualia Nempe Deus sua sola voluntate amicabili ter diligere, atque in ius filiationis,& hae 4
reditatis vo are potest , quem volet, qui maliquid physice in hae iens illi infundat Praeussant enim sibi inuicem hae homines sola voluntate absque mutatione physica dilecti, & adoptati. Haber vero maiorem ad omnia sufficientiam voluntas diuina per se
so Iam . Et praeterea Cone. Francosord. ineptit . ad Episcopos Hispaniae,col. 6. tradit modum adoptandi communem Deo,& lio minibus absque ullo inter eos discrimine. Ponit enim uniuersalem adoptionis definitionem huiusmodi: sauia ni adoptio , ni fichartissi/ copulatio ,-Pater optione sibi
22쪽
c puta , quem per generat ionem no habet st erox. adoptio tam a Deo, quam ab hominibustic solo charitatiuo affectu erga adoptatum.
Non igitur est indistincta a gratia habituali adoptio,& filiatio hominis te ectu Dei .
R Tria hae praedicata amieitiss cun Deo, filiationi, , & haereditatis Dei sunt in- Primis conuertibilis eum gratia habituali , ustificatione, atque realiter indistincta ab eadem. De amicitia, & haereditate, in qua includitur filiatio, eonstat ex Trident. sess. 6. cap 7. ubi, praemissa definitione iu- sifieationis, subdit Immediate: unde homo ex iniusto δει iustus, o ex inimis o amicus, τι- haerea seeundum spem ista axema . Indidem praeterea constat distincte de filiatione, dum dieitur cap a Chνistum Domini. .enisse, ut omnas adoptionem filiora n reciperen scum ex Euangelio notissimum fit venisse in Temedium peccati , utque omnes iusti fiea orentur Verum est multo clarius, pro e conuertibilitate ae identi a te, inter gratia iustineantem, & filiationem adoptiua Dei, quod habetur ibidem cap. 3. nisi ιn chrins
ria qua iusti filiant, illis tribuatuν. Manifesta nimirum est renasti, & readoptari; renascentiam Ae re adoptionem sola voce,&m
do fignifieandi inter se differre . Dictum praeterea est gratiam sanctificantem esse persectam ac uniuersalem partici-Pationem naturae, seu sanctitatis diuinae. Re. Pugnat autem Deum communicare alicui hoc tantum, ae tale bonum, ut sit ita partiis Ceps naturae suae, quin eum maxime adeo iaque amicabili dilectione prosequatur, euri. demque constituat dilectorem sui reum diis
ligere amicabiliter nihil fit aliud, qua tria ville
23쪽
honum substantiae rationalis creatae cons a
sat in adhaesione ad Deum, per dilectionem persectam ipsius vi dictum est supra ex Augustino, S doeet D. Thom. contra gene. c. I l. Ergo persecta participatio naturae diis uinae est indistincta a mutua dilectione ami. cabili persecta , adeoque a persecta amici tia inter Deum,& hominem participem navitura ipfius. Iam vero filiationem adoptiuam hominia respectu Dei esse indistincta ab ea peris sectione a micitiae cu Deo colIigitur ex te simonio nuper indicato Concili, Fian coissordiensis, in quo dicitur adopi ionem nihil esse aliud, quam viraritatis copulatione.
Hac enim charriatiua eopulatio necessario est eiusdem rationis ex parte Dei erga om nes puras creaturas siol charitatiue conisiis ctas. Quia erga omnes est ex eodem moti.uo ad quato, & omnibus, quatenus chariniatiue dilectis vult bona eiusdem speciei . Quare siquidem aliqua cinitatiua coni mactio Dei est adoptio in filium Dei. ut sta istui tur ibidem a Concilio , omnis utique charitatiua coniunctio Dei est adoptio in filium Dei, nisi praesupponatur esse filius
Dei naturalis, qui charitatiue ipsi copula
Idem rursus colligitur , quia licet homo hominem possit charitatiue & amicabiliter diligere quin velle impartiri illi ius haere.
ditarium in bona ita ; Deus tamen separa elonem istam facere nequaquam potest. De conceptu nanique amoris amicitiae est. vi velit amicum esse felicem . Potest autem unus homo esse felix, quin potiatur haereis ditate alterius hominis , ac proinde potest
amicabiliter diligi ab hominς, quia consti
24쪽
euatur eius h res. At nemo potest esse seolix, quin potiatur haereditate Dei, ac proininde no potest amicabiliter diligi a Deo, quin
constituatur eius hi res. Ergo quem Deus amat amieabiliter, eo ipso amore constituit necessario suum hetredem,&eonsequetra filium suum ; eum haereditas Dei fundeae ut in filiatione Dei iuxta illud s. ad Bom,ari σι autem fit- a m haeredes. Nempe filiatio adoptiua , vltra ius haereditatis, solam superaddit obsequiosam subordinationem ipsius hqredis rospectu scribentis heredem. Quae subordi natio necessario inest haredibus Dei, ut patet. Apparet etiam ali unde eandem sub ordinationem constituere in aratione filiorum Dei, nempe ex eodem Ioco d Roma Ua i 4. ubi dieituri quieumque enim piνιιu Dei agunιurii od est Perseae obsequuntur Og , εe ad nutum eius in omni aebus operantur η sum fili, Dei. Ostendetur praeterea pluribus quaest. 39. de viri. Theon hahi tum charitatis,quem paulo post die tur esse indistinctum a gratia habituali,c stituere veram & propriam inter Deum , Mhominem amieitiam, atque amieitiam cum Deo esse indistinctam a filiatione. Miure hs reditario respectu eiusde liquet satis ex dictis. Constat igitur quatuor ista praesticata, participationem naturae dui nae 3 seu sancti talis, amicitiam eum Deo, filiatione, ad hireditatem Dei esse eonvertibilia mutuo . & realiter inter 2 identi figaea . . In entibus porro participatis primum a locum tenet ipsi ratio partiti pationis , ilis udque praedi ea tum, in quo eadςm parti clapatio formaliter consistit. Primum igitur praedicatum proprium , & pecuIiare, a que adeo essentia gratiae habitu lis est patelciis
patio naturae, seu lauctitatis diuinae , siue quod
25쪽
quod se dispositio uniuersalis persecta ad
operandum honeste , atque ad imitatione sanctitatis diuina ; reliqua vero tria praedicata,quae conclusiim modo est esse conuero tibilia , & realiter identificata cum isto , Pertinent ad conceptum secundarium eiusdem gratiae , suntque proinde proprietates metaphysica ipsius; siquidem primum in unoquoque est eius e sientia, proprietates vero, quaecumque deinde conuerti blIiter
. Rarxicipatio, vel potitas similitu-vio naturae eqnuqpiens bomini ε .seR Ansςioxei pectu alterius hominis. stranges non Dabee ex suo conceptu, nequE-t insit unio cuique ex vi amoris benefici. quo diligitur ab altero, neque ut si summum bonu eiuSι Cui inest, utque eum reddat absolute, Rsimpliciter bonum , ae perfectum, S Optim me dispositum ad Witimum suum finem.OP-Posita horum conueniunt participationi naturae diuinae , ut patet ex distis Ex quibus simili ter patet eadem opposita sussi ce-1ς, S requiri ad rationem amicitiae cum Deo, filiationis S haereditatis te spectu eiu dem. Nulla igitur est paritas, nullaquoratio cibi ect Ionis a iAd a. Omnia cieata pendent essentIali ter a voluntate diuina, eaque diuersa pr diuersitate intrinseca euiuique rei. Quae dam qnim essentialiter pendent a voluntate punitiva, alia a voluntate praemiatiua; alia a voluntate consiliatrice et alia a voluntate
prohibents; S sic de similibus. Vade prouenit, H quaedam intrinsece habeant rati
nem Pinnae; quaedam proemii; quaedam honesti; quaedam turpis; ct sic de caeteris ob relationem sibi intrinseeam ad talem vetralem determinate actum diuinae volu in talis q
26쪽
eatis. Hoe igitur modo dieitur gratie ha
hi tuaIi esse intrinsecam rationem amicitiae cum Deo, filiationis, & haereditatis Dei . quia intrinsecum ipsi est, ut existat depen
denter ab amore Dei amicabili, adoptante di constituente haeredem , ut demonstratum
est. Itaque gratia habitualis est passiua am citia, filiatio, & hereditas hominis respe ictu Dei. Quod non repugnat sormae phit eae. Actiua vero amicitia a filiatio, & hae reditas Dei est voluntas diuina, qua conser tur eadem gratia. Quod est proprium soramae, seu quasi formae intentionalis.' Ad 3. Iam iterum dictum est quaest. N ad 4. non eis perlactione activitatis & sus. ieientiae , sed magis ex desectu, & impersectione propria voluntatis humanae prou nire, ut possit inaequaliter affiei ad eadem obiecta manentia in se eodem modo x nullaque inducta, aut praesupposita in qualitate ex parte ipsorum; atque id ipsum eadere in Deum minime posse ob contrariam v vluntatis diuinae persectionem, ratione cuius
e st illi essentiale , ut sit mensura bonitatis
conuenientis uni cuique rei. Cli igitur amoeamie abilis Dei, patemur, & conserens iushqreditarium vitae aeternae sit essentiali eermaior, quam quilibet alius amori a n se quens est, ut essentialiter sit inductivus maioris boni, quam quilibet alius amor; atque hoe maius bonum est gratia habitualis, ut ostensum est. Unde quod dicitur ab eo C eilio adoptionem esseeh ari ratis eo putati nem, verum est, ve iacet ἰ sed cum hoc intaeter Deum de homines discrimiae, quod e5- iunctio eharitat tua hominis ad homine potest esse pure affectiva saltem pro aliqum stempore; coniunctio vero charitativa Dei
ad hominem est simul effectiua necessari
27쪽
ita ut magis dilectus a Deo necessario sie in se intrinsece tantumdem melior vi ipsius dilectionis, non vero magis dilectus ab ho mine. Qua de re adiicietur plura in quissi'.
Vtrum Gratia habitualis sit qualitas realiter distincta ab habitu
EIDΕΤVR esse distincta rἰ Quia Apostolus loquitur detas gratia, ct charitate tanquam
de duabus realiter distinctis, expresse quidet .ad Corinth. fine et gratia Domini nostri Iemsu Chνι si vobisum t eharitas mea eum omnibus vobis; implicite vero ac virtualiter ad Rom. s. s. ehaνιιaι Da, dissu est an coribus nostris per Spiritiam sanctum , qui draus eis nobis. Ergo prius est dari Seiaritum sanctum per gratiam.& postea vi eius charitas diffunditur ι ac proinde ambae inter se distinguntur realicer.
. a. Inn c. III. Eap. mal res de Baptismo,
& clemens V. in Clem. uniea de sum m Trinit. eligunt tanquam probabilius , tam Paruulis, quam adultis infundi in Baptismo gratiam , M virtutes. simili distincta expressione gratiae, Ae virtutum, ac nominatim Chamatis utitur Conc. Mogunt. cap 7. de iustifieat. Et Trid. sesLσ. cap.7. docet iumsti fieationem fieri per susceptιonem gratia, domorum ἶ & mox exponit ea dona esse fidem, spem, S gharitatem . Et can. a. sta.
28쪽
e charitate. Ergo gratia gratum iaciens sae iustificans distinguitur a charitate non secus, aedistinguitur a fide,& spe. Vt quid enim seorsim exprimeretur gratia . & inter dona, ac virtutes numeraretur deinde
charitas, si nulla esset inter utramque distinctio realis λ3. Aug 1. de spir. & lit. cap. distinguit aperte charitatem , qua Deus nos famcit dilectores sui, a charitate, qua nos ipse diligit. Charitas autem , qua nos diligimus Deum est virtus infusa, quae absoluti eo nomine significatur. Charitas vero, quanos diligit Deus, est gratia gratum faciens, atque adeo nos reddens diligibiles, ae di- Iectos a Deo, ut liquex ex quεstione praeceis
denti. Ergo gratia habitualis distinguitura virtute charitatis.
4. Possibilis est qualitas distincta ab omni virtute, quae sit pulchritudo animae, ea inque reddat Deo gratam. tanquam particiis patio specialis naturae ipsius iuxta dicta iaquist. a. Talis enim qualitas nec repugnat ex parte omnipotentiae Dei,que eli infinIta . Nec ex parte ipsius qualitatis, qui predicata contradicentia quae non inuo-Iuit, si ponatur indistincta a charitate, non potest inuoluere ratio e sui precite si ponatur distincta a charitate. Postra aut est possibilitate talis quali taeis, afferen a est existentia eius de facto Muta per eiusmodi qualitatem saluantur, ae exponuntur m eis Ilus , atque omnino ut sponte sonant m periora teli imonia ; & astruitur ordo supernaturalis consormior ordini naturali prae in supponendo, ante omnes virtutes, & aeeidentia supcinaturalia naturam parti lpa
tam 'pernaturalem quae sit prima eorum Omnium Tadia i sicut natoa substantia us- homiα
29쪽
hominis est prima radix omnium virtutum M aliorum aecidentium naturalium Quod est fundamentum preteipuu suarii,& alioru . . De eonceptu essentiaii virtutis ost, ut sit dispositio sui subiecti steundum natura ipsius; nempe .irtus definitur a Philosoria. 7. Phys. tex, . Dispositas perfectι adop.rimum, atque perfectum dicitur ab eodem, quod est dupositum secundam vatμram . Cum crgo virtutes inissa, maxime vero chari tas sint supra naturam substantialem,ac ecsentialem hominis, adeoque non possint i p. sum disponere se eundum bane eius natu in xam ἱ necesse est , ut praesupponant per se naturam accidentalem participatam qu
est gratia habit Iis iuxta dicta inquist. 2.secundum quam hominem perficiant, & laordine ad quam sortiantur conceptum vir tutis . E go gratia habitualis prssupponi tur per se ad omnes virtutes infusas s ae Proinde ab omnibus his uirtutinus distingu Itur realiter . nec aliter fieri potest,ut i l.
Iae retineam virum conceptum , & est ei -xiani virtutis. Quod est iandamentum pret-cipuiam D. Th 1. a. q IIo. I 3. atque tu de Coquet ij, & aliorum. Consonat D. Thomae D. Dion cap. 2. da Eccl. Hieraren. pan. I. Praemissis enim diuino fiatu hominis indistincto adiuina natiuitate, subiungit: Nunquam site aliquιd θια- ριι , qua a Deo tradita sunι , nequo opera. bitur, qui nec viuinam kune ratum consecutus
U. Et paulo post: Vnumquodque ea solammit,stpatitur, qua substantiae statusque fui fune . Hic autem status necessario pr sur
Positus per omnes virtutes supernaturaress
non aliud esse potest quam status filiationis, S amicitiae Dei, qui habetur per gr. tiam fructificantem. B a vir-
30쪽
6. Virtutes naturales praesupponunt Iumen naturale rationis, atque hominem diri is sponunt ad operandum, secundu quod huigiumini congruit. Ergo virtutes in suis prς- supponunt si militer rimen gra tae,&disponunt ad operandum, prout ipsi congruit inempe gratia est lumen quoddam dans sisliationem Dei, & eontineas in se partici
Pationem naturae diuinae , congruenter ad quam operantur virtutes supernaturales iuxta illud ad Ephes. s. 8. Ermas emm aliquando ιenebra; nunc autem lux in Domino.
Vi μὴ lucis ambalaia . Qua itidem paritate utitur D. Thomas, eidemque suffragatur Dionysius i. citato. Ut enim probet ne mimnem operari posse diuinitus , nisi prius diis uinum statum consecutus sit,subdit hanc interrogationem . An verὸ nobis quoque m iis non dicimus,prius esse necessarιum humana Dia ae flatum, ut sic demum humana possimus operirari' Ergo sicut lumen rationis, & natura humana substantialis est extra omnes virtutes naturales , ita lumen gratiae, ct natura participata. id est gratia habitualis est
extra omnes virtutes supernaturales, tan-
ruam ipsarum radix, de origo, atque irraritatio prima lucis diuinae. R. Consideranti eaput decimum tertium epistolae primae ad Corinthios faeile appa viret nihil charitate pretiosius a Deo concedi puro homini viatori, & a charitate Caetera omnia pretium, valoremque suum t tum nancisci. Nam in prima parte eius cainpitis multiplicitet doeet Aposto Ius ellera omnia, utcumque ali s speciosa, Se secundum se magna nihil esse absque charitate , solumque valere, ut hominem faciant varusas sonans, aut Ombalum tinniens, εν nihje