De Romanorum legibus sumptuariis: spec. literar. inaug.

91쪽

Quum igitur satis constet, Scaurum omnium maxime gratia atque auctoritate floruisse atque restitutae optimatium dominationis columen ac praesidium fuisse, operae pretium

videtur, in illius viri mores atque ingenium diligentius paullo inquirere principe enim cognito, facile erit de omnibus judicium. Sallustius igitur Jug. Cap. . , .... Aemilius Scaurus, homo nobilis impigre actiosus, avidus potentiae, honoris, divitiarum; ceterum vitia sua callide occultans.' Cujus rei Sallustius luculentum profert exemplum sequitur enim: , Is Scaurus postquam vidit regis largitionem amosam inpudentemque, veritus, quod in tali re solet, ne polluta licentia invidiam accenderet, animum a consueta libidine continuit.' Baec Sallustius. Quae ne cui cupidius quam verius dicta videantur, testem, quo Sallustii opinio stabiliatur, producam ipsum Ciceronem, qui de r. II. 70 288 Scaurum nonnullam invidiam sibi contraxisse narra ex eo, quod hrygionis Omprii locupletis hominis bona

sine testamento possedisset λ). Hanc autem imaginem a ceteris non multum diversam suisse, ostendunt quae Memmi r gatione in lucem prodierunt ). Quae quum ita sint, non opus est quaerere, quibus rem diis usi sunt optimatos illi ad subveniendum pauperibus atque eruenda mala, quibus respublica vexabatur Scilicet Gracchi leges agrariae lage horia irrita factae sunt coloniae, si Narbonem exceperis, nullae deductae. At lex sumptuaria promulgata est.

I Vide etiam Ap ad am l. s. 16, ubi eum Q. Metello Pio Seaurus comparatur. 2 Ct. Sallust Jug. o. 80 seqq.

92쪽

Verum enimvero ne quis putet, hanc rem unicum hujus legis undamentum habendum esse. Nimirum hic probe tenendum est, quod in superiore capite verbo jam attigi, juxta veterem nobilitatem novum mercatorum ordinem paullatim caput extulisse, quorum commoda ab optimatium commodis tot quod junt caelo differrent. Longum est contentiones ex hac discordia natas singulatim omnes exponere itaque hic Ommsenii locum attulisse satis ore putamus, ubi id agen vir clarissimus, ut ostendat qua ratione C. Gracchus in legibus suis promulgandis versatus sit, de hac re scripsit is Die Aristokratie de Reichen, die sic Wie in an gege Tib. Gracchus rhoben alte bestan in derohat aus gwei un-gleichen assen, die man inigermasse de Lords und der ity-aristokratio England vergialchen hann. Die einerum lassio de thalsachlic geschlossenen reis de regierenden senatori schen Mailien . . . . Den er de gueiten lasse iidetendie peculanten .... Die ser Stan de Ritter, das heis si e senili ch de vermogenden aut leute, berithrte vi et salti sicli unsans mi dem regi e-rende Senat Es War in natiirliche Antipathieg Wis schen de vornelimen Adlichen und denuan nern de ne mi dem Gelde de Rangrae hom-

equites, jam antea sibi inter se invidentes atque insidiantes, eo se invicem prosequerentur odio ), ut numquam quieturi vide-

l l. l. II pag. I 08. 2 Cuius equidem rei luculentissimum exemplum puto iudidium Rutilianum. Cf. mio Cass. aragm. 97 Diudors): υτι Ο Ρουτιλιο αγαρὸ svo ανδρος

93쪽

rentur, nisi altera pars plane victor discederet e certamine, altera ita depressa iaceret, ut sese movere et respirare non posset. am Gracchus, quo melius conatus suos consequeretur, unas et sicas in forum projecit, quibus cives inter se

digladiarentur λ).

In rerum autem natura positum est, eos ante omnes

luxuriae deditos esse, qui mercatura sibi divitias comparaverint, praesertim si, ut inter Romanos olim equites, in illis congerendis ea plerumque valeat ratio, ita ab honestate saepius remota est. Senatores igitur id vel maxime egerunt, ut equites opibus et divitiis praesulgentes, quibus multo sacilius quam ipsi grntiam popularem sibi conciliare possent, tamquam metuendos potentiae suae aemulos, reprimerent atque a republica removerent. Haud inepte autem statui potest, legem Aemiliam ex eodem studio prosectam esse ). Hujusmodi autem cogitationes ut jam apud Catonem ortasse in luxuria coercenda valuerunt, sic manifesto apparent in cen

sura Tib. Sempronii Gracchi et C. Claudii Sulohri anno

Cio pro Plano XIII. 38. . Equitum ego Romanorum in homines nobilissimos maledicta, publieanorum in Q. Scaevolum, virum omnibus ingenio, justitia, integritate praestantem, aspere et ferociter et libere dicta commemorem p 1 Cio de legg. III. s. 20.2 Ct. Roscher ni Grundlagen der ationaloeconomie. Buo II. ap. 3 235 pag. 452: Bel de meisten othern eginui die Luxuspolire inde Uebergangsgei aus de Erste in die gweite eriode . . . . In dieser Periodotrit geWohnlio das Aunishen des lirgerstandes und de Versali der iiterlitae Aristoliratio in Die hoheren tande sehen ungerne, on die ledere es an asisserem Glange anen gleichthun.'

94쪽

585 1693. Audiamus modo Livium: In equitibus censendis tristis admodum atque aspera censura luit multis equos

Aemiliam legem secuta est Licinia, quam tulit . Licinius

Crassus Dives. De anno autem quo eam tulerit, magnam inter viros doctos controversiam natam esse, supra jam monui.

Reliquum est ut hic argumentis opinionem meam supra propositam comprobem, hanc legem non incidere in annum 643Illi, quo anno tribunatu plebis Crassus functus est, sed ab eo in praetura latam esse. Ρrimum paullo ante lex Aemilia lata est verisimith autem esse non puto, duas leges tam parvo intervallo promulgatas esse, quum praesertim assirmet Macrobius novam legem exolescente metu antiquioris quaesitam esse. Alterum hoc est,

quod annus 643 11 non valde prosper fuit optimatium sactioni, Nippe a anno lex Memmia perlatia sit. Optimatium autem studiis effectum esse, ut lex Licinia perlata sit, diserte assirmat Macrobius et Icere licet ex oratione, qua Duronius abrogationem ejus suasit: , Freni sunt injecti vobis Quirites, nullo modo perpetiendi alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis lex enim lata est, quae vos frugi esse jubet. Abrogemus igitur istud horridae vetustatis rubigine obsitum imperium. Etenim quid opus libertate, si volentibus luxu perire non licet 8''Itaque rationibus subductis, propius uitallor, ad verum accedet, qui Crasso praetori hanc legem adscribat, quippe cui nihil aperte contradicat, suffragatur ortasse Sue tonius, qui in vita Augusti c. 89 eodem sere tempore P.

95쪽

Rutilium Rufum orationem habuisse narrat de modo aedificioruni λ). Quod jam saepius dixi, proprium esse nobilitatis dominantis, ut leges contra luxuriam promulget, hoc omnium

maxime Sullae exemplo confirmari videtur. Qui quidem nihil habebat antiquius, quam ut populi potentiam infringeret, auctoritatem contra atque dignitatem optimatium quantum maxime posset augeret et amplificaret '). Itaque senatὀrum numerum, intestinis bellis ad miram paucitatem redactum, supplevit ac, ne qua lex nobilitati nocitura rata haberetur, statuit ne quid ad populum nisi ex auctoritate senatus erretur. agistratus quoque ita coercuit atque cohibuit, ut a senatu toti penderent. Tribuniciam potestatem, omnium maxime nobilitati pediniciosam, ita imminuit atque circumcidit, ut imaginem sinere relinqueret.

Hisce omnibus quum optimatium potentiam stabiliisset, inter cetera, quibus actis suis diuturnitatem conciliaret, etiam fecit legem sumptuariam. Quae quum igitur, ut Ciceronis verbis utar, non hominis sed temporis lex esse videatur, tamen a me impetrare non possum, qui credam ullam quoque, pro illo odio, quod habuit in equestrem ordinem, in ea serenda. I CL ange III. 1. De Umstan das . Rutilius usus ala Consul 64sllo eine Rede de modo aedificiorum hieli, deutet daraus hin das damala

Sehritte in Verminderun de Autuand Wio ei auten, o auch et fast- mahler an de Tagesordnun Waren. 's CL Wittio se Reipubl. Rom. ea forma, qua L. Corn. Sulla rem Roman commutavit pag. 24: Senatum per plebem superbientem, per tribunos plebis impudentissimos et insoleutissimos ad inferiorem omnino depressum conditionem adduxit ad laetiorem, eique eam conciliavit motoritatem, qua

96쪽

etiam id sibi voluisse, ut equites vexaret. Sulla enim, si quis alius, praeclare intellexit, ut imperii gubernacula senatui restitueret, nihil magis sibi curae esse debere, quam ut equitum licentiam infringeret. Sic etiam judicia, equestris ordinis potentiae sontem atque originem, senatui restituit et Asiam provinciam ita ordinavit ut nullus in ea publicanis locus esset. Ultima legum, quae quidem libera republica lata sunt, Antia est, de qua, praeter Gellii e Macrobii locos, nulla omnino apud veteres scriptores memoria exstat, ut neque de Antio latore neque de tempore, quo lata sit, quidquam accuratius possit constitui. In tanta caligine una opinor ratio sana est eorum, quos ignorantiam profiteri non pudet.

97쪽

THESES.

99쪽

T II E ME S.

100쪽

ἀμωμον, γενερ τε καὶ ουνεκα σὴ παρακοιτις ώκλημιαι, ab δε πῶσι μετ' ἀθανατοι τι 'αν-σεις, ου ἔψελον Τρώεσσι κοτεσσαμ.ένη κακα ραψαι. Vers. 362 pro βροτὸς lege κότον et expunge vers. 366.

Ibid. XXIV. 279

Herod. III. 12. σκιητροφέουσι ἐξ αρχῆς πίλους τιηρας φορέοντες. Riciatur verbum πέλους.

Ibid. 65

καὶ δὴ is ιν ταδε ἐπισκι πτω .... μὴ περιίδειν ' ν ἡγεμονιηναυτις ς Μήδους περιελθουσαν, ἀλλ' se δολο εχουσι αυτὴν τη- σαμενοι. δόλφ παιρεθῆναι υπο ιμώων εἴτε καὶ σθενεῖ τερν κατεργασαμενοι, σθενεῖ κατα το καρτερον νασώσασθαι. Alterum σθενει pro glossemate habendum est.