장음표시 사용
11쪽
quaerimus illustrantiam nolinihil interest ut explanetur, ita ad explanandum est dii licitu. tqu lio primu ut onmitim satis constat non esse ei suffiixo unum semper et eunde in liguram. Tres enim particulast formae sunt: ulei, et ii, ut Ex quibus quae prima sit et principalis, iri disceptationem seniat oportet dum si quis ex codicum manu scriptorum testimonii stum quaestionem persolvi posse putabit. lio perpendat, omnes eo sere recentiores esse qua in ut ex iis de ratione scribundi antiquissimis tum poribus usitatu quidquam pro certo assii mari possit Plus huic rei suam quaerimus lucis assertur collutis antiquis inscriptionibus quae sermultae ad nostram Servat ac sunt uel litem. Num tiam quam vel ex iis nulla, quae quidem ad hane quaestionem solvendam aliquid vulseat, aut sexeuntesimum fero urbis annum litteris est mundata, tamen
etiam a ipsa aetas ad id quod quaerimus investigandum satis est idon0a. t- quo ex his inscriptionibus si a diliguntius in spieinius earumque tosti in iniuinisti su eomparamus. hoe acile intelligere licet, s0rmum illam l)articulae fetus sus ad Augusti tempora longe suisse usitatissimum breviorem figuram uti usurpatam fuisse illani piidem sed multo rarius, brevissimum formam, quani
decurtatam esse facile suspic0ris ut et ipsam nonnusquam ex Sin re lioque n-nien sere nisi in titulis versibus conscriptis, in quos propter metrum videtur esse importata ' inde ab Augusti temporibus latius in dies forma ut usus serpsit, ut ipsa jam exsisteret longe usitatissima vel p0tius multo usitatior; nam igura illa te paullatim ita obsoleverat, ut pro ea Semper aut ut aut uti poneretur, Sed tamen haec multo quam illa forma rurior esset ' Iam vero si veri similo videtur, ite antiquissimam esse figuram, restat, ii indagemus, quaenam inter se et uti interest dat ratio. Num igitur cr0dendum est ei in te veram et germanam fuisse diphthongum et utramque oculem, ut litterae n0ta. ita etiam vocis sono exprini solitum esse An possunt argumenta Sati S' In primo volumius Corporis Inscriptionum Latinarum a Theod. OmmSem editi, quo volumine omnes tituli antiquissimi usque ad Caesaris sempora scripti continentui', utei centies quater uti decies, ut duodecies invenitur.' Si filii Doloetum Inscriptionum Romanarum Holdolb. 1850 recenSemus, nullam aliam formam nisi ut in his titulis invenimus in Mouumonto Ancyrano ter in Oratione Claudii de civitato Gallis danda octius) in Roscripto Vespasiani ad . p. anacinorum biS), in Epistola Domitiani do subsecivis bis) in Edicto Dioclotiani de pretiis rerum venalium quaterdecies). Contra in his uti legitur, non ut in Dedicatione rae Narbonensis a P. C. 11 et in Lege de imperio Vespasiani undecies).
12쪽
firma asserri cur, quae inter has sormas Videatur interesse disserentia, eam totam in scribendi ratione positam suisse nec vocis sonum attigisse statuamus Quamquam non licet pro certo affirmare, remotiore temp0re quam ut ex litte rarum monumenti cogno Scatur non potuisse per vocalium illam in te c0njunctionem ei duarum vocalium coalescentes X primi Sonos, tamen quum jam
in inscriptionibus n0nnullis satis antiquis ut in reliqu incertae legi a. u. c. 62l 636 rogatae 3 et in Sentent. Minuc. a. u. c. 637 aut forma illa utis0la aut alternis sere uti utei lite ponatur, nec ullis deriis terminis aut hujus aut illius usus circumscribatur sacile adducimur, ut iis certe, de quibus compertum aliquid et exploratum haberi p0ssit, temp0ribus per utramque Scribendi rationem unum atque eundem ossi sonum notatum esse credam US. Est
autem notissimum iu permultis aliis vel verbis vel verborum sormis ante Au gusti tempora permutationem eandem syllabarima, quae sunt ei et i, saetam esse. Atque Lucilius quidem J, quum ei duo inter se diversi littera i 0ni, unus pinguis, alter tenuiS, Sse Viderentur, ut ille per ei, hic per i exprimeretur, Suasisse traditur. At neque ipse indieat per pinguiorem sonum duas inter Se conjungi vocales, et si quae sui s0norum diversitus, eam haud seio an omnes seres ceteri sibi n0n visi sint audire. Nam tantum abfuit, ut recte scribendi, qu0d ille tradiderat, praeceptum hominibus probaretur et ab omni bus reciperetur, ut etiam postea quae jamdiu vigebat inconstantia retineretur nec ad ullam certam regulam dirigeretur h0minum scribendi consuetud0. Atqui
pr illo i ei saepissime etiam e littera eaque sola p0nitur. Itaque pro tibi vel tisse etiam tibe, pr putri et satrei in dativ0 patre scribebant. Quam ob rem suerunt qui statuerent ), nec id injuria, per ei medium quendam
sonum, inter i et e interjectum antiquos significaSSe et hunc ipsum, quum incertus esset et ambiguus, eundem et per e et per i den0tari potuisse. Et
ea quidem sorma te, quae utei uti respondere debuit, in latina lingua nus quam exstat, sed i in Osca lingua illi maxime i0gnata. decurtata verbi
13쪽
figura, quae Si fu8, a latin0rum ut pr0xime abest, ita in Umbri ea non s0lum susei et sus Sed etiam pus invenitur J. Quum i vocalis, quae quidem in utiquissima scribendi ratione pro ei substitui soleret, primo Semper longa uerit J, deinde autem in verb0rum exitu saepe correpta sit, tum Simplex titi producta extrema Illaba dicitur, sed, si quod additum est sumxum Utique ), utinam, neutiquam eadem syllaba nun quam non corripitur. Non pr0i Sia in eadem causa parti quia ubi id, si qui dum ipsa modo c0rrepta, m0do pr0 ducta i vocali dicitur, sed copulata aut
semper longam habet mediam Syllabam ubique), aut semper brevem ubivis)aut denique ancipitem subicumque). Prima syllaba non m0d in ubi et uter sed etiam in uti ut ipsa per se semper brevis est, id quod etiam detre0
memorabile est, quia Semper sere alias u 0calis, si ab ea verhum incipit, produci Solet uber, unus utor uva), ut ex ea ipsa re Suspicari testat, ab initio Vocabula, quae sunt uter, ubi, uti n0n abis incepisse Decurtatae formae ut vocalis, si insequens verbum a con80na incipit, saepiSSime pr0 ducitur, non Semper J. Jam ut ea, quae pluribu Verbi pei Secuti SumuS, pauci comprehendamus, satis videtur esse expl0ratum, uti suteth principalem fuisse particula flarmam. CD. Huschk0. Die Iguvischen Taselu p. 66J. Qua ratione lingualis litisira i in Latina lingua st in Umbrica sibilans Onus inter se reSpondeant, bellus accurate explicat in ulinii Z6itschris f. Vergleichende prachforschun VI pag. 418. β CD sa, quae Ritschelius in Museo Rhenano 1853 p. 48 sqq. cum doctis viris
7 Corropiam esse mediam particulae, quae est utique, Syllabam, nisi Priscianus auctorossos, ed. utsch. p. 66 cfr. p. 1252), Pro certo affirmare non OSSemus; nam apud
poeta nusquam, quantum Scio, USUI'piatur.
' Apud comico Ρlautum et Terentium decurtatam formam, quae est ut haud raro contra usitatam versuum legem ita efferri, ut, quum insequatur verbum a consona incipiens, tamen non fiat position longa, Corssenius monet, eber die ussprach ΙΙ. 96. Jam hoc potissimum loco commemorandum est, si Charisio p. 202), Diomedi p. 388) Servi ad Aon. I. 66 crsedendum sit, ut, quum idem declaret atque quomodo, Sive ei particulae non
pendens subjecta sit enuntiatio, Sive pendens, acut esserri accentu. EX hae eorum, quos dixi, grammaticorum lege suspicari licet, particulam ut alia gravem recepisse accentum. At aliter riscianus eam quaestionem absolvit. 'Ut, inquit, uti et utinam praepositae gra-Vantur per omne Syllabas, SubjunctiVae autem generalem accentum Servant.' am si etiam Clodonii testimonium attendimus, cujus haec sunt verba p. 192 6): ut id est quemadmodum circumflexum habet accentum ut conjunctio acutum, tantam videmus esse veterum testium de hac re discrepantiam, ut quae verissima Sit Sententia, persequi non audeam.
14쪽
et ex hac, i 0cali detracta, ut decurtatam formam esse natam ). Neque ver in aliorum vocabulorum formis detractae in exitu i 0culis exempla desunt. Mitto verborum formas, quarum notissimum est permultas, quum antiquitus in litteram desiissent, apud Latinos eam vocalem dep0suisse ), etiam particula
illa Oscorum aut Umbr. is in Latina lingua nisi m0n0 syllabum aut nunquam invenitur J. Quid pron0mina linguae anseritae, quae Sunt ali fati,
nonne satis constat apud Latinos in quot, tot mutata esse. Nune qu0niam de diversis sus fixi 0rmis satis est disputatum, pr0ximum est, ut, unde originem traxerit et quam vim habeat, explicemus. Atque hoc quidem et verisimillimum est et nune ab omnibus concessum, artis Sima neceS-situdine id, de quo quaerimus, suffixum cum eadem illa radice pronominali conjunctum esse, quae etiam in iste, ita, item inveniatur ). In hac autem radice demonstrandi quaedam vis inest. Sed qua ratione ab ea declinatum
sit et quid ipsa terminati ci sibi velit dissicile est extricare. Etenim viri
harum rerum peritissimi et quorum plurimum valere debeat auctoritas, de hoc parum vel inter se consentiunt vel sibi ipsi constant. B0ppius quidem, quum primo M ad adverbium module linguae anseritae, quod est iti sic in atten disset et uti addito e0dem sui rixo, quod in illo exstaret, ortum Sse Statui Sset, idem paullo p0stq), hoc potissimum adductus, quod i vocalem in verborum exitu, si brevis esset, apud Latinos sere aut excidere aut in e abire diceret, ii illud, quod in uti inveniretur, ex 'u sussi originem traxisse docuit. Hoc autem suffixo in lingua anserit adverbia m0dalia, quae e pron0minibus lexa essent, singi solere. Itaque latinorum partieulam uti a similitudine adverbii ganseritiei a ta in Vedicis libris usurpati, proxime abesse. Aliam explica
tionem Ἐ0rs senius attulit ) quum illud ti antiquitus locativi. quem dicunt,
' Dignum etiam hoc est quod reputes, quod in vetustissimis formulis sollennibus, qualisos uti rostas, longior Semper forma usurpatur. Nimirum in his formulis diutius quam in quotidiana hominum loquendi consuetudine veteres verborum formae sunt servatae. i Ut satiscritica illa asti, a Santi apud Latinos in est, sunt mutata invenimus. D. Sehisichori Comp. d. vergi. Gramm. P. Ti. q.
15쪽
n0tam prae se tulisse Suspissaretur. At ut acile concesserim fieri p0tuisse, ut nonnulla Latinorum adverbia ab locativis orirentur ), ita dubito, an ea nunquam principalem illam i litteram retinuerint ac n0n e receperint. Itaque, qua ratione suffixum sormatum sit, in obscuro est, quae ipsa radix sit adverbii, non item. Et quoniam ex antiqua quadam radice interr0gativa ha apud Latin0s et relativum pronomen et interrogativum, quin etiam indes nitum ' flexum est, non s0lum ubi, unde, quo, alia adverbia ab eadem radice derivata, sed etiam uti et interrogativam vim recepit et relativam. In definitumVer Sensum, ni Si quum c0pillata St, nunquam ibi Vindicat. Itaque, quum
adjecto que ' pr0n0minum adverbiorumque indefinitorum vis ita amplificari soleat et dilatari quisque, uterque, ubique', ut jam n0n ad unam aliquam
incertam rem pertineat, Sed ad naneS, Uae dia Silem in generis, non una c0mprehensas sed su quamque mod cogitandas transferatur, tum eodem
m0do etiam rutique dormatum est, qu0d 40n est dubium ' quin primo idem
y Bopp. l. i. g. 200 al. Constat in radicibus linguae anseritae in arassinentibus locativi notam i cum radiculi a tu e conflatam esse. Haec autem a littera apud Latinoso u facta est. Velut navas in ovo- novus abiit, unde ortus est locativus advorbii partes Sustitiens nove fr. opp. g. 116. Schleichor. g. 46. . . Nimirum potuisse hanc radicem, in hi mutatam, etiam in lingua satisci ita ind0finitam adsumere significationem, oppius docet l. i. g. 401, ubi, quae cognatio into k of τις
indefinitum pronomen Graecorum intercedat, planum facere conatur.' Haud scio an recte hoc que pro vetere pronominis indefiniti ablativo accipiant. Corssonius quidem Ueber ussprach I. 336 particulam illam encliticam que ex quid Odommodo ortum HSSe putat, quo antiquae ablativi formae maris navalet abjecta linguati litt0ra, quae casus fuisset nota, in mari navali sint mutata. Atque hanc esse particulae originem,ox eo colligit, quod etiam Augusti temporibus que illud, quum SaepiSsime corripi soloros, tamen apud poeta nonnunquam in arsi produci potuerit. Aliud du hac re judicium Seh66- mannus facit De particula qu origine cujus haec sunt verba ne illud quidem incredibilo vidoridobst, statim ab initio particulae formam fuisse hanc indisserentem ac propter hanc ipsam indisserentiam varias significationis fuisse capacem, quae si quando ad unius aut alterius significationem accederet, modo etiam particulam in formam caSui Similem abiissu modo autem antiquam suam et indisserentem formam retinuisse Attamen ipse nihil pro orto
i Lachmannus, qui ad uor. IV. 40, multa de hoc adverbio verba fecit atque Ciceronis demum temporibus utique usitatius fieri coepisse ostendit, de principali jus vel originovsi signifieatione perperam mihi quidem videtur judicaSSe, quum copulativo que adposito ortum id esse censeret et interpretaretur: und wasmasseu et ut). Quamquam in hoc sibi constat, quod etiam ibique ab initio tin reo significasse contendit At non solum o tanta
16쪽
declaraverit atque quaque ratione, tum autem Simplicem assirmandi vim re ceperit J Jam ex similitudine talium verborum, qualia Sunt quiSquam, Sqlsam, unquam sorSitan suspicetur quispiam etiam utiquam Latin diei et idem sero signisi stare qu0d ullo modo pa ago sat alis . At istud vocabulum, nisi cum neganti particula quae est ne in unius Verbi quasi corpus constatum, nusquam reperitur. Haec autem c0pulata particula neutiquam sive ejus ori ginem respicias, sive significati0nem nullo modo ad particularum, quae sunt nunquam et nuSquam, similitudinem pr0xime accedit. Sed quoniam nisi apud
antiquorum temporum Script0re S inter quos recentis Simia est Livius, nusquam sere usurpatur ), ut praemature ab usu quotidiani sermonis intermissum esse videatur non est, cur qui Squam miretur, quod Donatus ad 0r. ec IlI. 3.
3, quum ita interpretaretur non nimis, non valde, quid significaret illa par ticula, parum intellexit. Neque vero idem in ali Terentii loco explicando
Andr. II. l. 30. Veram particulae Vim non perspeXit neutiquam pro nequaquam poni assii man. 9. Proximum est, ut doceam, quaenam ut particulae
repetitae vel dupliciter p0sitae ut- ut sit ratio. Atque prius illud ut relativarii vim sibi vindicat qua ratione); posterius enclitici iste ungens, m0dum
illa formae necessitudine qua utique et ib/que cum quiSque, undique, uterque, Sque Onjuncta sunt, Sed etiam X eo, quod ubique eodem sere modo quo quisque in relativis enuntiationibus haud raro usurpatur quid de origine verborum quae sunt bique et utique judicandum sit apparet. Nam et Plautus in Bacch. . . . quicunque ubique sunt habet, o Sallustius ubique nullo loco nisi aut in sententiis relativis aut in interrogationibus usurpat si quidem ita ut aliqua distributionis, ut ita dicam, vis insit. Quamquam quid opus est pluribus quum Schoemaunum videam De parti c. que in compos . . I Sq. praVam Laeli manu sententiam doctisSi me et copiossime refutasse. - Rocentissimi demum temporibus in cod. Theod. 15. 2. . neutique, negati particula illi contraria, invenitur, adeo non ex ulla similitudine formata, neque enim unquam nusque dictum est), ut facile adduci possemus pro illo neutique lectionem, quae jam Gotho-fredo placuit neutiquam recipiendam esse, nisi perspectum et exploratum haberemus, hanc particulam jam multo ante ObSOlevisse. Quod audius Turs. IV. 184 in nonnullis Livii locis neutique legi jubet, haud Scio an recte ceteri omnes vulgatam lectionem neutiquam retineant. Nam per compendiorum ambiguitatem facile essici potuit, ut pro hoc vocabulo illud in nonnullos codices irreperet. δ Me non fugit etiam Gellium, ut est antiquorum verborum studiosus, uno loco II. 23.
Hoc moneo propter Handium, qui Donatum auctorem laudans, ita vertit Dicht eben. Quae quidem VerSio, quam Sit ab articularum quae sunt nunquam et nusquam, Similitudine aliena, dubito an nemo non Videat.
17쪽
alicujus rei incertum et indesinitum designat aliqua ratione , unde fit, ut haec verb0rum copulati relativam vim retineat illa quidem, sed dilatatam nec ullis certis sinibus circumscriptam eam esse indicet pa hvilli et sat s0m eis soni ). Ut ex radice illa ha quo et relativum pr0nomen Latinorum qui et interrogativum quis, qui flexum est, ita etiam particula, quae est ut, ex eadem radice orta, ut jam supra diXi, et relativam et interr0gativam induit
vim vel, ut verius dicam, duae Sunt particulae, ejusdem formae sed quarum suam utraque vim recepit, quemadmodum U Sunt quo, quomodo et unum relativum, alterum interr0gativum. Neque ignoro suis Se qui relativam par tieulae ut significationem antiqui0rem esse statuerent et ex ea interrogandi vim natam putarentq). At Si di tum est et exploratum, ex eadem radice. unde et relativum et interr0gativum pronomen flexum sit, etiam ut natum esse, nec potest aut argumenti c0mpr0bari aut pro certo affirmari, relativum pr0 nomen suisse antiquius atque interr0gati VIIm ex eo originem traxisse, nihil
mihi quidem videtur esse, cur etiam ut ab initio et interrogativam et relativum significationem habere p0 tui SSe negemu S. Atque, Si quanta inter relativa et intorrogativa quum in multis alii lingui tum etiam in Latina intercedat Og natio, accuratiu pei Sequi, ut per Se utile atque jucundum, ita hoe temp0re
longum est nec ad an rem, in qua nunc ei Samur, tractandam necessarium,
k CD. suamquam quod non in obscuro est simili modi esse formatum.' Velut 0rnhardus in pusc. p. 252 cujus haec sunt verba: A duarum rerum vel temporum comparatione ut Wie transfertur ad unius rei modum, quem tamquam praesentem admireris vel lugeas, ostendendum, quum ipsam rei vel homini Speciem habitum gestum motumve intuendum monstras. sudet victos Cnaeus noster ut fotus jacet.' Ubi hoc monitum velim, Ernhardum ita ad Ciceronis et eorum scriptorum, qui aut ejus temporibus aut postea demum fuerunt, loquendi usum attendisse, ut quum particulam illam ab iis in exclamationibus usurpari moueret, oblitus esse videretur, apud utiquissimum quemque ut apud lautum et Terentium eam etiam in simplicibus quaerendi formulis satis fuisse frequentem. Eodem fere modo atque Gerntiarnus etiam underiis . . quae principalis fuisset particulae vis eXplanare conatus est. Die artihel ut a ui spriinglich gur Vergleichunggedient und eine andor Bodoutun ais dio Griochisclis artihel υς und die uiasrigo te gehabt.' At ver neque dubium est, quin quum primo relativi adverbii ad modum rei significandum usurpati ut functum esso vicibus, ex hoc demum usu effectum Sit, Ut comparativae conjunctionis vim indueret, neque istud, ut speciose, ita etiam vere dicitur, ut ab initio nihil aliud atque Graecorum cύς declarasso hoc enim nunquam non aut relativum Staut aliam recepit significationem ab relativa natam illud, ut supra dixi, jam inde ab antiquissimis temporibus interrogativo sensu haud raro Surpatur.
18쪽
contenti sumus illam quum diximus significationum diversitatem tueri et ab ea disputationem nostram ducere ). Quum autem inter relativam et interrogativam particulam magna inlpi cedat significationum disserentia, tamen in hoc certe magna earum cernitur Similitudo, quod utraque ab initio ad 0dum alicujus rei indicandum adhibetur. Qu0d quoniam ita est, eaedem sere ii primae fuerunt Significationes, quae particulae illi quomodo insunt, si quidem haec, sive relati Va St, Sive interrogativa, certemodalem, ut junt, in Semper retinet. Ab hac autem principali et pr0pria modi significatione illa tam multa tamque diversa, quae ut assum Sit, igni scationis atque usus genera paullatim quasi moruerunt. Qu0d qua ratione fieri potuerit, ut aliud ex alio sensim nasceretur significationis velut discrimenqu0ddam, jam ita persequi conabimur, ut primo de ut interrogativo brevem instituamus disputationem, tum ut plativum et significati0nis discrimina ex
Quum in quaeSti0nibus, quas dicunt, n0n pendentibus et indicativus poni p0SSit et conjunctivus, tum etiam de interr0gationibus, quae ab ut incipiunt, idem dicere licet. Atque si ab iis, in quibus ponitur indidativus, initium hujus inquisiti0nis faciendum est, acile apparet, ut nunquam sere nisi apud antiqui S Simum quemque seript0rem in veris interrogati0nibus et quibus de rei m0d quaeratur, pro eo, quod est quomodo usurpari. Itaque apud Plautum et erentium talia exempla, qualia sunt haec, non raro in Veniuntur. Plahit.
Pei S. IV. I. I, ut m initum muro tibi visum oppidumst usit Trin. l. 2.30, ut vales' esse Pers. I. 4. 47. II. 2. 22. rvc. l. 7. 27. Most m. 2.28. Rud. V. aer. ea it. I. 1. 26. Rud. II. . , ut seritis Merc. II. 3. 57, qu moratust Sed jam apud seriptores paullo recentiores hic l0-
quendi usu paene totus evanuit neque nisi in quotidiano siminum serm0ne est servatus. Unde actum est, ut 0ratius in iis libris in quibus usitato et Vulgari Serm0nis senere uteretur, ne ab hoc quidem loquendi usu abhorreret,
' De nexu et cognationis vinculo, quo interrogativa et relativa non solun inter Se Sed etiam cum indefinitis et demonstrativis continerentur Schoemannus et undeviginti abhinc annos in Hoelari Zoiiseliris f. d. issensch. d. praeli I. 24l, et nuper in rogr. De particulae que origine, acute disputaVit.
19쪽
velut Sat. . . . Ut Nasidieni juvit te coena Epist. I. 3. 42, ut valet flut menιinit nostri Apud eos scriptores, qui politius atque limatius dicendi
genus consectantur in veri interrogati0nibus, quum de rei mod quaeritur, quomodo aut guemadmodum usurpari solet, n0n ut Sed quum jam anti quissimi scriptores in exclamationibus, quae interrogatione esSe Viderentur ne
que S Sent, ut Saepissime Surpare coepissent, in his loquendi formulis jus usus multo diutius est retentus. Plaut. Mil. IV. 6. 54, ut me veretur Rusit. Baech. V. 4. 7, ut sulfut Ter. ec. Il. 3. 6, 0 0rtuna, ut nunquam perpetuo es data Cic. Mil. i. i, qua p08tea Sunt in eum congesta, ut sustinuit di immortales sustinuit immo vero ut contempsit ac ro nihilo putavit Hor Sat. II 8. 62, ut seniser gaudes tilludere rebus humanis Quint. VI. pr00em. 44, ut me in supremis consolatus esti' ' in talibus uisem exemplis quis est quin videat principalem illam m0di significati0nem valde obscuratam esse Τ Jam vero hoc ut 0n raro etiam ad augendam adjectivi vel ad verbii vim ita usurpatur, ut ab articulae, quae Si quam significatione pro xime absit. Ut Plaut. Mil. IV. . , ut virilia verbu fecit Rusd. pid. I. 2. 0, vestita, aurata, ornata, ut lepide, ut concinnρ Ru8d Amph. V. 4. 54, ut magnusti re militum sileti er. ea ut V. 5. 49, ut testans est Catuli. 66 30, ut tristi lumin saepe manu Cic. it. I. 24. 3, ut ille tum humilis ut demissus erat ut ipse tibi displicebat Virg. Aen. VIII. 45i, ut te, fortissime Teucrum, accipi regnoscoque libensi' Quid quod ejusm0di ut
nonnunquam cum c0mparati Vi jungitur, ubi quam usurpari n0n potuit et quinto Ῥ0nendum erat. Plaut. Iruc. IV. G. 32, ut facilius alia, quam illa,
' Notissi,nus locus ille Virgilianus est Buc. 8 42, ut victi, ut serii, ut me malus abstulit error, ubi primum illud tit tempus notat a duobus postremis sexclamatione incipiunt. Nam quum verisimile sit, Virgilium . . verba Theocriti II 8 sibi proposuisse et ea imitari voluisse, tum non dubium est, quin ea ita possint Latine reddi. Neque tamen ignoro rectius fecisse eos, qui apud Theocritum cu duobus postremis locis demonstrativam vim recepisse atque accentus nota distinguendum esse statuerint. Sed utcumque Se res habet, nihil est cur artutigio adsentiamur, qui Virgilium . . non adhibito suo judicio, verba Theocritea ita vertisse putavit, quasi ut demonstrativam significationem unquam d- sumere posset fr. Hartung. Di Casus p. 22.8 Eodem modo ut etiam in quaestionibus pendentibus pro quam cum adjectivi conjungitur. Plaut. Most. I. 3. 80 in te certum est principe, ut sim parcus experiri. Id. Rud. H. Q. , ut locupletes imus, Scitis.
20쪽
unde est, puerum alienum purit Hor. d. I. l. 3, ut melius quidquid
Iam constat in interr0gationibus non pendentibu S, siVe eae ab interroga lixa voce incipiant, sive nulla praeposita sit interr0gationi nota, ubi ea res, quam quis ortasse putet vel putaverit fieri posse, dubium esse iudicetur, ann011 0ssit vel non potuerit fieri, vel etiam id qu0d plerumque usu venit)negetur fieri posse, 0njunctivum, quem vocant, dubitativum poni solere ). In quibus l0quendi sormulis Praes Conjunctivi ibi usurpatur, ubi nunc, num res quaedam sutura sit, dubitari p0sse indicatur impers conjunctivi, ubi aliquand0 tempore jam praeterito num re sutura esset, dubitari potuisse de claratur peris conjunctivi, ubi quis nunc s0rtasse eam rem pro saeta putare indicatur, quae num acta sit, dubitetur, Vel etiam negetur acta esse plus quam persectum denique, ubi res, quae aliquando temp0re nunc peracto jam sacta putari potuerit, acta esse negatur θ. pertum autem est tales l0quendisserinulas non esse veras interrogationes, Sed ut acrior et c0ncitatior fieret argumentatio, quaestionis pestiem et formam induisse. Quamobrem nihil obstat, quominus eas rhetoricas dicamus interrogationes.
In his igitur quaestionibus rhetoricis quum alia adverbia interrogativa, tum etiam ut haud raro usurpatum invenitur et quidem ita, ut quadam ex parte principalem vim retineat et idem sere atque quomodo significet. Si ab ut interrogatio rhetorica per conjunctivum elata incipit, quaeri solet, qua rationey Madvigius in Gramim. . 350. a eas interrogationes, per conjunctivum elatRS in quibus pronomen interrogativum subjecti partes sustinos, a coieris disjungit et potentiali, quod dicunt, conjunctivi generi subjicit. At nihil omnino inter haec conjunctivi exempla interesse videtur discriminis: Qui neget i. e. orsitan quispiam aliquem negaturum SSe puta-vorit; at quis id facere possit - et Quid faciam' - . . forsitan me aliquid facturum esse putetis; a quid facere possim γλ Sunt qui doceant ut . Sehuligius in Latein . Sprachielire . 343 conjunctivum plusquampserfecti in his interrogationibus ullum omnino locum habere. At hujus conjunctivi exempla, quamquam admodum Sunt rara, tamen non omnino desunt. Atque de his quidom, qualia sint dubitari non debet. Cic. p. Sulla 16 45. mihi Salus cujusquam tanti
fuisset, ut meam negligerem i. e. falSo Suspicatus es, mihi salutem cujusquam tanti fuisse). Id. u. XV. l. I, egone ut beneficium accopissem contumeliam i. e. erravit, Si quis credidit, me ut beneficium accepi Sse contumeliam . Nam quod nonnulli in posteriore loco accepisse, quam Scripturam aliquot codices habent, modo audiatur dicar vel videar, praeclaro se habere statuunt, Vereor ne ista Verbi Diti omissio durior sit quam ut ferri possit.